PDA

Bekijk Volledige Versie : Heksenjacht: de rede brengt haar eigen monsters voort.



AmirAlMominien
26-01-08, 17:40
Heksenjacht

DOOR Ger Groot

In 1487, precies vijf jaar voor de ontdekking van Amerika, publiceerde de louche inquisiteur Heinrich Kramer zijn Heksenhamer. In de daaropvolgende eeuwen zou Europa het toneel blijven van periodiek oplaaiende heksenjachten, waardoor de fantasie van latere tijden zich graag liet prikkelen. De Verlichting, die het begrip ‘duistere Middeleeuwen’ ijkte als tegenpool van haar eigen rationele brille, zag er het bewijs van geloofsfanatisme en redeloosheid in – en daarin lijkt nog altijd niet veel veranderd. Geen film of tv-serie kan er over de Middeleeuwen worden gemaakt of er wordt wel ergens een heks in verbrand.

Dat is een schromelijk anachronisme, maar heksenjachten lenen zich goed voor mythevorming. Als vrouwenvervolging zouden ze de misogyne grondtrek van de Europese beschaving hebben blootgelegd en als katholiek fanatisme de achterlijkheid van alles wat rooms was. In werkelijkheid ontkwamen ook mannen niet aan de heksenwaan en was deze in een oerkatholiek land als Spanje uiterst zeldzaam. Daar had men de handen vol aan de vervolging van ‘marranen’ en andere ketters, onder de slachtoffers waarvan de geslachtelijke verdeling precies omgekeerd was en waar het met die misogynie dus wel meeviel.

Zo dient de heksenjacht menig ideologisch doel – maar het blijft wonderlijk dat ze pas koortsachtig werd toen zich de rationele moderniteit begon aan te kondigen. Er schuilt dan ook iets wrangs in het feit dat juist die laatste zich er zo trots op beroept een einde te hebben gemaakt aan iets wat ze voornamelijk zelf had voortgebracht. In zijn onlangs vertaalde boek Bronnen van het zelf (uitg. Lemniscaat) prijst de Canadese filosoof Charles Taylor het heilzame scepticisme dat een middeleeuwer als Thomas van Aquino tegenover het bestaan van heksen aan de dag legde, tegenover de zoveel goedgeloviger visies van latere auteurs.

In zijn nieuwe boek A Secular Age geeft Taylor daarvoor een verklaring. De zich emanciperende moderne rede – zo schrijft hij – leerde Gods schepping te zien als iets dat begrepen kon worden, zonder dat dat vooralsnog iets afdeed aan haar ontzag voor de goddelijke Geest daarachter. Dat betekende ook dat al datgene wat in die schepping hardnekkig duister bleef wel goddeloos moest zijn. Terwijl magie voor de Middeleeuwen nog de bondgenoot kon zijn van een welwillende schepper werd voor het moderne denken iedere toverpraktijk ‘zwarte magie’ en dus duivelswerk.

In haar verkrampte bestrijding daarvan heeft de rede vervolgens haar eigen redeloosheid voortgebracht. Zichzelf bevrijdend uit de banden van onwetendheid moest ze wel concluderen oog in oog te staan met het Sinistere, zodra ze op iets stuitte dat zich hardnekkig aan haar begrip bleef onttrekken. In de bestrijding daarvan betoonde ze zich vervolgens obscurantistischer dan het afgezworen verleden ooit geweest was. Precies daarom is het niet verwonderlijk dat heksenjachten vooral een protestantse aangelegenheid konden worden. Daarin lijkt zich een tragische geschiedeniswet af te tekenen. Want tijdens de Franse Revolutie ging het er nauwelijks anders aan toe. Zodra de politieke rede zichzelf had geëmancipeerd tot een democratisch bestel stond de Terreur klaar om af te rekenen met al wat zich in een hardnekkig obscurantisme tegen die bevrijde orde verzette. Politieke heksenjachten zouden vanaf dan de noodzakelijke ingrediënten worden van elke poging de samenleving te organiseren onder een politieke rede die zich van alle inperkingen had bevrijd, grofweg gezegd: het totalitarisme.

Taylor trekt die parallel niet verder door naar recentere ontwikkelingen. Maar ook de bevrijding van de seksualiteit lijkt sinds enkele decennia een dergelijke wrange ironie te vertonen. Sinds het lichaam van zijn kluisters is ontdaan, zoals eerder de rede en de politiek, is het wantrouwen tegenover wat daarin ondanks alles niet voor bevrijding én beheersing vatbaar bleek alleen maar toegenomen. Op gezette tijden wordt de samenleving bevangen door paniek rond seksschandalen die achteraf steevast sterk overdreven of zelfs denkbeeldig blijken te zijn geweest.

Van Oude Pekela tot breezerseks betaalt de samenleving de tol voor haar eigen seksuele bevrijding. Niet – of niet alleen – in haar feitelijke ontwrichting, maar vooral in de imaginaire confrontatie met haar onbeheersbaar gebleken angsten en demonen. Werkelijk ‘verlicht’ zal de seksualiteit nooit worden en dus zal ze ook nooit restloos vatbaar blijken voor bevrijding. Ook hier brengt gebrek aan scepsis haar eigen fantomen voort, en vervolgens de paniek daarover en de jacht daarop. Er is een verzwakking van de zelfbewuste rede nodig om haar opnieuw in het reine te brengen met de werkelijkheid, misschien wel vooral de lichamelijke. Ook de laatste heks werd pas veroordeeld (in Zwitserland) toen de verlichte achttiende eeuw bijna ten einde was, op de drempel van de Romantiek.

© Ger Groot / De Groene Amsterdammer

Ron Haleber
27-01-08, 11:31
De onderstaande analyse van Amir en Groot over fenomeen heksen - en reken er ook maar het antisemitisme bij is m.i. zeer onjuist!

Het gaat daarbij volgens mij en ook (joodse) bestrijders van het antisemitisme om heel iets anders. Namelijk o.m. om de opkomst van pseudo-wetenschappelijke ideeën als "RAS"...



Geplaatst door AmirAlMominien
Heksenjacht

DOOR Ger Groot

In 1487, precies vijf jaar voor de ontdekking van Amerika, publiceerde de louche inquisiteur Heinrich Kramer zijn Heksenhamer. In de daaropvolgende eeuwen zou Europa het toneel blijven van periodiek oplaaiende heksenjachten, waardoor de fantasie van latere tijden zich graag liet prikkelen. De Verlichting, die het begrip ‘duistere Middeleeuwen’ ijkte als tegenpool van haar eigen rationele brille, zag er het bewijs van geloofsfanatisme en redeloosheid in – en daarin lijkt nog altijd niet veel veranderd. Geen film of tv-serie kan er over de Middeleeuwen worden gemaakt of er wordt wel ergens een heks in verbrand.

Dat is een schromelijk anachronisme, maar heksenjachten lenen zich goed voor mythevorming.


De duistere Middeleeuwen waar de rede geen enkele rol speelde, speelden wel degelijk in op het negatieve imago - die ontstaan was in de eerste 4 eeuwen met een negatieve theologie - rond "sex, de vrouw en homosexualieit"... Obscure theologie populariseerde toen een demonisering.

Terwijl buiten het Christendom net als bij de oude Grieken en Romeinen deze zaken overwegend als normaal gewaardeerd werden


Tegelijkertijd was daar ook in diezelfde duistere Middeleeuwen protest tegen - zoals van Thomas, - in het stuk zelf genoemd:



In zijn onlangs vertaalde boek Bronnen van het zelf (uitg. Lemniscaat) prijst de Canadese filosoof Charles Taylor het heilzame scepticisme dat een middeleeuwer als Thomas van Aquino tegenover het bestaan van heksen aan de dag legde, tegenover de zoveel goedgeloviger visies van latere auteurs.


Dat was dus zo een protest tijdens die duistere Middeleeuwen!

Ook in de 17e eeuw bestreden dat Nederlanders als Bekker dat in zijn boek "De betoverde wereld"! NL gaf toen een lichtend progressief voorbeeld van de Rede aan andere landen wegens die Verlichting!


Geplaatst door AmirAlMominien

Als vrouwenvervolging zouden ze de misogyne grondtrek van de Europese beschaving hebben blootgelegd en als katholiek fanatisme de achterlijkheid van alles wat rooms was. In werkelijkheid ontkwamen ook mannen niet aan de heksenwaan en was deze in een oerkatholiek land als Spanje uiterst zeldzaam.


Dit lijkt me historisch juist! Gebrek aan redelijkheid dus. Idem dito het - met name 15e eeuwse - Spaanse antisemitisme van de RK-inquisitie tegen joden en arabieren!



Geplaatst door AmirAlMominien

Zo dient de heksenjacht menig ideologisch doel – maar het blijft wonderlijk dat ze pas koortsachtig werd toen zich de rationele moderniteit begon aan te kondigen. Er schuilt dan ook iets wrangs in het feit dat juist die laatste zich er zo trots op beroept een einde te hebben gemaakt aan iets wat ze voornamelijk zelf had voortgebracht.

In zijn nieuwe boek A Secular Age geeft Taylor daarvoor een verklaring. De zich emanciperende moderne rede – zo schrijft hij – leerde Gods schepping te zien als iets dat begrepen kon worden, zonder dat dat vooralsnog iets afdeed aan haar ontzag voor de goddelijke Geest daarachter.



In de 19e eeuw ontstonden biologie en fysieke antropologie als wetenschap.

Men splitste toen de mensen op in rassen. En wel superieure en inferieure! En dit op basis van fysieke kenmerken. O.a. door middel van schedelmeting!

Deze zogenaamd wetenschappelijke rassenleer is funest gebleken...

Ook de slavernij werd er nog lang mee verdedigd... Deze hype beleefde zijn top in het fascisme bij Rosenberg en Hitler...




Geplaatst door AmirAlMominien

In haar verkrampte bestrijding daarvan heeft de rede vervolgens haar eigen redeloosheid voortgebracht. Zichzelf bevrijdend uit de banden van onwetendheid moest ze wel concluderen oog in oog te staan met het Sinistere, zodra ze op iets stuitte dat zich hardnekkig aan haar begrip bleef onttrekken. In de bestrijding daarvan betoonde ze zich vervolgens obscurantistischer dan het afgezworen verleden ooit geweest was. Precies daarom is het niet verwonderlijk dat heksenjachten vooral een protestantse aangelegenheid konden worden.


Het ging in de 19e eeuw en later niet om obscurantisme van de rede. Maar om een politieke vertekening van een onjuiste pseudowetenschap waaraan elke wetenschappelijke basis ontbrak...!

Het inferieur verklaren van zwarte mensen - tot in de ZA apartheid - kwam uit precies hetzelfde voort!



Geplaatst door AmirAlMominien

Daarin lijkt zich een tragische geschiedeniswet af te tekenen. Want tijdens de Franse Revolutie ging het er nauwelijks anders aan toe. Zodra de politieke rede zichzelf had geëmancipeerd tot een democratisch bestel stond de Terreur klaar om af te rekenen met al wat zich in een hardnekkig obscurantisme tegen die bevrijde orde verzette. Politieke heksenjachten zouden vanaf dan de noodzakelijke ingrediënten worden van elke poging de samenleving te organiseren onder een politieke rede die zich van alle inperkingen had bevrijd, grofweg gezegd: het totalitarisme.


Hier gaat het om volstrekt iets anders!

De "Wil van allen" die Rousseau als bron van Democratie dicteerde - werd als totalitair gezag opgevat.

Funest vanaf "de Terreur" van Robespierre tot en met Fidel Castro - die zich allen op Rousseau zeiden te baseren!

Niet alles door elkaar halen a.u.b.!


Geplaatst door AmirAlMominien

Taylor trekt die parallel niet verder door naar recentere ontwikkelingen. Maar ook de bevrijding van de seksualiteit lijkt sinds enkele decennia een dergelijke wrange ironie te vertonen. Sinds het lichaam van zijn kluisters is ontdaan, zoals eerder de rede en de politiek, is het wantrouwen tegenover wat daarin ondanks alles niet voor bevrijding én beheersing vatbaar bleek alleen maar toegenomen. Op gezette tijden wordt de samenleving bevangen door paniek rond seksschandalen die achteraf steevast sterk overdreven of zelfs denkbeeldig blijken te zijn geweest.


Het doorzetten van de Redelijkheid ging nu eenmaal met vallen en opstaan.

Met de huidige mensenrehten-verklaring vd VN is daar een einde aan gekomen...!



Geplaatst door AmirAlMominien

Er is een verzwakking van de zelfbewuste rede nodig om haar opnieuw in het reine te brengen met de werkelijkheid, misschien wel vooral de lichamelijke. Ook de laatste heks werd pas veroordeeld (in Zwitserland) toen de verlichte achttiende eeuw bijna ten einde was, op de drempel van de Romantiek.

Dit laatste is dus volstrekte onzin! Quod erat demonstrandum...



Geplaatst door AmirAlMominien

© Ger Groot / De Groene Amsterdammer

Slinger
27-01-08, 11:46
Geplaatst door AmirAlMominien
Heksenjacht

DOOR Ger Groot

In 1487, precies vijf jaar voor de ontdekking van Amerika, publiceerde de louche inquisiteur Heinrich Kramer zijn Heksenhamer. In de daaropvolgende eeuwen zou Europa het toneel blijven van periodiek oplaaiende heksenjachten, waardoor de fantasie van latere tijden zich graag liet prikkelen. De Verlichting, die het begrip ‘duistere Middeleeuwen’ ijkte als tegenpool van haar eigen rationele brille, zag er het bewijs van geloofsfanatisme en redeloosheid in – en daarin lijkt nog altijd niet veel veranderd. Geen film of tv-serie kan er over de Middeleeuwen worden gemaakt of er wordt wel ergens een heks in verbrand.

Dat is een schromelijk anachronisme, maar heksenjachten lenen zich goed voor mythevorming. Als vrouwenvervolging zouden ze de misogyne grondtrek van de Europese beschaving hebben blootgelegd en als katholiek fanatisme de achterlijkheid van alles wat rooms was. In werkelijkheid ontkwamen ook mannen niet aan de heksenwaan en was deze in een oerkatholiek land als Spanje uiterst zeldzaam. Daar had men de handen vol aan de vervolging van ‘marranen’ en andere ketters, onder de slachtoffers waarvan de geslachtelijke verdeling precies omgekeerd was en waar het met die misogynie dus wel meeviel.

Zo dient de heksenjacht menig ideologisch doel – maar het blijft wonderlijk dat ze pas koortsachtig werd toen zich de rationele moderniteit begon aan te kondigen. Er schuilt dan ook iets wrangs in het feit dat juist die laatste zich er zo trots op beroept een einde te hebben gemaakt aan iets wat ze voornamelijk zelf had voortgebracht. In zijn onlangs vertaalde boek Bronnen van het zelf (uitg. Lemniscaat) prijst de Canadese filosoof Charles Taylor het heilzame scepticisme dat een middeleeuwer als Thomas van Aquino tegenover het bestaan van heksen aan de dag legde, tegenover de zoveel goedgeloviger visies van latere auteurs.

In zijn nieuwe boek A Secular Age geeft Taylor daarvoor een verklaring. De zich emanciperende moderne rede – zo schrijft hij – leerde Gods schepping te zien als iets dat begrepen kon worden, zonder dat dat vooralsnog iets afdeed aan haar ontzag voor de goddelijke Geest daarachter. Dat betekende ook dat al datgene wat in die schepping hardnekkig duister bleef wel goddeloos moest zijn. Terwijl magie voor de Middeleeuwen nog de bondgenoot kon zijn van een welwillende schepper werd voor het moderne denken iedere toverpraktijk ‘zwarte magie’ en dus duivelswerk.

In haar verkrampte bestrijding daarvan heeft de rede vervolgens haar eigen redeloosheid voortgebracht. Zichzelf bevrijdend uit de banden van onwetendheid moest ze wel concluderen oog in oog te staan met het Sinistere, zodra ze op iets stuitte dat zich hardnekkig aan haar begrip bleef onttrekken. In de bestrijding daarvan betoonde ze zich vervolgens obscurantistischer dan het afgezworen verleden ooit geweest was. Precies daarom is het niet verwonderlijk dat heksenjachten vooral een protestantse aangelegenheid konden worden. Daarin lijkt zich een tragische geschiedeniswet af te tekenen. Want tijdens de Franse Revolutie ging het er nauwelijks anders aan toe. Zodra de politieke rede zichzelf had geëmancipeerd tot een democratisch bestel stond de Terreur klaar om af te rekenen met al wat zich in een hardnekkig obscurantisme tegen die bevrijde orde verzette. Politieke heksenjachten zouden vanaf dan de noodzakelijke ingrediënten worden van elke poging de samenleving te organiseren onder een politieke rede die zich van alle inperkingen had bevrijd, grofweg gezegd: het totalitarisme.

Taylor trekt die parallel niet verder door naar recentere ontwikkelingen. Maar ook de bevrijding van de seksualiteit lijkt sinds enkele decennia een dergelijke wrange ironie te vertonen. Sinds het lichaam van zijn kluisters is ontdaan, zoals eerder de rede en de politiek, is het wantrouwen tegenover wat daarin ondanks alles niet voor bevrijding én beheersing vatbaar bleek alleen maar toegenomen. Op gezette tijden wordt de samenleving bevangen door paniek rond seksschandalen die achteraf steevast sterk overdreven of zelfs denkbeeldig blijken te zijn geweest.

Van Oude Pekela tot breezerseks betaalt de samenleving de tol voor haar eigen seksuele bevrijding. Niet – of niet alleen – in haar feitelijke ontwrichting, maar vooral in de imaginaire confrontatie met haar onbeheersbaar gebleken angsten en demonen. Werkelijk ‘verlicht’ zal de seksualiteit nooit worden en dus zal ze ook nooit restloos vatbaar blijken voor bevrijding. Ook hier brengt gebrek aan scepsis haar eigen fantomen voort, en vervolgens de paniek daarover en de jacht daarop. Er is een verzwakking van de zelfbewuste rede nodig om haar opnieuw in het reine te brengen met de werkelijkheid, misschien wel vooral de lichamelijke. Ook de laatste heks werd pas veroordeeld (in Zwitserland) toen de verlichte achttiende eeuw bijna ten einde was, op de drempel van de Romantiek.

© Ger Groot / De Groene Amsterdammer

Dit is een mooie manier om alles om te draaien. Laten we als vingeroefening maar eens een ander onderwerp bij de kop nemen bijvoorbeeld het streven van afschaffing van de slavernij. In de middeleeuwen was slavernij heel gewoon, iedereen schikte zich in zijn lot. Pas toen de abolutionisten steeds meer activiteiten gingen ontplooien ontstond er een heksenjacht op slavenhandelaren en -eigenaars. Maar werkelijk verlicht zal de menselijke geest in dit opzicht nooit worden. Er werden zelfs nog slaven gehouden toen de slavernij al lang was afgeschaft, zelfs nu nog in sommige landen. Het abolutionisme brengt zijn eigen fantomen voort.

Ron Haleber
28-01-08, 10:48
Vreemd! AmirAlMominien opent een topic ter discussie.

Gezien de uit zijn posts sprekende afkeer voor rationaliteit en verlichting zal hij het met de strekking van het artikel eens zijn...

Ik meen de stellingen van Groot en Amir daarna duidelijk en helder weerlegd te hebben... En ben bereid op Amirs tegenargumenten te reageren... :student:

Slinger geeft ook nog een voorbeeld...

En daarna horen we niets meer van de heer Amir!"? :confused:

Moeten we dus concluderen dat we Amirs thesen dus voledig weerlegd hebben!? :gsm:

Bofko
28-01-08, 14:43
Geplaatst door Ron Haleber

Moeten we dus concluderen dat we Amirs thesen dus voledig weerlegd hebben!? :gsm:

Nope. Een discussie dient meer om de ronkende topictitel bovenaan de topiclijst te krijgen.

AmirAlMominien
28-01-08, 21:51
Geplaatst door Bofko
Nope. Een discussie dient meer om de ronkende topictitel bovenaan de topiclijst te krijgen.
Hierbij dan.

AmirAlMominien
28-01-08, 22:02
Geplaatst door Ron Haleber
Vreemd! AmirAlMominien opent een topic ter discussie.

Gezien de uit zijn posts sprekende afkeer voor rationaliteit en verlichting zal hij het met de strekking van het artikel eens zijn...

Ik meen de stellingen van Groot en Amir daarna duidelijk en helder weerlegd te hebben... En ben bereid op Amirs tegenargumenten te reageren... :student:

Slinger geeft ook nog een voorbeeld...

En daarna horen we niets meer van de heer Amir!"? :confused:

Moeten we dus concluderen dat we Amirs thesen dus voledig weerlegd hebben!? :gsm:
Wat ijl jij nou man? Het opinieartikel spreekt voor zich. Als je het er niet mee eens bent, schrijf dan een brief naar Ger Groot. Misschien dat die de moeite neemt om te discussieren met een mislukte papegaai van échte sociologen. De inhoud is mij in ieder geval compleet helder.

Ron Haleber
28-01-08, 22:45
Geplaatst door AmirAlMominien
Wat ijl jij nou man? Het opinieartikel spreekt voor zich. Als je het er niet mee eens bent, schrijf dan een brief naar Ger Groot. Misschien dat die de moeite neemt om te discussieren met een mislukte papegaai van échte sociologen. De inhoud is mij in ieder geval compleet helder.

Het is me nu wel duidelijk:

In dit geval blijk niet ik, maar jij de mislukte papegaai te zijn - en wel die van Ger Groot...

Knip & plak van de kleuterschool, zonder enige eigen bijdrage! :o

Doet voor een Marokkaanse amir toch erg armoedig aan... :stomp:

Olive Yao
29-01-08, 22:24
Geplaatst door Ron Haleber
De onderstaande analyse van Amir en Groot over fenomeen heksen - en reken er ook maar het antisemitisme bij is m.i. zeer onjuist!
Volgens mij ook, Ron.


In haar verkrampte bestrijding daarvan heeft de rede vervolgens haar eigen redeloosheid voortgebracht.
Dit is denk ik de belangrijkste zin in het artikel.

Wanneer mensen te fanatiek een ideaal van “rede” nastreven en “onredelijkheid” bestrijden, kunnen ze zelf “redeloos” handelen. Fanatisme kan ook hier tot redeloosheid leiden, net als bij alles.

Het is dan echter niet de rede die tot redeloosheid leidt, maar fanatisme.

Taylor / Groot denkt: in de tijd die we Verlichting noemen kwam redeloosheid voor, dus is rede de oorzaak van die redeloosheid. Dit is een standaard redenatiefout: twee verschijnselen komen samen voor, dus het ene is de oorzaak van het andere. Die conclusie volgt niet. Fanatisme is de oorzaak.

Maar als bijgelovigen heksen verbranden, is het bijgeloof wel een oorzaak.


Zichzelf bevrijdend uit de banden van onwetendheid moest ze wel concluderen oog in oog te staan met het Sinistere, zodra ze op iets stuitte dat zich hardnekkig aan haar begrip bleef onttrekken.
Dus “de rede” noemde dat wat ze niet begreep “sinister”, en moest dat zo noemen.
Ook dat is niet waar. Helemaal niet alles dat ze niet begreep noemde ze “sinister”. Omgekeerd, als mensen iets “sinister” noemden, hoeft dat niet geweest te zijn omdat ze het niet begrepen.

Het is ook niet zo dat “de rede” in die tijd alles wat ze niet begreep probeerde te vernietigen. De overwegende reactie was om verder te werken aan het leren begrijpen. Daarom hebben wetenschap en filosofie zo’n hoge vlucht genomen.

Olive Yao
29-01-08, 22:45
Maar ook de bevrijding van de seksualiteit lijkt sinds enkele decennia een dergelijke wrange ironie te vertonen. Sinds het lichaam van zijn kluisters is ontdaan, zoals eerder de rede en de politiek, is het wantrouwen tegenover wat daarin ondanks alles niet voor bevrijding én beheersing vatbaar bleek alleen maar toegenomen. Op gezette tijden wordt de samenleving bevangen door paniek rond seksschandalen die achteraf steevast sterk overdreven of zelfs denkbeeldig blijken te zijn geweest.

Van Oude Pekela tot breezerseks betaalt de samenleving de tol voor haar eigen seksuele bevrijding. Niet – of niet alleen – in haar feitelijke ontwrichting, maar vooral in de imaginaire confrontatie met haar onbeheersbaar gebleken angsten en demonen. Werkelijk ‘verlicht’ zal de seksualiteit nooit worden en dus zal ze ook nooit restloos vatbaar blijken voor bevrijding. Ook hier brengt gebrek aan scepsis haar eigen fantomen voort, en vervolgens de paniek daarover en de jacht daarop. Er is een verzwakking van de zelfbewuste rede nodig om haar opnieuw in het reine te brengen met de werkelijkheid, misschien wel vooral de lichamelijke.
Wezenloos gezwets.

Verkrachtingen, incest en sexuele moorden komen voor. Dutroux is niet “sterk overdreven”, dat pornoschandaal in de polder van die lui die een afrikaanse vrouw wilden vermoorden voor een snuff movie ook niet.

Zulke zaken zijn helaas menselijk en van alle tijden. Het is onzin om dat aan “de bevrijding van de seksualiteit” te wijten.

Het is volkomen begrijpelijk dat bijvoorbeeld ouders zich soms zorgen maken over hun kinderen, en het is misplaatst dat Groot dat afdoet als “angsten en demonen, paniek en jacht”.


het wantrouwen tegenover wat daarin ondanks alles niet voor bevrijding (…) vatbaar bleek (…)
Waar heeft hij het over? Veel mensen willen geen “vrije sex”.


Werkelijk ‘verlicht’ zal de seksualiteit nooit worden en dus zal ze ook nooit restloos vatbaar blijken voor bevrijding.
“Verlicht” staat hier voor redelijk. Natuurlijk is sex niet primair “redelijk”. En om “vrij” te zijn hoeft sex niet “redelijk” te zijn.

illmatik
30-01-08, 10:50
Geplaatst door Ron Haleber
Knip & plak van de kleuterschool, zonder enige eigen bijdrage! :o


Wat een armetierig verwijt. Als dit zou stoppen zou dit forum binnen een dag afsterven. Er gebeurt bijna niets anders dan het overnemen van artikelen, waarbij het niet per definitie hoeft te betekenen dat de threadstarter het eens is met de inhoud. Shooting the messenger again.

Ron Haleber
30-01-08, 11:54
Geplaatst door Olive Yao
Volgens mij ook, Ron.


Eindelijk een filosiofisch geschoold persoon die het kaf van het 'gezwets' - zoals ook jij het noemt - van onze orthodoxe emirs kan scheiden van het koren van de geleerde filosofische traditie van de op humaniteit gerichte Verlchting - met daarnaast de rationalistisch verabsoluterende ontaardingen...



Geplaatst door Olive Yao

<<In haar verkrampte bestrijding daarvan heeft de rede vervolgens haar eigen redeloosheid voortgebracht .>>

Dit is denk ik de belangrijkste zin in het artikel.


Olive, het gaat niet om 'redeloosheid' als zodanig... Maar om een verabsolutering van een historisch bepaald paradigma van de rede.

Dus om de toepssingen ervan op terreinen waar andere paradigmata met hun methoden nodig en waar geworden zijn.



Dit ontgaat al onze Emirs van een imperialistische opererende islam-paradigma uit de duistere Middeleeuwen... Zet hun verabsoluteerd paradigma dus maar bij de vuilcontainer.

Onze Emirs van het verouderd imperialistisch opererende islam-paradigma begrijpen niet dat ze dat historisch opnieuw moeten doordenken - zoals Hanafi, Abid Jabri, Ramadan, Arkoun en vele anderen doen - die moderne moslimtheologen zijn paarlen voor de zwijnen op dit forum! :chef:


Dan ter zake het paradigma:

Allereerst was GWF Hegel hier een eerste mijlpaal. Hij verbond de these van het rationalisme van Kant met de antithese van het gevoel & geloof van de Romantiek (neem bv Schleiermacher) tot een nieuwe synthese... Lees Hegels <Glauben und Wissen> uit 1817...

Momenteel is de paradigma- verandering zoals door Michel Foucault geanalyseerd - van kracht. Foucault gebruikt de term "episteme " voor het tijdsgebonden wereldbeeld inclusief de mogelijk denkbare noties waarin de wetenschappers e.a. "gevangen" zitten... :jumping:
Zie bv de inleiding van Erik Bolle hierover...

Bij voorbeeld in zijn <Surveiller et Punir> schetst hij sociale misstanden op grond van een verouderd paradigma:

de onjuiste methodische rationalisatie van menselijke verhoudingen in gezondheidszorg - de vertekende rol van de waanzin - / de wrede straffen die men aan mensen voltrok / de alomvattende panoptiek bij de controle en opsluitingssysteen voor gevangenen... / de rationeel medische caricatuur van sexualiteit, o.a. homosex / En in zoveel meer... :fplet:

Ik geef die historische processen in detail weer in mijn - online staande - boek over moderne slaminterpretaties (http://members.chello.nl/rphaleber/ak.html##2) en mijn dissertatie...



Geplaatst door Olive Yao

Wanneer mensen te fanatiek een ideaal van “rede” nastreven en “onredelijkheid” bestrijden, kunnen ze zelf “redeloos” handelen. Fanatisme kan ook hier tot redeloosheid leiden, net als bij alles.
Het is dan echter niet de rede die tot redeloosheid leidt, maar fanatisme.


Michel Foucault gaf hier dus de juiste paradigma-analyse... Zie:

1. mijn online staande - dissertatie... (http://www.ronhaleber.nl/a.html)

2. mijn boek over islaminterpretaties: Arkoun & Foucault (http://members.chello.nl/rphaleber/ak.html)




Geplaatst door Olive Yao

Taylor / Groot denkt: in de tijd die we Verlichting noemen kwam redeloosheid voor, dus is rede de oorzaak van die redeloosheid. Dit is een standaard redenatiefout: twee verschijnselen komen samen voor, dus het ene is de oorzaak van het andere. Die conclusie volgt niet. Fanatisme is de oorzaak.


Niet fanatisme maar verouderde paradigmata maakten het mensen onmogelijk om de werkelijkheid te begrijpen... Gevangen in een bepaald paradigma kan de mens niets anders meer zien - dat wordt onvoorstelbaar!

Zie bijv. al onze Middeleeuwse emirs hier! Die moeten noodgedwongen wel zwetsen! Zij kunnen niet anders!


Geplaatst door Olive Yao

Maar als bijgelovigen heksen verbranden, is het bijgeloof wel een oorzaak.


Ook het ophangen en stenigen van vrouwen, handafkappen etc. is een gevolg van een inadekwaat bijgeloof-paradigma uit het verre verleden! Magie was toen de algemeen geldende episteme waarmee mensen leefden.


Geplaatst door Olive Yao

Dus “de rede” noemde dat wat ze niet begreep “sinister”, en moest dat zo noemen.
Ook dat is niet waar. Helemaal niet alles dat ze niet begreep noemde ze “sinister”. Omgekeerd, als mensen iets “sinister” noemden, hoeft dat niet geweest te zijn omdat ze het niet begrepen.

Hierboven legde ik uit wat er mis was...



Geplaatst door Olive Yao

Het is ook niet zo dat “de rede” in die tijd alles wat ze niet begreep probeerde te vernietigen. De overwegende reactie was om verder te werken aan het leren begrijpen. Daarom hebben wetenschap en filosofie zo’n hoge vlucht genomen.


De oorzaak van de ontaardingen ervan legde ik hierboven uit - lees Foucault c.s,! Zijn werk is bij uitgeverij SUN nijmegen, in vertaling verkrijgbaar!


Olive, ik ben benieuwd of je het met me eens bent? :cool:

tr_imparator
30-01-08, 14:34
Geplaatst door Olive Yao


Hoe maak jij het onderscheid tussen (bij)geloof en rede. Volgens mij is geloof en bijgeloof ook een voortvloeisel van de rede.

Wat is redeloos handelen? Volgens mij is redeloos handelen, onwetend handelen, dat hoeft niet altijd fanatisme te zijn.

Olive Yao
30-01-08, 22:46
Geplaatst door Ron Haleber
Olive, ik ben benieuwd of je het met me eens bent?
Het ziet er goed uit, Ron, maar mijn reactie komt er vanavond niet meer van.


Geplaatst door tr_imparator
Hoe maak jij het onderscheid tussen (bij)geloof en rede. Volgens mij is geloof en bijgeloof ook een voortvloeisel van de rede.

Wat is redeloos handelen? Volgens mij is redeloos handelen, onwetend handelen, dat hoeft niet altijd fanatisme te zijn.
Dat zou je in de eerste plaats aan Taylor en Ger Groot moeten vragen, zij hanteren die terminologie, ik volg hen daarin. Maar ik zal er nog wel op reageren.

Het is wel bijgelovig om te denken dat iemand een heks is, maar het is niet redelijk om onredelijk te zijn

- zo kunnen we Taylor en Groot misschien bondig antwoorden.

Slinger
31-01-08, 17:27
Geplaatst door tr_imparator
Hoe maak jij het onderscheid tussen (bij)geloof en rede. Volgens mij is geloof en bijgeloof ook een voortvloeisel van de rede.

Wat is redeloos handelen? Volgens mij is redeloos handelen, onwetend handelen, dat hoeft niet altijd fanatisme te zijn.

Zowel geloof als bijgeloof staan in tegenstelling tot de rede. Daarmee zeg ik niet dat ze minder zijn, maar wel anders.

Shemharosh
31-01-08, 17:51
hahhaha...ik zag het al gebeuren...Hirshi Ali op de brandstapel op het Binnenhof met de beul Verdonk die het vuur aansteekt en Mohammed B,als drager van haar indrukwekkende bezem een paar stappen achter haar...hahhahha....of zou het een steneging zijn met bruinne bakstenen,Hirshi Ali begrafen tot haar middel in een speciaal daarvoor gelegde excutiezandbak!!!!....de zaak zal de geschiedenis ingaan als: De zaak van de Zwarte kutloze heks.

AmirAlMominien
02-02-08, 17:08
The bad faith of the secular age
Mark Vernon

The philosopher Charles Taylor's reflection on the religious roots of modern secularism is a radical contribution to the argument about belief, says Mark Vernon.
15 - 11 - 2007


Recently, I spent an afternoon talking with someone about homosexuality. We had been brought together because of our opposing views. I am pro-gay, pro-civil partnerships, and pro-inclusion on gay adoption. He believes homosexuals are in danger of burning forever in hell. The odd thing about our difference of views was that we were otherwise pretty indistinguishable. My interlocutor was white, middle-aged, male and British - as I am myself. That we happened to be sitting in a teashop in Windsor, as he conjured up images of the flames of damnation, only increased my cognitive dissonance. He was a fundamentalist and yet, otherwise, almost entirely like myself.

This encounter illustrates what Charles Taylor, in his brilliant new study A Secular Age (Harvard University Press, 2007), believes to be the dominant feature of the contemporary west. The secular age is one of radical pluralism. We live in a world in which every day we rub up against people with very different worldviews to our own - theistic, atheistic, agnostic; Christian, Muslim, Hindu - and of every conceivable variety in between.

This ease of confrontation in itself would mark our age as challenging. It becomes threatening, and violent, since in the secular age it is also quite possible to imagine ourselves changing worldview. Before modern times, a Christian might have met, say, an atheist, but they could no more have thought of becoming one than changing their sex. Today, such radical changes are entirely viable. These cross-pressures are a defining characteristic of our sense of self. They are the pressures that are tearing the Anglican church apart. They are the pressures that have led the United Kingdom to breed its own suicide-bombers. They are the pressures that lead some to believe we are on course for a clash of civilisations.

A missing dimension

How has this come about? After all, with the Enlightenment, reason and prosperity were supposed to initiate a virtuous spiral of cooperation and progress. Taylor believes that what is at fault with such a vision is the theory of secularisation that lies behind it. It is a "subtraction" theory of secularisation - the idea that what science has achieved in the modern world is a stripping away of needless, primitive superstitions revealing the essential, rational core of humankind. This is wrong. Rather, says Taylor, secularisation is a paradigm shift. Its origins lie within religion itself, particularly in the Reformation drive to collapse the difference between the "higher flourishing", implicit in the religious lives of monks and priests, and the ‘lower flourishing' of lay people engaged in everyday life.

To put it another way, the reformers were anthropocentric. During the 18th century this immanent dimension to life came to dominate, not least with the rise of deism that conceived of human beings living in a benign moral order designed by God. The central ethic of contemporary secular atheism, that rational individuals should constructively engage in a society of mutual benefit, is the direct successor of this optimism. The distant God of deism is easy to drop when the window onto transcendence has been closed.

However, religion lives on because people's desire for the transcendent is irrepressible. Consider the contemporary crisis of meaning, the modern malaise and arguably unique in history. (After all, in the pre-modern enchanted world, the problem, if anything, was an over-determination of meaning, what with spirits abounding and salvation to be won.) Now though, although much is compulsory in terms of our behaviour, little is genuinely compelling in terms of being experienced as an infinite inner demand, as the philosopher Simon Critchley has put it (see Infinitely Demanding: Ethics of Commitment, Politics of Resistance [Verso, 2007]. Alternatively, in spite of being able to embark upon projects that are fulfilling in themselves - work, family, leisure - many people still feel something fundamental is missing. The crisis of meaning is at root a crisis of transcendence.

The various anti-humanist movements are as indicative of this as is the rise of conservative religion. They share, with atheistic humanism, the conviction that life and meaning must be found within an immanent frame of reference. But believe that the disciplining nature of Enlightenment life, and the demands of cooperation, are deadening of the human spirit. Hence, for example, Nietzsche celebrated the Dionysian. "Anti-humanism is not just a black hole, an absence of values, but also a new valorization of death, and sometimes violence", Taylor writes. "And some of the fascination it re-articulates for death and violence reminds us forcefully of many of the phenomena of traditional religion."In a fascinating and rich discussion, this analysis enables Taylor to account for many things. For example, how time has changed in the modern world. Before, time was hierarchical and gathered at special moments like holy days; time could also burst open with chaos at carnivals and festivals - feasts of social reversal. Now, time is linear and instrumental, and therefore readily experienced as flat and meaningless. Again as with transcendence, there is a nascent desire to regain a sense of shape and meaning in time. Hence the popularity, say, of history and autobiography, and the extraordinary outpouring of feeling in moments like at the death of Princess Diana when normal time appeared to be swept away.

Out of the tunnel

Charles Taylor writes as a Catholic philosopher, if one that Pope Benedict XVI would respect rather than embrace. For example, he thinks that sexual ethics have become such a point of contestation and resistance in contemporary religious life because in the secular age, religious authorities no longer exercise political power; they must focus instead on the personal.

But if his is a Catholic point of view, his aim is consolatory. At one level he can answer the questions of those who are either bemused by religious faith or find it abhorrent. To be religious may be one or more of many things, Taylor explains. But if atheistic conviction is less a set of doctrines about the world (such as that God is dead) than a set of powerful beliefs about the way the world is best viewed, so in the same way religious conviction is a sense that the world is best viewed from a transcendent, visionary perspective that requires the transformation of the individual.

What of the present confrontation between atheistic humanism and religious belief? Here again, Charles Taylor's book is refreshing in its radicalism. In short, the militant atheists, as much as the conservative evangelicals, have misconstrued the present situation. Many of the faults that one side finds in the other - such as that atheism is empty, or that theism is primitive - actually conceal the same flaws in the side being defended too.

To put it another way, the secular age is a context with which all people are still trying to grapple. The persistent pluralism of our times is evidence enough that no one worldview is universally satisfactory. But if we are together to make progress, avoid that clash of civilisations, and resist the destructive power of those cross-pressures, there is one thing to do first. Give up the bad faith implicit in taking pot-shots at opponents, that, after all, only disguise the inadequacies of our own analysis of the modern human condition.

Bron (http://www.opendemocracy.net/article/globalisation/visions_reflections/charles_taylor)

Ron Haleber
02-02-08, 19:43
Geplaatst door AmirAlMominien
The bad faith of the secular age
Mark Vernon

The philosopher Charles Taylor's reflection on the religious roots of modern secularism is a radical contribution to the argument about belief, says Mark Vernon.
15 - 11 - 2007


The various anti-humanist movements are as indicative of this as is the rise of conservative religion. They share, with atheistic humanism, the conviction that life and meaning must be found within an immanent frame of reference. But believe that the disciplining nature of Enlightenment life, and the demands of cooperation, are deadening of the human spirit. Hence, for example, Nietzsche celebrated the Dionysian. "Anti-humanism is not just a black hole, an absence of values, but also a new valorization of death, and sometimes violence", Taylor writes. "And some of the fascination it re-articulates for death and violence reminds us forcefully of many of the phenomena of traditional religion."In a fascinating and rich discussion, this analysis enables Taylor to account for many things. For example, how time has changed in the modern world. Before, time was hierarchical and gathered at special moments like holy days; time could also burst open with chaos at carnivals and festivals - feasts of social reversal. Now, time is linear and instrumental, and therefore readily experienced as flat and meaningless.

Again as with transcendence, there is a nascent desire to regain a sense of shape and meaning in time.

Hence the popularity, say, of history and autobiography, and the extraordinary outpouring of feeling in moments like at the death of Princess Diana when normal time appeared to be swept away.


Bron (http://www.opendemocracy.net/article/globalisation/visions_reflections/charles_taylor)

Interessante visie over islam die jij aanhangt:

De hype die jij beleeft rond profeet Mohammed is dus eigenlijk hetzelfde als de hype rond the death of Princess Diana .

Hierin - in wat zij ons nalieten aan tekst etc. - ervaren we dus de religieuze - ook de islamtische transcendentie in de tijd...! :wow:

Jouw favoriete filosoof Charles Taylor moet m.i. door meer moslims worden gelezen!

Dan komen we snel van veel ge-hokus pokus af! :fparty:

Olive Yao
02-02-08, 22:29
To put it another way, the reformers were anthropocentric. During the 18th century this immanent dimension to life came to dominate, not least with the rise of deism that conceived of human beings living in a benign moral order designed by God. The central ethic of contemporary secular atheism, that rational individuals should constructively engage in a society of mutual benefit, is the direct successor of this optimism. The distant God of deism is easy to drop when the window onto transcendence has been closed.

The central ethic of contemporary secular atheism (…)
Secularisme is geen atheïsme.


(…) that rational individuals should constructively engage in a society of mutual benefit (…)
Wederkerigheid is een universeel verschijnsel, en niet typisch seculier. Vgl. dit artikel : Dorien Pessers (http://www.nrc.nl/opinie/article490090.ece)


However, religion lives on because people's desire for the transcendent is irrepressible. Consider the contemporary crisis of meaning, the modern malaise and arguably unique in history. (After all, in the pre-modern enchanted world, the problem, if anything, was an over-determination of meaning, what with spirits abounding and salvation to be won.) Now though, although much is compulsory in terms of our behaviour, little is genuinely compelling in terms of being experienced as an infinite inner demand, as the philosopher Simon Critchley has put it (see Infinitely Demanding: Ethics of Commitment, Politics of Resistance [Verso, 2007]. Alternatively, in spite of being able to embark upon projects that are fulfilling in themselves - work, family, leisure - many people still feel something fundamental is missing. The crisis of meaning is at root a crisis of transcendence.
Als ik even voor mezelf mag spreken: ik ervaar mijn leven en wereld volstrekt niet zo, voor de volle 100% niet.

Ik vind zin geen probleem.

En transcendentie ook niet. “Transcendentaal” betekent “ontstijgend aan” of "overstijgend". Het is een relatief concept: het krijgt pas betekenis als je erbij vertelt waaraan iets ontstijgt. En er zijn altijd entiteiten die ons als individu overstijgen : de natuur, de mensheid, de cultuur, de gemeenschap – we hoeven dat slechts te beseffen.

Als er dus een “crisis van transcendentie” is, hoeft dat slechts een crisis van dat besef te zijn.


For example, how time has changed in the modern world. Before, time was hierarchical and gathered at special moments like holy days; time could also burst open with chaos at carnivals and festivals - feasts of social reversal. Now, time is linear and instrumental, and therefore readily experienced as flat and meaningless. Again as with transcendence, there is a nascent desire to regain a sense of shape and meaning in time.
Over wie heeft hij het? Opnieuw spreekt de man volstrekt niet voor mij. Ik ervaar tijd helemaal niet als zinloos.


However, religion lives on because people's desire for the transcendent is irrepressible.
(...)
But if atheistic conviction is less a set of doctrines about the world (such as that God is dead) than a set of powerful beliefs about the way the world is best viewed, so in the same way religious conviction is a sense that the world is best viewed from a transcendent, visionary perspective that requires the transformation of the individual.
Hij vertelt niet wat hij met “transcendentie” bedoelt. Hij brengt het wel in verband met religie. Atheïsme brengt hij daar niet mee in verband. Dat is een onjuiste voorstelling, want voor een diep beleefd besef dat er entiteiten zijn die ons als individu overstijgen, is religie niet nodig.

We moeten hier waken voor een verraderlijke discussietruc. De auteur kan transcendentie stilzwijgend per definitie verbinden aan godgeloof. Dan is er zonder godgeloof natuurlijk geen transcendentie.

Die vereenzelviging is onjuist. Daarop wijst Richard Dawkins al in de openingszinnen van The god delusion.


(…) the secular age is a context with which all people are still trying to grapple.
Niet alle mensen, ik heb er geen probleem mee, en het is statistisch hoogst onwaarschijnlijk dat ik uniek ben.


Charles Taylor writes as a Catholic philosopher
Het wekt de indruk van propaganda.


@ Ron : sorry dat ik nog niet op jouw posts reageer. Vooral die over Foucault vond ik illuminerend.

Olive Yao
02-02-08, 22:45
Richard Dawkins, openingsparagraaf van The God delusion :


The boy lay prone in the grass, his chin resting on his hands. He suddenly found himself overwhelmed by a heightened awareness of the tangled stems and roots, a forest in microcosm, a transfigured world of ants and beetles and even – though he wouldn’t have known the details at the time – of soil bacteria by the billions, silently and invisibly shoring up the economy of the microworld.

Suddenly the micro-forest of the turf seemed to swell and become one with the universe, and with the rapt mind of the boy contemplating it. He interpreted the experience in religious terms and it led him eventually to the priesthood. (...)

In another time and place, that boy could have been me under the stars, dazzled by Orion, Cassiopeia and Ursa Major, tearful with the unheard music of the Milky Way, heady with the night scents of frangipani and trumpet flowers in an African garden.

Why the same emotion should have lead my chaplain in one direction and me in the other is not an easy question to answer. A quasi-mystical response to nature and the universe is common among scientists and rationalists. It has no connection with supernatural belief.


Dat wil zeggen, voor hun niet; voor andere mensen kan dat weer wel zo zijn. Laten we elkaar geen diepe ervaringen ontzeggen. Laten we integendeel erkennen dat we daar als mensen allemaal toe in staat zijn - laten we een vermeend verschil tussen ons overbruggen.

H.P.Pas
02-02-08, 23:31
Geplaatst door Olive Yao
[ A quasi-mystical response to nature and the universe is common among scientists and rationalists. It has no connection with supernatural belief.



It is interesting to contemplate an entangled bank, clothed with many plants of many kinds, with birds singing on the bushes, with various insects flitting about, and with worms crawling through the damp earth, and to reflect that these elaborately constructed forms, so different from each other, and dependent on each other in so complex a manner, have all been produced by laws acting around us. These laws, taken in the largest sense, being Growth with Reproduction; inheritance which is almost implied by reproduction; Variability from the indirect and direct action of the external conditions of life, and from use and disuse; a Ratio of Increase so high as to lead to a Struggle for Life, and as a consequence to Natural Selection, entailing Divergence of Character and the Extinction of less-improved forms. Thus, from the war of nature, from famine and death, the most exalted object which we are capable of conceiving, namely, the production of the higher animals, directly follows. There is grandeur in this view of life, with its several powers, having been originally breathed into a few forms or into one; and that, whilst this planet has gone cycling on according to the fixed law of gravity, from so simple a beginning endless forms most beautiful and most wonderful have been, and are being, evolved.
Darwin --Origin of species

Ron Haleber
03-02-08, 12:34
Geplaatst door Olive Yao
Secularisme is geen atheïsme.

@ Ron : sorry dat ik nog niet op jouw posts reageer. Vooral die over Foucault vond ik illuminerend.



Olive Yao, neem er de tijd voor! Ik zie met grote belangstelling uit naar je reactie - o.a. om zaken te verhelderen... :rood:

Want jij bent op deze site die enige persoon die bewijst echt thuis te zijn in filosofie en die daarbij ook nog het bewijs levert dat dit samengaat met zelfstandig en radicaal kritisch denken (sinds Socrates het waarmerk van de ware filosoof)... :haha:

AmirAlMominien
03-02-08, 16:39
Geplaatst door Ron Haleber
Interessante visie over islam die jij aanhangt:


Ik geloof niet dat Marc Vernon moslim is, en hier zijn visie over de islam heeft weergegeven. Het gaat ondermeer over de seculiere staten en hoe de verschillende godsdiensten hier door de geschiedenis heen hun betekenis hebben verloren, beginnend bij het Deisme, uitkomend bij de Reformatie en eindigend met het seculier-atheisme.


A missing dimension

How has this come about? After all, with the Enlightenment, reason and prosperity were supposed to initiate a virtuous spiral of cooperation and progress. Taylor believes that what is at fault with such a vision is the theory of secularisation that lies behind it. It is a "subtraction" theory of secularisation - the idea that what science has achieved in the modern world is a stripping away of needless, primitive superstitions revealing the essential, rational core of humankind. This is wrong. Rather, says Taylor, secularisation is a paradigm shift. Its origins lie within religion itself, particularly in the Reformation drive to collapse the difference between the "higher flourishing", implicit in the religious lives of monks and priests, and the ‘lower flourishing' of lay people engaged in everyday life.

To put it another way, the reformers were anthropocentric. During the 18th century this immanent dimension to life came to dominate, not least with the rise of deism that conceived of human beings living in a benign moral order designed by God. The central ethic of contemporary secular atheism, that rational individuals should constructively engage in a society of mutual benefit, is the direct successor of this optimism. The distant God of deism is easy to drop when the window onto transcendence has been closed.

However, religion lives on because people's desire for the transcendent is irrepressible.

Zoals je zelf weet heeft de islam zo'n verandering nooit doorgemaakt. Het leven voor een praktiserend moslim is bovendien geen probleem dat opgelost dient te worden, maar een mysterie dat je moet leven.

Orakel
03-02-08, 21:21
Geplaatst door Ron Haleber
[B]Eindelijk een filosiofisch geschoold persoon die het kaf van het 'gezwets' - zoals ook jij het noemt - van onze orthodoxe emirs kan scheiden van het koren van de geleerde filosofische traditie van de op humaniteit gerichte Verlchting - met daarnaast de rationalistisch verabsoluterende ontaardingen...



In haar verkrampte bestrijding daarvan heeft de rede vervolgens haar eigen redeloosheid voortgebracht. Zichzelf bevrijdend uit de banden van onwetendheid moest ze wel concluderen oog in oog te staan met het Sinistere, zodra ze op iets stuitte dat zich hardnekkig aan haar begrip bleef onttrekken. In de bestrijding daarvan betoonde ze zich vervolgens obscurantistischer dan het afgezworen verleden ooit geweest was.

Quod et demonstrandum?

mark61
03-02-08, 23:43
Wat zou seculier atheïsme toch zijn? :confused: