PDA

Bekijk Volledige Versie : Bommen in de Haarlemmerhout



AmirAlMominien
13-12-07, 19:22
Bommen in de Haarlemmerhout
DOOR Opheffer

Als je een geleerde vraagt wat het beste zou zijn voor de integratie, dan hoor je altijd dat het ‘van binnenuit’ moet komen. ‘Het is de Marokkaanse gemeenschap zelf die…’ En dan volgt er wat die gemeenschap zou moeten doen: de islam ter discussie stellen, een politieke beweging vormen of eerwraak uitschakelen. Waarmee dan eigenlijk wordt bedoeld: autochtonen, bemoei je er nu niet mee.

Daar zit iets in. Ik heb er wel eens op gewezen dat bijna alle grote onderwerpen van deze tijd, aangezwengeld zijn door migranten: Hirsi Ali, Ellian, Jami, en nu de fotografe Hera met haar portretten van Mohammed en zijn vriendje. Ook allemaal voormalige moslims.

En het wonderlijke is dat het vooral roomblanke, vaak christelijke autochtonen zijn die dit ‘niet de juiste weg’ vinden. Wouter Bos vraagt zich bijvoorbeeld af of Jami wel de juiste toon heeft, of de juiste strategie. Wim van Krimpen van het Gemeentemuseum zegt dat hij geen politiek wil bedrijven met kunst. Bos en Van Krimpen bedoelen het ongetwijfeld goed, maar echt begrijpen dat de acties van Hera, Jami, Hirsi Ali en consorten noodzakelijk zijn en te vergelijken met Tien over Rood, Provo en de Kabouterbeweging doen ze niet.

Ikzelf was niet eens zo lief en aardig als Hirsi Ali, Jami, Ellian en Hera. Ik leerde bommen maken in de Haarlemmerhouttuinen in Amsterdam bij de Socialistische Jeugd. Ik ken twee hoogleraren van mijn leeftijd en een zeer hoge ambtenaar die in hun jeugd ook bommen leerden maken – daadwerkelijke bommen hebben wij nooit gemaakt.

Hoeveel Bekende Nederlanders stonden niet sympathiek tegenover de RAF? Onlangs overleed Pieter Bakker Schut, de advocaat van de RAF. Ik herinner me dat hij eens bij De Groene rondliep. Hij zei toen: vroeger stond hier de hele redactie achter de RAF. Daar zat een grote dosis ironie bij, maar toch… Ik herinner me zelf nog de felle discussie met mijn vader: de rechters van het fascisme waren nog steeds de rechters in Duitsland, dus was gewapende actie gerechtvaardigd, want het was gerechtvaardigd tegen het fascisme te strijden. Zo’n soort redenering hadden we.

Net zoals je nu een groeiend aantal salafistische jongeren hebt, had je toen een groeiend aantal jongeren dat achter de RAF stond. Ik herinner me zelfs een reportage, ik meen in Het Parool, waarin melding werd gemaakt van het feit dat steeds meer jongeren op middelbare scholen achter het gedachtegoed van de RAF stonden. Eén van die jongeren was ik.

Maar het lijkt nu alsof die naïviteit van toen nog steeds gerechtvaardigd wordt. Het was zo erg niet. Maar het was zo erg wél! Stel je eens voor dat er nu in Holland een groepje moslimjongeren was dat ontvoeringen pleegde, politici en rechters vermoordde, banken beroofde – precies zoals de RAF dat deed – dan vermoed ik dat zelfs de Amerikaanse nieuwsmedia dagelijks zouden berichten uit Nederland. En terecht.

Maar er is niet zo’n groepje moslims.

En dat komt door Hirsi Ali, Ellian, Jami en Hera. Zoals de RAF werd onttakeld doordat de eigen groep het gedachtegoed ging bestrijden, zo bestrijden zij het gedachtegoed van de fanatieke moslims.

Maar de reactie van de gevestigde orde van nu – om maar eens een term uit de jaren zeventig te gebruiken – is precies dezelfde reactie als de reactie van de gevestigde orde van toen: ook de mensen die de RAF bestreden werden verdacht gemaakt; die waren immers ook rood…

Ikzelf heb gemerkt hoe men in de jaren zeventig en tachtig omging met Indische Nederlanders: erg ongemakkelijk. Molukkers waren altijd verdacht. Dat ze schurkerig zijn behandeld, kwam alleen in dissertaties ter sprake, maar werd eigenlijk nooit publiekelijk verkondigd. Molukkers hadden en hebben het zwaar. Veel criminaliteit, veel drugsgebruik. Het is eigenlijk een wonder – maar over dat wonder wordt ook al niet gesproken – dat de Molukkers het redelijk goed doen in onze maatschappij. Ook dat hebben ze zelf gedaan. Door niemand gesteund.

Bron (http://www.groene.nl/2007/50/Opheffer)





:lol: