PDA

Bekijk Volledige Versie : Bekend Belgische columnist reageert op het weglopen van de Marokkanen!



Ron Haleber
08-08-09, 10:03
Bekend Belgische columnist reageert op het weglopen van de Marokkanen!

Is het toeval dat die ontsnapte zware jongens allemaal Mohammed of Youssef heten? (http://visionairbelgie.wordpress.com/2009/08/05/opendeurdagen/)

Bron: De Standaard.

Oussama Trimini La<?xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" /><v:shapetype id=_x0000_t75 class=inlineimg title="tong uitsteken" alt="" border="0" src="images/smilies/tongue.gif" o:p</v:shapetype>referrelative="t" o:spt="75" coordsize="21600,21600">ngeri, Abdelhalim Akil, Youssef Oulad Haj Chaib. Zo luiden de namen van de drie zware criminelen die in het slecht beveiligde Brussels justitiepaleis het hazenpad kozen. Amper twee weken geleden gingen Mohammed Johry, Abdel Had Kahjary Mulloul en Ashraf Sekkaki hen in Brugge vooraf. Er lijkt in de fatsoenlijke pers een taboe te rusten op het hoog exotisch gehalte van dit gezelschap, om toch maar het Centrum voor Gelijke Kansen en Anti-Racisme niet te bruskeren.

Toch legde een gerespecteerd criminologe als Marion Van San in het verleden al herhaaldelijk de vinger op de zere plek: zowat de helft van de Marokkaanse allochtonen kan als een gewoontecrimineel beschouwd worden. 70% van onze gevangenispopulatie is overigens van allochtone herkomst. Het is in onze contreien een hachelijke zaak om dit aan te kaarten: altijd weer komt men in het extreem-rechtse verdomhoekje terecht.

Maar werkelijkheidsontkenning heeft nog nooit een probleem helpen oplossen.
Marion Van San signaleert ook een familiaal-culturele oorzaak: het ontbreken van enig ouderlijk gezag in de Marokkaanse gezinnen, de inherente machocultuur, en het feit dat jongens er sowieso vrij spel hebben, creëert een totale afwezigheid van normbesef. Geweld is de regel, de straat het primaire actieterrein. Achterliggend speelt het idee dat de (westerse) samenleving de oorzaak is van hun sociale achterstand (een mythe die decennia lang door links werd gecultiveerd, waardoor de allochtonen al bij voorbaat elke kans tot responsabilisering werd ontnomen), en dat ze hiervoor zelf de passende compensatie mogen bedenken. Criminaliteit als sociale vendetta en Wiedergutmachung dus.

Meteen komt hier het thema van de multiculturele samenleving terug op tafel. De ironie is namelijk dat het ongebreidelde cultuurrelativisme en de westerse ideologie van de Gleichschaltung een subcultuur in het leven riep en deed bloeien, die helemaal vijandig staan tegenover onze waarden, inbegrepen de multiculturaliteit zelf en het verlichte pluralisme.

De homejacking met een kalasjnikov, waarbij een driejarig kind een wapen tegen het hoofd krijgt, is niet alleen een criminele tactiek maar ook een intimiderend gebaar van haat tegen de westerse samenleving. Terreur dus.

Daarbij is de houding tegenover onze materiële welstand zeer ambivalent: men haat de symbolen van het decadente westen, maar men wil ze ook toeëigenen. Men wil bezitten én vernietigen, contesteren én imiteren,- vandaar het zo karakteristieke beeld van de jonge Marokkaan-in-de-BMW.

Criminaliteit en terrorisme
Xenofobe en racistische praat? Wacht, hier komt de uitsmijter. België is – daar weten ze bij de Staatsveiligheid alles van- dé Europese uitvalsbasis van Al Quaeda. De Marokkaanse gemeenschap, vooral in Brussel, vormt een noodzakelijke achtergrond, camouflagegordijn en zelfs rekruteringscentrum voor deze nederzetting.

De Tunesische ex-voetballer Nizar Trabelsi (foto), een Al-Quaeda-activist die momenteel achter slot en grendel zit, schijnt een sleutel- en scharnierfiguur te zijn in de Belgische osmose tussen zware criminaliteit en moslimterrorisme. Het netwerk dat de ontsnapte gangsters assistentie, dekking en een onderkomen gaf, overlapt voor een flink deel met het islamfundamentalistische terreurnetwerk dat vanuit Brussel opereert.

Het gaat om dezelfde personen, en vooral, om dezelfde gevoelsmatige, culturele en religieuze onderstromen die in deze schotelantenne-cultuur gisten, vooral bij ffice:smarttags" />De vraag is dan zeer, in hoeverre advocaat Sven Mary, die de internering van Ashraf Sekkaki trachtte tegen te houden, zich ethisch en intellectueel nog wel staande kan houden. Hij onderkent bij zijn cliënt exact het syndroom van de normenloze jongeman die als een god gekoesterd werd in het Marokkaanse moslimgezin (DS 1/8/09), doch trekt hieruit geen maatschappelijke, laat staan politieke conclusies: het wordt louter weeral gebruikt als een stoplap en verontschuldiging.

Kunnen advocaten zich nog wel verstoppen achter het Latijnse formalisme van de rechtstaat, zonder zich rekenschap te geven van de cultuurclash die zich voltrekt, die zonder meer bedreigend is voor die rechtstaat zelf? Worden hij en zijn confraters niet eerder gezien als nuttige idioten, in afwachting dat de sharia het zonder hun tussenkomst kan stellen?

Allemaal vragen waar de voorbije ontsnappingsexploten aanleiding toe geven: het gaat niet enkel over budgetten en beveiliging, maar vooral over de wortels van de criminaliteit en over de vraag waar we met deze samenleving naar toe willen. Het zal ook niet volstaan om te bashen op Stefaan De Clerck, die een door-en-door rot departement erft. Veeleer moet een diepgaande en eerlijke sociologische analyse tot op het bot gaan en politieke conclusies trekken. Mohammed en Youssef vormen wel degelijk een probleem, we hebben het namelijk zelf gecreëerd en zullen het ook moeten oplossen, zonder wollig idealisme.

Ondertussen zijn we nog maar eens de internationale risée. Het surrealistische België viert weer zijn hoogdagen, zo blijkt uit de buitenlandse kranten. Maar ook als Vlaanderen de bevoegdheid van justitie claimt en verwerft, zal het Brussels-Marokkaanse netwerk, met zijn uitlopers naar het internationale terrorisme, niet verdwijnen, integendeel zelfs. Probleemloos zullen zij grenzen overschrijden in een ontgrensd Europa. Ook daarover mag eens nagedacht worden in deze komkommertijd.


Johan Sanctorum
ffice:office" /><O:p></O:p>
RH: ik zal de cv van de auteur opzoeken. Hij is niet van het VB...

Ron Haleber
08-08-09, 10:17
C.V. van de auteur:

Na studies filosofie (http://www.maroc.nl/wiki/Filosofie) aan de Vrije Universiteit Brussel (http://www.maroc.nl/wiki/Vrije_Universiteit_Brussel) bij o.m. L. Flam (http://www.maroc.nl/w/index.php?title=L._Flam&action=edit&redlink=1) en L. Apostel (http://www.maroc.nl/wiki/Leo_Apostel), gaf hij in de jaren ’80 het tijdschrift “O” uit, een soort kruisbestuiving tussen journalistiek (http://www.maroc.nl/wiki/Journalistiek) en metafysica (http://www.maroc.nl/wiki/Metafysica).
Tussen 1994 en 1999 was hij actief als regisseur/dramaturg in opera en muziektheater.
Van 2000 tot 2003 was hij consultant bij het communicatiebureau van Noël Slangen (http://www.maroc.nl/wiki/No%C3%ABl_Slangen), een inside-ervaring die zijn visie op spindoctors en politieke marketing grondig zou beïnvloeden. Een reeks kritische artikels rond de communicatiebusiness leverde hem een aanklacht op van Noël Slangen, maar Sanctorum won het proces.

In 2003 kwam hij in contact met de Italiaanse architect/urbanist Aldo Rossi (http://www.maroc.nl/wiki/Aldo_Rossi), wat het begin werd van een duurzame samenwerking. Hieruit vloeide o.m. 'Passione Urbana' (2006) voort, een boek over stedelijke architectuur en stadsherwaardering. Een Hasselts architectenbureau sponsorde het project. Sinds 2004 publiceert hij in tal van tijdschriften en magazines (o.m. in De Standaard (http://www.maroc.nl/wiki/De_Standaard), De Morgen (http://www.maroc.nl/wiki/De_Morgen), Deng-magazine (http://www.maroc.nl/w/index.php?title=Deng-magazine&action=edit&redlink=1), Menzo (http://www.maroc.nl/wiki/Menzo), Streven (http://www.maroc.nl/w/index.php?title=Streven&action=edit&redlink=1), Ons Erfdeel (http://www.maroc.nl/wiki/Ons_Erfdeel), Doorbraak (http://www.maroc.nl/wiki/Doorbraak), meervoud (http://www.maroc.nl/wiki/Meervoud_(taal)), Forum (http://www.maroc.nl/w/index.php?title=Forum_(Vlaams_tijdschrift)&action=edit&redlink=1)), geeft lezingen, en onderhoudt een eigen website. Cultuur, politiek, media, onderwijs, stad en architectuur, zijn dikwijls weerkerende thema's.
Sanctorum is ook een veelgevraagd redenaar, en sprak o.m. de laudatio uit voor komiek Urbanus (http://www.maroc.nl/wiki/Urbanus_(artiest))(Prijs van de Vrijheid, 2007), en voor filmmaker Jan Verheyen (http://www.maroc.nl/wiki/Jan_Verheyen) (erepenning Albert De Cuyper, 2008)

Standpunten en stijl

Sanctorum is een typisch voorbeeld van een hybride, postmoderne intellectueel, met een creatief-artistieke poot (vooral muziek, literatuur en theater), en een filosofisch-wetenschappelijke, vooral beïnvloed door de Franse filosofie (Foucault (http://www.maroc.nl/wiki/Foucault), Baudrillard (http://www.maroc.nl/wiki/Baudrillard) e.a.)

Hij is een controversieel en eigenzinnig figuur in het Vlaamse culturele landschap, en neemt intensief deel aan het maatschappelijk debat. Men verwijt hem soms ideologische onduidelijkheid. Veeleer "links" lijken zijn ecologische invalshoek, zijn kritiek op het globalistische neoliberalisme en bv. zijn stellingname pro de Palestijnse zaak.

Maar door zijn kritiek op het "politiek-correcte" denken, zijn sympathie voor het Vlaamse onafhankelijkheidsstreven en zijn discours rond identiteit, wordt hij ook door rechts geclaimd.

Zelf noemt hij zich "politiek dakloos" en intellectueel een anarchist, in de zin van Paul Feyerabend. (http://www.maroc.nl/w/index.php?title=Paul_Feyerabend.&action=edit&redlink=1)

Fons Elders (http://www.maroc.nl/wiki/Fons_Elders), emeritus hoogleraar filosofie aan de Universiteit voor Humanistiek te Utrecht noemt Sanctorum zelfs een 21ste-eeuwse Voltaire.

In april 2009 veroorzaakte Sanctorum een mediastorm en een controverse rond een door hem opgestelde "Open Brief", verschenen in De Standaard (http://www.maroc.nl/wiki/De_Standaard) van 9 april, waarin 36 Vlamingen (waaronder Etienne Vermeersch (http://www.maroc.nl/wiki/Etienne_Vermeersch)) openlijk de "Jacobijnse dictatuur van het politiek-correcte denken in media en cultuur" aan de kaak stelden. De ondertekenaars pleiten voor een open intellectueel klimaat in Vlaanderen zonder cordons en taboes....

Bron: Wikipedia.