Slinger
07-12-08, 10:35
Het zweet der schaamte
Weblog Haroon Parvani in Afghanistan
Parweez Kambaksh is, tijdens mijn verblijf in Afghanistan - door het hof voor beroep - in tweede aanleg veroordeeld tot 20 jaar celstraf. Alleen vanwege het kopiëren en verspreiden van een opiniestuk. De eerste rechter had hem ter dood veroordeeld.
Op een van de avonden dat ik in Kabul vertoefde, was ik getuige van een bizarre show op de Afghaanse televisie. Een jongeman werd geboeid en respectloos de zaal binnengebracht en op de verdachtenstoel geplaatst. Een van de bewakers draaide de sleutel in het slot van de boeien van zijn voeten en gunde hem het plezier van vrijheid tot het einde van de zitting.
Hij zag er mager en uitgeput uit. Hij keek met droge lippen naar de rechter. Niemand reikte hem een glas water. Ik durfde niet voor de rest van die avond mijn theeglas aan te raken. In zijn ogen zag ik verbazing en angst. Hij was bang voor de rechter.
“Die rechter heeft al zijn beslissing genomen. Parweez is al veroordeeld,” becommentarieerde de gastheer. “Weet je waarom hij überhaupt gearresteerd is?” vroeg hij aan mij. “Omdat hij zijn mening durfde te uiten. Omdat hij de positie van vrouwen in islam ter discussie heeft gesteld.”
Een van de aanwezigen, een docent zei: “Op zichzelf is de kwestie die Parweez ter discussie heeft gesteld best interessant. Als we in een systeem of religie gelijkheid en rechtvaardigheid nastreven dan moeten alle onderdanen, afgezien van hun geslacht gelijk behandeld worden.” Hij bleef even stil en keek door het raam naar buiten alsof hij zeker wilde zijn of er ergens geen kwade schaduw zijn geweer op hem had gericht. “Als binnen de islam is toegestaan dat mannen vier vrouwen mogen hebben, waarom is het dan niet geoorloofd dat vrouwen ook vier partners mogen hebben?”
De gastheer die zich duidelijk ongemakkelijk voelde na de laatste zin en het onderwerp wat lucht wilde geven zei: “Ik denk dat de geestelijken en de rechters in deze kwestie hun polygamie in gevaar zagen komen staan. Dus het eerste geluid is meteen in de kiem gesmoord.” Ik dacht stoutmoedig: “Wellicht zagen ze hun vrouwen in bed met vier mannen terwijl die het eerste moment suprême van hun leven beleefden. Afgunst of Jaloezie zou ook het motief van de conservatieven kunnen zijn.”
Een oude studiegenoot die het altijd aan de stok had met de geestelijken zei: “Hypocrisie ten top. De Mullah predikt homofobie en intussen pleegt hij stiekem sodomie. De voormalige bejaarde opperrechter Shinwari trouwde onlangs met een 14 jarige meisje. Dat meisje had zijn kleindochter kunnen zijn. Is dat geen menslastering, pedofilie?”
Volgens de advocaat van Parweez staan de rechters in deze zaak onder enorme politieke en religieuze druk. “Het hof moet binnen twee maanden het beroep in behandeling nemen. Anders moeten ze de verdachte vrijlaten. Mijn cliënt heeft ruim een jaar in een soort voorarrest gezeten.”
Het Afghaanse strafrecht geeft geen duidelijkheid in dit specifieke geval. De Afghaanse grondwet zegt dat Hanafi-jurisprudentie moet worden toegepast als er geen specifieke wet is voor het betreffende onderwerp. De Hanafi-jurisprudentie is onderdeel van het islamitische recht, de Sharia.
De docent zei nadenkend: “Uitgaande van het feit dat Parweez godlasterende stukken heeft verspreid, heeft hij nog volgens de Hanafi-jurisprudentie geen misdrijf gepleegd. Want die zegt dat het navertellen of kopiëren van ketterij geen ketterij is. Mocht het zo zijn dan ben ik ook en samen met mij duizenden Afghaanse intellectuelen een ketter en een ongelovige.”
De ter dood veroordeling van Parweez door de eerste rechtbank illustreert de gevoeligheid van deze materie in Afghanistan. De beslissing was niet op rede maar eerder op woede en emotie gebaseerd. Een rechtstaat malfunctioneert wanneer religie zijn vleugels over de staatszaken en de rechtszaken verspreidt.
Wat mij bevreemdde was de totale entourage rondom deze zitting. De rechter, de medewerkers van de rechtbank waren allemaal in moderne pakken gestoken. De zaal was ene van het soort van bling bling. Ongekend bij de rechtszittingen in Afghanistan. Het was een absurde politieke theatershow, volksbedriegerij. Parweez Kambaksh was al bij voorbaat veroordeeld.
De staatsrechter keek hem streng aan. Alhoewel hij hem ook graag ter dood wilde veroordelen en het vrije woord wilde verbannen, handelde hij volgens de politieke regie: “U wordt vanwege godslastering en ketterij tot twintig jaar gevangenisstraf veroordeeld.”
Parweez dook ineen, zakte door zijn knieën. Niemand reikte hem een glas water. Ik voelde de druppels zweet op mijn voorhoofd. Het zweet der schaamte.
© Trouw 2008, op dit artikel berust copyright.
http://www.trouw.nl/opinie/weblogs/article1915829.ece/Het_zweet_der_schaamte.html
Weblog Haroon Parvani in Afghanistan
Parweez Kambaksh is, tijdens mijn verblijf in Afghanistan - door het hof voor beroep - in tweede aanleg veroordeeld tot 20 jaar celstraf. Alleen vanwege het kopiëren en verspreiden van een opiniestuk. De eerste rechter had hem ter dood veroordeeld.
Op een van de avonden dat ik in Kabul vertoefde, was ik getuige van een bizarre show op de Afghaanse televisie. Een jongeman werd geboeid en respectloos de zaal binnengebracht en op de verdachtenstoel geplaatst. Een van de bewakers draaide de sleutel in het slot van de boeien van zijn voeten en gunde hem het plezier van vrijheid tot het einde van de zitting.
Hij zag er mager en uitgeput uit. Hij keek met droge lippen naar de rechter. Niemand reikte hem een glas water. Ik durfde niet voor de rest van die avond mijn theeglas aan te raken. In zijn ogen zag ik verbazing en angst. Hij was bang voor de rechter.
“Die rechter heeft al zijn beslissing genomen. Parweez is al veroordeeld,” becommentarieerde de gastheer. “Weet je waarom hij überhaupt gearresteerd is?” vroeg hij aan mij. “Omdat hij zijn mening durfde te uiten. Omdat hij de positie van vrouwen in islam ter discussie heeft gesteld.”
Een van de aanwezigen, een docent zei: “Op zichzelf is de kwestie die Parweez ter discussie heeft gesteld best interessant. Als we in een systeem of religie gelijkheid en rechtvaardigheid nastreven dan moeten alle onderdanen, afgezien van hun geslacht gelijk behandeld worden.” Hij bleef even stil en keek door het raam naar buiten alsof hij zeker wilde zijn of er ergens geen kwade schaduw zijn geweer op hem had gericht. “Als binnen de islam is toegestaan dat mannen vier vrouwen mogen hebben, waarom is het dan niet geoorloofd dat vrouwen ook vier partners mogen hebben?”
De gastheer die zich duidelijk ongemakkelijk voelde na de laatste zin en het onderwerp wat lucht wilde geven zei: “Ik denk dat de geestelijken en de rechters in deze kwestie hun polygamie in gevaar zagen komen staan. Dus het eerste geluid is meteen in de kiem gesmoord.” Ik dacht stoutmoedig: “Wellicht zagen ze hun vrouwen in bed met vier mannen terwijl die het eerste moment suprême van hun leven beleefden. Afgunst of Jaloezie zou ook het motief van de conservatieven kunnen zijn.”
Een oude studiegenoot die het altijd aan de stok had met de geestelijken zei: “Hypocrisie ten top. De Mullah predikt homofobie en intussen pleegt hij stiekem sodomie. De voormalige bejaarde opperrechter Shinwari trouwde onlangs met een 14 jarige meisje. Dat meisje had zijn kleindochter kunnen zijn. Is dat geen menslastering, pedofilie?”
Volgens de advocaat van Parweez staan de rechters in deze zaak onder enorme politieke en religieuze druk. “Het hof moet binnen twee maanden het beroep in behandeling nemen. Anders moeten ze de verdachte vrijlaten. Mijn cliënt heeft ruim een jaar in een soort voorarrest gezeten.”
Het Afghaanse strafrecht geeft geen duidelijkheid in dit specifieke geval. De Afghaanse grondwet zegt dat Hanafi-jurisprudentie moet worden toegepast als er geen specifieke wet is voor het betreffende onderwerp. De Hanafi-jurisprudentie is onderdeel van het islamitische recht, de Sharia.
De docent zei nadenkend: “Uitgaande van het feit dat Parweez godlasterende stukken heeft verspreid, heeft hij nog volgens de Hanafi-jurisprudentie geen misdrijf gepleegd. Want die zegt dat het navertellen of kopiëren van ketterij geen ketterij is. Mocht het zo zijn dan ben ik ook en samen met mij duizenden Afghaanse intellectuelen een ketter en een ongelovige.”
De ter dood veroordeling van Parweez door de eerste rechtbank illustreert de gevoeligheid van deze materie in Afghanistan. De beslissing was niet op rede maar eerder op woede en emotie gebaseerd. Een rechtstaat malfunctioneert wanneer religie zijn vleugels over de staatszaken en de rechtszaken verspreidt.
Wat mij bevreemdde was de totale entourage rondom deze zitting. De rechter, de medewerkers van de rechtbank waren allemaal in moderne pakken gestoken. De zaal was ene van het soort van bling bling. Ongekend bij de rechtszittingen in Afghanistan. Het was een absurde politieke theatershow, volksbedriegerij. Parweez Kambaksh was al bij voorbaat veroordeeld.
De staatsrechter keek hem streng aan. Alhoewel hij hem ook graag ter dood wilde veroordelen en het vrije woord wilde verbannen, handelde hij volgens de politieke regie: “U wordt vanwege godslastering en ketterij tot twintig jaar gevangenisstraf veroordeeld.”
Parweez dook ineen, zakte door zijn knieën. Niemand reikte hem een glas water. Ik voelde de druppels zweet op mijn voorhoofd. Het zweet der schaamte.
© Trouw 2008, op dit artikel berust copyright.
http://www.trouw.nl/opinie/weblogs/article1915829.ece/Het_zweet_der_schaamte.html