Katholiek onderwijs wil geen algemeen hoofddoekenverbod

[Marsipulami]

Katholiek onderwijs wil geen algemeen hoofddoekenverbod

11 september 2009, 18:01

"Het katholiek onderwijs zal geen algemeen hoofddoekenverbod invoeren", zo zegt Mieke Van Hecke, directeur-generaal van het Vlaams Secretariaat van het Katholiek Onderwijs, vrijdag.

"We vinden de autonomie van de scholen en de lokale context zeer belangrijk, en juist daarom zal er bij ons geen algemeen verbod komen", aldus Van Hecke. "Vaak beslissen de scholen in samenspraak met de ouders wat de beste oplossing is. Zo is er in het merendeel van de scholen overeengekomen om binnen de school geen hoofddoek te dragen, maar bij uitstappen in schoolverband is het wel toegelaten." Verder zijn er scholen die een totaal verbod hebben, en er zijn ook instellingen waar de hoofddoek wel toegelaten is. "Dit is een regeling die al jarenlang goed werkt." (DWM)

[Marsipulami]

"In totaal telde het katholiek onderwijs in Vlaanderen begin september 2008 724.131 leerlingen."

[Marsipulami]

God in Brussel : moslimkind in katholieke school



Brussel - Heel wat moslimouders sturen hun kinderen naar een katholieke school. Nochtans kunnen ze in het gemeenschapsonderwijs islamlessen krijgen, terwijl ze in een katholieke school verplicht zijn katholiek godsdienstonderricht te volgen. Maar dat lijkt voor de ouders niet op te wegen tegen het positieve beeld dat ze van de katholieke scholen hebben.

Abdel Hafid en Hafida Benmessaoud wonen in Sint-Joost-ten-Node en sturen al hun kinderen naar een katholieke school. Baby Safia ligt nog rustig in de wieg, maar Rayan (3) en Soufiane (7) gaan naar het Boodschapinstituut in Schaarbeek, Samia (13) gaat naar Maria Assumpta in Laken, en oudste dochter Youssra (bijna 15) gaat naar Regina Pacis, ook in Laken. Het lijkt misschien een wat vreemde keuze, maar voor de ouders was het de meest voor de hand liggende.

“Katholieke scholen zijn wat strenger dan de andere scholen, en dat vind ik wel goed,” vertelt moeder Benmessaoud. “Vaak zijn het vrij kleine schooltjes, waar iedereen elkaar kent, ook de ouders. Jaar na jaar zie je elkaars kinderen opgroeien. Een katholieke school is ook een religieuze school, en dat vinden we beter dan het niet-religieuze onderwijs. Maar het is eigenlijk vooral de keuze voor een bepaalde school, en niet zozeer voor een godsdienst, die wij gemaakt hebben. De mond-tot-mondreclame heeft ook een rol gespeeld.”

De keuze voor Nederlandstalig onderwijs lag meteen voor de hand, vult vader Benmessaoud aan. “Ik ben zelf ook heel mijn jeugd in het Nederlands naar school geweest, in Essen, tegen de Nederlandse grens,” vertelt hij. “Ik vind het goed dat mijn kinderen het Nederlands goed beheersen, want dat vergroot hun kansen op een goede baan later. Zelf heb ik ook altijd katholiek onderwijs gevolgd, bij de zusters. Ik moet zeggen dat ik heel goede herinneringen aan hen heb; ze waren erg vriendelijk. Ik ben van het eerste tot het zesde ook altijd naar de kerk gegaan (grinnikt). Ik vond het niet zo erg, omdat onze godsdiensten au fond eigenlijk hetzelfde zijn. Als ze het hebben over God in de hemel, dan is dat dezelfde god als bij ons. Het enige verschil is dat Jezus bij ons gewoon een profeet is, en niet de zoon van God. Maar de principes zijn dezelfde. En de islamopvoeding krijgen de kinderen thuis mee. Bovendien gaan ze elke zaterdag en zondag twee uurtjes naar de islamschool. Het feit dat ze op school een andere godsdienst krijgen, kan volgens mij hun kijk op hun eigen religie alleen maar verbreden en meer perspectief bieden. Ik merk dat zelfs de kleintjes soms al beginnen na te denken en te vergelijken.”

De kinderen zelf lijken het niet moeilijk of verwarrend te vinden. “De katholieke godsdienst lijkt eigenlijk heel hard op de islam. Tijdens de les bespreken we trouwens soms ook weleens andere godsdiensten, zoals de islam of het boeddhisme,” vertelt Youssra. “Heel soms moeten we bidden, en dan wordt er een kruisteken geslagen, maar dat slaan wij dan gewoon over. En één keer per trimester gaan we naar de kerk, maar ook daar luisteren we vooral naar mensen die teksten voorlezen.”

Handleiding
Voor de leerkrachten en directies van katholieke scholen met een groot aantal moslimleerlingen is het wel even aanpassen geweest, vertelt Carine Timmermans, de directrice van het Instituut van de Ursulinen in Koekelberg. “Al sinds een jaar of tien komt het gros van onze leerlingen uit moslimgezinnen,” vertelt ze. “Momenteel zijn er vijf katholieke leerlingen op een totaal van honderd tachtig; zowat 98 procent is moslim. Het is een beetje zoals bij ons vroeger, toen nog het idee heerste dat katholieke scholen beter zouden zijn dan de gemeente- of gemeenschapsscholen. Dat is een achterhaald idee, maar het heerst nog sterk in de moslimgemeenschap. Maar ik denk dat het ook met accommodatie te maken heeft; veel scholen in Brussel zijn verouderd en zitten in vervallen gebouwen, terwijl onze school onlangs volledig herbouwd is. Dat is voor de ouders belangrijker dan het feit dat er katholieke godsdienst wordt gegeven.”

Maar hoe geeft men katholieke godsdienstles aan een groep die bijna uitsluitend uit moslimkinderen bestaat? “We werken met de nieuwe godsdienstmethoden, die ook in steden als Gent of Antwerpen gebruikt worden,” vertelt Timmermans. “De godsdienstles blijft uiteraard verplicht, maar wat we wel hebben afgeschaft, zijn de vieringen. We hebben gemerkt dat wanneer we op voorhand een bepaalde viering aankondigden, zoals met Kerstmis, er veel kinderen die dag niet kwamen opdagen. In de les volgen we een specifieke handleiding, die rekening houdt met de achtergrond van de kinderen. Om een voorbeeld te geven: Maria is een figuur die ze in de islam niet echt kennen of aanbidden, dus gaan we daar ook niet over doorbomen. Er zijn genoeg dingen die zowel in de Bijbel als in de Koran aan bod komen, en op die parallellen focussen we ons.”

Respect
Toch is het niet eenvoudig om met zo’n grote groep moslimkinderen om te gaan, vindt Timmermans. “Soms moet je echt haar op je tanden hebben om tegen hen in te gaan, want ze zijn in de meerderheid,” zegt ze. “Tijdens de ramadan bijvoorbeeld wilden de ouders niet dat hun kinderen zwemmen, omdat ze dan water in hun mond kunnen krijgen, en dat mag niet van hun geloof. Maar daar hebben we niet aan toegegeven: ook tijdens de ramadan is iedereen verplicht om mee te gaan zwemmen, en dat vormt intussen allang geen probleem meer voor de ouders. Het is dan ook erg belangrijk om van bij de inschrijving duidelijke afspraken te maken. Wij hebben respect voor iedereen, maar we vragen ook respect voor onze manier. Het kan misschien wat cru klinken, maar uiteindelijk hebben zij voor ons gekozen en dienen ze zich dus ook naar onze regels te plooien. Uiteraard hebben we ook respect voor hun godsdienst: zo wordt er wel gebeden in de eetzaal, maar dit beperkt zich tot: ‘God, wij danken u voor dit lekkere eten’ – een zin die zij evengoed kunnen uitspreken en die niet gebonden is aan de katholieke religie. We voegen er geen weesgegroetje of onzevader aan toe, zodat zij mee kunnen doen. De moslimkinderen bidden dan met open handen, maar dat is geen probleem. Een ander voorbeeld is die keer dat we met het vijfde leerjaar op bosklassen waren in de abdij van Affligem. In de slaapzaal hing een kruisje, en de moslimjongens vroegen om het weg te halen. Daar hebben we niet aan toegegeven, maar anderzijds hebben we er ook geen probleem van gemaakt dat ze hun eigen gebeden deden op een naar het oosten gericht tapijtje.”

[knuppeltje]

God in Brussel : moslimkind in katholieke school



Brussel - Heel wat moslimouders sturen hun kinderen naar een katholieke school. Nochtans kunnen ze in het gemeenschapsonderwijs islamlessen krijgen, terwijl ze in een katholieke school verplicht zijn katholiek godsdienstonderricht te volgen. Maar dat lijkt voor de ouders niet op te wegen tegen het positieve beeld dat ze van de katholieke scholen hebben.

Abdel Hafid en Hafida Benmessaoud wonen in Sint-Joost-ten-Node en sturen al hun kinderen naar een katholieke school. Baby Safia ligt nog rustig in de wieg, maar Rayan (3) en Soufiane (7) gaan naar het Boodschapinstituut in Schaarbeek, Samia (13) gaat naar Maria Assumpta in Laken, en oudste dochter Youssra (bijna 15) gaat naar Regina Pacis, ook in Laken. Het lijkt misschien een wat vreemde keuze, maar voor de ouders was het de meest voor de hand liggende.

“Katholieke scholen zijn wat strenger dan de andere scholen, en dat vind ik wel goed,” vertelt moeder Benmessaoud. “Vaak zijn het vrij kleine schooltjes, waar iedereen elkaar kent, ook de ouders. Jaar na jaar zie je elkaars kinderen opgroeien. Een katholieke school is ook een religieuze school, en dat vinden we beter dan het niet-religieuze onderwijs. Maar het is eigenlijk vooral de keuze voor een bepaalde school, en niet zozeer voor een godsdienst, die wij gemaakt hebben. De mond-tot-mondreclame heeft ook een rol gespeeld.”

De keuze voor Nederlandstalig onderwijs lag meteen voor de hand, vult vader Benmessaoud aan. “Ik ben zelf ook heel mijn jeugd in het Nederlands naar school geweest, in Essen, tegen de Nederlandse grens,” vertelt hij. “Ik vind het goed dat mijn kinderen het Nederlands goed beheersen, want dat vergroot hun kansen op een goede baan later. Zelf heb ik ook altijd katholiek onderwijs gevolgd, bij de zusters. Ik moet zeggen dat ik heel goede herinneringen aan hen heb; ze waren erg vriendelijk. Ik ben van het eerste tot het zesde ook altijd naar de kerk gegaan (grinnikt). Ik vond het niet zo erg, omdat onze godsdiensten au fond eigenlijk hetzelfde zijn. Als ze het hebben over God in de hemel, dan is dat dezelfde god als bij ons. Het enige verschil is dat Jezus bij ons gewoon een profeet is, en niet de zoon van God. Maar de principes zijn dezelfde. En de islamopvoeding krijgen de kinderen thuis mee. Bovendien gaan ze elke zaterdag en zondag twee uurtjes naar de islamschool. Het feit dat ze op school een andere godsdienst krijgen, kan volgens mij hun kijk op hun eigen religie alleen maar verbreden en meer perspectief bieden. Ik merk dat zelfs de kleintjes soms al beginnen na te denken en te vergelijken.”

De kinderen zelf lijken het niet moeilijk of verwarrend te vinden. “De katholieke godsdienst lijkt eigenlijk heel hard op de islam. Tijdens de les bespreken we trouwens soms ook weleens andere godsdiensten, zoals de islam of het boeddhisme,” vertelt Youssra. “Heel soms moeten we bidden, en dan wordt er een kruisteken geslagen, maar dat slaan wij dan gewoon over. En één keer per trimester gaan we naar de kerk, maar ook daar luisteren we vooral naar mensen die teksten voorlezen.”

Handleiding
Voor de leerkrachten en directies van katholieke scholen met een groot aantal moslimleerlingen is het wel even aanpassen geweest, vertelt Carine Timmermans, de directrice van het Instituut van de Ursulinen in Koekelberg. “Al sinds een jaar of tien komt het gros van onze leerlingen uit moslimgezinnen,” vertelt ze. “Momenteel zijn er vijf katholieke leerlingen op een totaal van honderd tachtig; zowat 98 procent is moslim. Het is een beetje zoals bij ons vroeger, toen nog het idee heerste dat katholieke scholen beter zouden zijn dan de gemeente- of gemeenschapsscholen. Dat is een achterhaald idee, maar het heerst nog sterk in de moslimgemeenschap. Maar ik denk dat het ook met accommodatie te maken heeft; veel scholen in Brussel zijn verouderd en zitten in vervallen gebouwen, terwijl onze school onlangs volledig herbouwd is. Dat is voor de ouders belangrijker dan het feit dat er katholieke godsdienst wordt gegeven.”

Maar hoe geeft men katholieke godsdienstles aan een groep die bijna uitsluitend uit moslimkinderen bestaat? “We werken met de nieuwe godsdienstmethoden, die ook in steden als Gent of Antwerpen gebruikt worden,” vertelt Timmermans. “De godsdienstles blijft uiteraard verplicht, maar wat we wel hebben afgeschaft, zijn de vieringen. We hebben gemerkt dat wanneer we op voorhand een bepaalde viering aankondigden, zoals met Kerstmis, er veel kinderen die dag niet kwamen opdagen. In de les volgen we een specifieke handleiding, die rekening houdt met de achtergrond van de kinderen. Om een voorbeeld te geven: Maria is een figuur die ze in de islam niet echt kennen of aanbidden, dus gaan we daar ook niet over doorbomen. Er zijn genoeg dingen die zowel in de Bijbel als in de Koran aan bod komen, en op die parallellen focussen we ons.”

Respect
Toch is het niet eenvoudig om met zo’n grote groep moslimkinderen om te gaan, vindt Timmermans. “Soms moet je echt haar op je tanden hebben om tegen hen in te gaan, want ze zijn in de meerderheid,” zegt ze. “Tijdens de ramadan bijvoorbeeld wilden de ouders niet dat hun kinderen zwemmen, omdat ze dan water in hun mond kunnen krijgen, en dat mag niet van hun geloof. Maar daar hebben we niet aan toegegeven: ook tijdens de ramadan is iedereen verplicht om mee te gaan zwemmen, en dat vormt intussen allang geen probleem meer voor de ouders. Het is dan ook erg belangrijk om van bij de inschrijving duidelijke afspraken te maken. Wij hebben respect voor iedereen, maar we vragen ook respect voor onze manier. Het kan misschien wat cru klinken, maar uiteindelijk hebben zij voor ons gekozen en dienen ze zich dus ook naar onze regels te plooien. Uiteraard hebben we ook respect voor hun godsdienst: zo wordt er wel gebeden in de eetzaal, maar dit beperkt zich tot: ‘God, wij danken u voor dit lekkere eten’ – een zin die zij evengoed kunnen uitspreken en die niet gebonden is aan de katholieke religie. We voegen er geen weesgegroetje of onzevader aan toe, zodat zij mee kunnen doen. De moslimkinderen bidden dan met open handen, maar dat is geen probleem. Een ander voorbeeld is die keer dat we met het vijfde leerjaar op bosklassen waren in de abdij van Affligem. In de slaapzaal hing een kruisje, en de moslimjongens vroegen om het weg te halen. Daar hebben we niet aan toegegeven, maar anderzijds hebben we er ook geen probleem van gemaakt dat ze hun eigen gebeden deden op een naar het oosten gericht tapijtje.”

Er gaat nog iets heel moois ontstaan daar.