Bekijk Volledige Versie : Nederlandse staat aangeklaagd voor bloedbad Rawagedeh
Edit: suspected copyright infringement
De tweede wereldoorlog was net afgelopen. Vervolgens richten Nederlandse soldaten deze moordpartij aan.
De tweede wereldoorlog was net afgelopen. Vervolgens richten Nederlandse soldaten deze moordpartij aan.
Klopt. Zeker was meedogenloosheid een bestaande factor. Maar de situatie is niet zo simpel. De Nederlanders en Indo's die in de Japanse kampen hebben gezeten moesten na de capitulatie van Japan weer in kampen zitten maar dan om niet ten prooi te vallen van Indonesiërs. In deze sfeer kwamen de soldaten uit Nederland.
Heeft Soeharto niet eens gezegd dat hem de excusses van Nederland niet veel kon schelen en centen niet wilde ontvangen?
Aan de andere kant doet Japan ook alsof haar neus bloed. Ook zij hebben duizenden Nederlanders en Indonesiërs vermoord.
Klopt. Zeker was meedogenloosheid een bestaande factor. Maar de situatie is niet zo simpel. De Nederlanders en Indo's die in de Japanse kampen hebben gezeten moesten na de capitulatie van Japan weer in kampen zitten maar dan om niet ten prooi te vallen van Indonesiërs. In deze sfeer kwamen de soldaten uit Nederland.
Zijn indo's half indonesisch, half nederlands? Zijn degenen die veelvuldig naar Nederland gekomen zijn, indo's?
Mijn stokpaardje is: beheersing van macht is conditio sine qua non. Dit bericht én je reactie bevestigen me daar weer in.
Zijn indo's half indonesisch, half nederlands? Zijn degenen die veelvuldig naar Nederland gekomen zijn, indo's?
Mijn stokpaardje is: beheersing van macht is conditio sine qua non. Dit bericht én je reactie bevestigen me daar weer in.
Indo is afkorting van indo-europeaan. Mix dus.
Waarom hebben die mensen er 60 jaar over moeten nadenken dan?
Indonesië hoefde inderdaad geen geld destijds. Enfin, dat vond de dictator. Soeharto is toch die man die 1 miljoen Indonesiërs heeft uitgeroeid? Daar kan NL niet aan tippen :cheefbek:
Pater Joop Beek: de man achter Soeharto
Zondag bij OVT in Het Spoor Terug
Indonesische biografie Pater Joop Beek
'De man achter Soeharto' is een portret van pater Joop Beek (1917-1983), de onbekende ‘spindioctor’ achter de succesvolle machtsgreep van de Indonesische oud-dictator, generaal Soeharto. Tussen 1965 en 1975 was hij één van de meest invloedrijke personen in Indonesië. Hij schreef speeches voor Soeharto en was de geestelijk vader van diens politieke partij de Golkar. Maar toch wist Beek altijd op de achtergrond en buiten de publiciteit te blijven.
Joop Beek vertrok in 1938 als Jezuïet naar Indonesië en is daar sindsdien nauwelijks meer weggeweest. In de jaren vijftig ging hij in Djokjakarta als studentenpastor met jongeren werken om ze ideologisch te scholen. Zijn aanpak sloeg aan en hij kreeg een snel groeiende hoeveelheid volgelingen.
Rond 1960 vertrok hij naar Jakarta waar hij directeur van de Mariacongregatie werd. Van hieruit ging hij nog intensiever met jongeren werken. Vier keer per jaar organiseerde hij dertigdaagse kadercursussen, waarin jongeren op Spartaanse wijze geschoold werden - zowel ideologisch als fysiek. Achtergrond bij dit alles was de angst van Beek voor overheersing door de communisten of de Islam.
Toen in 1965 een coup van linkse officieren binnen een dag mislukte, zag hij zijn kans schoon. Met steun van het leger stuurde hij zijn machtige studenten en scholierenorganisaties bijna dagelijks de straat op om te demonstreren. Met als uiteindelijk doel de val van Soekarno en het aan de macht brengen van generaal Soeharto als nieuwe sterke man.
Volgelingen van Beek kwamen vervolgens overal in de samenleving op invloedrijke posities terecht: in het leger, in de regering en ook op sleutelposities in de economie. Als adviseurs van Soeharto wisten ze de nieuwe president over te halen een eigen seculiere partij op te richten, de Golkar, en op die manier de Islam buiten de deur te houden.
The Hand of U.S. Imperialism in the Massacre
In the 1990s, some details of the U.S. hand in the massacre became known as several former State Department officials admitted their role publicly. Political officers at the U.S. embassy in Jakarta handed the Indonesian army lists of PKI leaders in unions, peasant and student organizations that it had compiled. From this, Indonesian army intelligence was able to create a “shooting list” of 5,000 PKI leaders. In the weeks and months that followed, the U.S. embassy and the CIA’s intelligence directorate in Washington D.C. checked off the names as they were “eliminated.” [3] According to Robert Martens, a former member of the U.S. embassy’s political section who had spent two years compiling the lists:
It really was a big help to the army. They probably killed a lot of people, and I probably have a lot of blood on my hands, but that’s not all bad. There’s a time when you have to strike hard at the decisive moment.[4]
As the anti-PKI bloodbath was just getting underway, the U.S. provided essential logistical equipment to General Suharto’s forces. These included light aircraft, jeeps and most importantly, hundreds of the highest-powered mobile radios available at that time. The radios were secretly flown into Indonesia at the last minute by U.S. planes based at Clark Field in the Philippines. They plugged a major hole in army communications by enabling units in Java and the outer islands to talk directly with Suharto’s command (KOSTRAD) in Jakarta. These radios were monitored by the U.S. National Security Agency throughout the massacre.[5]
In 1965 the U.S. imperialists were alarmed at the situation developing in Southeast Asia. In March, the 303 Committee of the National Security Council approved a CIA-State Department political action program designed to reduce the influence of the PKI and the People’s Republic of China and to support anti-communist elements in Indonesia. After visiting Sukarno in April, Ellsworth Bunker told President Johnson that “U.S. visibility should be reduced so that those opposed to the communists and extremists may be free to handle a confrontation, which they believe will come, without the incubus of being attacked as defenders of the neo-colonialists and imperialists.”[6] A high-level U.S. intelligence report prepared in early September 1965 predicted that the Indonesian government would become completely dominated by the PKI within two to three years.[7]
U.S. officials saw events in Indonesia and Vietnam as closely intertwined and believed that decisive action had to be taken in both countries. In a 1965 speech in Asia, Richard Nixon argued in favor of bombing North Vietnam in order to protect Indonesia’s “immense mineral potential.”[8] According to William Bundy, Assistant Secretary of State for East Asian and Pacific Affairs:
By 1965 [Indonesia] was hostile to us, engaged in a sterile but dangerous military confrontation with Malaysia and Singapore, and headed very shortly for Communist control and an effective alliance with Communist China….The situation in Vietnam in 1965, stood, alongside the trend in Indonesia, as the major dark spot in the area. And in early 1965, it became clear that unless the United States and other nations introduced major combat forces and took military action against the North, South Vietnam would be taken over by communist force.[9]
William Colby, the head of CIA operations in Southeast Asia from 1962-1966, not only welcomed the massacre in Indonesia, but applied its lessons as head of the infamous Operation Phoenix in South Vietnam.[10] If Vietnam was the major post-World War II defeat for U.S. imperialism, the destruction of the PKI was its greatest single victory. With its oil and other natural resources, large population and strategic location, Indonesia was at least as important to the U.S. as Indochina, albeit in different ways.
Waarom hebben die mensen er 60 jaar over moeten nadenken dan?
De herinnering houdt hen nog steeds bezig. Kan ik me voorstellen, net als van Cambodjanen, Latijns-Amerikanen ...
En in het (internationale) recht van nu zien ze misschien een mogelijkheid die er 50 jaar geleden niet was.
Zo zie je maar, achter elke niet-westerse slachter staat een perfide blanke.
Niet-westerlingen zijn namelijk wat zwak van geest en laten zich voor ieder's karretje spannen. Volledig willoos.
40 years later
The Mass Killings in Indonesia
Monday 7 November 2005 by Joseph NEVINS , John ROOSA
12345 0 vote
-->
"One of the worst mass murders of the twentieth century." That was how a CIA publication described the killings that began forty years ago last month in Indonesia. It was one of the few statements in the text that was correct. The 300-page text was devoted to blaming the victims of the killings — the supporters of the Communist Party of Indonesia (PKI) — for their own deaths. The PKI had supposedly attempted a coup d’état and a nationwide uprising called the September 30th Movement (which, for some unknown reason, began on October 1). The mass murder of hundreds of thousands of the party’s supporters over subsequent months was thus a natural, inevitable, and justifiable reaction on the part of those non-communists who felt threatened by the party’s violent bid for state power. The killings were part of the "backfire" referred to in the title:Indonesia - 1965: The Coup that Backfired. The author of this 1968 report, later revealed to be Helen Louise Hunter, acknowledged the massive scale of the killings only to dismiss the necessity for any detailed consideration of them. She concentrated on proving that the PKI was responsible for the September 30th Movement while consigning the major issue, the anti-PKI atrocities, to a brief, offhanded comment.
Hunter’s CIA report accurately expressed the narrative told by the Indonesian army commanders as they organized the slaughter. That narrative rendered the September 30th Movement - a disorganized, small-scale affair that lasted about 48 hours and resulted in a grand total of 12 deaths, among them six army generals - into the greatest evil ever to befall Indonesia. The commander of the army, Major General Suharto, justified his acquisition of emergency powers in late 1965 and early 1966 by insisting that the September 30th Movement was a devious conspiracy by the PKI to seize state power and murder all of its enemies. Suharto’s martial law regime detained some 1.5 million people as political prisoners (for varying lengths of time), and accused them of being "directly or indirectly involved in the September 30th Movement." The hundreds of thousands of people shot, stabbed, bludgeoned, or starved to death were labeled perpetrators, or would-be perpetrators of atrocities, just as culpable for the murder of the army generals as the handful of people who were truly guilty.
The September 30th Movement was Suharto’s Reichstag fire: a pretext for destroying the communist party and seizing state power. As with the February 1933 fire in the German parliament that Hitler used to create a hysterical, crisis-filled atmosphere, the September 30th Movement was exaggerated by Suharto’s clique of officers until it assumed the proportions of a wild, vicious, supernatural monster. The army whipped up an anti-communist propaganda campaign from the early days of October 1965: "the PKI" had castrated and tortured the seven army officers it had abducted in Jakarta, danced naked and slit the bodies of the army officers with a hundred razor blades, drawn up hit lists, dug thousands of ditches around the country to hold countless corpses, stockpiled guns imported from China, and so on. The army banned many newspapers and put the rest under army censorship. It was precisely this work of the army’s psychological warfare specialists that created the conditions in which the mass murder of "the PKI" seemed justified.
The question as to whether or not the PKI actually organized the September 30th Movement is important only because the Suharto regime made it important. Otherwise, it is irrelevant. Even if the PKI had nothing whatsoever to do with the movement, the army generals would have blamed the party for it. As it was, they made their case against the PKI largely on the basis of the transcripts of the interrogations of those movement participants who hadn’t already been summarily executed. Given that the army used torture as standard operating procedure for interrogations, the statements of the suspects cannot be trusted. Hunter’s CIA report, primarily based on those transcripts, is as reliable as an Inquisition text on witchcraft.
The PKI as a whole was clearly not responsible for the September 30th Movement. The party’s three million members did not participate in it. If they had, it would not have been such a small-scale affair. The party chairman, D.N. Aidit, however, does seem to have played a key role. He was summarily and secretly executed in late 1965, as were two of the three other core Politburo leaders (Lukman and Njoto), before they could provide their accounts. The one among them who survived the initial terror, the general secretary of the party, Sudisman, admitted in the military’s kangaroo court in 1967 that the PKI as an institution knew nothing of the September 30th Movement but that certain leaders were involved in a personal capacity. If the movement’s leaders had been treated as the leaders of previous revolts against the postcolonial government, they would have been arrested, put on trial, and sentenced. All the members of their organizations would not have been imprisoned or massacred.
With so little public discussion and so little scholarly research about the 1965-66 mass killings, they remain poorly understood. Many people outside of Indonesia believe that the victims were primarily Indonesian Chinese. While some Indonesian Chinese were among the victims, they were by no means the majority. The violence targeted members of the PKI and the various organizations either allied to the party or sympathetic to it, whatever ethnicity they happened to be: Javanese, Balinese, Sundanese, etc. It was not a case of ethnic cleansing. Many people imagine that the killings were committed by frenzied mobs rampaging through villages and urban neighborhoods. But recent oral history research suggests that most of the killings were executions of detainees. Much more research is needed before one can arrive at definitive conclusions.
President Sukarno, the target of the PKI’s alleged coup attempt, compared the army’s murderous violence against those labeled PKI to a case of someone "burning down the house to kill a rat." He routinely protested the army’s exaggerations of the September 30th Movement. It was, he said, nothing more than "a ripple in the wide ocean." His inability or unwillingness to muster anything more than rhetorical protests, however, ultimately doomed his rule. In March 1966, Suharto grabbed the authority to dismiss, appoint, and arrest cabinet ministers, even while maintaining Sukarno as figurehead president until March 1967. The great orator who had led the nationalist struggle against the Dutch, the cosmopolitan visionary of the Non-Aligned Movement, was outmaneuvered by a taciturn, uneducated, thuggish, corrupt army general from a Javanese village.
Suharto, a relative nobody in Indonesian politics, moved against the PKI and Sukarno with the full support of the U.S. government. Marshall Green, American ambassador to Indonesia at the time, wrote that the embassy had "made clear" to the army that Washington was "generally sympathetic with and admiring" of its actions. U.S. officials went so far as to express concern in the days following the September 30th Movement that the army might not do enough to annihilate the PKI. The U.S. embassy supplied radio equipment, walkie-talkies, and small arms to Suharto so that his troops could conduct the nationwide assault on civilians. A diligent embassy official with a penchant for data collection did his part by handing the army a list of thousands of names of PKI members. Such moral and material support was much appreciated in the Indonesian army. As an aide to the army’s chief of staff informed U.S. embassy officials in October 1965, "This was just what was needed by way of assurances that we weren’t going to be hit from all angles as we moved to straighten things out here."
This collaboration between the U.S. and the top army brass in 1965 was rooted in Washington’s longstanding wish to have privileged and enhanced access to Southeast Asia’s resource wealth. Many in Washington saw Indonesia as the region’s centerpiece. Richard Nixon characterized the country as "containing the region’s richest hoard of natural resources" and "by far the greatest prize in the South-East Asian area." Two years earlier, in a 1965 speech in Asia, Nixon had argued in favor of bombing North Vietnam to protect Indonesia’s "immense mineral potential." But obstacles to the realization of Washington’s geopolitical-economic vision arose when the Sukarno government emerged upon independence in Indonesia. Sukarno’s domestic and foreign policy was nationalist, nonaligned, and explicitly anti-imperialist. Moreover, his government had a working relationship with the powerful PKI, which Washington feared would eventually win national elections.
Eisenhower’s administration attempted to break up Indonesia and sabotage Sukarno’s presidency by supporting secessionist revolts in 1958. When that criminal escapade of the Dulles brothers failed, the strategists in Washington reversed course and began backing the army officers of the central government. The new strategy was to cultivate anti-communist officers who could gradually build up the army as a shadow government capable of replacing President Sukarno and eliminating the PKI at some future date. The top army generals in Jakarta bided their time and waited for the opportune moment for what U.S. strategists called a final "showdown" with the PKI. That moment came on October 1, 1965.
The destruction of the PKI and Sukarno’s ouster resulted in a dramatic shift in the regional power equation, leading /Time/ magazine to hail Suharto’s bloody takeover as "The West’s best news for years in Asia." Several years later, the U.S. Navy League’s publication gushed over Indonesia’s new role in Southeast Asia as "that strategic area’s unaggressive, but stern, monitor," while characterizing the country as "one of Asia’s most highly developed nations and endowed by chance with what is probably the most strategically authoritative geographic location on earth." Among other things, the euphoria reflected just how lucrative the changing of the guard in Indonesia would prove to be for Western business interests.
Suharto’s clique of army officers took power with a long-term economic strategy in mind. They expected the legitimacy of their new regime would derive from economic growth and that growth would derive from bringing in Western investment, exporting natural resources to Western markets, and begging for Western aid. Suharto’s vision for the army was not in terms of defending the nation against foreign aggression but defending foreign capital against Indonesians. He personally intervened in a meeting of cabinet ministers in December 1965 that was discussing the nationalization of the oil companies Caltex and Stanvac. Soon after the meeting began, he suddenly arrived by helicopter, entered the chamber, and declared, as the gleeful U.S. embassy account has it, that the military "would not stand for precipitous moves against oil companies." Faced with such a threat, the cabinet indefinitely postponed the discussion. At the same time, Suharto’s army was jailing and killing union leaders at the facilities of U.S. oil companies and rubber plantations.
Once Suharto decisively sidelined Sukarno in March 1966, the floodgates of foreign aid opened up. The U.S. shipped large quantities of rice and cloth for the explicit political purpose of shoring up his regime. Falling prices were meant to convince Indonesians that Suharto’s rule was an improvement over Sukarno’s. The regime’s ability over the following years to sustain economic growth via integration with Western capital provided whatever legitimacy it had. Once that pattern of growth ended with the capital flight of the 1997 Asian economic crisis, the regime’s legitimacy quickly vanished. Middle class university students, the fruits of economic growth, played a particularly important role in forcing Suharto from office. The Suharto regime lived by foreign capital and died by foreign capital.
By now it is clear that the much ballyhooed economic growth of the Suharto years was severely detrimental to the national interest. The country has little to show for all the natural resources sold on the world market. Payments on the foreign and domestic debt, part of it being the odious debt from the Suharto years, swallow up much of the government’s budget. With health care spending at a minimum, epidemic and preventable diseases are rampant. There is little domestic industrial production. The forests from which military officers and Suharto cronies continue to make fortunes are being cut down and burned up at an alarming rate. The country imports huge quantities of staple commodities that could be easily produced on a larger scale in Indonesia, such as sugar, rice, and soybeans. The main products of the villages now are migrant laborers, or "the heroes of foreign exchange," to quote from a lighted sign at the Jakarta airport.
Apart from the pillaging of Indonesia’s resource base, the Suharto regime caused an astounding level of unnecessary suffering. At his command, the Indonesian military invaded neighboring East Timor in 1975 after receiving a green light from President Gerald Ford and his secretary of state, Henry Kissinger. The result was an occupation that lasted for almost 24 years and left a death toll of tens of thousands of East Timorese. Within Indonesia proper, the TNI committed widespread atrocities during counterinsurgency campaigns in the resource-rich provinces of West Papua and Aceh, resulting in tens of thousands of additional fatalities.
With Suharto’s forced resignation in 1998, significant democratic space has opened in Indonesia. There are competitive national and local elections. Victims of the "New Order" and their families are able to organize. There is even an official effort to create a national truth commission to investigate past atrocities. Nevertheless, the military still looms large over the country’s political system. As such, there has not been a thorough investigation of any of the countless massacres that took place in 1965-66. History textbooks still focus on the September 30th Movement and make no mention of the massacres. Similarly, no military or political leaders have been held responsible for the Suharto-era crimes (or those that have taken place since), thus increasing the likelihood of future atrocities. This impunity is a source of continuing worry for Indonesia’s civil society and restless regions, as well as poverty-stricken, now-independent East Timor. It is thus not surprising that the government of the world’s newest country feels compelled to play down demands for justice by its citizenry and emphasize an empty reconciliation process with Indonesia. Meanwhile in the United States, despite political support and billions of dollars in U.S. weaponry, military training and economic assistance to Jakarta over the preceding four decades, Washington’s role in Indonesia’s killing fields of 1965-66 and subsequent brutality has been effectively buried, thus enabling the Bush administration’s current efforts to further ties with Indonesia’s military, as part of the global "war on terror." Suharto’s removal from office has not led to radical changes in Indonesia’s state and economy.
Sukarno used to indict Dutch colonialism by saying that Indonesia was "a nation of coolies and a coolie among nations." Thanks to the Suharto years, that description remains true. The principles of economic self-sufficiency, prosperity, and international recognition for which the nationalist struggle was fought now seem as remote as ever. It is encouraging that many Indonesians are now recalling Sukarno’s fight against Western imperialism (first the Netherlands and then the U.S.) after experiencing the misery that Suharto’s strategy of collaboration has wrought. In his "year of living dangerously" speech in August 1964 - a phrase remembered in the West as just the title of a 1982 movie with Mel Gibson and Sigourney Weaver - Sukarno spoke about the Indonesian ideal of national independence struggling to stay afloat in "an ocean of subversion and intervention from the imperialists and colonialists." Suharto’s U.S.-assisted takeover of state power forty years ago last month drowned that ideal in blood, but it might just rise again during the ongoing economic crisis that is endangering the lives of so many Indonesians.
*John Roosa *is an assistant professor of history at the University of British Columbia, and is the author of Pretext for Mass Murder: The September 30th Movement and Suharto’s Coup d’État in Indonesia(University of Wisconsin Press, forthcoming in 2006).
*Joseph Nevins* is an assistant professor of geography at Vassar College, and is the author of A Not-so-distant Horror: Mass Violence in East Timor (Cornell University Press, 2005).
Zijn indo's half indonesisch, half nederlands? Zijn degenen die veelvuldig naar Nederland gekomen zijn, indo's?
Mijn stokpaardje is: beheersing van macht is conditio sine qua non. Dit bericht én je reactie bevestigen me daar weer in.
Ik schets de situatie in een breder licht. Ik zeg niet dat wanneer Nederlanders en Indo's niet vervolgd en gedood werden door Indonesiërs, deze Nederlandse militairen dit bloedbad niet zou hebben uitgevoerd. Er waren vele gekken in 's Rijksleger die de orde moesten handhaven en moest optreden tegen staatsgevaarlijken in een machtsvacuüm die na de capitulatie was ontstaan. Een bepaalde opvatting over de minderwaardigheid van de Indonesiërs waren sommige Nederlanders ook niet vreemd. Was dat de oorzaak?
Ik schets de situatie in een breder licht. Ik zeg niet dat wanneer Nederlanders en Indo's niet vervolgd en gedood werden door Indonesiërs, deze Nederlandse militairen dit bloedbad niet zou hebben uitgevoerd. Er waren vele gekken in 's Rijksleger die de orde moesten handhaven en moest optreden tegen staatsgevaarlijken in een machtsvacuüm die na de capitulatie was ontstaan. Een bepaalde opvatting over de minderwaardigheid van de Indonesiërs waren sommige Nederlanders ook niet vreemd. Was dat de oorzaak?
Zal me niet verbazen dat bijvoorbeeld Wilders als incompleet Nederlander, nakomeling is uit zo'n familie van staatsgevaarlijke gekken.
Zal me niet verbazen dat bijvoorbeeld Wilders als incompleet Nederlander, nakomeling is uit zo'n familie van staatsgevaarlijke gekken.
AMSTERDAM - PVV-leider Geert Wilders is van Indische afkomst. Hij heeft zijn haar geblondeerd om dat te verhullen.
Dat schrijft de antropologe Lizzy van Leeuwen in het weekblad De Groene Amsterdammer.
Wilders’ grootmoeder van moederskant komt uit een joods-Indische familie met de naam Meijer.
Haar man, Wilders’ opa, diende niet als militair in Nederlands-Indië, zoals Wilders zelf heeft verklaard, maar als ambtenaar, blijkt uit archiefstukken.
Geldgebrek
Wilders’ grootvader werd tijdens verlof in Nederland in 1934 ontslagen. Wegens geldgebrek konden hij en zijn gezin niet terug naar Indië.
Volgens Van Leeuwen zijn Wilders’ standpunten rechtstreeks terug te voeren op zijn familiegeschiedenis.
NSB
Zijn anti-islamitische opstelling en zijn ‘extreme patriottisme’ deelt Wilders met veel andere politici van Indische afkomst, en ook met de nationaal-socialistische NSB, die in Nederlands-Indië in de jaren dertig heel populair was.
Wilders’ geblondeerde haar dient volgens Van Leeuwen om zijn afkomst te verhullen.
“Het is een geniale ingeving van Wilders geweest om zijn donkere haar op te bleken. Dat is blijkbaar alles wat in Nederland nodig is om Indo-af te zijn en als ‘de man uit Venlo’ de politieke arena te betreden.”
Zo zie je maar, achter elke niet-westerse slachter staat een perfide blanke.
Niet-westerlingen zijn namelijk wat zwak van geest en laten zich voor ieder's karretje spannen. Volledig willoos.
Het antwoord op die mentaliteit is iets in de trant van dat goede mensen mensen zijn die niet de macht hebben om slecht te doen. Zal vast wel een aforisme over zijn.
AMSTERDAM - PVV-leider Geert Wilders is van Indische afkomst. Hij heeft zijn haar geblondeerd om dat te verhullen.
Dat schrijft de antropologe Lizzy van Leeuwen in het weekblad De Groene Amsterdammer.
Wilders’ grootmoeder van moederskant komt uit een joods-Indische familie met de naam Meijer.
Haar man, Wilders’ opa, diende niet als militair in Nederlands-Indië, zoals Wilders zelf heeft verklaard, maar als ambtenaar, blijkt uit archiefstukken.
Geldgebrek
Wilders’ grootvader werd tijdens verlof in Nederland in 1934 ontslagen. Wegens geldgebrek konden hij en zijn gezin niet terug naar Indië.
Volgens Van Leeuwen zijn Wilders’ standpunten rechtstreeks terug te voeren op zijn familiegeschiedenis.
NSB
Zijn anti-islamitische opstelling en zijn ‘extreme patriottisme’ deelt Wilders met veel andere politici van Indische afkomst, en ook met de nationaal-socialistische NSB, die in Nederlands-Indië in de jaren dertig heel populair was.
Wilders’ geblondeerde haar dient volgens Van Leeuwen om zijn afkomst te verhullen.
“Het is een geniale ingeving van Wilders geweest om zijn donkere haar op te bleken. Dat is blijkbaar alles wat in Nederland nodig is om Indo-af te zijn en als ‘de man uit Venlo’ de politieke arena te betreden.”
Dat verklaart meteen alles, inclusief zijn voorliefde ten aanzien van het zionisme.
Jammer van dat geldgebrek, want anders waren we van zijn debiele gezeik bespaard gebleven.
Zal me niet verbazen dat bijvoorbeeld Wilders als incompleet Nederlander, nakomeling is uit zo'n familie van staatsgevaarlijke gekken.
Hoe verweven was Wilders zijn familie in Indonesie? Wanneer keerden zij naar Nederland terug? Wat was zijn vaders/grootvaders rol in Indonesie? Ben het eigenlijk al weer vergeten.
De troepen Nederlandse soldaten van de politionele acties kwamen na de WO II naar Indonesie, hielden hun acties en keerden an 1948 weer terug. De KNIL was daar al vanaf 1830 to 1950.
Generatie 1 ( kwartierdrager )
1 Geert Wilders, geboren op 06-09-1963 in Venlo.
Adres:
Geert trouwde (tweede huwelijk), 28 jaar oud, op 31-07-1992 in Boedapest met NN.
Generatie 2 ( ouders )
2 Johannes Henricus Andreas Wilders, geboren op 31-08-1923 in Maasbree. Johannes is overleden op 22-08-2005 in Venlo, 81 jaar oud.
Patentenregistratie: bron: Patenten registratie voor Oce: www.wikipatents.com/gb/953908.html
Hij trouwde, 29 jaar oud, op 20-06-1953 in Leeuwarden met de 20-jarige
3 NN (privacy), geboren in Soekaboemi (NI).
Generatie 3 ( grootouders )
4 Mathijs Wilders, geboren op 05-06-1889 in Venlo. Mathijs is overleden op 10-07-1959 in Venlo, 70 jaar oud.
Adres: (Woonachtig geweest in Maasbree en Venlo)
Beroep:schoenmaker, schoenhersteller
Hij trouwde, 31 jaar oud, op 08-06-1920 in Wassenaar met de 29-jarige
5 Helena Jacoba Maria Kloosterman, geboren op 12-09-1890 in Wassenaar. Helena is overleden in 1982 in Venlo, 92 jaar oud.
6 Johannes Hendrikus Ording, geboren op 03-07-1892 in Utrecht. Johannes is overleden op 17-02-1976 in Venlo, 83 jaar oud.
Adres: (Woonplaatsen o.a.Maasbree, Venlo, den Haag, Naarden, Tull en ´t Waal, Leeuwarden, Norg, Laren, Bussum)
Beroep: Commandant bewakingen, adj. directeur bijzonder. strafgevangenis
Hij trouwde, 27 jaar oud, op 07-04-1920 in Batavia NI met de 17-jarige
7 Johanna Magdalena Meijer, geboren op 21-04-1902 in Batavia NI. Johanna is overleden op 29-07-1982 in Venlo, 80 jaar oud.
Generatie 4 ( overgrootouders )
8 Willem Gisbert Wilders, geboren op 01-05-1863 in Sevenum. Willem is overleden op 25-12-1932 in Boekel, 69 jaar oud.
Hij trouwde, 22 jaar oud, op 28-08-1885 in Maasbree met de 22-jarige
9 Christina Anna Janssen, geboren op 26-08-1863 in Maasbree. Christina is overleden op 02-06-1924 in Blerick, 60 jaar oud.
10 Johannes Kloosterman, geboren op 25-08-1859 in Wassenaar. Johannes is overleden op 08-02-1940 in Wassenaar, 80 jaar oud.
Beroep: Bloembollenkweker
Hij trouwde, 28 jaar oud, op 09-02-1888 in Wassenaar met de 25-jarige
11 Wilhelmina Wensveen, geboren op 04-02-1863 in Wassenaar. Wilhelmina is overleden op 08-07-1950 in Wassenaar, 87 jaar oud.
12 Wilhelmus Henrikus Ording, geboren op 21-06-1866 in Utrecht.
Hij trouwde, 24 jaar oud, op 09-10-1890 in Utrecht met de 23-jarige
13 Lena Lida Hoolhorst, geboren op 11-10-1866 in Utrecht.
14 Levinus Francois Meijer, geboren op 10-08-1864 in Batavia NI. Levinus is overleden op 03-04-1942 in Soekaboemi NI, 77 jaar oud.
Hij trouwde, 30 jaar oud, op 11-08-1894 in Serang NI met de 30-jarige
15 Johanna Maria Canter Visscher, geboren op 09-07-1864 in Serang NI. Johanna is overleden op 29-07-1953 in Leeuwarden, 89 jaar oud.
Hoe verweven was Wilders zijn familie in Indonesie? Wanneer keerden zij naar Nederland terug? Wat was zijn vaders/grootvaders rol in Indonesie? Ben het eigenlijk al weer vergeten.
De troepen Nederlandse soldaten van de politionele acties kwamen na de WO II naar Indonesie, hielden hun acties en keerden an 1948 weer terug. De KNIL was daar al vanaf 1830 to 1950.
Met uitzondering van zijn broer Paul Wilders is deze migranten familie hoogstwaarschijnlijk aan zware complexen overgeleverd.
Vent is zonder twijfel debiel. Zelf een Soekaboemi en dan zwaar afgeven op bijvoorbeeld een Aboutaleb.
Dat verklaart meteen alles, inclusief zijn voorliefde ten aanzien van het zionisme.
Nou...zijn overgrootvader was (als diens moeder joods was) joods. Verder niets. Dat betekent dat zijn grootvader en moeder niet joods zijn. Dit is wel een heel vergezochte reden voor zijn voorliefde. Nee...daarvoor moet een andere reden zijn.
Vent is zonder twijfel debiel. Zelf een Soekaboemi en dan zwaar afgeven op bijvoorbeeld een Aboutaleb.
Als hij een Soekamoemiër is ben ik de zoon van de sultan.
Nou...zijn overgrootvader was (als diens moeder joods was) joods. Verder niets. Dat betekent dat zijn grootvader en moeder niet joods zijn. Dit is wel een heel vergezochte reden voor zijn voorliefde. Nee...daarvoor moet een andere reden zijn.
Twee theorien:
http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/Video-detail.628.0.html?&tx_ttnews%5Btt_news%5D=11998&tx_ttnews%5BbackPid%5D=626&tx_ttnews%5Bcat%5D=148&kalender=1251928800&cHash=d03082915a
Nou...zijn overgrootvader was (als diens moeder joods was) joods. Verder niets. Dat betekent dat zijn grootvader en moeder niet joods zijn. Dit is wel een heel vergezochte reden voor zijn voorliefde. Nee...daarvoor moet een andere reden zijn.
Niet alle joden zien in zionisme hun heil. Maar waar Wilders zijn heil inziet, daar is hij denk ik zelf niet over uit? Die vent spoort helemaal voor geen meter. Waar de een zijn roots heeft in de Rif, heeft hij die in soekaboemi.
Als hij een Soekamoemiër is ben ik de zoon van de sultan.
Plat gezegd is hij gewoon een buitenlander, dus snap ik niet waar hij allemaal ten aanzien van gasten uit een zelfde positie allemaal lult?
Die lul heeft die hele moslim versus christen mentaliteit uit indonesië, hiernaar toe meegenomen. Oprotten met dergelijke extremisten.
Twee theorien:
http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/Video-detail.628.0.html?&tx_ttnews%5Btt_news%5D=11998&tx_ttnews%5BbackPid%5D=626&tx_ttnews%5Bcat%5D=148&kalender=1251928800&cHash=d03082915a
gefrustreerde gek.
Als hij een Soekamoemiër is ben ik de zoon van de sultan.
Wat vindt je afgaande van het filmpje van Amaeru er eigenlijk van dat hij met keppeltje op een synagoge ergens in de US voorzit met zijn fundamentalistische baggerpraat?
Twee theorien:
http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/Video-detail.628.0.html?&tx_ttnews%5Btt_news%5D=11998&tx_ttnews%5BbackPid%5D=626&tx_ttnews%5Bcat%5D=148&kalender=1251928800&cHash=d03082915a
Marco de Vries zijn verhaal klinkt aannemelijk. Buiten dat neemt hij zichzelf steeds mee. Maar goed. Het gaat hier nu over de nazaten van slachtoffers uit Rawagedeh.
Niet alle joden zien in zionisme hun heil. Maar waar Wilders zijn heil inziet, daar is hij denk ik zelf niet over uit? Die vent spoort helemaal voor geen meter. Waar de een zijn roots heeft in de Rif, heeft hij die in soekaboemi.
Wel nee...dat is veel te ver weg, hij is er nooit geweest en volgens mij is hij ook nooit op een Passar Mallem geweest.
Zo'n weerzin tegen de Islam ben ik in Isreal nooit tegen gekomen hoor.
Plat gezegd is hij gewoon een buitenlander, dus snap ik niet waar hij allemaal ten aanzien van gasten uit een zelfde positie allemaal lult?
Wel nee...gewoon een belanda boezoek...puur Nederlanders allemaal.
Die lul heeft die hele moslim versus christen mentaliteit uit indonesië, hiernaar toe meegenomen. Oprotten met dergelijke extremisten.
Dat is overdreven. Heel veel Indo's hebben ergens puur Indonesich bloed dat ook Islamitisch was. Dat anti-Moslim is gewoon anti-Soekarno. Ik heb nog nooit een Indo of Nederlander die in Indonesie is opgegroeid/geboren zo over de Islam horen spreken.
Wel nee...dat is veel te ver weg, hij is er nooit geweest en volgens mij is hij ook nooit op een Passar Mallem geweest.
Zo'n weerzin tegen de Islam ben ik in Isreal nooit tegen gekomen hoor.
De arme stakker liep destijds in kibboetsen zich de nep jood voor te doen. De vent is werkelijk niks, geen jood, geen indo, geen Nederlander. Misschien een zionist, want dat heeft toch geen afkomst?
Wel nee...gewoon een belanda boezoek...puur Nederlanders allemaal.
is hij dan afkomstig uit een Nederlandse baarmoeder?
Wat vindt je afgaande van het filmpje van Amaeru er eigenlijk van dat hij met keppeltje op een synagoge ergens in de US voorzit met zijn fundamentalistische baggerpraat?
Ja....ik ben benieuwd in welke synagoge dat was. Heb wel zo mijn vermoeden dat het een of andere Temple was. Geen enkele orthodoxe synagoge hier, in de US of Israel zou hem een spreekstoel hebben gegeven.
De arme stakker liep destijds in kibboetsen zich de nep jood voor te doen. De vent is werkelijk niks, geen jood, geen indo, geen Nederlander. Misschien een zionist, want dat heeft toch geen afkomst?
:boer:
Dat is overdreven. Heel veel Indo's hebben ergens puur Indonesich bloed dat ook Islamitisch was. Dat anti-Moslim is gewoon anti-Soekarno. Ik heb nog nooit een Indo of Nederlander die in Indonesie is opgegroeid/geboren zo over de Islam horen spreken.
Aangezien indonesië met stipt het grootste moslimland ter wereld is, zal dat vast wel. Dat de verhoudingen op indonesië met niet-moslims erom kan spannen, zien we dagelijks daar.
is hij dan afkomstig uit een Nederlandse baarmoeder?
Ja natuurlijk. Zijn moeder is wel in Soekaboemi geboren maar dat is geen Indonesische. Niet eens een Indo. Gewoon Nederlands die naar Nederlands-Indie zijn getrokken om daar de blanda te zijn.
Ja....ik ben benieuwd in welke synagoge dat was. Heb wel zo mijn vermoeden dat het een of andere Temple was. Geen enkele orthodoxe synagoge hier, in de US of Israel zou hem een spreekstoel hebben gegeven.
En terecht, die vent heeft geen zuiver geweten en dat hoort nergens thuis in geen enkel heilige plek.
Ja natuurlijk. Zijn moeder is wel in Soekaboemi geboren maar dat is geen Indonesische. Niet eens een Indo. Gewoon Nederlands die naar Nederlands-Indie zijn getrokken om daar de blanda te zijn.
Aan zijn haar te zien, denk ik dat hij verwekt is in een indonesisch bordeel.
Aangezien indonesië met stipt het grootste moslimland ter wereld is, zal dat vast wel. Dat de verhoudingen op indonesië met niet-moslims erom kan spannen, zien we dagelijks daar.
Nederland was ooit het grootste Moslimland in de wereld. Maar in de ogen van de (overgrote meerderheid) Nederlanders waren de Indonesiers toch tweede rangs. Eigenlijk derde na de Indo's. Voor de oorlog waren er gewoon twee gescheiden samenlevingen in één land aanwezig. De Nederlanders voelden zich verheven en de Indonesiers werden er zo lang mogelijk dom gehouden.
Aan zijn haar te zien, denk ik dat hij verwekt is in een indonesisch bordeel.
Adoeh Tanger...niet seggen sulke dingen ja?
Nederland was ooit het grootste Moslimland in de wereld. Maar in de ogen van de (overgrote meerderheid) Nederlanders waren de Indonesiers toch tweede rangs. Eigenlijk derde na de Indo's. Voor de oorlog waren er gewoon twee gescheiden samenlevingen in één land aanwezig. De Nederlanders voelden zich verheven en de Indonesiers werden er zo lang mogelijk dom gehouden.
Een Nederlander kan hij ook niet zijn, want lange tijd is Venlo ook van Nederland gescheiden geweest hoor. Die vent is in zekere zin stateloos.
Adoeh Tanger...niet seggen sulke dingen ja?
het spijt me, die vent doet me braken.
Een Nederlander kan hij ook niet zijn, want lange tijd is Venlo ook van Nederland gescheiden geweest hoor. Die vent is in zekere zin stateloos.
Ach....die arme Limburgers.... Verhip...Hoe zou het met Maarten gaan?
het spijt me, die vent doet me braken.
Ga snel naar de kali en doe daar dat ja?
Aangezien indonesië met stipt het grootste moslimland ter wereld is, zal dat vast wel. Dat de verhoudingen op indonesië met niet-moslims erom kan spannen, zien we dagelijks daar.
Die dagelijkse haat-uitbarstingen heeft mi zijn bron in de steeds meer ver-Saoedi-Arabieën van Indonesie. Men zet zich nu veel meer af dan voor WO II en dan gaar het nu over mede-Indonesiers. Haar wijze van Moslim beleven wordt nu zo'n beetje de nek om gedraaid. De sarong gabaya wordt verdreven door de burka's uit SA.
Ach....die arme Limburgers.... Verhip...Hoe zou het met Maarten gaan?
Weet je dat dan niet, Maarten zit vast op verdenking van drugsrunner.
Die dagelijkse haat-uitbarstingen heeft mi zijn bron in de steeds meer ver-Saoedi-Arabieën van Indonesie. Men zet zich nu veel meer af dan voor WO II en dan gaar het nu over mede-Indonesiers. Haar wijze van Moslim beleven wordt nu zo'n beetje de nek om gedraaid. De sarong gabaya wordt verdreven door de burka's uit SA.
'K weet niet meer wat ik daar allemaal van moet denken. Lijkt me fijn om moslim te zijn, met behoud van je eigen cultuur.
Weet je dat dan niet, Maarten zit vast op verdenking van drugsrunner.
Limburg hè....in Amsterdam krijg je daar een speldje "Uit de naad lopen" voor.
'K weet niet meer wat ik daar allemaal van moet denken. Lijkt me fijn om moslim te zijn, met behoud van je eigen cultuur.
Lijkt mij ook. De adat verliest zijn kracht.
Limburg hè....in Amsterdam krijg je daar een speldje "Uit de naad lopen" voor.
Dat is niet zo verwonderlijk als het Amsterdamse gezag er zelf stoned bij zit.
Lijkt mij ook. De adat verliest zijn kracht.
Weet je wat die kenmerkende zwarte band op dat hoofdtooi van die Saudi's moet voorstellen?
Dat is niet zo verwonderlijk als het Amsterdamse gezag er zelf stoned bij zit.
Van wie dacht je dat ze dat speldje "Uit de naad lopen" kregen?
Weet je wat die kenmerkende zwarte band op dat hoofdtooi van die Saudi's moet voorstellen?
Nee.... de mijne heb ik om m'n middel.
Van wie dacht je dat ze dat speldje "Uit de naad lopen" kregen?
Nou, van wie dan?
Nee.... de mijne heb ik om m'n middel.
Dat moet voorstellen dat ze geen een nul waard zijn, maar liefst twee nullen en dat ook trots op hun hoofd dragen. in het Arabisch sifr.
Generatie 1 ( kwartierdrager )
Amtlich begläubigt
Reichszentralstelle für Sippen und Ahnenforschung
Ga snel naar de kali en doe daar dat ja?
Kunnen jullie dit gesprek niet verder over de lultalie afhandelen ?
Kunnen jullie dit gesprek niet verder over de lultalie afhandelen ?
Sterker, we hebben het al ingepland als vergaderpunt.