Bekijk Volledige Versie : Bart De Wever in de bres voor Abou Jahjah
Marsipulami
21-01-08, 08:11
Bart De Wever in de bres voor Abou Jahjah
Hoewel hij bijzonder weinig gemeen heeft met Dyab Abou Jahjah neemt N-VA-voorzitter Bart De Wever het in een opmerkelijke column voor De Morgen op voor de AEL-frontman.
Jahjah werd onlangs veroordeeld tot één jaar cel voor zijn aandeel in de Borgerhoutse rellen van 2002. Volgens De Wever kan dat niet, omdat het dossier "flinterdun" is.
"De bewijslast is veel te pover om redelijk aan te nemen dat alle vernielingen zijn gebeurd op aansporen van Jahjah en Azzuz."
Ron Haleber
21-01-08, 10:35
Mars, kun je die column hier weergeven?
Ik kan in die krant enkel de aankondiging vinden...
Marsipulami
21-01-08, 15:46
Who's afraid of Abou Jahjah (21/01/08)
Hoewel hij bijzonder weinig gemeen heeft met Dyab Abou Jahjah neemt N-VA-voorzitter Bart De Wever het in een opmerkelijke column voor De Morgen op voor de AEL-frontman.
Mijn eerste persoonlijke kennismaking met Abou Jahjah en zijn toenmalige sidekick Ahmed Azzuz had ik op 17 december 2002. Een Gentse studentenvereniging had op die dag een debat georganiseerd tussen JahJah en Philip Dewinter. Te elfder ure weigerde Jahjah echter om alleen met het VB in debat te treden, er moest minstens nog één "democratische politicus" deelnemen.
Een wanhopige zoektocht, waarbij iedereen voor de eer bedankte, leidde uiteindelijk enkele uren voor de aanvang tot een telefoontje naar mij, toen nog een volslagen onbekende hobby-politicus. Niet veel later zat ik al in de wagen op weg naar het Gentse ICC, met een telefoonnummer van de politie op zak, dat ik bij aankomst moest bellen voor beschermde begeleiding naar de parking en de zaal. Die werd buiten belegerd door allerhande betogers en zat binnen propvol met belangstellenden.
Uiteindelijk daagden Jahjah noch Dewinter op, maar moest het ik opnemen tegen Gerolf Annemans en Azzuz. Die laatste had een groepje begeleiders mee die zich vestimentair kennelijk hadden laten inspireren door de film Men in Black en die vooral hun uiterste best deden om een zwaar attitudeprobleem uit te stralen. Tijdens het debat stelde Azzuz zich op als een balorige puber. Annemans moest hem niet eens hard kietelen om er een halfbakken doodsbedreiging uit te krijgen.
Na die leuke ervaring had ik later meermaals het genoegen om met Jahjah zelf in debat te gaan op Antwerpse scholen. Uitgenomen de pathetische grootspraak die hij als Malcolm X-wannabe bij momenten bezigde, debatteerde deze man wel op niveau. Ook hij had echter steeds een entourage van angry young men bij zich. Die jongens verschenen eveneens op een debat georganiseerd door een vereniging van Berbers in het Zuiderpershuis, waar de grote leider niet was uitgenodigd. Aangezien dat volgens hen een schande was, verstoorden ze de hele avond met het uiten van intimidaties en beledigingen. Na een ander debat voor de Antwerpse regionale televisie achtervolgden ze een tijdlang per auto een deelnemer die Jahjah nogal klaar en duidelijk van antwoord had gediend. Veel meer dan wat kattenkwaad heb ik er nooit van ondervonden of vermoed, maar mijn persoonlijke ervaringen met de AEL en de leidende figuren ervan zijn dus verre van positief te noemen.
Ik had dan ook niet gedacht het ooit voor hen te zullen opnemen. Met lichte tegenzin moet ik het nu toch doen, want geen enkele andere politicus vindt het blijkbaar opportuun om te spreken. De zeepbel rond Jahjah werd pas doorprikt door de verkiezingen van 2003 en 2004, toen bleek dat hij electoraal geen betekenis had. Jahjah koos daarop voor de eervolle aftocht richting Libanon, om daar zogezegd voor de Arabische zaak te gaan vechten (later bleek dat hij er gewoon bij zijn moeder zat).
In de periode daarvoor was hij echter een mediafenomeen. Veel journalisten zagen in hem degene die het talent had om te teren op een verondersteld, grootschalig allochtoon woedekapitaal. Met de kleinste actie of provocatie kon de AEL de aandacht op zich vestigen. Wilde geruchten brachten de organisatie in verband met wapens en internationaal terrorisme. In die sfeer verschenen Jahjah en Azzuz op 26 november 2002 op een woelige, spontane betoging van jonge allochtonen in Borgerhout na de moord op een islamleraar door een geestesgestoorde. De betoging liet een spoor van vernielingen achter. De politieke wereld verloor daarop de pedalen, met als triest hoogtepunt de interventie van premier Verhofstadt, die in de Kamer de AEL tot een criminele organisatie uitriep en de aanhouding van Jahjah zo goed als aankondigde. Het parket deed daarop zijn best om voldoende gronden te vinden om Jahjah inderdaad aan te houden en stelde een onderzoek in naar de AEL op de verdenking van een privémilitie te zijn. Van die verdenking kon niets hard worden gemaakt, maar toch werd de zaak doorgezet.
Het enige wat er uiteindelijk van overbleef, was de beschuldiging dat Jahjah en Azzuz de rellen van 2002 hadden uitgelokt. Daarvoor werden beiden op 21 december jongstleden tot één jaar effectieve celstraf veroordeeld. Een vonnis dat niet alleen verrassend is omdat het er pas komt op een moment dat iedereen Jahjah en de AEL eindelijk begon te vergeten. Wie de moeite neemt om het dossier tegen Jahjah en Azzuz te bekijken, zal immers vaststellen dat dit echt wel flinterdun is. De bewijslast is veel te pover om redelijk aan te nemen dat alle vernielingen van die avond zijn gebeurd op aansporen van Jahjah en Azzuz.
Hun veroordeling is bovendien gegrond op het beruchte, negentiende-eeuwse artikel 66,5 van het strafwetboek dat opjutting strafbaar stelt. Op basis daarvan zou men zowat iedere organisator van een betoging (wat Jahjah en Azzuz niet eens waren) aansprakelijk kunnen stellen voor alles wat de deelnemers mispeuteren. Ten slotte is er de buitensporige strafmaat, zeker voor mensen met een blanco strafregister. Onwillekeurig maakt men de vergelijking met de zeer lichte straffen die de moordenaars van Guido Demoor kregen. De boodschap van het gerecht aan jonge allochtonen lijkt wel te zijn dat ze wel bijna straffeloos iemand dood mogen schoppen, maar dat ze best twee keer nadenken alvorens zich op een militante manier politiek te organiseren. Zelfs het Vlaams Belang, in de hoogdagen van de AEL een vaste sparringpartner, oordeelde om beter niet (positief) te reageren op het vonnis. De partij weet natuurlijk wat het is om veroordeeld te worden in een politiek proces. Maar waarom zwijgen de linkse politici? Hopelijk niet omdat ze politieke processen intussen als een normale, democratische methode beschouwen.
Auteur:
Bart De Wever
algemeen voorzitter
Meer informatie:
E-post:
[email protected]
http://www.n-va.be/programma/nieuws/Opinie_Detail.asp?ID=290
Intelligent stuk.
Die laatste had een groepje begeleiders mee die zich vestimentair kennelijk hadden laten inspireren door de film Men in Black en die vooral hun uiterste best deden om een zwaar attitudeprobleem uit te stralen.
Is ook mijn ervaring :hihi:
Shemharosh
21-01-08, 17:23
ja joh....een jaartje cel kan Abou wel goed gebruiken....goed voor zijn C.V en misschien komt er uit met een bestseller van een boek....maar misschien is ie bang dat daar ontmaskerd wordt door de echte Die hard-naamloze militanten die hun hele leven aan het vechten zijn tegen het systeem.....hij is het kind van het systeem.
Ron Haleber
21-01-08, 17:59
Aardig die steun...
Maar het leek mij altijd ook dat DAJJ in België niet het juiste klimaat aantrof -al te vijandig en te racistisch - zodat het uiterst moeilijk was daar iets van de grond te krijgen met die Marokkanen.
Hier in NL had het hem in ieder geval beter gelukt... Gezien mijn ervaringen met het KMAN is men hier niet bang voor Marokkaanse militanten. :regie:
Marsipulami
21-01-08, 23:28
Geplaatst door Ron Haleber
Aardig die steun...
Maar het leek mij altijd ook dat DAJJ in België niet het juiste klimaat aantrof -al te vijandig en te racistisch - zodat het uiterst moeilijk was daar iets van de grond te krijgen met die Marokkanen.
Hier in NL had het hem in ieder geval beter gelukt... Gezien mijn ervaringen met het KMAN is men hier niet bang voor Marokkaanse militanten. :regie:
Jij hebt waarschijnlijk van je hele leven nog nooit een Belg ontmoet.
Toen de vonnis bekend werd gemaakt een aantal weken geleden bekroop mij toch een onbehagelijk gevoel van twijfel, je mag het niet hardop zeggen maar ik denk dat de rechterlijke macht in deze uitspraak zich heeft laten laten leiden door valse sentimenten.Een politieke beslissing die de tegenstanders van AJJ graag willen zien ..
Marsipulami
21-01-08, 23:48
Geplaatst door Marsipulami
Who's afraid of Abou Jahjah
Goed stuk van Bart Dewever. Recht voor de raap, onconventioneel, humorvol, niettemin een scherpe analyse van de gebeurtenissen rond en de (politieke) veroordeling van Abou Jahjah.
Allleen dit stukje deugt niet:
Onwillekeurig maakt men de vergelijking met de zeer lichte straffen die de moordenaars van Guido Demoor kregen. De boodschap van het gerecht aan jonge allochtonen lijkt wel te zijn dat ze wel bijna straffeloos iemand dood mogen schoppen, maar dat ze best twee keer nadenken alvorens zich op een militante manier politiek te organiseren.
Het ging in deze kwestie niet om 'moordenaars die straffeloos mogen doodschoppen'. Het ging in deze zaak om een stel pubers van Marokkaanse origine die zich wat luidruchtig gedroegen op de bus. Guido Demoor vondt het nodig om hen terecht te wijzen, toen ze niet meteen gedwee hun mond hielden greep hij minstens één van hen bij de kraag (keel). Natuurlijk lok je zo agressie uit. Maar die agressie was niet de oorzaak van zijn dood. De oorzaak was dat hij een zwakke gezondheid en een te hoge bloeddruk had en het zich niet kon veroorloven om zich zo op te winden. Dat is tragisch zowel voor Demoor als voor de Marokkaanse jongeren, maar die gebeurtenis had met moord niets te maken.
Ron Haleber
22-01-08, 08:38
Geplaatst door Marsipulami
Jij hebt waarschijnlijk van je hele leven nog nooit een Belg ontmoet.
Praat mij niet over Belgen! Allereerst jullie radicale marxisten die onze linkse clubs platliepen... Ik was verder o.m. voorz. van de vereniging van Belgische en NL theologen. En struikelde dus over ze. Wel weigerden de 'racistische' Belg. univ. rectoren me soms de poort omdat ze me voor een allochtone handelsreiziger aanzagen. Verder werkte ik mee - namens onze ministeries - aan het uitvoeren van ons cultureel verdrag... :fparty:
Mars, ik betwijfel wél of jij - behalve in brasschaat - wel eens een NL-er gezien hebt? Jouw ingeboren racisme en antipathie jegens ons spreekt al boekdelen!
Daarbij herinner ik je ten overvloede aan onze discussie over jouw (vroegere?) sympathiën voor het VB... Wat de 'makaken' betreft was je toen dus ook niet echt koosjer!:kotsen2:
Geplaatst door elTahar76
Toen de vonnis bekend werd gemaakt een aantal weken geleden bekroop mij toch een onbehagelijk gevoel van twijfel, je mag het niet hardop zeggen maar ik denk dat de rechterlijke macht in deze uitspraak zich heeft laten laten leiden door valse sentimenten.Een politieke beslissing die de tegenstanders van AJJ graag willen zien ..
Jah tis bizar want feitelijk is de AEL verdwenen, en Guy Verhofstadt weliswaar weer premier, maar niet meer in de positie van toen. Zeer vreemde uitspraak.
So much voor onafhankelijke rechtspraak. Ik betwijfel of in NL de rechtspraak ook zo afhankelijk is. Eng eigenlijk.
Marsipulami
23-01-08, 14:15
veroordeling van Abou Jahjah
De discussie n.a.v. het opiniestuk van Bart De Wever over de straf van Dyab Abou Jahjah deint uit. Waar gaat alle heisa over? 1 jaar effectieve gevangenisstraf voor het 'opjutten en ophitsen' van de Borgerhoutse rellen, 6 jaar geleden (!) Bewijzen? Eigenlijk 'Van horen zeggen'. Het is een mager dossier, eerder een symbool. Een politiek signaal. De rechtbank heeft geen steekhoudende bewijzen en daar wringt het schoentje toch. Als je dieper graaft in de uitspraken van de rechtbank dan struikel ik over dit zinnetje: "Door die ongenuanceerde uitspraken voor het grote publiek voelden de jongeren zich gesterkt om verder te gaan in hun verzet tegen de politie..."
Bonk.
Dat is het geluid van Verstrepen die naast de stoel valt. Politieke rechtspraak? Je kan wel gelijkenissen trekken tussen de veroordeling van het Vlaams Blok en AEL. Beiden hebben 'ongenuanceerde uitspraken die misschien leiden tot....'. Ik zal hier niets schrijven over het gedachtegoed van VB en AEL, het zijn gewoon mekaars tegenpolen. Ik kan het weten, ik ken beiden nogal goed. 'Stand up and fight' zit in de structuren en het gedachtegoed. So be it, dit is het land van de free speech... of niet? Het gaat mij zelfs niet over het proces maken van mijn ex-partij. De veroordelingen van het VB heb ik altijd, en ook vandaag nog, afgekeurd.
U vraagt zich misschien af waarom ik de link leg tussen beide partijen? Naar aanleiding van uitspraken, waaronder de mijne, in de GVA vandaag. Ergun Top zijn reactie is logisch; de strijd tussen Turken en Marokkanen. Maar Filip Dewinter zegt: “Het is cynisch en perfide van Bart De Wever om onze processen over één kam te scheren met de zaak tegen Abou Jahjah. In ons geval ging het om een opiniedelict, terwijl Abou Jahjah is veroordeeld wegens aanzetten tot geweld. Dit was geen politiek proces, en ik vind één jaar cel nog zeer mild.”
'Het opiniedelict' is volgens mij juist. Maar dan gaat Filip -volgens mij- uit de bocht; 1 jaar effectieve gevangenisstraf zeer mild?
Heeft Dyab iemand vermoord? Heeft de AEL blanken gekeeld? Stond Antwerpen dagenlang in vuur en vlam zoals de rellen in Los Angeles?
Ja er was ambras. Ja er waren ontoelaatbare vernielingen. Ja in Borgerhout en Schaarbeek zitten we met een probleem. Ja je hebt kutmarokkanen die de politie uitdagen. Maar heeft Dyab dat zelf gedaan? Bewezen? Ik ben geen rechter maar voel toch aan dat de lijn filterdun is en een dergelijke veroordeling gevaarlijk is.. ook voor het VB.
Leg mij nu eens het verschil uit tussen terugvechten tegen de politie op een betoging tegen de Islam? Voor een moskee gaan staan roepen dat ze maar moeten oprotten? Da's toch net hetzelfde niet? Stel dat tijdens een dergelijke betoging een paar heethoofden ook ramen instampen en de politie uitdaagt moet Dewinter dan ook een jaar in den bak gestoken worden? Niet dat ik dat wil, het is maar een vraag.
Vrije meningsuiting, freedom of speech is freedom of speech zolang niet bewezen is dat een bepaalde uitspraak en oproep geleid heeft tot geweld. Een zeer dunne lijn. Ik blijf op mijn hoede als bepaalde politici zelf zeggen waar die lijn ligt. En als 1 jaar effectief cel te weinig is voor sommigen omdat het hun politieke tegenpool is... dan vrees ik het ergste.
oh ja, een PS: Wanneer bepaalde criminelen in onze maatschappij minder straf krijgen voor het doodschoppen van mensen in vergelijking met protesterende roepers dan zijn we fout bezig
Marsipulami
23-01-08, 14:16
Bart De Wever vindt één jaar cel te veel voor Abou Jahjah
N-VA-voorzitter Bart De Wever neemt het op voor Dyab Abou Jahjah, die is veroordeeld voor zijn aandeel in de rellen van 2002 in Borgerhout.
De Wever vindt de uitgesproken straf van één jaar effectief te zwaar en de bewijslast te licht. Hoe denken andere politici erover?
“Het was niet mijn bedoeling om met die gastcolumn in De Morgen steun te verlenen aan Abou Jahjah, want dat heb ik altijd een brulkikker gevonden”, zegt De Wever. “Maar als je dit vonnis vergelijkt met de lichte straffen in de zaak van Guido Demoor, dan slaat het nergens op. Het lijkt erop dat dit proces politiek gestuurd is, en daar heb ik een probleem mee. Vreemd dat Vlaams Belang nu in alle talen zwijgt.”
* Filip Dewinter (VB): “Het is cynisch en perfide van Bart De Wever om onze processen over één kam te scheren met de zaak tegen Abou Jahjah. In ons geval ging het om een opiniedelict, terwijl Abou Jahjah is veroordeeld wegens aanzetten tot geweld. Dit was geen politiek proces, en ik vind één jaar cel nog zeer mild.”
* Ergün Top (CD&V) is ook niet blij met de actie van De Wever. Top is gemeenteraadslid in Antwerpen en veiligheidsspecialist van zijn partij. “Als jurist spreek ik me nooit uit over gerechtelijke dossiers. Maar als politicus en als mens heb ik altijd gevonden dat Abou Jahjah zwaar over de schreef is gegaan. Hij heeft zeker geen bijdrage geleverd aan de verzoening van de gemeenschappen. Eén jaar effectief is een zeer zware straf, maar tegelijk ook een duidelijk signaal.”
* Leona Detiège (sp.a) maakte als burgemeester de rellen in Borgerhout van nabij mee en deelt de mening van Dewinter en Top niet. “Hoewel ik altijd de indruk heb gehad dat Abou Jahjah de massa toen veeleer heeft opgehitst dan dat hij zou hebben geprobeerd de gemoederen te bedaren, vind ik een jaar effectief heel zwaar, zeker als die uitspraak pas na vijf jaar valt. Zo wordt de vergeten Abou Jahjah ineens weer een martelaar.”
* Jurgen Verstrepen (LDD) zit eveneens op dezelfde lijn als Bart De Wever. “Ik kén Abou Jahjah en hij is zeker niet de terrorist waarvoor hij wordt versleten. De bewijslast was zwak en dus verdient hij het voordeel van de twijfel. Maar de samenleving was op zoek naar een zwart schaap, en daarvoor kon Abou Jahjah uitstekend dienen.”
Marsipulami
23-01-08, 14:18
AEL-kopstukken krijgen één jaar cel voor opjutten tot rellen
Dyab Abou Jahjah, voormalig federaal voorzitter van de Arabisch-Europese Liga in België, Nederland en Frankrijk, en zijn Antwerpse helper, Ahmed Azzuz, voormalig voorzitter van de AEL in België, kregen op 21 december 2007 elk een jaar effectieve celstraf van de Antwerpse rechtbank omdat ze op 26 november 2002 rellen hadden uitgelokt na de moord op islamleraar Mohamed Achrak.
Hoewel ze zelf - buiten het aanstoken - geen enkel ander crimineel feit pleegden, moeten ze de kosten van de vernielingen betalen.
Op 26 november 2002 braken op de Turnhoutsebaan in Borgerhout rellen uit nadat Mohamed Achrak, een islamleraar, was neergeschoten door een buurman. Een groep allochtonen dacht dat het om een racistische moord ging, terwijl de dader geestesgestoord was. Dat foute idee leidde tot rellen, waarbij winkelruiten sneuvelden, auto's werden beschadigd, politieagenten en voorbijgangers werden gemolesteerd en de Turnhoutsebaan werd bezet. Het parket vervolgde Abou Jahjah, Azzuz en ook penningmeester Youssef Rahimi van de AEL omdat ze hadden opgejut tot de rellen. De rechter sprak de laatste vrij, omdat die alleen maar Abou Jahjah had opgebeld met de boodschap dat er rellen waren. Maar de rechtbank achtte de aanstoking bewezen voor de eerste twee.
Welke bewijzen vindt de rechtbank daarvoor?
De rechtbank geeft toe dat Abou Jahjah er niet bij was toen de rellen uitbraken. Hij was toen op weg naar Brussel, maar hij werd teruggeroepen door Rahimi. Hij kwam ter plaatse en riep volgens een allochtone agent in het Arabisch tegen zestig personen rondom hem: "Allah is onze hoeder, de politie is de oorzaak van deze problemen, vecht terug". Ook was hij "verbaal agressief" tegen toenmalig politiecommissaris Luc Lamine en "dreigde hij met een onaangekondigde betoging van 10.000 man".
Op de VRT gaf hij "foute informatie over de moord en zegde hij uitdrukkelijk dat het niet zijn taak was de gemoederen te bedaren". De bodyguard van Abou Jahjah snoerde een oudere Marokkaanse man de mond, die de politie vroeg om het interview te doen stoppen met de woorden: "Die man (Abou Jahjah, nvdr) steekt Borgerhout in brand!". Lamine zelf heeft in een proces-verbaal verklaard dat Abou Jahjah de menigte ophitste.
Azzuz is schuldig om meerdere redenen. Onder andere omdat hij op televisie zijn ongenoegen uitte "over het gedrag van de politie en het gerecht". Hij zegde: "Ze zullen de dader geestelijk gestoord verklaren zodat hij de gerechtelijke dans ontspringt. Het conflict tussen slachtoffer en dader was al langer gekend en de politie greep niet in".
De rechtbank vervolgt: "Door die ongenuanceerde uitspraken voor het grote publiek voelden de jongeren zich gesterkt om verder te gaan in hun verzet tegen de politie. Toen de politie in dialoog wilde treden met de opgehitste jongeren, trok Azzuz de jongeren weg".
"Azzuz en Jahjah hadden een groot moreel gezag, ze konden ervoor zorgen dat de gemoederen bedaarden en dat de agressie niet escaleerde, maar ze goten olie op het vuur. De rechtbank heeft begrip voor de verontwaardiging van de moslimjongeren, ze begrijpt dat ze op straat wilden komen om hun ongenoegen te uiten. Maar dit mocht niet uitmonden in een veldslag met een ware ravage tot gevolg. Abou Jahjah en Azzuz speelden een grote rol bij het keren van de gemeenschappelijke woede tegen de politie en het escaleren van agressie gevolgd door baldadigheden. Azzuz en Abou Jahjah maakten misbruik van hun leiderschap en hebben daardoor vele onschuldige burgers benadeeld".
Ze moeten alle schade (5.109 euro) vergoeden aan de verzekeringsmaatschappij Ethias. De onmiddellijke aanhouding werd niet gevraagd, zodat Azzuz en Jahjah voorlopig nog in vrijheid blijven. Er is al beroep aangetekend.
De uitspraak roept meerdere vragen op.
1. De rechtbank ging niet in op een reeks argumenten die de verdediging had aangevoerd. Zowel Abou Jahjah als Azzuz ontkenden dat ze de gemoederen hadden opgehitst, ze beweren dat ze die net hebben gekalmeerd. Maar die visie veegt de rechtbank gewoon van tafel.
Mr. André De Becker stelde voor Abou Jahjah dat Luc Lamine zijn visie had herzien. Lamine had in een interview in het weekblad Humo verklaard dat Abou Jahjah de gemoederen precies kalmeerde. De Becker vroeg om Lamine te horen als getuige, maar de rechtbank stond dat niet toe met het argument dat een verklaring in een proces-verbaal zwaarder weegt dan een verklaring in een weekblad. Dat is ongetwijfeld juist, maar toch geen argument om Lamine niet te horen. Zou de rechtbank zo'n redenering ook handhaven als iemand diefstallen of gewelddaden ontkent in een proces-verbaal en ze later toegeeft in een interview nadat het onderzoek is afgesloten, maar vooraleer de zaak voor de strafrechter komt? De vraag stellen is ze beantwoorden. Overigens bleek uit niets op de rechtszitting of het vonnis dat getuigen zoals journalist Jef Lambrecht, die toen op de radio verklaarde dat de beklaagden de gemoederen juist wilden bedaren, werden gehoord.
Tegen het argument van de verdediging dat Abou Jahjah de jongeren in het Arabisch ophitste, voerde De Becker aan dat dit niet kon omdat de jongeren die aan de rellen deelnamen geen Arabisch verstonden, maar alleen Berbers of Nederlands. Hierop antwoordt de rechtbank niet.
De rechtbank zou een veel sterker vonnis hebben kunnen vellen als ze op deze argumenten had geantwoord.
2. De zaak wordt niet gecontextualiseerd. In de periode van de rellen heerste een ware vijandschap tussen de AEL en de politie. De AEL volgde politieploegen met fotoapparaten om vermeend racistische interventies van de agenten vast te stellen. De AEL werd er door de politie van beschuldigd een "privé-militie" te zijn. Het parket vervolgde ook voor dat misdrijf, maar kon het niet hard maken. In de bewuste periode heerste een verwrongen klimaat rond de AEL, ook in de politiek.
Op 29 november 2002 kondigde premier Verhofstadt de nakende aanhouding van Abou Jahjah zelfs aan, wat ernstige vragen deed rijzen over de scheiding der machten. Verhofstadt zei in de Kamer dat de AEL "tot doel heeft om wijken af te sluiten voor de politie zodat de criminele activiteiten in die wijken kunnen voortgaan". Een betichting die later niet hard gemaakt kon worden. Verhofstadt noemde de AEL uitdrukkelijk "een criminele organisatie", een betichting die het parket later evenmin hard kon maken.
Minister van Binnenlandse Zaken Tony Duquesne (MR) zei dan weer dat "Abou Jahjah tot drie keer toe opriep tot geweld". Duquesne achtte het misdrijf "aanzetten tot geweld" dus al bewezen, nog voor er een rechtszaak was. De vraag rijst of beide uitspraken het vermoeden van onschuld niet schenden. Op 10 februari 1995 veroordeelde dat Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg Frankrijk in de zaak-Allenet de Ribemont. Deze man was door de minister van Binnenlandse Zaken Poniatowski openlijk beschuldigd van moord op een oud-minister vlak voor de woning van Allenet. De man werd aangehouden, en daarna legde de Franse minister zijn verklaring af. Nog later werd Allenet buiten vervolging gesteld. Straatsburg veroordeelde Frankrijk want "het vermoeden van onschuld moet niet alleen gerespecteerd worden door rechters, parketmagistraten en speurders, maar ook door leden van de uitvoerende macht". In de AEL-zaak rijst minstens twijfel terzake.
Wanneer de AEL-zaak gecontextualiseerd wordt, krijgt men een ander beeld en die contextualisering is nuttig om - bij veroordeling - de strafmaat te individualiseren. De rechtbank doet niets van dit alles.
3. De AEL-kopstukken worden vervolgd op grond van artikel 66,5 van het strafwetboek. Dat straft iedereen die rechtstreeks een misdrijf heeft uitgelokt met dezelfde straffen als die van het misdrijf, zelfs als die aanzetting geen enkel gevolg had. Je moet dus zelf niéts doen, behalve opjutten. Het parket somt ook de misdrijven op waartoe de AEL-kopstukken zouden hebben aangezet (weerspannigheid aan de politie, vernielen van auto's en bushokjes, slagen, smaad, bedreigingen tegen de politie en omstanders...).
Het bewuste artikel 66,5 kwam in de strafwet na de grote arbeidersstakingen van 1886. Nogal wat progressieve liberalen en anarchisten met lange baarden preekten toen in hun salons de revolutie. Justitie vond dat zij ook moesten worden aangepakt. De wet was uitdrukkelijk bedoeld als een uitzonderingswet, die na drie jaar zou worden geëvalueerd. Dat gebeurde ook, maar het artikel bleef toch in de strafwet. Volgens de AEL is het artikel uitsluitend bedoeld om de arbeidersstrijd van de opkomende Belgische Werklieden Partij en van priester Daens te beroven van hun leiders, door ze te bestraffen. Het artikel wordt - volgens de AEL - nauwelijks toegepast, maar het Antwerpse parket beweert dat het artikel vaak wordt toegepast bij de strijd tegen het voetbalhooliganisme.
Het artikel roept vragen op in het kader van het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens. Is een dergelijke vergaande inperking van de vrijheid van meningsuiting met al haar mogelijke gevolgen voor organisatoren van betogingen die later uit de hand lopen, wel echt noodzakelijk in een democratische samenleving? Is de formulering van de strafbaarstelling in dit artikel niet te ruim en te vaag, terwijl een strafwet toch precies moet zijn?
Volgens een actie van kunstenaars en filosofen (o.a. acteur François Beuckelaers, zanger Vuile Mong, filosoof Ludo Abicht en Guillaume Bijl) tegen dit artikel begin deze eeuw had men ook 'De Stomme van Portici' in 1830 kunnen verbieden als het artikel 66,5 toen had bestaan. Ook kan men Dario Fo vervolgen voor zijn stuk 'Wij betalen niet!', als een toeschouwer de volgende dag een warenhuisdiefstal pleegt. En men zou een fundamentalistische imam of iemand die via een website oproept tot moord op alle westerlingen, voor het assisenhof levenslang kunnen geven zonder dat er verder iets gebeurt. Zou zo’n extreme maximumstraf niet buiten verhouding zijn?
Wat er ook van zij, hier is duidelijk werk aan de winkel voor de nieuwe minister van Justitie, Jo Vandeurzen (CD&V). Bij de geplande herziening van de strafmaten mag dit artikel wel eens grondig onder de loep worden genomen.
In het AEL-vonnis rijst bovendien een probleem van motivering. Het vonnis somt wel de vele misdrijven op waartoe Abou Jahjah en Azzuz zouden hebben opgeroepen, maar levert geen bewijs per misdrijf. Alleen een algemene oproep om zich te verzetten wordt vermeld als bewijs en dat wordt voldoende geacht. Het vonnis zegt bovendien wel uitdrukkelijk dat de beklaagden "een grote rol speelden" bij het keren van de gemeenschappelijke woede tegen de politie, "bij het escaleren van agressie" en ook dat de jongeren zich gesterkt voelden door de uitspraken van de beklaagden "om hun verzet tegen de politie verder te zetten", maar verduidelijkt niet dat de criminele feiten die de jongeren pleegden echt zijn uitgelokt door de beklaagden.
Het vonnis verduidelijkt m.a.w niet dat deze criminele feiten zonder de interventie van de beklaagden niet gepleegd zouden zijn. De vraag rijst of de Antwerpse strafrechtbank het artikel 66,5 niet wat te ruim heeft geïnterpreteerd. In België volstaat natuurlijk de innerlijke overtuiging van de rechtbank om een misdrijf bewezen te achten, maar toch lijkt de motivering van die overtuiging wat gebrekkig in dit geval.
4. Hoe men het ook draait of keert: in vergelijking met andere zaken tart de straf het rechtsgevoel. Eén jaar effectief is drie keer zoveel als wat karatespecialist Redouan S. als effectieve celstraf kreeg voor de dodelijke trap die hij aan Guido Demoor gaf tijdens het fameuze busincident.
Het is juist dat je deze zaken niet met elkaar mag vergelijken en dat de ene kamer van een rechtbank wat strenger mag zijn dan de andere. Maar in de ogen van de niet-juridisch geschoolde burger is het als vloeken in een kerk dat je drie keer zoveel cel krijgt voor het aanzetten tot een misdrijf waarbij auto's werden beschadigd, dan voor het plegen van een misdrijf waarbij - zelfs ongewild - een dode viel. Het toont aan dat er werk gemaakt moet worden van straftoemetingsrichtlijnen voor de zetelende magistratuur, zoals die in Nederland al vele jaren bestaan.
7 JANUARI 2008