Bekijk Volledige Versie : Klikken/ verraden erg populair in Nederland
Meer mensen bellen Meld Misdaad Anoniem
Flink meer mensen pakten vorig jaar de telefoon om een misstand te melden bij Meld Misdaad Anoniem (M). In 2007 kreeg M ruim 80.000 telefoontjes, tegen ruim 67.000 een jaar eerder, een stijging van 19 procent. Dat blijkt uit het jaarverslag over 2007.
M stuurde 22.850 meldingen door naar politie en justitie. Dat zijn er ongeveer duizend minder ten opzichte van een jaar eerder.
Verreweg de meeste meldingen (6700) hadden te maken met drugszaken. ,,Mede dankzij anonieme tips via M konden onze partners een kwart meer misdrijven oplossen dan in 2006. Dit waren er 879, waarbij 1111 mensen werden aangehouden'', aldus M.
Het aantal misdrijven dat kon worden voorkomen dankzij een telefoontje naar M komt uit op 98. In 2006 waren dat er nog 75.
http://frontpage.fok.nl/nieuws/87520
Vroeger was klikken in NL not done omdat het aan WO2 deed denken.
Is het dan verkeerd als mensen meldingen maken om bijvoorbeeld hun eigen kinderen indirect te beschermen?
Is het verkeerd dat de drempel voor veel mensen kleiner is om bijvoorbeeld kindermishandeling te melden?
Is het verkeerd dat het gemakkelijker is geworden vermoedelijke pedofielen te melden voor de zekerheid?
Is het verkeerd van oudere mensen om criminaliteit te melden waardoor ze hun flatje niet meer uitdurven?
Is het dan verkeerd als mensen meldingen maken om bijvoorbeeld hun eigen kinderen indirect te beschermen?
Is het verkeerd dat de drempel voor veel mensen kleiner is om bijvoorbeeld kindermishandeling te melden?
Is het verkeerd dat het gemakkelijker is geworden vermoedelijke pedofielen te melden voor de zekerheid?
Is het verkeerd van oudere mensen om criminaliteit te melden waardoor ze hun flatje niet meer uitdurven?
Elke pedofiel of moordenaar die er meer door gepakt wordt, is natuurlijk een zegen.
Maar ik vind dat (anoniem) verklikken van kleine "criminelen" zo ontzettend triest overkomen. Ook bij Opsporing Verzocht..
Ik zal nooit iemand verklikken omdat ik zijn gezicht op tv heb gezien tijdens een diefstal..dat werk doet de politie maar.
In de praktijk zijn het inderdaad vaak oudere mensen die bellen omdat je met een paar vrienden in hun flat aan het blowen bent of omdat ze iemand zien dealen. Gewoon erg sneaky.
Geplaatst door Julien
Elke pedofiel of moordenaar die er meer door gepakt wordt, is natuurlijk een zegen.
Maar ik vind dat (anoniem) verklikken van kleine "criminelen" zo ontzettend triest overkomen. Ook bij Opsporing Verzocht..
Ik zal nooit iemand verklikken omdat ik zijn gezicht op tv heb gezien tijdens een diefstal..dat werk doet de politie maar.
In de praktijk zijn het inderdaad vaak oudere mensen die bellen omdat je met een paar vrienden in hun flat aan het blowen bent of omdat ze iemand zien dealen. Gewoon erg sneaky.
Om te beginnen vind ik de keuze van je topictitel triester, daarom reageerde ik ook.
Ik zie niet in wat het probleem is als je een bekende smoel ziet bij opsporing verzocht en die dan meld,
tenslotte is de politie ook niet alwetend en alle kleine beetjes die we zelf bij kunnen dragen is een beetje meer toch?
Daarbij gaat het bij opsporing verzocht niet om het jatten van een pakje sigaretten.
Geplaatst door Julien
Elke pedofiel of moordenaar die er meer door gepakt wordt, is natuurlijk een zegen.
Maar ik vind dat (anoniem) verklikken van kleine "criminelen" zo ontzettend triest overkomen. Ook bij Opsporing Verzocht..
Ik zal nooit iemand verklikken omdat ik zijn gezicht op tv heb gezien tijdens een diefstal..dat werk doet de politie maar.
Maar als de politie het niet meer weet, dan vragen ze de burger te hulp. Ik bedoel als ze een foto laten zien van iemand die met een gestolen pinpas probeert te pinnen, dan is er niets mis mee indien je deze persoon herkend of de pilitie of de persoon inkwestie ( als je hem goed kent) daar op aan te spreken.
In de praktijk zijn het inderdaad vaak oudere mensen die bellen omdat je met een paar vrienden in hun flat aan het blowen bent of omdat ze iemand zien dealen. Gewoon erg sneaky.
Affijn dat zijn de oudjes, en daar kan met jouw gedachtegang meekomen
Met het laatste stukje kan ik wel meer inkomen, dat is vaak wat overdreven.
Marsipulami
08-02-08, 21:44
Anoniem verklikken van anderen is naast lafheid onderdeel van de Nederlandse cultuur en het NL normen en waardenpatroon. Tijdens WOII werden 120 000 Nederlandse joden vermoord. Dat was het hoogste percentage (80% van de NL joden) in heel West-Europa onder het Nazisme. Na WOII werden decennialang verhalen over de heldhaftigheid waarmee de NL bevolking voor de joden was opgekomen breed uitgesmeerd in de media. Echter helaas, alle objectieve cijfers over de jodenvervolging spreken die versie van het verloop van de geschiedenis tegen. Het xenofobe gedachtengoed waarmee wijlen Pim Fortuyn, Geert Wilders, e.a. zich populair maakten is gewoon de voortzetting van een culturele traditie die Nederland en zijn bevolking eigen is.
ik ben niet zo'n google expert,
maar heb je mischien wat bronnen voor mij ??? ( vraag ik heel vriendelijk)
Marsipulami
08-02-08, 22:19
Geplaatst door StevieK
ik ben niet zo'n google expert,
maar heb je mischien wat bronnen voor mij ??? ( vraag ik heel vriendelijk)
Probeer bv deze link
http://www.groene.nl/1997/20/rz_nanda.html
Geplaatst door Marsipulami
Probeer bv deze link
http://www.groene.nl/1997/20/rz_nanda.html
Indrukwekkend stukje. natuurlijk absoluut niet goed te praten. Helaas heb ik ook de bron niet, maar toch vernomen dat de hoge joodse raad ook de lijsten voor de duitsers maakten om een geloofsgenoten stelselmatig op transport te zetten.
Daarom vind het woordje klikken/veraden niet op zijn paats als het gaat om het anoniemmelden van misdaad.
Als je de misdaad volgens de normale procedure zou gaan aanmelden dan komen jouw gegevens ook in het process verbaal te staan. Dus ook de tegenpartij kan dit via zijn advocaat te weten komen. En als dan de misdadiger wegens gebrek aan voldoende bewijs wordt vrijgesproken dan heb je kans dat je door dit persoon geintimiteerd/bedreigd, enz enz wordt. ( dat kan uiteraard ook als ie opgesloten is) Daarna is er niemand meer die jouw help want er is geen voldoende bewijs.
Dan kan je twee dingen doen of je mond houden of anoniem melden. Stel je voor dat je door dit anoniem melden een moordenaar achter tralies te krijgen en jij gelukkig zonder maar van de persoon in kwestie lastig gevallen te worden vrij kan bewegen.
Ik weet niet of dit liegen of klikken is, misschien wel dat dit in nederland eerder op deze manier gemeld wordt uit zelfbescherming.
Marsipulami
08-02-08, 23:37
Geplaatst door StevieK
Indrukwekkend stukje. natuurlijk absoluut niet goed te praten. Helaas heb ik ook de bron niet, maar toch vernomen dat de hoge joodse raad ook de lijsten voor de duitsers maakten om een geloofsgenoten stelselmatig op transport te zetten.
Daarom vind het woordje klikken/veraden niet op zijn paats als het gaat om het anoniemmelden van misdaad.
Als je de misdaad volgens de normale procedure zou gaan aanmelden dan komen jouw gegevens ook in het process verbaal te staan. Dus ook de tegenpartij kan dit via zijn advocaat te weten komen. En als dan de misdadiger wegens gebrek aan voldoende bewijs wordt vrijgesproken dan heb je kans dat je door dit persoon geintimiteerd/bedreigd, enz enz wordt. ( dat kan uiteraard ook als ie opgesloten is) Daarna is er niemand meer die jouw help want er is geen voldoende bewijs.
Dan kan je twee dingen doen of je mond houden of anoniem melden. Stel je voor dat je door dit anoniem melden een moordenaar achter tralies te krijgen en jij gelukkig zonder maar van de persoon in kwestie lastig gevallen te worden vrij kan bewegen.
Ik weet niet of dit liegen of klikken is, misschien wel dat dit in nederland eerder op deze manier gemeld wordt uit zelfbescherming.
Ach NL heeft zich nooit een moer aangetrokken van zijn joodse bevolking. Ook niet na de oorlog.
De legerarts zei dat ik geen oorlogsslachtoffer was
Als joodse Amsterdammer heeft 'Herman Overdiek' de Tweede Wereldoorlog overleefd. Vanaf 1942 zat hij ondergedoken. Na de oorlog werd hij, als enige overlevende van zijn familie, opgeroepen om naar Indonesie te gaan. Hij weiger-de en moest opnieuw onderduik en. Zijn verhaal over de periode in de oorlog en in de jaren erna wilde hij geven, maar wel onder zijn naam uit de illegaliteit: Herman Overdiek . "Het feit dat ik m'n eigen naam niet wil gebruiken is, ik geef het toe, een slecht teken des tijds. Aan de andere kant, ik kan de negatieve signalen, waaronder opkomend neo-fascisme, die mij gevoelsmatig tot waakzaamheid manen, niet negeren."
"Als Amsterdamse joodse jongen heb ik de vervolging in alle hevigheid meegemaakt. In juni 1942 werd ik opgepakt, omdat ik geen jodenster droeg. Kon op dat moment ook niet, want we waren met een ploegje jongens aan het zwemmen. Via de Euterpestraat werd ik naar de gevangenis op de Amstelveenseweg gebracht. Ik zat daar op de zogeheten Juden Abteilung. Om dat duidelijk te maken, waren op onze celdeuren grote jodensterren gekalkt.
Ik zat in de cel B2-10. Ik was toen zeventien jaar, minderjarig dus. Ook volgens de Duitse wet.
't Klinkt ongeloofwaardig, want de nazi s waren al bezig met onze vernietiging. Of het nou om een baby of een negentig-jarige ging, jood was jood. Toch kwam ik in 1942 vrij. Noem het een wonder. Was het ook. Ik verklaar het, doordat één of andere SD-er zich met `Grundlichkeit' aan regels hield en de Duitse meerderjarigheidswet heeft gehanteerd. In ieder geval heeft het mij m'n leven gered. Met mij kwam ook een meisje Gomperts vrij, die net als ik, op dat moment zeventien was.
M'n vriend David Tokkie, die gelijk met mij opgepakt was, was achttien en is met anderen naar Mauthausen gebracht en nooit teruggekomen.
Zo kwam ik plotseling thuis. bont en blauw geslagen, kaalgeschoren.
Mijn broers waren toen al weggehaald en gedeporteerd.
Voorjaar 1943 zijn m'n ouders 's nachts van huis gehaald en weggevoerd naar Westerbork. Ik was die nacht niet thuis. Ook toen heb ik de dans kunnen ontspringen. Mijn ouders zijn via Westerbork naar Auschwitz gevoerd en meteen na aankomst vermoord. Dat heb ik pas na de oorlog gehoord. M'n broers zijn ook niet teruggekomen. Jaques, m'n oudste broer, is al in 1942 vermoord, Charles in 1945.
Nadat m'n ouders weggehaald waren heb ik me nog een tijdje kunnen handhaven in de woning. Ik was ontredderd, eenzaam, opgejaagd.
Ik moest me verstoppen, ik had te maken met doodsbange buren die niets met mij te maken wilden hebben, bang als ze waren door de SD gearresteerd te worden wegens hulp aan joden.
Bij het minste zweem van onraad moest ik over de daken weg zien te komen. Op straat was je als jood niet veilig. Er werden razzia's gehouden. In de buurt, in de hele stad. dan hier, dan daar.
In het najaar van 1943 kwam ik in contact met iemand van het verzet. Door zijn hulp kon ik onderduiken in Drente, in een klein dorp bij Hoogeveen.
Ik kwam er `s avonds aan. Het was al donker en de regen kwam met bakken uit de hemel. Het eerste wat ik zei toen ik binnenkwam, was: `Wat een rotweer'. Ik wilde het ijs breken, niet laten merken hoe verlaten ik me voelde. Nou, ik had m n entree meteen verpest, want het waren diepgelovige mensen, die zelfs regen beschouwden als een zegen van boven... Na mijn verkeerd gekozen begroeting kwam dus eerst een preek.
Het is me altijd bijgebleven. Nee, ik vind het nog steeds wonderlijk hoe de noord- en de zuid pool bij elkaar kunnen komen. Je moet je voorstellen, het waren streng gelovige, gereformeerde mensen die een bepaald idee hadden over Amsterdamse joden. Die dachten dat ik met de Thora was opgevoed. Dat was hun idee van jodendom. Weliswaar een ander geloof, maar toch. Nou, daar kwam ik. Mijn familie was volkomen geassimileerd, ik had nog nooit een synagoge van binnen gezien. M'n moeder hield zo'n beetje vast aan de vrijdag-avond, maar dat was meer voor de gezelligheid. We woonden in de Amsterdamse Diamant buurt, waar de SDAP behoorlijk vertegenwoordigd was, zelf was ik lid van de AJC, nam ook deel aan de activiteiten van die jongerenclub.
Dat bedoel ik nou met die opmerking over de noord- en de zuidpool. We kwamen toch uit verschillende werelden. Maar m n beschermers in Drente bleken wel buitengewoo n goeie, rechtschapen mensen te zijn. Ze hadden in ieder geval de moed om een opgejaagde jood te verbergen. We weten inmiddels wel dat dit geen algemeen geldend principe geweest is. Na de oorlog heb ik ze nog vaak bezocht. Vo or hen ben ik altijd de Herman gebleven die uit Amsterdam was komen vluchten.
Ik heb me daar ook nuttig kunnen maken, me kunnen uitleven in m'n hobby, tekenen, wat later m n vak werd. Want ook daar waren vervalste persoonsbewijzen nodig. Ik tekende ook spotprenten die dan weer verkocht werden. De opbrengst ging naar het verzet. Er moesten pamfletten gedrukt worden, een illegaal blaadje uitgegeven.
De meeste tijd zat ik in een soort hol onder de gereformeerde kerk van Nieuwlande. Het was er donker. Als ik werkte, deed ik dat bij kaarslicht. In die tijd van holbewoner heb ik maandenlang geen daglicht gezien.
Op een gegeven morment werd de kerk omsingeld door de SD. Ik was al gewaarschuwd en toen ze het luik van mijn hal hadden ontdekt, was ik gevlogen.
Ik dook onder bij andere mensen in het dorp tot ook daar de SD een inval deed. Bij die familie was voor mij een schuilplaats onder de vloer gemaakt. De SD heeft het niet ontdekt, maar ik was weer door het oog van de naald gekropen.
De bevrijding, ja. Ik voelde me allerminst bevrijd. Ik had m n ouders, m n broers, m n hele familie verloren. Ik voelde me ellendig, eenzaam, uit het lood geslagen. Vind je het gek?
Toen ik naar de woning van m'n ouders ging, was deze bewoond door vreemde mensen en de mij bekende oude buren smeten de deur voor m'n neus dicht. Later heb ik gehoord dat ze de meubeltjes van m'n ouders hadden ingepikt, dat ze me daarom niet binnen wilden laten.
De eerste maanden na de bevrijding had ik geen dak boven m'n hoofd, ik sliep in plantsoenen en in tramhuisjes.
In 1946 ben ik getrouwd. In die eerste tijd ben ik vast geen voorbeeldige echtgenoot geweest, het was voor mij onmogelijk te leven alsof er niks gebeurd was. Normaal werken bijvoorbeeld was er niet bij, ik was te onr ustig om binnen vier muren te zitten. In die tijd heb ik m n brood verdiend door op straat op te treden. Ja hoe? Met een gitaar en liedjes zingen, waaronder 'De gedachten zijn vrij' uit Jan Pierewiet. Een blauwe maandag heb ik nog bij een drukkerij gewerkt. Pas veel later ben ik in m'n vak gekomen, grafisch ontwerper.
In 1948, ik was toen net 23 jaar, werd ik opgeroepen voor de militaire dienst.
In de kazerne van Eefde en later in Haarlem kreeg ik een basisopleiding van drie maanden.
Vaak zat ik in arrest, omdat ik de bevelen niet opvolgde. Dat hele militaire gedoe stond me tegen. Ik wilde onder die diensttijd uit, maar opnieuw onder duiken zag ik ook niet zitten. Op een gegeven moment hebben ze me naar een zenuwarts van het leger gestuurd. Die moest dus nakijken of ik wel geschikt was, goedgekeurd kon worden. Ik heb de man m'n hele verhaal gedaan. Hij was er niet van onder de indruk. En dat ik mezelf tooide met het predikaat `oorlogs-slachtoffer' vond hij helemaal overdreven.
Ik had m'n familie niet verloren door oorlogshandelingen, een bombardement bijvoorbeeld. Dat was nog in de jaren voor professor Bastiaans zich met de problematiek van de oorlogsslachtoffers bezig ging houden.
Ik werd dus weer goedgekeurd, hoe beroerd ik er ook aan toe was. Ik moest me in een andere kazerne, in Assen, voorbereiden voor verscheping naar Indonesië. Toen ben ik wel ondergedoken. Opnieuw ondergedoken. Ik was niet van plan mee te doen aan een smerige koloniale oorlog. Want ik kon me wel indenken hoe de bevolking daar zich zou voelen onder onze soldatenbezetting...
Die onderduikperiode heeft drie jaar geduurd. Een zware tijd, niet alleen voor mij maar ook voor mijn vrouw. Ze bleef onverzorgd achter, moest zelf zien aan de kost te komen. Herhaalde malen is zij in het holst van de nacht door de Militaire Politie overvallen. Er werd gedreigd en gescholden. Ze vertelde me later dat de MP tot in de keukenkastjes ging zoeken...
Ze was een sterke vrouw, tien jaar geleden is ze overleden. Maar ze heeft me aItijd gesteund in m'n verzet tegen het militarisme.
Ik heb een tijdje ondergedoken gezeten bij een vriend in Den Haag, daarna had ik korte tijd een adres in Aardenhout, maar ook daar kon ik niet blijven.
De geschiedenis herhaalde zich. Ik was, jaren na de bevrijding, nog steeds op de vlucht. Op een gegeven moment hebben we, mijn vrouw en ik, besloten dat ik naar Israël zou gaan, illegaal, dus weer via een vluchtroute. Op een Italiaans kolenbootje ben ik door de Engelse blokkades geglipt en tenslotte aangekomen in Haifa.
Daar werd ik meteen gearresteerd door UNO-politie en in een kamp opgesloten. Dat was een gevolg van een wapenstilstand-overeenkomst tussen Israël en de Arabieren. De laatsten hadden namelijk bedongen dat mannen in de dienstplichtige leeftijd geïnterneerd werden, zodat ze niet in het Israëlische leger ingelijfd konden worden.
Ik kon uit dat kamp ontsnappen, vond in Haifa onderdak en werk in een pottenbakkerij. Toen heb ik nok m n vrouw laten overkomen, Na verloop van tijd werd ik inderdaad opgeroepen voor het Israëlische leger. Ik heb die pottenbakkerij vaarwel gezegd, we zijn uitgeweken naar een kibboets.
Tot de administratie van het leger me op het spoor kwam. Wij weer naar een andere kibboets. In die tijd was ik beslist anti-militarist.
Maar de dreiging bleef en we hebben samen besloten toch maar terug te gaan naar Nederland. Tenslotte was het toen al 1950. De koloniale oorlog was over. De consul van Nederland, in die tijd de heer De Beer, heeft ervoor gezorgd dat ik papieren kreeg. Hij heeft me ook gewaarschuwd dat er een grote kans was dat ik bij aankomst in Nederland gearresteerd zou worden, omdat ik gezocht werd als deserteur. Dat had hij namelijk al door gekregen uit Den Haag, toen hij mijn papieren in orde moest maken. Ik heb het briefje nog dat hij kreeg van de toenmalige burgemeester van Amsterdam. Gedateerd 14 april 1950. `Ik heb de eer U te berichten, dat ik thans van de burgemeester van Amsterdam een brief heb ontvangen waarin uw mededelingen in hoofdzaak worden bevestigd. Echter staat daarin, dat U door de militaire autoriteiten in Nederland wegens desertie wordt gezocht, weshalve de burgemeester er bezwaar tegen maakt U een paspoort te verstrekken.'
De Beer heeft me bij die gelegenheid nog aangeraden in de kibboets Gal-Ed te blijven. Hij zei erbij dat ik veilig was, omdat Nederland toen nog geen uitleveringsverdrag met Israël had. Maar we wilden terug. Ook in Israël voelden we ons niet thuis.
De Beer heeft daarna moeite gedaan voor mij een zogeheten laissez-passer te krijgen, een reisdocument waardoor we toch terug konden reizen zonder paspoort, maar wel via Frankrijk en België. We hebben het gedaan, maar waarvoor we gewaarschuwd waren gebeurde. Meteen dat we de grens over waren, in Roosendaal, werd ik door de marechaussee uit de trein gehaald, voor de ogen van m'n vrouw geboeid en weggevoerd. Ik stond inderdaad in het opsporingsboek van de Militaire Politie. Ik werd naar een kazerne gebracht, in een cel gestopt en enkele dagen door officieren van het Nederlandse leger behoorlijk onder druk gezet om het legeruniform aan te trekken. Ze bedreigden me ook met fysiek geweld, maar toen ik zei dat als ze maar een vinger naar me zouden uitsteken, ik de pers zou waarschuwen, deinsden ze terug. Van die gelegenheid heb ik meteen gebruik gemaakt, een beroep gedaan op de dienstweigeringswet. Ik zei dat ik gewetensbezwaren had om weer in het leger te gaan.
Ik werd overgebracht naar Nieuwersluis, het kamp voor tucht en discipline, zoals ze me vertelden. Daar heb ik ongeveer elf maanden gezeten, de bewakers kregen geen vat op me. Ik liep daar in burger, ik was principieel dienstweigeraar, en gedril nam ik niet, ik weigerde wie dan ook te gehoorzamen.
Maar mijn verzoek om bespoediging als gewetensbezwaarde te worden erkend, werd stelselmatig genegeerd. Tot ik eindelijk en onder zware bewaking naar Den Haag werd gebracht en daar voor de commissie van onderzoek mocht uitleggen waarom ik niet in het leger wilde dienen.
M'n bezwaar werd uiteindelijk erkend. Voor vervangende dienstplicht werd ik naar Vledder gestuurd. Het was een uitzichtloze periode, ik was ingedeeld in een ploeg die de schone taak had stukjes heide te ontginnen. Met een schop die taaie wortels van heidepollen stukslaan, ontzettend zwaar werk. Jaren erna had ik nog last van een krakende arm...
Ik was er nog maar kort toen een bewaker naar me toe kwam, m'n naam noemde en vroeg of ik echt zo heette. Ik bevestigde het en hij zei dat hij iemand gekend had met dezelfde naam ... toen dit een jodenkamp in de oorlog was waar hij als bewaker gewerkt had.
Ik ben die kerel letterlijk naar z'n strot gevlogen. Alle spanningen van in en na de oorlog ontlaadden zich. Ik beleefde alles weer opnieuw, moet me als een woesteling gedragen hebben, raakte gewond, omdat ik door een ruit sloeg. Tenslotte werd ik overmeesterd. Ik werd in een spanlaken gesnoerd. Dat is een verschrikkelijke ervaring, een span laken is een nat laken dat, als het eenmaal opgedroogd is, zo stijf als een plank om je lijf zit.
De volgende dag werd ik, nog steeds in dat spanlaken, in een ambulance naar het Academisch Ziekenhuis in Groningen getransporteerd, waar ik als een baaltje ellende afgeleverd werd op de Psychiatrische Afdeling.
Daar ben ik verpleegd, maar wel achter slot en grendel. In die moeilijke periode heb ik nog een zelfmoordpoging gedaan. Toen dat gebeurd was, niet gelukt was, werd ik opgesloten in een isoleercel.
Behandeld ben ik daar door dokter Blijham. Ik moest mijn levensgeschiedenis vertellen. Ik weet dat dokter Blijham geschokt was. Hij zei alleen: Dit alles zou zelfs een buffel geveld hebben.
Na een tijdje werd ik voor die vervangende burgerdienst afgekeurd.
De geschiedenissen van de Indonesië-weigeraars, ieder van ons heeft schokkende ervaringen opgedaan. Het maakt duidelijk dat we te maken hadden met een regering die meedogenloos was jegens principiële Indonesië -weigeraars. Er was totaal geen begrip, wat je ook had meegemaakt, wat je achtergrond ook was. Maar ondanks alle moeilijkheden die je te verduren had, jij zelf, je vrouw, ben ik er toch trots op dat ze mij en anderen niet op de knieën hebben gekregen. We waren onze tijd vooruit. Ik heb altijd, ook in de moeilijkste momenten, gedacht dat we eens gelijk zouden krijgen, dat eens duidelijk zou worden dat die oorlog in Indonesië fout is geweest."
Geplaatst door Marsipulami
Anoniem verklikken van anderen is naast lafheid onderdeel van de Nederlandse cultuur en het NL normen en waardenpatroon. Tijdens WOII werden 120 000 Nederlandse joden vermoord. Dat was het hoogste percentage (80% van de NL joden) in heel West-Europa onder het Nazisme. Na WOII werden decennialang verhalen over de heldhaftigheid waarmee de NL bevolking voor de joden was opgekomen breed uitgesmeerd in de media. Echter helaas, alle objectieve cijfers over de jodenvervolging spreken die versie van het verloop van de geschiedenis tegen. Het xenofobe gedachtengoed waarmee wijlen Pim Fortuyn, Geert Wilders, e.a. zich populair maakten is gewoon de voortzetting van een culturele traditie die Nederland en zijn bevolking eigen is.
Tjonge jonge, relativeren is niet jou sterkste punt he. :rolleyes:
Marsipulami
09-02-08, 00:05
Geplaatst door Divine_70
Tjonge jonge, relativeren is niet jou sterkste punt he. :rolleyes:
Tja, er zullen altijd wel mensen zijn die de moord op meer dan honderduizend mensen niet zo makkelijk kunnen relativeren als jij dat kan.
Geplaatst door Marsipulami
Anoniem verklikken van anderen is naast lafheid onderdeel van de Nederlandse cultuur en het NL normen en waardenpatroon. Tijdens WOII werden 120 000 Nederlandse joden vermoord. Dat was het hoogste percentage (80% van de NL joden) in heel West-Europa onder het Nazisme. Na WOII werden decennialang verhalen over de heldhaftigheid waarmee de NL bevolking voor de joden was opgekomen breed uitgesmeerd in de media. Echter helaas, alle objectieve cijfers over de jodenvervolging spreken die versie van het verloop van de geschiedenis tegen. Het xenofobe gedachtengoed waarmee wijlen Pim Fortuyn, Geert Wilders, e.a. zich populair maakten is gewoon de voortzetting van een culturele traditie die Nederland en zijn bevolking eigen is.
En zo wordt het annoniem melden van een misdaad gelijk gesteld aan het verklikken van joden :rolleyes:. Ga je eens laten nakijken. Dat je een minderwaardigheidsomplex hebt is nog daar aan toe, maar om dan joods zijn gelijk te stellen aan een misdaad is ronduit debiel.
Geplaatst door Marsipulami
Tja, er zullen altijd wel mensen zijn die de moord op meer dan honderduizend mensen niet zo makkelijk kunnen relativeren als jij dat kan.
Paapse trol.
Geplaatst door Marsipulami
Tja, er zullen altijd wel mensen zijn die de moord op meer dan honderduizend mensen niet zo makkelijk kunnen relativeren als jij dat kan.
Leer jij eerst maar eens het verschil te zien tussen een pakkie shag en 120.000 Joden, ga je schamen dat je het uberhaupt durft te vergelijken zeg.
Marsipulami
09-02-08, 08:32
Geplaatst door Witte78
...Ga je eens laten nakijken. Dat je een minderwaardigheidsomplex hebt is nog daar aan toe, ... ronduit debiel.
Geplaatst door Koala64
Paapse trol.
Geplaatst door Divine_70
.... ga je schamen dat je het uberhaupt durft te vergelijken zeg.
Blijkbaar hebben NL'ers het er nog altijd moeilijk mee om de historische waarheid m.b.t. de jodenvervolging in hun land onder ogen te zien.
In het licht van de groeiende populariteit van allerlei neo-fascistische tendenzen in NL is dat wel een gegeven dat tot nadenken stemt..
Geplaatst door Marsipulami
Blijkbaar hebben NL'ers het er nog altijd moeilijk mee om de historische waarheid m.b.t. de jodenvervolging in hun land onder ogen te zien.
In het licht van de groeiende populariteit van allerlei neo-fascistische tendenzen in NL is dat wel een gegeven dat tot nadenken stemt..
Open er een topic over. De reden dat je deze reacties krijgt is omdat je verbanden legt die alleen in jouw hoofd bestaan.
Marsipulami
09-02-08, 09:05
Geplaatst door Witte78
Open er een topic over. De reden dat je deze reacties krijgt is omdat je verbanden legt die alleen in jouw hoofd bestaan.
Nederland heeft nu eenmaal een verklikkerscultuur met een lange historische traditie. 80 000 anoniem bellende lafaards op één jaar tijd is niet weinig.
Dat zijn de cijfers, mijn hoofd heeft daar verder niks mee te maken.
Geplaatst door Marsipulami
Nederland heeft nu eenmaal een verklikkerscultuur met een lange historische traditie. 80 000 anoniem bellende lafaards op één jaar tijd is niet weinig.
Dat zijn de cijfers, mijn hoofd heeft daar verder niks mee te maken.
Zit je nu te mekkeren vawege het laf zijn of het verklikken? Als jij je buurman zn dochtertje ziet verkrachten hou jij lekker je mond? Of is verklikking misschien toch een goeie zaak? Blijft laf zijn over. Dat heeft dan weer niks met verklikken te maken.
Jouw logica klopt van geen kant.
Belg met minderwaardigheidscomplex jaagt ollanders op de kast. Waar doet me dit aan denken.
Geplaatst door Marsipulami
Nederland heeft nu eenmaal een verklikkerscultuur met een lange historische traditie. 80 000 anoniem bellende lafaards op één jaar tijd is niet weinig.
Dat zijn de cijfers, mijn hoofd heeft daar verder niks mee te maken.
Nou, dan ben ik erg blij voor jou dat dat in Belgie niet gebeurd want stel je voor dat je oudjes, mochten ze nog in leven zijn, straatvrees krijgen en hun huis niet meer durven te verlaten omdat ze bang zijn voor de hangjongeren waar niemand melding van maakt omdat het laf is, en je dochters, mocht je die hebben niet belaagd worden door hitsige pubers die zich aan hun zouden kunnen vergrijpen.
Lang leve Belgie, ons grote voorbeeld. :rolleyes:
knuppeltje
09-02-08, 13:42
Geplaatst door Marsipulami
Blijkbaar hebben NL'ers het er nog altijd moeilijk mee om de historische waarheid m.b.t. de jodenvervolging in hun land onder ogen te zien.
In het licht van de groeiende populariteit van allerlei neo-fascistische tendenzen in NL is dat wel een gegeven dat tot nadenken stemt..
Maar over het heulen met de vijand hebben wij dan weer geen koningskwestie gehad, das toch weer mooi meegenomen. :giechel: