PDA

Bekijk Volledige Versie : In oorlog met Moeder Aarde



Ron Haleber
20-08-09, 12:09
:handbang:In oorlog met Moeder Aarde

Door: Eva Ludemann
Gepubliceerd: dinsdag 18 augustus 2009 23:52
Update: gisteren 06:23

Niet alleen milieuactivisten vragen aandacht voor de opwarming van de aarde. Sinds kort krijgen ze steun uit een opmerkelijke hoek: het leger.:handbang:

De klimaatverandering hangt als een zwaard van Damocles boven ons hoofd. Droogte, overstromingen, ongekend grote stormen, verwoestingen, voedseltekorten, massamigratie, eilanden en belangrijke militaire bases als Diego Garcia die door stijgend water worden opgeslokt;

het Pentagon waarschuwde onlangs in een rapport voor grote veiligheidsproblemen in verband met de wereldwijd wijzigende klimatologische omstandigheden. Crises als gevolg van het veranderende weer kunnen uitmonden in sociale onlusten, regimes die worden omvergeworpen, groeiend terrorisme en de destabilisatie van hele regio’s, aldus experts bij het Amerikaanse ministerie van Defensie en Amerikaanse veiligheidsdiensten.



http://www.maroc.nl/UserFiles/Image/2009/200908/20090819/oorlog.moeder.aarde.425.jpg



De veiligheidsaspecten van klimaatverandering werden uitvoerig besproken tijdens de Chinees-Amerikaanse top in Washington vorige maand: China haalde de VS onlangs in als land met de meeste CO2 uitstoot.
De Chinezen hadden bovendien, in navolging van het Pentagon, al een eigen rapport opgesteld over de gevolgen van de opwarming van de aarde. Dat concludeerde onder andere dat de zuidoostkust van China groot gevaar loopt door stijging van de zeespiegel en grote stormen. Als gevolg van droogtes in het binnenland, trekken miljoenen Chinezen juist naar de steden aan die kusten.

In Europa heeft Zweden ‘groen’ tot één van de speerpunten van zijn EU-voorzitterschap gemaakt. Op 15 oktober organiseert het een EU-klimaat-en-veiligheidstop in Stockholm, waarbij ook Nederland is vertegenwoordigd.
‘Er is zeker een relatie tussen klimaatverandering en veiligheidsbeleid’, zegt een woordvoerder van het ministerie van Defensie. ‘Er is bij het ministerie volop aandacht voor deze kwestie.’ Volgens de woordvoerder is nog onduidelijk welke maatregelen nodig zijn om in de toekomst te kunnen anticiperen op crises die gerelateerd zijn aan klimaatverandering.
‘We gaan er vanuit dat wij vaker worden ingezet met natuurrampen, daartoe is de civiel-militaire samenwerking met het ministerie van Binnenlandse Zaken steeds intensiever geworden.’

Wat dit alles betekent voor het Defensiebudget is nog onbekend. ‘Ik kan geen percentage of concreet bedrag noemen dat voor deze kwestie wordt vrijgehouden. Dat wordt eind dit jaar, begin 2010 duidelijk, we zijn nu nog in de studiefase. Wat dat betreft lopen wij netjes in de pas.’
Hij trapte als een bezetene, weet hij nog. Het was een race tegen de klok, tegen de natuur. Met één hand aan zijn stuur probeerde hij zijn fiets overeind te houden in de volgelopen kuilen en op de hobbels van de onverharde, modderige weg. Met zijn andere hand hield hij de megafoon voor zijn mond: ‘Ga weg! Iedereen moet weg! De storm komt eraan!’ Hij perste de waarschuwingen er hijgend uit, zo hard hij kon, maar de striemende wind sneed hem de adem af. Het stortregende, zijn blauwe uniform was doorweekt en hij maakte zich grote zorgen om zijn familie.

Joydeb Dutta (42) was een van de duizenden mannen die alarm moesten slaan voor Super Cycloon Sidr, toen die twee jaar geleden de dichtbevolkte kuststroken van Bangladesh naderde. Maar wat kun je nu helemaal met een toeter op een fiets? Acht uur nadat Dutta van huis in het stadje Kalapara was weggereden, was Zuid-Bangladesh veranderd in een massagraf met zeker drieënhalfduizend lijken. Duizenden mensen werden nog vermist, ruim een half miljoen anderen waren dakloos geworden. Inclusief Dutta.

Nagelbijten

In Washington DC keken elf Amerikaanse oud-topmilitairen nagelbijtend toe hoe de crisis in Bangladesh zich ontvouwde. Dit was een scenario dat ze enkele maanden eerder al als zeer gevaarlijk hadden bestempeld in een rapport over de veiligheidsaspecten van klimaatverandering. Wat als de massa’s ontheemden zouden aankloppen bij buurland India? De hindoestaat zou de moslims, die zich in 1947 met veel bloedvergieten afscheidden, niet willen toelaten. De chaotische situatie kon ontaarden in een gewelddadig conflict.

De kopstukken in het Pentagon en de regering-Bush hadden het rapport, dat was geschreven in samenwerking met het Center for Naval Analysis (CNA), een denktank van het Pentagon, terzijde geschoven. Klimaatverandering was geen prioriteit in het Witte Huis, er waren zelfs topambtenaren die het bestaan ervan ontkenden.

Inmiddels heeft president Barack Obama de kwestie wél hoog op zijn agenda gezet en wordt het rapport van de oud-militairen alsnog uit de la getrokken. Van TheNew York Times, The Economist, Associated Press en de Washington Post tot en met de Congress Daily; de ‘nieuwe’ link tussen klimaatverandering en nationale veiligheid staat sinds dit voorjaar volop in de aandacht.

Ook de top van het Pentagon luidt nu, na zich jaren stil te hebben gehouden, de alarmbel. Het bracht onlangs in een rapport de resultaten naar buiten van recentelijk gehouden war games en veiligheidsonderzoeken. Daaruit bleek, zo zeggen woordvoerders, dat vooral marginale economieën en kwetsbare regionen – sub-Sahara Afrika, het Midden-Oosten, Zuid- en Zuidoost-Azië – de komende tientallen jaren te kampen krijgen met ernstige voedseltekorten, watercrises en gigantische overstromingen. De kans dat de VS humanitaire hulp moet bieden of militaire missies moet inzetten is groot.


Geruchten
Er gaan geruchten dat het leiderschap in het Pentagon de conclusies van zijn eigen denktank CNA heeft moeten overnemen. Dit onder druk van de Democratische regering, het Congres en vooral van de Democratische senator John Kerry. Die zet zich in voor strengere wetgeving op het gebied van energie en milieu. Door de component ‘nationale veiligheid’ aan de discussie over klimaatverandering toe te voegen, hoopt hij dat zijn lobby meer aandacht krijgt onder de Amerikanen, van wie nog altijd velen menen dat de kwestie klimaatverandering een complottheorie is van Al Gore.

En Kerry wil de stemmen van collega-senatoren uit staten met veel kolenmijnen of auto-industrie, die de wetgeving al jaren tegenhouden. De Senaat buigt zich binnenkort over de American Clean Energy and Security Act. Die stelt onder andere dat energieconcerns tegen het jaar 2020 zeker twintig procent groene stroom moeten aanbieden. De uitstoot van CO2 door energiebedrijven en fabrieken moet bovendien met 17 procent dalen.

http://www.maroc.nl/UserFiles/Image/2009/200908/20090818/binn1.jpg
<SUB>Foto: AP</SUB>

Het Pentagon bevestigt de druk van het Congres. ‘Het heeft ons gevraagd te kijken naar toekomstige militaire missies in verband met klimaatverandering’, zei Amanda Dory, hoofd strategische planning van het Pentagon, vorige week op de Amerikaanse nationale radiozender NPR. Dory zit de commissie voor die de zogeheten Quadrennial Defence Review voor februari 2010 opstelt, een soort twintigjarenplan voor Defensie. ‘Ook wil het Congres weten wat voor die missies nodig is.’ Ofwel, hoe beïnvloeden de stijgende zeespiegel en zware stormen de werkomstandigheden van de militairen? Verdwijnen belangrijke bases onder water? Is de Amerikaanse infrastructuur sterk genoeg om het extreme weer te doorstaan? Kunnen Amerikaanse schepen nog varen in turbulenter zeeën? In hoeverre moeten Amerikaanse militairen worden ingezet bij noodsituaties over de hele wereld. Hoe kan Amerika zijn grondstoffen zeker stellen in een wereld waarin die steeds verder onder druk komen te staan?

Moet de VS in Antarctica olie winnen als daar het ijs smelt?

En moet Amerika klimaatvluchtelingen opnemen?

Want die gaan er komen, zegt vrijwel iedereen die zich met de problematiek van de opwarming van de aarde bezighoudt. Chef van de Europese Raad en directeur van het Europees Defensieagentschap Javier Solana publiceerde twee jaar geleden al een zeven pagina’s tellend alarmbericht: ‘Er komen vloedgolven aan klimaatmigranten onze kant op.’ Het doemscenario is de migratie van honderden miljoenen Afrikanen naar Europa, Latino’s naar de VS en Aziaten naar Australië, dat zelf al met grote droogten en watertekorten kampt en de mensen niet binnen wil laten.

‘Er is geen empirisch bewijs voor deze voorspellingen, want de klimaatvluchteling is een relatief nieuw gegeven’, nuanceert Koko Warner, van het Instituut voor Milieu en Veiligheid aan de Universiteit van de Verenigde Naties in Bonn. Zij doet al jaren onderzoek naar klimaatmigratie.

‘Maar wij constateren steeds vaker dat het veranderende klimaat een rol speelt bij de beslissing van mensen om van huis te vertrekken. Malta, de Canarische Eilanden, Lampedusa; die buitenposten van Europa worden nu al overspoeld door vluchtelingen. Eerst waren het alleen jonge mannen, op zoek naar werk, maar nu gaat het om complete gezinnen, de bevolking van hele streken.

Vaak spelen andere factoren mee, zoals oorlog of onderdrukking, het klimaat is niet de enige reden voor migratie, maar het vergroot de problemen van deze mensen zó, dat ze geen andere oplossing zien dan te migreren.’


Voor de poorten

‘De ramp is zich al aan het voltrekken’, meent Michael Nash, regisseur en producent van de documentaire Climate refugee. De film is al vertoond in het Pentagon, wordt gedraaid op de VN-klimaattop in Kopenhagen in december en staat ook gepland voor de IDFA in november. ‘We hebben over de hele wereld honderden mensen geïnterviewd, die alles kwijt waren door het veranderende weer.

Het gaat hier niet om de verhongerende kindjes met vliegen in hun ogen, die we al zo vaak hebben gezien. Nee, dit zijn mensen zoals jij en ik, al leefden ze in veel minder luxe dan wij. Ze hadden een huis, een gezin, familie en ineens was alles weg, er is geen toekomst meer waar ze woonden.

Het Westen denkt: die stormen en overstromingen, die raken ons niet echt. Maar wat als over twintig jaar 250 miljoen arme Afrikaanse migranten voor de poorten van Europa staan?’

Facing the challenges to African Countries heet dit probleem op de EU-klimaat-en-veiligheidstop half oktober in Stockholm en het komt ongetwijfeld ook aan de orde op de VN-Klimaatconferentie in Kopenhagen. Ministeries van Defensie wereldwijd, maar vooral het Pentagon, willen op de vluchtelingenrampscenario’s anticiperen. Ze zien de bui al hangen: ze krijgen straks een taak in de schoot geworpen die ze niet willen: hulpverlening.

Aan die taak hebben maar weinig militairen fijne herinneringen. Om maar een paar rampzalige missies te noemen: Somalië, Irak, Libanon, Afghanistan. Het winnen van de hearts and minds bleek bepaald geen sinecure. Bovendien, zo zeggen de bevelhebbers in het veld, zijn we nu al overstretched.

Maar de VS kan moeilijk ‘nee’ verkopen als Washington om hulp wordt gevraagd na bijvoorbeeld een tsunami. Alleen Amerika heeft de capaciteit om op zeer grote schaal snel te reageren bij een ramp. Dus worden de banden met defensiedepartementen wereldwijd weer aangehaald. ‘De VS kan het niet alleen, het hele Westen heeft hier een historische verantwoordelijkheid ’, zei Obama onlangs nog weer tijdens de Amerika-Chinatop in Washington. Ook zet het Pentagon in op goede samenwerking met het ministerie van Binnenlandse Zaken, dat onder Bush alleen tweede viool mocht spelen. Én er zijn ouvertures naar de hulpverleners. ‘Het Pentagon probeert nu samen te werken met USAID (de onafhankelijke Amerikaanse overheidsorganisatie voor non-militaire buitenlandse hulp, red.)’, zegt Chad Briggs, adviseur van het ministerie van Defensie op het gebied van milieu en veiligheid. ‘Het is niet gemakkelijk, want de relaties zijn onder Bush erg verzuurd. Na acht jaar arrogantie heeft het Pentagon nu partners nodig.’

Ommezwaai

Voor sommigen binnen het ministerie is dat een bittere pil, maar vooral militairen met ervaring in het veld zijn blij met de ommezwaai. ‘Weet je’, zegt Chuck Walt, de viersterrengeneraal die de studie door CNA leidde. ‘Ik keek in augustus 2001 bij Kandahar uit over het Afghaans-Pakistaanse grensgebied, het was prachtig. Een maand later stond ik daar weer, maar toen was het oorlog. Wij militairen willen niet worden verrast door een klimaatversie van 9/11. Wij willen voorbereid zijn en daarbij kunnen we alle hulp gebruiken.’

Onder de hulpverleners heerst nog veel wantrouwen. Veel van hen willen niet worden geassocieerd met de militairen. Toch zijn veel ngo’s direct mee gesurft op de golf van aandacht voor het klimaat. Net als oorlogen en crises, is de opwarming van de aarde big business. USAID stelt ook dit jaar 195 miljoen dollar ter beschikking voor ‘groene projecten’ in Azië, Latijns-Amerika en Sub-Sahara Afrika. Heeft u vragen over de win-winoplossingen van USAID? Mail ze naar [email protected].

In Bangladesh nog weinig uitzicht op een win-winsituatie. Het USAID- budget voor wat volgens velen dé Ground Zero is van de klimaatverandering: een krappe 70.000 euro. Het land moet het voorlopig nog doen met mannen als Joydeb Dutta. Die vond zijn familie na een barre tocht uiteindelijk terug. Zijn megafoon heeft hij nog, al kraakt het apparaat en is het gebutst. Zijn fiets is Dutta kwijt, maar zijn dorpsgenoten hebben al hun geld bij elkaar gelegd en hem, als bedankje voor de inzet, een oude motorfiets cadeau gegeven.

bron: http://www.depers.nl/buitenland/330168/In-oorlog-met-Moeder-Aarde.html


Voor actueel dagelijks nieuws over klimaat en milieu, zie: http://www.zeeburgnieuws.nl/

Bioloog Martin van Etten geeft daar mondiaal verslag...