Marsipulami
18-12-07, 08:14
El Commandante Castro gooit de handdoek
Fidel Castro is niet van plan "zich vast te klampen aan zijn functie" en hij wil "jongere personen niet in de weg staan", zo schrijft hij in een brief die maandag op de Cubaanse televisie is voorgelezen. Het is de eerste keer dat "el commandante" gewag maakt om op te stappen als leider van Cuba.
Plaats aan jongeren
"Mijn belangrijkste plicht is niet om mij aan mijn functie vast te klampen en nog minder om jongere personen in de weg te staan, maar om mijn ervaring en ideeën aan te dragen waarvan de bescheiden waarde voortkomt uit uit het uitzonderlijke tijdsvak waarin mij vergund is geweest te leven", aldus de 81-jarige Cubaanse leider, die zijn land wegens ziekte al een jaar en vier maanden niet meer actief bestuurt.
Commandante
Fidel Alejandro Castro Ruz (Birán, 13 augustus 1926) is de belangrijkste leider van Cuba (zijn officiële ambten zijn President van de Staatsraad en President van de Ministerraad); ook is hij de hoogste militaire bevelhebber waaraan hij de titel Comandante ontleent. Vanaf de Cubaanse revolutie van 1958-1959 die de toenmalige pro-Amerikaanse overheid en regering van dictator Fulgencio Batista omverwierp, staat hij in dat land aan de macht.
Raul
Van 1959 tot 1976 was hij eerste minister van de republiek Cuba, sinds 2 december 1976 is hij president. Zijn vijf jaar jongere broer Raúl Castro wordt als zijn belangrijkste opvolger beschouwd. Na een zware operatie van Castro heeft deze sinds 31 juli 2006 tijdelijk de macht overgenomen.
Rijke boerenzoon
Castro werd geboren op een suikerplantage als zoon van een welgestelde boer. Hij kreeg zijn opleiding aan jezuïetenscholen. In 1945 ging hij rechten studeren aan de universiteit van Havana, waar hij in 1950 afstudeerde. Tussen 1950 en 1952 werkte hij op een klein advocatenkantoor. Het was zijn bedoeling om voor de Ortodoxy-partij mee te doen aan de parlementsverkiezingen van 1952, maar die werden afgelast na de geslaagde staatsgreep van generaal Batista tegen de regering van Carlos Prío Socarrás. Castro daagde Batista voor de rechter vanwege schending van de grondwet, maar dit liep op niets uit.
Santiago
Daarop organiseerde Castro een gewapende aanval op de Moncadakazerne in Santiago de Cuba. Meer dan tachtig van zijn mannen kwamen om het leven en hijzelf werd gevangengenomen. Een rechtbank veroordeelde hem tot vijftien jaar cel. Onderdeel van zijn slotpleidooi was "La historia me absolverá" ("De geschiedenis zal mij vrijspreken"), een speech waarin hij zijn daden verdedigde en zijn politieke standpunten uitlegde. Als gevolg van een generaal pardon kwam hij in mei 1955 vrij, waarna hij in ballingschap ging in Mexico en de Verenigde Staten.
Che
Samen met een aantal andere ballingen vormde hij de Revolutionaire Beweging van de 26ste juli en keerde hij terug naar Cuba. Bij de eerste aanval, op 2 december 1956 in Oriente, overleefden slechts twaalf van de tachtig, onder wie zijn broer Raúl Castro, Che Guevara en Camilo Cienfuegos. Ze trokken zich terug in de bergen van de Sierra Maestra, van waaruit ze een guerrillaoorlog begonnen tegen het bewind. De beweging kreeg steun onder de bevolking en breidde zich uit tot zo'n 800 man. Op 1 januari 1959 ontvluchtte Batista Cuba en nam de beweging Havana in. Castro werd op 16 februari 1959 premier van Cuba en op 3 december 1976 president.
Raketcrisis
De spanningen tussen Castro en de Verenigde Staten liepen hoog op tijdens de Cubaanse raketcrisis van 1962, die de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie bijna tot een confrontatie brachten. Chroesjtsjov kwam op het idee raketten in Cuba te plaatsen als afschrikking tegen een nieuwe invasie van de Verenigde Staten. Tijdens de Koude Oorlog werden vele geheime en dodelijke aanvallen tegen Cuba uitgevoerd, om zo het land (en zijn regering) te verzwakken. In 1971 voerden anticastristen financieel gesteund door de CIA, een varkensgriepvirus in Cuba binnen. De helft van de Cubaanse varkensstapel moest ingeënt worden om de ziekte te beperken. In 1981 doodde een epidemie van dengue 188 personen. Na een internationaal onderzoek bleek dat de ziekte door de Amerikanen was veroorzaakt.
Paus
De Cubacrisis van oktober 1962 liep goed af, maar in de jaren daarna ondersteunde de CIA niettemin meerdere plannen om Castro te liquideren. Paus Johannes XXIII excommuniceerde Castro op 3 januari 1962, in de ijdele hoop de katholieke Cubanen tegen hem op te zetten. Castro zelf had het katholicisme al eerder afgezworen. De Cubaanse regering nationaliseerde bedrijven, confisqueerde bezittingen van buitenlanders en vaardigde wetten uit die de arbeiders steunden. Sinds het bewind van Castro hebben ongeveer één miljoen Cubanen hun land verlaten, en dit om politieke of economische redenen.
Veel vrouwen & kinderen
Op 12 oktober 1948 trouwde Fidel Castro met zijn eerste vrouw Mirta Diaz-Balart, zij kregen een zoon, Fidelito, in 1949. Slechts 6 jaar later, in 1955, scheidde Castro van Diaz-Balart. In de jaren daarna heeft Castro zeven kinderen verwekt bij drie andere vrouwen. Dalia Soto del Valle, een minnares van Castro, baarde vijf zonen: Antonio, Alejandro, Angel, Alexis en Alex. Een andere zoon, Jorge Angel Castro, is geboren in de jaren '50, zijn moeder is onbekend.
Alina
Zijn enige dochter, Alina Fernández Revuelta, is ook in de jaren vijftig geboren, haar moeder is Natalia Revuelta. Met haar heeft Castro tijdens zijn eerste huwelijk een affaire gehad. Vermomd als een Spaanse toeriste ontvluchtte deze dochter in 1993 Cuba en vroeg politiek asiel aan in de Verenigde Staten. Zij is een fel tegenstandster van haar vader en het door hem geleide bewind. (mvl/afp)
Fidel Castro is niet van plan "zich vast te klampen aan zijn functie" en hij wil "jongere personen niet in de weg staan", zo schrijft hij in een brief die maandag op de Cubaanse televisie is voorgelezen. Het is de eerste keer dat "el commandante" gewag maakt om op te stappen als leider van Cuba.
Plaats aan jongeren
"Mijn belangrijkste plicht is niet om mij aan mijn functie vast te klampen en nog minder om jongere personen in de weg te staan, maar om mijn ervaring en ideeën aan te dragen waarvan de bescheiden waarde voortkomt uit uit het uitzonderlijke tijdsvak waarin mij vergund is geweest te leven", aldus de 81-jarige Cubaanse leider, die zijn land wegens ziekte al een jaar en vier maanden niet meer actief bestuurt.
Commandante
Fidel Alejandro Castro Ruz (Birán, 13 augustus 1926) is de belangrijkste leider van Cuba (zijn officiële ambten zijn President van de Staatsraad en President van de Ministerraad); ook is hij de hoogste militaire bevelhebber waaraan hij de titel Comandante ontleent. Vanaf de Cubaanse revolutie van 1958-1959 die de toenmalige pro-Amerikaanse overheid en regering van dictator Fulgencio Batista omverwierp, staat hij in dat land aan de macht.
Raul
Van 1959 tot 1976 was hij eerste minister van de republiek Cuba, sinds 2 december 1976 is hij president. Zijn vijf jaar jongere broer Raúl Castro wordt als zijn belangrijkste opvolger beschouwd. Na een zware operatie van Castro heeft deze sinds 31 juli 2006 tijdelijk de macht overgenomen.
Rijke boerenzoon
Castro werd geboren op een suikerplantage als zoon van een welgestelde boer. Hij kreeg zijn opleiding aan jezuïetenscholen. In 1945 ging hij rechten studeren aan de universiteit van Havana, waar hij in 1950 afstudeerde. Tussen 1950 en 1952 werkte hij op een klein advocatenkantoor. Het was zijn bedoeling om voor de Ortodoxy-partij mee te doen aan de parlementsverkiezingen van 1952, maar die werden afgelast na de geslaagde staatsgreep van generaal Batista tegen de regering van Carlos Prío Socarrás. Castro daagde Batista voor de rechter vanwege schending van de grondwet, maar dit liep op niets uit.
Santiago
Daarop organiseerde Castro een gewapende aanval op de Moncadakazerne in Santiago de Cuba. Meer dan tachtig van zijn mannen kwamen om het leven en hijzelf werd gevangengenomen. Een rechtbank veroordeelde hem tot vijftien jaar cel. Onderdeel van zijn slotpleidooi was "La historia me absolverá" ("De geschiedenis zal mij vrijspreken"), een speech waarin hij zijn daden verdedigde en zijn politieke standpunten uitlegde. Als gevolg van een generaal pardon kwam hij in mei 1955 vrij, waarna hij in ballingschap ging in Mexico en de Verenigde Staten.
Che
Samen met een aantal andere ballingen vormde hij de Revolutionaire Beweging van de 26ste juli en keerde hij terug naar Cuba. Bij de eerste aanval, op 2 december 1956 in Oriente, overleefden slechts twaalf van de tachtig, onder wie zijn broer Raúl Castro, Che Guevara en Camilo Cienfuegos. Ze trokken zich terug in de bergen van de Sierra Maestra, van waaruit ze een guerrillaoorlog begonnen tegen het bewind. De beweging kreeg steun onder de bevolking en breidde zich uit tot zo'n 800 man. Op 1 januari 1959 ontvluchtte Batista Cuba en nam de beweging Havana in. Castro werd op 16 februari 1959 premier van Cuba en op 3 december 1976 president.
Raketcrisis
De spanningen tussen Castro en de Verenigde Staten liepen hoog op tijdens de Cubaanse raketcrisis van 1962, die de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie bijna tot een confrontatie brachten. Chroesjtsjov kwam op het idee raketten in Cuba te plaatsen als afschrikking tegen een nieuwe invasie van de Verenigde Staten. Tijdens de Koude Oorlog werden vele geheime en dodelijke aanvallen tegen Cuba uitgevoerd, om zo het land (en zijn regering) te verzwakken. In 1971 voerden anticastristen financieel gesteund door de CIA, een varkensgriepvirus in Cuba binnen. De helft van de Cubaanse varkensstapel moest ingeënt worden om de ziekte te beperken. In 1981 doodde een epidemie van dengue 188 personen. Na een internationaal onderzoek bleek dat de ziekte door de Amerikanen was veroorzaakt.
Paus
De Cubacrisis van oktober 1962 liep goed af, maar in de jaren daarna ondersteunde de CIA niettemin meerdere plannen om Castro te liquideren. Paus Johannes XXIII excommuniceerde Castro op 3 januari 1962, in de ijdele hoop de katholieke Cubanen tegen hem op te zetten. Castro zelf had het katholicisme al eerder afgezworen. De Cubaanse regering nationaliseerde bedrijven, confisqueerde bezittingen van buitenlanders en vaardigde wetten uit die de arbeiders steunden. Sinds het bewind van Castro hebben ongeveer één miljoen Cubanen hun land verlaten, en dit om politieke of economische redenen.
Veel vrouwen & kinderen
Op 12 oktober 1948 trouwde Fidel Castro met zijn eerste vrouw Mirta Diaz-Balart, zij kregen een zoon, Fidelito, in 1949. Slechts 6 jaar later, in 1955, scheidde Castro van Diaz-Balart. In de jaren daarna heeft Castro zeven kinderen verwekt bij drie andere vrouwen. Dalia Soto del Valle, een minnares van Castro, baarde vijf zonen: Antonio, Alejandro, Angel, Alexis en Alex. Een andere zoon, Jorge Angel Castro, is geboren in de jaren '50, zijn moeder is onbekend.
Alina
Zijn enige dochter, Alina Fernández Revuelta, is ook in de jaren vijftig geboren, haar moeder is Natalia Revuelta. Met haar heeft Castro tijdens zijn eerste huwelijk een affaire gehad. Vermomd als een Spaanse toeriste ontvluchtte deze dochter in 1993 Cuba en vroeg politiek asiel aan in de Verenigde Staten. Zij is een fel tegenstandster van haar vader en het door hem geleide bewind. (mvl/afp)