PDA

Bekijk Volledige Versie : Een Marokkaanse Nederlander over Tariq Ramadan



Ron Haleber
21-08-09, 13:45
<TABLE style="BORDER-TOP: 0px" id=post4052959 class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR vAlign=top><TD id=td_post_4052959 class=alt1 height="100%" vAlign=top>ALE BRUGGEN VAN RAMADAN VERPULVERD.

Door Mohammed Benzakour.

[eerst de door Joesoef voorgestelde versie in kleine letter... Brildragers vinden hieronder een versie in grote letter!]

Tariq Ramadan, een graag geziene gast op internationale fora, razend populair onder studenten en moslimjongeren in heel Europa, gerenommeerd wetenschapper op universiteiten als Oxford, adviseur van de Britse regering, lijkt slachtoffer te zijn van een schimmig politiek steekspelletje.

Van meet af aan waren rechts- en later ook links-populistische krachten (politiek & opinie) werkzaam om de professor op het schavot te krijgen. De pogingen bleken telkens even doorzichtig als vruchteloos. Maar sinds Ramadan ten overstaan van een volle zaal de vloer aanveegde met opponent Frits Bolkestein (Erasmus Universiteit, 11 september 2008; zie de videoregistratie op de NMO-website) kwam de laster in een stroomversnelling. Dubbele tong, wolf in schaapskleren, zelfmoordideoloog, islamist, niets werd geschuwd. Zelfs verzinsels over het uurloon en irrelevanties zoals de bloedlijn naar een van de oprichters van de Egyptische Moslim Broederschap werden erbij gesleept - een groteske ‘guilty by association’, die bij toepassing op Nederland vergaande gevolgen zou hebben (slavernij, collaboratie met de nazi’s, koloniale wandaden, politionele acties in Indonesië, Srebrenica, steun aan Irak-oorlog, steun aan Gaza-oorlog).


Argumentatief konden alle aantijgingen simpel worden ontzenuwd. Recentelijk nog, na grondig onderzoek, waaruit bleek dat Ramadans ‘omstreden’ uitlatingen als ‘onjuist, tendentieus, onvolledig en uit hun context gerukt’ werden bevonden.

Maar lastercampagnes zijn nooit onschuldig. Aanhoudende laster bereikt vroeg of laat een punt waarop de waarheid niet meer wordt gevoed door feiten maar door beelden: het kritieke punt waarop de ratio wordt uitgeschakeld en insinuaties de overhand krijgen. Dat punt was deze week bereikt. En kon het gebeuren dat het hoofdredactioneel van deze krant (18 augustus) hoofdzakelijk stutte op antieke aantijgingen als ‘verhullend taalgebruik’, ‘ongrijpbaarheid van persoon en opvattingen’, uitspraken die voor ‘tweeërlei uitleg’ vatbaar zijn, etc. – zonder overigens één voorbeeld te geven.

Wie zich werkelijk verdiept in Ramadans vele boeken, lezingen en interviews (zie ook YouTube) kan moeilijk iets anders waarnemen dan

een doortimmerde, consequente boodschap, bestaande uit vier heldere componenten:

1. Europa en moslims kunnen prima door één deur, zonder dat geweld wordt gedaan aan westerse of islamitische waarden.
2. De islam is prima in staat tot reformatie door middel van analytisch onderzoek, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen de onveranderlijke fundamenten van de islam en datgene wat rekbaar en tijdsgebonden is.
3. Elke Europese moslim dient zich te houden aan de wetgeving en de democratische regels in het land waar hij woont.
4.De huidige sociale problemen worden te veel gevoed door angst, wantrouwen en slachtofferschap.


Hier zit geen woord Arabisch bij. Toch is het debat nauwelijks gegaan over opvattingen en feiten, maar werd telkens de insinuerende vraag opgeworpen of Ramadan ‘deugt’. Als gelovige moslim was en bleef Ramadan eerst en vooral ‘een wolf in schaapskleren’ – het soort retorische laster dat dodelijk uitpakt voor iedere constructieve gedachtewisseling. Immers, wanneer onophoudelijk de ‘deugdelijkheid’ ter discussie wordt gesteld, sneeuwen inhoudelijke argumenten onder en is de ‘verdachte’ veroordeeld tot levenslange bewijsvoering tegen diens vermeende ondeugdelijkheid. Zo worden mystificaties in stand gehouden, zo worden controverses geboren.
Wie een hond wil slaan, vindt altijd een stok. Die stok werd eindelijk gevonden: Ramadan presenteert een programma op een door Iran gesubsidieerde tv-zender in Londen, PressTV. Iran is fout, dus is Ramadan fout. Zo simpel is de wereld.

Dat meer wetenschappers bij deze ‘Iraanse CNN’ werken; dat Ramadan contractueel volledige redactionele vrijheid heeft bedongen; dat hij in het a-politieke programma aspecten binnen islamitische samenlevingen (kunst, psychologie, filosofie) vergelijkt met diezelfde aspecten binnen de Westerse wereld; dat Ramadan herhaaldelijk de onderdrukking door het Iraanse regime krachtig heeft veroordeeld; dit alles deed niet ter zake. Ramadan moest en zou hangen. En, let wel, zónder een fatsoenlijk voorafgaand onderhoud.

De intrinsieke schijnheiligheid van dit vonnis is haast spreekwoordelijk. Als van een door de Nederlandse Staat betaalde adviseur/wetenschapper wordt geëist om elke eventuele link te verbreken met het Iraanse regime, waarom onderhoudt diezelfde Nederlandse Staat wél economische en politieke banden met datzelfde regime?

Á propos: In de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en recentelijk ook in Nederland (Leersteel RUL wordt bekostigd door Oman) is het niet ongewoon dat Arabische landen leerstoelen financieren – vaak landen die het niet zo nauw nemen met de mensenrechten. Het verweer van westerse universiteiten en professoren geldt als acceptabel: ze genieten volledige onafhankelijkheid en: de geldschieter heeft geen enkele invloed op de inhoud van de lesprogramma’s. Eenzelfde argumentatie gebruikte de Nederlandse overheid in de jaren negentig toen vanuit de Arabische wereld kritiek kwam op de programma’s van Radio Nederland Wereldomroep, toen nog grotendeels gefinancierd door, jawel, de Nederlandse overheid.


Ramadan, de eerste professor in de academische geschiedenis die gedwongen wordt tot publieke verantwoording over vrouwen en homo's (wiens opvattingen, overigens, progressiever zijn dan 60% van de Nederlandse huishoudens); de eerste professor die ondanks een uitmuntend wetenschappelijke staat van dienst wordt gediskwalificeerd op politieke gronden door zijn eigen universiteit.

Een professor bovendien, die getoetst wordt aan een vlindersmalle definitie van wat een 'bruggenbouwer' zou moeten doen op de schaal van, let wel, VVD/Leefbaar Rotterdam-politiek: een politiek die zelf weinig bruggen bouwt maar vooral uitblinkt in het optrekken van hoge betonnen muren tussen bevolkingsgroepen.

Zie hier de achtergrond tegen welke Ramadan de wacht werd aangezegd. Hoe het lot van een briljante, prikkelende en originele Nietzsche-kenner en debater (in twee jaar tijd nam Ramadan deel aan welgeteld 74 lezingen en debatten) werd bezegeld in handen van een paar lokale brekebeentjes. Zodat alle door Ramadan geslagen bruggen vakkundig tot puin zijn verpulverd: de schande van Rotterdam.


Mohammed Benzakour, socioloog en auteur van ‘Stinkende Heelmeesters’
Illias Elhadioui, socioloog en promovendus EUR
Farhad Golyardi, socioloog en hoofdredacteur van Eutopia
Halleh Ghorashi, bijzonder hoogleraar Diversiteit VU
Stine Jensen, filosoof en universitair docent literatuurwetenschap VU
Michiel Leezenberg, universitair hoofddocent filosofie UVA en publicist
Shervin Nekuee, socioloog en schrijver van het boek ‘De Perzische Paradox’
Liesbeth Noordegraaf-Eelens, econoom en filosoof EUR
Henk Oosterling, urbanist en filosoof EUR
Mohamme Rabbae, econoom en oud-Kamerlid GroenLinks
Willem Schinkel, socioloog EUR
Thomas Spijkerboer, hoogleraar migratierecht VU
Petra Stienen, arabiste, diplomate en auteur van ‘Dromen van een Arabische lente.’
<!-- / message --><!-- Edited By Karim - align sig to bottom -->




</TD></TR><TR><TD class=alt1><!-- /Edited By Karim - align sig to bottom --><!-- sig --><HR id=horSig>




</TD></TR></TBODY></TABLE>
Dat was de versie van Joesoef... VOOR BRILDRAGERS LAAT IK DE VERSIE IN GROTERE LETTER STAAN:

===========================


ALE BRUGGEN VAN RAMADAN VERPULVERD.

Door Mohammed Benzakour.

Tariq Ramadan, een graag geziene gast op internationale fora, razend populair onder studenten en moslimjongeren in heel Europa, gerenommeerd wetenschapper op universiteiten als Oxford, adviseur van de Britse regering, lijkt slachtoffer te zijn van een schimmig politiek steekspelletje. <O:p></O:p>

Van meet af aan waren rechts- en later ook links-populistische krachten (politiek & opinie) werkzaam om de professor op het schavot te krijgen. De pogingen bleken telkens even doorzichtig als vruchteloos. Maar sinds Ramadan ten overstaan van een volle zaal de vloer aanveegde met opponent Frits Bolkestein (Erasmus Universiteit, 11 september 2008; zie de videoregistratie op de NMO-website) kwam de laster in een stroomversnelling. Dubbele tong, wolf in schaapskleren, zelfmoordideoloog, islamist, niets werd geschuwd. Zelfs verzinsels over het uurloon en irrelevanties zoals de bloedlijn naar een van de oprichters van de Egyptische Moslim Broederschap werden erbij gesleept - een groteske ‘guilty by association’, die bij toepassing op Nederland vergaande gevolgen zou hebben (slavernij, collaboratie met de nazi’s, koloniale wandaden, politionele acties in Indonesië, Srebrenica, steun aan Irak-oorlog, steun aan Gaza-oorlog). <O:p></O:p>
<O:p></O:p>

Argumentatief konden alle aantijgingen simpel worden ontzenuwd. Recentelijk nog, na grondig onderzoek, waaruit bleek dat Ramadans ‘omstreden’ uitlatingen als ‘onjuist, tendentieus, onvolledig en uit hun context gerukt’ werden bevonden. <O:p></O:p>

Maar lastercampagnes zijn nooit onschuldig. Aanhoudende laster bereikt vroeg of laat een punt waarop de waarheid niet meer wordt gevoed door feiten maar door beelden: het kritieke punt waarop de ratio wordt uitgeschakeld en insinuaties de overhand krijgen. Dat punt was deze week bereikt. En kon het gebeuren dat het hoofdredactioneel van deze krant (18 augustus) hoofdzakelijk stutte op antieke aantijgingen als ‘verhullend taalgebruik’, ‘ongrijpbaarheid van persoon en opvattingen’, uitspraken die voor ‘tweeërlei uitleg’ vatbaar zijn, etc. – zonder overigens één voorbeeld te geven. <O:p></O:p>
<O:p></O:p>
Wie zich werkelijk verdiept in Ramadans vele boeken, lezingen en interviews (zie ook YouTube) kan moeilijk iets anders waarnemen dan

een doortimmerde, consequente boodschap, bestaande uit vier heldere componenten: <O:p></O:p>

1. Europa en moslims kunnen prima door één deur, zonder dat geweld wordt gedaan aan westerse of islamitische waarden. <O:p></O:p>
2. De islam is prima in staat tot reformatie door middel van analytisch onderzoek, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen de onveranderlijke fundamenten van de islam en datgene wat rekbaar en tijdsgebonden is. <O:p></O:p>
3. Elke Europese moslim dient zich te houden aan de wetgeving en de democratische regels in het land waar hij woont. <O:p></O:p>
4.De huidige sociale problemen worden te veel gevoed door angst, wantrouwen en slachtofferschap. <O:p></O:p>
<O:p></O:p>

Hier zit geen woord Arabisch bij. Toch is het debat nauwelijks gegaan over opvattingen en feiten, maar werd telkens de insinuerende vraag opgeworpen of Ramadan ‘deugt’. Als gelovige moslim was en bleef Ramadan eerst en vooral ‘een wolf in schaapskleren’ – het soort retorische laster dat dodelijk uitpakt voor iedere constructieve gedachtewisseling. Immers, wanneer onophoudelijk de ‘deugdelijkheid’ ter discussie wordt gesteld, sneeuwen inhoudelijke argumenten onder en is de ‘verdachte’ veroordeeld tot levenslange bewijsvoering tegen diens vermeende ondeugdelijkheid. Zo worden mystificaties in stand gehouden, zo worden controverses geboren. <O:p></O:p>
Wie een hond wil slaan, vindt altijd een stok. Die stok werd eindelijk gevonden: Ramadan presenteert een programma op een door Iran gesubsidieerde tv-zender in Londen, PressTV. Iran is fout, dus is Ramadan fout. Zo simpel is de wereld. <O:p></O:p>

Dat meer wetenschappers bij deze ‘Iraanse CNN’ werken; dat Ramadan contractueel volledige redactionele vrijheid heeft bedongen; dat hij in het a-politieke programma aspecten binnen islamitische samenlevingen (kunst, psychologie, filosofie) vergelijkt met diezelfde aspecten binnen de Westerse wereld; dat Ramadan herhaaldelijk de onderdrukking door het Iraanse regime krachtig heeft veroordeeld; dit alles deed niet ter zake. Ramadan moest en zou hangen. En, let wel, zónder een fatsoenlijk voorafgaand onderhoud. <O:p></O:p>

De intrinsieke schijnheiligheid van dit vonnis is haast spreekwoordelijk. Als van een door de Nederlandse Staat betaalde adviseur/wetenschapper wordt geëist om elke eventuele link te verbreken met het Iraanse regime, waarom onderhoudt diezelfde Nederlandse Staat wél economische en politieke banden met datzelfde regime? <O:p></O:p>

Á propos: In de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en recentelijk ook in Nederland (Leersteel RUL wordt bekostigd door Oman) is het niet ongewoon dat Arabische landen leerstoelen financieren – vaak landen die het niet zo nauw nemen met de mensenrechten. Het verweer van westerse universiteiten en professoren geldt als acceptabel: ze genieten volledige onafhankelijkheid en: de geldschieter heeft geen enkele invloed op de inhoud van de lesprogramma’s. Eenzelfde argumentatie gebruikte de Nederlandse overheid in de jaren negentig toen vanuit de Arabische wereld kritiek kwam op de programma’s van Radio Nederland Wereldomroep, toen nog grotendeels gefinancierd door, jawel, de Nederlandse overheid.<O:p></O:p>
<O:p></O:p>

Ramadan, de eerste professor in de academische geschiedenis die gedwongen wordt tot publieke verantwoording over vrouwen en homo's (wiens opvattingen, overigens, progressiever zijn dan 60% van de Nederlandse huishoudens); de eerste professor die ondanks een uitmuntend wetenschappelijke staat van dienst wordt gediskwalificeerd op politieke gronden door zijn eigen universiteit.

Een professor bovendien, die getoetst wordt aan een vlindersmalle definitie van wat een 'bruggenbouwer' zou moeten doen op de schaal van, let wel, VVD/Leefbaar Rotterdam-politiek: een politiek die zelf weinig bruggen bouwt maar vooral uitblinkt in het optrekken van hoge betonnen muren tussen bevolkingsgroepen. <O:p></O:p>

Zie hier de achtergrond tegen welke Ramadan de wacht werd aangezegd. Hoe het lot van een briljante, prikkelende en originele Nietzsche-kenner en debater (in twee jaar tijd nam Ramadan deel aan welgeteld 74 lezingen en debatten) werd bezegeld in handen van een paar lokale brekebeentjes. Zodat alle door Ramadan geslagen bruggen vakkundig tot puin zijn verpulverd: de schande van Rotterdam. <O:p></O:p>
<O:p></O:p>
<O:p></O:p>
Mohammed Benzakour, socioloog en auteur van ‘Stinkende Heelmeesters’<O:p></O:p>
Illias Elhadioui, socioloog en promovendus EUR<O:p></O:p>
Farhad Golyardi, socioloog en hoofdredacteur van Eutopia <O:p></O:p>
Halleh Ghorashi, bijzonder hoogleraar Diversiteit VU<O:p></O:p>
Stine Jensen, filosoof en universitair docent literatuurwetenschap VU <O:p></O:p>
Michiel Leezenberg, universitair hoofddocent filosofie UVA en publicist<O:p></O:p>
Shervin Nekuee, socioloog en schrijver van het boek ‘De Perzische Paradox’<O:p></O:p>
Liesbeth Noordegraaf-Eelens, econoom en filosoof EUR <O:p></O:p>
Henk Oosterling, urbanist en filosoof EUR<O:p></O:p>
Mohamme Rabbae, econoom en oud-Kamerlid GroenLinks<O:p></O:p>
Willem Schinkel, socioloog EUR<O:p></O:p>
Thomas Spijkerboer, hoogleraar migratierecht VU<O:p></O:p>
Petra Stienen, arabiste, diplomate en auteur van ‘Dromen van een Arabische lente.’ <O:p></O:p>
<O:p></O:p>

mark61
21-08-09, 14:07
Rare titel. Veel effectiever en 'schokkender' zou zijn: Iraanse 'dissidenten' over Tariq Ramadan.

Met zo'n kop sla je meteen alle poten onder het gajes vandaan. Er staan er drie onder het artikel. Ongelovige intellectuelen, zou je nog kunnen toevoegen:hihi: Als ik daarmee geen laster pleeg :cheefbek:

Ron Haleber
21-08-09, 14:22
Rare titel. Veel effectiever en 'schokkender' zou zijn: Iraanse 'dissidenten' over Tariq Ramadan.

Met zo'n kop sla je meteen alle poten onder het gajes vandaan. Er staan er drie onder het artikel. Ongelovige intellectuelen, zou je nog kunnen toevoegen:hihi: Als ik daarmee geen laster pleeg :cheefbek:

De ware kop is - vanwege technische storing - door mij later toegevoegd:

ALLE BRUGGEN VAN RAMADAN VERPULVERD.

Ik vond het vermeldenswaardig dat een Marokkaanse Nederlander zijn commentaar levert! Vandaar als topic-titel...

Joesoef
21-08-09, 15:45
ALE BRUGGEN VAN RAMADAN VERPULVERD.

Door Mohammed Benzakour.

Tariq Ramadan, een graag geziene gast op internationale fora, razend populair onder studenten en moslimjongeren in heel Europa, gerenommeerd wetenschapper op universiteiten als Oxford, adviseur van de Britse regering, lijkt slachtoffer te zijn van een schimmig politiek steekspelletje.

Van meet af aan waren rechts- en later ook links-populistische krachten (politiek & opinie) werkzaam om de professor op het schavot te krijgen. De pogingen bleken telkens even doorzichtig als vruchteloos. Maar sinds Ramadan ten overstaan van een volle zaal de vloer aanveegde met opponent Frits Bolkestein (Erasmus Universiteit, 11 september 2008; zie de videoregistratie op de NMO-website) kwam de laster in een stroomversnelling. Dubbele tong, wolf in schaapskleren, zelfmoordideoloog, islamist, niets werd geschuwd. Zelfs verzinsels over het uurloon en irrelevanties zoals de bloedlijn naar een van de oprichters van de Egyptische Moslim Broederschap werden erbij gesleept - een groteske ‘guilty by association’, die bij toepassing op Nederland vergaande gevolgen zou hebben (slavernij, collaboratie met de nazi’s, koloniale wandaden, politionele acties in Indonesië, Srebrenica, steun aan Irak-oorlog, steun aan Gaza-oorlog).


Argumentatief konden alle aantijgingen simpel worden ontzenuwd. Recentelijk nog, na grondig onderzoek, waaruit bleek dat Ramadans ‘omstreden’ uitlatingen als ‘onjuist, tendentieus, onvolledig en uit hun context gerukt’ werden bevonden.

Maar lastercampagnes zijn nooit onschuldig. Aanhoudende laster bereikt vroeg of laat een punt waarop de waarheid niet meer wordt gevoed door feiten maar door beelden: het kritieke punt waarop de ratio wordt uitgeschakeld en insinuaties de overhand krijgen. Dat punt was deze week bereikt. En kon het gebeuren dat het hoofdredactioneel van deze krant (18 augustus) hoofdzakelijk stutte op antieke aantijgingen als ‘verhullend taalgebruik’, ‘ongrijpbaarheid van persoon en opvattingen’, uitspraken die voor ‘tweeërlei uitleg’ vatbaar zijn, etc. – zonder overigens één voorbeeld te geven.

Wie zich werkelijk verdiept in Ramadans vele boeken, lezingen en interviews (zie ook YouTube) kan moeilijk iets anders waarnemen dan

een doortimmerde, consequente boodschap, bestaande uit vier heldere componenten:

1. Europa en moslims kunnen prima door één deur, zonder dat geweld wordt gedaan aan westerse of islamitische waarden.
2. De islam is prima in staat tot reformatie door middel van analytisch onderzoek, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen de onveranderlijke fundamenten van de islam en datgene wat rekbaar en tijdsgebonden is.
3. Elke Europese moslim dient zich te houden aan de wetgeving en de democratische regels in het land waar hij woont.
4.De huidige sociale problemen worden te veel gevoed door angst, wantrouwen en slachtofferschap.


Hier zit geen woord Arabisch bij. Toch is het debat nauwelijks gegaan over opvattingen en feiten, maar werd telkens de insinuerende vraag opgeworpen of Ramadan ‘deugt’. Als gelovige moslim was en bleef Ramadan eerst en vooral ‘een wolf in schaapskleren’ – het soort retorische laster dat dodelijk uitpakt voor iedere constructieve gedachtewisseling. Immers, wanneer onophoudelijk de ‘deugdelijkheid’ ter discussie wordt gesteld, sneeuwen inhoudelijke argumenten onder en is de ‘verdachte’ veroordeeld tot levenslange bewijsvoering tegen diens vermeende ondeugdelijkheid. Zo worden mystificaties in stand gehouden, zo worden controverses geboren.
Wie een hond wil slaan, vindt altijd een stok. Die stok werd eindelijk gevonden: Ramadan presenteert een programma op een door Iran gesubsidieerde tv-zender in Londen, PressTV. Iran is fout, dus is Ramadan fout. Zo simpel is de wereld.

Dat meer wetenschappers bij deze ‘Iraanse CNN’ werken; dat Ramadan contractueel volledige redactionele vrijheid heeft bedongen; dat hij in het a-politieke programma aspecten binnen islamitische samenlevingen (kunst, psychologie, filosofie) vergelijkt met diezelfde aspecten binnen de Westerse wereld; dat Ramadan herhaaldelijk de onderdrukking door het Iraanse regime krachtig heeft veroordeeld; dit alles deed niet ter zake. Ramadan moest en zou hangen. En, let wel, zónder een fatsoenlijk voorafgaand onderhoud.

De intrinsieke schijnheiligheid van dit vonnis is haast spreekwoordelijk. Als van een door de Nederlandse Staat betaalde adviseur/wetenschapper wordt geëist om elke eventuele link te verbreken met het Iraanse regime, waarom onderhoudt diezelfde Nederlandse Staat wél economische en politieke banden met datzelfde regime?

Á propos: In de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en recentelijk ook in Nederland (Leersteel RUL wordt bekostigd door Oman) is het niet ongewoon dat Arabische landen leerstoelen financieren – vaak landen die het niet zo nauw nemen met de mensenrechten. Het verweer van westerse universiteiten en professoren geldt als acceptabel: ze genieten volledige onafhankelijkheid en: de geldschieter heeft geen enkele invloed op de inhoud van de lesprogramma’s. Eenzelfde argumentatie gebruikte de Nederlandse overheid in de jaren negentig toen vanuit de Arabische wereld kritiek kwam op de programma’s van Radio Nederland Wereldomroep, toen nog grotendeels gefinancierd door, jawel, de Nederlandse overheid.


Ramadan, de eerste professor in de academische geschiedenis die gedwongen wordt tot publieke verantwoording over vrouwen en homo's (wiens opvattingen, overigens, progressiever zijn dan 60% van de Nederlandse huishoudens); de eerste professor die ondanks een uitmuntend wetenschappelijke staat van dienst wordt gediskwalificeerd op politieke gronden door zijn eigen universiteit.

Een professor bovendien, die getoetst wordt aan een vlindersmalle definitie van wat een 'bruggenbouwer' zou moeten doen op de schaal van, let wel, VVD/Leefbaar Rotterdam-politiek: een politiek die zelf weinig bruggen bouwt maar vooral uitblinkt in het optrekken van hoge betonnen muren tussen bevolkingsgroepen.

Zie hier de achtergrond tegen welke Ramadan de wacht werd aangezegd. Hoe het lot van een briljante, prikkelende en originele Nietzsche-kenner en debater (in twee jaar tijd nam Ramadan deel aan welgeteld 74 lezingen en debatten) werd bezegeld in handen van een paar lokale brekebeentjes. Zodat alle door Ramadan geslagen bruggen vakkundig tot puin zijn verpulverd: de schande van Rotterdam.


Mohammed Benzakour, socioloog en auteur van ‘Stinkende Heelmeesters’
Illias Elhadioui, socioloog en promovendus EUR
Farhad Golyardi, socioloog en hoofdredacteur van Eutopia
Halleh Ghorashi, bijzonder hoogleraar Diversiteit VU
Stine Jensen, filosoof en universitair docent literatuurwetenschap VU
Michiel Leezenberg, universitair hoofddocent filosofie UVA en publicist
Shervin Nekuee, socioloog en schrijver van het boek ‘De Perzische Paradox’
Liesbeth Noordegraaf-Eelens, econoom en filosoof EUR
Henk Oosterling, urbanist en filosoof EUR
Mohamme Rabbae, econoom en oud-Kamerlid GroenLinks
Willem Schinkel, socioloog EUR
Thomas Spijkerboer, hoogleraar migratierecht VU
Petra Stienen, arabiste, diplomate en auteur van ‘Dromen van een Arabische lente.’

Joesoef
21-08-09, 15:46
Zo, dat leest veel lekkerder.

Ron Haleber
21-08-09, 16:19
Zo, dat leest veel lekkerder.

Je hebt gelijk! Bedankt... Ik had problemen om een digitale versie te maken...:handbang:

Maar voor brildragers heb ik de oude versie eronder gezet!

sjaen
21-08-09, 22:14
Je hebt gelijk! Bedankt... Ik had problemen om een digitale versie te maken...:handbang:

Maar voor brildragers heb ik de oude versie eronder gezet!

zoom in: command + (apple) :handbang: