IbnRushd
26-04-08, 11:52
'Grootste etter van Nederland'
Door RIK SNEIJDER
GOUDA - Hij is de ‘grootste etter’ van het land, althans volgens het tijdschrift Quote. De luis in de pels van de rechterlijke macht.
Gouwenaar Paul Ruijs ziet het als geuzenamen, verkregen door juridisch spitwerk. ,,Ik creeer mijn eigen vijanden,’’ zegt Ruijs. Onlangs verscheen zijn boek ‘Medische missers, juridisch gesjoemel. De zaak Brongers’.
Ruijs is wars van omfloerst taalgebruik. Hij noemt het beestje bij de naam. ,,Wat in ons onvolprezen rechtssysteem gebeurt, komt zelfs op Sicilië niet voor. De maffia zou het niet kunnen bedenken. Het is een ons-kent-onscultuurtje. Veel rechters hebben allerlei belangrijke bijbaantjes binnen grote belangenorganisaties zoals de Consumentenbond, ANWB maar ook bij grote ondernemingen en zelfs bij de Verzekeringskamer. Of politici en hoge ambtenaren die bijbeunen als plaatsvervangend rechter. Hoezo scheiding der machten?’’ vraagt de Goudse juridisch onderzoeker en publicist zich af.
Oké, er zijn ook veel advocaten en rechters die naar eer en geweten hun taken uitvoeren. ,,Ik generaliseer niet. Maar ik weet na zestien jaar onderzoekswerk wel dat het voor een eerbiedwaardige rechter moeilijk is om overeind te blijven. De druk van belangengroepen is enorm. Als multinational, belangenorganisatie of groot ziekenhuis moet je zorgen dat je iemand op de payrol hebt staan die rechter is. Dan kun je makkelijk zeggen ‘als u er niet mee eens bent, stapt u toch naar de rechter’. Ja, hè hè. Ze weten toch wel dat ze die zaak winnen. Het rechtersgilde schuift de zaken naar elkaar toe namelijk.’’
Ruijs komt eigenlijk uit de reiswereld en pakte ongeveer twintig jaar geleden in de avonduren de studie rechten op.
,,Dat kan iedereen hoor,’’ relativeert hij. Hij besloot een juridisch onderzoeksbureau op te zetten nadat een kennis van hem, eigenaar van een natuurvoedingszaak, bezoek kreeg van de Consumentenbond. De bond had zijn broden getest en niet goed bevonden. Volgens Ruijs was daar geen enkel bewijs voor. Als een pitbull beet hij zich vast in de kwestie. De verontwaardiging die dit zaakje bij Ruijs opriep, is de basis van zijn inspanningen en juridisch speurwerk.
Op dit moment is hij nog druk met de zaak Brongers. Na een medische blunder zakken Ilonka en haar man Fred Brongers weg in een diep juridisch moeras. Ilonka krijgt in 1983 in een Haags ziekenhuis een ruggenprik. Zittend op een krukje krijgt zij de injectie toegediend. Mogelijk een te hoge dosis. Zij valt van de kruk waardoor 17 wervels zijn ontzet. Volgens het protocol had er een assistent bij die behandeling moeten zijn. Die was er niet, volgens Brongers. Volgens de arts echter wel. Onder ede gaf de nu gepensioneerde assistent uiteindelijk toe dat hij er niet bij was. Ilonka Brongers zei onder ede hetzelfde. ,,Dan denk je ‘de zaak is rond’.’’ Niet dus. ,,Als een arts of advocaat zoiets beweert en dit blijkt later onjuist te zijn, dan gaat het om een vergissing. Als een stratenmaker zich onder ede vergist, is het een leugenaar.’’ De verontwaardiging blijkt een stimulans om door te gaan. ,,Natuurlijk word ik er soms cynisch van. Je ziet dat je inspanningen niet helpen. Toch ga ik door. Uiteraard. Je moet het af en toe ook met enige humor brengen. Maar ook daar moet je weer mee oppassen, anders neem je de rechterlijke macht niet serieus en toon je geen respect voor het hof. Dat heb ik wel, maar niet voor hun gesjoemel.’’
Wereldwijd doet Nederland het zo slecht niet, stelt Ruijs. ,,Alleen moeten we niet doen alsof rechters hier heiligen zijn. Niets menselijks is hen vreemd.’’ Nederlanders hebben een onvoorwaardelijk vertrouwen in rechters en advocaten. Dat moet ook, vindt hij. Alles draait om geloofwaardigheid. ,,Ook mijn geloofwaardigheid is belangrijk. Soms is mijn reputatie mij al vooruitgesneld. De tegenpartij gaat je dan googlen en komt jouw naam tegen in verband met allerlei andere zaken. Ik ben helemaal niet uit op rechtzaken. Vaak probeer ik de partijen om de tafel te krijgen in de hoop dat ze er uit komen. Advocaten hebben er een handje van om zaken nodeloos ingewikkeld te maken. Een probleem moet in krantenberichtformaat uit te leggen zijn. Denk je nou echt dat rechters die vuistdikke dossiers doornemen als buiten lekker het zonnetje schijnt en er nog vijf van die ordners liggen te wachten? Echt niet.’’
Vooralsnog blijft het juridisch breekijzer uit Gouda stenen gooien in de rimpelloze vijver van de rechterlijke macht.
ad.nl
Door RIK SNEIJDER
GOUDA - Hij is de ‘grootste etter’ van het land, althans volgens het tijdschrift Quote. De luis in de pels van de rechterlijke macht.
Gouwenaar Paul Ruijs ziet het als geuzenamen, verkregen door juridisch spitwerk. ,,Ik creeer mijn eigen vijanden,’’ zegt Ruijs. Onlangs verscheen zijn boek ‘Medische missers, juridisch gesjoemel. De zaak Brongers’.
Ruijs is wars van omfloerst taalgebruik. Hij noemt het beestje bij de naam. ,,Wat in ons onvolprezen rechtssysteem gebeurt, komt zelfs op Sicilië niet voor. De maffia zou het niet kunnen bedenken. Het is een ons-kent-onscultuurtje. Veel rechters hebben allerlei belangrijke bijbaantjes binnen grote belangenorganisaties zoals de Consumentenbond, ANWB maar ook bij grote ondernemingen en zelfs bij de Verzekeringskamer. Of politici en hoge ambtenaren die bijbeunen als plaatsvervangend rechter. Hoezo scheiding der machten?’’ vraagt de Goudse juridisch onderzoeker en publicist zich af.
Oké, er zijn ook veel advocaten en rechters die naar eer en geweten hun taken uitvoeren. ,,Ik generaliseer niet. Maar ik weet na zestien jaar onderzoekswerk wel dat het voor een eerbiedwaardige rechter moeilijk is om overeind te blijven. De druk van belangengroepen is enorm. Als multinational, belangenorganisatie of groot ziekenhuis moet je zorgen dat je iemand op de payrol hebt staan die rechter is. Dan kun je makkelijk zeggen ‘als u er niet mee eens bent, stapt u toch naar de rechter’. Ja, hè hè. Ze weten toch wel dat ze die zaak winnen. Het rechtersgilde schuift de zaken naar elkaar toe namelijk.’’
Ruijs komt eigenlijk uit de reiswereld en pakte ongeveer twintig jaar geleden in de avonduren de studie rechten op.
,,Dat kan iedereen hoor,’’ relativeert hij. Hij besloot een juridisch onderzoeksbureau op te zetten nadat een kennis van hem, eigenaar van een natuurvoedingszaak, bezoek kreeg van de Consumentenbond. De bond had zijn broden getest en niet goed bevonden. Volgens Ruijs was daar geen enkel bewijs voor. Als een pitbull beet hij zich vast in de kwestie. De verontwaardiging die dit zaakje bij Ruijs opriep, is de basis van zijn inspanningen en juridisch speurwerk.
Op dit moment is hij nog druk met de zaak Brongers. Na een medische blunder zakken Ilonka en haar man Fred Brongers weg in een diep juridisch moeras. Ilonka krijgt in 1983 in een Haags ziekenhuis een ruggenprik. Zittend op een krukje krijgt zij de injectie toegediend. Mogelijk een te hoge dosis. Zij valt van de kruk waardoor 17 wervels zijn ontzet. Volgens het protocol had er een assistent bij die behandeling moeten zijn. Die was er niet, volgens Brongers. Volgens de arts echter wel. Onder ede gaf de nu gepensioneerde assistent uiteindelijk toe dat hij er niet bij was. Ilonka Brongers zei onder ede hetzelfde. ,,Dan denk je ‘de zaak is rond’.’’ Niet dus. ,,Als een arts of advocaat zoiets beweert en dit blijkt later onjuist te zijn, dan gaat het om een vergissing. Als een stratenmaker zich onder ede vergist, is het een leugenaar.’’ De verontwaardiging blijkt een stimulans om door te gaan. ,,Natuurlijk word ik er soms cynisch van. Je ziet dat je inspanningen niet helpen. Toch ga ik door. Uiteraard. Je moet het af en toe ook met enige humor brengen. Maar ook daar moet je weer mee oppassen, anders neem je de rechterlijke macht niet serieus en toon je geen respect voor het hof. Dat heb ik wel, maar niet voor hun gesjoemel.’’
Wereldwijd doet Nederland het zo slecht niet, stelt Ruijs. ,,Alleen moeten we niet doen alsof rechters hier heiligen zijn. Niets menselijks is hen vreemd.’’ Nederlanders hebben een onvoorwaardelijk vertrouwen in rechters en advocaten. Dat moet ook, vindt hij. Alles draait om geloofwaardigheid. ,,Ook mijn geloofwaardigheid is belangrijk. Soms is mijn reputatie mij al vooruitgesneld. De tegenpartij gaat je dan googlen en komt jouw naam tegen in verband met allerlei andere zaken. Ik ben helemaal niet uit op rechtzaken. Vaak probeer ik de partijen om de tafel te krijgen in de hoop dat ze er uit komen. Advocaten hebben er een handje van om zaken nodeloos ingewikkeld te maken. Een probleem moet in krantenberichtformaat uit te leggen zijn. Denk je nou echt dat rechters die vuistdikke dossiers doornemen als buiten lekker het zonnetje schijnt en er nog vijf van die ordners liggen te wachten? Echt niet.’’
Vooralsnog blijft het juridisch breekijzer uit Gouda stenen gooien in de rimpelloze vijver van de rechterlijke macht.
ad.nl