Bekijk Volledige Versie : Ik vind de snaartheorie veel interessanter dan de evolutietheorie.
tr_imparator
21-02-09, 01:43
:nerveus:
http://www-tc.pbs.org/wgbh/nova/elegant/images/elegant-home.jpg
Topic naar aanleiding van Bofko's en Olive Yao woordenwisseling in de grote evolutieonzin discussie.
http://www.maroc.nl/forums/showthread.php?t=265252&page=4
tr_imparator
21-02-09, 01:58
Hier beginnen.
http://www.pbs.org/wgbh/nova/elegant/
Theory of Everything?
Some physicists believe string theory
may unify the forces of nature
by Brian Greene
The Elegant Universe homepage
Note: For a definition of unfamiliar terms, see our glossary.
The fundamental particles of the universe that physicists have identified—electrons, neutrinos, quarks, and so on—are the "letters" of all matter. Just like their linguistic counterparts, they appear to have no further internal substructure. String theory proclaims otherwise. According to string theory, if we could examine these particles with even greater precision—a precision many orders of magnitude beyond our present technological capacity—we would find that each is not pointlike but instead consists of a tiny, one-dimensional loop. Like an infinitely thin rubber band, each particle contains a vibrating, oscillating, dancing filament that physicists have named a string.
In the figure at right, we illustrate this essential idea of string theory by starting with an ordinary piece of matter, an apple, and repeatedly magnifying its structure to reveal its ingredients on ever smaller scales. String theory adds the new microscopic layer of a vibrating loop to the previously known progression from atoms through protons, neutrons, electrons, and quarks.
Although it is by no means obvious, this simple replacement of point-particle material constituents with strings resolves the incompatibility between quantum mechanics and general relativity (which, as currently formulated, cannot both be right). String theory thereby unravels the central Gordian knot of contemporary theoretical physics. This is a tremendous achievement, but it is only part of the reason string theory has generated such excitement.
Field of dreams
In Einstein's day, the strong and weak forces had not yet been discovered, but he found the existence of even two distinct forces—gravity and electromagnetism—deeply troubling. Einstein did not accept that nature is founded on such an extravagant design. This launched his 30-year voyage in search of the so-called unified field theory that he hoped would show that these two forces are really manifestations of one grand underlying principle. This quixotic quest isolated Einstein from the mainstream of physics, which, understandably, was far more excited about delving into the newly emerging framework of quantum mechanics. He wrote to a friend in the early 1940s, "I have become a lonely old chap who is mainly known because he doesn't wear socks and who is exhibited as a curiosity on special occasions."
Einstein was simply ahead of his time. More than half a century later, his dream of a unified theory has become the Holy Grail of modern physics. And a sizeable part of the physics and mathematics community is becoming increasingly convinced that string theory may provide the answer. From one principle—that everything at its most microscopic level consists of combinations of vibrating strands—string theory provides a single explanatory framework capable of encompassing all forces and all matter.
String theory proclaims, for instance, that the observed particle properties—that is, the different masses and other properties of both the fundamental particles and the force particles associated with the four forces of nature (the strong and weak nuclear forces, electromagnetism, and gravity)—are a reflection of the various ways in which a string can vibrate. Just as the strings on a violin or on a piano have resonant frequencies at which they prefer to vibrate—patterns that our ears sense as various musical notes and their higher harmonics—the same holds true for the loops of string theory. But rather than producing musical notes, each of the preferred mass and force charges are determined by the string's oscillatory pattern. The electron is a string vibrating one way, the up-quark is a string vibrating another way, and so on.
Far from being a collection of chaotic experimental facts, particle properties in string theory are the manifestation of one and the same physical feature: the resonant patterns of vibration—the music, so to speak—of fundamental loops of string. The same idea applies to the forces of nature as well. Force particles are also associated with particular patterns of string vibration and hence everything, all matter and all forces, is unified under the same rubric of microscopic string oscillations—the "notes" that strings can play.
A theory to end theories
For the first time in the history of physics we therefore have a framework with the capacity to explain every fundamental feature upon which the universe is constructed. For this reason string theory is sometimes described as possibly being the "theory of everything" (T.O.E.) or the "ultimate" or "final" theory. These grandiose descriptive terms are meant to signify the deepest possible theory of physics—a theory that underlies all others, one that does not require or even allow for a deeper explanatory base.
In practice, many string theorists take a more down-to-earth approach and think of a T.O.E. in the more limited sense of a theory that can explain the properties of the fundamental particles and the properties of the forces by which they interact and influence one another. A staunch reductionist would claim that this is no limitation at all, and that in principle absolutely everything, from the big bang to daydreams, can be described in terms of underlying microscopic physical processes involving the fundamental constituents of matter. If you understand everything about the ingredients, the reductionist argues, you understand everything.
The reductionist philosophy easily ignites heated debate. Many find it fatuous and downright repugnant to claim that the wonders of life and the universe are mere reflections of microscopic particles engaged in a pointless dance fully choreographed by the laws of physics. Is it really the case that feelings of joy, sorrow, or boredom are nothing but chemical reactions in the brain—reactions between molecules and atoms that, even more microscopically, are reactions between some of the fundamental particles, which are really just vibrating strings?
In response to this line of criticism, Nobel laureate Steven Weinberg cautions in Dreams of a Final Theory:
At the other end of the spectrum are the opponents of reductionism who are appalled by what they feel to be the bleakness of modern science. To whatever extent they and their world can be reduced to a matter of particles or fields and their interactions, they feel diminished by that knowledge....I would not try to answer these critics with a pep talk about the beauties of modern science. The reductionist worldview is chilling and impersonal. It has to be accepted as it is, not because we like it, but because that is the way the world works.
Some agree with this stark view, some don't.
Others have tried to argue that developments such as chaos theory tell us that new kinds of laws come into play when the level of complexity of a system increases. Understanding the behavior of an electron or quark is one thing; using this knowledge to understand the behavior of a tornado is quite another. On this point, most agree. But opinions diverge on whether the diverse and often unexpected phenomena that can occur in systems more complex than individual particles truly represent new physical principles at work, or whether the principles involved are derivative, relying, albeit in a terribly complicated way, on the physical principles governing the enormously large number of elementary constituents.
My own feeling is that they do not represent new and independent laws of physics. Although it would be hard to explain the properties of a tornado in terms of the physics of electrons and quarks, I see this as a matter of calculational impasse, not an indicator of the need for new physical laws. But again, there are some who disagree with this view.
A fresh start for science
What is largely beyond question, and is of primary importance to the journey described in my book The Elegant Universe, is that even if one accepts the debatable reasoning of the staunch reductionist, principle is one thing and practice quite another. Almost everyone agrees that finding the T.O.E. would in no way mean that psychology, biology, geology, chemistry, or even physics had been solved or in some sense subsumed. The universe is such a wonderfully rich and complex place that the discovery of the final theory, in the sense we are describing here, would not spell the end of science.
Quite the contrary: The discovery of the T.O.E.—the ultimate explanation of the universe at its most microscopic level, a theory that does not rely on any deeper explanation—would provide the firmest foundation on which to build our understanding of the world. Its discovery would mark a beginning, not an end. The ultimate theory would provide an unshakable pillar of coherence forever assuring us that the universe is a comprehensible place.
tr_imparator
21-02-09, 02:05
De term antropisch ken ik niet. Heb hem opgezocht in wiki en heb tijd nodig om het te overdenken.
Ik ben een aanhanger van de kwantum-theorie.
Terugkerend op het onderwerp "antropisch"...
In wiki staat:
"Tegenstanders verwerpen dit principe als een nietszeggende tautologie omdat het onderliggende idee van niet-waarneembare delen van het heelal met andere natuurconstanten theoretisch onbewijsbaar en onweerlegbaar is en als zodanig geen plaats moet hebben in de wetenschap"
Ik ben geneigd me daar bij aan te sluiten.
Wel evolutietheorie maar geen snaartheorie?
tr_imparator
21-02-09, 02:06
De initiële condities van het heelal, natuurwetten en de levensvorm de we bedoelen zijn drie variabelen. In verhandelingen hierover neemt men de tweede en de derde echter gewoonlijk als constanten. Dus de natuurwetten blijven bij de variërende initiële condities wat ze nu zijn. En met "leven" bedoelen we leven zoals wij dat kennen.
Idee:
Things are different, we may assume, with the appearance of fine-tuning in the Big Bang. While there are likely to be many other planets, there is only one Universe. But this difference may be less than it seems. Some physicists suggest that the observable Universe is only one out of many different worlds, which are all equally parts of reality. According to one such view, the other worlds are related to ours in a way that solves some of the mysteries of quantum physics. On the different and simpler view that is relevant here, the other worlds have the same laws of nature as our world, and they are produced by Big Bangs that are broadly similar, except in having different initial conditions.
On this Many Worlds Hypothesis, there is no need for fine-tuning. If there were enough Big Bangs, we should expect that, in a few of these, conditions would be just right to allow for complexity and life; and it would be no surprise that our Big Bang was one of these few. To illustrate this point, we can revise my second lottery. Suppose my gaoler picks a straw, not once, but very many times. That would explain his managing, once, to pick the longest straw, without that’s being an extreme coincidence, or this lottery’s being rigged.
On most versions of the Many Worlds Hypothesis, these many worlds are not, except through their origins, causally related. Some object that, since our world could not be causally affected by such other worlds, we can have no evidence for their existence, and can therefore have no reason to believe in them. But we do have such a reason, since their existence would explain an otherwise puzzling feature of our world: the appearance of fine-tuning.
Ik begrijp deze gebrabbel niet.
The Field is an information-gathering system, an evolving force that seeks to know itself. This may be a shock for those brought up in traditional religions who may be substituting the ‘Zero Point Field’ with ‘God’ because, if our theory is right, God is not all-knowing , but is ignorant of itself. Indeed, each of us is a representation of God in separation.
Wel evolutietheorie maar geen snaartheorie?
Ja.
Maar je vergelijkt wel appels met peren. Er bestaat helemaal geen link tussen die 2.
Evolutietheorie staat kaarsrecht overeind. Brede verklaring vanuit simpele principes die bij ieder onderzoek bevestigd wordt.
Snaartheorie staat nog heel erg in de kinderschoenen en is me eigenlijk te abstract.
tr_imparator
21-02-09, 12:33
Ja.
Maar je vergelijkt wel appels met peren. Er bestaat helemaal geen link tussen die 2.
Evolutietheorie staat kaarsrecht overeind.
Snaartheorie staat nog heel erg in de kinderschoenen en is me eigenlijk te abstract.
Juist het tegenovergestelde. Evolutie is niks waard als men niet het begin en het einde? in de theorie kan invatten. Juist daarom is de snaartheorie nodig.
Ik geloof in evolutie binnen soorten, maar niet evolutie tussen soorten. Zo denk ik dat er bepaalde veranderingen kunnen optreden in soorten, maar geloof ik niet in verwantschap van mensen en apen. Een argument is dan: Stel je voor dat er miljoenen jaren evolutie binnen een soort is, dan heb je toch een heel ander soort. Nee, dat kan ik mij niet voorstellen. Ik denk dat uiteindelijk in de wetenschap soorten gezuiverd gaan woorden. Met andere woorden dat de link met de zogenaamde 'voorouders' gaat verdwijnen.
Ik geloof in uniekheid in soorten, niet in groep soorten.
Je kan niet alleen voor de kwantumtheorie zijn: zo sluit je je ogen voor een deel van de wetenschap. Je kan niet eens zijn met de eerste wet van Newton en de oneens met de tweede.
De evolutietheorie klopt in zijn eigen systeem. Er is geen plaats voor uitzonderingen. Een argument tegen dit, is dat men meestal zegt: 'het is nog niet helemaal compleet, we weten veel, maar nog niet alles''.
Ongeacht de brede acceptatie, kritiek = kritiek.
Eigenlijk had ik moeten zeggen, in mijn reactie van gister. Wel evolutietheorie. Geen snaartheorie. ;)
tr_imparator
21-02-09, 12:50
Evolutietheorie is de bewijzen van nu gebruiken, om geschiedenis te verklaren. Je zou je kunnen voorstellen dat in het verleden het anders had kunne gaan.
Misschien is evolutie alleen van toepassing op korte perioden.
Juist het tegenovergestelde. Evolutie is niks waard als men niet het begin en het einde in de theorie kan invatten. Juist daarom is de snaartheorie nodig.
Jij wilt een allesomvattende verklaring of niks ? Ik vind een deelverklaring altijd beter dan niks.En dat daarmee al mijn vragen niet beantwoord worden neem ik op de koop toe. Vergeet niet dat wetenschap nooit af is. Ieder antwoord levert nieuw vragen op.
Ik geloof in evolutie binnen soorten, maar niet evolutie tussen soorten. Zo denk ik dat er bepaalde veranderingen kunnen optreden in soorten, maar geloof ik niet in verwantschap van mensen en apen. Een argument is dan: Stel je voor dat er miljoenen jaren evolutie binnen een soort is, dan heb je toch een heel ander soort. Nee, dat kan ik mij niet voorstellen.
Bij die laatste zin ga je de fout in."Ik kan het mij niet voorstellen" kan nooit het criterium zijn voor wetenschap. Jij blijft binnen de menselijke maat denken. Verdiep je maar eens in de subatomaire wereld en in kosmologie . Daar gebeuren dingen die je je helemaal niet kunt voorstellen.Of: Kun jij je voorstellen dat een bergtop ooit zeebodem was ? Dat is juist de verdienste van de wetenschap. De menselijke maat wordt overstegen en laat je een glimp zien van wat daarachter zit.Gelovigen zien ook alleen maar in de menselijke maat. Iets wat binnen 100 jaar (1-3 generaties) niet zichtbaar verandert, verandert nooit in hun belevingswereld want 'ze kunnen het zich niet voorstellen'.
Ik denk dat uiteindelijk in de wetenschap soorten gezuiverd gaan woorden. Met andere woorden dat de link met de zogenaamde 'voorouders' gaat verdwijnen.
Tsjah. Ik noem dat geen zuiveren. Zuiver is juist dat alle levensvormen uit een oervorm komen.
Je kan niet alleen voor de kwantumtheorie zijn: zo sluit je je ogen voor een deel van de wetenschap.
Hoezo ?
Juist het tegenovergestelde. Evolutie is niks waard als men niet het begin en het einde? in de theorie kan invatten. Juist daarom is de snaartheorie nodig.
Evolutietheorie houdt zich helemaal niet bezig met een begin en einde. Ik begrijp dan ook niet wat je met "niks waard" bedoelt.
Ik geloof in evolutie binnen soorten, maar niet evolutie tussen soorten. Zo denk ik dat er bepaalde veranderingen kunnen optreden in soorten, maar geloof ik niet in verwantschap van mensen en apen. Een argument is dan: Stel je voor dat er miljoenen jaren evolutie binnen een soort is, dan heb je toch een heel ander soort. Nee, dat kan ik mij niet voorstellen. Ik denk dat uiteindelijk in de wetenschap soorten gezuiverd gaan woorden. Met andere woorden dat de link met de zogenaamde 'voorouders' gaat verdwijnen.
Ik geloof in uniekheid in soorten, niet in groep soorten.
Deze logica snap ik dus weer helemaal niet. Als je in kleine verandering gelooft, dan geloof je automatisch ook in grote verandering. Namelijk, een miljoen kleine veranderingen staat gelijk aan een grote verandering. Waardoor wordt volgens jou verandering begrensd? En waarom? (in geval god je antwoord is)
Evolutietheorie is de bewijzen van nu gebruiken, om geschiedenis te verklaren. Je zou je kunnen voorstellen dat in het verleden het anders had kunne gaan.
Nope de basiselementen van de evolutietheorie (variatie, erfelijkheid en selectie)
hebben helemaal niks met geschiedenis te maken.
tr_imparator
21-02-09, 13:38
Jij wilt een allesomvattende verklaring of niks ? Ik vind een deelverklaring altijd beter dan niks.En dat daarmee al mijn vragen niet beantwoord worden neem ik op de koop toe. Vergeet niet dat wetenschap nooit af is. Ieder antwoord levert nieuw vragen op.
Eigenlijk wel ja. Deelverklaring zouden nooit tot acceptatie moeten leiden. Dat begrensd de wetenschap. Als je iets wil verklaren, moet je altijd in andere verklaringen proberen te denken. Ook een reden waarom je tegen de evolutietheorie kan zijn.
Bij die laatste zin ga je de fout in."Ik kan het mij niet voorstellen" kan nooit het criterium zijn voor wetenschap. Jij blijft binnen de menselijke maat denken. Verdiep je maar eens in de subatomaire wereld en in kosmologie . Daar gebeuren dingen die je je helemaal niet kunt voorstellen.Of: Kun jij je voorstellen dat een bergtop ooit zeebodem was ? Dat is juist de verdienste van de wetenschap. De menselijke maat wordt overstegen en laat je een glimp zien van wat daarachter zit.Gelovigen zien ook alleen maar in de menselijke maat. Iets wat binnen 100 jaar (1-3 generaties) niet zichtbaar verandert, verandert nooit in hun belevingswereld want 'ze kunnen het zich niet voorstellen'.
Bij de enelaatste zin is al die fout gemaakt. Ik heb het helemaal niet over gelovigen en ongelovigen.
Tsjah. Ik noem dat geen zuiveren. Zuiver is juist dat alle levensvormen uit een oervorm komen.
Ik noem dat basiselementen waar leven uit kan bestaan.
Hoezo ?
Omdat de kwantumtheorie niet alles kan verklaren.
tr_imparator
21-02-09, 13:40
Evolutietheorie houdt zich helemaal niet bezig met een begin en einde. Ik begrijp dan ook niet wat je met "niks waard" bedoelt.
Deze logica snap ik dus weer helemaal niet. Als je in kleine verandering gelooft, dan geloof je automatisch ook in grote verandering. Namelijk, een miljoen kleine veranderingen staat gelijk aan een grote verandering. Waardoor wordt volgens jou verandering begrensd? En waarom? (in geval god je antwoord is)
Nee, dat hoeft niet perse. Je kan in kleine veranderingen geloven, maar ook geloven dat daar limieten aan zijn verbonden. Daar is niks mis mee. Natuurlijk spelen type veranderingen ook mee. Ze hebben invloed op elkaar en interferen met elkaar, maar kunnen elkaar niet veranderen.
Bij de enelaatste zin is al die fout gemaakt. Ik heb het helemaal niet over gelovigen en ongelovigen.
Da's geen fout. Ik gebruik het als toelichting. Wat ik wil zeggen is dat je in dit opzicht denkt als een gelovige. Die verwerpen veel wetenschap omdat ze het 'zich niet kunnen voorstellen'.
Omdat de kwantumtheorie niet alles kan verklaren.
Je vooronderstelling is dus dat er een theorie te bedenken moet zijn die alles kan verklaren ? Kan het niet zo zijn dat de wereld te complex is om dat voor elkaar te krijgen en dat je dus genoegen moet nemen met minder dan alles ?
tr_imparator
21-02-09, 13:51
Nope de basiselementen van de evolutietheorie (variatie, erfelijkheid en selectie)
hebben helemaal niks met geschiedenis te maken.
Dit is meer mendel. Evolutietheorie is welliswaar gebasseerd op deze principes, maar de conclusies gaan veel verder dan dit alleen.
Het is niet moeilijk te geloven dat er variatie voor komt tussen soorten en in soorten. Het is niet moeilijk dat vervolgens een unieke combinatie van genen, geerfd worden. Het is ook niet moeilijk te denken dat een gunstigere vorm van selectie een voordeel heeft in het leven.
Het is wel moeilijk te denken dat kleine variaties in genen zo een grote verandering kunnen teweegbrengen, dat opeens een wezentje zo groot als een rat, miljarenden later de hedendaagse mens wordt. Beetje butterflyeffect. Ik denk eigenlijk dat er limiaties bestaan in die variatie.
Je kan dan wel zeggen dat de wetenschap juist verder wil gaan dan wat men zich kan voorstellen, houdt er dan wel rekening wel dat mensen er ook een geloofsetiket op kunnen plakken.
Wetenschap bevind zich binnen onze maximale denkvermogens. Daarbuiten is het geen wetenschap meer. Verdieping in wat wetenschapfilosofie kan bij jou volgens mij geen kwaad.
Nee, dat hoeft niet perse. Je kan in kleine veranderingen geloven, maar ook geloven dat daar limieten aan zijn verbonden. Daar is niks mis mee. Natuurlijk spelen type veranderingen ook mee. Ze hebben invloed op elkaar en interferen met elkaar, maar kunnen elkaar niet veranderen.
Dit geef ik ook aan in mijn antwoord. Je kunt je dus wel voorstellen dat deze limieten er helemaal niet zijn, en je gelooft dus ook in de mogelijkheid dat kleine veranderingen resulteren in een grote. Mijn vraag was ook wat volgens jou deze limieten veroorzaakt.
tr_imparator
21-02-09, 14:13
Dit geef ik ook aan in mijn antwoord. Je kunt je dus wel voorstellen dat deze limieten er helemaal niet zijn, en je gelooft dus ook in de mogelijkheid dat kleine veranderingen resulteren in een grote. Mijn vraag was ook wat volgens jou deze limieten veroorzaakt.
Nee, ik kan mogelijkheden voorstellen en daar een waarschijnlijkheidstoets aan binden. Ik acht mijn verklaring meer plausibel. Als je zegt dit is de waarheid, geef dan argumenten wat mijn kritiek teniet doet. Een theorie moet kritiek kunnen doorstaan, niet het omgekeerde.
Of weet jij stiekem eigenlijk niet zo veel over de evolutietheorie dan dat je in eerste instantie laat blijken?
Dit is meer mendel. Evolutietheorie is welliswaar gebasseerd op deze principes, maar de conclusies gaan veel verder dan dit alleen.
Allicht reiken complete theorieen en conclusies verder dan die basiselementen die ik noem . Mendel is een belangrijk onderdeel van de evolutieleer hij kende alleen het selectie-principe niet.
Het is wel moeilijk te denken dat kleine variaties in genen zo een grote verandering kunnen teweegbrengen, dat opeens een wezentje zo groot als een rat, miljarenden later de hedendaagse mens wordt. Beetje butterflyeffect. Ik denk eigenlijk dat er limiaties bestaan in die variatie.
Je blijft maar herhalen dat je je het niet kunt voorstellen? En je blijft maar denken dat je daarmee theorieeen onderuit kunt halen ? Dan houdt discussie snel op natuurlijk.
"IK kan het me niet voorstellen, dus het bestaat niet". Heb je geen betere argumenten ?
Je kan dan wel zeggen dat de wetenschap juist verder wil gaan dan wat men zich kan voorstellen, houdt er dan wel rekening wel dat mensen er ook een geloofsetiket op kunnen plakken.
En als deze wetenschap proefondervindelijk bevestigd word ? De relativiteitstheorie van Einstein (die niemand zich kon voorstellen) ontworpen begin 20e eeuw is 80 jaar later bevestigd in de praktijk bij het plaatsen van atoomklokken in straalvliegtuigen.
Dus dat geloofsetiket is daarmee definitief naar de prullenbak verwijderd.
Wetenschap bevind zich binnen onze maximale denkvermogens. Daarbuiten is het geen wetenschap meer. Verdieping in wat wetenschapfilosofie kan bij jou volgens mij geen kwaad.
Je snapt niet wat ik bedoel.Alle theorieen wordt bedacht dus bevinden zich per definitie binnen onze denkvermogens. Je kunt namelijk alleen maar met je hersens denken. Met de menselijke maat bedoel ik niet het maximale denkvermogen.
Nee, ik kan mogelijkheden voorstellen en daar een waarschijnlijkheidstoets aan binden. Ik acht mijn verklaring meer plausibel. Als je zegt dit is de waarheid, geef dan argumenten wat mijn kritiek teniet doet. Een theorie moet kritiek kunnen doorstaan, niet het omgekeerde.
Of weet jij stiekem eigenlijk niet zo veel over de evolutietheorie dan dat je in eerste instantie laat blijken?
Ik heb me nergens uitgelaten over hoe ik denk dat het zit, en ik claim het ook niet te weten. Ik stel aan jou de vraag wat die limieten veroorzaakt. Waarom vind jij het idee van limieten meer plausibel? Als jij een goeie verklaring kan geven, wil ik jouw theorie best in overweging nemen. Vooralsnog zie ik geen reden waarom ik moet aannemen, of waarom het meer plausibel zou zijn, dat er limieten zitten aan veranderingen.
tr_imparator
21-02-09, 14:21
Da's geen fout. Ik gebruik het als toelichting. Wat ik wil zeggen is dat je in dit opzicht denkt als een gelovige. Die verwerpen veel wetenschap omdat ze het 'zich niet kunnen voorstellen'.
Je vooronderstelling is dus dat er een theorie te bedenken moet zijn die alles kan verklaren ? Kan het niet zo zijn dat de wereld te complex is om dat voor elkaar te krijgen en dat je dus genoegen moet nemen met minder dan alles ?
Precies. Maak je je als voorstander van de wetenschap je nu niet een beetje belachelijk? Misschien meer omdat ik het mij niet permitteer om alles voor te kunnen stellen, omdat ik het simpelweg niet kan.
Wat doet je denken dat mensen van 2009 jaar geleden anders dachten dan wij nu? Weten wij gemiddeld meer nu? Of is dit evolutie??
tr_imparator
21-02-09, 14:25
Je blijft maar herhalen dat je je het niet kunt voorstellen? En je blijft maar denken dat je daarmee theorieeen onderuit kunt halen ? Dan houdt discussie snel op natuurlijk.
"IK kan het me niet voorstellen, dus het bestaat niet". Heb je geen betere argumenten ?
Ik moet erover nadenken. Het is niet ik kan het mij niet voorstellen, dus het bestat niet, het is meer ik kan mij ook andere dingen voorstellen.
Precies. Maak je je als voorstander van de wetenschap je nu niet een beetje belachelijk?
Nee, juist niet.
Precies. Maak je je als voorstander van de wetenschap je nu niet een beetje belachelijk? Misschien meer omdat ik het mij niet permitteer om alles voor te kunnen stellen, omdat ik het simpelweg niet kan.
De wetenschap permitteert zich dat toch ook niet ? De evolutietheoretici geven duidelijk de begrenzingen aan.
Wat doet je denken dat mensen van 2009 jaar geleden anders dachten dan wij nu? Weten wij gemiddeld meer nu? Of is dit evolutie??
Natuurlijk weten wij gigantisch veel meer.Per saldo. Ik kan me voorstellen dat er bepaalde kennis (kruiden,pyramidebouw ?)verloren is gegaan. Die kan echter weggestreept worden tegen de gigantische hoeveelheid kennis die we gewonnen hebben. Maar dat heeft niks met evolutie te maken.Onze hersenen zijn in die 2000 jaar niet veranderd.
Interessantere vraag is of we wijzer zijn.Wijsheid en wetenschap zijn verschillende dingen.Een slimme professor kan hele domme dingen doen.
tr_imparator
21-02-09, 14:39
Ik heb me nergens uitgelaten over hoe ik denk dat het zit, en ik claim het ook niet te weten. Ik stel aan jou de vraag wat die limieten veroorzaakt. Waarom vind jij het idee van limieten meer plausibel? Als jij een goeie verklaring kan geven, wil ik jouw theorie best in overweging nemen. Vooralsnog zie ik geen reden waarom ik moet aannemen, of waarom het meer plausibel zou zijn, dat er limieten zitten aan veranderingen.
Je luistert niet. Ik zeg ik kan het mij voorstellen dat het ook anders had kunnen verlopen. Zo dus dat een bepaalde soort binnen zijn eigen soort kan evolueren, maar niet kan evolueren tot een andere soort. Misschien heeft het niet genoeg draagkracht voor die verandering of voor een bepaalde type verandering. Verder kan ik bijvoorbeeld zeggen dat het leven een cyclus is en verandering kan plaatsvinden in deze cyclus. Daarom kan de cyclusduur onvoldoende zijn, om grote veranderingen te kunnen doorstaan. Bijvoorbeeld. Zeg maar wat nu. Ik heb i.t.t. tot Darwin mijn leven niet gewijd aan de 'evolutie'. Misschien kan ik met de huidige wetenschappelijke kennis op een beter idee komen?
Ik moet erover nadenken. Het is niet ik kan het mij niet voorstellen, dus het bestat niet, het is meer ik kan mij ook andere dingen voorstellen.
Die andere dingen daar zijn ook heel veel boeken over geschreven.Maar die vallen dan meer onder kunst en literatuur dan onder wetenschap.
tr_imparator
21-02-09, 14:49
Nee, juist niet.
De wetenschap permitteert zich dat toch ook niet ? De evolutietheoretici geven duidelijk de begrenzingen aan.
Natuurlijk weten wij gigantisch veel meer.Per saldo. Ik kan me voorstellen dat er bepaalde kennis (kruiden,pyramidebouw ?)verloren is gegaan. Die kan echter weggestreept worden tegen de gigantische hoeveelheid kennis die we gewonnen hebben. Maar dat heeft niks met evolutie te maken.Onze hersenen zijn in die 2000 jaar niet veranderd.
Interessantere vraag is of we wijzer zijn.Wijsheid en wetenschap zijn verschillende dingen.Een slimme professor kan hele domme dingen doen.
Wat maakt de evolutietheorie een 'theorie' en geen klare 'wetenschap'?
Moet gaan. :zwaaï:
Je luistert niet. Ik zeg ik kan het mij voorstellen dat het ook anders had kunnen verlopen. Zo dus dat een bepaalde soort binnen zijn eigen soort kan evolueren, maar niet kan evolueren tot een andere soort. Misschien heeft het niet genoeg draagkracht voor die verandering of voor een bepaalde type verandering. Verder kan ik bijvoorbeeld zeggen dat het leven een cyclus is en verandering kan plaatsvinden in deze cyclus. Daarom kan de cyclusduur onvoldoende zijn, om grote veranderingen te kunnen doorstaan. Bijvoorbeeld. Zeg maar wat nu. Ik heb i.t.t. tot Darwin mijn leven niet gewijd aan de 'evolutie'. Misschien kan ik met de huidige wetenschappelijke kennis op een beter idee komen?
Ja hoor, ik luister niet goed, maak het even helemaal mooi. Ik vraag jou wat die limieten veroorzaakt. Je weet het dus niet, je zit maar wat in het wilde weg te gokken. Prima hoor, maar in een discussie is dat niet serieus te nemen.
Sallahddin
21-02-09, 17:39
The Field is an information-gathering system, an evolving force that seeks to know itself. This may be a shock for those brought up in traditional religions who may be substituting the ‘Zero Point Field’ with ‘God’ because, if our theory is right, God is not all-knowing , but is ignorant of itself. Indeed, each of us is a representation of God in separation.
I'd rather prefer the dogs' tail theory :lol: : : the dog trying to bite or catch its own tail without any succes :
that those elementary particles do have no sub_structures remains to be seen :
the string theory came out of the fertile imagination of micro_physics ' scientists ,the same ones who were trying to figure out or invent the so_called "theory of everything" :
well, Good luck !
...........
.
My own feeling is that they do not represent new and independent laws of physics. Although it would be hard to explain the properties of a tornado in terms of the physics of electrons and quarks, I see this as a matter of calculational impasse, not an indicator of the need for new physical laws. But again, there are some who disagree with this view.
Very much so indeed.
Chemie of kookkunst zijn overbodige disciplines; voor de chemie levert de Schrödingervergelijking in principe een perfecte theory of everything. De 'calculational impasse' slaat echter overbiddelijk toe als we de complexiteit van een CH4 molecuul overstijgen; hij is onoplosbaar, ook een numbercruncher helpt niet verder. De kollloïdchemicus knutselt dus onverdroten verder met zijn 'achterhaalde' modellen, omdat hij daarmee tenminste vooruit komt.
Wie daarentegen een smakelijke chocoladetaart will toebereiden, een proces dat een bij uitstek
kollloïdchemische basis heeft, zal op nog archaïscher denkmodellen terugvallen omdat de chemie hèm ook niet veel verder helpt. Voor taart- toebereiding op industriële schaal ligt dat iets (niet veel) anders. En de produkten zijn in de regel niet om te vreten.
PS Jammer, dat je EGB niet uitgelezen hebt. Je hebt hier een kernthema van het boek te pakken en je flikkert het achteloos overboord met de lapidiare mededeling dat onderliggende systeemniveau’s per definitie ‚interessanter’ zijn dan bovenliggende. Wat onzinnig is.
Link. (http://en.wikipedia.org/wiki/Emergence)
tr_imparator
23-02-09, 09:11
Very much so indeed.
Chemie of kookkunst zijn overbodige disciplines; voor de chemie levert de Schrödingervergelijking in principe een perfecte theory of everything. De 'calculational impasse' slaat echter overbiddelijk toe als we de complexiteit van een CH4 molecuul overstijgen; hij is onoplosbaar, ook een numbercruncher helpt niet verder. De kollloïdchemicus knutselt dus onverdroten verder met zijn 'achterhaalde' modellen, omdat hij daarmee tenminste vooruit komt.
Wie daarentegen een smakelijke chocoladetaart will toebereiden, een proces dat een bij uitstek
kollloïdchemische basis heeft, zal op nog archaïscher denkmodellen terugvallen omdat de chemie hèm ook niet veel verder helpt. Voor taart- toebereiding op industriële schaal ligt dat iets (niet veel) anders. En de produkten zijn in de regel niet om te vreten.
PS Jammer, dat je EGB niet uitgelezen hebt. Je hebt hier een kernthema van het boek te pakken en je flikkert het achteloos overboord met de lapidiare mededeling dat onderliggende systeemniveau’s per definitie ‚interessanter’ zijn dan bovenliggende. Wat onzinnig is.
Link. (http://en.wikipedia.org/wiki/Emergence)
Ik vind 'rosehip'thee meestal best lekker. Meestal omdat ik het meestal in mijn eigen kopje drink. Nou vroeg ik mij af waarom ik de thee nu niet lekker vind, in een ander kopje. Dacht misschien aan het materiaal van het kopje. Glas vs keramiek-achtigs. Maar vorige week dacht ik dat het ook misschien
te maken zou kunnen hebben met de sterkte van de thee. Mijn kopje was kleiner. Dus ging ik 2 'theezakjes' gebruiken voor een ander kopje. Dat benaderde inderdaad mijn universele rosehiptheesmaak. Als je Turks thee (zwarte thee maakt) moet je de water laten doorkoken(zo een 15-20 minuten en absoluut niet langer en de thee moet zich dan daarna nog zo een 15 minuten intrekken. Voor Turks thee heb je dus eigenlijk best veel geduld nodig. Als je het laat doorkoken en intrekken is het inderdaad lekkerder (een reden waarom Turks thee in theezakjes, nooit succesvol zijn geweest..smaakt gewoon naar niks). Nu dacht ik, wat als ik de water van mijn rosehipthee eens laat doorkoken. Dat scheen inderdaad nog lekkerder te zijn. Ik gebruik, tot ongenoegen van mijn moeder, nu 2 theezakjes en laat de water eventjes doorkoken om de ultieme rosehiptheesmaak te krijgen. Na wat geexperimenteer ga je natuurlijk denken waar die doorkoken mee te maken heeft. Mijn profielwerkstuk (dat is een werkstuk die je moet maken bij het afronden van je profiel) ging over sonoluminescentie. Ik probeerde dus - tevergeefs - met water en geluid, licht op te wekken. Dat water moest een bepaalde argon-gehalte hebben, mocht je licht willen opwekken,..een juiste argongehalte kreeg je door het water goed te laten doorkoken. Nu denk ik dat misschien mijn (nieuwe) universele theesmaak welles te maken zou kunnen hebben met deze argongehalte van mijn water. Ik heb dus nu een waterkoker gehaald met de mogelijkheid tot doorkoken,..omdat ik niet te veel gas wou gebruiken op het fornuis. Anyways nu kookt mijn waterkoker dus door (moet wel de klep omhoog laten, anders schakelt het af) en is mijn thee veel lekkerder.
Er is natuurlijk ook nog eeen mogelijkheid dat ik al maanden in een 'theewaan' zit en dit allemaal psychologisch is. In dat geval adviseer ik je om mijn adviezen niet op te volgen.
P.s. rosehip thee (kusburnu in het Turks) is in Nederland best zeldzaam, alleen sommige Turkse winkels verkopen het. Aan Nederlandse rosehip moet je nooit beginnen.
Ik heb dus nu een waterkoker gehaald met de mogelijkheid tot doorkoken,..omdat ik niet te veel gas wou gebruiken op het fornuis. Anyways nu kookt mijn waterkoker dus door (moet wel de klep omhoog laten, anders schakelt het af)
Jah een elektrik çaydanlık, maar die blijft toch aan? Ik heb een Tiryaki van Arçelik, prima ding. Tot een Marokkaanse zonder verstand van Turkse thee de bovenpot brak :moe:
Wat maakt de evolutietheorie een 'theorie' en geen klare 'wetenschap'?
De theorie is onderdeel van klare wetenschap.
Om maar ff een knuppel in het hoenderhok te gooien. Het universum kan best een hologram zijn, volgens de meest recente theoretische inzichten:
http://www.newscientist.com/article/mg20126911.300-our-world-may-be-a-giant-hologram.html?full=true
Wat dat kan betekenen? Misschien is er geen realiteit en is alles bedacht. Dat zou wel een ontnuchterende conclusie zijn voor de wetenschap.
Misschien is er geen realiteit en is alles bedacht.
Niet echt origineel. Dat is al eens bedacht.
Niet echt origineel. Dat is al eens bedacht.
Het was niet mijn bedoeling origineel te zijn. Het zou overigens wel een goede grap zijn als het waar zou zijn :D
Het was niet mijn bedoeling origineel te zijn. Het zou overigens wel een goede grap zijn als het waar zou zijn :D
Als het waar is, dan is het geen realiteit. Dan is het bedacht. Als het niet waar is, dan natuurlijk ook. Het is, kortom, een bewering zonder inhoud.
Als het waar is, dan is het geen realiteit. Dan is het bedacht. Als het niet waar is, dan natuurlijk ook. Het is, kortom, een bewering zonder inhoud.
Ik denk toch dat je nu een logische denkfout maakt. Een bewering doen over iets, namelijk dat er geen realiteit is, kan worden gedaan zonder dat er realiteit bestaat, en dan toch waar zijn. Realiteit is iets anders dan waarheid.
Ik denk toch dat je nu een logische denkfout maakt. Een bewering doen over iets, namelijk dat er geen realiteit is, kan worden gedaan zonder dat er realiteit bestaat, en dan toch waar zijn. Realiteit is iets anders dan waarheid.
Waarheid is een overeenstemming van denkbeeld en realiteit.
Zonder realiteit geen waarheid.
Waarheid is een overeenstemming van denkbeeld en realiteit. Zonder realiteit geen waarheid.
Als er geen realiteit is, is er volgens jou geen waarheid. Maar als er geen realiteit is, is dat waar. Jouw bewering is dus logisch onjuist. Dit is ook eenvoudig in te zien, bijvoorbeeld: 1 + 1 = 2. Dit is een waarheid zonder realiteit.
Je kunt dat toepassen op iets dat je als realiteit ziet, namelijk 1 boom + 1 boom = 2 bomen. Je mag alleen dingen die gelijk aan elkaar zijn, bij elkaar optellen. Maar geen enkele boom is gelijk, dus is de vraag of je 2 bomen bij elkaar op mag tellen. Daarvoor heb je weer een definitie nodig van het begrip boom. Die definitie is een fictie.
Wij ervaren dat als realiteit, maar de wijze waarop we een boom definiëren bepaalt of we ze als gelijk zien terwijl ze niet gelijk zijn. Daarom is onze realiteit niet echt, maar een definitiekwestie. Onze taal bepaalt in grote mate hoe wij de dingen zien. Door middel van taal communiceren wij met andere mensen. De ontvanger heeft doorgaans weer een ander beeld bij het bericht dan de zender. Daarom bestaat waarheid wel, maar realiteit is een fictie.
Als er geen realiteit is, is er volgens jou geen waarheid. Maar als er geen realiteit is, is dat waar. Jouw bewering is dus logisch onjuist. Dit is ook eenvoudig in te zien, bijvoorbeeld: 1 + 1 = 2. Dit is een waarheid zonder realiteit.
Logische waarheden hebben, impliciet of expliciet, altijd de volgende vorm:
Als A (waar is) dan (is) B waar. A kan weer een logische waarheid zijn, dan herhaalt zich het spelletje; zolang tot we op de realiteit stuiten.
1 + 1 = 2 of 3,54 of188635 al naar gelang de getaldefinitie die we (impliciet) hanteren. In het dagelijks leven houden wij ons voor natuurlijke getallen aan de definitie van Peano.
Daar is een reden voor: Als jij je als zelfverzorger op je alternatieve knollentuin terugtrekt doe je er goed aan de hoeveelheden gepootte en ingekuilde aardappelen volgens Peano te tellen en te wegen. Anders kom je de winter niet door.
We kunnen er eindeloos over discussiëren. Het feit dat we het niet eens kunnen worden over de definitie van realiteit, zegt mij al genoeg. Het is ook zinloos, want de waarheid is onafhankelijk van wat wij beiden er van vinden.
Het is voor mij hooguit een leuke discussie waarmee ik de tijd vul.
Wanneer wetenschap verklaring voor het zijn wil geven, veronderstelt dit realiteit. Daarmee staat wetenschap op een wankel fundament als verklaring voor het zijn. De meeste wetenschappers zijn overigens zo verstandig om dit feit te accepteren. Uiteraard kan wetenschap wel een praktisch nut hebben want er zijn veel nuttige uitvindingen gedaan.
We kunnen er eindeloos over discussiëren. Het feit dat we het niet eens kunnen worden over de definitie van realiteit, zegt mij al genoeg.
Daar hebben we het helemaal nog niet over gehad; het ging over 'waarheid' tot nu toe.
'Reality is what doesn't go away if you don't believe in it'. Wat mij betreft een aardige werkdefinitie.
'Realiteit is dat wat is.'
Ook niet slecht; het stempelt wel jouw uitspraak 'misschien bestaat (dwz is) de realiteit wel niet' als zinledig; ik zie dat niet als bezwaar.
Het is ook zinloos, want de waarheid is onafhankelijk van wat wij beiden er van vinden.
Zo. Dan ben ik benieuwd naar jouw definitie van waarheid.
Het is voor mij hooguit een leuke discussie waarmee ik de tijd vul.
Als het leuk is, waarom wil je er dan zo schielijk mee ophouden ?
Wanneer wetenschap verklaring voor het zijn wil geven, veronderstelt dit realiteit.
Dat wil de wetenschap helemaal niet; en ja, wetenschap vóóronderstelt een realiteit.
Daarmee staat wetenschap op een wankel fundament als verklaring voor het zijn.
Nogmaals, daar houdt wetenschap zich niet mee bezig.
Wetenschap levert (als het goed is) verklaringen van het zijn, niet voor het zijn. Wetenschap verklaart waarom de dingen zijn zoals ze zijn. Waarom er überhaupt iets is en waarom niet gewoon niks, daar gaat de wetenschap niet over.
De meeste wetenschappers zijn overigens zo verstandig om dit feit te accepteren. Uiteraard kan wetenschap wel een praktisch nut hebben want er zijn veel nuttige uitvindingen gedaan.
Kwastje. :)
'Reality is what doesn't go away if you don't believe in it'. Wat mij betreft een aardige werkdefinitie. 'Realiteit is dat wat is.' Ook niet slecht; het stempelt wel jouw uitspraak 'misschien bestaat (dwz is) de realiteit wel niet' als zinledig; ik zie dat niet als bezwaar.
Als we in een denkbeeldige wereld leven (zoals bijvoorbeeld in The Matrix) zou je die wereld als realiteit kunnen zien. Maar dan is ons meningsverschil een definitiekwestie. Voor jou kan het realiteit zijn maar iemand die in de gaten heeft dat we daadwerkelijk in The Matrix leven, kijkt er toch heel anders tegenaan. Daarmee is realiteit subjectief en twijfelachtig.
Zo. Dan ben ik benieuwd naar jouw definitie van waarheid.
Onwaarheid is vaak wel aan te tonen. Waarheid is, buiten conceptuele zaken, moeilijk vast te stellen. Maar dat waarheid bestaat, staat wel vast: immers als niets waar is, is dat waar en dus bestaat er waarheid. Dit zou je ook voor realiteit kunnen doen, ware het niet dat realiteit erg afhankelijk is van de definities die je hebt en jouw kijk op de zaak. Realiteit is dus geconstrueerd.
Jij beweert dat realiteit bestaat buiten de waarnemer. In dat geval bestaat er realiteit en heb je gelijk. Zonder waarnemer kun je echter niet vaststellen of er realiteit is en wat deze zou moeten zijn, tenzij je aanneemt dat die er is, hetgeen jij doet. Daarmee kom je op het probleem van subjectiviteit.
Daarom bestaat er volgens mij wel zoiets als de waarheid (zeker conceptueel) maar niet iets als de realiteit want die is voor iedereen anders. In veel gevallen kunnen we het wel met elkaar eens worden (over wat bijvoorbeeld een boom is) en daarom kunnen we een realiteit bedenken en daar over eens zijn.
Als het leuk is, waarom wil je er dan zo schielijk mee ophouden?
Het moet wel gezellig blijven en je komt op mij wat chagrijnig en betweterig over. Bovendien zou ik in herhaling vervallen.
Dat wil de wetenschap helemaal niet; en ja, wetenschap vóóronderstelt een realiteit.
Daar zijn we het over eens.
Nogmaals, daar houdt wetenschap zich niet mee bezig. Wetenschap levert (als het goed is) verklaringen van het zijn, niet voor het zijn. Wetenschap verklaart waarom de dingen zijn zoals ze zijn. Waarom er überhaupt iets is en waarom niet gewoon niks, daar gaat de wetenschap niet over.
Daar zijn we het over eens.
Kwastje. :)
Zelfingenomen mensen zijn niet de meest prettige discussie partners :D.
Laten we verder gaan ...
Huis clos..:knipoog:
tr_imparator
22-02-11, 23:17
Laten we verder gaan ...
Ik merk dat ik vroeger slimmer was.
Zijn er nieuwe inzichten of heb je wat interessants toe te voegen?
Ik merk dat ik vroeger slimmer was.
:vreemd: en dat al voor je 30e ?
Huis clos..:knipoog:
Huis clos - Wikipedia (http://nl.wikipedia.org/wiki/Huis_clos)
In de fysica bestaan er vier fundamentele natuurkrachten:
- de electromagnetische kracht (vb: magneten, electrische stroom, onweer)
- de zwakke kernkracht (vb: atoombom, kerncentrale)
- de sterke wisselwerking (theoretisch model voor een groot aantal verschijnselen bij
elementaire deeltjes)
- zwaartekracht (planeetbanen, structuur van grote sterren galaxieen, gewicht op aarde,
getijden van de zee)
Een formalisme is een verzameling concepten en regels die gebruik maken van deze
concepten. Bv. in het verkeer zijn 'voorrang' en 'rechts' concepten en is 'voorrang van rechts
tenzij ... ' een regel. Wanneer men een formalisme aanvult met voldoende extra regels
bekomt men een systeem waarmee men voorspellingen kan maken. Kwantummechanica is een
voorbeeld van een formalisme. Dit formalisme kan gemakkelijk aangevuld worden met extra
regels om zo de electromagnetische kracht, de zwakke kernkracht en de sterke wisselwerking
te beschrijven. Deze regels komen nooit met elkaar in conflict. In het voorbeeldje met het
verkeer kan men zeggen dat men steeds kan voorspellen hoe brave chauffeurs zich zullen
gedragen wanneer zei een bepaalde route zullen afleggen. Echter, om dat formalisme aan te
vullen met regels om de zwaartekracht te beschrijven, komt men steeds in de problemen. De
concepten die nodig zijn voor zwaartekracht zijn moeilijk te verzoenen met deze van de
kwantummechanica, en wanneer men eenvoudige pogingen doet, bekomt men heel vaak
regels die tegenstrijdig gedrag tonen. Een beetje alsof met een stel verkeersregels alle
auto's op een bepaald kruispunt voorrang hebben en niets kan gezegd worden over hoe het
verkeer op het kruispunt kan lopen volgens die verkeersregels. Gelukkig zijn voor zowat alle
gekende problemen ofwel het ene stel verkeersregels aktief ofwel het andere stel
verkeersregels, zodat er in de praktijk nooit een probleem is. Wanneer men echter gaat
nadenken over de eerste seconden van het heelal, de structuur van een zwart gat, of over
de structuur van materie, ruimte en tijd op heel klein schaal, komen de verkeersregels
gemakkelijk in conflict. Toch denkt men dat er een stel van regels moet bestaan.
Door het concept van elementaire deeltjes te vervangen door een ander concept, en door
regels te gebruiken die goed lijken op de beschrijving van een elastiek of een membraan,
slaagt men erin om ook de zwaartekracht te beschrijven via een kwantummechanische
methode. Op deze wijze heeft men het probleem tussen de concepten en de regels opgelost
en zou men een formalisme kunnen maken waarin men de 4 fundamentele natuurkrachten kan
beschrijven als verschillende interacties tussen één soort 'ding'. Verder merk ik op dat
snaartheorie niet het enige formalisme is die dit kan, er bestaat ook nog twister theorie en
vele kwantumgravitatie modellen die analoge problemen bestuderen.
De enige 'toepassing' van string theorie momenteel is bij mijn weten een kwantificatie van
de achtergrondstraling die veroorzaakt werd heel lang geleden. De wiskundige technieken die
aan de grond liggen van snaartheorie heeft in de wiskunde tot een aantal nieuwe inzichten
geleid, en er zijn ook een aantal toepassingen in de ingenieurswetenschappen van deze
nieuwe technieken.
Bron (http://www.ikhebeenvraag.be/vraag/949)
Huis clos - Wikipedia (http://nl.wikipedia.org/wiki/Huis_clos)
Slotzin van het stuk:
Continuons.. :
Laten we verder gaan ...
Juist het tegenovergestelde. Evolutie is niks waard als men niet het begin en het einde? in de theorie kan invatten. Juist daarom is de snaartheorie nodig.
Ik geloof in evolutie binnen soorten, maar niet evolutie tussen soorten. Zo denk ik dat er bepaalde veranderingen kunnen optreden in soorten, maar geloof ik niet in verwantschap van mensen en apen. Een argument is dan: Stel je voor dat er miljoenen jaren evolutie binnen een soort is, dan heb je toch een heel ander soort. Nee, dat kan ik mij niet voorstellen. Ik denk dat uiteindelijk in de wetenschap soorten gezuiverd gaan woorden. Met andere woorden dat de link met de zogenaamde 'voorouders' gaat verdwijnen.
Ik geloof in uniekheid in soorten, niet in groep soorten.
Je kan niet alleen voor de kwantumtheorie zijn: zo sluit je je ogen voor een deel van de wetenschap. Je kan niet eens zijn met de eerste wet van Newton en de oneens met de tweede.
De evolutietheorie klopt in zijn eigen systeem. Er is geen plaats voor uitzonderingen. Een argument tegen dit, is dat men meestal zegt: 'het is nog niet helemaal compleet, we weten veel, maar nog niet alles''.
Ongeacht de brede acceptatie, kritiek = kritiek.
Eigenlijk had ik moeten zeggen, in mijn reactie van gister. Wel evolutietheorie. Geen snaartheorie. ;)
Je hebt de klok horen luiden maar je weet niet waar de klepel hangt. Verder gebruik je veel de termen ik geloof en ik denk. Geloven doe je niet in de wetenschap; Je kunt iets bewijzen en je hebt hypotheses waar je neutraal tegenover moet staan anders ga je aan wishful thinking doen. De evolutietheorie staat buiten kijf en discussie is er alleen nog over details. De snaartheorie lijkt op een dood spoor terecht gekomen. De kwantumtheorie wordt bevestigd in de praktijk maar er zijn nog veel vragen.
Huis clos..:knipoog:
WantToKnow.nl – Het Holografisch Universum: een wetenschappelijke basis voor wonderen (http://www.wanttoknow.nl/hoofdartikelen/het-holografisch-universum-een-wetenschappelijke-basis-voor-wonderen/)
Staat wel een leuke samenvatting in. Heel veel stof overigens die niet zo gemakkelijk te begrijpen is.
De snaartheorie bestaat grotendeel uit speculaties net als de evolutietheorie trouwens :
reken er maar niet op dat materialisme als ideologie & paradigma die wel domineert tegenwoordig in zowel de exacte wetenschappen als in human sciences wat doorbraken wat dat betreft zou kunnen realiseren :
sterker nog : materialisme blijkt een serieus belemmering te zijn voor elk vooruitgang buiten de materialistisch kader , een belemmering voor elk nieuwe idéé van de materie, geest , de mens , het leven, vooruitgang ...door alle niet_materialistisch paradigmas al bij voorbaat uit te sluiten , ten gunste van de eigen materialistisch paradigmas :
materialism that has become the new modern religion ideology dogm ....
materialisme zal , vroeg of laat (begint al ) , stuitten op een doeie lopende weg , zelfs op het niveau van de materie zelf, laat staan elders :
de opvatting van de materie zelf is zelfs drastisch veranderd , samen met de opvatting van tijd & ruimte via quantum theory, quantum mechanics , relativity theory ....
matter is not what it used to be .....zie : quantum theory wat dat betreft althans !
men spreekt niet meer in termen van zekerheid , determinisme, mechanisme , voorspeelbaarheid ....
Quantum mechanics bijv laten zien dat de laatsten een sprroke zijn : men spreekt voortaan in waarschijnlijkheid termen ....
Don't rely on that dead materialism & that dead materialistic mechanical "newtonian _cartesian" paradigm to make a real breakthrough concerning the above mentioned theories , let alone concerning that idiotic pretentious absolute theory of everything = theory of nothing !
De snaartheorie bestaat grotendeel uit speculaties net als de evolutietheorie trouwens :
Gelukkig hebben we de keiharde feiten der religie ;)
The Idea's Constipation?
When a discipline is in crisis, attempts are made to change or supplement
its theses within the terms of its basic framework - a procedure one might
call 'Ptolemization' (since when data poured in which clashed with
Ptolemy's earth-centred astronomy, his partisans introduced additional
complications to account for the anomalies). But the true 'Copernican'
revolution takes place when, instead of just adding complications and
changing minor premises, the basic framework itself undergoes a transformation.
So, when we are dealing with a self-professed 'scientific
revolution', the question to ask is always: is this truly a Copernican
revolution, or merely a Ptolemization of the old paradigm?
Two examples of Ptolemization: there are good reasons to claim that
'string theory', which claims to provide the foundations for a unified
theory (a single theoretical framework describing the four fundamental
interactions between subatomic particles that were previously explained
separately by relativity theory or quantum physics), remains an attempt
at Ptolemization, and that we are still waiting for a new beginning which
will require an even more radical change in the basic presuppositions
(something like abandoning time or space as the basic constituent of
reality). Likewise, in social theory, there are good reasons to claim that
all the 'new paradigm' proposals about the nature of the contemporary
world (that we are entering a post-industrial society, a postmodern
s ociety, a risk society, an informational society . . . ) remain so many
Ptolemizations of the 'old paradigm' of classic sociological models.
Slavoj Žižek, Preface of The Sublime Object of Ideology (2009)