Bram
18-12-07, 03:52
Volgens de onderstaande artikel worden er ongeveer 400 abortussen per dag uitgevoerd in Marokkaanse klinieken. Dat komt neer op 146000 abortussen per jaar. Kan iemand dit ontkrachten? Want het lijkt me sterk dat er zoveel abortussen worden gepleegd :maf3:
bron: http://www.midarnet.com/modules/news/article.php?storyid=123
Een Franse blad schreef het volgende, vertaald (babelfish) naar het Nederlandse taal:
Elke dag, worden bijna 400 klandestiene abortussen in Marokko, met dramatische gezondheids- en sociale gevolgen uitgeoefend. Is het geen tijd dat de wetgever de wet, bijzonder repressief, op de abortus hervormt?
Een jong meisje van 22 jaar, benoemd M.D., bevalt aan het moederschap van Rabat van geverdrievoudigd die zij aan de sociale Hulp opgeeft. toegelaten K.T., 19 jaar, wordt tot het moederschap, de kraag van de baarmoeder die door de invoering van een stomp voorwerp in de vagina wordt verscheurd. Bijna bloedeloos, bovendien verwoest door een besmetting, décédera zij later 48 uur van schok
septisch. M.F. tot de urgentie van het ziekenhuis Avicenne in een comateuze toestand na een poging tot zelfmoord wordt toegelaten. Het onderzoek openbaart dat zij zwanger vier maanden bedraagt. Intensieve réanimation behouden van de dood, maar zij zal hémiplégie definitief houden.
Men kan à .l'infini de gevallen van vrouwen in hémorragique of septische shocktoestand vermenigvuldigen, verminkt of vergiftigd, die bijna dagelijks tot het ziekenhuis komen, ten gevolge van een poging tot abortus. Men evalueert, immers, om 400 het aantal klandestiene gevallen van abortus die dagelijks door Marokko worden uitgeoefend. Acties die niet alleen door huisartsen of specialisten worden verwezenlijkt, maar ook - en het is daar dat het gevaar berust - door vroedvrouwen, verpleegsters of "maaksters van engel", onder rampzalige gezondheidsomstandigheden. Volgens WGO, worden 13% van het moedersterftecijfer in Marokko de abortus toegeschreven en blijven zeer hoog, van 228 voor 100.000 geboortes. En nog, het gaat niet daar om slechts over het zichtbare deel van iceberg. Deze statistieken worden immers zeer in ruime mate onderschat, gezien de onwettigheid van de verrichting en het karakter taboe van het onderwerp. Zij nemen het grote aantal zelfmoorden niet in verband met de onwettige zwangerschap in aanmerking. Bovendien gaat het kwade soms goed over de abortus. Want wanneer zij aan de dood ontsnappen, zullen het goede aantal bevallen een organische (steriliteit, onder meer) en geestelijke nawerking (depressies) houden. En dat, wanneer zeggen de zwangerschap wordt geleid tot zijn termijn, van al deze kinderen die aan het ziekenhuis of in de straat worden opgegeven, die aan een leven van onheil wordt beloofd?
Een zeer repressieve wet
Artikel 449 van de Strafcode straft van 1 tot 5 jaar van gevangenis en een boete van 200 tot 500 DH iedere persoon veroorzaakt, of geprobeerd om te veroorzaken, een abortus met of zonder het akkoord van de belanghebbende. De straf is verhoogd tot 20 opsluitingsjaar in geval van overlijden en verdubbeld als avorteur recidivist is. Aangezien artikel 454 straft van 6 maanden tot 2 jaar iedere vrouw zich aan de abortus op zelf heeft gewijd. Uiteindelijk straft artikel 455 van 2 maanden tot 2 jaar de medeplichtigen van een abortus, met name de bemiddelaars of de verkopers van abortifs producten. Ondanks dit repressieve juridische instrumentarium, worden ongeveer 400 onderbrekingen van zwangerschap dagelijks in Marokko op vrouwen uitgeoefend die, wegens redenen eigen aan elk onder hen, geen andere afloop hebben. Sommige hebben de middelen om 1000 tot 10.000 DH (volgens de patiente, de duur van de zwangerschap en de arts) te betalen dat een gemedicaliseerde abortus, van de altijd verboden rest vraagt. Anderen kunnen zich geen dergelijke uitgaven toelaten en doen dan een beroep op een groffe abortus, of beginnen hun zwangerschap ondanks hen houden.
Het debat openen
Vandaag is het tijd om de stilte te breken en om het debat te openen. Houden op met ons het gezicht te sluieren en geven toe dat de seksuele betrekkingen buiten huwelijk bestaan. Er is geenszins sprake hier om aan de vergunning gewoonten te stimuleren, maar om te verhelpen een probleem gezondheids en voor de samenleving dat van de omvang neemt. Ik laat me dus, in alle bescheidenheid, ik toe dat dagelijks word geconfronteerd met het drama van de klandestiene abortussen zoals die van de ongetrouwde moeders, om enkele overlegmogelijkheden voor te stellen.
Eerst zou de enige repressie aan einde van het probleem niet kunnen komen. Men zou eveneens de nadruk op de preventie moeten leggen, het taboe durven te breken en een seksuele opvoeding van de jonge meisjes binnen de familie, van verenigingen stimuleren, op school of door de media. Men zou eveneens de toegang tot de contraceptieve middelen en, waarom niet, aan de abortive pil, onder geneeskundige controle moeten vergemakkelijken. Vervolgens is het dringend om de wet op de abortus bij te werken en te versoepelen, zoals het verschillende landen, waarvan Tunesië hebben gedaan. In Marokko, staat de huidige wet de abortus toe slechts in geval van ernstige moederziektenleer, die in gevaar het leven van de moeder kan zetten, zoals cardiopathies, néphropathies of rétinopathie. Het zou verstandig zijn om deze voorzorg tot de foetale ziektenleer (misvormingen...) en bepaalde sociale situaties uit te breiden. Eveneens zou de wetgever moeten het mogelijk maken om een zwangerschap ten gevolge van de aanranding of inceste te onderbreken, bijvoorbeeld. Natuurlijk zal deze liberalisering van de wet op de abortus nauw begeleid moeten worden en met zeer strikte leuningen omgeven zijn: de aanwijzingen van onderbreking van zwangerschap zullen minutieus moeten bepaald en, behalve uitzonderingsgevallen, door de wet bepaald worden. En in ieder geval, zou de abortus niet over twee maanden van zwangerschap moeten ingrijpen. Zoals het gemakkelijk de statistieken tonen, een wet, eveneens repressief inzake abortus, niet is heeft een reëel afschrikkend effect. Bovendien hebben de landen die de abortus dépénalisé geenszins een stijging van het aantal abortussen geregistreerd. Zij hebben daarentegen een zeer belangrijke vermindering van het aantal complicaties en het sterftecijfer bij de vrouwen gekend die toegang tot de abortus onder goede gezondheidsomstandigheden hebben kunnen hebben.
Door een moderne wet goed te keuren, in modern Marokko, zal men, minstens gedeeltelijk, deze sociale plaag en zijn kyrielle van onheil in verband met de klandestiene abortus opgelost hebben.
Zodanig
bron: http://www.midarnet.com/modules/news/article.php?storyid=123
Een Franse blad schreef het volgende, vertaald (babelfish) naar het Nederlandse taal:
Elke dag, worden bijna 400 klandestiene abortussen in Marokko, met dramatische gezondheids- en sociale gevolgen uitgeoefend. Is het geen tijd dat de wetgever de wet, bijzonder repressief, op de abortus hervormt?
Een jong meisje van 22 jaar, benoemd M.D., bevalt aan het moederschap van Rabat van geverdrievoudigd die zij aan de sociale Hulp opgeeft. toegelaten K.T., 19 jaar, wordt tot het moederschap, de kraag van de baarmoeder die door de invoering van een stomp voorwerp in de vagina wordt verscheurd. Bijna bloedeloos, bovendien verwoest door een besmetting, décédera zij later 48 uur van schok
septisch. M.F. tot de urgentie van het ziekenhuis Avicenne in een comateuze toestand na een poging tot zelfmoord wordt toegelaten. Het onderzoek openbaart dat zij zwanger vier maanden bedraagt. Intensieve réanimation behouden van de dood, maar zij zal hémiplégie definitief houden.
Men kan à .l'infini de gevallen van vrouwen in hémorragique of septische shocktoestand vermenigvuldigen, verminkt of vergiftigd, die bijna dagelijks tot het ziekenhuis komen, ten gevolge van een poging tot abortus. Men evalueert, immers, om 400 het aantal klandestiene gevallen van abortus die dagelijks door Marokko worden uitgeoefend. Acties die niet alleen door huisartsen of specialisten worden verwezenlijkt, maar ook - en het is daar dat het gevaar berust - door vroedvrouwen, verpleegsters of "maaksters van engel", onder rampzalige gezondheidsomstandigheden. Volgens WGO, worden 13% van het moedersterftecijfer in Marokko de abortus toegeschreven en blijven zeer hoog, van 228 voor 100.000 geboortes. En nog, het gaat niet daar om slechts over het zichtbare deel van iceberg. Deze statistieken worden immers zeer in ruime mate onderschat, gezien de onwettigheid van de verrichting en het karakter taboe van het onderwerp. Zij nemen het grote aantal zelfmoorden niet in verband met de onwettige zwangerschap in aanmerking. Bovendien gaat het kwade soms goed over de abortus. Want wanneer zij aan de dood ontsnappen, zullen het goede aantal bevallen een organische (steriliteit, onder meer) en geestelijke nawerking (depressies) houden. En dat, wanneer zeggen de zwangerschap wordt geleid tot zijn termijn, van al deze kinderen die aan het ziekenhuis of in de straat worden opgegeven, die aan een leven van onheil wordt beloofd?
Een zeer repressieve wet
Artikel 449 van de Strafcode straft van 1 tot 5 jaar van gevangenis en een boete van 200 tot 500 DH iedere persoon veroorzaakt, of geprobeerd om te veroorzaken, een abortus met of zonder het akkoord van de belanghebbende. De straf is verhoogd tot 20 opsluitingsjaar in geval van overlijden en verdubbeld als avorteur recidivist is. Aangezien artikel 454 straft van 6 maanden tot 2 jaar iedere vrouw zich aan de abortus op zelf heeft gewijd. Uiteindelijk straft artikel 455 van 2 maanden tot 2 jaar de medeplichtigen van een abortus, met name de bemiddelaars of de verkopers van abortifs producten. Ondanks dit repressieve juridische instrumentarium, worden ongeveer 400 onderbrekingen van zwangerschap dagelijks in Marokko op vrouwen uitgeoefend die, wegens redenen eigen aan elk onder hen, geen andere afloop hebben. Sommige hebben de middelen om 1000 tot 10.000 DH (volgens de patiente, de duur van de zwangerschap en de arts) te betalen dat een gemedicaliseerde abortus, van de altijd verboden rest vraagt. Anderen kunnen zich geen dergelijke uitgaven toelaten en doen dan een beroep op een groffe abortus, of beginnen hun zwangerschap ondanks hen houden.
Het debat openen
Vandaag is het tijd om de stilte te breken en om het debat te openen. Houden op met ons het gezicht te sluieren en geven toe dat de seksuele betrekkingen buiten huwelijk bestaan. Er is geenszins sprake hier om aan de vergunning gewoonten te stimuleren, maar om te verhelpen een probleem gezondheids en voor de samenleving dat van de omvang neemt. Ik laat me dus, in alle bescheidenheid, ik toe dat dagelijks word geconfronteerd met het drama van de klandestiene abortussen zoals die van de ongetrouwde moeders, om enkele overlegmogelijkheden voor te stellen.
Eerst zou de enige repressie aan einde van het probleem niet kunnen komen. Men zou eveneens de nadruk op de preventie moeten leggen, het taboe durven te breken en een seksuele opvoeding van de jonge meisjes binnen de familie, van verenigingen stimuleren, op school of door de media. Men zou eveneens de toegang tot de contraceptieve middelen en, waarom niet, aan de abortive pil, onder geneeskundige controle moeten vergemakkelijken. Vervolgens is het dringend om de wet op de abortus bij te werken en te versoepelen, zoals het verschillende landen, waarvan Tunesië hebben gedaan. In Marokko, staat de huidige wet de abortus toe slechts in geval van ernstige moederziektenleer, die in gevaar het leven van de moeder kan zetten, zoals cardiopathies, néphropathies of rétinopathie. Het zou verstandig zijn om deze voorzorg tot de foetale ziektenleer (misvormingen...) en bepaalde sociale situaties uit te breiden. Eveneens zou de wetgever moeten het mogelijk maken om een zwangerschap ten gevolge van de aanranding of inceste te onderbreken, bijvoorbeeld. Natuurlijk zal deze liberalisering van de wet op de abortus nauw begeleid moeten worden en met zeer strikte leuningen omgeven zijn: de aanwijzingen van onderbreking van zwangerschap zullen minutieus moeten bepaald en, behalve uitzonderingsgevallen, door de wet bepaald worden. En in ieder geval, zou de abortus niet over twee maanden van zwangerschap moeten ingrijpen. Zoals het gemakkelijk de statistieken tonen, een wet, eveneens repressief inzake abortus, niet is heeft een reëel afschrikkend effect. Bovendien hebben de landen die de abortus dépénalisé geenszins een stijging van het aantal abortussen geregistreerd. Zij hebben daarentegen een zeer belangrijke vermindering van het aantal complicaties en het sterftecijfer bij de vrouwen gekend die toegang tot de abortus onder goede gezondheidsomstandigheden hebben kunnen hebben.
Door een moderne wet goed te keuren, in modern Marokko, zal men, minstens gedeeltelijk, deze sociale plaag en zijn kyrielle van onheil in verband met de klandestiene abortus opgelost hebben.
Zodanig