IbnRushd
17-07-08, 16:35
De VS moeten weg uit Irak voor het échte werk
Gepubliceerd: 16 juli 2008 00:00 | Gewijzigd: 16 juli 2008 15:25
In 2010 weg uit Irak en het vizier richten op Pakistan en Afghanistan: dat zou Barack Obama doen als president. Enkele citaten uit zijn toespraak hierover, gisteren in Washington.
Als president zal ik een onverzettelijke, doordachte en principiële nationale veiligheidsstrategie voeren waarin wordt erkend dat wij niet alleen belangen hebben in Bagdad, maar ook in Kandahar en Karachi, in Tokio en Londen, in Peking en Berlijn.
Ik zal deze strategie richten op vijf doelstellingen die wezenlijk zijn om Amerika veiliger te maken: een verantwoorde beëindiging van de oorlog in Irak; een beëindiging van de strijd tegen Al-Qaeda en de Talibaan; de beveiliging van alle kernwapens en splijtstof tegen terroristen en schurkenstaten; de zekerstelling van echte veiligheid op energieterrein; en de wederopbouw van onze bondgenootschappen om de uitdagingen van de 21ste eeuw het hoofd te bieden.
De oproep van premier Maliki tot een tijdschema voor het vertrek van de Amerikaanse troepen biedt een reële kans. Deze komt op een moment dat de Amerikaanse generaal belast met de opleiding van de Iraakse veiligheidstroepen, heeft verklaard dat leger en politie in Irak in 2009 klaar zullen zijn om de verantwoordelijkheid voor de veiligheid in het land op zich te nemen. Dit is hét moment voor een verantwoorde hergroepering van onze gevechtstroepen, die de Iraakse leiders zal aanzetten tot een politieke oplossing en zal leiden tot wederopbouw van ons leger en een hernieuwde concentratie op Afghanistan en onze veiligheidsbelangen in bredere zin.
George Bush en John McCain hebben geen strategie voor een succes in Irak – zij hebben een strategie om in Irak te blijven. Zij weigeren de Irakezen tot harde keuzen te bewegen en betitelen elk tijdschema om onze troepen te hergroeperen als een „overgave”, ook al zouden wij Irak aan een soevereine Iraakse regering en niet aan een terroristische vijand overdragen. Zij blijven eindeloos gericht op de tactiek binnen Irak, zonder stil te staan bij onze strategie om bedreigingen buiten de Iraakse grenzen tegemoet te treden.
Op een bepaald moment moet er worden geoordeeld. Irak zal geen volmaakt oord worden, en wij hebben niet onbeperkt de middelen om dit toch te proberen. Het lukt ons niet elke sympathisant van Al-Qaeda te doden, we kunnen niet elk spoor van Iraanse invloed uitwissen en zullen voor ons vertrek geen vlekkeloze democratie hebben gevestigd . Daarom is het verwijt van ‘overgave’ valse retoriek waarmee een mislukt beleid wordt gerechtvaardigd. Waarachtig succes in Irak – een overwinning in Irak – zal immers niet worden behaald met een overgaveceremonie waarin een vijand zijn wapens neerlegt. Waarachtig succes zal worden behaald als wij Irak overlaten aan een regering die de verantwoordelijkheid voor de Iraakse toekomst op zich neemt – een regering die sektarische strijd voorkomt en zorgt dat de dreiging van Al-Qaeda die door onze troepen is teruggeslagen niet weer opdoemt. Dit is een uitvoerbaar doel als we met behulp van een breed plan de Irakezen bewegen om zich te weren.
Om dit succes te bereiken zal ik ons leger op de eerste dag van mijn ambtstermijn een nieuwe opdracht geven: om deze oorlog te beëindigen. Laat ik duidelijk zijn: we moeten Irak even zorgvuldig uitgaan als we het ónzorgvuldig zijn ingegaan. We kunnen onze gevechtstroepen in een zodanig tempo veilig hergroeperen dat ze over 16 maanden vertrokken zijn.
Het centrale front in de oorlog tegen de terreur is niet Irak, en is dat ook nooit geweest. Daarom is het tweede doel van mijn nieuwe strategie om de strijd te verplaatsen naar Al-Qaeda in Afghanistan en Pakistan.
De Talibaan beheersen delen van Afghanistan. Al-Qaeda heeft een groeiende basis in Pakistan die vermoedelijk niet verder van hun oude Afghaanse toevluchtsoord ligt dan het per trein van Washington naar Philadelphia is.
Als president zal ik de strijd tegen Al-Qaeda en de Talibaan de hoge prioriteit geven die hij behoort te hebben. Dat is een oorlog die wij moeten winnen.
Ik zal minstens twee extra gevechtsbrigades naar Afghanistan sturen en tegelijkertijd streven naar een grotere bijdrage – met minder beperkingen – van de NAVO-bondgenoten. Ik zal me richten op de opleiding van Afghaanse veiligheidstroepen en steun verlenen aan een Afghaanse rechterlijke macht. . Zoals we in de Koude Oorlog succes hadden door bondgenoten te steunen die voor hun eigen veiligheid konden zorgen, moeten we beseffen dat de frontlinies van de 21ste eeuw niet alleen op het slagveld liggen – ze zijn te vinden in de opleidingskampen nabij Kabul, in het politiebureau in Kandahar en in de rechtsstaat die Herat al is.
Bovendien is duurzame veiligheid pas bereikbaar als wij de Afghanen helpen hun economie op te bouwen. Daarom ben ik voor een jaarlijks extra bedrag van 1 miljard dollar aan niet-militaire hulp, met zinvolle garanties om corruptie te voorkomen en te zorgen dat de investeringen niet alleen in Kabul maar ook in de provincies worden gedaan.
De grootste bedreiging voor deze veiligheid is gelegen in de stammengebieden van Pakistan, waar terroristen oefenen en rebellen invallen in Afghanistan uitvoeren. We hebben een sterker en duurzamer bondgenootschap tussen Afghanistan, Pakistan en de NAVO nodig om de grens te beveiligen, terroristenkampen uit te schakelen en grensoverschrijdende rebellen aan te pakken. En we moeten Pakistan duidelijk maken dat wij, als dit land zelf niet kan of wil optreden, terroristische topdoelen als Bin Laden zullen uitgeschakelen als we ze in ons vizier krijgen.
Barack Obama is kandidaat voor het Amerikaanse presidentschap.
nrc.nl
Gepubliceerd: 16 juli 2008 00:00 | Gewijzigd: 16 juli 2008 15:25
In 2010 weg uit Irak en het vizier richten op Pakistan en Afghanistan: dat zou Barack Obama doen als president. Enkele citaten uit zijn toespraak hierover, gisteren in Washington.
Als president zal ik een onverzettelijke, doordachte en principiële nationale veiligheidsstrategie voeren waarin wordt erkend dat wij niet alleen belangen hebben in Bagdad, maar ook in Kandahar en Karachi, in Tokio en Londen, in Peking en Berlijn.
Ik zal deze strategie richten op vijf doelstellingen die wezenlijk zijn om Amerika veiliger te maken: een verantwoorde beëindiging van de oorlog in Irak; een beëindiging van de strijd tegen Al-Qaeda en de Talibaan; de beveiliging van alle kernwapens en splijtstof tegen terroristen en schurkenstaten; de zekerstelling van echte veiligheid op energieterrein; en de wederopbouw van onze bondgenootschappen om de uitdagingen van de 21ste eeuw het hoofd te bieden.
De oproep van premier Maliki tot een tijdschema voor het vertrek van de Amerikaanse troepen biedt een reële kans. Deze komt op een moment dat de Amerikaanse generaal belast met de opleiding van de Iraakse veiligheidstroepen, heeft verklaard dat leger en politie in Irak in 2009 klaar zullen zijn om de verantwoordelijkheid voor de veiligheid in het land op zich te nemen. Dit is hét moment voor een verantwoorde hergroepering van onze gevechtstroepen, die de Iraakse leiders zal aanzetten tot een politieke oplossing en zal leiden tot wederopbouw van ons leger en een hernieuwde concentratie op Afghanistan en onze veiligheidsbelangen in bredere zin.
George Bush en John McCain hebben geen strategie voor een succes in Irak – zij hebben een strategie om in Irak te blijven. Zij weigeren de Irakezen tot harde keuzen te bewegen en betitelen elk tijdschema om onze troepen te hergroeperen als een „overgave”, ook al zouden wij Irak aan een soevereine Iraakse regering en niet aan een terroristische vijand overdragen. Zij blijven eindeloos gericht op de tactiek binnen Irak, zonder stil te staan bij onze strategie om bedreigingen buiten de Iraakse grenzen tegemoet te treden.
Op een bepaald moment moet er worden geoordeeld. Irak zal geen volmaakt oord worden, en wij hebben niet onbeperkt de middelen om dit toch te proberen. Het lukt ons niet elke sympathisant van Al-Qaeda te doden, we kunnen niet elk spoor van Iraanse invloed uitwissen en zullen voor ons vertrek geen vlekkeloze democratie hebben gevestigd . Daarom is het verwijt van ‘overgave’ valse retoriek waarmee een mislukt beleid wordt gerechtvaardigd. Waarachtig succes in Irak – een overwinning in Irak – zal immers niet worden behaald met een overgaveceremonie waarin een vijand zijn wapens neerlegt. Waarachtig succes zal worden behaald als wij Irak overlaten aan een regering die de verantwoordelijkheid voor de Iraakse toekomst op zich neemt – een regering die sektarische strijd voorkomt en zorgt dat de dreiging van Al-Qaeda die door onze troepen is teruggeslagen niet weer opdoemt. Dit is een uitvoerbaar doel als we met behulp van een breed plan de Irakezen bewegen om zich te weren.
Om dit succes te bereiken zal ik ons leger op de eerste dag van mijn ambtstermijn een nieuwe opdracht geven: om deze oorlog te beëindigen. Laat ik duidelijk zijn: we moeten Irak even zorgvuldig uitgaan als we het ónzorgvuldig zijn ingegaan. We kunnen onze gevechtstroepen in een zodanig tempo veilig hergroeperen dat ze over 16 maanden vertrokken zijn.
Het centrale front in de oorlog tegen de terreur is niet Irak, en is dat ook nooit geweest. Daarom is het tweede doel van mijn nieuwe strategie om de strijd te verplaatsen naar Al-Qaeda in Afghanistan en Pakistan.
De Talibaan beheersen delen van Afghanistan. Al-Qaeda heeft een groeiende basis in Pakistan die vermoedelijk niet verder van hun oude Afghaanse toevluchtsoord ligt dan het per trein van Washington naar Philadelphia is.
Als president zal ik de strijd tegen Al-Qaeda en de Talibaan de hoge prioriteit geven die hij behoort te hebben. Dat is een oorlog die wij moeten winnen.
Ik zal minstens twee extra gevechtsbrigades naar Afghanistan sturen en tegelijkertijd streven naar een grotere bijdrage – met minder beperkingen – van de NAVO-bondgenoten. Ik zal me richten op de opleiding van Afghaanse veiligheidstroepen en steun verlenen aan een Afghaanse rechterlijke macht. . Zoals we in de Koude Oorlog succes hadden door bondgenoten te steunen die voor hun eigen veiligheid konden zorgen, moeten we beseffen dat de frontlinies van de 21ste eeuw niet alleen op het slagveld liggen – ze zijn te vinden in de opleidingskampen nabij Kabul, in het politiebureau in Kandahar en in de rechtsstaat die Herat al is.
Bovendien is duurzame veiligheid pas bereikbaar als wij de Afghanen helpen hun economie op te bouwen. Daarom ben ik voor een jaarlijks extra bedrag van 1 miljard dollar aan niet-militaire hulp, met zinvolle garanties om corruptie te voorkomen en te zorgen dat de investeringen niet alleen in Kabul maar ook in de provincies worden gedaan.
De grootste bedreiging voor deze veiligheid is gelegen in de stammengebieden van Pakistan, waar terroristen oefenen en rebellen invallen in Afghanistan uitvoeren. We hebben een sterker en duurzamer bondgenootschap tussen Afghanistan, Pakistan en de NAVO nodig om de grens te beveiligen, terroristenkampen uit te schakelen en grensoverschrijdende rebellen aan te pakken. En we moeten Pakistan duidelijk maken dat wij, als dit land zelf niet kan of wil optreden, terroristische topdoelen als Bin Laden zullen uitgeschakelen als we ze in ons vizier krijgen.
Barack Obama is kandidaat voor het Amerikaanse presidentschap.
nrc.nl