IbnRushd
02-03-08, 13:57
Irak: wat verbergt het mooie smoeltje van Angelina Jolie?
zaterdag 01 maart 2008
(Indymedia.be) - Begin februari duikt de mooie actrice Angelina Jolie op in Irak, als vertegenwoordiger van de Verenigde Naties, “om de Irakese vluchtelingen te helpen”. Tijdens haar kort verblijf gaat ze op de koffie bij generaal David Petraeus, de hoogste militair in rang van het VS-bezettingsleger. Wat gaat er schuil achter deze erg gemediatiseerde charmeoperatie? Een overzicht van de toestand van een land en een volk die zwaar hebben afgezien door twee agressieoorlogen, 12 jaar embargo en 5 jaar bezetting.
Bloed en dollars
Volgens Oxfam hebben 8 miljoen Irakezen dringend nood aan medische hulp. Volgens een recent rapport van Medact is tot 75% van de artsen, tandartsen, verpleegkundigen en apothekers het land ontvlucht. Er blijven vandaag slechts 6 dokters over per 10.000 Irakezen. Ter vergelijking: in Groot-Brittannië zijn dat er 23 per 10.000 inwoners.
De oorzaak hiervan: de invasie, de bezetting, het geweld, de permanente onveiligheid, de administratieve chaos,... En de kidnappings van dokters voor losgeld. Artsen horen bij de favoriete doelwitten van bendes die zich organiseren om op die manier druk uit te oefenen op beroepscategorieën die het nog relatief goed hebben vergeleken met de rest van de bevolking. Voeg daar de regelmatige stroomuitvallen aan toe, het vervuilde drinkwater – slechts 40% van de bevolking beschikt over zuiver water – en de invallen van militairen in de hospitalen, waar ze artsen en patiënten terroriseren, slaan en zelfs vermoorden...
Volgens een recent rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) vielen er tussen 2003 en 2006 minstens 150.000 in Irak ten gevolge van het geweld. Maar ook het aantal doden door niet-gewelddadige oorzaken nam toe met 60%, ten gevolge van de erbarmelijke levensomstandigheden en de globale ineenstorting van de Irakese samenleving. Volgens de WGO is de sterfte in Irak meer dan verdubbeld sinds de invasie. In een studie van het onderzoeksbureau ORB, gepubliceerd in september 2007, wordt het totaal aantal doden door de oorlog geschat op 1,02 miljoen.
Niet verwonderlijk dat de Global Peace Index van 2007 Irak omschrijft als “de meest gewelddadige en gevaarlijke plek van onze planeet”. En een van de landen met het meeste hongerlijders: volgens het Wereldvoedselprogramma van de VN zijn 4 miljoen Irakezen afhankelijk van voedselhulp. Die organisatie startte in januari 2008 dan ook een noodoperatie.
Vernielen om weer op te bouwen?
In deze apocalyptische context is het bijzonder sarcastisch om het over “wederopbouw” te hebben, zoals de bezetters doen. Verwoesten om dan herop te bouwen? En dan nog, was dat van die heropbouw maar waar! Van de 18 miljard dollar die daarvoor in principe waren toegewezen, was slechts 4% bestemd voor gezondheidszorg. In principe, want dit geld dient vooral om grote VS-bedrijven à la Bechtel te verrijken. Die hebben in realiteit maar een miniem deel van de vernielde of beschadigde ziekenhuizen hersteld of heropgebouwd.
En dan zijn er nog de corruptie en de onverschilligheid van de Irakese regering die werd geïnstalleerd door de bezetter. Roger Right, vertegenwoordiger van Unicef in Irak: “Het leven van miljoenen Irakese kinderen is bedreigd, door het geweld, de ondervoeding, het gebrek aan drinkbaar water. Door de corruptie gaat jaarlijks zo'n 100 miljoen dollar bestemd voor de Irakese kinderen in rook op. De Irakese regering handelt alsof dat haar niet aangaat... De problematiek van de kinderen komt niet voor in haar wetgeving, niet in de statistieken, niet in haar veiligheidsprojecten en zelfs niet in haar dagelijks officieel discours.”
Er zijn ongeveer 5 miljoen wezen in Irak. 30% van de Irakese kinderen hebben hun eindejaarsexamens niet kunnen meedoen, en slechts 40% is geslaagd op school. Een ware culturele genocide, waarvan de vernietigende effecten nog decennialang voelbaar zullen blijven.
Het misdadig karakter van de invasie en bezetting van Irak (en van Afghanistan) wordt nog duidelijker als je de bovenstaande cijfers naast de budgetten legt die de Amerikaanse belastingbetalers hebben moeten ophoesten voor deze terroristische oorlog... “tegen het terrorisme”: 93 miljard dollar per jaar van 2003 tot 2005, 120 miljard in 2006, 171 miljard in 2008. En toch blijft men ver, zeer ver verwijderd van de objectieven die de regeringen Bush, van vader en zoon, naar voor schoven voor hun oorlogen tegen Irak: “het Irakese volk bevrijden van tirannie en terrorisme” en “hen democratie en vrijheid brengen”.
Een humanitaire tragedie zonder weerga
Mayada Marouf, van de ngo 'Keeping Children Alive', in de herfst van 2007: “De kinderen hebben niet genoeg warme kleding; de winter komt eraan, en de vluchtelingen hebben geen dekens en geen verwarmingstoestellen.” De oorlog heeft 2 miljoen Irakezen vluchteling gemaakt in Syrië en Jordanië, en nog eens 1,2 miljoen zijn ontheemd in eigen land. Volgens Unicef zijn de helft van deze vluchtelingen kinderen onder de 18 jaar. Ze leven in tijdelijke kampen of in verlaten woningen, met onvoldoende toegang tot water, gezondheidszorg en onderwijs. De scholen kreunen onder de toevloed van de binnenlandse vluchtelingen. Veel van de vluchtelingenkinderen kampen met gezondheidsproblemen, ook op vlak van mentale gezondheid.
Jalah Hashimy, 14, is zijn ouders, zijn zus en verschillende vrienden verloren sinds de VS-invasie van 2003. Er bleef uiteindelijk niemand over om zich om hem te bekommeren. Hij had geen school meer, geen liefde, geen materiële hulp. Dat alles heeft volgens de artsen zijn mentale problemen veroorzaakt. “Mijn geheugen is heel slecht, zegt Jalah, maar wat ik niet kan vergeten, is dat militieleden mijn zus hebben verkracht en vermoord.”
Jalah is in behandeling in het psychiatrisch ziekenhuis Ibn-Rushd in Bagdad, en heeft uiteindelijk een thuis gevonden bij de ngo 'Keeping Children Alive', die zich ontfermt over kinderen met een mentale stoornis. Maar de ngo heeft al bedreigingen ontvangen en riskeert haar deuren te moeten sluiten. Zodat Jalah alweer een nieuw thuis zal moeten zoeken.
“Jalah is een voorbeeld van de tientallen kinderen en volwassen die we in onze diensten zien, allemaal met mentale problemen door de oorlog”, zegt Shalan Aboudy, de directeur van het Ibn Rushd-hospitaal. En hij voegt eraan toe: “Alle patiënten komen met een gelijkaardig verhaal. Sommigen hebben hun naasten verloren, kinderen zijn wees geworden, vrouwen zijn verkracht, mannen hebben hun verloofde verloren juist voordat ze zouden trouwen.” In 2006 telde het hospitaal 14 specialisten, maar vandaag blijven er maar vier over - de anderen zijn het land uit gevlucht.
Fariz Mahmoud, professor neurologie aan de Universiteit van Bagdad, zegt dat de hoofdoorzaak voor de toename in psychologische stoornissen de angst is. “De mensen hebben schrik van het geweld. Ze verdragen het geluid van kogels of explosies niet, ze hebben angst te moeten vernemen dat een bekende is gestorven. De kinderen kunnen het niet aan om heel de tijd in huis te moeten blijven, en evenmin om vluchteling te moeten worden... De angst is als een kanker, ze neemt bezit van je hele lijf, en in bepaalde gevallen bereikt ze een stadium waarin noch artsen noch geneesmiddelen in staat zijn om de gevolgen ervan te behandelen.”
Veel ontheemde families komen terecht in de marginaliteit: werkloosheid, zwartwerk. De kinderen uit werken sturen is dikwijls een harde noodzaak. In Irak is ook een toename in kinderprostitutie vastgesteld. Essi Abdul Jabbar Mohammed, van de ngo 'Iraq Institute for Strategic Studies': “Een oproep voor fondsen doen is niet moeilijk, maar hoe die doen terechtkomen bij de gezinnen die ze het meest nodig hebben? Want de corruptie is wijdverspreid in Irak, dat gevaar loert om elke hoek. Sinds de VS-invasie in 2003 is Irak een staat geworden die leeft van liefdadigheid. In plaats van naar de kern van de problemen te gaan, doet Irak niets anders dan hulp zoeken: dat komt neer op morfine toedienen om uit de problemen te geraken.”
De Irakese Rode Halve Maan, met haar duizenden medewerkers en vrijwilligers, doet goed werk in Irak: tentendorpen opzetten, voedsel verdelen, drinkbaar water en andere basisvoorzieningen verzekeren. Die humanitaire hulp is meer dan ooit noodzakelijk, want zoals een recent rapport van de Rode Halve Maan aangeeft, heeft het land te kampen met “een humanitaire tragedie zonder voorgaande in de geschiedenis van Irak”. Een tragedie die gewoonlijk weinig aandacht krijgt in de grote media. Die zijn er nochtans telkens als de kippen bij als het erom gaat te informeren (of te desinformeren) over zelfmoordaanslagen of veronderstelde activiteiten van de geheimzinnige Al-Qaeda.
Irak getroffen door een tsunami
Sara, een Irakese vrouw, getuigt: “Ten tijde van Saddam Hussein wisten we hoe we ons moesten beschermen: door ons niet te moeien met de politiek. Nu weten we niet meer hoe ons te beschermen. Je kan vermoord worden door naar de markt te gaan. Irak is getroffen door een tsunami.”
Yasmine Yawad is een Irakese die nu in Nederland woont. Heel haar dichte familie is het geweld in Irak ontvlucht, behalve haar vader. Ze vertelt: “Ik ben nog geregeld in contact met mijn familie en vrienden in Irak. De toestand onder de bezetting blijft maar verergeren. De moeders zijn bang om hun kinderen naar school te sturen. Ze zijn bang dat ze op weg naar school zouden getroffen worden bij aanslagen, of dat ze lijken op straat zouden zien. Trouwens, veel scholen zijn nog maar 2,5 uur per dag open. Ook de ziekenhuizen gaan erop achteruit. Zelfs de middenklasse is veroordeeld tot armoede. Dat is trouwens wat de bezetter wil: alles kapotbreken wat was opgebouwd in Irak, het land terugvoeren tot een status van ontwikkelingsland. De bezetter heeft muren gebouwd rondom bepaalde wijken van Bagdad, en checkpoints opgezet, net als Israël doet.
De milities waarvan zoveel sprake is zijn dikwijls georganiseerd door de overheid zelf, Ze opereren voor eigen rekening, of in afspraak met de Iraniërs, de Amerikanen of de Israëli's. De echte verzetsgroepen hebben wel slaag gekregen en zijn soms geïnfiltreerd, maar de Amerikanen en hun bondgenoten slagen er niet in hen volledig te overwinnen. De media spreken dikwijls dezelfde taal als de bezetter: soenieten tegen sjiïeten. Dat gaat zelfs zover dat een neef van me die in Irak woont dat taalgebruik begint over te nemen. Maar dat is een leugen: in mijn familie, zoals in veel Irakese families, heb je zowel soenieten als sjiïeten, Wij zijn allemaal Irakezen. Hoe dan de toename van het aantal milities verklaren? In een land met 70% werklozen, is het niet moeilijk om mensen te rekruteren...”
“Een Amerikaans cadeau voor het Irakese volk”
Colette Moulaert, kinderarts, was tijdens de invasie van 2003 met een delegatie van Geneeskunde voor de Derde Wereld in Irak. “In 2003, net zoals in 1991, hebben de invasietroepen wapens gebruikt met verarmd uranium. Dat veroorzaakt een zeer gevaarlijke vervuiling, waarvan de gezondheidseffecten (misvormingen, kanker) eeuwen duren. Het VS-leger heeft ook clusterbommen gebruikt tegen burgerdoelwitten. Dat zijn bommen die ontploffen vooraleer ze de grond raken, en dan in de wijde omgeving honderden kleine bommetjes rondstrooien. Een deel daarvan ontploft niet en komt op of in de grond terecht. Van veel kinderen werden een hand, voet of been geamputeerd door deze bommen.”
Twee Irakese organisaties, het 'Monitoring Net of Human Rights in Iraq' en het 'Conservation Center of Environmental Reserves in Fallujah', hebben samen met het Algemeen Ziekenhuis van Fallujah een rapport opgesteld over de gevolgen van de vervuiling van de regio door het gebruik van verboden wapens door de VS-troepen: clusterbommen, chemische wapens (o.a. witte fosfor) en 'nieuwe wapens' die nog niet geïdentificeerd zijn. De VS-troepen deden een massale aanval op Fallujah (350.000 inwoners) in 2003 en opnieuw in 2004. De meeste slachtoffers (72%) waren kinderen tussen 1 maand en 12 jaar oud. Het rapport heeft het over “een grote hoeveelheid nieuwe types van ziekten, abnormaliteiten van het ruggenmerg en van de nieren, gevallen van thalassemie (een bloedziekte), zware huidaandoeningen,..”. Dat alles gedocumenteerd met foto's van misvormde en zieke kinderen. De onderzoekers besluiten: “Fallujah is slechts één voorbeeld van de vele vervuilde plaatsen in Irak vandaag. Dit is een deel van het Amerikaans cadeau aan het Irakese volk. En het is des te meer choquerend als je ziet dat dit in de internationale gemeenschap, vooral binnen de Verenigde Naties, alleen maar onthaald wordt op een stilte.”
Door: Emmanuel Katz
via nieuwsfeit.nl
zaterdag 01 maart 2008
(Indymedia.be) - Begin februari duikt de mooie actrice Angelina Jolie op in Irak, als vertegenwoordiger van de Verenigde Naties, “om de Irakese vluchtelingen te helpen”. Tijdens haar kort verblijf gaat ze op de koffie bij generaal David Petraeus, de hoogste militair in rang van het VS-bezettingsleger. Wat gaat er schuil achter deze erg gemediatiseerde charmeoperatie? Een overzicht van de toestand van een land en een volk die zwaar hebben afgezien door twee agressieoorlogen, 12 jaar embargo en 5 jaar bezetting.
Bloed en dollars
Volgens Oxfam hebben 8 miljoen Irakezen dringend nood aan medische hulp. Volgens een recent rapport van Medact is tot 75% van de artsen, tandartsen, verpleegkundigen en apothekers het land ontvlucht. Er blijven vandaag slechts 6 dokters over per 10.000 Irakezen. Ter vergelijking: in Groot-Brittannië zijn dat er 23 per 10.000 inwoners.
De oorzaak hiervan: de invasie, de bezetting, het geweld, de permanente onveiligheid, de administratieve chaos,... En de kidnappings van dokters voor losgeld. Artsen horen bij de favoriete doelwitten van bendes die zich organiseren om op die manier druk uit te oefenen op beroepscategorieën die het nog relatief goed hebben vergeleken met de rest van de bevolking. Voeg daar de regelmatige stroomuitvallen aan toe, het vervuilde drinkwater – slechts 40% van de bevolking beschikt over zuiver water – en de invallen van militairen in de hospitalen, waar ze artsen en patiënten terroriseren, slaan en zelfs vermoorden...
Volgens een recent rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) vielen er tussen 2003 en 2006 minstens 150.000 in Irak ten gevolge van het geweld. Maar ook het aantal doden door niet-gewelddadige oorzaken nam toe met 60%, ten gevolge van de erbarmelijke levensomstandigheden en de globale ineenstorting van de Irakese samenleving. Volgens de WGO is de sterfte in Irak meer dan verdubbeld sinds de invasie. In een studie van het onderzoeksbureau ORB, gepubliceerd in september 2007, wordt het totaal aantal doden door de oorlog geschat op 1,02 miljoen.
Niet verwonderlijk dat de Global Peace Index van 2007 Irak omschrijft als “de meest gewelddadige en gevaarlijke plek van onze planeet”. En een van de landen met het meeste hongerlijders: volgens het Wereldvoedselprogramma van de VN zijn 4 miljoen Irakezen afhankelijk van voedselhulp. Die organisatie startte in januari 2008 dan ook een noodoperatie.
Vernielen om weer op te bouwen?
In deze apocalyptische context is het bijzonder sarcastisch om het over “wederopbouw” te hebben, zoals de bezetters doen. Verwoesten om dan herop te bouwen? En dan nog, was dat van die heropbouw maar waar! Van de 18 miljard dollar die daarvoor in principe waren toegewezen, was slechts 4% bestemd voor gezondheidszorg. In principe, want dit geld dient vooral om grote VS-bedrijven à la Bechtel te verrijken. Die hebben in realiteit maar een miniem deel van de vernielde of beschadigde ziekenhuizen hersteld of heropgebouwd.
En dan zijn er nog de corruptie en de onverschilligheid van de Irakese regering die werd geïnstalleerd door de bezetter. Roger Right, vertegenwoordiger van Unicef in Irak: “Het leven van miljoenen Irakese kinderen is bedreigd, door het geweld, de ondervoeding, het gebrek aan drinkbaar water. Door de corruptie gaat jaarlijks zo'n 100 miljoen dollar bestemd voor de Irakese kinderen in rook op. De Irakese regering handelt alsof dat haar niet aangaat... De problematiek van de kinderen komt niet voor in haar wetgeving, niet in de statistieken, niet in haar veiligheidsprojecten en zelfs niet in haar dagelijks officieel discours.”
Er zijn ongeveer 5 miljoen wezen in Irak. 30% van de Irakese kinderen hebben hun eindejaarsexamens niet kunnen meedoen, en slechts 40% is geslaagd op school. Een ware culturele genocide, waarvan de vernietigende effecten nog decennialang voelbaar zullen blijven.
Het misdadig karakter van de invasie en bezetting van Irak (en van Afghanistan) wordt nog duidelijker als je de bovenstaande cijfers naast de budgetten legt die de Amerikaanse belastingbetalers hebben moeten ophoesten voor deze terroristische oorlog... “tegen het terrorisme”: 93 miljard dollar per jaar van 2003 tot 2005, 120 miljard in 2006, 171 miljard in 2008. En toch blijft men ver, zeer ver verwijderd van de objectieven die de regeringen Bush, van vader en zoon, naar voor schoven voor hun oorlogen tegen Irak: “het Irakese volk bevrijden van tirannie en terrorisme” en “hen democratie en vrijheid brengen”.
Een humanitaire tragedie zonder weerga
Mayada Marouf, van de ngo 'Keeping Children Alive', in de herfst van 2007: “De kinderen hebben niet genoeg warme kleding; de winter komt eraan, en de vluchtelingen hebben geen dekens en geen verwarmingstoestellen.” De oorlog heeft 2 miljoen Irakezen vluchteling gemaakt in Syrië en Jordanië, en nog eens 1,2 miljoen zijn ontheemd in eigen land. Volgens Unicef zijn de helft van deze vluchtelingen kinderen onder de 18 jaar. Ze leven in tijdelijke kampen of in verlaten woningen, met onvoldoende toegang tot water, gezondheidszorg en onderwijs. De scholen kreunen onder de toevloed van de binnenlandse vluchtelingen. Veel van de vluchtelingenkinderen kampen met gezondheidsproblemen, ook op vlak van mentale gezondheid.
Jalah Hashimy, 14, is zijn ouders, zijn zus en verschillende vrienden verloren sinds de VS-invasie van 2003. Er bleef uiteindelijk niemand over om zich om hem te bekommeren. Hij had geen school meer, geen liefde, geen materiële hulp. Dat alles heeft volgens de artsen zijn mentale problemen veroorzaakt. “Mijn geheugen is heel slecht, zegt Jalah, maar wat ik niet kan vergeten, is dat militieleden mijn zus hebben verkracht en vermoord.”
Jalah is in behandeling in het psychiatrisch ziekenhuis Ibn-Rushd in Bagdad, en heeft uiteindelijk een thuis gevonden bij de ngo 'Keeping Children Alive', die zich ontfermt over kinderen met een mentale stoornis. Maar de ngo heeft al bedreigingen ontvangen en riskeert haar deuren te moeten sluiten. Zodat Jalah alweer een nieuw thuis zal moeten zoeken.
“Jalah is een voorbeeld van de tientallen kinderen en volwassen die we in onze diensten zien, allemaal met mentale problemen door de oorlog”, zegt Shalan Aboudy, de directeur van het Ibn Rushd-hospitaal. En hij voegt eraan toe: “Alle patiënten komen met een gelijkaardig verhaal. Sommigen hebben hun naasten verloren, kinderen zijn wees geworden, vrouwen zijn verkracht, mannen hebben hun verloofde verloren juist voordat ze zouden trouwen.” In 2006 telde het hospitaal 14 specialisten, maar vandaag blijven er maar vier over - de anderen zijn het land uit gevlucht.
Fariz Mahmoud, professor neurologie aan de Universiteit van Bagdad, zegt dat de hoofdoorzaak voor de toename in psychologische stoornissen de angst is. “De mensen hebben schrik van het geweld. Ze verdragen het geluid van kogels of explosies niet, ze hebben angst te moeten vernemen dat een bekende is gestorven. De kinderen kunnen het niet aan om heel de tijd in huis te moeten blijven, en evenmin om vluchteling te moeten worden... De angst is als een kanker, ze neemt bezit van je hele lijf, en in bepaalde gevallen bereikt ze een stadium waarin noch artsen noch geneesmiddelen in staat zijn om de gevolgen ervan te behandelen.”
Veel ontheemde families komen terecht in de marginaliteit: werkloosheid, zwartwerk. De kinderen uit werken sturen is dikwijls een harde noodzaak. In Irak is ook een toename in kinderprostitutie vastgesteld. Essi Abdul Jabbar Mohammed, van de ngo 'Iraq Institute for Strategic Studies': “Een oproep voor fondsen doen is niet moeilijk, maar hoe die doen terechtkomen bij de gezinnen die ze het meest nodig hebben? Want de corruptie is wijdverspreid in Irak, dat gevaar loert om elke hoek. Sinds de VS-invasie in 2003 is Irak een staat geworden die leeft van liefdadigheid. In plaats van naar de kern van de problemen te gaan, doet Irak niets anders dan hulp zoeken: dat komt neer op morfine toedienen om uit de problemen te geraken.”
De Irakese Rode Halve Maan, met haar duizenden medewerkers en vrijwilligers, doet goed werk in Irak: tentendorpen opzetten, voedsel verdelen, drinkbaar water en andere basisvoorzieningen verzekeren. Die humanitaire hulp is meer dan ooit noodzakelijk, want zoals een recent rapport van de Rode Halve Maan aangeeft, heeft het land te kampen met “een humanitaire tragedie zonder voorgaande in de geschiedenis van Irak”. Een tragedie die gewoonlijk weinig aandacht krijgt in de grote media. Die zijn er nochtans telkens als de kippen bij als het erom gaat te informeren (of te desinformeren) over zelfmoordaanslagen of veronderstelde activiteiten van de geheimzinnige Al-Qaeda.
Irak getroffen door een tsunami
Sara, een Irakese vrouw, getuigt: “Ten tijde van Saddam Hussein wisten we hoe we ons moesten beschermen: door ons niet te moeien met de politiek. Nu weten we niet meer hoe ons te beschermen. Je kan vermoord worden door naar de markt te gaan. Irak is getroffen door een tsunami.”
Yasmine Yawad is een Irakese die nu in Nederland woont. Heel haar dichte familie is het geweld in Irak ontvlucht, behalve haar vader. Ze vertelt: “Ik ben nog geregeld in contact met mijn familie en vrienden in Irak. De toestand onder de bezetting blijft maar verergeren. De moeders zijn bang om hun kinderen naar school te sturen. Ze zijn bang dat ze op weg naar school zouden getroffen worden bij aanslagen, of dat ze lijken op straat zouden zien. Trouwens, veel scholen zijn nog maar 2,5 uur per dag open. Ook de ziekenhuizen gaan erop achteruit. Zelfs de middenklasse is veroordeeld tot armoede. Dat is trouwens wat de bezetter wil: alles kapotbreken wat was opgebouwd in Irak, het land terugvoeren tot een status van ontwikkelingsland. De bezetter heeft muren gebouwd rondom bepaalde wijken van Bagdad, en checkpoints opgezet, net als Israël doet.
De milities waarvan zoveel sprake is zijn dikwijls georganiseerd door de overheid zelf, Ze opereren voor eigen rekening, of in afspraak met de Iraniërs, de Amerikanen of de Israëli's. De echte verzetsgroepen hebben wel slaag gekregen en zijn soms geïnfiltreerd, maar de Amerikanen en hun bondgenoten slagen er niet in hen volledig te overwinnen. De media spreken dikwijls dezelfde taal als de bezetter: soenieten tegen sjiïeten. Dat gaat zelfs zover dat een neef van me die in Irak woont dat taalgebruik begint over te nemen. Maar dat is een leugen: in mijn familie, zoals in veel Irakese families, heb je zowel soenieten als sjiïeten, Wij zijn allemaal Irakezen. Hoe dan de toename van het aantal milities verklaren? In een land met 70% werklozen, is het niet moeilijk om mensen te rekruteren...”
“Een Amerikaans cadeau voor het Irakese volk”
Colette Moulaert, kinderarts, was tijdens de invasie van 2003 met een delegatie van Geneeskunde voor de Derde Wereld in Irak. “In 2003, net zoals in 1991, hebben de invasietroepen wapens gebruikt met verarmd uranium. Dat veroorzaakt een zeer gevaarlijke vervuiling, waarvan de gezondheidseffecten (misvormingen, kanker) eeuwen duren. Het VS-leger heeft ook clusterbommen gebruikt tegen burgerdoelwitten. Dat zijn bommen die ontploffen vooraleer ze de grond raken, en dan in de wijde omgeving honderden kleine bommetjes rondstrooien. Een deel daarvan ontploft niet en komt op of in de grond terecht. Van veel kinderen werden een hand, voet of been geamputeerd door deze bommen.”
Twee Irakese organisaties, het 'Monitoring Net of Human Rights in Iraq' en het 'Conservation Center of Environmental Reserves in Fallujah', hebben samen met het Algemeen Ziekenhuis van Fallujah een rapport opgesteld over de gevolgen van de vervuiling van de regio door het gebruik van verboden wapens door de VS-troepen: clusterbommen, chemische wapens (o.a. witte fosfor) en 'nieuwe wapens' die nog niet geïdentificeerd zijn. De VS-troepen deden een massale aanval op Fallujah (350.000 inwoners) in 2003 en opnieuw in 2004. De meeste slachtoffers (72%) waren kinderen tussen 1 maand en 12 jaar oud. Het rapport heeft het over “een grote hoeveelheid nieuwe types van ziekten, abnormaliteiten van het ruggenmerg en van de nieren, gevallen van thalassemie (een bloedziekte), zware huidaandoeningen,..”. Dat alles gedocumenteerd met foto's van misvormde en zieke kinderen. De onderzoekers besluiten: “Fallujah is slechts één voorbeeld van de vele vervuilde plaatsen in Irak vandaag. Dit is een deel van het Amerikaans cadeau aan het Irakese volk. En het is des te meer choquerend als je ziet dat dit in de internationale gemeenschap, vooral binnen de Verenigde Naties, alleen maar onthaald wordt op een stilte.”
Door: Emmanuel Katz
via nieuwsfeit.nl