Ron Haleber
20-01-10, 16:53
Andries Knevel struikelde over Youp van 't Heks column over de God in Haïti... - in zijn dinsdagse programma was hij erg boos!...
Politiek gezien was het wel een lekker debuutweekje voor nieuwslezer Rob Trip. Treurige taferelen in Den Haag. Jan Peter en Wouter die zich bijna een dag terugtrokken om met de aandoenlijke verklaring over de deelname aan de Irak-oorlog te komen. Met de kennis van nu hadden we nooit meegedaan, terwijl elke analfabete minkukel weet dat we er met de kennis van toen ook niks te zoeken hadden. De kennis van toen heette George Bush, en Jan Peter en Jaap de Hoop Scheffer waren zo nerveus dat ze een keer in het Witte Huis waren uitgenodigd dat ze alleen maar stumperig ja, ja en nog eens ja tegen de Amerikaanse president hebben gestameld.
Ik vrees dat zowel bij Jan Peter als bij Jaap thuis een ingelijste foto van deze ontmoeting op een tuttig theetafeltje staat. Goed in het zicht voor het bezoek. Of Bush deze foto ook nog ergens heeft hangen? Ik vrees dat hij zich de ontmoeting niet eens meer kan herinneren. Die oorlog trouwens wel.
Maar Wouter en Jan Peter hadden dus uren nodig om tot een leugenachtige verklaring te komen. Toch jongens die ooit gestudeerd hebben en in donkerbruine kroegen recht door zee stonden te discussiëren. Toen wisten ze niet dat ze ooit nog eens uren in een achterkamertje moesten draaikonten en jokkebrokken om tot een verklaring te komen die zowel henzelf als hun achterban tevreden zou stemmen. Wat een diarreeleven.
Wat zal de god van Jan Peter hiervan vinden? Ik denk dat hij niks vindt. Die god heeft wel wat andere dingen aan zijn botte harses. Hij heeft net de allerarmsten in Haïti door elkaar geschud, geestelijk en lichamelijk zwaar verminkt en vermoord. Gaan we bidden in de kerken om god te vragen die sloebers te helpen? Of gaan we in onze gebeden gewoon keihard schelden en vloeken op de ontoerekeningsvatbare schepper? Ik zou als gelovige het laatste doen. En als gelovige Haïtiaan helemaal. Ik zou een poppetje van hem maken en mijn voodoopraktijken op hem loslaten. Wat spijkers in zijn zoon jassen of zo.
Maar ik denk dat god er onderhand het zijne van denkt. Hij murmelt in zichzelf: ,,Ik ben er even niet.” Even niet? God is volgens mij al eeuwen zoek.
Dit verhaal is geplaatst op zaterdag 16 januari 2010 om 0:00 uur. Trackbacken vanaf uw eigen site is mogelijk. (Wat is trackbacken?)
« Sneeuw, sneeuwer, s
Politiek gezien was het wel een lekker debuutweekje voor nieuwslezer Rob Trip. Treurige taferelen in Den Haag. Jan Peter en Wouter die zich bijna een dag terugtrokken om met de aandoenlijke verklaring over de deelname aan de Irak-oorlog te komen. Met de kennis van nu hadden we nooit meegedaan, terwijl elke analfabete minkukel weet dat we er met de kennis van toen ook niks te zoeken hadden. De kennis van toen heette George Bush, en Jan Peter en Jaap de Hoop Scheffer waren zo nerveus dat ze een keer in het Witte Huis waren uitgenodigd dat ze alleen maar stumperig ja, ja en nog eens ja tegen de Amerikaanse president hebben gestameld.
Ik vrees dat zowel bij Jan Peter als bij Jaap thuis een ingelijste foto van deze ontmoeting op een tuttig theetafeltje staat. Goed in het zicht voor het bezoek. Of Bush deze foto ook nog ergens heeft hangen? Ik vrees dat hij zich de ontmoeting niet eens meer kan herinneren. Die oorlog trouwens wel.
Maar Wouter en Jan Peter hadden dus uren nodig om tot een leugenachtige verklaring te komen. Toch jongens die ooit gestudeerd hebben en in donkerbruine kroegen recht door zee stonden te discussiëren. Toen wisten ze niet dat ze ooit nog eens uren in een achterkamertje moesten draaikonten en jokkebrokken om tot een verklaring te komen die zowel henzelf als hun achterban tevreden zou stemmen. Wat een diarreeleven.
Wat zal de god van Jan Peter hiervan vinden? Ik denk dat hij niks vindt. Die god heeft wel wat andere dingen aan zijn botte harses. Hij heeft net de allerarmsten in Haïti door elkaar geschud, geestelijk en lichamelijk zwaar verminkt en vermoord. Gaan we bidden in de kerken om god te vragen die sloebers te helpen? Of gaan we in onze gebeden gewoon keihard schelden en vloeken op de ontoerekeningsvatbare schepper? Ik zou als gelovige het laatste doen. En als gelovige Haïtiaan helemaal. Ik zou een poppetje van hem maken en mijn voodoopraktijken op hem loslaten. Wat spijkers in zijn zoon jassen of zo.
Maar ik denk dat god er onderhand het zijne van denkt. Hij murmelt in zichzelf: ,,Ik ben er even niet.” Even niet? God is volgens mij al eeuwen zoek.
Dit verhaal is geplaatst op zaterdag 16 januari 2010 om 0:00 uur. Trackbacken vanaf uw eigen site is mogelijk. (Wat is trackbacken?)
« Sneeuw, sneeuwer, s