Bofko
03-01-09, 12:03
Economie Angola groeit met ongekende snelheid
Kan Angola een van de belangrijkste economische groeikernen van het Afrikaanse continent worden? Uitgerekend Angola, het land waar tot vijf jaar terug bijna drie decennia lang een bloederige burgeroorlog woedde? Een land dat is bezaaid met landmijnen die elke dag nog slachtoffers maken, en die volgens experts tot 2011 zeker niet allemaal zijn opgeruimd?
Jendayi Fraser, de Amerikaanse onderminister voor Afrika, denkt van wel. Zij bezocht het land eerder dit jaar en voorspelde dat Angola binnen vijftien jaar, samen met Zuid-Afrika en Nigeria, tot de economische top van Afrika zal behoren. En dat is niet eens zo’n heel gekke gedachte. De ontwikkeling van Angola is stormachtig. De economie zal dit jaar waarschijnlijk groeien met zo’n 20 procent. Het land heeft enorme bewezen olievoorraden: zo’n 8,8 miljard vaten. De landbouwsector heeft potentieel. En vergeet de diamantmijnen niet.
Natuurlijk is de rest van de wereld vooral geďnteresseerd in de olie voor de Angolese kust. De aandacht van de Verenigde Staten voor het land in het zuidwesten van Afrika is de afgelopen jaren snel toegenomen. En de Chinese aanwezigheid in het land kan bijna niemand meer ontgaan. Angola is dan ook China’s grootste olieleverancier. De Aziatische grootmacht doneerde onlangs zelfs nog bijna drie miljard euro om de infrastructuur in het land te verbeteren. In hoog tempo worden wegen aangelegd of hersteld. Hetzelfde geldt voor de spoorlijnen. En in de hoofdstad Luanda schieten de bedrijfspanden uit de grond. Alleen al dit jaar openden bijvoorbeeld vijf buitenlandse banken er hun deuren.
Maar even verderop liggen de sloppenwijken. Want al het buitenlandse optimisme ten spijt moet nog altijd meer dan de helft van de Angolezen rondkomen van minder dan anderhalve euro per dag. Angola mag zijn olie-export dan sinds het einde van de burgeroorlog in 2002 met 400 procent hebben opgevoerd tot zo’n 22 miljard euro vorig jaar, de meeste inwoners van het land merken hier niets van. Want de corruptie is enorm. Veel oliegeld verdwijnt in onbekende zakken. En de diamanten worden nog altijd veelvuldig over de grens gesmokkeld. Boeren moeten hun bedrijven na jaren oorlog bovendien weer helemaal opnieuw opbouwen.
Het land lijkt na de dood van rebellenleider Jonas Savimbi, waarmee in 2002 een einde kwam aan de 27 jaar durende burgeroorlog, enige stabiliteit te hebben gevonden. Maar van democratische verkiezingen is nog altijd geen sprake. De politieke macht is in handen van zo’n honderd invloedrijke families. President José Eduardo Dos Santos is al sinds 1979 aan de macht en wil het land op centralistische wijze leiden. Mensenrechten worden nog niet gerespecteerd.
Westerse en Aziatische zakenlieden maakt dit echter maar weinig uit. Groot-Brittannië heeft voor komend jaar alweer twee handelsmissies georganiseerd. En China doet er alles aan om zijn nauwe banden met het land te behouden. En de Angolese economie, die groeit door. Zo lang er maar vrede blijft tenminste.
dag.nl
Kan Angola een van de belangrijkste economische groeikernen van het Afrikaanse continent worden? Uitgerekend Angola, het land waar tot vijf jaar terug bijna drie decennia lang een bloederige burgeroorlog woedde? Een land dat is bezaaid met landmijnen die elke dag nog slachtoffers maken, en die volgens experts tot 2011 zeker niet allemaal zijn opgeruimd?
Jendayi Fraser, de Amerikaanse onderminister voor Afrika, denkt van wel. Zij bezocht het land eerder dit jaar en voorspelde dat Angola binnen vijftien jaar, samen met Zuid-Afrika en Nigeria, tot de economische top van Afrika zal behoren. En dat is niet eens zo’n heel gekke gedachte. De ontwikkeling van Angola is stormachtig. De economie zal dit jaar waarschijnlijk groeien met zo’n 20 procent. Het land heeft enorme bewezen olievoorraden: zo’n 8,8 miljard vaten. De landbouwsector heeft potentieel. En vergeet de diamantmijnen niet.
Natuurlijk is de rest van de wereld vooral geďnteresseerd in de olie voor de Angolese kust. De aandacht van de Verenigde Staten voor het land in het zuidwesten van Afrika is de afgelopen jaren snel toegenomen. En de Chinese aanwezigheid in het land kan bijna niemand meer ontgaan. Angola is dan ook China’s grootste olieleverancier. De Aziatische grootmacht doneerde onlangs zelfs nog bijna drie miljard euro om de infrastructuur in het land te verbeteren. In hoog tempo worden wegen aangelegd of hersteld. Hetzelfde geldt voor de spoorlijnen. En in de hoofdstad Luanda schieten de bedrijfspanden uit de grond. Alleen al dit jaar openden bijvoorbeeld vijf buitenlandse banken er hun deuren.
Maar even verderop liggen de sloppenwijken. Want al het buitenlandse optimisme ten spijt moet nog altijd meer dan de helft van de Angolezen rondkomen van minder dan anderhalve euro per dag. Angola mag zijn olie-export dan sinds het einde van de burgeroorlog in 2002 met 400 procent hebben opgevoerd tot zo’n 22 miljard euro vorig jaar, de meeste inwoners van het land merken hier niets van. Want de corruptie is enorm. Veel oliegeld verdwijnt in onbekende zakken. En de diamanten worden nog altijd veelvuldig over de grens gesmokkeld. Boeren moeten hun bedrijven na jaren oorlog bovendien weer helemaal opnieuw opbouwen.
Het land lijkt na de dood van rebellenleider Jonas Savimbi, waarmee in 2002 een einde kwam aan de 27 jaar durende burgeroorlog, enige stabiliteit te hebben gevonden. Maar van democratische verkiezingen is nog altijd geen sprake. De politieke macht is in handen van zo’n honderd invloedrijke families. President José Eduardo Dos Santos is al sinds 1979 aan de macht en wil het land op centralistische wijze leiden. Mensenrechten worden nog niet gerespecteerd.
Westerse en Aziatische zakenlieden maakt dit echter maar weinig uit. Groot-Brittannië heeft voor komend jaar alweer twee handelsmissies georganiseerd. En China doet er alles aan om zijn nauwe banden met het land te behouden. En de Angolese economie, die groeit door. Zo lang er maar vrede blijft tenminste.
dag.nl