Pixelshade
01-01-08, 22:18
Leon de Winter stopt met columns schrijven in Elsevier. Hij stopt helaas niet helemaal met schrijven, maar het is een begin. Zoals dat altijd gaat met heel goed nieuws geloofde ik het eerst niet.
http://static.politiek-digitaal.nl/uploads/images/324/leondewinter3.jpg
Heb ik altijd, Je hoort dat Jan Smit niet meer mag zingen en je denkt: het zal wel een geintje zijn. En van Leon weet je dat hij wel meer wat roept. Leon is niet zo van de consequente houding. Voordat je het weet komt hij er op terug, dus ik verheug me nergens op.
Je kunt namelijk alles verwachten van deze pathetische beroeps-narcist. Twaalf uur na het overlijden van Theo van Gogh zat hij bij Barend en van Dorp uit te leggen wat een prachtig mens Theo eigenlijk was geweest en dat het allemaal vergeven en vergeten was. Natuurlijk was Theo te ver gegaan. Leon had er erg veel verdriet om gehad, maar zand er over.
Veto
Theo was dood en hij niet, dat was eigenlijk wat hij daar aan tafel zat te vieren die avond. Samen met Frits Barend - die een werkend leven lang zijn veto heeft uitgesproken over televisieprogramma´s van Theo van Gogh zolang hij bij dezelfde omroep werkte - propte hij die avond de nog lauwe Van Gogh met veel geweld in zijn ruw houten kist.
Leon de Winter was onlangs te gast in het programma Zomergasten. Hij sprak met een snik in zijn stem om te onderstrepen dat hij van alles voelde. Geen moment geloofde je in zijn geacteerd lijden. Jankverhalen vertelde hij over Amerika. Hoe hij had staan huilen toen er tijdens een feestdag opeens een squadron gevechtsvliegtuigen boven de stad was verschenen.
Samen met de Amerikanen had hij de kracht van het Vrije Westen door zijn aderen voelen stromen. Amerika, het land van de onbegrensde domheid, ik vind het een prachtig reisdoel voor De Winter.
Hirsi Ali
Hij wil in Californië gaan wonen. Dichter in de buurt van zijn goede vriendin Ayaan Hirsi Ali. Alweer een mediageniek persoon die hij helemaal begrijpt. Dat doet Leon namelijk graag, getraumatiseerde mensen in de armen sluiten en ze volledig begrijpen. Hij voelt wat zij voelen. Wat Leon eigenlijk steeds wil zeggen is: "ik ben zelf ook getraumatiseerd. Ik voel. Ik denk. Ik begrijp lijden beter dan ieder ander mens."
En nu gaat hij weg. Leon heeft zijn vertrek bij Elsevier als volgt gemotiveerd.
(...) Na 11 september 2001 ben ik een beetje gek geworden. Gek van zorgen om onze toekomst, gek van liefde voor mijn vrouw en mijn kinderen.(...) De afgelopen jaren heb ik duizenden columns, blogs en artikelen geschreven. Niet alleen voor Elsevier schreef ik, maar ook voor buitenlandse bladen. Ik ben uitgeput.(...) En ik heb dus besloten, o paradox, om voorlopig mijn columnisten- en bloggerswerk te staken. (...)
Uitgeput
Bang dus. Precies wat Theo niet was. Van Gogh bleef schrijven, communiceren, schreeuwen en de dialoog zoeken. De Winter gaat met zijn reet van ganzenlever ergens aan het strand heel erg verontrust zitten zijn. Hij is uitgeput. Van het vreten waarschijnlijk.
Typisch De Winter. Durfde pas bespiegelend en met enige liefde over Theo te praten toen die met een zwaard in zijn buik op straat lag. Hij durfde pas echt achter Ayaan te gaan staan toen die definitief bekend maakte dat zij niet in Nederland zou blijven wonen. Kon dus niet zo veel kwaad. Nu stopt hij met columns schrijven als het er echt om gaat.
Leon De Winter is altijd heel hard schreeuwend aanwezig op de minst gevaarlijke plek. Toen hij zijn columns daar schreef was hij al 'uitgeput' en 'gek van zorgen'. Over uitgeput gesproken: wij moesten iedere week die megalomane troep lezen. Het is een slappe, luxueuze manier van stoppen. Je denkt bijna met weemoed terug aan het stoppen van Menno ter Braak.
(c) NU.nl/Nico Dijkshoorn
http://www.nu.nl/news/1368964/1203/Laffe_Leon.html
http://static.politiek-digitaal.nl/uploads/images/324/leondewinter3.jpg
Heb ik altijd, Je hoort dat Jan Smit niet meer mag zingen en je denkt: het zal wel een geintje zijn. En van Leon weet je dat hij wel meer wat roept. Leon is niet zo van de consequente houding. Voordat je het weet komt hij er op terug, dus ik verheug me nergens op.
Je kunt namelijk alles verwachten van deze pathetische beroeps-narcist. Twaalf uur na het overlijden van Theo van Gogh zat hij bij Barend en van Dorp uit te leggen wat een prachtig mens Theo eigenlijk was geweest en dat het allemaal vergeven en vergeten was. Natuurlijk was Theo te ver gegaan. Leon had er erg veel verdriet om gehad, maar zand er over.
Veto
Theo was dood en hij niet, dat was eigenlijk wat hij daar aan tafel zat te vieren die avond. Samen met Frits Barend - die een werkend leven lang zijn veto heeft uitgesproken over televisieprogramma´s van Theo van Gogh zolang hij bij dezelfde omroep werkte - propte hij die avond de nog lauwe Van Gogh met veel geweld in zijn ruw houten kist.
Leon de Winter was onlangs te gast in het programma Zomergasten. Hij sprak met een snik in zijn stem om te onderstrepen dat hij van alles voelde. Geen moment geloofde je in zijn geacteerd lijden. Jankverhalen vertelde hij over Amerika. Hoe hij had staan huilen toen er tijdens een feestdag opeens een squadron gevechtsvliegtuigen boven de stad was verschenen.
Samen met de Amerikanen had hij de kracht van het Vrije Westen door zijn aderen voelen stromen. Amerika, het land van de onbegrensde domheid, ik vind het een prachtig reisdoel voor De Winter.
Hirsi Ali
Hij wil in Californië gaan wonen. Dichter in de buurt van zijn goede vriendin Ayaan Hirsi Ali. Alweer een mediageniek persoon die hij helemaal begrijpt. Dat doet Leon namelijk graag, getraumatiseerde mensen in de armen sluiten en ze volledig begrijpen. Hij voelt wat zij voelen. Wat Leon eigenlijk steeds wil zeggen is: "ik ben zelf ook getraumatiseerd. Ik voel. Ik denk. Ik begrijp lijden beter dan ieder ander mens."
En nu gaat hij weg. Leon heeft zijn vertrek bij Elsevier als volgt gemotiveerd.
(...) Na 11 september 2001 ben ik een beetje gek geworden. Gek van zorgen om onze toekomst, gek van liefde voor mijn vrouw en mijn kinderen.(...) De afgelopen jaren heb ik duizenden columns, blogs en artikelen geschreven. Niet alleen voor Elsevier schreef ik, maar ook voor buitenlandse bladen. Ik ben uitgeput.(...) En ik heb dus besloten, o paradox, om voorlopig mijn columnisten- en bloggerswerk te staken. (...)
Uitgeput
Bang dus. Precies wat Theo niet was. Van Gogh bleef schrijven, communiceren, schreeuwen en de dialoog zoeken. De Winter gaat met zijn reet van ganzenlever ergens aan het strand heel erg verontrust zitten zijn. Hij is uitgeput. Van het vreten waarschijnlijk.
Typisch De Winter. Durfde pas bespiegelend en met enige liefde over Theo te praten toen die met een zwaard in zijn buik op straat lag. Hij durfde pas echt achter Ayaan te gaan staan toen die definitief bekend maakte dat zij niet in Nederland zou blijven wonen. Kon dus niet zo veel kwaad. Nu stopt hij met columns schrijven als het er echt om gaat.
Leon De Winter is altijd heel hard schreeuwend aanwezig op de minst gevaarlijke plek. Toen hij zijn columns daar schreef was hij al 'uitgeput' en 'gek van zorgen'. Over uitgeput gesproken: wij moesten iedere week die megalomane troep lezen. Het is een slappe, luxueuze manier van stoppen. Je denkt bijna met weemoed terug aan het stoppen van Menno ter Braak.
(c) NU.nl/Nico Dijkshoorn
http://www.nu.nl/news/1368964/1203/Laffe_Leon.html