Marsipulami
24-02-08, 17:43
Publiek spreken over ’geloof’ storend voor deel samenleving
Geplaatst door Theo Borgermans op zondag 24 februari 2008 om 08:25u (Bron: Nederlands Dagblad)
UTRECHT (RKnieuws.net) - Jeroen Dijsselbloem schijnt zijn Kamervragen over het geloof van premier Balkenende bedoeld te hebben als pesterijtje om de minister-president terug te pakken voor diens reprimande aan Wouter Bos over zijn voorkeur voor Barack Obama. Maar door te suggereren dat Balkenende met zijn zondagse tv-optreden het beginsel van de scheiding van kerk en staat heeft geschonden, zijn de vragen van de socialist toch wel meer dan dat. Dat doet voorkomen alsof de premier te allen tijde zou dienen te zwijgen over zijn persoonlijk geloof.
Die opvatting maakt een karikatuur van dit beginsel, dat immers behelst dat de overheid zich niet moet inlaten met zaken van de kerken en andersom. Maar allerminst dat geloof en politiek gescheiden dienen te worden of dat politici hun mond zouden moeten houden over hun geloofsopvattingen. Want dat zou even ongerijmd zijn als Wouter Bos te verbieden te getuigen dat hij gelooft in de heilzaamheid van het socialisme of dat hij zich laat inspireren door Joop den Uyl, zoals hij inderdaad doet.
Het incident (en de bijval die Dijsselbloem kreeg) illustreert hoezeer alleen al publiek spreken over ’het geloof’ door politici door een deel van de samenleving als storend, zo niet als intolerabel wordt ervaren. Want verder dan in zeer algemene categorieën te spreken over ’het geloof’ ging de premier niet.
Hij zei bij zijn werk geholpen te worden door het besef ,,dat er een macht is die je draagt en die je helpt’’ en - expliciet daarnaar gevraagd - dat Jezus Christus een bron van inspiratie voor hem is, omdat Hij heeft laten zien wat naastenliefde betekent. Maar verder ging het - in lijn met de boodschap van de man achter het programma waarin hij optrad, de Amerikaanse tv-dominee Robert Schuller van Hour of Power - vooral veel over de kracht van positief denken.
Van een oproep tot geloof was geen sprake. De premier sprak bovendien nadrukkelijk voor zichzelf en dan ook nog in zo weinig exclusieverende termen, dat ook menige niet-christen zich er, vanuit de inspiratie van een ander geloof, bij zou kunnen aansluiten.
Niettemin werkte voor Dijsselbloem kennelijk alleen het woordje ’geloof’ al als een lap op een - in dit geval letterlijk: rode - stier. Het zou van geestelijke volwassenheid getuigen wanneer seculier Nederland die hypergevoeligheid eens achter zich zou kunnen laten. En zich zou realiseren dat ook aanhangers van ideologieën als het socialisme van irrationele vooronderstellingen uitgaan.
Anderzijds doen christenen er goed aan zich bewust te zijn dat hun woorden - ook als die binnen de kerkmuren als uiterst ’normaal’ gelden - daarbuiten op een seculier goudschaaltje worden gewogen en maar zo een struikelblok vormen om zelfs maar aangehoord te worden.
Fijngevoeligheid en wijsheid zijn in de publieke arena, niet minder dan binnen de kerken, eminente Bijbelse eigenschappen.
Geplaatst door Theo Borgermans op zondag 24 februari 2008 om 08:25u (Bron: Nederlands Dagblad)
UTRECHT (RKnieuws.net) - Jeroen Dijsselbloem schijnt zijn Kamervragen over het geloof van premier Balkenende bedoeld te hebben als pesterijtje om de minister-president terug te pakken voor diens reprimande aan Wouter Bos over zijn voorkeur voor Barack Obama. Maar door te suggereren dat Balkenende met zijn zondagse tv-optreden het beginsel van de scheiding van kerk en staat heeft geschonden, zijn de vragen van de socialist toch wel meer dan dat. Dat doet voorkomen alsof de premier te allen tijde zou dienen te zwijgen over zijn persoonlijk geloof.
Die opvatting maakt een karikatuur van dit beginsel, dat immers behelst dat de overheid zich niet moet inlaten met zaken van de kerken en andersom. Maar allerminst dat geloof en politiek gescheiden dienen te worden of dat politici hun mond zouden moeten houden over hun geloofsopvattingen. Want dat zou even ongerijmd zijn als Wouter Bos te verbieden te getuigen dat hij gelooft in de heilzaamheid van het socialisme of dat hij zich laat inspireren door Joop den Uyl, zoals hij inderdaad doet.
Het incident (en de bijval die Dijsselbloem kreeg) illustreert hoezeer alleen al publiek spreken over ’het geloof’ door politici door een deel van de samenleving als storend, zo niet als intolerabel wordt ervaren. Want verder dan in zeer algemene categorieën te spreken over ’het geloof’ ging de premier niet.
Hij zei bij zijn werk geholpen te worden door het besef ,,dat er een macht is die je draagt en die je helpt’’ en - expliciet daarnaar gevraagd - dat Jezus Christus een bron van inspiratie voor hem is, omdat Hij heeft laten zien wat naastenliefde betekent. Maar verder ging het - in lijn met de boodschap van de man achter het programma waarin hij optrad, de Amerikaanse tv-dominee Robert Schuller van Hour of Power - vooral veel over de kracht van positief denken.
Van een oproep tot geloof was geen sprake. De premier sprak bovendien nadrukkelijk voor zichzelf en dan ook nog in zo weinig exclusieverende termen, dat ook menige niet-christen zich er, vanuit de inspiratie van een ander geloof, bij zou kunnen aansluiten.
Niettemin werkte voor Dijsselbloem kennelijk alleen het woordje ’geloof’ al als een lap op een - in dit geval letterlijk: rode - stier. Het zou van geestelijke volwassenheid getuigen wanneer seculier Nederland die hypergevoeligheid eens achter zich zou kunnen laten. En zich zou realiseren dat ook aanhangers van ideologieën als het socialisme van irrationele vooronderstellingen uitgaan.
Anderzijds doen christenen er goed aan zich bewust te zijn dat hun woorden - ook als die binnen de kerkmuren als uiterst ’normaal’ gelden - daarbuiten op een seculier goudschaaltje worden gewogen en maar zo een struikelblok vormen om zelfs maar aangehoord te worden.
Fijngevoeligheid en wijsheid zijn in de publieke arena, niet minder dan binnen de kerken, eminente Bijbelse eigenschappen.