PDA

Bekijk Volledige Versie : Marokkaanse namenlijst moet niet geboycot worden op gemeentehuis



IbnRushd
19-03-09, 23:15
Marokkaanse namenlijst moet niet geboycot worden op gemeentehuis

Gepubliceerd: 18 maart 2009 11:00 | Gewijzigd: 18 maart 2009 11:26

Het pleidooi van Mohammed Benzakour voor een verbod op de Marokkaanse namenlijst klinkt liberaal, maar is onrealistisch. Elke overheid bemoeit zich met de voornamen van haar onderdanen. Ook de Nederlandse.

Door Fouad Abdi en Wibo van Rossum

Marokko kent een lijst met toegestane en verboden voornamen voor kinderen. Bepaalde voornamen, of deze nu on-islamitisch, on-Marokkaans, onethisch of onfatsoenlijk zijn, mogen in Marokko niet aan kinderen worden gegeven.

Ook Nederlandse ambtenaren gebruiken die lijst. Ze waarschuwen aan de hand daarvan de Marokkaanse ouder die bij de aangifte van een pasgeboren kind een ‘verboden voornaam’ voor het kind wil, dat die naam op het consulaat en in Marokko op problemen kan stuiten.

Mohammed Benzakour hekelde in de NRC Handelsblad van 15 februari deze ‘lijst van verboden voornamen’. Zijn standpunt lijkt te zijn dat de overheid – de Marokkaanse en de Nederlandse – zich nergens mee moet bemoeien. Ouders moeten vrij zijn in de keuze van de voornaam van hun kind. Dat klinkt heel liberaal, maar het is onrealistisch gezien het feit dat elke overheid zich bemoeit met voornamen. Een oproep dat Nederlandse ambtenaren de lijst links moeten laten liggen is daarnaast in strijd met het huidige recht dat voorschrijft dat ambtenaren soms Marokkaans recht moeten toepassen.

Even zoeken op internet laat zien dat elke overheid zich met de voornamen van haar onderdanen bemoeit. Engeland en Amerika zijn heel liberaal. ‘Satan’ en ‘Lucifer’ zijn in de meeste Amerikaanse staten mogelijk, maar je kind ‘Fuck’ noemen is in strijd met de zeden en mag dus niet. Nieuw Zeeland verbood in het verleden ‘4Real’, Zweden ooit ‘Staalman’, Portugal heeft een verboden lijst met daarop onder andere ‘Lolita’, ‘Maradona’ en ‘Mona Lisa’, in Duitsland mogen ‘Judas’, ‘Kain’ en ‘Adolf Hitler’ niet en was vroeger ook ‘Jesus’ verboden. In Spanje daarentegen is ‘Jesus’ een heel gebruikelijke naam. Het verbod op bepaalde namen heeft met de geschiedenis, de cultuur en de religie van een land te maken. Doorgaans beroept een land zich erop dat het gaat om de bescherming van het kind, dat met bepaalde namen gepest of buitengesloten zal worden.

Marokko is een islamitisch land of baseert in ieder geval zijn identiteit op de islam. Het Marokkaanse wetboek van familierecht is grotendeels gebaseerd op het islamitisch recht. Een naam moet in Marokko in overeenstemming zijn met de ‘Marokkaanse identiteit’. Vele Berberse maar ook Joodse en christelijke namen zijn mogelijk, behalve als deze niet in overeenstemming is met die Marokkaanse en Islamitische identiteit. ‘Moussa’ (‘Mozes’) mag dus wel, maar niet de naam van een Berberse leider die een heidense naam heeft of zich in een ver verleden heeft verzet tegen de Marokkaanse staat en tegen de Islam.

Benzakour spreekt van ‘geschiedvervalsing’ als Marokko pre-islamitische namen verbiedt. Je zou het ook als een erkenning van die geschiedenis kunnen zien – juist het taboe toont immers het verboden terrein. Maar volgens de logica van Benzakour doet ook Duitsland aan geschiedvervalsing – met een religieus tintje – door de naam ‘Kain’ te verbieden, om het over ‘Adolf Hitler’ maar niet te hebben. Overigens verbiedt de Nederlandse wet namen die ‘ongepast’ zijn of die overeenstemmen met bestaande geslachtsnamen. Je kind ‘Amsterdam’ noemen, ‘Jansen’ of ‘Retemooi’ is hier niet mogelijk. Volgens Amerikaanse normen is dat een ernstige beknotting van onze vrijheid, zoals de vrijheid van Marokkaanse ouders volgens de maatstaf van onze normen wordt beperkt. Discussie over namen is interessant en misschien levert het ook iets op (culturen veranderen immers), maar wat vooral naar voren komt is de culturele en historische bepaaldheid van keuzes. Met die kennis in het achterhoofd is het niet vreemd dat Marokko zich bemoeit met naamgeving. Ook het kruid van de mensenrechten, die onder andere het familie- en gezinsleven beschermen, is daar niet tegen opgewassen. Diezelfde mensenrechten zeggen dat de overheid kan ingrijpen als ‘de goede zeden’ moeten worden bewaakt. En die ‘goede zeden’ verschillen per land.

Maar hoe zit het met ambtenaar van een gemeente in Nederland die tegen de Marokkaan die zijn kind komt aangeven zegt: “U weet dat die naam volgens het Marokkaanse recht niet toegestaan is?” Hier moeten we twee situaties onderscheiden. Ten eerste: Als de Marokkaanse aangever alleen de Marokkaanse nationaliteit heeft, dan moet – het Nederlandse recht schrijft dat voor – Marokkaans namenrecht toegepast worden. Een Nederlandse ambtenaar mag dus geen in Marokko verboden naam inschrijven. Ambtenaren zijn in die gevallen verplicht om de ‘verboden namen’ lijst te gebruiken. Ten tweede wijzen gemeenten en individuele ambtenaren erop dat zij de lijst als serviceverlening zien en hem gebruiken om Marokkaanse Nederlanders (met dubbele nationaliteit) op mogelijke problemen te wijzen als zij hun kind op het Marokkaanse consulaat aangeven. In geval van dubbele nationaliteit moet Nederlands namenrecht toegepast worden. Ambtenaren mogen in die gevallen geen namen weigeren, tenzij die naam in strijd is met het Nederlandse recht. Als Marokkaanse Nederlanders echt een bepaalde naam willen, moeten ze zich beroepen op het Nederlandse recht. Een goede ambtenaar moet zich er echter ook van overtuigen dat ouders weten wat de gevolgen zijn van de keuze voor een bepaalde naam. Het getuigt van kennis van de multiculturele samenleving als een ambtenaar een burger erop wijst dat een naam weliswaar in Nederland is toegestaan, maar dat in andere situaties (consulaat, Marokko) een naam problemen kan opleveren. De weldenkende burger mag vervolgens zelf kiezen.

Burgemeester Aboutaleb heeft gezegd dat hij de lijst met verboden namen zou verbranden als hij hem op het Rotterdamse stadhuis zou tegenkomen. Dat is onverstandig, want daarmee ontneemt hij zijn ambtenaren belangrijke kennis waar Marokkaans-Nederlandse kinderen en ouders de dupe van kunnen zijn. Het is bovendien in strijd met het Nederlandse recht, want zijn ambtenaren moeten soms Marokkaans namenrecht toepassen. Nederlandse ambtenaren moeten wel degelijk de namenlijst in hun bureaula hebben liggen, en wel tussen de verboden namenlijsten van Duitsland voor de Duitsers die in Nederland wonen, van Frankrijk, van Polen, enzovoort.

Mr. Fouad Abdi en dr. Wibo van Rossum hebben samengewerkt aan een onderzoek naar familierecht bij Marokkanen in Nederland. Van Rossum is universitair docent rechtssociologie aan de Universiteit Utrecht.

Bron: nrc.nl

azulay
20-03-09, 00:01
niemand heeft er moeite dat bepaalde namen, die een negative invloed of slechte betekenis hebben, verboden mogen worden. Het gaat hier om iets anders..Er staan op die lijst aardig wat namen die ik nooit aan mijn kind zal geven: Abla (grote kont), Nihad (grote boezem), Farah (Feest), Adra (maagd) om maar een paar voorbeelden te noemen...

Ik vraag me wel af wat islamitisch is aan deze en andere tientallen namen... Islamitische namen bestaan niet. Het enige wat de islam aan een naam eist is dat het een goede betekenis moet hebben. Dat komt voornamelijk omdat de Arabieren voor de islam slechte namen voor hun kinderen kozen.

tanger'73
20-03-09, 00:46
islamitische namen bestaan niet, wel Marokkaanse namen en daar zijn Amazigh namen aan ondergeschikt.

Bart
22-03-09, 01:54
islamitische namen bestaan niet, wel Marokkaanse namen en daar zijn Amazigh namen aan ondergeschikt.

En hoe zit het met Jan, Piet of Kees? Ook ondergeschikt en "in strijd met de goede zeden"? Sorry hoor, maar dat is gewoon zwaar beledigend, niets meer of minder.

Bofko
22-03-09, 13:10
En hoe zit het met Jan, Piet of Kees? Ook ondergeschikt en "in strijd met de goede zeden"? Sorry hoor, maar dat is gewoon zwaar beledigend, niets meer of minder.

Dries mag dan weer wel.

Olive Yao
22-03-09, 14:02
Als de Marokkaanse aangever alleen de Marokkaanse nationaliteit heeft, dan moet – het Nederlandse recht schrijft dat voor – Marokkaans namenrecht toegepast worden.

(…)

Een naam moet in Marokko in overeenstemming zijn met de ‘Marokkaanse identiteit’. Vele Berberse maar ook Joodse en christelijke namen zijn mogelijk, behalve als deze niet in overeenstemming is met die Marokkaanse en Islamitische identiteit.

(…)

Ook het kruid van de mensenrechten, die onder andere het familie- en gezinsleven beschermen, is daar niet tegen opgewassen. Diezelfde mensenrechten zeggen dat de overheid kan ingrijpen als ‘de goede zeden’ moeten worden bewaakt. En die ‘goede zeden’ verschillen per land.


Marokkanen kunnen misschien wel met kans op succes een beroep doen op fundamentele vrijheden zoals in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

Als een nederlands ambtenaar weigert een kind een naam te geven kunnen de ouders een procedure tegen de gemeente (college b&w) voeren. Daarin zouden ze bijvoorbeeld een beroep kunnen doen op vrijheid van levensbeschouwing (artikel 9 EVRM). Op grond daarvan kan iemand dunkt me niet bij wet verplicht worden om een naam te hebben die met een levensbeschouwing verbonden is, en verboden worden om een naam te hebben die daar niet mee verbonden is.



Diezelfde mensenrechten zeggen dat de overheid kan ingrijpen als ‘de goede zeden’ moeten worden bewaakt. En die ‘goede zeden’ verschillen per land.

Natuurlijk. Maar

– dat betekent niet dat het Europees Hof het oordeel van de marokkaanse staat over goede zeden een doorslaggevend argument acht voor een verbod waar Nederland zich aan moet houden.
– als alleen een naam die niet is verbonden aan een levensbeschouwing al in strijd wordt geacht met “goede zeden” en daarom verboden mag worden – en dan nota bene nog voor mensen die in een ander land wonen – blijft er van vrijheid van levensbeschouwing weinig over.

Ik kan me niet voorstellen dat het Europees Hof dat in stand zou laten.

Dus als mensen een robbetje willen vechten met de ambtenaren van hun gemeente, zou ik het doen. Ze maken een goede kans, denk ik.



‘Moussa’ (‘Mozes’) mag dus wel, maar niet de naam van een Berberse leider die een heidense naam heeft of zich in een ver verleden heeft verzet tegen de Marokkaanse staat en tegen de Islam.

Benzakour spreekt van ‘geschiedvervalsing’ als Marokko pre-islamitische namen verbiedt. Je zou het ook als een erkenning van die geschiedenis kunnen zien – juist het taboe toont immers het verboden terrein. Maar volgens de logica van Benzakour doet ook Duitsland aan geschiedvervalsing – met een religieus tintje – door de naam ‘Kain’ te verbieden, om het over ‘Adolf Hitler’ maar niet te hebben.


Dat de naam "Adolf Hitler" verboden is, is niet vanwege geschiedsvervalsing.
We kunnen de naam “Adolf Hitler” ook niet vergelijken met “een heidense berberse naam”.

Olive Yao
22-03-09, 14:21
Trouwens, wat blijft er over van upward mobility met zo'n beperkende namenlijst? Thomas voorspelde enige tijd geleden dat we op korte termijn marokkaanse meisjes kunnen begroeten die "Aisha Marie" heten en op hockey zitten, en dat eerste kan dan ook niet ... en dus het tweede ook niet, want om hockey te spelen moet je naam wel overeenstemmen met de hockeycultuur en de goede hockeyzeden.

mulan
22-03-09, 14:56
En hoe zit het met Jan, Piet of Kees? Ook ondergeschikt en "in strijd met de goede zeden"? Sorry hoor, maar dat is gewoon zwaar beledigend, niets meer of minder.

Geen enkele Marokkaan gaat zijn zoon Jan,Piet of Kees noemen. Dus maak je maar geen zorgen.

Karin.N
22-03-09, 15:24
Geen enkele Marokkaan gaat zijn zoon Jan,Piet of Kees noemen. Dus maak je maar geen zorgen.

Nou, ik ken toevallig een Piet, vriendje van m'n zoon met een Nederlandse mama en een Marokkaanse papa.