azulay
20-03-09, 00:07
De uitspraak, die onlangs uitgevaardigd is door de rechter in Meknes rond de naam Sifaw, is uniek en kan aanleiding zijn om een eind te maken aan de namenkwestie in Marokko. Sifaw werd door de Burgerlijke stand in de bovengenoemde stad geweigerd. De zaak werd voorgedragen aan de hoge raad van het ministerie van Binnenlandse Zaken, die de Burgerlijke stand steunde in haar besluit en daarbij het argument gebruikte dat Marokko het Arabisch als officile taal heeft en dus moeten de namen ook Arabisch zijn.
De vader liet het niet bij en stapte naar de rechter, die voor het eerst in Marokko een uitspraak van de Hoge Raad nietig verklaarde en haar argument ongegrond vond. De uitspraak is opmerkelijk, in tegen stelling tot eerdere uitspraken in het voordeel van Amazigh ouders, heeft de rechter deze keer andere argumenten gebruikt. Hij vindt dat het geven van Amazigh namen een belangrijke bijdrage levert aan en onderdeel is van de herleving van de Tamazight taal en cultuur, zoals Mohammed 6 dat als een plicht van ieder Marokkaan verklaarde in zijn toespraak van Ajdir. Daarnaast is volgens hem de oprichting van IRCAM (Koninklijke instituut van Amazigh cultuur) en de herintroductie van het Tamazight taal in het onderwijs (na verbanning van meer dan 40 jaar) reden genoeg om het argument van de officile taal van het land opzij te leggen.
Bron:
http://www.bayanealyaoume.ma/def.asp?codelangue=23&id_info=16550&date_ar=2009-3-19%2023:0:00
Voor jullie info:
Honderden Amazigh namen zijn geweigerd of na een lange strijd uiteindelijk geaccepteerd sinds de invoering in de jaren negentig van de Basri namenlijst zoals het in de Amazigh volksmond bekend staat. In de meeste gevallen zijn de ouders overgeleverd aan de genade en opvatting van de burgerlijke stand ambtenaar . Arabische nationalisten en extremistische moslims weigeren zonder pardon Amazigh namen en rechtvaardigen hun besluit door ze als onislamitisch of niet Arabisch te verklaren.
Het meest sprekende voorbeeld hiervan is het meisje Numidia uit Lhusima, dat niet naar school kon omdat ze vijf jaar na haar geboorte nog steeds niet erkend werd door de Marokkaanse autoriteiten. De krankzinnigheid rond de namen kwestie wordt duidelijker als men constateert dat dezelfde naam bij verschillend andere consulaten of in andere provincies in Marokko wel geaccepteerd werd. De chaos wordt groter als je de namenlijsten, die gehanteerd worden door verschillende consulaten, met elkaar vergelijkt. Buiten het feit dat ze niet overeenkomen, staan er op bepaalde lijsten namen, die bij bepaalde consulaten niet geaccepteerd worden, en bij andere wel. Zo zijn er meerdere namen die bij het consulaat in Lyon ingeschreven zijn terwijl ze tot de dag van vandaag bij het consulaat in Marseille geweigerd worden. Hetzelfde geldt voor Amsterdam en Rotterdam of Madrid en Barcelona.
De vader liet het niet bij en stapte naar de rechter, die voor het eerst in Marokko een uitspraak van de Hoge Raad nietig verklaarde en haar argument ongegrond vond. De uitspraak is opmerkelijk, in tegen stelling tot eerdere uitspraken in het voordeel van Amazigh ouders, heeft de rechter deze keer andere argumenten gebruikt. Hij vindt dat het geven van Amazigh namen een belangrijke bijdrage levert aan en onderdeel is van de herleving van de Tamazight taal en cultuur, zoals Mohammed 6 dat als een plicht van ieder Marokkaan verklaarde in zijn toespraak van Ajdir. Daarnaast is volgens hem de oprichting van IRCAM (Koninklijke instituut van Amazigh cultuur) en de herintroductie van het Tamazight taal in het onderwijs (na verbanning van meer dan 40 jaar) reden genoeg om het argument van de officile taal van het land opzij te leggen.
Bron:
http://www.bayanealyaoume.ma/def.asp?codelangue=23&id_info=16550&date_ar=2009-3-19%2023:0:00
Voor jullie info:
Honderden Amazigh namen zijn geweigerd of na een lange strijd uiteindelijk geaccepteerd sinds de invoering in de jaren negentig van de Basri namenlijst zoals het in de Amazigh volksmond bekend staat. In de meeste gevallen zijn de ouders overgeleverd aan de genade en opvatting van de burgerlijke stand ambtenaar . Arabische nationalisten en extremistische moslims weigeren zonder pardon Amazigh namen en rechtvaardigen hun besluit door ze als onislamitisch of niet Arabisch te verklaren.
Het meest sprekende voorbeeld hiervan is het meisje Numidia uit Lhusima, dat niet naar school kon omdat ze vijf jaar na haar geboorte nog steeds niet erkend werd door de Marokkaanse autoriteiten. De krankzinnigheid rond de namen kwestie wordt duidelijker als men constateert dat dezelfde naam bij verschillend andere consulaten of in andere provincies in Marokko wel geaccepteerd werd. De chaos wordt groter als je de namenlijsten, die gehanteerd worden door verschillende consulaten, met elkaar vergelijkt. Buiten het feit dat ze niet overeenkomen, staan er op bepaalde lijsten namen, die bij bepaalde consulaten niet geaccepteerd worden, en bij andere wel. Zo zijn er meerdere namen die bij het consulaat in Lyon ingeschreven zijn terwijl ze tot de dag van vandaag bij het consulaat in Marseille geweigerd worden. Hetzelfde geldt voor Amsterdam en Rotterdam of Madrid en Barcelona.