Bekijk Volledige Versie : De islam: een rijke bron van waarden en normen
De kernwaarden van de islam, ethische ontwikkeling, sociale gerechtigheid en algemeen maatschappelijke belang, zijn universeel: ongeacht tijd en ruimte zijn ze overal toe te passen.
Maar omdat de normen en waarden door het leven van moslims in het Westen in een nieuwe verhouding worden geplaatst, moet het hele islamitisch recht opnieuw worden opgebouwd, aldus Kadir Canatan in dit artikel.
En: een Nederlandse imamopleiding is geen luxe, maar pure noodzaak voor moslimminderheden die volgens de waarden en normen van de islam hun leven trachten in te richten in de West-Europese context.
Waarden en normen zijn niet statisch. Zij veranderen in de loop van de tijd onder invloed van een combinatie van sociale factoren. Waarden zijn relatief stabiel en hebben geldigheid voor lange duur. Normen echter veranderen snel. Nieuwe normen worden afgeleid van de centrale waarden van een samenleving. Vroeger mochten jongeren bijvoorbeeld in aanwezigheid van hun ouders niet roken, maar nu wel. Daarmee is een norm veranderd, maar de waarde ‘respect voor ouders’ geldt nog steeds.
Het onderscheid tussen waarden en normen is belangrijk om vernieuwing in een cultuur (maar ook in een religie) mogelijk te maken. Normen zijn middelen om een bepaald doel (waarde) te realiseren. Wanneer normen niet effectief blijken te zijn om waarden te realiseren, is het creëren van nieuwe normen mogelijk. Anders krijgt de norm een ritualistisch karakter, komt het los van een bepaald doel te staan. Om een voorbeeld te geven: ten tijde van de profeet Mohammed gebruikte men siwak (houten stokjes) voor mond- en tandhygiëne. Nu kan siwak vervangen worden door tandenborstel- en pasta. Maar volgens sommige moslims mag dat niet, omdat het gebruiken van siwak een sunna (gewoonte van de Profeet) is. In dat geval wordt de relatie tussen doel en middel losgerukt.
De kernwaarden van de islam
De kernwaarden van de islam zijn ethische ontwikkeling (ahlaq), sociale gerechtigheid (adl) en algemeen maatschappelijke belang (maslaha). Alle normen van de islam zijn uiteindelijk gericht op het realiseren van deze kernwaarden.
Een van de belangrijkste doelen van de islam is het bevorderen van de ethische ontwikkeling van de mensheid, als individu en als samenleving.
Alle islamitische rituelen, ethische en juridische normen zijn daarop gericht. De Koran zegt over de functie van de salaat (het dagelijkse gebed) bijvoorbeeld: Voorwaar, de salaat weerhoudt van de gruweldaad en het verwerpelijke. Zeker, het gedenken van Allah (de salaat) is groter en Allah weet wat jullie bedrijven (el-Ankaboet, vers 45).
De ethische waarden en normen van de islam zijn universeel: ongeacht tijd en ruimte zijn ze overal toe te passen.
Gerechtigheid is een andere belangrijke kernwaarde van de islam. Het tegenovergestelde van ‘adl’ (gerechtigheid) is ‘onrecht’ (zoelm). Gerechtigheid heeft vaak, maar niet altijd, met gelijkheid te maken. Gerechtigheid is meer dan gelijkheid en verwijst naar een toestand van evenwichtigheid. Het kan het beste geformuleerd worden als ‘gelijke behandeling in gelijke gevallen’. Taqwa betekent dat men zich voortdurend van God bewust is en met dat bewustzijn handelt. Rechtvaardig handelen is dus een indicatie voor Taqwa.
Sociale gerechtigheid is te realiseren door middel van (her) verdeling van kennis, rijkdom en macht onder verschillende bevolkingsgroepen en klassen, regio’s en landen. Het islamitisch principe van zakaat (aalmoes) moet in dit perspectief begrepen worden: elke rijke moslim moet jaarlijks tweeënhalf procent van zijn vermogen aan de armen geven.
In de islamitische literatuur verwijst de term ‘maslaha’ naar algemene maatschappelijke belangen en rechten van de mens die essentieel zijn om te bestaan. Er zijn vijf fundamentele belangen/rechten van de mens te onderscheiden:
Recht op leven; Recht op rijkdom; Recht op vrije godsdienstbeleving; Recht op vrije meningsuiting; Recht op het stichten van een gezin om de eigen soort te reproduceren.
Volgens moslimgeleerden is het hele islamitisch recht (sjaria) gericht op het beschermen en ontwikkelen van deze vijf rechten. De beroemde veertiende-eeuwse rechtsgeleerde Satibi noemt deze principes de ‘doelen van de sjaria’ (maqasid al-sjaria). Deze rechten zijn aan iedereen, moslims en niet-moslims, toegekend. Ze zijn dus universeel en vergelijkbaar met de hedendaagse Universele Rechten van de Mens.
Hoewel al deze kernwaarden van de islam even belangrijk zijn, is het soms noodzakelijk er een hiërarchie in aan te brengen. Het algemeen maatschappelijk belang is het eerste dat verwezenlijkt moet worden, niet alleen omdat het noodzakelijk is om te kunnen bestaan, maar ook om van daaruit andere idealen te verwezenlijken. De andere kernwaarden zijn gebaseerd op dit algemeen belang.
Normen van de islam
De islamitische rechtswetenschap (fiqh) houdt zich bezig met het afleiden van normen uit de Koran en de toepassing ervan in de praktijk. Als algemeen principe geldt dat alles wat niet expliciet verboden is in de islam, is toegestaan. Voor wat betreft de normen van de islam geldt dat er twee categorieën zijn: geboden (positieve normen) en verboden (negatieve normen). Beide categorieën zijn niet eenduidig en kennen verschillende sancties. Sommige geboden zijn verplicht, andere slechts aanbevolen. Voor de negatieve normen geldt dat sommige zaken echt verboden zijn, terwijl andere worden afgeraden. Daarmee komen wij tot vijf categorieën van normen. Dit is van belang, omdat hieruit afgeleid kan worden welke gevolgen de desbetreffende handeling kan hebben hier en in het hiernamaals: geboden, aanbevolen, toegestaan, afgeraden, verboden.
De neutrale positie is toegestaan (3), wat inhoudt dat zowel het uitvoeren als het nalaten van een bepaalde handeling toegestaan is. De tussenstappen aanbevolen (2) tot en met afgeraden (4) betekenen dat voor gelovige moslims verschillende reacties mogelijk zijn die hen niet onmiddellijk confronteren met de consequenties die het overtreden van een gebod (1) of verbod (5) met zich meebrengt.
In de islam is niet alleen van belang dat je weet met welke soorten normen je te maken hebt, maar ook onder welke omstandigheden je ervan mag afwijken. Vasten in de maand Ramadan is bijvoorbeeld verplicht voor moslims (gebod), maar dit geldt niet voor kinderen, reizigers, zwangere en zogende vrouwen, zieken en hoogbejaarden. Er zijn dus altijd uitzonderingen of noodtoestanden die mensen toestaan af te wijken van de regels.
Niet elke moslim mag een beroep doen op Koran en Sunna om na te gaan hoe te handelen in bepaalde omstandigheden. Dat is voorbehouden aan rechtsgeleerden, die de teksten bestuderen in relatie tot de context van dat moment. Bij deze vertaalslag zijn meningsverschillen onder geleerden onvermijdelijk. Dat is niet alleen vanwege onderlinge karakter- en capaciteitsverschillen tussen geleerden, maar ook door de sociale, economische en culturele omstandigheden waaronder zij hun mening moeten vormen. Dat is de reden waarom de islam vier wetsscholen kent. Het pluralisme is inherent aan de islam. Het valt dan ook te verwachten dat er nieuwe interpretaties en wetsscholen in de West-Europese context ontstaan, te meer daar moslims hier een minderheidspositie innemen.
Westerse context
In dit licht kan men stellen dat traditionele interpretaties en juridische regels van de islam die stammen uit de landen van herkomst, niet altijd geldig hoeven te zijn in de West-Europese context. De klassieke islamitische rechtssystemen zijn ontstaan in een tijd die dominantie van moslims veronderstelde. Omdat de omstandigheden nu totaal anders zijn, is het zinvol dat moslims zich afvragen: welke betekenis heeft deze regel voor mij in West-Europa?
De redelijkheid van deze vraag wordt niet erkend door imams die uit het land van herkomst naar Nederland zijn gehaald. Dit feit pleit voor het opzetten van een Nederlandse imamopleiding. Dit is geen luxe, maar pure noodzaak voor moslimminderheden die volgens de waarden en normen van de islam hun leven trachten in te richten in de West-Europese context.
Dynamische relatie tussen de waarden en de normen van de islam
Uit hedendaagse discussies blijkt dat moslimgeleerden niet altijd oog hebben gehad voor de relatie tussen de ‘doelen van de sjaria’ (maqasid al-sjaria) en de regels (hukm) die bedoeld zijn om die doelen te realiseren. Bij deze kwestie loopt de islam (zoals alle religieuze systemen) twee risico’s. Het eerste is dat de religie wordt gereduceerd tot de ‘wet’ (sjaria), waarbij de regels losgekoppeld worden van de waarden en doelen van de religie. Dat zien wij bij sommige islamitische bewegingen (in het Westen ‘fundamentalisten’ genoemd).
Een tweede risico is dat de religie wordt voorgesteld als een ideaal systeem zonder normenstelsel (sjaria). Deze tendens ziet men bij de Turkse Alevieten, Bahai’s, Pakistaans-Surinaamse Ahmadiyya’s en sommige Nederlandse moslims die zich sterk aangetrokken voelen tot de soefistische variant van de islam. Dat sluit ook aan bij het moderne, seculiere gedachtegoed dat religie beschouwt als vooral een ethisch systeem, en geen zaak van ook normen. En dan nog het liefst alleen in de privé-sfeer.
Beide risico’s kunnen worden vermeden als wij positieve elementen van de erfenis van het klassiek islamitisch recht overnemen en zorgen dat waarden en normen van de islam in een concrete context worden geplaatst.
Dan nu meer over de relatie tussen de waarden en normen van de islam. In de klassieke methodologie van het islamitisch recht treffen wij een opvatting aan over de relatie tussen de doelen van de religie (maqasid) en de middelen (wasa’il), maar dit is helaas niet echt uitgewerkt tot een systeem en toegepast op de islam. In deze optiek worden de principes van de islam (hukm) in twee categorieën verdeeld: doelen en doelgerichte normen. De normen zijn hierbij ondergeschikt en hebben de taak om doelen te realiseren.
Omdat de normen en waarden, regels en idealen, recht en ethiek in een nieuwe verhouding worden geplaatst, kunnen wij het hele islamitisch recht in een ander daglicht bezien en opnieuw construeren. Door de concrete regels af te zetten tegen de doelen van de religie, kunnen wij de eerste categorie dynamiseren: afschaffen als ze niet dienen om doelen te realiseren, keuzes maken tussen verschillende regels afhankelijk van de situatie, nieuwe regels formuleren wanneer de huidige tekortschieten, enzovoort. Normen zijn dus onderhevig aan verandering, terwijl waarden en doelen onveranderlijk zijn. Hierbij is de belangrijkste vraag: wanneer en hoe kunnen wij de regels veranderen?
De klassieke rechtsmethodologie van de islam geeft ons richtlijnen om vernieuwing tot stand te brengen. Dat zijn ook de richtlijnen om idjtihad (herinterpretatie) te plegen in de traditionele geest van de islam. Volgens deze methodiek bestaat de tekst (nass) uit vier lagen:
De letter van de tekst (lafz),
de regel die in de tekst geformuleerd is (hukm),
de regel die is gebaseerd op een oorzaak (illa of sabab),
de regel die is gericht op een doel (maqsad).
Het voorbeeld van de polygamie
Het algemene principe is: wanneer de sabab (oorzaak) verandert, verandert ook de regel. De maqsad (doel) geeft de richting aan waarin men moet gaan. Volgens deze methodiek staan letter en doelen onveranderlijk, maar zijn regel en oorzaak wel veranderlijk.
Een concreet voorbeeld is het volgende: in de tijd van de Profeet was polygamie een alledaags verschijnsel. De islam heeft hierin twee belangrijke veranderingen aangebracht. De eerste verandering was kwantitatief van aard: de onbeperkte polygamie werd beperkt tot een maximum van vier vrouwen. De tweede verandering was kwalitatief van aard: men diende vrouwen rechtvaardig/gelijk te behandelen.
Kunnen wij nu iets doen aan polygamie, die door de islam in een bepaalde context toegestaan werd? Dat is een moderne vraag, waar we met gebruikmaking van de klassieke methodologie antwoord op kunnen geven. Twee vragen moeten hiertoe beantwoord worden: wat is de oorzaak van polygamie en wat is het ideale doel van de islam voor wat betreft het huwelijk? De eerste vraag kan beantwoord worden door middel van historisch en sociologisch onderzoek, de tweede vraag door middel van tekstanalyse.
Volgens historische en sociologische gegevens staat vast dat polygamie veroorzaakt werd door oorlogen tussen Arabische stammen en slavernij. Door oorlog en slavernij was er een vrouwenoverschot ontstaan. In een dergelijke situatie was polygamie de beste methode om vrouwen te beschermen, om te voorkomen dat zij hun heil moesten zoeken in de prostitutie of slavernij.
Uit een simpele tekstanalyse komen wij tot de conclusie dat de islam een monogaam huwelijk als ideaal ziet. Dat is op te maken uit de volgende Koranische tekst: ‘En indien jullie vrezen de (vrouwelijke) wezen niet rechtvaardig (in hun recht op een bruidschat) te behandelen, trouwt dan met de vrouwen (niet de vrouwelijke wezen) die jullie aanstaan, twee, drie of vier. En als jullie vrezen hen niet rechtvaardig (te kunnen) verzorgen, dan één, of wat jullie aan slavinnen bezitten. Dat is de beste wijze om niet onrechtvaardig te zijn' (An Nisa, 3).
In dit vers lezen wij niet alleen het advies van de Goddelijke Wil (de eerste zin die beperkte polygamie toestaat), maar ook Zijn ideale advies: trouw met één vrouw om rechtvaardig te kunnen zijn. Het is interessant dat monogamie hier gekoppeld wordt aan het begrip rechtvaardigheid.
De volgende vraag is: in wat voor soort samenleving leven wij nu? In de huidige samenleving is sprake van een relatief evenwicht tussen het mannelijke en vrouwelijke deel van de bevolking. De oorzaken van een onevenwichtige samenstelling van de bevolking (slavernij en stammenoorlog) komen niet meer voor. Bovendien kunnen vrouwen heden ten dage een redelijk bestaan opbouwen zonder hun toevlucht te hoeven nemen tot de prostitutie. Het staat vrouwen vrij een betaalde baan aan te nemen, en in geval van werkloosheid kunnen zij een beroep doen op een uitkering.
Nu de situatie (context) zodanig veranderd is, is er geen beletsel om over te gaan tot de afschaffing van polygamie. Met andere woorden: de tijd is rijp om het ideale programma van de islam toe te passen. Als dat zo is, welke imam of moslim kan ons dan met welk recht afraden om dat te doen, en ons laten handelen alsof wij in een tijd leven waar slavernij en stammenoorlogen heersen? Niemand!
De onmacht van de hedendaagse moslims komt niet door de islam, maar door het gebrek aan fundamentele kennis van de islam!
Dr Kadir Canatan is cultureel antropoloog en publicist. Hij is van Turkse komaf. Dit artikel is geschreven in het kader van het project ‘De nieuwe doorbraak’.
Gelezen. Onthou me nog van commentaar, zou het gepast vinden als de moslims onder ons eerst het woord namen.
Na het lezen van de topic-titel dach ik "nou nou"
Na het lezen van de tekst denk ik "zo zo"
Ben dan ook benieuwd wat de Moslims er zelf van vinden?
De schrijver is moslim.:turkije:
De schrijver is moslim.:turkije:
Ok maar één Moslim maakt nog geen zomer. :ego:
En zeker niet bij de harde lijn hier op de site van maroc.nl :turkije:
Eén moslim maakt nog geen zomer.
En zeker niet bij de harde lijn hier op de site van maroc.nl
In die zin maakt één moslim ook nog lang geen shariatoire winter.
Niemand zal ontkennen dat er extremisme is en dat extremisme is, behalve op andere plaatsen, ook een gezwel binnen het huis van de Islam. Maar een patiënt met een gezwel help je ook niet door hem geheel en al te willen strippen van zijn diepste zelfverstaan en de bronnen van waaruit hij tot dat zelfverstaan komt te demoniseren.
In die zin maakt één moslim ook nog lang geen shariatoire winter.
Niemand zal ontkennen dat er extremisme is en dat extremisme is, behalve op andere plaatsen, ook een gezwel binnen het huis van de Islam. Maar een patiënt met een gezwel help je ook niet door hem geheel en al te willen strippen van zijn diepste zelfverstaan en de bronnen van waaruit hij tot dat zelfverstaan komt te demoniseren.
Volgens de meeste moslims op dit forum is het niet mogelijk te sluitelen aan het geloof en dien je de tekst van de koran zo te nemen zoals hij is. Alleen bepaalde geleerden mogen iets daarover zeggen.
Wat ik merk is dat moslims het erg moeilijk vinden een eigen gevoel of interpretatie aan een uitspraak te geven en de islam als één geloof zien waar iedereen het over eens is.
De Islam is een extreem regelgeloof waar voor iedere uitzondering of nieuwe context weer een nieuwe fatwa door de geleerden moet worden uitgesproken.
Mag je tandpasta inslikken tijdens de ramadan bijvoorbeeld wordt als iets heel belangrijks gezien.
Om de ideeen van het artikel te kunnen realiseren zal iedere nieuwe interpretatie door een fatwa moeten worden bevestigd. Het godsgevoel als leidraad nemen is niet genoeg, je moet ook letterlijk de regels volgen.
tr_imparator
23-04-09, 12:13
Ik ben het eens met deze gozer. Eigenlijk is 'het eens' zijn met deze gozer geen juiste formulering. De tekst is informatief en verlichtend. Hier en daar is een conclusie die men misschien anders zou kunnen uitleggen, maar in ieder geval wel op de rede gebasseerd en met zulke teksten kunnen we verder.
Het is nu zo moeilijk om een verhelderend woord over de islam te spreken. Aan de ene kant de fundamentalisten en corrupte leiders en aan de andere kant de anti-moslims en moslimhaters. Te veel opportunisme en mensen die kijken naar persoonlijk gewin.
1) Normen moeten de waarden nastreven en niet losgerukt worden van hun verband.
2) Fundamentele kennis van de islam is erg belangrijk. Hiermee moet men beginnen. Met mensen te verrijken met kennis over de islam. Zo zou de gedachte van polygamie bij het lezen van deze artikelen bij sommige mensen kunnen veranderen. Die baseren hun gedachtes namelijk op misvattingen. Tevens kan zo misvattingen worden bestreden.
3) Zoals het er nu voor staat hebben westerse maatschappijen een meer islamitische karakter. Natuurlijk met hier en daar wetten en regels, die in de islam niet kan. Het is een beetje 'doorgeschoten'. Maar als je niet naar de demogogie zou kijken, dan zou je zeggen hey hier gebeuren dingen rechtvaardig en leven mensen tolerant met elkaar. Je zou veel kunnen overnemen. De islam legt de basis, maar moet nog veel uitgebreid worden en alles moet steeds recurssief opnieuw worden herdacht.
4) Het kan heel veel tijd vergen om zo een voorbeeldige (ideale) islamitische rijk op te bouwen, gezien de huidige stand van zaken: veel mensen worden misleid en zitten op een dwaalspoor. Regeltjes denken is geen uitzondering meer, maar aan de andere kant is men ver van de realiteit, door in de filosofie te blijven steken.
5) Wat betreft de imamschool en de opleiding. Ik denk dat het weinig realiseerbaar is, vanwege onvoldoende kennis. Misschien als we een groep obama's krijgen, dat we dan iets goed kunnen oprichten en kan het vervolgens zijn vruchten afwerpen.
6) Dit kan een nevenstelsel in het westen veroorzaken, parallel aan het westerse denken. Hoe men ook voor in punt 5 genoemde imamschool kan zijn, men gaat zeker niet willen dat dit moet concurreren met onze hedendaagse westerse huidige samenleving. Want dit wordt op dit moment als de superieure maatschappij gezien. Daarom denk ik niet dat zoiets in een westerse land kan worden gerealiseerd, maar in landen waar de bevolking in grote delen islamitisch is, kan misschien zo voorbeeldig islamitisch staat worden opgericht en kunnen ze groeien. Vervolgens kan men een keuze maken welke richting men op wil gaan. Die Islamtische landen moeten zich eerst bewijzen is mijn mening, ondertussen kan men hier werken aan literatuurvorming en kennis verrijking.
<...>
Het voorbeeld van de polygamie
Het algemene principe is: wanneer de sabab (oorzaak) verandert, verandert ook de regel. De maqsad (doel) geeft de richting aan waarin men moet gaan. Volgens deze methodiek staan letter en doelen onveranderlijk, maar zijn regel en oorzaak wel veranderlijk.
Een concreet voorbeeld is het volgende: in de tijd van de Profeet was polygamie een alledaags verschijnsel. De islam heeft hierin twee belangrijke veranderingen aangebracht. De eerste verandering was kwantitatief van aard: de onbeperkte polygamie werd beperkt tot een maximum van vier vrouwen. De tweede verandering was kwalitatief van aard: men diende vrouwen rechtvaardig/gelijk te behandelen.
Kunnen wij nu iets doen aan polygamie, die door de islam in een bepaalde context toegestaan werd? Dat is een moderne vraag, waar we met gebruikmaking van de klassieke methodologie antwoord op kunnen geven. Twee vragen moeten hiertoe beantwoord worden: wat is de oorzaak van polygamie en wat is het ideale doel van de islam voor wat betreft het huwelijk? De eerste vraag kan beantwoord worden door middel van historisch en sociologisch onderzoek, de tweede vraag door middel van tekstanalyse.
Volgens historische en sociologische gegevens staat vast dat polygamie veroorzaakt werd door oorlogen tussen Arabische stammen en slavernij. Door oorlog en slavernij was er een vrouwenoverschot ontstaan. In een dergelijke situatie was polygamie de beste methode om vrouwen te beschermen, om te voorkomen dat zij hun heil moesten zoeken in de prostitutie of slavernij.
Uit een simpele tekstanalyse komen wij tot de conclusie dat de islam een monogaam huwelijk als ideaal ziet. Dat is op te maken uit de volgende Koranische tekst: ‘En indien jullie vrezen de (vrouwelijke) wezen niet rechtvaardig (in hun recht op een bruidschat) te behandelen, trouwt dan met de vrouwen (niet de vrouwelijke wezen) die jullie aanstaan, twee, drie of vier. En als jullie vrezen hen niet rechtvaardig (te kunnen) verzorgen, dan één, of wat jullie aan slavinnen bezitten. Dat is de beste wijze om niet onrechtvaardig te zijn' (An Nisa, 3).
In dit vers lezen wij niet alleen het advies van de Goddelijke Wil (de eerste zin die beperkte polygamie toestaat), maar ook Zijn ideale advies: trouw met één vrouw om rechtvaardig te kunnen zijn. Het is interessant dat monogamie hier gekoppeld wordt aan het begrip rechtvaardigheid.
De volgende vraag is: in wat voor soort samenleving leven wij nu? In de huidige samenleving is sprake van een relatief evenwicht tussen het mannelijke en vrouwelijke deel van de bevolking. De oorzaken van een onevenwichtige samenstelling van de bevolking (slavernij en stammenoorlog) komen niet meer voor. Bovendien kunnen vrouwen heden ten dage een redelijk bestaan opbouwen zonder hun toevlucht te hoeven nemen tot de prostitutie. Het staat vrouwen vrij een betaalde baan aan te nemen, en in geval van werkloosheid kunnen zij een beroep doen op een uitkering.
Nu de situatie (context) zodanig veranderd is, is er geen beletsel om over te gaan tot de afschaffing van polygamie. Met andere woorden: de tijd is rijp om het ideale programma van de islam toe te passen. Als dat zo is, welke imam of moslim kan ons dan met welk recht afraden om dat te doen, en ons laten handelen alsof wij in een tijd leven waar slavernij en stammenoorlogen heersen? Niemand! <...>
Geinige redenatie waaruit volgt dat alle voorschriften in de koran kunnen komen te vervallen, maar dat ziet hij natuurlijk niet. De toenmalige situatie bestaat niet meer. Ik bedoel: waarom geen polygamie meer, maar wel de hoofddoek? Beide kunnen verklaard worden uit de toenmaliges situatie. Polygamie weg --> hoofddoek weg. Het verbod op varkensvlees da's ook onzin, want er is geen reden (meer) waarom je geen varkensvlees zou kunnen eten.
En als jullie vrezen hen niet rechtvaardig (te kunnen) verzorgen, dan één, of wat jullie aan slavinnen bezitten. Dat is de beste wijze om niet onrechtvaardig te zijn' (An Nisa, 3).
In dit vers lezen wij niet alleen het advies van de Goddelijke Wil (de eerste zin die beperkte polygamie toestaat), maar ook Zijn ideale advies: trouw met één vrouw om rechtvaardig te kunnen zijn. Het is interessant dat monogamie hier gekoppeld wordt aan het begrip rechtvaardigheid.
Behalve met één vrouw kan de man ook met meerdere slavinnen trouwen, dat is blijkbaar net zo rechtvaardig.
Opmerken dat slavernij niet meer bestaat en we nu in een maatschappij leven met ongeveer evenveel mannen als vrouwen, doet niets af van de intrinsieke achterlijkheid die uit de teksten spreekt.
Bovendien kunnen vrouwen heden ten dage een redelijk bestaan opbouwen zonder hun toevlucht te hoeven nemen tot de prostitutie. Het staat vrouwen vrij een betaalde baan aan te nemen, en in geval van werkloosheid kunnen zij een beroep doen op een uitkering.
Nu de situatie (context) zodanig veranderd is, is er geen beletsel om over te gaan tot de afschaffing van polygamie. Met andere woorden: de tijd is rijp om het ideale programma van de islam toe te passen.
Mja. Het Westen is dus zo aardig geweest om ervoor te zorgen dat de Islam eindelijk naar zijn ware intentie doorgevoerd kan worden, want polygamie is niet meer nodig gezien de zelfstandigheid van vrouwen. Ook nog bedankt voor het afschaffen van slavernij.
Ten overvloede: mannen wordt verteld wat ze met vrouwen kunnen doen (An Nisa). Vrouwen wordt niets gevraagd of gezegd. Misschien niet helemaal van deze tijd?
In die zin maakt één moslim ook nog lang geen shariatoire winter.
Niemand zal ontkennen dat er extremisme is en dat extremisme is, behalve op andere plaatsen, ook een gezwel binnen het huis van de Islam. Maar een patiënt met een gezwel help je ook niet door hem geheel en al te willen strippen van zijn diepste zelfverstaan en de bronnen van waaruit hij tot dat zelfverstaan komt te demoniseren.
Helemaal met je eens, maar als je de patient niet helpt bij het gezwel kan dit gezwel gaan ontsteken en etteren met alle gevolgen van dien en met die stank is de patient en de omgeving niet mee geholpen.
=tr_imparator;3949574]Ik ben het eens met deze gozer. Eigenlijk is 'het eens' zijn met deze gozer geen juiste formulering. De tekst is informatief en verlichtend. Hier en daar is een conclusie die men misschien anders zou kunnen uitleggen, maar in ieder geval wel op de rede gebasseerd en met zulke teksten kunnen we verder.
Het is nu zo moeilijk om een verhelderend woord over de islam te spreken. Aan de ene kant de fundamentalisten en corrupte leiders en aan de andere kant de anti-moslims en moslimhaters. Te veel opportunisme en mensen die kijken naar persoonlijk gewin.
Dank je voor je openheid, misschien zit daar ook wel het probleem voor de Islam, dat door alle negative aandacht die jij noemde de angst voor eventuele veranderingen ver worden gehouden en eigelijk begrijpelijk ook nog.
1) Normen moeten de waarden nastreven en niet losgerukt worden van hun verband.
Hoe wil je de juiste waarden en normen bepalen, als iedereen elkaar wantrouwt en naar het leven staat en als juist de laatste 5-15 jaar eigelijk elke norm en waarde van het leven is vervaagt tot een minimum?
2) Fundamentele kennis van de islam is erg belangrijk. Hiermee moet men beginnen. Met mensen te verrijken met kennis over de islam. Zo zou de gedachte van polygamie bij het lezen van deze artikelen bij sommige mensen kunnen veranderen. Die baseren hun gedachtes namelijk op misvattingen. Tevens kan zo misvattingen worden bestreden.
Ik denk dat de kennis van de Islam en dan bedoel ik de basis van het geloof hier in het westen minimaal is, zeker voor buitenstaanders zoals ik.
Als ik zie wat er in de Heilige boeken word beschreven en wat dan sommige leiders in de Islamitische landen veroorzaken (geld ook voor diverse Christelijke landen) sta je met de mond vol tanden.
Soms gaat de vergelijking naar het vaticaan het beste, als je ziet dat een ouwe man die bijna siniel is op een troon word geplaatst om zo de Katholieken in de wereld voor te schrijven wat ze moeten doen en laten in hun leven.
Het zelfde zie je ook vaak bij de vertegenwoordigers van de Islam in bijvoorbeeld Iran dat ze iets roepen zonder het effect ervan te erkennen, terwijl je mag verwachten dat juist personen in deze functie ieder woord afwegen.
3) Zoals het er nu voor staat hebben westerse maatschappijen een meer islamitische karakter. Natuurlijk met hier en daar wetten en regels, die in de islam niet kan. Het is een beetje 'doorgeschoten'. Maar als je niet naar de demogogie zou kijken, dan zou je zeggen hey hier gebeuren dingen rechtvaardig en leven mensen tolerant met elkaar. Je zou veel kunnen overnemen. De islam legt de basis, maar moet nog veel uitgebreid worden en alles moet steeds recurssief opnieuw worden herdacht.
Met je eens dat er weinig verschil is in de beide maatschappijen, met uitzondering van enkele wetten of regeltjes die door de jaren van cultuur zijn ontstaan.
Maar van tolerantie en rechtvaardigheid is de laatste 10-15 jaar en zeker de laatste 5 jaar nog weinig te merken.
Althans ik krijg het gevoel dat de diversiteit van de culturen steeds meer met elkaar zijn gaan botsen.
Een simpel voorbeeld is misschien wel het hoofddoekje waar in de jaren 80-90 niemand naar omkeek en nu regelmatig een discussie is en waarom?
4) Het kan heel veel tijd vergen om zo een voorbeeldige (ideale) islamitische rijk op te bouwen, gezien de huidige stand van zaken: veel mensen worden misleid en zitten op een dwaalspoor. Regeltjes denken is geen uitzondering meer, maar aan de andere kant is men ver van de realiteit, door in de filosofie te blijven steken.
Zoveel tijd hoeft het niet te kosten want er zijn diverse landen te noemen met een Islamitische achtergrond die het prima voor elkaar hebben of hadden, alleen zijn er dan altijd weer die oorlogen of extreme groepen die de echte doorgroei in de weg staan of te veel invloed kunnen uitoefenen op de politiek in dat land.
5) Wat betreft de imamschool en de opleiding. Ik denk dat het weinig realiseerbaar is, vanwege onvoldoende kennis. Misschien als we een groep obama's krijgen, dat we dan iets goed kunnen oprichten en kan het vervolgens zijn vruchten afwerpen.6)
Volgens mij is er al een Imam opleiding in Nederland.
Maar de onvoldoende kennis hoeft geen belemmering te zijn, er valt immers kennis te halen in het buitenland en door een selectie zou er een goede opleiding kunnen ontstaan.
Dit kan een nevenstelsel in het westen veroorzaken, parallel aan het westerse denken. Hoe men ook voor in punt 5 genoemde imamschool kan zijn, men gaat zeker niet willen dat dit moet concurreren met onze hedendaagse westerse huidige samenleving. Want dit wordt op dit moment als de superieure maatschappij gezien. Daarom denk ik niet dat zoiets in een westerse land kan worden gerealiseerd, maar in landen waar de bevolking in grote delen islamitisch is, kan misschien zo voorbeeldig islamitisch staat worden opgericht en kunnen ze groeien. Vervolgens kan men een keuze maken welke richting men op wil gaan. Die Islamtische landen moeten zich eerst bewijzen is mijn mening, ondertussen kan men hier werken aan literatuurvorming en kennis verrijking.
Een nevenstelsel is er al lang in het westen gezien de opvattingen van diverse culturen die langs ekaar heenleven.
Ik denk dat we dan ook niet moeten denken in paralellen maar in aanvullingen op de westerse samenleving en cultuur waardoor er meer begrip en waardering ontstaat voor elkaar en met elkaar.
Een simpel voorbeeld, iedereen praat nu door de slechte economie over werktijd verkorting om zo meer banen te kunnen creëren, waarom de werktijd verkorting niet omzetten in vrijedagen tijdens het slacht en suikerfeest, i.p.v. zoals er nu word gesproken om de tweede paasdag af te schaffen en deze te vervangen voor één van de Islamitische feestdagen, waardoor er wederom wrijving ontstaat tussen de culturen.
Misschien een idee voor Moslims die in de politiek bezig zijn dit naar voren te brengen, immers de economie in crisestijd is gebaat bij deze oplossing.
Ok maar één Moslim maakt nog geen zomer. :ego:
En zeker niet bij de harde lijn hier op de site van maroc.nl :turkije:
Zolang jij die gematigde lijn blijft behartigen, zal een balans blijven op de site van Maroc.nl.
Zolang jij die gematigde lijn blijft behartigen, zal een balans blijven op de site van Maroc.nl.
Wil jij niet van die enge dingen schrijven? :stout:
Je hebt het wel over John2 :ego:
:hihi:
YouTube - 2/114 Sura Al-Baqarah recited by Imam Shuraim & Sudais(7/10)
3 tekens ? Wat jammer Olive Yao....Maar goed dat dit topic weer terug is.
Ik ben nu net de PC aan het afsluiten..dan houd ik dit nog te goed :blij:
knuppeltje
19-07-09, 09:01
Tis komkommertijd denk.