Bekijk Volledige Versie : 'Stop met vermijden oorlogen'
AMSTERDAM – Het tegenhouden van oorlogen in ontwikkelingslanden is slecht voor de ontwikkeling van die landen.
Dat stelt oud-VVD-parlementariër Arend Jan Boekestijn in een interview met NU.nl, waarin hij fel uithaalt naar het beleid van minister Bert Koenders (ontwikkelingssamenwerking).Volgens Boekestijn, die onlangs opstapte als VVD-woordvoerder ontwikkelingssamenwerking in de Tweede Kamer, moet het ontstaan van een democratische rechtsstaat van onderaf gebeuren. "Staatsvorming in Europa is ook ontstaan door oorlogen." Het bevriezen van conflicten door vredesmissies zorgt er in zijn ogen voor dat staatsvorming tegengehouden wordt.
Dictatoriale elites
De VVD'er vindt dat de focus van ontwikkelingssamenwerking moet liggen op het ondersteunen van de private sector, zodat van onderaf een middenklasse ontstaat.Volgens hem bestaan Afrikaanse regimes veelal uit dictatoriale elites die afspreken elkaar het leven niet te moeilijk te maken. Het geld dat binnenkomt, bijvoorbeeld via Nederland en de EU, verdelen ze onder elkaar.
"Hierdoor zijn ze, al zou je dat niet zeggen, goed in geweldsbeheersing, maar slecht in economische ontwikkeling. Er is immers geen concurrentie en het volk wordt klein gehouden. Het domste wat je kan doen is geld geven aan die regimes", stelt Boekestijn. In zijn ogen opereert Nederland door het leveren van begrotingssteun machtsbestendigend.
Gevestigde belangen
In het vraaggesprek stelt Boekestijn verder in felle bewoordingen dat het beleid van minister Koenders zich richt op het in stand houden van gevestigde belangen.
In zijn ogen wordt de effectiviteit van het geld voor organisaties als Oxfam Novib en Cordaid niet geëvalueerd, omdat politieke partijen nauw verbonden zijn met deze organisaties.
'Dossier-Boekestijn'
Het gewezen Kamerlid zegt samen met de nieuwe VVD-woordvoerder ontwikkelingssamenwerking Edith Schippers een tandem te vormen om het 'dossier-Boekestijn' voort te zetten.
Op 18 januari komt de Wetenschappelijk Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) met een eigen visie op het ontwikkelingsbeleid.
nu.nl
Kan ik me wel in vinden. Alleen de titel verkoopt denk ik niet zo goed.
Kan ik me wel in vinden. Alleen de titel verkoopt denk ik niet zo goed.
Yep. Ben ik me ook altijd scherp bewust. Mensen denken associatief en willen bij zichzelf een hoogstaande moraal zien dus zal dat wel afgekeurd worden.
Er kan beter in de titel staan 'Niet bemoeien met lokale conflicten' of zoiets.
Dictatoriale elites
De VVD'er vindt dat de focus van ontwikkelingssamenwerking moet liggen op het ondersteunen van de private sector, zodat van onderaf een middenklasse ontstaat.Volgens hem bestaan Afrikaanse regimes veelal uit dictatoriale elites die afspreken elkaar het leven niet te moeilijk te maken.
Hij pleit ervoor de oude elite door een nieuwe te vervangen.
Daardoor moet vanzelf een democratische rechtsstaat ontstaan.
De onzichtbare hand slaat weer toe. :moe:
knuppeltje
11-01-10, 14:29
Volgens mij is ie nog steeds zo maf alsdat ie altijd al is geweest.
Hij pleit ervoor de oude elite door een nieuwe te vervangen.
Middenklasse zou ik geen elite willen noemen.Juist niet.
Daardoor moet vanzelf een democratische rechtsstaat ontstaan.
De onzichtbare hand slaat weer toe. :moe:
Da's inderdaad punt van kritiek.Ik denk dat in deze globaliserende wereld de 'onzichtbare hand' catastrofale gevolgen heeft indien het toegepast wordt op ontwikkelingshulp. Maar het moge duidelijk zijn dat het Koenders-beleid ook niet werkt.
Is dit dezelfde Boekestijn die Saddam Hoessein wilde vervangen?
Is dit dezelfde Boekestijn die Saddam Hoessein wilde vervangen?
Met vvders weet je nooit zeker of ze het licht hebben gezien of een opertunity.
knuppeltje
11-01-10, 15:05
Is dit dezelfde Boekestijn die Saddam Hoessein wilde vervangen?
Yep.
Landbouwsubsidies blinde vlek op G8-agenda
Julio Godoy
BERLIJN, 31 mei 2007 (IPS) - De Duitse kanselier Angela Merkel is vast van plan op de G8-top volgende week in Heiligendamm opnieuw te beloven dat de hulp aan Afrika tegen 2010 moet verdubbelen. Over de afbouw van de landbouwsubsidies in rijke landen, nefast voor de boeren in het Zuiden, wordt met geen woord gerept.
De zeven grootste industrielanden en Rusland (de G8) beloofden in 2005 in het Schotse Gleneagles al een keer dat ze hun ontwikkelingshulp aan Afrika tegen 2010 zouden verdubbelen. Merkel wil dat engagement laten herbevestigen en breekt een lans voor meer private investeringen in Afrika. Voor ondernemers met lef biedt het continent lucratieve investeringsmogelijkheden, luidt de boodschap.
Over de afbouw van de landbouwsubsidies maken de rijke landen geen dure beloften. Onderzoek heeft nochtans uitgewezen dat de steun voor de rijke boeren de concurrentiepositie van de Afrikaanse boeren in de voorbije twintig jaar flink heeft verzwakt. De subsidies zijn ook een van de redenen waarom de zogenaamde Doha-ontwikkelingsronde van onderhandelingen binnen de Wereldhandelsorganisatie in het slop zit.
“Het basisprobleem voor de onderhandelingen over landbouw binnen de Wereldhandelsorganisatie kan in vier woorden worden samengevat: subsidies in rijke landen”, schreven de VN in 2005 in hun Human Development Report. In dat jaar spendeerden de rijkste landen net iets meer dan een miljard dollar aan hulp voor de landbouw in ontwikkelingslanden en net iets minder dan een miljard dollar voor de landbouw in eigen land.
In het begin van de jaren tachtig exporteerden de armste landen in zwart Afrika meer landbouwproducten naar de rest van de wereld dan dat ze importeerden. Vanaf 1984 werd het handelsoverschot een deficit dat is aangegroeid tot zes miljard dollar in 2005.
“De regio met 689 miljoen mensen heeft een kleiner aandeel in de export in de wereld dan België met 10 miljoen inwoners”, zo staat in het VN-rapport. Wanneer het exportaandeel van Afrika terug naar het niveau van 1980 zou stijgen, zou het acht keer meer geld binnenhalen dan wat het in 2003 aan hulp kreeg.
Een goed voorbeeld van het perverse effect van het landbouwprotectionisme in het noorden zijn de bijdragen van de Verenigde Staten tot het Wereldvoedselprogramma (WVP). De VS geven 1,2 miljard dollar per jaar en zijn daarmee de grootste donor, maar de hulp komt met enkele voorwaarden. De voedselproducten moeten worden aangekocht in de Verenigde Staten, waardoor het geld eigenlijk een subsidie wordt voor Amerikaanse boeren. “Een goed beleid bestaat erin het WVP geld te geven, zodat het graan kan kopen waar het het goedkoopst is”, zegt Alice Wynne Wilson van de ngo ActionAid.
Ook de Europese Unie heeft boter op het hoofd. Elk jaar exporteren de EU-landen 1150 ton melkpoeder naar het West-Afrikaanse land Burkina Faso. “Voor de lokale melkproducenten komt dat neer op een failliet en voor het land dreigt politiek geweld”, zegt Wilhelm Thees van de katholieke hulporganisatie Miserior. Andere bekende voorbeelden zijn de Europese kip, tomaat en ajuin die in Senegal de boeren uit de markt dringen.
IPS(MC, ADR)
Tsja. Half en half. Afrika is een heel ander verhaal dan Latijns-Amerika of Azië.
In Afrikaanse dictaturen zijn middenklasses niet veilig, dit itt. tot Aziatische en L-Amerikaanse. De 'elite' is dermate onbetrouwbaar dat geen mens durft te investeren. Bedrijvigheid kan alleen floreren in een rechtsstaat. In klassieke rechtse dictaturen waren de mensenrechten dan bal, economisch kon je er wel wat tot stand brengen.
Bij mijn weten geeft NL geen begrotingssteun aan outright dictaturen, maar wel aan corrupte, bad governancelanden als Kenia. Dat is dweilen met de kraan open.
Er wordt wel beweerd dat de totale schuld van Afrika zo ongeveer gelijk is aan de totale tegoeden van Afrikaanse dictators in Zwitserland. Er wordt daar langzaamaan wel wat aan gedaan overigens.
Dat verhaal over oorlogen slaat nergens op, in Europese context ging het om oorlogen van staten, of anders staatvormende oorlogen. In Afrika gaat het alleen maar om locale conflicten die tot niets leiden, ook niet als je je handen ervanaf trekt.
Wat dacht Boekestijn dat er gebeurde als je Monuc uit Kongo haalde? Not a whole lot, Arend.
Tis altijd het VVD-excuus om geen geld aan OS uit te geven. Hoewel ze tegelijk beweren dat je asielzoekerij moet bestrijden door 'die mensen daar thuis te helpen met ontwikkeling'. Verder hoor je dan niks meer.
Koenders is een sukkel.
Landbouwsubsidies blinde vlek op G8-agenda
...
IPS(MC, ADR)
Dat is, alweer, een deel van het verhaal. Wat jij niet wenst te noemen is debiele dictators, overbevolking, en overproductie.
Zo wil het geval dat Ivoorkust en Ghana, traditioneel goed voor ca. 90% van de cacao in de wereld, de afgelopen 40 jaar hun cacaoproductie verviervoudigd hebben. Maar ook andere landen gingen cacao produceren. De wereldhandelsprijs is daarom in diezelfde periode vier keer zo laag geworden. Netto resultaat vrijwel 0.
Afrikaanse landen zijn nauwelijks in staat eindproducten te fabriceren, door alweer debiele dictators en andere omgevingsfactoren; doen ze het wel, dan is het product inferieur en/of stellen de importerende landen hoge invoertarieven in.
En zo kan je nog eindeloos doorgaan. De overbevolking is iig. het grootste probleem. En geen Afrikaan die erover peinst daar wat aan te gaan doen.
AMSTERDAM – Het tegenhouden van oorlogen in ontwikkelingslanden is slecht voor de ontwikkeling van die landen.
Dat stelt oud-VVD-parlementariër Arend Jan Boekestijn in een interview met NU.nl, waarin hij fel uithaalt naar het beleid van minister Bert Koenders (ontwikkelingssamenwerking).Volgens Boekestijn, die onlangs opstapte als VVD-woordvoerder ontwikkelingssamenwerking in de Tweede Kamer, moet het ontstaan van een democratische rechtsstaat van onderaf gebeuren. "Staatsvorming in Europa is ook ontstaan door oorlogen." Het bevriezen van conflicten door vredesmissies zorgt er in zijn ogen voor dat staatsvorming tegengehouden wordt.
Dictatoriale elites
De VVD'er vindt dat de focus van ontwikkelingssamenwerking moet liggen op het ondersteunen van de private sector, zodat van onderaf een middenklasse ontstaat.Volgens hem bestaan Afrikaanse regimes veelal uit dictatoriale elites die afspreken elkaar het leven niet te moeilijk te maken. Het geld dat binnenkomt, bijvoorbeeld via Nederland en de EU, verdelen ze onder elkaar.
"Hierdoor zijn ze, al zou je dat niet zeggen, goed in geweldsbeheersing, maar slecht in economische ontwikkeling. Er is immers geen concurrentie en het volk wordt klein gehouden. Het domste wat je kan doen is geld geven aan die regimes", stelt Boekestijn. In zijn ogen opereert Nederland door het leveren van begrotingssteun machtsbestendigend.
Gevestigde belangen
In het vraaggesprek stelt Boekestijn verder in felle bewoordingen dat het beleid van minister Koenders zich richt op het in stand houden van gevestigde belangen.
In zijn ogen wordt de effectiviteit van het geld voor organisaties als Oxfam Novib en Cordaid niet geëvalueerd, omdat politieke partijen nauw verbonden zijn met deze organisaties.
'Dossier-Boekestijn'
Het gewezen Kamerlid zegt samen met de nieuwe VVD-woordvoerder ontwikkelingssamenwerking Edith Schippers een tandem te vormen om het 'dossier-Boekestijn' voort te zetten.
Op 18 januari komt de Wetenschappelijk Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) met een eigen visie op het ontwikkelingsbeleid.
nu.nl
:lol:
wat een uiterst idioot artikel, zeg !
Idioot cultureel Eurocentrisme :
alsof mensen of landen niet kunnen leren van de ervaringnen van anderen & van historie dat ze alles opnieuw moeten zelf gaan ervaren , niet dat alle ervaringnen van alle mensen of landen de moiete waard zijn om er van te leren , niet in de absoluut zin althans ! :lol:
..alsof iedereen moet "evolueren" conform de enige echte recht pad die "leidt" naar de Eldorado op aarde = die van het westen !
P.S.: het westen is eigenlijk de aanstichter van meest oorlogen op deze planeet , DE oorzaak van meest van deze wereld's ellende, onderdrukkingnen, onrechtvaardigheden...discriminatie, uitsluiting, racism ...ondanks al die westerse materieel, technologisch wetenschappelijk_materialistisch prestaties ...:
so_called western enlightenment had also produced nazism, fascism, ciommunism, imperialism, neo_imperialism, imperialistisch capitalism & neo_liberalis .....WW, WW2 ...cold war ....discriminatie & oorlog tegen moslims ...
even western democracy is just a secondary product of the market , so...
congratulations ! :cola:
:zwaai:
Er kan beter in de titel staan 'Niet bemoeien met lokale conflicten' of zoiets.
kom op : het westen bemoeit zich wel met alles , joh !
wil de wereld naar eigen beeld maken alsof die een soort god zou zijn ! :lol:
even so_called secular liberal democracy, western culures ...are just cultural things , no more no less = not universal, not in the absolute sense at least ! *
the same goes for western epistemology ...
worse : human objectivity doesn't exist , not even in science, not even at the level of epistemology, common sense ...
so , save ur breath, no sweat ...
Long or tall story then !
It's in the interest of so_called democracies that the rest of the world stays weak, poor , undereducated ...
democracies can't function without abusing exploiting enslaving ...the weaker nations :
think 'bout cheap migration, cheap energy , minerals ...from the weaker nations ...
that's 1 of the reasons why so_called secular liberal democracy can never be universal + it is just cultural, to some extent at least !
If the rest of the world gets "democratical" , let's assume that for a sec , ; the west will have to share the fortunes , wealth ...of the planet with them equally & will get serious competition & therefore will lose its domination & sky high life style ...
u thank ur wealth to the millions of hungry poor , uneducated ...mouths, u greedy selfish fools imperialistic thieves ! :lol:
so , who RU kidding then ???
It's in the interest of so_called democracies that the rest of the world stays weak, poor , undereducated ...
democracies can't function without abusing exploiting enslaving ...the weaker nations :
think 'bout cheap migration, cheap energy , minerals ...from the weaker nations ...
that's 1 of the reasons why so_called secular liberal democracy can never be universal + it is just cultural, to some extent at least !
If the rest of the world gets "democratical" , let's assume that for a sec , ; the west will have to share the fortunes , wealth ...of the planet with them equally & will get serious competition & therefore will lose its domination & sky high life style ...
u thank ur wealth to the millions of hungry poor , uneducated ...mouths, u greedy selfish fools imperialistic thieves ! :lol:
so , who RU kidding then ???
Beter is ook gewoon dat alles een dictatuur is en iedereen onderdrukt wordt. Die ongelijkheid is niet eerlijk.
Beter is ook gewoon dat alles een dictatuur is en iedereen onderdrukt wordt. Die ongelijkheid is niet eerlijk.
Beter is wat hoort te gebeuren :
equality , justice , equal chances ...for everybody on this planet :
the selfish imperialistic Eurocentric so_called enlightened west makes sure that that stays & remains a real ...utopia :
in order to prosper at the expense of the rest ...
De onzichtbare hand slaat weer toe. :moe:
Is dat de hand van Adam Smith?
Welke oorlogen zou die VVD-er bedoelen? Oorlogen waarbij een militie al dan niet in dienst/losse cooperatie met een buurland vecht om het 'recht' een grondstof te exploiteren? Die oorlogen?
Van de Europese geschiedenis weet ik te weinig om te kunnen vergelijken maar ik denk toch dat daar meer een 'level playing field' gold. Ik heb ook niet het idee dat zo'n militie nou de ambitie heeft uit te groeien tot een rechtsstaat.
Aan de andere kant - ergens een vredesmacht tussen zetten terwijl duidelijk is dat pas bij een militair evenwicht echt vrede wordt bereikt, daar rek je een oorlog alleen mee. Maar zijn daar voorbeelden van?
u thank ur wealth to the millions of hungry poor , uneducated ...mouths, u greedy selfish fools imperialistic thieves ! :lol:
Volstrekt gelul.
Is dat de hand van Adam Smith?
Welke oorlogen zou die VVD-er bedoelen? Oorlogen waarbij een militie al dan niet in dienst/losse cooperatie met een buurland vecht om het 'recht' een grondstof te exploiteren? Die oorlogen?
Van de Europese geschiedenis weet ik te weinig om te kunnen vergelijken maar ik denk toch dat daar meer een 'level playing field' gold. Ik heb ook niet het idee dat zo'n militie nou de ambitie heeft uit te groeien tot een rechtsstaat.
Aan de andere kant - ergens een vredesmacht tussen zetten terwijl duidelijk is dat pas bij een militair evenwicht echt vrede wordt bereikt, daar rek je een oorlog alleen mee. Maar zijn daar voorbeelden van?
Mja, wat Arend Jan denkt weet ik ook niet. Misschien weet hij het zelf ook niet. Om oorlogen gaat het sowieso niet, er is hoofdzakelijk guerilla hit & run, en het gaat vnl. om bendes versus de ongewapende bevolking.
Je hebt Ethiopië en Eritrea die elkaar met enige regelmaat in de haren vliegen. Er zat een vredesmacht tussen maar nu ze weer willen knokken gaat die weg, dacht ik. Of is al weg. Decennia lang wilde de wereld Eritrea niet erkennen, toen eindelijk wel; nou houdt Eritrea zijn gemak weer niet.
Maar wat Arend Jan met de Lord's Resistance Army van plan is, ik weet het niet. Robert Mugabe? Maar laten aanmodderen dan? Darfoer? Uit laten roeien die lui? Noord <> Zuid-Soedan gaan binnenkort weer de volgende ronde doen in eindeloze slachtpartij. Boekestijn vliegt over met pamfletten 'last man standing wins'. Enfin.
rasoelleke
11-01-10, 21:59
Hij pleit ervoor de oude elite door een nieuwe te vervangen.
Daardoor moet vanzelf een democratische rechtsstaat ontstaan.
De onzichtbare hand slaat weer toe. :moe:
je bedoelt de hand van god?
je bedoelt de hand van god?
Nee sukkeltje.
Dat is, alweer, een deel van het verhaal. Wat jij niet wenst te noemen is debiele dictators, overbevolking, en overproductie.
Zo wil het geval dat Ivoorkust en Ghana, traditioneel goed voor ca. 90% van de cacao in de wereld, de afgelopen 40 jaar hun cacaoproductie verviervoudigd hebben. Maar ook andere landen gingen cacao produceren. De wereldhandelsprijs is daarom in diezelfde periode vier keer zo laag geworden. Netto resultaat vrijwel 0.
Afrikaanse landen zijn nauwelijks in staat eindproducten te fabriceren, door alweer debiele dictators en andere omgevingsfactoren; doen ze het wel, dan is het product inferieur en/of stellen de importerende landen hoge invoertarieven in.
En zo kan je nog eindeloos doorgaan. De overbevolking is iig. het grootste probleem. En geen Afrikaan die erover peinst daar wat aan te gaan doen.
Het gaat niet over mij. Het gaat over de algemene werking en verband tussen subsidies van westerse landbouwers, marktbescherming en hulp aan derde wereld landen.
Waar afrikanen fout zijn, zijn ze fout dat hoeft niet ontkend te worden. Dat is geen reden om de fouten van het westen dan maar terzijde te schuiven. De fouten van het westen gaan ons meer aan omdat wij er misschien meer invloed op hebben en/of medeverantwoordelijk voor zijn. We zijn er op de eerste plaats om onze fouten te verbeteren.
Achtergronden van de Burger-Oorlog in Ivoorkust:
Over Globalisering, Ongelijke en Ongelijksoortige Ruil
1. De burger-oorlog in Ivoorkust is een standaard-voorbeeld van de verbanden die er bestaan
tussen globalisering en de hedendaagse oorlogen in Afrika. De burger-oorlog brak uit in de
tweede helft van 2002, en heeft ertoe geleid dat het land in twee stukken is verdeeld. Het
noordelijk, bosrijk gedeelte wordt beheerst wordt door de rebellen; in het zuidelijk deel, waar
de productie van ’s lands belangrijkste export-product, cacao plaatsvindt, blijft de landelijke
regering onder leiding van president Gbagbo de scepter zwaaien. Het uitbreken van de burgeroorlog
is vooraf gegaan door twee decennia van structurele aanpassingsprogramma’s, en door
vergaande liberalisering van de handel in cacao. Als gevolg van de oorlog is cacao veranderd
van een bron van relatieve welvaart in een export-product dat gebruikt wordt om militaire
campagnes te financieren. Een verhaal over de desastreuze gevolgen van het beleid van
Wereldbank en IMF, en over ongelijksoortige ruil als uitdrukking van de huidige
binnenlandse crisis in Ivoorkust.
2. De Ivoorkust stond jarenlang bekend als een voorbeeld van successvolle post-koloniale
economische ontwikkeling, primair stoelend op uitbreiding van de cacaoteelt. Voor de
formele onafhankelijkheid van het land in 1960 bedroeg de productie van cacao naar schatting
60 duizend ton. Begin negentiger jaren was de productie omvang zo’n 850 duizend ton, een
vermenigvuldiging met bijna het vijftien-voudige (1). En hoewel ‘s lands staat als gevolg van
de internationale prijsval voor cacao begin negentiger jaren duidelijk in de problemen
geraakte, zijn productie en export ook in het vorige decennium blijven groeien. Volgens de
internationale organisatie van cacaoproducenten, de ICCO, bedroeg de cacao-export van
Ivoorkust gedurende een periode van bijna een jaar in 2002/2003 1 miljoen 336 duizend ton
(2). Daarmee is het land veruit de grootste cacaoproducent ter wereld, - met een veel groter
volume aan exporten dan Brazilie, Ghana en andere Zuidelijke cacao-exporteurs.
3. De gouden tijden van de cacao-productie lagen in de tweede helft van de zeventiger jaren
toen de internationale prijs van cacao op een historisch hoog peil lag. In 1977 was die prijs
3.500 Britse pond per ton (3). In het kielzog van de prijsstijgingen van ruwe olie (1973), was
net voor andere grondstoffen die voornamelijk in Zuidelijke landen worden geproduceerd,
sprake van een prijsstijging rond cacao, maar die stijging was maar van tijdelijke aard. Eind
zeventiger jaren keerde het tij, sindsdien is de prijs van cacao gestaag gedaald. In 1989-1990
was de prijs nog maar 670-770 Britse pond, dat wil zeggen slechts een kwart van de prijs die
in 1977 gold (4). Net als voor andere Afrikaanse landen, die na hun formele
onafhankelijkheid sterk afhankelijk zijn gebleven van de export van een enkele of een paar
landbouw-grondstoffen of ertsen, begon de crisis voor Ivoorkust rond 1980 met een fiscale en
betalingsbalanscrisis, ten dele veroorzaakt door de blijvende effecten van ongelijke ruil.
4. Alvorens in te gaan op de manier waarop de internationale financiele instellingen hebben
ingespeeld op die crisis, moet vermeld worden hoe de verkoop en export van cacao in de
periode na onafhankelijkheid door de staat waren georganiseerd. Een centrale rol werd
gespeeld door een staatsbedrijf dat de naam droeg van Caisse de Stabilisation, of kortweg de
Caisse. Dit bedrijf trad niet zelf op als opkoper van cacaobonen, maar had niettemin een
beslissende invloed op de binnenlandse handel in, en op de export van, cacao. De Caisse
verleende toestemming aan plaatselijke handelaren om cacaobonen op te kopen, en bepaalde
ook de hoogte van de prijs die aan de producenten moest worden betaald. Daarnaast stelde de
Caisse ook de prijs vast, die exporteurs moesten aanhouden, en verleende toestemming tot
verscheping van cacao naar het buitenland. Dit systeem bracht met zich mee, dat de Caisse in
goede tijden als de internationale prijs van cacao hoog lag, een financiele reserve opbouwde
waarmee publieke investeringen werden gedaan, - maar ook dat de Caisse in magere tijden
bijsprong en via leningen gesloten met bank-instellingen de prijs op peil hield (5).
5. De Wereldbank en IMF hebben herhaaldelijk en schromeloos misbruik gemaakt van de
tegenvallers die de Caisse de Stabilisation en de staat moesten incasseren, om hun standaardstructurele
aanpassingsprogramma’s en liberalisering van de markt aan Ivoorkust op te
leggen. De eerste keer dat dit gebeurde was begin tachtiger jaren, toen Ivoorkust zoals gezegd
last had van een internationale prijsval rond cacao. Hoewel privatisering kon worden
afgewend, moest de toenmalige president, Houphouet-Boigny, ermee accoord gaan dat
salarissen van staatsfunctionarissen verminderd werden en dat staatscorporaties een deel van
hun staf moesten ontslaan. Een tweede ronde van ingrepen volgde een decennium later, in
1990, toen de Caisse met grote financiele tekorten kampte. Ditmaal probeerde de regering op
voorspraak van WB/IMF een salarisvermindering van liefst 40 procent door te voeren, maar
die maatregel moest onder druk van massale protesten van ambtenaren worden omgebogen
(6). Ook ditmaal kon privatisering van de staatscorporaties die de spil van het economische
systeem in Ivoorkust vormden, nog worden afgewend.
6. Eind negentiger jaren kreeg het Ivoriaanse systeem echter een nieuwe klap te verduren:
ditmaal, in 1999/2000, moest Houphouet-Boigny er onder druk van de Wereldbank en het
IMF toe overgaan om de Caisse te ontmantelen. Daarmee kreeg een kleine groep van
multinationale ondernemingen die de internationale handel in cacao beheersen vrij spel. Zoals
Ekoue Amaizo stelt: privé monopolies namen het roer over van de staatsmonopolies (7).
Gevolg was dat machtige bedrijven prijzen gingen opleggen aan de cacao-producenten, die in
grote meerderheid kleine boeren zijn. Behalve de positie van de staat werd dus ook die van de
kleine cacaoproducenten verzwakt. Volgens Ekoue Amaizo werd hun inkomen in enkele jaren
tijd gehalveerd. En hoewel de problemen waar de Caisse, zowel in 1990 als in 1999/2000,
voor stond niet mogen worden onderschat, is duidelijk dat de gedwongen liberalisering niet
heeft geresulteerd in een oplossing van de crisis, maar in het tegendeel. Commentatoren in
Franse bladen als Le Monde en Le Monde Diplomatique hebben sinds het uitbreken van de
burgeroorlog herhaaldelijk geopperd, dat de gedwongen liberalisering de hoofdoorzaak vormt
voor de ineenstorting van de Ivoriaanse staat.
7. Aparte aandacht moet geschonken worden aan de rol van Franse bedrijven in de economie
van Ivoorkust, en in de huidige burgeroorlog. Frankrijk slaagde erin om na onafhankelijkheid
een sleutelrol te blijven vervullen in de economie van Ivoorkust, zoals de befaamde econoom
Samir Amin in zijn studie over het land nu bijna veertig jaar terug liet zien (8). Hoewel er in
de landbouwsector sprake was van het ontstaan van een inheemse bourgeoisie, bleven Franse
bedrijven o.a. de importen en exporten van goederen beheersen. Daarnaast hebben Franse
bedrijven ook een stempel gedrukt op de industriële ontwikkeling van Ivoorkust. Volgens een
bericht in Le Monde van vlak na het uitbreken van de burgeroorlog, was de omvang van de
directe Franse investeringen toen zo’n 3 miljard Euro (9). Er is de afgelopen jaren druk
gespeculeerd over de vraag hoe Franse en Amerikaanse multinationals zich hebben opgesteld
tegenover de interne politieke crisis van Ivoorkust die in 2002 bloot kwam te liggen. Volgens
aanhoudende geruchten zouden zij geïnteresseerd zijn geweest in verdere destabilisering van
de staat, en zouden om die reden de rebellenbeweging hebben gefinancierd (10).
8. In ieder geval is duidelijk dat het voorspel tot de burger-oorlog in Ivoorkust, net als bij de
eerdere oorlog in Sierra Leone, gevormd wordt door een verzwakking van de staat als gevolg
van structurele aanpassingsprogramma’s die op last van Wereldbank/IMF zijn doorgevoerd.
Een tweede verband tussen de burgeroorlog en globalisering ligt in de vorm van internationale
handel, die tijdens de burger-oorlog is ontstaan. VN-experts hebben in een recent rapport over
Ivoorkust gewezen op het feit dat de inkomsten uit cacao de oorlogsinspanningen van de
regering voeden. Enerzijds wijzen zij op de heffingen die met het oog op een militair offensief
tegen rebellen in het noorden van het land aan cacaoboeren zijn opgelegd. Anderzijds stellen
de VN-experts dat gelden uit de reguliere heffingen op cacaoproductie, die meer dan een
vijfde van de waarde van de cacaoproductie omvatten, stilzwijgend worden weggesluisd en zo
gebruikt worden voor aankoop van wapens (11). En hoewel de feiten die hierover tot nu toe
naar buiten zijn gebracht nog geen sluitend beeld geven, ligt het in de context van de
burgeroorlog die er in Ivoorkust woedt, erg voor de hand dat de regering de cacao-exporten
gebruikt om buitenlandse wapenaankopen mogelijk te maken.
9. Overigens verdient vermelding dat de belasting van de cacaoproductie voor
oorlogsdoeleinden ook tot ontduiking leidt. Zo maakt een recent artikel in Le Monde gewag
van een aanzienlijke smokkel van cacaobonen naar buurlanden van Ivoorkust, waaronder naar
de haven Accra in Ghana, en naar de haven Lome in Togo via Burkina Faso. Daarbij zou het
om een omvang van wellicht 200 duizend ton cacaobonen gaan, bijna een zesde van de totale
cacao-export van Ivoorkust (11). Om die smokkel mogelijk te maken moeten er wel
steekpenningen worden betaald, maar de prijs die er in het buitenland wordt gevangen is
klaarblijkelijk zoveel gunstiger, dat smokkel alleszins de moeite waard is. Ook van de illegale
inkomsten uit cacaoproductie zou weer een deel besteed worden aan de aankoop van wapens,
kennelijk als reactie op de onveiligheid die er in Ivoorkust alom heerst. Volgens Le Monde is
men in de ‘cacao-ring’, het centrale gebied van cacaoproductie in het zuidwestelijke deel van
Ivoorkust, bezig zich te wapenen met machetes en geweren (12).
10. Niet alle gegevens over de voorgeschiedenis en de ‘vormgeving’ van de burgeroorlog in
Ivoorkust zijn al opgegraven. Toch zijn er al voldoende gegevens over de economische
neergang van het land bekend, en over de desastreuze wijze waarop die door Wereldbank en
IMF bestreden is, om de stelling te rechtvaardigen dat het land in oorlog is geraakt als
uitvloeisel van globaliseringsbeleid. Terwijl internationale instellingen anno 2005
onvermoeibaar doorgaan om vrijhandel en liberalisering van markten te bepleiten, is duidelijk
dat juist dat beleid in concrete gevallen tot oorlog heeft geleid. Bovendien is de uitkomst van
op exportgerichte economische strategieën, zoals die decennialang door Wereldbank en IMF
zijn bevorderd, dat oorlogvoerende partijen in Afrikaanse landen hun toevlucht nemen tot
ongelijksoortige ruil. Dat betekent dat zij hun natuurbronnen aan het buitenland verkwanselen
in ruil voor middelen van verspilling, om wapenaankopen op de wereldmarkt te doen. En
hoewel niet gesteld kan worden dat er door Wereldbank en IMF bewust op die vorm van ruil
wordt aangestuurd, vindt ongelijksoortige ruil wel zijn oorsprong in hun desastreuze
economische beleid.
Dr.Peter Custers
(Theoreticus rond wapenproductie en wapenhandel/
Campagnevoerder XminY Solidariteitsfonds)
20 november, 2005
Over Globalisering, Ongelijke en Ongelijksoortige Ruil
We verkondigen dat we een vrije markteconomie goed vinden en wat daarvan afwijkt niet.
Het model van een vrije markt houdt allerlei vrijheden, gelijkheden en evenwichten in. Binnen een lokale economie bestaan die vaak al niet, in de wereldeconomie zeker niet.
De globale economie is geen vrije markteconomie. Waarom is die economie dan goed?
kom op : het westen bemoeit zich wel met alles , joh !
Nee dat doe ze niet. Afgelopen jaren -niet succesvol- met Irak en Afghanistan. Maar niet met Niger, Tchad, Bangla Desh, Congo , Madagaskar en nog tientallen andere landen.Wereld is veeeeeeel groter dan de islamitische wereld. Jij wordt een beetje verblind door je Islamcentrisme.
wil de wereld naar eigen beeld maken alsof die een soort god zou zijn ! :lol:
Niet waar. Kennelijk worden mensen die in aanraking komen met westerse waarden 'bevangen' door die waarden. Kijk maar eens naar de fotos van McDonalds in Nador.
Probeer het verschil tussen oorzaak en schuld maar eens beter te begrijpen.
Long or tall story then !
Precies. Intuitief voel je wel aan dat de werkelijkheid heel complex is en dat je dus eigenlijk veel minder snel zou moeten oordelen.
kom op : het westen bemoeit zich wel met alles , joh !
Nee dat doe ze niet. Afgelopen jaren -niet succesvol- met Irak en Afghanistan. Maar niet met Niger, Tchad, Bangla Desh, Congo , Madagaskar en nog tientallen andere landen.Wereld is veeeeeeel groter dan de islamitische wereld. Jij wordt een beetje verblind door je Islamcentrisme.
wil de wereld naar eigen beeld maken alsof die een soort god zou zijn ! :lol:
Niet waar. Kennelijk worden mensen die in aanraking komen met westerse waarden bevangen door die waarden. Kijk maar eens naar de fotos van McDonalds in Nador.
Probeer het verschil tussen oorzaak en schuld maar eens beter te begrijpen.
Long or tall story then !
Precies. Intuitief voel je wel aan dat de werkelijkheid heel complex is en dat je dus veel minder snel zou moeten oordelen.
Het gaat niet over mij. Het gaat over de algemene werking en verband tussen subsidies van westerse landbouwers, marktbescherming en hulp aan derde wereld landen.
Waar afrikanen fout zijn, zijn ze fout dat hoeft niet ontkend te worden. Dat is geen reden om de fouten van het westen dan maar terzijde te schuiven. De fouten van het westen gaan ons meer aan omdat wij er misschien meer invloed op hebben en/of medeverantwoordelijk voor zijn. We zijn er op de eerste plaats om onze fouten te verbeteren.
Achtergronden van de Burger-Oorlog in Ivoorkust:
Over Globalisering, Ongelijke en Ongelijksoortige Ruil
1. De burger-oorlog in Ivoorkust is een standaard-voorbeeld van de verbanden die er bestaan
Wij zoals wij hier zitten te babbelen hebben weinig invloed. We kunnen alternatieve goederen kopen; ik ben hier waarschijnlijk de enige die dat doet. We kunnen op bepaalde partijen stemmen.
Lulverhaal van die Custers, de burgeroorlog in Ivoorkust gaat in de eerste plaats over de emancipatie van de 'noorderlingen', de moslimburgers.
We verkondigen dat we een vrije markteconomie goed vinden en wat daarvan afwijkt niet.
Het model van een vrije markt houdt allerlei vrijheden, gelijkheden en evenwichten in. Binnen een lokale economie bestaan die vaak al niet, in de wereldeconomie zeker niet.
De globale economie is geen vrije markteconomie. Waarom is die economie dan goed?
Wie zegt dat? Het is gewoon wat we hebben. Geen andere mogelijk, d.w.z., geen meerderheid der burgers voor te vinden.
kom op : het westen bemoeit zich wel met alles , joh !
Jij ook.
De globale economie is geen vrije markteconomie. Waarom is die economie dan goed?
Welke economie zou beter zijn?
Het gaat niet over mij. Het gaat over de algemene werking en verband tussen subsidies van westerse landbouwers, marktbescherming en hulp aan derde wereld landen.
Waar afrikanen fout zijn, zijn ze fout dat hoeft niet ontkend te worden. Dat is geen reden om de fouten van het westen dan maar terzijde te schuiven. De fouten van het westen gaan ons meer aan omdat wij er misschien meer invloed op hebben en/of medeverantwoordelijk voor zijn. We zijn er op de eerste plaats om onze fouten te verbeteren.
Achtergronden van de Burger-Oorlog in Ivoorkust:
Over Globalisering, Ongelijke en Ongelijksoortige Ruil
1. De burger-oorlog in Ivoorkust is een standaard-voorbeeld van de verbanden die er bestaan
tussen globalisering en de hedendaagse oorlogen in Afrika. De burger-oorlog brak uit in de
tweede helft van 2002, en heeft ertoe geleid dat het land in twee stukken is verdeeld. Het
noordelijk, bosrijk gedeelte wordt beheerst wordt door de rebellen; in het zuidelijk deel, waar
de productie van ’s lands belangrijkste export-product, cacao plaatsvindt, blijft de landelijke
regering onder leiding van president Gbagbo de scepter zwaaien. Het uitbreken van de burgeroorlog
is vooraf gegaan door twee decennia van structurele aanpassingsprogramma’s, en door
vergaande liberalisering van de handel in cacao. Als gevolg van de oorlog is cacao veranderd
van een bron van relatieve welvaart in een export-product dat gebruikt wordt om militaire
campagnes te financieren. Een verhaal over de desastreuze gevolgen van het beleid van
Wereldbank en IMF, en over ongelijksoortige ruil als uitdrukking van de huidige
binnenlandse crisis in Ivoorkust.
2. De Ivoorkust stond jarenlang bekend als een voorbeeld van successvolle post-koloniale
economische ontwikkeling, primair stoelend op uitbreiding van de cacaoteelt. Voor de
formele onafhankelijkheid van het land in 1960 bedroeg de productie van cacao naar schatting
60 duizend ton. Begin negentiger jaren was de productie omvang zo’n 850 duizend ton, een
vermenigvuldiging met bijna het vijftien-voudige (1). En hoewel ‘s lands staat als gevolg van
de internationale prijsval voor cacao begin negentiger jaren duidelijk in de problemen
geraakte, zijn productie en export ook in het vorige decennium blijven groeien. Volgens de
internationale organisatie van cacaoproducenten, de ICCO, bedroeg de cacao-export van
Ivoorkust gedurende een periode van bijna een jaar in 2002/2003 1 miljoen 336 duizend ton
(2). Daarmee is het land veruit de grootste cacaoproducent ter wereld, - met een veel groter
volume aan exporten dan Brazilie, Ghana en andere Zuidelijke cacao-exporteurs.
3. De gouden tijden van de cacao-productie lagen in de tweede helft van de zeventiger jaren
toen de internationale prijs van cacao op een historisch hoog peil lag. In 1977 was die prijs
3.500 Britse pond per ton (3). In het kielzog van de prijsstijgingen van ruwe olie (1973), was
net voor andere grondstoffen die voornamelijk in Zuidelijke landen worden geproduceerd,
sprake van een prijsstijging rond cacao, maar die stijging was maar van tijdelijke aard. Eind
zeventiger jaren keerde het tij, sindsdien is de prijs van cacao gestaag gedaald. In 1989-1990
was de prijs nog maar 670-770 Britse pond, dat wil zeggen slechts een kwart van de prijs die
in 1977 gold (4). Net als voor andere Afrikaanse landen, die na hun formele
onafhankelijkheid sterk afhankelijk zijn gebleven van de export van een enkele of een paar
landbouw-grondstoffen of ertsen, begon de crisis voor Ivoorkust rond 1980 met een fiscale en
betalingsbalanscrisis, ten dele veroorzaakt door de blijvende effecten van ongelijke ruil.
4. Alvorens in te gaan op de manier waarop de internationale financiele instellingen hebben
ingespeeld op die crisis, moet vermeld worden hoe de verkoop en export van cacao in de
periode na onafhankelijkheid door de staat waren georganiseerd. Een centrale rol werd
gespeeld door een staatsbedrijf dat de naam droeg van Caisse de Stabilisation, of kortweg de
Caisse. Dit bedrijf trad niet zelf op als opkoper van cacaobonen, maar had niettemin een
beslissende invloed op de binnenlandse handel in, en op de export van, cacao. De Caisse
verleende toestemming aan plaatselijke handelaren om cacaobonen op te kopen, en bepaalde
ook de hoogte van de prijs die aan de producenten moest worden betaald. Daarnaast stelde de
Caisse ook de prijs vast, die exporteurs moesten aanhouden, en verleende toestemming tot
verscheping van cacao naar het buitenland. Dit systeem bracht met zich mee, dat de Caisse in
goede tijden als de internationale prijs van cacao hoog lag, een financiele reserve opbouwde
waarmee publieke investeringen werden gedaan, - maar ook dat de Caisse in magere tijden
bijsprong en via leningen gesloten met bank-instellingen de prijs op peil hield (5).
5. De Wereldbank en IMF hebben herhaaldelijk en schromeloos misbruik gemaakt van de
tegenvallers die de Caisse de Stabilisation en de staat moesten incasseren, om hun standaardstructurele
aanpassingsprogramma’s en liberalisering van de markt aan Ivoorkust op te
leggen. De eerste keer dat dit gebeurde was begin tachtiger jaren, toen Ivoorkust zoals gezegd
last had van een internationale prijsval rond cacao. Hoewel privatisering kon worden
afgewend, moest de toenmalige president, Houphouet-Boigny, ermee accoord gaan dat
salarissen van staatsfunctionarissen verminderd werden en dat staatscorporaties een deel van
hun staf moesten ontslaan. Een tweede ronde van ingrepen volgde een decennium later, in
1990, toen de Caisse met grote financiele tekorten kampte. Ditmaal probeerde de regering op
voorspraak van WB/IMF een salarisvermindering van liefst 40 procent door te voeren, maar
die maatregel moest onder druk van massale protesten van ambtenaren worden omgebogen
(6). Ook ditmaal kon privatisering van de staatscorporaties die de spil van het economische
systeem in Ivoorkust vormden, nog worden afgewend.
6. Eind negentiger jaren kreeg het Ivoriaanse systeem echter een nieuwe klap te verduren:
ditmaal, in 1999/2000, moest Houphouet-Boigny er onder druk van de Wereldbank en het
IMF toe overgaan om de Caisse te ontmantelen. Daarmee kreeg een kleine groep van
multinationale ondernemingen die de internationale handel in cacao beheersen vrij spel. Zoals
Ekoue Amaizo stelt: privé monopolies namen het roer over van de staatsmonopolies (7).
Gevolg was dat machtige bedrijven prijzen gingen opleggen aan de cacao-producenten, die in
grote meerderheid kleine boeren zijn. Behalve de positie van de staat werd dus ook die van de
kleine cacaoproducenten verzwakt. Volgens Ekoue Amaizo werd hun inkomen in enkele jaren
tijd gehalveerd. En hoewel de problemen waar de Caisse, zowel in 1990 als in 1999/2000,
voor stond niet mogen worden onderschat, is duidelijk dat de gedwongen liberalisering niet
heeft geresulteerd in een oplossing van de crisis, maar in het tegendeel. Commentatoren in
Franse bladen als Le Monde en Le Monde Diplomatique hebben sinds het uitbreken van de
burgeroorlog herhaaldelijk geopperd, dat de gedwongen liberalisering de hoofdoorzaak vormt
voor de ineenstorting van de Ivoriaanse staat.
7. Aparte aandacht moet geschonken worden aan de rol van Franse bedrijven in de economie
van Ivoorkust, en in de huidige burgeroorlog. Frankrijk slaagde erin om na onafhankelijkheid
een sleutelrol te blijven vervullen in de economie van Ivoorkust, zoals de befaamde econoom
Samir Amin in zijn studie over het land nu bijna veertig jaar terug liet zien (8). Hoewel er in
de landbouwsector sprake was van het ontstaan van een inheemse bourgeoisie, bleven Franse
bedrijven o.a. de importen en exporten van goederen beheersen. Daarnaast hebben Franse
bedrijven ook een stempel gedrukt op de industriële ontwikkeling van Ivoorkust. Volgens een
bericht in Le Monde van vlak na het uitbreken van de burgeroorlog, was de omvang van de
directe Franse investeringen toen zo’n 3 miljard Euro (9). Er is de afgelopen jaren druk
gespeculeerd over de vraag hoe Franse en Amerikaanse multinationals zich hebben opgesteld
tegenover de interne politieke crisis van Ivoorkust die in 2002 bloot kwam te liggen. Volgens
aanhoudende geruchten zouden zij geïnteresseerd zijn geweest in verdere destabilisering van
de staat, en zouden om die reden de rebellenbeweging hebben gefinancierd (10).
8. In ieder geval is duidelijk dat het voorspel tot de burger-oorlog in Ivoorkust, net als bij de
eerdere oorlog in Sierra Leone, gevormd wordt door een verzwakking van de staat als gevolg
van structurele aanpassingsprogramma’s die op last van Wereldbank/IMF zijn doorgevoerd.
Een tweede verband tussen de burgeroorlog en globalisering ligt in de vorm van internationale
handel, die tijdens de burger-oorlog is ontstaan. VN-experts hebben in een recent rapport over
Ivoorkust gewezen op het feit dat de inkomsten uit cacao de oorlogsinspanningen van de
regering voeden. Enerzijds wijzen zij op de heffingen die met het oog op een militair offensief
tegen rebellen in het noorden van het land aan cacaoboeren zijn opgelegd. Anderzijds stellen
de VN-experts dat gelden uit de reguliere heffingen op cacaoproductie, die meer dan een
vijfde van de waarde van de cacaoproductie omvatten, stilzwijgend worden weggesluisd en zo
gebruikt worden voor aankoop van wapens (11). En hoewel de feiten die hierover tot nu toe
naar buiten zijn gebracht nog geen sluitend beeld geven, ligt het in de context van de
burgeroorlog die er in Ivoorkust woedt, erg voor de hand dat de regering de cacao-exporten
gebruikt om buitenlandse wapenaankopen mogelijk te maken.
9. Overigens verdient vermelding dat de belasting van de cacaoproductie voor
oorlogsdoeleinden ook tot ontduiking leidt. Zo maakt een recent artikel in Le Monde gewag
van een aanzienlijke smokkel van cacaobonen naar buurlanden van Ivoorkust, waaronder naar
de haven Accra in Ghana, en naar de haven Lome in Togo via Burkina Faso. Daarbij zou het
om een omvang van wellicht 200 duizend ton cacaobonen gaan, bijna een zesde van de totale
cacao-export van Ivoorkust (11). Om die smokkel mogelijk te maken moeten er wel
steekpenningen worden betaald, maar de prijs die er in het buitenland wordt gevangen is
klaarblijkelijk zoveel gunstiger, dat smokkel alleszins de moeite waard is. Ook van de illegale
inkomsten uit cacaoproductie zou weer een deel besteed worden aan de aankoop van wapens,
kennelijk als reactie op de onveiligheid die er in Ivoorkust alom heerst. Volgens Le Monde is
men in de ‘cacao-ring’, het centrale gebied van cacaoproductie in het zuidwestelijke deel van
Ivoorkust, bezig zich te wapenen met machetes en geweren (12).
10. Niet alle gegevens over de voorgeschiedenis en de ‘vormgeving’ van de burgeroorlog in
Ivoorkust zijn al opgegraven. Toch zijn er al voldoende gegevens over de economische
neergang van het land bekend, en over de desastreuze wijze waarop die door Wereldbank en
IMF bestreden is, om de stelling te rechtvaardigen dat het land in oorlog is geraakt als
uitvloeisel van globaliseringsbeleid. Terwijl internationale instellingen anno 2005
onvermoeibaar doorgaan om vrijhandel en liberalisering van markten te bepleiten, is duidelijk
dat juist dat beleid in concrete gevallen tot oorlog heeft geleid. Bovendien is de uitkomst van
op exportgerichte economische strategieën, zoals die decennialang door Wereldbank en IMF
zijn bevorderd, dat oorlogvoerende partijen in Afrikaanse landen hun toevlucht nemen tot
ongelijksoortige ruil. Dat betekent dat zij hun natuurbronnen aan het buitenland verkwanselen
in ruil voor middelen van verspilling, om wapenaankopen op de wereldmarkt te doen. En
hoewel niet gesteld kan worden dat er door Wereldbank en IMF bewust op die vorm van ruil
wordt aangestuurd, vindt ongelijksoortige ruil wel zijn oorsprong in hun desastreuze
economische beleid.
Dr.Peter Custers
(Theoreticus rond wapenproductie en wapenhandel/
Campagnevoerder XminY Solidariteitsfonds)
20 november, 2005
Grootgrondbezitter en edelman Houphouet-Boigny, zijn bestedingen.
http://www.afrikanieuws.nl/site/De_basiliek_van_Yamoussoukro_Ivoorkust/list_messages/421/
Monocultuur afhankelijk gaat vaak niet goed.
knuppeltje
12-01-10, 10:36
mark61;4215536] Boekestijn vliegt over met pamfletten 'last man standing wins'.
Hij deed weer eens een boekestijntje. Dat kennen we onderhand wel van hem.
5. De Wereldbank en IMF hebben herhaaldelijk en schromeloos misbruik gemaakt van de
tegenvallers die de Caisse de Stabilisation en de staat moesten incasseren, om hun standaardstructurele
aanpassingsprogramma’s en liberalisering van de markt aan Ivoorkust op te
leggen. De eerste keer dat dit gebeurde was begin tachtiger jaren, toen Ivoorkust zoals gezegd
last had van een internationale prijsval rond cacao. Hoewel privatisering kon worden
afgewend, moest de toenmalige president, Houphouet-Boigny, ermee accoord gaan dat
salarissen van staatsfunctionarissen verminderd werden en dat staatscorporaties een deel van
hun staf moesten ontslaan. Een tweede ronde van ingrepen volgde een decennium later, in
1990, toen de Caisse met grote financiele tekorten kampte. Ditmaal probeerde de regering op
voorspraak van WB/IMF een salarisvermindering van liefst 40 procent door te voeren, maar
die maatregel moest onder druk van massale protesten van ambtenaren worden omgebogen
(6). Ook ditmaal kon privatisering van de staatscorporaties die de spil van het economische
systeem in Ivoorkust vormden, nog worden afgewend.
6. Eind negentiger jaren kreeg het Ivoriaanse systeem echter een nieuwe klap te verduren:
ditmaal, in 1999/2000, moest Houphouet-Boigny er onder druk van de Wereldbank en het
IMF toe overgaan om de Caisse te ontmantelen
Dat 'pre-capitalistische' systeem ging dus in een periode van minder dan 20 jaar drie maal de mist in. Niet iets wat op stabiliteit en voorspoed wijst.
Nee dat doe ze niet. Afgelopen jaren -niet succesvol- met Irak en Afghanistan. Maar niet met Niger, Tchad, Bangla Desh, Congo , Madagaskar en nog tientallen andere landen.Wereld is veeeeeeel groter dan de islamitische wereld. Jij wordt een beetje verblind door je Islamcentrisme.
Niet waar. Kennelijk worden mensen die in aanraking komen met westerse waarden bevangen door die waarden. Kijk maar eens naar de fotos van McDonalds in Nador.
Probeer het verschil tussen oorzaak en schuld maar eens beter te begrijpen.
Precies. Intuitief voel je wel aan dat de werkelijkheid heel complex is en dat je dus veel minder snel zou moeten oordelen.
Mc Donalds ??? :lol:
is dat een goed argument dan ???
nou, Americans think that all humans are in fact Americans at heart or will become that way : see how coca_cola, jeans, Mc Donalds , US movies, culture .....are appreciated world wide , to some extent at least ....
"Geography of Thought" of Nisbett , among others , talks 'bout the fact that most Americans think that liberal secular democracy is the indeed "the end of history" & that the so_called "clash of civilizations" will have one ultimate winner = the west ....= Liberal democracy's final victory ....
kijk, ik wijk niet veel af van jou integer westerse denkers al dan niet post_modernisten post_colnialisme tijd , dus :
die zeggen niet veel anders dan ik , meestaal dan !
u're in denial , dan heeft het niet veel zin op deze manier te gaan discussieren , echt niet :
het westen , israel zijn DE bron van bijna alle ellende op deze wereld , tot op zeker hoogte althans :
muslims too share their own fair share of responsibility ...
see how this so_called democratic west offers unconditional support for israel , how it actively support dictatorships in muslim regions against the very will & interests of the muslim peoples ...
de lijst is lang , zie mijn ander posts hier dan !
the west tries to make the world to its image just to protect its interests & to broaden its domination :
even the so_called conflict between islam & the west is just a fabrication :
after the fall of communism, islam was/is considered as the one & only serious challenge & obstacle left to western domination :
that's why the west pushes so hard for the secularisation=neutralisation of islam, even though the west knows very well that the separation between church & state don't exist in islam .........
it's in the interests of the west to keep supporting those dictatorships in muslim regions ...
that's the real reason why u have now muslim resistance...
those suicide bombers are very wrong indeed = UNIslamic too !
I'm talking 'bout the real muslim resistance in irak, afghanistan, palestina, pakistan ...........
ach ...come on ! :fplet:
see the globalisation = Americaniation , trying so hard to impose the western life style, views , democracy ...to the rest of the world as sophisticated covers for power & domination :
it's all 'bout the latter, buddy : the rest is just politics, economics ...
even the so_called free market economy is just a tool to achieve western domination , to erase the local cultures ....to the benefit of western cultures which are considered by this arrogant west as THE one & only superior culture everybody should evolve to , despite that post_modernism talk ..:fplet:
.
P.S.:
while i was writing to u, i was listening to :
Dire Strait's "Sultan of Swing" & then ...."brothers in ...arms" :lol:
now, i'm on " Bug" :
don't tell me it's the evidence of the final victory of western cultures ! :lol:
I see it as : exchange & mutual enrichment of cultures , unlike that imperialistic Eurocentrism ! :fplet:!
Wie zegt dat? Het is gewoon wat we hebben. Geen andere mogelijk, d.w.z., geen meerderheid der burgers voor te vinden.
Volgens Mark61 zijn bestaande economische arrangementen:
- "gewoon wat we hebben"
- "geen andere mogelijkheid"
- "geen meerderheid der burgers voor te vinden".
Je kletst, Mark61.
Lulverhaal van die Custers, de burgeroorlog in Ivoorkust gaat in de eerste plaats over de emancipatie van de 'noorderlingen', de moslimburgers.
Uitstekend verhaal van Custers, lulverhaal van jou.
De politieke geschiedenis van Ivoorkust sinds de onafhankelijkheid is onlosmakelijk verbonden met de eerste president Félix Houphouët-Boigny en de Parti Démocratique de Côte d'Ivoire (- Rassemblement Démocratique Africain) (PDCI-RDA). Onder zijn bestuur ontwikkelde Ivoorkust zich in de jaren 1960 en 1970 tot één van de welvarendste en best bestuurde Afrikaanse landen. Hij vormde partijstructuren tot een fijnmazig, over het gehele land verdeeld netwerk en er bestonden opmerkelijk weinig dissidente gevoelens. De president – hoewel omringd door een kleine groep vertrouwelingen die deels uit zijn eigen Baoulé uit Centraal Ivoorkust bestond - zorgde er strikt voor dat geen enkele etnische groep dominant was. Voorzover er protest was, was dat vrijwel niet langs etnische of religieuze lijnen.
Een belangrijke factor voor de stabiliteit tijdens de jaren 1960 en 1970 was de relatieve welvaart door het succes van de export van cacao, koffie, hout en tropisch fruit. Er was sprake van gestadige economische groei. De skyline van Abidjan werd gekenmerkt door hoge kantoorgebouwen en luxe winkels verlevendigden het straatbeeld. Immigranten werden aangetrokken voor het werk op de plantages. Zij kwamen uit Burkina Faso, Mali, Ghana en andere landen en aan het eind van de jaren tachtig maakten zij tussen de 33 en 40 % van de bevolking uit
In de jaren 1980 echter kwam de ommekeer. Een wereldwijde val in prijzen van cacao en koffie, de oliecrisis en als gevolg daarvan een toename van de buitenlandse staatsschuld zorgden ervoor dat Ivoorkust te maken kreeg met economische en sociale problemen. In de late jaren 1980 en begin jaren 1990 werden verschijnselen als demonstraties, stakingen en onrust onder militante studenten een welhaast alledaags verschijnsel
(…)
In een poging het land uit de economische crisis van de jaren 1980 te tillen benoemde Houphouët-Boigny in 1990 een nieuwe premier. Dit was Alassane Dramane Ouattara, een bij de Wereldbank geschoold econoom, en voormalig president van de Banque Centrale des États de l’Afrique de l’Ouest (BCEAO), de regionale West-Afrikaanse bank, gevestigd in Dakar, Senegal. Ouattara trok in de vroege jaren 1990 de economie uit het slop en zette pijnlijke privatiseringen door.
(Ambtsbericht ministerie van buitenlandse zaken Ivoorkust 2003)
De economische groei in het zuiden van Ivoorkust en de politieke stabiliteit oefenden een grote aantrekkingskracht uit op gastarbeiders uit het van oudsher achtergestelde noorden van Ivoorkust, evenals uit de omringende landen. Deze overwegend islamitische migranten legden gaandeweg een groeiende druk op de bestaansbronnen van de kuststrook, waar de oorspronkelijke bevolking merendeels christelijk was. De door migratie veroorzaakte etnische, culturele en godsdienstige tegenstellingen kwamen in de jaren tachtig sterk aan de oppervlakte door een economische teruggang. In april 1990 resulteerde dit in gevoelens van algemene ontevredenheid onder de oorspronkelijke bevolking, die vervolgens werden geuit in grootschalige protesten en betogingen door de (officieel verboden) oppositie.
Kort daarna werd het éénpartijstelsel verlaten. In oktober 1990 werden de eerste democratische presidentsverkiezingen in Ivoorkust gehouden. De zittende president Houphouët-Boigny slaagde erin zijn grootste rivaal van het oppositionele Front Populaire Ivoirien (FPI), Laurent Gbagbo, te verslaan. Het belangrijkste element van de verkiezingen van 1990 was echter niet de uitslag, maar de verkiezingscampagne van het FPI. In deze campagne werd voor het eerst openlijk een beroep gedaan op de onder de bevolking levende etnische tegenstellingen en xenofobie. Zo was de campagne van het FPI bijvoorbeeld gebaseerd op de stelling dat de regerende partij PDCI stelselmatig de etnische groep van president Houphouët-Boigny (de Baoulé) en de uit het noorden en het buitenland afkomstige migranten bevoorrechtte. Als reactie op deze vorm van discriminatie ontwikkelde zich onder de bevolking in het noorden van het land een eigen zelfbewustzijn, voor een deel gebaseerd op de islam.
Deze tegenstellingen werden nog sterker naar voren gebracht in de politieke strijd die na de dood van Houphouët-Boigny in 1993 ontstond. In die context werd ook voor het eerst het idee van ivoirité gelanceerd, in het begin onder het mom van het scheppen van een gezamenlijke identiteit voor alle Ivoriaanse etnische groepen. Onder ivoirité werd, kort weergegeven, verstaan: het van oorsprong afkomstig zijn van het grondgebied van Ivoorkust, ongeacht godsdienst of etnische afkomst. In 1995 werd de Kieswet zodanig aangepast dat alleen personen die hun ivoirité konden aantonen, tot president van Ivoorkust konden worden gekozen. In feite was dit een poging om de toenmalige premier Alassane Ouattara en zijn in 1994 in het noorden van het land opgerichte Rassemblement des Républicains (RDR) uit te sluiten van deelname aan de verkiezingen. Een wijziging van de Kieswet leidde er bovendien toe dat grote delen van de Ivoriaanse bevolking vanwege hun vermeende niet-Ivoriaanse afkomst – of in ieder geval niet onomstotelijk aangetoonde Ivoriaanse afkomst – uitgesloten werden van deelname aan het politieke proces.
(Ambtsbericht ministerie van buitenlandse zaken Ivoorkust 2009)
Volgens Mark61 zijn bestaande economische arrangementen:
- "gewoon wat we hebben"
- "geen andere mogelijkheid"
- "geen meerderheid der burgers voor te vinden".
Je kletst, Mark61.
Uitstekend verhaal van Custers, lulverhaal van jou.
Wat lul je nou? Hoe wou je de bestaande 'economische arrangementen' veranderen? Het enige alternatief dat ooit geprobeerd is is het communisme, en dat faalde jammerlijk. Als er een alternatief was was dat de afgelopen 2000 jaar al ingevoerd.
Je kan niet tegen tegenspraak, want fantaste Olive heeft altijd gelijk. In haar hoofdje.
Jij weet duidelijk niks van Ivoorkust, anders zou je niet zo'n stupide opmerking maken.
Wat een taal opeens, gedraag je, je bent Sallah toch niet? Of mij?
Je leeft in een droomwereld. Get real.
De politieke geschiedenis van Ivoorkust
(Ambtsbericht ministerie van buitenlandse zaken Ivoorkust 2009)
Dit bevestigt wat ik zeg. Je lijkt Amaeru wel, met argumenten komen voor het standpunt van de ander :hihi:
Een algemeen verschijnsel in West-Afrika is dat de macht lange tijd in handen was van de elites die tijdens het kolonialisme werden gevormd. Die waren logischerwijze 'geassimileerd', dus 'christelijk', en afkomstig uit de kuststreken en het directe achterland. Bijna elk Westafrikaans land heeft een moslimminderheid, of zelfs -meerderheid, maar die kwam er dus niet aan te pas bij de machtsvorming.
Ivoorkust is een duidelijk voorbeeld van de afbraak van de oude elites en de opkomst van voorheen achtergestelde minderheden, meer precies: moslims uit het, vaak nomadische, noorden van het land. In bijv. Senegal of Burkina Faso, overwegend islamitische landen, waren ook lange tijd de 'christelijke' minderheden (5-10% van de bevolking) aan de macht. In BF nu nog steeds.
Nigeria kende een 'Joegoslavisch' arrangement waarbij de Yoruba, (zuidwest, christelijk) de bestuurlijke macht hadden, de Ibo (zuidoost, christelijk) de economische, en de Hausa (noorden, moslims) de militaire, maar daar begint aan gemorreld te worden.
Vandaar dat de 'zuidelijken' zich met hand en tand verzetten tegen de emancipatie van de 'noorderlingen'.
Waarom jij als door een wesp gestoken reageert ontgaat me ten enen male.
Domme vraag. Je hebt al gereageerd in mn topic De marktideologie en de plutocratie (http://www.maroc.nl/forums/showthread.php?t=192813), en hebt het antwoord daar dus al kunnen lezen.
Je schrijft dat "het systeem drie keer de mist inging". Dat staat er niet en je verdraait de text dus.
In Ivoorkust en ook Senegal ging het in de jaren '60 en '70 economisch zeer voorspoedig, helemaal voor afrikaanse begrippen. En dat had een gunstige invloed op de economieën van andere westafrikaanse landen.
Voor het gemak even wat knippen en plakken -
Huh? Ik lees daar niets over een ander soort economie, integendeel je juicht Bofko toe, die gewoon voorstaat wat we nu al hebben: een 'kapitalistisch' systeem met checks en balances, ook wel bekend als 'gemengde economie' of 'sociaaldemocratisch' arrangement. De markt is in principe vrij. de overheid reguleert uitwassen.
Jij stelt een volledig vrije markt voor? Daar komt de grootste rampspoed van. Zie Afrika, waar de meeste landen nauwelijks bij machte zijn enige invloed op de economie uit te oefenen.
De basis van Afrikaanse economieën is altijd zwak, omdat het vnl. om grondstoffen- en landbouwproduktenexport draait, terwijl in moderne economieën het geld met het creëren van toegevoegde waarde wordt verdiend, of beter nog, met diensten. Tegen China etc. valt op het gebied van lowtech produktie immers toch niet meer op te concurreren.
Senegal produceert eigenlijk niet veel, sinds het zijn visgronden heeft versjacherd aan de EU. Het land zelf is grotendeels Sahel, en levert niet meer op dan subsistence-landbouw. Het is overbevolkt. Export pinda's en fosfaat.
Afrikaanse economieën zijn nooit gezond geweest, ook niet in de 60-er en 70-er jaren. Gillende overbevolking > gillende werkloosheid, negatieve betalingsbalans, weinig bedrijvigheid, topzware overheden. De bekende truc van de dictator. Bind het halve, werkloze land aan je door iedereen een baantje te geven.
Vervolgens is het wanbeleid de schuld van het IMF en de Wereldbank. Men is vrijwillig lid van die instellingen, hoorrrr
Domme vraag. Je hebt al gereageerd in mn topic De marktideologie en de plutocratie (http://www.maroc.nl/forums/showthread.php?t=192813), en hebt het antwoord daar dus al kunnen lezen.
Ik heb geen enkel antwoord gezien dat een systeem voorsteld dat practisch gezien beter werkt, of beter gewerkt heeft.
Je schrijft dat "het systeem drie keer de mist inging". Dat staat er niet en je verdraait de text dus.
Ach, het bij de wereldbank moeten aankloppen om leningen was voorzien in het systeem? Daarover verbaas ik me.
Maar goed, hoe zou jij het anders willen definieren dan 'de mist in gaan'?
In Ivoorkust en ook Senegal ging het in de jaren '60 en '70 economisch zeer voorspoedig, helemaal voor afrikaanse begrippen. En dat had een gunstige invloed op de economieën van andere westafrikaanse landen.
Ja, en dus?
Er is absoluut een veel beter economisch systeem:
http://www.maroc.nl/forums/showthread.php?t=256036%20target=
De opmerkingen van Soldim en Mark61 over economie verplaats ik naar De marktideologie en de plutocratie (http://www.maroc.nl/forums/showthread.php?t=192813) en naar The silent takeover (http://www.maroc.nl/forums/showthread.php?t=148832).
Je kletst, Mark61.
Uitstekend verhaal van Custers, lulverhaal van jou.
Je wilt je brutale, beledigende gelul niet onderbouwen? Je wilt toch maar niet met mij de discussie aangaan over de recente geschiedenis van West-Afrika? Omdat je er eigenlijk geen ruk vanaf weet wellicht?
Je hebt nog steeds geen werkend economisch alternatief genoemd, waar Soldim en ik toch al enige tijd om vragen.
Je wilt je brutale, beledigende gelul niet onderbouwen? Je wilt toch maar niet met mij de discussie aangaan over de recente geschiedenis van West-Afrika? Omdat je er eigenlijk geen ruk vanaf weet wellicht?
Je hebt nog steeds geen werkend economisch alternatief genoemd, waar Soldim en ik toch al enige tijd om vragen.
Geduld, man. Site is tergend traag, for one thing.
Geduld, man. Site is tergend traag, for one thing.
Je bedoelt dat je nog wanhopig het internet moet afgrazen voor geleende kennis over Afrika, want uit jezelf kan je niet reageren. Ik heb mijn reacties 'uit het hoofd' geschreven, want ik weet wel wat over (West-)Afrika. Niet veel, maar meer dan enig ander op dit forum. Blinden, eenoog.
Joehoe Zeytouna? Je kan wel wegvluchten naar andere topics, je verschansen achter de barricaden van de kretologie, maar dat helpt niet.
We verkondigen dat we een vrije markteconomie goed vinden en wat daarvan afwijkt niet.
Het model van een vrije markt houdt allerlei vrijheden, gelijkheden en evenwichten in. Binnen een lokale economie bestaan die vaak al niet, in de wereldeconomie zeker niet.
De globale economie is geen vrije markteconomie. Waarom is die economie dan goed?
Zgn Vrije markt economie is een "ideaal l" die bestaat niet , zoals jezelf weet & zegt :
neo_liberalisme met zijn imperialistisch wereld economie globalisering & capitalisme met name zijn DE bron van alle ellende :
zelfs voor het westen zelf !
DE echt rechtvaardigst economisch systeem die zou de vrijheden, gelijkheden & evenwich zoals je zegt kunnen garanderen impliceert dat het rijk westen moet afstand doen van diens sky high life style , inkomens, koop kracht ,...:
die systeem zou inhouden globaal gelijk _gelijkwaaridg belastingnen, Gelijk_G werknemers inkomens, koop kracht ... :
de laatsten zouden gaan zorgen voor een beter koop kracht voor iedereen = dat zou de economie stimuleren :
de eerste zou de investeringnen , industrieen kunnen thuis houden & op een gelijk manier globaal stimuleren...
lang verhaal :
de meest "rechtvaardigst" systeem zou de rijken begunstigen ten koste van de armen ,anders moet het westen diens inkomens , belastingnen , investerignen , koop kracht ...met de armen delen op een gelijk niveau , via globaal gelijk belastingnen die de locale investeringnen zouden stimuleren , via gelijk werknemers' koop kracht & inkomens ....= onmogelijk ideaal ..die alleen onder Islam zou bestaan! :fplet: