nour_islam
18-04-08, 09:07
Fitna kwam, raasde voorbij en is alweer vergeten. De film van Geert Wilders bleek een storm in een glas water die hoogstens een paar rimpelingen veroorzaakte. En dan vooral in het buitenland. In ons eigen land werd er ingehouden op gereageerd en uiteindelijk is niemand er iets mee opgeschoten. Wilders niet, de moslims niet, en de samenleving al helemaal niet. Fitna heeft verhoudingen tussen moslims en niet-moslims alleen maar verder verstird. En toch blijf ik als moslim met een gevoel van onbehagen zitten. Niet vanwege de film. Die was de moeite van het bekijken niet waard. Ik heb er vooral om moeten lachen. Het was eerder een horror-strip dan een filmracula in moslimland.
Wat mij echter stoort in de discussie die na Fitna losbarstte, is dat de moslimgemeenschap opnieuw de hand niet in eigen boezem steekt en kritisch naar zichzelf kijkt. Het debat in onze gemeenschap richt zich vooral weer op de 'ander', in dit geval op Geert Wilders die ons zwart maakt en onderuit moet worden gehaald. De vraag of wij zelf ook geen fouten maken, komt opnieuw niet aan de orde. Het zijn de 'Geert Wildersen' die moeten worden aangepakt. Ons moslims treft geen blaam. Wij wassen onze handen in onschuld.Dit onvermogen tot zelfanalyse en zelfkritiek is iets dat me al heel lang stoort. Er is hier sprake van een ontwikkeling die zich al tientallen jaren voordoet en die er in het kort op neerkomt dat wij moslims de schuld voor ons eigen falen vooral bij de ' ander' zoeken - de samenleving, de autochtonen, de 'Geert Wildersen' - en onze ogen sluiten voor de foutendie we zelf maken - fouten die het ontstaan van een partij als de PVV en in mindere mate TON, inmiddels goed voor pakweg veertig kamerzetels, mede in de hand hebben gewerkt.Onze grootste fout is dat we ons zelf in een maatschappelijk isolement hebben gemanoevreerd en onze integratie nooitserieus hebben genomen.
Want we moeten eerlijk zijn en ons eigen falen hierbij onder ogen durven te zien. Wij moslims spreken en schrijven na pakweg vijftig jaar integratie nog steeds niet goed Nederlands, hebben onze kinderen niet goed begeleid op het moeilijke integratiepad, zijn medeverantwoordelijk voor de hoge criminaliteit onder moslimjongeren, zijn het maatschappelijk engagement te veel uit de weg gegaan en menen diep in ons hart nog steeds dat ons geloof alleszaligmakend is en dat de religies en levensbeschouwingen van niet-moslims tweederangsreligies en -levensbeschouwingen zijn waar we boven moeten staan, moslims onwaardig. Maar daar blijft het niet bij.We hebben bovendien ook de talrijke goedbedoelde handreikingen ten behoeve van onze integratie - subsidies, taalcursussen, onderwijsprogramma's - systematisch genegeerd en ons verscholen achter allerhande goedkope excuses dat de de samenleving ons in de steek laat. De feitelijke gang van zaken bij de integratie laat echter een omgekeerd beeld zien.
Niet de samenleving heeft ons moslims in de steek gelaten, maar wij hebben de samenleving in de steek gelaten door de integratie niet serieus te nemen, het maatschappelijk engagement uit de weg te gaan en ons te veel buiten de samenleving te plaatsen. Of anders gezegd: Wij moslims hebben er door onze isolationistische en hooghartige opstelling zelf aan meegewerkt dat we als tweederangsburgers worden beschouwd en niet serieus worden genomen. Sterker, we zwelgen in dat beeld van tweederangsburgers en hebben de act van het zielig doen tot een kunst verheven: ' Kijk eens wat de samenleving ons moslims aandoet, ze begrijpt ons niet, haalt ons naar beneden, verafschuwt ons, stopt ons in getto's, maakt aangeschoten wild van ons waarmee ze over onze ruggen politiek scoren..'
Het moet eens afgelopen zijn met dat gezwelg in zelfmedelijden. Wij moslims moeten eindelijk volwassen worden en een daadwerkelijk politiek en maatschappelijk engagement aangaan. De tijd dat we aan de zijlijn van de samenleving stonden, of erger nog, ons er vanaf wendden, moeten we definitief achter ons laten. Een veeg teken aan de wand is dat we, hoewel er pakweg een miljoen moslims zijn, nog steeds geen eigen politieke partij hebben. Nog steeds leunen we aan tegen politieke partijen die niet vanuit onze eigen religieuze en culturele identiteit opereren. En dat in een land notabene waar elke religieuze en levensbeschouwelijke groepering van enige importantie haar eigen politieke voelhorens en structuren heeft.En dan bedoel ik wel een moslimpartij die gebaseerd is op een strikte scheiding tussen geloof en politiek. We leven tenslotte in een multiculturele samenleving met een lange en diepgewortelde humanistischetraditie. In zo'n samenleving is plaats voor een eigen moslim geluid. Wie die idealen aanhangt, moet zich organiseren. Wie een plaats en een stem wil hebben in ons land gaat zich organiseren in een moslimpartij die een daadwerkelijke integratie in onze samenleving nastreeft. Zo'n partij zou bovendien een goede basis vormen voor een vernieuwd politiek elan in moslimkringen. Nu is het droevig gesteld met onze politieke participatie. Het aantal kiezers dat stemt is laag en de belangstelling voor de politiek beperkt zich tot een kleine kring van hoger opgeleiden. Dit heeft vooral te maken met het feit dat het overgrote merendeel van de moslims zich niet herkent in de gevestigde politieke partijen. Dat zijn partijen die te ver afstaan hun culturele en religieuze identiteit.
Het veel gehoorde argument dat een moslimpartij vanwege de etnische en culturele versnippering van zijn achterban geen haalbare kaart is, is onzinnig. De gevestigde politieke partijen herbergen op de kleine orthodoxe partijen na ook een breed scala aan kiezers met verschillende religieuze en levensbeschouwelijke achtergronden. Waarom zou die verscheidenheid ook niet opgaan voor ons moslims? Zijn wij volstrekt andere mensen voor wie andere uitgangspunten gelden? Als dat zo zou zijn, zou Geert Wilders alsnog gelijk krijgen. Maar we zijn geen tweederangsburgers, zielige underdogs of religieuze fanaten. Wij zijn volwassen, zelfbewuste moslims en bij zulke moslims hoort ook een in de Nederlandse cultuur geeintegreerde politieke partij. Het is nu of nooit. Geert Wilders begint binnenkort aan zijn moslim-tour door het land. Het beste antwoord op zijn moslimtour is de oprichting van een eigenpolitieke partij. Een doeltreffender antwoord is er niet.
Ibrahim Wijbenga, Voorzitter IBW
Wat mij echter stoort in de discussie die na Fitna losbarstte, is dat de moslimgemeenschap opnieuw de hand niet in eigen boezem steekt en kritisch naar zichzelf kijkt. Het debat in onze gemeenschap richt zich vooral weer op de 'ander', in dit geval op Geert Wilders die ons zwart maakt en onderuit moet worden gehaald. De vraag of wij zelf ook geen fouten maken, komt opnieuw niet aan de orde. Het zijn de 'Geert Wildersen' die moeten worden aangepakt. Ons moslims treft geen blaam. Wij wassen onze handen in onschuld.Dit onvermogen tot zelfanalyse en zelfkritiek is iets dat me al heel lang stoort. Er is hier sprake van een ontwikkeling die zich al tientallen jaren voordoet en die er in het kort op neerkomt dat wij moslims de schuld voor ons eigen falen vooral bij de ' ander' zoeken - de samenleving, de autochtonen, de 'Geert Wildersen' - en onze ogen sluiten voor de foutendie we zelf maken - fouten die het ontstaan van een partij als de PVV en in mindere mate TON, inmiddels goed voor pakweg veertig kamerzetels, mede in de hand hebben gewerkt.Onze grootste fout is dat we ons zelf in een maatschappelijk isolement hebben gemanoevreerd en onze integratie nooitserieus hebben genomen.
Want we moeten eerlijk zijn en ons eigen falen hierbij onder ogen durven te zien. Wij moslims spreken en schrijven na pakweg vijftig jaar integratie nog steeds niet goed Nederlands, hebben onze kinderen niet goed begeleid op het moeilijke integratiepad, zijn medeverantwoordelijk voor de hoge criminaliteit onder moslimjongeren, zijn het maatschappelijk engagement te veel uit de weg gegaan en menen diep in ons hart nog steeds dat ons geloof alleszaligmakend is en dat de religies en levensbeschouwingen van niet-moslims tweederangsreligies en -levensbeschouwingen zijn waar we boven moeten staan, moslims onwaardig. Maar daar blijft het niet bij.We hebben bovendien ook de talrijke goedbedoelde handreikingen ten behoeve van onze integratie - subsidies, taalcursussen, onderwijsprogramma's - systematisch genegeerd en ons verscholen achter allerhande goedkope excuses dat de de samenleving ons in de steek laat. De feitelijke gang van zaken bij de integratie laat echter een omgekeerd beeld zien.
Niet de samenleving heeft ons moslims in de steek gelaten, maar wij hebben de samenleving in de steek gelaten door de integratie niet serieus te nemen, het maatschappelijk engagement uit de weg te gaan en ons te veel buiten de samenleving te plaatsen. Of anders gezegd: Wij moslims hebben er door onze isolationistische en hooghartige opstelling zelf aan meegewerkt dat we als tweederangsburgers worden beschouwd en niet serieus worden genomen. Sterker, we zwelgen in dat beeld van tweederangsburgers en hebben de act van het zielig doen tot een kunst verheven: ' Kijk eens wat de samenleving ons moslims aandoet, ze begrijpt ons niet, haalt ons naar beneden, verafschuwt ons, stopt ons in getto's, maakt aangeschoten wild van ons waarmee ze over onze ruggen politiek scoren..'
Het moet eens afgelopen zijn met dat gezwelg in zelfmedelijden. Wij moslims moeten eindelijk volwassen worden en een daadwerkelijk politiek en maatschappelijk engagement aangaan. De tijd dat we aan de zijlijn van de samenleving stonden, of erger nog, ons er vanaf wendden, moeten we definitief achter ons laten. Een veeg teken aan de wand is dat we, hoewel er pakweg een miljoen moslims zijn, nog steeds geen eigen politieke partij hebben. Nog steeds leunen we aan tegen politieke partijen die niet vanuit onze eigen religieuze en culturele identiteit opereren. En dat in een land notabene waar elke religieuze en levensbeschouwelijke groepering van enige importantie haar eigen politieke voelhorens en structuren heeft.En dan bedoel ik wel een moslimpartij die gebaseerd is op een strikte scheiding tussen geloof en politiek. We leven tenslotte in een multiculturele samenleving met een lange en diepgewortelde humanistischetraditie. In zo'n samenleving is plaats voor een eigen moslim geluid. Wie die idealen aanhangt, moet zich organiseren. Wie een plaats en een stem wil hebben in ons land gaat zich organiseren in een moslimpartij die een daadwerkelijke integratie in onze samenleving nastreeft. Zo'n partij zou bovendien een goede basis vormen voor een vernieuwd politiek elan in moslimkringen. Nu is het droevig gesteld met onze politieke participatie. Het aantal kiezers dat stemt is laag en de belangstelling voor de politiek beperkt zich tot een kleine kring van hoger opgeleiden. Dit heeft vooral te maken met het feit dat het overgrote merendeel van de moslims zich niet herkent in de gevestigde politieke partijen. Dat zijn partijen die te ver afstaan hun culturele en religieuze identiteit.
Het veel gehoorde argument dat een moslimpartij vanwege de etnische en culturele versnippering van zijn achterban geen haalbare kaart is, is onzinnig. De gevestigde politieke partijen herbergen op de kleine orthodoxe partijen na ook een breed scala aan kiezers met verschillende religieuze en levensbeschouwelijke achtergronden. Waarom zou die verscheidenheid ook niet opgaan voor ons moslims? Zijn wij volstrekt andere mensen voor wie andere uitgangspunten gelden? Als dat zo zou zijn, zou Geert Wilders alsnog gelijk krijgen. Maar we zijn geen tweederangsburgers, zielige underdogs of religieuze fanaten. Wij zijn volwassen, zelfbewuste moslims en bij zulke moslims hoort ook een in de Nederlandse cultuur geeintegreerde politieke partij. Het is nu of nooit. Geert Wilders begint binnenkort aan zijn moslim-tour door het land. Het beste antwoord op zijn moslimtour is de oprichting van een eigenpolitieke partij. Een doeltreffender antwoord is er niet.
Ibrahim Wijbenga, Voorzitter IBW