Bekijk Volledige Versie : Voorbijgestreefde euthanasiewetgeving zorgt voor familiaal drama.
Marsipulami
02-08-08, 15:56
Man duwt rolstoel echtgenote voor auto
BRUSSEL - Een 27-jarige Belg heeft in München geprobeerd om zijn gehandicapte vrouw te vermoorden.
Het was een verschrikkelijk tafereel woensdagmiddag in de straten van de Münchense voorstad Sendling. De 27-jarige Belgische student, die met zijn vrouw en hun drie kleine kinderen al jarenlang in Duitsland woont, duwde de rolstoel van zijn gehandicapte Finse vrouw (26) wild door de straten. Ondertussen schold hij haar de huid vol. Dat ze zijn leven tot een hel maakte, hoorden voorbijgangers hem roepen. Hij kon het niet langer verdragen dat haar ziekte, waardoor ze 2,5 jaar geleden in een rolstoel belandde, zijn leven hinderde. 'Je verpest mijn leven', schreeuwde hij. 'Je zorgt ervoor dat ik niet gelukkig kan zijn.' Op een bepaald moment duwde hij haar rolstoel onder een voorbijrijdende politieauto. Als bij wonder overleefde de vrouw.
Ook in het verleden zou hij al agressief geweest zijn, onder meer omdat hij het beu was dat de zorg voor de drie kleine kinderen grotendeels op zijn schouders terechtkwam. Maar deze keer wilde hij zijn probleem drastisch oplossen. Hij schreeuwde midden op straat dat hij van plan was zijn vrouw te vermoorden. 'Vandaag is de dag dat ik het ga doen. God heeft mij de opdracht gegeven om je te doden', riep hij.
De vrouw was machteloos, zegt Sabine Allertseder, politiewoordvoerster van München. 'Ze kon de rolstoel niet tegenhouden. Ze kon alleen luid om hulp roepen. En dat deed ook hun vijfjarige dochter, die heel de tijd wenend en krijsend achter de rolstoel liep in een poging haar vader tegen te houden.' De 27-jarige Belg is opgesloten. Het Duitse gerecht wil hem vervolgen voor poging tot moord. (sdb)
(sdb)
Je hebt jezelf weer eens voorbijgestreefd in imbeciliteit. Dit gaat ver voorbij 'humor' . Je bent een varken.
knuppeltje
02-08-08, 17:25
[SIZE="4"][B][QUOTE]Man duwt rolstoel echtgenote voor auto.
BRUSSEL - Een 27-jarige Belg heeft in München geprobeerd om zijn gehandicapte vrouw te vermoorden.
Je moet inderdaad wel echt een goor varken zijn om dit met euthanasie in verband te brengen. :kotsen:
Dat krijg je van een Duvel op een tropische dag.
[quote=Marsipulami;3689127][SIZE="4"][B]
Je moet inderdaad wel echt een goor varken zijn om dit met euthanasie in verband te brengen. :kotsen:
Dit is gewoon een poging tot moord, of althans een uiting van zo'n toekomstplan. Goed dat hij is ingesloten. Ook ter bescherning van zichzelf.
De situatie is natuurlijk schrijnend. Het komt wel vaker voor dat na een ongeluk, ziekte, psychische inval zware druk op de partner komt te liggen. In vele gevallen is de hulp die die partner krijgt aangeboden, en praktisch en psychologisch ver beneden de maat. Een riagg komt pas in actie wanneer grote druk van zo'n persoon wordt uitgevoerd. Psycho-sociaal werker komt zeer traag in aktie. Intussen moet zo'n partner, als hij kostverdienen is ook nog eens naast zijn werk, grote druk doorstaan. Een bepaalde mechanisme dat de zieke partner voor diens ziekte verwijt wordt gemaakt, geuit of stilzwijgend, doet meestal zo'n huwelijk stranden.
Er wordt heir niets vermeld over de hulp die die man kreeg maar voor zover het laat aanzien was dit weer bijna standaard beneden de behoeftes van iedereen.
Marsipulami
02-08-08, 23:04
...Je hebt jezelf weer eens voorbijgestreefd in imbeciliteit. ... Je bent een varken....Je moet inderdaad wel echt een goor varken zijn....Katholieke kankerhond....Ze zouden jouw eens moeten euthanaseren... Krijg kanker en sterf, kutgristen....Dat krijg je van een Duvel op een tropische dag...
Bedankt voor de constructieve en overtuigende argumenten die jullie bijbrachten in deze topic die ik middels de zelfgekozen titel gelinkt heb aan het etische vraagstuk m.b.t. euthanasie.
Het punt dat ik onder de aandacht wou brengen met de -toegegeven wat provocerende- topictitel, is dat het leven van zieke, gehandicapte en oude mensen soms als een last ervaren kan worden door hun naastbestaanden.
Hoe liberaler een euthanasiewetgeving hoe groter de druk wordt op zieken en gehandicapten om een vraag naar euthanasie m.b.t. henzelf te stellen. Als naastbestaanden verlangen dat iemand om euthanasie vraagt, dan gebeurt dat dikwijls ook. Vooral als de kandidaat sterveling een goed en gevoelig persoon is die niemand tot last wil zijn.
In de praktijk verloopt de interactie tussen zieken of gehandicapten en hun familieleden meestal een pak subtieler in vergelijking met het verhaal in het artikel hierboven.
Desondanks blijft de wettelijke bescherming van het leven van mensen in een kwetsbare positie belangrijk alsook hun recht om anderen desgevallend tot last te zijn.
Vandaag is de dag dat ik het ga doen. God heeft mij de opdracht gegeven om je te doden', riep hij.
...
Hoe liberaler een euthanasiewetgeving hoe groter de druk wordt op zieken en gehandicapten om een vraag naar euthanasie m.b.t. henzelf te stellen. Als naastbestaanden verlangen dat iemand om euthanasie vraagt, dan gebeurt dat dikwijls ook.
Klinkklaar gelul en gore, op niets gebaseerde leugens. Jij bent echt een varken. En dat noemt zichzelf katholiek. Gelovigen zijn echt schaamteloos.
knuppeltje
03-08-08, 09:16
[QUOTE]Bedankt voor de constructieve en overtuigende argumenten die jullie bijbrachten in deze topic die ik middels de zelfgekozen titel gelinkt heb aan het etische vraagstuk m.b.t. euthanasie.
Twee totaal aparte vraagstukken. Euthanasie is op geen enkele wijze aan een orddinaire moordpoging te linken.
Je topictitel is dan ook uiterst smerige insinuatie en een uiterst grove belediging voor al die mensen die met euthanasie te maken krijgen.
Mwa, schijnt bij papen te zijn ingebakken.
Het punt dat ik onder de aandacht wou brengen met de -toegegeven wat provocerende- topictitel, is dat het leven van zieke, gehandicapte en oude mensen soms als een last ervaren kan worden door hun naastbestaanden.
Gossie, dat hadden anderen toch echt niet in de gaten zeker.
Jij dacht natuurlijk als ik dat even een goeie gore link geef, dan gaan ze dat misschien eindelijk eens snappen.
Hoe liberaler een euthanasiewetgeving hoe groter de druk wordt op zieken en gehandicapten om een vraag naar euthanasie m.b.t. henzelf te stellen. Als naastbestaanden verlangen dat iemand om euthanasie vraagt, dan gebeurt dat dikwijls ook. Vooral als de kandidaat sterveling een goed en gevoelig persoon is die niemand tot last wil zijn.
En daar heb jij natuurlijk hele stapels bewijzen van.
In de praktijk verloopt de interactie tussen zieken of gehandicapten en hun familieleden meestal een pak subtieler in vergelijking met het verhaal in het artikel hierboven.
Dat denk ik ook ja. Laat voortaan je smerige insinuaties voor je.
Desondanks blijft de wettelijke bescherming van het leven van mensen in een kwetsbare positie belangrijk alsook hun recht om anderen desgevallend tot last te zijn.
Helemaal mee eens.
Maar ook dat digene die echt zelf op een nette manier uit het leven wil stappen, omdat hij niet langer verder wilt leven met zijn of haar lichamelijk of geestelijk lijden, dat dan ook onder goeie voorwaarden kan doen. Maar ik geloof niet dat jij en je soortgenoten daar ook maar even over willen denken.
Bedankt voor de constructieve en overtuigende argumenten die jullie bijbrachten in deze topic die ik middels de zelfgekozen titel gelinkt heb aan het etische vraagstuk m.b.t. euthanasie.
Het punt dat ik onder de aandacht wou brengen met de -toegegeven wat provocerende- topictitel, is dat het leven van zieke, gehandicapte en oude mensen soms als een last ervaren kan worden door hun naastbestaanden.
Hoe liberaler een euthanasiewetgeving hoe groter de druk wordt op zieken en gehandicapten om een vraag naar euthanasie m.b.t. henzelf te stellen. Als naastbestaanden verlangen dat iemand om euthanasie vraagt, dan gebeurt dat dikwijls ook. Vooral als de kandidaat sterveling een goed en gevoelig persoon is die niemand tot last wil zijn.
In de praktijk verloopt de interactie tussen zieken of gehandicapten en hun familieleden meestal een pak subtieler in vergelijking met het verhaal in het artikel hierboven.
Desondanks blijft de wettelijke bescherming van het leven van mensen in een kwetsbare positie belangrijk alsook hun recht om anderen desgevallend tot last te zijn.
Een beproefde methode van gelovigen om mensen de stuipen op het lijf te jagen wanneer het zaken betreft die afwijken van de geinterpreteerde norm. Zaken uit zijn verband rukken en een beeld creeren van totale chaos waarin men vervalt ls niet de regels uit den bijbel gevolgd worden.
Mijn nekharen gaan recht overeind staan als het dan ook nog eens katholieken betreft die de morele kaart proberen uit te spelen. Een geloof dat een ongekende geschiedenis heeft van collaboratie, moord en onderdrukking.
Vandaar dat ik de reactie van Marinus ook goed kan begrijpen. Jij moet je heel stil in een hoekje kapot gaan zitten schamen en voorlopig je bek houden met je achterlijke sinterklaas die voor jou alles bepaalt tot aan je sexleven toe. Stakker!
Euthanasie: 'Maar wat als het erop aan komt?'
Door: Leon Heuts
Volgens een onderzoek van de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie beloven veel artsen hulp bij zelfdoding om er later onder slinkse wijze onderuit te komen - ook als de patiënt ondraaglijk lijdt en te kennen heeft gegeven dat hij wil sterven. Filosoof en verpleegarts Bert Keizer over weifelende artsen.
'Wil je weten hoe dat gaat, in de praktijk? De longkankerpatiënt zegt: "Dokter, ik zie het niet meer zitten. Ik wil dit niet meemaken. Ik geloof eigenlijk dat ik wel dood zou willen. Ja, ik ben er denk ik wel aan toe…" De arts antwoordt: "U zou wel eens gelijk kunnen hebben. Wees niet bang, ik ben er voor u." De arts vertrekt. Wat is nu eigenlijk afgesproken? Wil deze patiënt nu dood of niet? En wat betekent het als die arts zegt dat-ie er is voor de patiënt? Is hij ook bereid te helpen bij euthanasie? Onduidelijkheid. Dat is misschien wel de belangrijkste reden waarom veel artsen niet meehelpen aan een verzoek om euthanasie. Ze vragen simpelweg niet dóór als een patiënt met een vaag verzoek komt. Ze zeggen niet: "Weet u wel wat dat betekent, als u zegt dat u wel dood zou willen? Weet u, dat dit mogelijk is, mits de voorwaarden van de euthanasiewet in acht worden genomen?" Ze willen ook niet doorvragen, want er is geen arts die gemakkelijk omgaat met euthanasie.
In principe probeert vrijwel iedere arts er onderuit te komen. En dat geldt óók als de patiënt wél komt met een weloverwogen verzoek tot euthanasie. Ook dan zegt de arts over het algemeen: "ik ben er voor u". Natuurlijk zegt hij dat. Hou een enquête onder artsen en ik verzeker je dat meer dan negentig procent vóór euthanasie is. Maar wat als het erop aan komt? Artsen schuiven het vaak halfbewust voor zich uit totdat de persoon verward raakt of in een coma komt. Vervolgens zeggen ze: "ik kan niet meer beoordelen of hij ondraaglijk lijdt", of: "hij kan zijn stervenswens niet meer rustig en zelfverzekerd herhalen.".'
'Het probleem is: dokters hebben de pest aan euthanasie. Ze hebben niet alleen een hekel aan het geregel - dat ook onder de huidige euthanasiewetgeving noodzakelijk is. Het is ook ontzettend moeilijk om iemand te helpen met sterven. De uitvluchtjes liggen voor de hand, en ik hoor ze wel op borrels. Je hebt de uitvlucht naar de psychiatrie: "hij wil niet écht dood, hij is depressief." Het komt vaak voor dat men patiënten die écht hartstochtelijk dood willen, en écht ondraaglijke fysieke pijnen lijden een antidepressivum geeft, waarvan je pas na drie maanden kunt zeggen of het werkt. En als het ene niet werkt dan zijn er altijd nog andere medicijnen. En zo kan je de hele apotheek doorgaan, maar je wordt altijd ingehaald door de dood. Een uitvlucht die de laatste tijd in het nieuws is, is palliatieve sedatie - dat betekent dat je patiënten kunstmatig in slaap houdt door een combinatie van pijnstillers en slaapmiddelen. Fantastisch: de patiënt voelt niets, de arts maakt niemand dood.
Het is niet zo eng: de patiënt slaapt rustig, blosje op de wangen, en zakt na een tijdje langzaam weg. Maar wat is dit anders dan euthanasie, maar dan uitgestrekt over meerdere dagen? Moeten hier niet dezelfde normen gelden als voor euthanasie? Ik noem het euthanasie met de zachte g. De katholieke manier: iemand dood maken zonder dood te maken. Die uitvluchten hebben alles te maken met het feit dat artsen willen dokteren; ze willen mensen beter maken. Daarnaast is euthanasie onomkeerbaar. Per ongeluk een gezonde blinde darm eruit halen - en dat gebeurt vaak - is niet leuk, maar er valt mee te leven. Dood, daarentegen, is dood.'
Verbondenheid
'Maar de belangrijkste reden is de diepe, sociale verbondenheid tussen alle mensen. Het is gewoon moeilijk iemand te laten sterven. Iemand gaat door jouw hand dood; da's niet niks. Denk alleen al aan de lullige nuchterheid die nodig is om zo iets aangrijpends te organiseren. "Wanneer zal ik het drankje komen brengen? Schikt het vrijdag om 3 uur?" Kan je je voorstellen hoe moeilijk het is zo'n vraag te stellen, op het moment dat een patiënt zegt: nu wil ik niet meer verder? De meeste artsen zouden het liefst het dodelijk drankje bij de voordeur willen neerzetten, in de hoop dat het via de deurmat naar binnentrekt en vanzelf de patiënt bereikt.'
'Tegenstanders van de euthanasiewet zeggen: "Dit komt ervan. Je plaatst artsen door de wetgeving in een onmogelijke positie. Een wet is abstract - ze houdt geen rekening met de praktijk. Met artsen die heen en weer worden geslingerd tussen loyaliteit en de moeilijkheid iemand te laten sterven." En ergens hebben ze gelijk. Euthanasie is geen medische aangelegenheid. Het heeft te maken met zingeving, met de vraag wat een leven waard is. Dat heeft alles te maken met ethiek, en weinig met dokteren. Maar mijn antwoord luidt: "wat is het alternatief?"
Zo lang klaar-met-leven-pillen niet vrij verkrijgbaar zijn bij Albert Heijn, komt er altijd een arts bij kijken om de medicijnen te verstrekken. En zelfs áls ze vrij beschikbaar zouden zijn, dan nóg zouden mensen naar hun arts gaan. "Het alternatief", zeggen tegenstanders dan, "is goede zorg voor stervenden en, meer in het algemeen, werken aan een samenleving waar zaken minder worden geregeld per wet, en waar meer de nadruk ligt op sociale verbondenheid. Dan voelen ouderen zich ook minder snel overbodig. Dan beland je niet zo snel op een hellend vlak.Want met de huidige wetgeving dienen steeds nieuwe groepen zich aan als euthanasiekandidaten. De nieuwste categorie is oude mensen die moe zijn van het leven."
De hysterische vraag die men dan stelt, is: "Waar moet dat eindigen?".'
'" Lik me nana", antwoord ik dan. Hoeveel levensmoeien neem jij dan mee naar huis? Wie ben jij om de zin-van-het-leven te dicteren aan een 90-jarige, blinde, eenzame vrouw? Oud worden is nooit leuk. Er blijft weinig van je over, hoe sociaal een samenleving ook is. Begrijp me goed, ik woon nog altijd liever in een land met een goede sterfbedzorg, maar waar euthanasie is verboden, dan in een land waar euthanasie al te gemakkelijk mogelijk is, maar waar er geen enkele kennis is over hoe sterven nu eigenlijk gaat. Maar het liefste heb ik het allebei.
Nederland heeft nu een euthanasiewetgeving waar iedere arts mee uit de voeten kan, tegelijkertijd wordt de kennis van het sterfbed steeds groter. In navolging van Engeland krijgen artsen nu uitstekende nascholing over het stervensproces. Het gaat dus goed. Ik ben blij dat een arts bij zo'n ingrijpende handeling nu een objectieve steun heeft aan de wet. Ik verwijt artsen dan ook het huidige gemodder. Als ze het moeilijk hebben - wat op zich begrijpelijk is - dan moeten ze verzoeken tot euthanasie doorverwijzen naar een arts die wél bereid is te helpen.
De NVVE heeft onderzocht dat jaarlijks 6600 verzoeken tot euthanasie niet worden gehonoreerd. Mét de NVVE stel ik dat de huidige wetgeving niet tot te veel, maar nog steeds tot te weinig euthanasie leidt. En ik zeg dit uit diepe solidariteit met stervenden, dezelfde solidariteit als artsen hebben die juist daarom de handeling niet durven te verrichten. Soms lijden mensen zó intens, dat de dood de meest humane keuze is. Ik heb in mijn 22-jarige carrière als verpleegarts regelmatig geholpen bij de dood van een patiënt, maar als mensen aan mij vragen: "hoeveel mensen heb jij nu gedood", dan antwoord ik: "geen een".'
De publicatie van de NVVE is verschenen onder de titel 'Euthanasie, de praktijk anders bekeken', geschreven door journalist en docent verpleegkunde Hans van Dam. Van Bert Keizer verscheen: 'Het refrein is Hein. Leven en sterven in een verpleeghuis'.
knuppeltje
03-08-08, 14:05
Euthanasie: 'Maar wat als het erop aan komt?'
Door: Leon Heuts
Bewijst maar weer dat euthanasie niet iets is waar zomaar achteloos toe wordt over gegaan als of het niets is.
Daarom vind ik die koppeling van euthanasie aan een ordinaire moordpoging, zoals die door Mars wordt gelegd, dan ook heel smerig.
Niet alleen heel smerig, hij schoffert hiermee schaamteloos alle mensen die ermee te maken hebben.
Je moet de gore lef maar hebben. :kotsen:
Marsipulami
03-08-08, 15:06
Desondanks blijft de wettelijke bescherming van het leven van mensen in een kwetsbare positie belangrijk alsook hun recht om anderen desgevallend tot last te zijn.
....Helemaal mee eens....
Kijk, hoe snel we het met elkaar eens kunnen worden. Als we maar bereid zijn om echt naar elkaar te luisteren. :fpiraat:
knuppeltje
03-08-08, 16:13
Kijk, hoe snel we het met elkaar eens kunnen worden. Als we maar bereid zijn om echt naar elkaar te luisteren. :fpiraat:
Maar liefst wel zonder die gore insinuaties van je.
Bewijst maar weer dat euthanasie niet iets is waar zomaar achteloos toe wordt over gegaan als of het niets is.
Daarom vind ik die koppeling van euthanasie aan een ordinaire moordpoging, zoals die door Mars wordt gelegd, dan ook heel smerig.
Niet alleen heel smerig, hij schoffert hiermee schaamteloos alle mensen die ermee te maken hebben.
Je moet de gore lef maar hebben. :kotsen:
Maak je niet dik, dun is de mode. Het artikel van Mars bewijst veeleer een tekort aan, dan een 'voorbijgestreefde' euthanisiepraktijk.
Al die ronkende teksten over de sacraliteit van het leven zijn allengs nog sacraler geworden dan het leven zelf.
Als we met ze allen zo hechten aan de heiligheid en waardigheid van het leven, dan hadden we ons, met al die pleitbezorgers van diezelfde sacraliteit voorop, beter wat drukker gemaakt over de kwaliteit van eenieders leven, in plaats van ons druk te maken over de lengte en duur van iemands bestaan.
Daar hebben we als stervelingen immers niks over te zeggen, gegeven het determinisme dat in diezelfde heiligheid ingebakken zit.
Al die ronkende teksten over de sacraliteit van het leven zijn allengs nog sacraler geworden dan het leven zelf.
:engel:
Marsipulami
03-08-08, 20:39
Euthanasie: 'Maar wat als het erop aan komt?'
Door: Leon Heuts
Volgens een onderzoek van de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie beloven veel artsen hulp bij zelfdoding om er later onder slinkse wijze onderuit te komen - ook als de patiënt ondraaglijk lijdt en te kennen heeft gegeven dat hij wil sterven. Filosoof en verpleegarts Bert Keizer over weifelende artsen.
'Wil je weten hoe dat gaat, in de praktijk? De longkankerpatiënt zegt: "Dokter, ik zie het niet meer zitten. Ik wil dit niet meemaken. Ik geloof eigenlijk dat ik wel dood zou willen. Ja, ik ben er denk ik wel aan toe…" De arts antwoordt: "U zou wel eens gelijk kunnen hebben. Wees niet bang, ik ben er voor u." De arts vertrekt. Wat is nu eigenlijk afgesproken? Wil deze patiënt nu dood of niet? En wat betekent het als die arts zegt dat-ie er is voor de patiënt? Is hij ook bereid te helpen bij euthanasie? Onduidelijkheid. Dat is misschien wel de belangrijkste reden waarom veel artsen niet meehelpen aan een verzoek om euthanasie. Ze vragen simpelweg niet dóór als een patiënt met een vaag verzoek komt. Ze zeggen niet: "Weet u wel wat dat betekent, als u zegt dat u wel dood zou willen? Weet u, dat dit mogelijk is, mits de voorwaarden van de euthanasiewet in acht worden genomen?" Ze willen ook niet doorvragen, want er is geen arts die gemakkelijk omgaat met euthanasie.
In principe probeert vrijwel iedere arts er onderuit te komen. En dat geldt óók als de patiënt wél komt met een weloverwogen verzoek tot euthanasie. Ook dan zegt de arts over het algemeen: "ik ben er voor u". Natuurlijk zegt hij dat. Hou een enquête onder artsen en ik verzeker je dat meer dan negentig procent vóór euthanasie is. Maar wat als het erop aan komt? Artsen schuiven het vaak halfbewust voor zich uit totdat de persoon verward raakt of in een coma komt. Vervolgens zeggen ze: "ik kan niet meer beoordelen of hij ondraaglijk lijdt", of: "hij kan zijn stervenswens niet meer rustig en zelfverzekerd herhalen.".'
'Het probleem is: dokters hebben de pest aan euthanasie. Ze hebben niet alleen een hekel aan het geregel - dat ook onder de huidige euthanasiewetgeving noodzakelijk is. Het is ook ontzettend moeilijk om iemand te helpen met sterven. De uitvluchtjes liggen voor de hand, en ik hoor ze wel op borrels. Je hebt de uitvlucht naar de psychiatrie: "hij wil niet écht dood, hij is depressief." Het komt vaak voor dat men patiënten die écht hartstochtelijk dood willen, en écht ondraaglijke fysieke pijnen lijden een antidepressivum geeft, waarvan je pas na drie maanden kunt zeggen of het werkt. En als het ene niet werkt dan zijn er altijd nog andere medicijnen. En zo kan je de hele apotheek doorgaan, maar je wordt altijd ingehaald door de dood. Een uitvlucht die de laatste tijd in het nieuws is, is palliatieve sedatie - dat betekent dat je patiënten kunstmatig in slaap houdt door een combinatie van pijnstillers en slaapmiddelen. Fantastisch: de patiënt voelt niets, de arts maakt niemand dood.
Het is niet zo eng: de patiënt slaapt rustig, blosje op de wangen, en zakt na een tijdje langzaam weg. Maar wat is dit anders dan euthanasie, maar dan uitgestrekt over meerdere dagen? Moeten hier niet dezelfde normen gelden als voor euthanasie? Ik noem het euthanasie met de zachte g. De katholieke manier: iemand dood maken zonder dood te maken. Die uitvluchten hebben alles te maken met het feit dat artsen willen dokteren; ze willen mensen beter maken. Daarnaast is euthanasie onomkeerbaar. Per ongeluk een gezonde blinde darm eruit halen - en dat gebeurt vaak - is niet leuk, maar er valt mee te leven. Dood, daarentegen, is dood.'
Verbondenheid
'Maar de belangrijkste reden is de diepe, sociale verbondenheid tussen alle mensen. Het is gewoon moeilijk iemand te laten sterven. Iemand gaat door jouw hand dood; da's niet niks. Denk alleen al aan de lullige nuchterheid die nodig is om zo iets aangrijpends te organiseren. "Wanneer zal ik het drankje komen brengen? Schikt het vrijdag om 3 uur?" Kan je je voorstellen hoe moeilijk het is zo'n vraag te stellen, op het moment dat een patiënt zegt: nu wil ik niet meer verder? De meeste artsen zouden het liefst het dodelijk drankje bij de voordeur willen neerzetten, in de hoop dat het via de deurmat naar binnentrekt en vanzelf de patiënt bereikt.'
'Tegenstanders van de euthanasiewet zeggen: "Dit komt ervan. Je plaatst artsen door de wetgeving in een onmogelijke positie. Een wet is abstract - ze houdt geen rekening met de praktijk. Met artsen die heen en weer worden geslingerd tussen loyaliteit en de moeilijkheid iemand te laten sterven." En ergens hebben ze gelijk. Euthanasie is geen medische aangelegenheid. Het heeft te maken met zingeving, met de vraag wat een leven waard is. Dat heeft alles te maken met ethiek, en weinig met dokteren. Maar mijn antwoord luidt: "wat is het alternatief?"
Zo lang klaar-met-leven-pillen niet vrij verkrijgbaar zijn bij Albert Heijn, komt er altijd een arts bij kijken om de medicijnen te verstrekken. En zelfs áls ze vrij beschikbaar zouden zijn, dan nóg zouden mensen naar hun arts gaan. "Het alternatief", zeggen tegenstanders dan, "is goede zorg voor stervenden en, meer in het algemeen, werken aan een samenleving waar zaken minder worden geregeld per wet, en waar meer de nadruk ligt op sociale verbondenheid. Dan voelen ouderen zich ook minder snel overbodig. Dan beland je niet zo snel op een hellend vlak.Want met de huidige wetgeving dienen steeds nieuwe groepen zich aan als euthanasiekandidaten. De nieuwste categorie is oude mensen die moe zijn van het leven."
De hysterische vraag die men dan stelt, is: "Waar moet dat eindigen?".'
'" Lik me nana", antwoord ik dan. Hoeveel levensmoeien neem jij dan mee naar huis? Wie ben jij om de zin-van-het-leven te dicteren aan een 90-jarige, blinde, eenzame vrouw? Oud worden is nooit leuk. Er blijft weinig van je over, hoe sociaal een samenleving ook is. Begrijp me goed, ik woon nog altijd liever in een land met een goede sterfbedzorg, maar waar euthanasie is verboden, dan in een land waar euthanasie al te gemakkelijk mogelijk is, maar waar er geen enkele kennis is over hoe sterven nu eigenlijk gaat. Maar het liefste heb ik het allebei.
Nederland heeft nu een euthanasiewetgeving waar iedere arts mee uit de voeten kan, tegelijkertijd wordt de kennis van het sterfbed steeds groter. In navolging van Engeland krijgen artsen nu uitstekende nascholing over het stervensproces. Het gaat dus goed. Ik ben blij dat een arts bij zo'n ingrijpende handeling nu een objectieve steun heeft aan de wet. Ik verwijt artsen dan ook het huidige gemodder. Als ze het moeilijk hebben - wat op zich begrijpelijk is - dan moeten ze verzoeken tot euthanasie doorverwijzen naar een arts die wél bereid is te helpen.
De NVVE heeft onderzocht dat jaarlijks 6600 verzoeken tot euthanasie niet worden gehonoreerd. Mét de NVVE stel ik dat de huidige wetgeving niet tot te veel, maar nog steeds tot te weinig euthanasie leidt. En ik zeg dit uit diepe solidariteit met stervenden, dezelfde solidariteit als artsen hebben die juist daarom de handeling niet durven te verrichten. Soms lijden mensen zó intens, dat de dood de meest humane keuze is. Ik heb in mijn 22-jarige carrière als verpleegarts regelmatig geholpen bij de dood van een patiënt, maar als mensen aan mij vragen: "hoeveel mensen heb jij nu gedood", dan antwoord ik: "geen een".'
De publicatie van de NVVE is verschenen onder de titel 'Euthanasie, de praktijk anders bekeken', geschreven door journalist en docent verpleegkunde Hans van Dam. Van Bert Keizer verscheen: 'Het refrein is Hein. Leven en sterven in een verpleeghuis'.
Zo'n artikel van de lokale vereniging ter promotie van euthanasie mist toch elementaire kritische ingesteldheid.
Ik stel voor dat Nederlandse artsen voortaan verplicht worden om steeds een euthanasiespuit bij zich te dragen, zodat ze elke verzoek om euthanasie of iets wat er op zou kunnen lijken, onmiddellijk kunnen inwilligen. De patiënt moest zich maar eens bedenken.
Het gezever van Mars vind ik geen reactie waard, dus dat laat ik maar zitten.
Wat ik wel belangrijk vind is de schade (trauma) die die kinderen hebben geleden.
Wat mij betreft gaat het niet alleen om een poging tot moord, maar OOK om een daad van kindermishandeling. Ik vraag me dan ook af of, en zo ja welke, hulp/opvang er aan die kinderen geboden is.
Zo'n artikel van de lokale vereniging ter promotie van euthanasie mist toch elementaire kritische ingesteldheid.
Ik stel voor dat Nederlandse artsen voortaan verplicht worden om steeds een euthanasiespuit bij zich te dragen, zodat ze elke verzoek om euthanasie of iets wat er op zou kunnen lijken, onmiddellijk kunnen inwilligen. De patiënt moest zich maar eens bedenken.
:haha: Dat staat er niet, rotjonk!
Het gaat er juist om dat de leer (de wetgeving) meer doet vermoeden dan de praxis, bekend verhaal toch?
Je hebt gelijk hoor, dat euthanasie en andere sterfbedconstruncties geen zaken zijn die lichtvaardig opgevat moeten worden, maar dat blijkt dan ook nergens uit. Tis niet zo dat de kinderen willen dat de stekker uit oma getrokken wordt, omdat ze eigenlijk over haar houdbaarheidsdatum heen is, het tijd wordt de kringloop van leven en dood een extra zwier te geven en dat ze niet pas in de wintersportplannen van die qualtiy-time-generatie.
De vraag die voorlicht is een ethische, of we als mensen mogen beschikken over leven en dood.
Die vraag is echter een academische omdat we sinds mensenheugenis niet anders doen en van kindsbeen af dat zelfs in ons morele kader ingegoten krijgen.
Het studeerkamergehalte van die morele discussie stijgt temeer, als we ons bedenken dat we kennelijk meer verplichtingen kennen jegens de stervenden, dan jegens de levenden, die in een voortdurende staat van gevoelde ontoereikendheid verkeren.
Marsipulami
03-08-08, 22:26
:haha: Dat staat er niet, rotjonk!
Het gaat er juist om dat de leer (de wetgeving) meer doet vermoeden dan de praxis, bekend verhaal toch?
Je hebt gelijk hoor, dat euthanasie en andere sterfbedconstruncties geen zaken zijn die lichtvaardig opgevat moeten worden, maar dat blijkt dan ook nergens uit. Tis niet zo dat de kinderen willen dat de stekker uit oma getrokken wordt, omdat ze eigenlijk over haar houdbaarheidsdatum heen is, het tijd wordt de kringloop van leven en dood een extra zwier te geven en dat ze niet pas in de wintersportplannen van die qualtiy-time-generatie.
De vraag die voorlicht is een ethische, of we als mensen mogen beschikken over leven en dood.
Die vraag is echter een academische omdat we sinds mensenheugenis niet anders doen en van kindsbeen af dat zelfs in ons morele kader ingegoten krijgen.
Het studeerkamergehalte van die morele discussie stijgt temeer, als we ons bedenken dat we kennelijk meer verplichtingen kennen jegens de stervenden, dan jegens de levenden, die in een voortdurende staat van gevoelde ontoereikendheid verkeren.
Het is een wat warrige tekst die je produceert. Een beetje te moeilijk voor Belgen. Maar ik wil toch op enkele zinsonderdelen reageren.
Je hebt gelijk hoor, dat euthanasie en andere sterfbedconstruncties geen zaken zijn die lichtvaardig opgevat moeten worden, maar dat blijkt dan ook nergens uit.
De lichtvaardigheid blijkt uit de absolute afwezigheid in het artikel van enige kritische bedenking t.a.v. een doodsverlangen dat op een bepaald moment geuit wordt door een persoon. Een gigantisch grote groep van de bevolking heeft wel eens ooit in zijn of haar leven met depressieve toestanden te maken met in veel gevallen een (meestal kortstondig) doodsverlangen. Als we die allemaal gaan euthanaseren dan storten de huurprijzen op de woningmarkt binnen de kortste keren in elkaar. Met als gevolg dat ook de verhuurders depressief zullen worden.
De vraag die voorlicht is een ethische, of we als mensen mogen beschikken over leven en dood.
Klopt, en het antwoord is 'neen'.
als we ons bedenken dat we kennelijk meer verplichtingen kennen jegens de stervenden, dan jegens de levenden
Dit is een valse tegenstelling die wordt geïntroduceerd om het euthanasievraagstuk te banaliseren. Etische verplichtingen heeft men jegens alle mensen wat hun situatie ook is.
Klopt, en het antwoord is 'neen'.
Schijnheil. Jij noch enige andere katholiek loopt ooit te hoop tegen moord & doodslag in het algemeen. Nee, abortus en euthanasie, dan word je opeens hysterisch. :kotsen:
Marsipulami
04-08-08, 09:04
Schijnheil. Jij noch enige andere katholiek loopt ooit te hoop tegen moord & doodslag in het algemeen.
Dit is een loze beschuldiging die veel zegt over jouw opinie over het katholicisme, maar niets over het katholicisme zelf.
Nee, abortus en euthanasie, dan word je opeens hysterisch.
Neen hoor, niet hysterisch. Gewoon opkomen voor het recht op leven van mensen die zelf tijdelijk niet in staat zijn om voor zichzelf op te komen.
Klopt, en het antwoord is 'neen'.
Fout, het antwoord is 'jawel'.
Dit is een loze beschuldiging die veel zegt over jouw opinie over het katholicisme, maar niets over het katholicisme zelf.
Ik constateer hier dat jij nog nooit afkeurend commentaar hebt gehad op allerhande moordpartijen, maar je alleen druk maakt over abortus / euthanasie.
De paus roept wel eens dat het zo sneu is dat mensen elkaar afmaken; het schuim op de bek krijgen prelaten pas als het om a&e gaat.
Dit zijn eenvoudige, feitelijke, te controleren mededelingen.
Neen hoor, niet hysterisch. Gewoon opkomen voor het recht op leven van mensen die zelf tijdelijk niet in staat zijn om voor zichzelf op te komen.
Klinkklaar gelul. Als paap / tsjeef verklaar jij gewoon iedereen die euthanasie wil tot handelingsonbekwaam.
De lichtvaardigheid blijkt uit de absolute afwezigheid in het artikel van enige kritische bedenking t.a.v. een doodsverlangen dat op een bepaald moment geuit wordt door een persoon.
Behalve onwaar is het zo dat dit artikel gaat over huisartsen en hun positie tegenover euthanasie, niet over euthanasie op zich.
Neen hoor, niet hysterisch. Gewoon opkomen voor het recht op leven van mensen die zelf tijdelijk niet in staat zijn om voor zichzelf op te komen.
Sneaky, iedereen met een euthanasiewens heeft gewoon last van een soort gril.
Even aan het lijntje houden en de longkankerpatient die langzaam stikt en bijna letterlijk sterft van de pijn heeft volgende week plots weer enorm veel goesting in het leven.
Toch??? Idioot.
Citaat:
De vraag die voorlicht is een ethische, of we als mensen mogen beschikken over leven en dood.
Klopt, en het antwoord is 'neen'.
Dan dienen de geneeskunde en het leger afgeschaft.
En de mond-op-mond beademing.
Dan dienen de geneeskunde en het leger afgeschaft.
En de mond-op-mond beademing.
Dat is altijd grappig ja. Als ik dan verwijs naar het kelen van reeds geboren, c.q. nog lang niet der dagen zat zijnden wordt het opeens muisstil.
Dan dienen de geneeskunde en het leger afgeschaft.
En de mond-op-mond beademing.
En sex. Maar goed, dàt gaat schijnbaar zelfs Mars te ver.
knuppeltje
05-08-08, 11:29
En sex.
Moet dat echt persee? :schreeuw:
Dan dienen de geneeskunde en het leger afgeschaft.
En de mond-op-mond beademing.
En sex. Maar goed, dàt gaat schijnbaar zelfs Mars te ver.
Nee nee, het niet hebben van seks is verboden, want dan zou je zelf beslissen dat er geen ander leven ontstaat. Continu seks is het devies.
Dit is een loze beschuldiging die veel zegt over jouw opinie over het katholicisme, maar niets over het katholicisme zelf.
Eenduidige analyses van pluriforme (katholiek=algemeen) aangelegenheden doen zelden recht aan de weerbarstige werkelijkheid en dienen vaak meer als oordeelbevestigende retoriek van de analyticus zelf.
Wat mij betreft mogen ze worden opgeborgen in het laatje 'niet terzake doende', want wat wordt er mee opgeschoten? Een bevestiging van wat je blijkbaar al wist, is hier het hoogst haalbare.
Bron : http://www.setbb.com/joodsforum/viewtopic.php?p=1606&mforum=joodsforum#1606
En sex. Maar goed, dàt gaat schijnbaar zelfs Mars te ver.
Mohammed (vzmh) hield van seks.
Nee nee, het niet hebben van seks is verboden, want dan zou je zelf beslissen dat er geen ander leven ontstaat. Continu seks is het devies.
John Gray : De humanisten gaan met godsdienst om zoals de Victorianen met seks.
[SIZE=2]Eenduidige analyses van pluriforme (katholiek=algemeen) aangelegenheden
Laat nou net de katholieke kerk zo ongeveer de enige éénduidige godsdienst ter wereld zijn, met een Opperbaas die onfeilbaar is en een geoliede autoritaire structuur die zorgt dat de mening van de Baas ten allen tijde door de hele gemeenschap wordt onderschreven.
Dat moderne katholieken niet meer zo gehoorzaam zijn is wat anders, maar het principe is zonneklaar en eeuwig geldig.
Kommie trouwens doen? Jij hebt toch nooit ergens een zinnige mening over?
Mohammed (vzmh) hield van seks.
Dat is een boeiende mededeling. Daarom moeten we allemaal moslims worden?
John Gray : De humanisten gaan met godsdienst om zoals de Victorianen met seks.
Heb je zelf dan helemaal niets te melden? Het betreft hier een topic waarin een doorgedraaide katholiek een verband legt tussen een andere doorgedraaide katholiek die van God zijn vrouw moet vermoorden, en euthanasie.
The lord knows why though.