IbnRushd
01-06-09, 12:23
Het Libanese politieke systeem onder de loep
29 mei 2009 (MO) - Op 7 juni gaan niet alleen Europeanen naar de stembus. Ook Libanon verkiest een nieuw parlement. Prof. Dr. Karam Karam van het Libanese Centrum voor Politieke Studies laat zijn licht schijnen op het unieke politieke systeem van dit kleine land in het Midden-Oosten.
http://www.mo.be/fileadmin/images/libanees_parlement.jpg
De basis van het hele politieke systeem is het confessionalisme, wat het markantst tot uiting komt in de verdeling van de hoogste ambten binnen het Libanese politieke gestel. “De president moet een maronitische christen zijn, de eerste minister een soennitische moslim en de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden moet een sjiiet zijn”, legt Dr. Karam uit.
Ook de zetels in het Huis zijn verdeeld tussen christenen en moslims. “64 zetels zijn voorbehouden voor christenen en 64 voor moslims. Ook binnen deze onderverdeling zijn er nog subverdelingen. Elke groep krijgt een aantal zetels, in verhouding met haar vertegenwoordiging in het land. Zo krijgen de maronitische christenen 34 zetels, de druzen krijgen er 8, de sjiieten en de Soennieten bezetten elk 34 zetels, …”
De zetels zijn met andere woorden op voorhand reeds verdeeld, en de kiezers stemmen op bepaalde kandidaten van elke religieuze groep, zodat die een zetel kunnen bemachtigen binnen de vooropgestelde verdeling. Deze verdeling ligt vast, en evolueert niet mee in de tijd, met al zijn demografische veranderingen. Op deze manier blijft de verdeling op basis van confessionalisme steeds behouden in het Huis van Afgevaardigden.
De verdeling zoals die er nu is, bestaat al sinds 1943 en werd in de grondwet van 1989 bekrachtigd. Het aantal christenen en moslims was op dat moment steeds vrij evenwichtig. Sinds de jaren negentig zijn de verhoudingen echter beginnen verschuiven waardoor er de moslims op dit ogenblik verruit in de meerderheid zijn. “Desondanks blijft de bestaande verdeling van de zitjes behouden, zegt Dr. Karam. Om een representatieve verdeling te behouden moet men in principe het systeem aanpassen. Het aantal zetels per religie is absoluut niet meer in verhouding met het aandeel aan kiezers per religie, in tegenstelling tot in andere democratieën.”
“Het Libanese systeem is gebaseerd op drie principes: het geloof, de gemeenschap en de geografie, gaat Dr. Karam verder. En hoewel de drie belangrijkste functies en de zetels in het Huis reeds verdeeld zijn door het confessionalisme, de andere ministersposten zijn dat niet. Het systeem is zeker niet perfect, en er kunnen heel wat vragen gesteld worden rond het confessionalisme. Maar er zijn al bepaalde hervormingen geprobeerd, maar die leidden ook niet tot de oplossing.”
De partijen staan zelf ook niet echt te trappelen van ongeduld om het huidige systeem af te schaffen. “Er moet geen geld besteed worden aan ongelofelijke campagnes want het is allemaal een kwestie van geloofsovertuiging en familie. Maar met de hervorming, zullen de kandidaten zware inspanningen moeten leveren om het land en de stemgerechtigden te overtuigen. En wat ze het meest vrezen, is -heel simpel- het verliezen van hun plaats.
Auteur: Marie-Claude Lyonnais, Bram Brusselmans.
Bron: mo.be
29 mei 2009 (MO) - Op 7 juni gaan niet alleen Europeanen naar de stembus. Ook Libanon verkiest een nieuw parlement. Prof. Dr. Karam Karam van het Libanese Centrum voor Politieke Studies laat zijn licht schijnen op het unieke politieke systeem van dit kleine land in het Midden-Oosten.
http://www.mo.be/fileadmin/images/libanees_parlement.jpg
De basis van het hele politieke systeem is het confessionalisme, wat het markantst tot uiting komt in de verdeling van de hoogste ambten binnen het Libanese politieke gestel. “De president moet een maronitische christen zijn, de eerste minister een soennitische moslim en de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden moet een sjiiet zijn”, legt Dr. Karam uit.
Ook de zetels in het Huis zijn verdeeld tussen christenen en moslims. “64 zetels zijn voorbehouden voor christenen en 64 voor moslims. Ook binnen deze onderverdeling zijn er nog subverdelingen. Elke groep krijgt een aantal zetels, in verhouding met haar vertegenwoordiging in het land. Zo krijgen de maronitische christenen 34 zetels, de druzen krijgen er 8, de sjiieten en de Soennieten bezetten elk 34 zetels, …”
De zetels zijn met andere woorden op voorhand reeds verdeeld, en de kiezers stemmen op bepaalde kandidaten van elke religieuze groep, zodat die een zetel kunnen bemachtigen binnen de vooropgestelde verdeling. Deze verdeling ligt vast, en evolueert niet mee in de tijd, met al zijn demografische veranderingen. Op deze manier blijft de verdeling op basis van confessionalisme steeds behouden in het Huis van Afgevaardigden.
De verdeling zoals die er nu is, bestaat al sinds 1943 en werd in de grondwet van 1989 bekrachtigd. Het aantal christenen en moslims was op dat moment steeds vrij evenwichtig. Sinds de jaren negentig zijn de verhoudingen echter beginnen verschuiven waardoor er de moslims op dit ogenblik verruit in de meerderheid zijn. “Desondanks blijft de bestaande verdeling van de zitjes behouden, zegt Dr. Karam. Om een representatieve verdeling te behouden moet men in principe het systeem aanpassen. Het aantal zetels per religie is absoluut niet meer in verhouding met het aandeel aan kiezers per religie, in tegenstelling tot in andere democratieën.”
“Het Libanese systeem is gebaseerd op drie principes: het geloof, de gemeenschap en de geografie, gaat Dr. Karam verder. En hoewel de drie belangrijkste functies en de zetels in het Huis reeds verdeeld zijn door het confessionalisme, de andere ministersposten zijn dat niet. Het systeem is zeker niet perfect, en er kunnen heel wat vragen gesteld worden rond het confessionalisme. Maar er zijn al bepaalde hervormingen geprobeerd, maar die leidden ook niet tot de oplossing.”
De partijen staan zelf ook niet echt te trappelen van ongeduld om het huidige systeem af te schaffen. “Er moet geen geld besteed worden aan ongelofelijke campagnes want het is allemaal een kwestie van geloofsovertuiging en familie. Maar met de hervorming, zullen de kandidaten zware inspanningen moeten leveren om het land en de stemgerechtigden te overtuigen. En wat ze het meest vrezen, is -heel simpel- het verliezen van hun plaats.
Auteur: Marie-Claude Lyonnais, Bram Brusselmans.
Bron: mo.be