Flat Earth News [Archief] - Maroc.NL Community

Olive Yao

23-02-10, 18:21

Media - Moderne manipulatie

Veel nieuws is echt waardeloos

De Pers dinsdag 23 februari 2010, Marcel Hulspas

Verhalen checken is ouderwets, kritiekloos plaatsen en overschrijven heel normaal. Journalist Nick Davies maakt zich er druk over en begint een discussie op zijn site.

Zeven jaar geleden kreeg journalist Nick Davies genoeg van zijn werk. De directe aanleiding daarvoor was de kritiekloze houding van de media, wereldwijd, ten opzichte van de Amerikaanse leugens over ‘massavernietigingswapens’ in Irak. Davies verdiepte zich in de teloorgang van nieuwsvoorziening: het verdwijnen van steeds meer kranten, het uitkleden van redacties en de opmars van kopij aangeleverd door pers- en pr-bureaus. Verhalen checken is ouderwets; kritiekloos plaatsen en overschrijven zijn de norm geworden.

Zijn onderzoek resulteerde in een boek, Flat Earth News, en een website, flatearthnews.net (http://www.flatearthnews.net/), waarop hij een discussie hierover wil starten, maar ook overbekende maar waardeloze nieuwsverhalen onder de loep neemt. Een paar voorbeelden:

Kijk, de terroristenbaas! Begin 2003 beweerde de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell niet alleen dat Saddam Hoessein over massavernietigingswapens beschikte, maar ook dat hij bereid was deze over te dragen aan Al-Qaida. De schakel tussen beide was, aldus Powell, een man genaamd Al-Zarqawi. Deze bewust gecreëerde mythe – Al-Zarqawi was op dat moment niet meer dan de leider van een kleine gewapende groep in Koerdistan – werd door de Amerikaanse regering via persbureaus verspreid en door de media wereldwijd klakkeloos geaccepteerd. Davies beschouwt het als een schoolvoorbeeld van de moderne manipulatie van het nieuws door overheden.

Heroïne is een dodelijk vergif. Anders dan de meeste mensen denken is zuivere heroïne, op de juiste wijze toegediend, onschuldig. Het is verslavend – en dat is een goede reden om het niet te gebruiken – maar daarnaast is het enige vervelende effect constipatie. Alle ziekte, ellende en sterfgevallen die met heroïne in verband worden gebracht zijn niet het gevolg van de stof zelf, maar van het feit dat het op de zwarte markt wordt verhandeld. Daar wordt het versneden met schadelijke stoffen, terwijl gebruikers gebruik moeten maken van vuile naalden. En de (voor veel verslaafden) hoge prijs zet hen aan tot criminaliteit. Geen krant durft de waarheid te schrijven: niet de heroïne, maar de oorlog tegen heroïne maakt slachtoffers.

Meer blauw op straat helpt. Agenten moeten de straat op. Boeven vangen. Vele kranten roepen het, politici schreeuwen mee in het koor. Maar is het mogelijk om de criminaliteit terug te dringen door agenten over straat te laten zwalken, hopend dat ze per ongeluk op een misdaad stuiten? Onder druk van de Britse media, die jaren riepen om ‘meer blauw op straat’, besloot de Britse minister David Blunkett een aantal jaren geleden om dat bij de korpsen af te dwingen. Voortaan moesten meer agenten de straat op. Er kwam uiteraard geen extra mankracht voor. Al het werk bleef liggen. Het effect was negatief.

Gevangenisstraf helpt. Dat zou kunnen, als we in staat zouden zijn om boeven te vangen. Davies wijst erop dat 97 procent van de misdaden nooit wordt berecht. Misdaad loont. Wie lopen er wel tegen de lamp? De Britse gevangenissen zitten vol drugsverslaafden, alcoholisten en lijders aan ADHD of een andere psychische stoornis. Het zijn de nieuwe oude psychiatrische ziekenhuizen. Wie durft dat te schrijven?

Straling is gevaarlijk! Hoeveel doden vielen er ten gevolge van de ramp met de kerncentrale in Tsjernobyl in 1986? De eerste berichten spraken van tienduizenden doden. Het juiste antwoord is: niet één. Dat constateerde de Wereldgezondheidsorganisatie in 2005. Er was sprake van meer gevallen van schildklierkanker bij kinderen, veroorzaakt door het drinken van melk van koeien die vervuild gras hadden gegeten, maar die gevallen waren met succes behandeld. Greenpeace kon dat niet verteren en kwam met een eigen rapport vol alarmerende, boterzachte schattingen. Ook werd een persbericht rondgestuurd waarin sprake was van 90.000 doden. Dat volkomen uit de lucht gegrepen getal werd door de media voor zoete koek geslikt. Straling is dodelijk! Weg met kernenergie! Wat niemand mag weten is dat lage doses radioactieve straling hoogstwaarschijnlijk onschadelijk zijn. En dat medewerkers in een kerncentrale aan minder straling blootstaan dan stewardessen.

Davies signaleert verschillende in zijn ogen belangrijke ontwikkelingen waar de media veel te weinig aandacht voor hebben:

Ongelijkheid hier. In de westerse landen neemt het inkomensverschil tussen rijk en arm al enige decennia toe. Het scherpst natuurlijk in de VS, waar 95 procent van de inkomensgroei van de afgelopen dertig jaar verdwenen is in de zakken van 5 procent van de bevolking. Europa laat hetzelfde beeld zien. Gevolgen: toenemende armoede, agressie tegen (ook arme) etnische minderheden, afbraak van de solidariteit waarop onze verzorgingsstaat berust.

Armoede daar. Sinds de jaren tachtig nemen de verschillen tussen arme en rijke landen ook weer toe. In driekwart van de armste landen is het gemiddeld inkomen systematisch aan het dalen. Op dit moment geniet de rijkste één procent van de mensheid hetzelfde inkomen als de onderste zestig procent. En de trend zet door.

Belastingparadijzen. Er komen steeds meer belastingparadijzen die bedrijven in staat stellen om hun winsten weg te houden van de fiscus. Miljarden worden zo weggesluisd.

De echte wereld. Persbureaus en kranten hebben nauwelijks nog correspondenten. Grote delen van de wereld zijn daardoor vrijwel uit het internationale nieuws verdwenen. De nieuwsstroom wordt gedomineerd door twee persbureaus, Reuters en Associated Press, waarvan de berichten, met name op de grote nieuwssites, steeds vaker klakkeloos worden overgenomen. Reuters en AP controleren niets, zijn niet geïnteresseerd in de waarheid, ze noteren slechts meningen. De nadruk ligt op het uitvergroten van conflicten, op emoties en bizar nieuws. Dat is wat kranten willen. Dat verkoopt.

* Nick Davies nodigt iedereen uit op zijn site mee te bloggen over deze en andere onderwerpen Het boek Flat Earth News is onlangs in ons land uitgegeven als Gebakken lucht.

De Pers (http://www.depers.nl/cultuur/446798/Veel-nieuws-is-echt-waardeloos.html)

Naar mijn idee geeft de recentie een te onvolledig beeld van het boek, mist hij hoofdzaken en vermeldt hij enkele - relatieve - bijzaken. Boek is beter dan de recentie mij zou doen vermoeden.

Olive Yao

24-02-10, 22:00

Newspeak in the 21st Century

David Edwards and David Cromwell

http://www.spinwatch.org/images/stories/newspeak_cover.jpg

Uit de recensie (http://www.spinwatch.org/reviews-mainmenu-24/book-reviews-mainmenu-23/5314-newspeak-in-the-21st-century-by-david-edwards-and-david-cromwell-media-lens) van David McQueen van Spinwatch, 25 augustus 2009:

Edwards and Cromwell are the founders of and principle contributors to the media watchdog site Media Lens - a widely-read and influential thorn in the side of the liberal media that has often publicly irritated or infuriated mainstream journalists in revealing ways since it was set up in 2001. The authors’ consistently sharp, uncompromisingly radical critique of the ‘free press’ and of broadcasters such as the BBC has served as a rallying point for a section of the public who have grown weary of the media’s subservience to state and corporate interests.

(…)

The authors’ analysis is indebted to Herman and Chomsky’s influential but deeply unfashionable ‘propaganda model’ which is sneered at by many of today’s ‘intellectual class’, yet is shown in Newspeak to be as relevant to the British media in 2009 as it was to the American media when Manufacturing Consent was first published in 1988. Edwards and Cromwell’s analysis, like that of Herman and Chomsky, is characterised by intellectual clarity, persistent, well-informed scepticism and meticulous attention to factual detail, qualities which are necessary as their targets are not the obvious or easy ones.

(…)

Chapter four includes a more characteristically sustained and careful demolition of The Guardian and The Independent’s ‘green credentials’ over global warming. The authors clearly demonstrate that, despite the papers’ alarming headlines and George Monbiot’s contribution to the debate at The Guardian, these papers’ heavy dependence on advertising for fossil fuel-intensive products including 1p flights, luxury cars, and space for BP’s cynical, greenwashing ‘beyond petroleum’ campaign makes a mockery of their various ‘calls for action’. The contradiction inherent in corporate, profit-driven newspapers promoting a consumerist lifestyle based on unsustainable growth (the ‘forbidden topic’), whilst warning against climate change, is laid embarrassingly bare. They also systematically destroy ‘scientific’ claims made in a notorious Channel 4 documentary The Great Global Warming Swindle screened in 2007. Cromwell’s research background in this area gives this examination of the documentary’s discredited, but widely-publicised claims an irrefutable force.

lees verder (http://www.spinwatch.org/reviews-mainmenu-24/book-reviews-mainmenu-23/5314-newspeak-in-the-21st-century-by-david-edwards-and-david-cromwell-media-lens)

MediaLens (http://www.medialens.org/)

"MediaLens is a response based on our conviction that mainstream newspapers and broadcasters provide a profoundly distorted picture of our world. We are convinced that the increasingly centralised, corporate nature of the media means that it acts as a de facto propaganda system for corporate and other establishment interests. The costs incurred as a result of this propaganda, in terms of human suffering and environmental degradation, are incalculable."

Olive Yao

26-02-10, 22:18

A COMPARATIVE REVIEW OF FLAT EARTH NEWS AND NEWSPEAK

by Jonathan Cook

hier (http://www.medialens.org/alerts/09/091120_a_comparative_review.php)

One of the more influential recent analyses has been put forward by Nick Davies, a journalist with Britain’s Guardian newspaper, in his book Flat Earth News. Many working journalists, myself included, would agree with his conclusion that the media are ill-equipped to realise their stated goal of truth-telling. His dissection of the causes of this failure – his 10 “rules of production” – should be studied by anyone aspiring to work in the media and any reader interested in inoculating him or herself against many of the media’s worst excesses. The rules describe in a very convincing fashion some of the main practical reasons why mainstream reporting ends up distorting or misrepresenting real events.

(...)

David Edwards and David Cromwell, editors of the British website Media Lens. Their book, Newspeak in the 21st Century, published in August by Pluto Press, garnered praise from only one journalist, John Pilger, the leading dissident reporter of our era.

Pilger, it should be noted, is also enthusiastic about Davies’ book, and with good reason. Together these works – one by a media insider and the other by two media outsiders – should be read as companion analyses, both offering highly critical accounts of journalistic behaviour but from opposing perspectives. An understanding of the media’s failure is broadened and deepened by reading them together.

Edwards and Cromwell adopt the “propaganda model” – developed by Edward S Herman and Chomsky in their book Manufacturing Consent (...) Like Herman and Chomsky, they claim that media organisations rarely need to intervene directly in journalists’ decisions; instead the media “filter” out unwelcome ideas through, in Herman and Chomsky’s words, “the selection of right-thinking personnel and by the editors' and working journalists' internalisation of [elite] priorities and definitions of newsworthiness”.

Olive Yao

29-03-10, 09:26

De media als werelddorpsgek

When you stand back and see the scale of this – the penetration of falsehood deep into the foundations of our collective thinking; the construction of so much activity on top of those false foundations; the money, the time, the energy which are thrown into them; the sheer waste of opportunity – you see a kind of madness, a kind of psychotic society which has started to lose contact with reality and believes its own delusions. If we could prove that this were being organised by some malign conspiracy, it would be a great relief since we could oust the conspirators and cure the sickness. What really makes this frightening is that this group psychosis is now the natural creation of our information industry.

(…) The mass media now operate more like a global village idiot, deeply ignorant and easily led.

Why should a profession lose touch with its primary function? Why would truth-telling disintegrate into the mass production of ignorance? Now, there’s a real story.

Flat Earth News blz. 45

childerenoftjsernobyl86

29-03-10, 13:45

Media - Moderne manipulatie

Veel nieuws is echt waardeloos

Straling is gevaarlijk! Hoeveel doden vielen er ten gevolge van de ramp met de kerncentrale in Tsjernobyl in 1986? De eerste berichten spraken van tienduizenden doden. Het juiste antwoord is: niet één. Dat constateerde de Wereldgezondheidsorganisatie in 2005. Er was sprake van meer gevallen van schildklierkanker bij kinderen, veroorzaakt door het drinken van melk van koeien die vervuild gras hadden gegeten, maar die gevallen waren met succes behandeld. Greenpeace kon dat niet verteren en kwam met een eigen rapport vol alarmerende, boterzachte schattingen. Ook werd een persbericht rondgestuurd waarin sprake was van 90.000 doden. Dat volkomen uit de lucht gegrepen getal werd door de media voor zoete koek geslikt. Straling is dodelijk! Weg met kernenergie! Wat niemand mag weten is dat lage doses radioactieve straling hoogstwaarschijnlijk onschadelijk zijn. En dat medewerkers in een kerncentrale aan minder straling blootstaan dan stewardessen.
De Pers (http://www.depers.nl/cultuur/446798/Veel-nieuws-is-echt-waardeloos.html)
Waarom wordt er hier zoveel onzin geschreven, om zelfs een rapport van WHO te misbruiken?
Nog steeds sterven er mensen aan de gevolgen van de ramp destijds, nog steeds worden er kinderen geboren met een afwijking en nog steeds is de straling in en om Tjsernobyl 600-700X groter dan de natuurlijke straling en kun je hooguit 30 minuten zonder beschermende kleding blootstaan aan deze straling.

Nikita Nazarov

Olive Yao

29-03-10, 14:34

Waarom wordt er hier zoveel onzin geschreven, om zelfs een rapport van WHO te misbruiken?
Nog steeds sterven er mensen aan de gevolgen van de ramp destijds, nog steeds worden er kinderen geboren met een afwijking en nog steeds is de straling in en om Tjsernobyl 600-700X groter dan de natuurlijke straling en kun je hooguit 30 minuten zonder beschermende kleding blootstaan aan deze straling.

Nikita Nazarov

Ha, een reactie uit onverwachte hoek.

Uit het rapport (http://www.who.int/mediacentre/news/releases/2005/pr38/en/index.html) van de World Health Organisation (2005):

Chernobyl: the true scale of the accident

20 Years Later a UN Report Provides Definitive Answers and Ways to Repair Lives

5 SEPTEMBER 2005 GENEVA -- A total of up to 4000 people could eventually die of radiation exposure from the Chernobyl nuclear power plant (NPP) accident nearly 20 years ago, an international team of more than 100 scientists has concluded.

As of mid-2005, however, fewer than 50 deaths had been directly attributed to radiation from the disaster, almost all being highly exposed rescue workers, many who died within months of the accident but others who died as late as 2004.

Uit Flat Earth News:

Anti-nuclear campaigners often cite the accident at the Chernobyl nuclear power plant in April 1986 as evidence of the danger of nuclear energy. Certainly, there was a cloud of media coverage which drifted across the planet in the weeks after the accident, reporting hundreds who had been killed by radiation sickness in what soon became known as "the death zone" around the plant. Within the first few days, some said 2000 were already dead. One report spoke of 15000 bodies bulldozed into a mass grave.

The World Health Organisation organised a three-year study of the health impact of Chernobyl and reported in September 2005: a clear increase in thyroid cancer among children who had drunk milk from cows which had grazed on contaminated grass in the week after the explosion, most of whom had been treated succesfully; no hard evidence of any increase in any other kind of cancer, whether solid tumours or leukaemia; nor of stillbirth nor of deformed babies; nor mutated animals or planst. They found that the total numer of people who had died as a result of the accident was not thousands of people or even hundreds. It was fifty-six.

Environmental groups complained bitterly that the WHO report made a series of optimistic assumptions and that it focussed only on the 600.000 people who had been most affected by the accident. Greenpeace, in particular, hit back with its own report, based on the research of more than fifty different scientists. This was published in April 2006, producing numerous headlines like this one, from the Scotsman: "CHERNOBYL'S REAL DEATH TOLL 90,000, SAYS GREENPEACE".

However, a close reading of the material behind these headlines reveals that they were an inaccurate acoount of a Greenpeace press release which was itself an inaccurate account of the organisation's own report which was itself somewhat problematic.

childerenoftjsernobyl86

29-03-10, 14:54

Ha, een reactie uit onverwachte hoek.
Uit het rapport (http://www.who.int/mediacentre/news/releases/2005/pr38/en/index.html) van de World Health Organisation (2005):

[COLOR="Blue"]Chernobyl: the true scale of the accident

20 Years Later a UN Report Provides Definitive Answers and Ways to Repair Lives

5 SEPTEMBER 2005 GENEVA -- A total of up to 4000 people could eventually die of radiation exposure from the Chernobyl nuclear power plant (NPP) accident nearly 20 years ago, an international team of more than 100 scientists has concluded.

As of mid-2005, however, fewer than 50 deaths had been directly attributed to radiation from the disaster, almost all being highly exposed rescue workers, many who died within months of the accident but others who died as late as 2004.

Vergeet niet dat buitenlandse onderzoekers pas maanden na de ramp werden toegelaten en dat destijds de onderzoekers Tjsernobyl aantroffen als een spookstad en alleen in de omgeving nog mensen woonden, waar de oorspronkelijke bewoners zijn gebleven is nog steeds een schemergebied.
Uit diverse getuigen verklaringen is destijds een schatting gemaakt dat er 68 doden waren, maar metingen in dit gebied deden vermoeden dat het aantal veel hoger moest zijn.
Maar vaak spreken rapporten elkaar tegen maar zoals in uw eerste stukje dat er geen doden zijn geweest is niet waar.

mark61

29-03-10, 15:00

Een positiever effect is dat er nu de facto een natuurpark is ontstaan waar flora en fauna het geweldig doen. Ik hoop maar dat dat zo blijft.

Kan me nog wel een uitzending van de BBC Worldservice herinneren; je kan Tsjernobylexcursies doen, met een bezoek aan een oud stel dat koppig in het bos is blijven wonen en het allemaal wel gelooft met die straling :hihi:

Olive Yao

29-03-10, 15:02

Vergeet niet dat buitenlandse onderzoekers pas maanden na de ramp werden toegelaten en dat destijds de onderzoekers Tjsernobyl aantroffen als een spookstad en alleen in de omgeving nog mensen woonden, waar de oorspronkelijke bewoners zijn gebleven is nog steeds een schemergebied.
Uit diverse getuigen verklaringen is destijds een schatting gemaakt dat er 68 doden waren, maar metingen in dit gebied deden vermoeden dat het aantal veel hoger moest zijn.
Maar vaak spreken rapporten elkaar tegen maar zoals in uw eerste stukje dat er geen doden zijn geweest is niet waar.

Dat er geen doden geweest zijn is zeker niet waar. Maar let wel op dat dat ook niet in Flat Earth News staat. De journalist van De Pers, Marcel Hulspas, wekt die verwarring.

knuppeltje

29-03-10, 15:24

mark61;4303285]Een positiever effect is dat er nu de facto een natuurpark is ontstaan waar flora en fauna het geweldig doen. Ik hoop maar dat dat zo blijft.

Oeps, moeten we die in Petten dan ook maar opblazen? :schreeuw:

childerenoftjsernobyl86

30-03-10, 08:58

Dat er geen doden geweest zijn is zeker niet waar. Maar let wel op dat dat ook niet in Flat Earth News staat. De journalist van De Pers, Marcel Hulspas, wekt die verwarring.

Gedeeltelijk ben ik het wel met jou eens dat Hulspas enige verwarring sticht, maar dat neemt niet weg dat het verhaal van Flat Earth News ook rammelt aan alle kanten en ze vermoedelijk van een 100 kranten berichten hun eigen bericht maken.
Op het WHO liggen ongeveer 68.000 medische dossiers van mensen die te maken hebben gehad met de rechtstreekse straling, waarvan wij destijds verwachten dat deze zouden te komen te overlijden binnen 5-10 jaar.
Dit waren de mensen die destijds in een radius van 25km rondom de centrale woonden en of werkten en langer dan 4 uur bloot hebben gestaan aan directe of indirecte straling.
Verder is er een lijst met namen van personen die 500X30km in westelijke richting woonden en te maken kregen met een verhoogd fallout.
In deze gebied worden er nog dagelijks kinderen geboren met afwijkingen (+32%) en is in deze gebieden een verhoogd risico op diverse vormen van kanker (53%).
Zelfs buiten deze gebieden en dan hebben wij het over Polen Nederland Duitsland is er een verhoogd risico op kanker en merken we dat er in deze gebieden 6-13% meer gevallen zijn.
Ga je al deze getallen door berekenen, kun je uitkomen op ongeveer 100.000 mensen die sterven door deze ramp.
Het enigste wat deze ramp heeft opgeleverd is dat blijkt dat bij een ramp in dit formaat de gevolgen minder erg zijn en dat we opnieuw berekeningen kunnen maken en dat deze berekeningen lager uitkomen dan via de oude tabellen en dat er onderzoeken kunnen worden gedaan naar de gevolgen van een ramp in dit formaat en dat er door nieuwe veiligheid eisen de kans op een ramp als deze nihil is.

Olive Yao

30-03-10, 10:07

Gedeeltelijk ben ik het wel met jou eens dat Hulspas enige verwarring sticht, maar dat neemt niet weg dat het verhaal van Flat Earth News ook rammelt aan alle kanten en ze vermoedelijk van een 100 kranten berichten hun eigen bericht maken.
Op het WHO liggen ongeveer 68.000 medische dossiers van mensen die te maken hebben gehad met de rechtstreekse straling, waarvan wij destijds verwachten dat deze zouden te komen te overlijden binnen 5-10 jaar.
Dit waren de mensen die destijds in een radius van 25km rondom de centrale woonden en of werkten en langer dan 4 uur bloot hebben gestaan aan directe of indirecte straling.
Verder is er een lijst met namen van personen die 500X30km in westelijke richting woonden en te maken kregen met een verhoogd fallout.
In deze gebied worden er nog dagelijks kinderen geboren met afwijkingen (+32%) en is in deze gebieden een verhoogd risico op diverse vormen van kanker (53%).
Zelfs buiten deze gebieden en dan hebben wij het over Polen Nederland Duitsland is er een verhoogd risico op kanker en merken we dat er in deze gebieden 6-13% meer gevallen zijn.
Ga je al deze getallen door berekenen, kun je uitkomen op ongeveer 100.000 mensen die sterven door deze ramp. (...)

Als dit correct is, is het WHO rapport (en niet FEN) onjuist.
Of, andere mogelijkheid, men praat over verschillende grootheden, methodes, waarschijnlijkheden of grenzen.
Flat Earth News geeft het rapport onvolledig weer. In die passage gaat het om de wilde berichten in de media.

childerenoftjsernobyl86

30-03-10, 12:14

Als dit correct is, is het WHO rapport (en niet FEN) onjuist.
Of, andere mogelijkheid, men praat over verschillende grootheden, methodes, waarschijnlijkheden of grenzen.
Flat Earth News geeft het rapport onvolledig weer. In die passage gaat het om de wilde berichten in de media.
Je vergeet dat er verschillende rapporten bestaan binnen de WHO en dat deze bijna dagelijks worden aangepast naar de omstandigheden binnen deze gebieden. Verder heeft ieder gebied zijn of haar eigen waarnemers binnen deze gebieden, vaak zijn het in dit geval artsen die bekend zijn met stralingsgevaar en kanker.
Maar ook vogelwachters die bij de vogeltrek tellingen verrichten geven belangrijke informatie, net zoals zuivelfabrieken, slachterijen, waterwinning, etc.
Maar als je ervan uitgaat dat werknemers een samenvatting krijgen van het totale dossier en dat deze vaak meer dan 500 pagina's tellen en er slechts een persrapport eruit gaat van 1-2 A4 velletjes is verwarring snel gesticht.

Olive Yao

16-04-10, 22:33

Hij helpt de economie aan gort -Venezuela kent stagflatie, terwijl de economieën van bijv. Brazilie en Colombia floreren -, hij laat de criminaliteit volledig de spuigaten uitlopen (Caracas is de meest gewelddadige stad van Latijs Amerika; en dat wil wat zeggen), hij houdt urenlange stomvervelende toespraken, hij sluit tv-zenders en arresteert leden van de oppositie, hij is dikke vriendjes met de machthebbers van Wit Rusland, Iran etc., hij steunt de Farc, hij is grofgebekt ..... en hij heeft ons, ondanks beloftes, nog steeds niet verlost van de Antillen.

Kortom: een hele fijne man, echt iemand om een poster van boven je bed te hangen.

Ter weerlegging van leugens over Hugo Chavez verwijs ik kortheidshalve naar Venezuela: Dousing the "Firebrand", hoofdstuk 12 in Newspeak in the 21st century, een grondige media-analyse.

Zie ook serie posts Tuurlijk, en Chávez heeft zeker ook massavernietigingswapens? (http://www.maroc.nl/forums/showpost.php?p=4325665)

Olive Yao

16-04-10, 23:27

Edwards and Cromwell adopt the “propaganda model” – developed by Edward S Herman and Chomsky in their book Manufacturing Consent (...) Like Herman and Chomsky, they claim that media organisations rarely need to intervene directly in journalists’ decisions; instead the media “filter” out unwelcome ideas through, in Herman and Chomsky’s words, “the selection of right-thinking personnel and by the editors' and working journalists' internalisation of [elite] priorities and definitions of newsworthiness”.

Ter illustratie uit een ander boek:

In A Bright Shining Lie, the defining journalist’s view of the Vietnam War, Neil Sheehan, who covered the war for the New York Times, looks back at the failure of the US media and concludes:

“Our ignorance and our American ideology kept us from discerning the larger truths of Vietnam beneath the surface reality we could see.

Professionally, we were fortunate in our ignorance. Had any reporter been sufficiently knowledgeable and open-minded to have questioned the justice and good sense of US intervention in those years, he would have been fired as “subversive”."

(dit staat dan weer in Flat Earth News, p. 129)

Bart.NL

17-04-10, 10:56

Max Stirner

17-04-10, 11:20

Ter weerlegging van leugens over Hugo Chavez verwijs ik kortheidshalve naar Venezuela: Dousing the "Firebrand", hoofdstuk 12 in Newspeak in the 21st century, een grondige media-analyse.

Je reageert in het verkeerde topic ...:D

Anywayz, stuur maar op dat hoofdstukje over je grote held ....

Ga dat boek niet in zijn geheel bestellen - want net een paar blz. gelezen op Amazon - heb mijn portie Pilger, Klein, Chomsky etc. wel gehad, ben er eerlijk gezegd vrij snel van afgekicked.

mark61

17-04-10, 11:58

Je reageert in het verkeerde topic ...:D

Wat had je nou gelogen? Zijn toespraken zijn wel boeiend?

Bofko

17-04-10, 12:15

Curieus is nog het volgende, misschien of topic, maar wel bizar:

A few years ago when we were on holidays in Zeeland, the Netherlands, we were driving to Borssele were the only remaining Dutch nuclear power plant is located. At some point I observed that we were taking route N666 to Borssele, which we found to be quite amusing at that time. In the vicinity of Borssele there are places with names like 's Heerenhoek (Corner of the Lord) and Kwadendamme (Evildam) which make this location look like a message from God stating that nuclear power is evil. The only other Dutch nuclear power plant is already closed and was located at Dodewaard, which means something like "Death Holm". This is a bizarre coincidence considering the previous findings.

Ik heb er een kaartje bijgedaan (kun je op klikken en dan vergroot hij).

Ik blijf dit een bizarre observatie vinden.Zoals jij dit soort dingen wel vaker hebt. Je zoekt toeval. Je maakt kennis van zaken ondergeschikt aan de eerste de beste associatie die in je opkomt en die wordt vervolgens bestempelt als werkelijkheid.

Olive Yao

26-04-10, 23:16

The crucial point is that, in the age of the internet, there is simply no longer any need to indulge the mainstream media's high-paid servility to power. Though they scoff at the notion, journalists really do have the blood of millions of innocent people on their hands.

People who care about rational thought, who feel compassion for human suffering, will withdraw their support from the corporate media system. Readers will stop supporting it with their subscriptions, writers will stop supporting it with their words - and they will instead set about the vital work of building and supporting not-for-profit, internet-based media offering our only serious hope for compassionate change.

Newspeak p. 95

Olive Yao

13-05-10, 02:11

KAPITALISTISCHE INDOCTRINATIE VIA DE MEDIA

As Chomsky has noted many times, we are subject to the most sophisticated and all-pervasive propaganda system the world has ever seen – Newspeak in the 21st century p. 242

Flat Earth News beschrijft de productie van nieuws; Nick Davies acht het letterlijk “de nieuwsfabriek”. Hij beschrijft de teloorgang van onafhankelijke nieuwsgaring van journalisten. Ook persbureaus – AP, PA, Reuters, ANP – zijn niet de belangrijkste bronnen en verspreiders van nieuws. De belangrijkste bron en verspreider van "nieuws" in onze wereld is public relations, PR.

PR van bedrijven, organisaties, politici, regeringen, individuen en landen. Hun PR dient hun belangen. Daartoe schept PR een pseudowereld met pseudo-gebeurtenissen, pseudo-incidenten, pseudo-groepen (“AstroTurf” voorgesteld als “grass roots”), pseudo-experts met pseudo-titels, pseudo-onderzoek en pseudo-bewijs. Dit wordt verpakt als “nieuws” en komt aldus bij persbureau’s terecht.

Davies beschrijft dit in The private life of public relations, hoofdstuk 5 in Flat Earth News.

Daaruit de volgende passages.

Underlying all this fabrication of news is a consistent and explicit tactical understanding in the history of PR thinking that the best PR appeals to the irrational, that they should focus their work on the subconscious mind of their target audience.

It is no fluke that at the birth of PR, the man who did most to define its tactics was the nephew of Sigmund Freud, Edward L. Bernays. He studied his uncle’s work in an attempt to the influencing of whole societies. As he put it:

“If we understand the mechanisms and motives of the group mind, it is now possible to control and regiment the masses according to our will without their knowing it”.

By the 1950’s and 60’s, this had becom a source of concern. Vance Packard published The Hidden Persuaders in 1957, with the opening words:

“This book is an attempt to explore a strange and rather exotic new area of modern life. It is about the way many of us are being influenced and manipulated – far more than we realize – in the patterns of our everyday life. Large-scale efforts are being made, often with impressive success, to channel our unthinking habits, our purchasing decisions, and our thought processes by the use of insights gleaned from psychiatry and the social sciences”.

Packard went on to quote the president of the Public Relations Society of America, that “the stuff with which we work is the fabric of men’s minds”. He traced the adoption by leading PR companies of the discovery of “motivational research” – the use of psychoanalytical techniques to provoke a response which was either just below the conscious mind (“the level of prejudices, assumptions, fears, emotional promptings and so on”) or down in the deep subconscious.

Packard dug out examples of this at work in the commercial world, like the smokers who had been persuaded that they liked only one particular brand of cigarette but who, when blindfolded, could not tell one brand from another. They did not know it, but the reality was that it was not the cigarette but the “image” of the cigarette to which they had formed an attachment. Soap was not for cleanliness but for beauty; cars were not for transport but for glamour.

At the same time as these “depth” techniques were being developed for the commercial world, they were converted for political uses too, notably during the First World War when Woodrow Wilson’s government created the Committee on Public Information to use the symbolism and language of patriotism and freedom to procure mass support for the war in Europe. As the head of the committee, George Creel, put it:

“People do not live by bread alone; they live mostly by catchphrases”.

Vance Packard was moved to write The Hidden Persuaders partly because he could see this kind of appeal to the subconscious at work in the Republican campaign of 1956 when Dwight Eisenhower was returned to the White House with Richard Nixon as his vice president. (…)

(…) timing waves of TV adverts to go out after popular comedies, when viewers were, as John Steinbeck noticed, in a “will-less, helpless state, unable to resist any suggestion offered”.

Packard concluded:

“The goal is mind-molding itself. No longer is the aim just to play on our subconscious to persuade us to buy a refrigerator of new motorboat that we may or may not need. The aim now is nothing less than to influence the state of our mind and to channel our behaviour as citizens”.

(…) to the contemporary use of focus groups to link the PR agency’s clients with finely tuned campaigns aimed at forming an attachment with the values and self-image of their target audiences.

As a single example of this focus on the subconscious, consider the imagery in an American TV campaign called “Remember Freedom”, broadcast in the period between the terrorist attacks of september 2001 and the invasion of Iraq in march 2003. This was produced by the Ad Council of America, which specialises in “public service advertising … designed to make lasting and positive social change”.

One of these ads told the story of an man named only as Tom, who was said to have migrated to the US from Cambodia. Sandor Ligetfalvy, editor of a freedom-of-speech website, analysed its imagery and found, for example, a single sequence which began with Tom asking “Why did I come here?” and went on to display a quick-fire sequence of pictures of the US bald eagle with its mouth open, the eagle from a different angle, the Congress building, the Golden Gate Bridge, the eagle from yet another angle, the opening shot of the eagle with its mouth open again, the Statue of Liberty against a blue sky, the Statue of Liberty with Manhattan in the background, the Statue of Liberty from the ground with pigeons flying, Mount Rushmore, the word “FREEDOM” in white on a black background, and finally Tom smiling and answering his own question with a single word, “Freedom”. As the Ad Council itself says on its website:

“The results of our campaigns testify to the power of the Ad Council’s messages”.

This deliberate targeting of the subconscious minds of its target audience is coupled with a second consistent and explicit theme in the history of PR thinking: that the masses are a political threat whose thinking must be controlled by the techniques of PR. This sounds like left-wing paranoia, but it is well documented. When he investigated the growth of the PR industry, professor Stuart Ewen concluded in his book PR! A social history of spin that:

“A nervous preoccupation with the perils of democracy … has chaperoned the growth of corporate public relations for nearly a century”.

He traced this back to the politicisation of the working class in the early twentieth century through their acquisition of the vote and their creation of the trade union movement; through moments of collective panic among the power elite when the great capitalists were exposed as “robber barons” by muckraking journalists; and then again when the system fell into structural failure during the depression of the 1930’s.

In the aftermath of the depression, the head of PR at General Motors was concerned to defend not just his corporation but the capitalism which allowed it to exist:

“The challenge that faces us is to shake of our lethargy and through public relations make the American plan of industry stick. For, unless the contributions of the system are explained to consumers in terms of their own interests, the system itself will not stand against the storm of fallacies that rides the air”.

Ewen follows the long campaign by the corporate umbrella group, the National Association of Manufacturers, from the depression through to the era of communist scares, to use PR to create a consensus for capitalism, or, as they put it,

“to link free enterprise in the public consciousness with free speech, free press and free religion as integral parts of democracy”.

So they used radio shows, films, billboards, advertisements and news coverage to hit the emotions of the masses with their catchphrase: “There’s no way like the American way”.

Witte78

13-05-10, 08:51

YouTube- Alisa Miller: Why we know less than ever about the world

Er gerust wat mis met de media, maar indoctrinatie kan je het niet noemen. Het is nog steeds een keuze om te kijken en internet biedt al genoeg alternatief. Al is internet net zo'n verzameling rotzooi, het heeft tenminste geen agenda.

Orakel

13-05-10, 21:05

EPA: Stubborn Environment Refusing To Meet Civilization Halfway

WASHINGTON—The U.S. Environmental Protection Agency called a press conference Monday to publicly denounce the environment for blatantly refusing to pull its weight in mankind's ongoing efforts at ecological conservation.
"For 40 years, we have worked tirelessly to ensure the health and safety of our natural environment," a visibly angered EPA administrator Lisa Jackson told reporters. "But this can only work when it's a give-and-take. If the environment won't even meet us halfway by regenerating a rain forest or two, or pumping out some clean air and water every once in a while, then what's the point of us trying?"

Added Jackson, "I'm as committed to saving the earth as anyone, but for crying out loud, when is the earth going to hold up its end of the bargain?"
According to an EPA report, most of the environment's day-to-day processes can be categorized as rude and inconsiderate, in particular its selfish overreliance on "absolutely, perfectly clean soil" for sustainable growth, and its continual inability to act in good faith and adapt to rising carbon dioxide levels.
Enlarge Image

Nature's "big thank-you" for mankind attempting to reduce CO2 emissions through cap-and-trade programs.
The EPA also accused the environment of creating more work for the overburdened agency by stubbornly refusing to break down and absorb plastic and other synthetic materials, and producing rare species that can only survive in very specific, excessively fragile ecosystems.

"We're putting in a lot of effort here with recycling and hybrid cars, so a little reciprocity from the environment would be appreciated," Jackson said. "God forbid the oceans replenish their own fish. And would it really be so much trouble for the earth's collective biospheres to pitch in and come up with a clean fuel alternative for use in our homes and vehicles? It's the environment's glaciers we're busting our asses trying to save, after all."
Continued Jackson, "The environment needs to realize that mankind may not always be around to clean up its messes."
Based on recent projections pointing to a high rate of extreme weather and accelerated climate change, EPA scientists have concluded that the least the environment could do is cut back on natural disasters, and perhaps try to grow some crops to help save the 1 billion people who go starving every day.
A nice new waterfall here and there reportedly wouldn't hurt either, officials said.

"I think everybody is getting a little fed-up with the hurricanes, earthquakes, and tsunamis," EPA engineer Thomas Bergman said. "Not to mention UV rays and acid rain. And, not to be petty, but shark attacks? Mankind doesn't have enough on its plate already without having to worry about getting eaten alive by killer sharks? I'm sorry, but that is just unacceptable."
Added Bergman, "The environment may be in peril, but it has no right to treat us like animals."
In an impassioned final warning, Administrator Jackson announced that if the environment did not start helping to stave off global catastrophe soon, it could face "serious repercussions" from humanity in the coming years, including massive Styrofoam-cup usage, oil spills, and exponentially higher emission rates.

"It becomes very frustrating when you give, and you give, and you give, and you get nothing in return," said Jackson, holding back tears. "And after you've exhausted yourself from all that giving, you leave work and have two measly hours of sunlight before it gets dark or starts pouring down rain on you out of nowhere. It's like the environment doesn't even care. And what's with the leaves everywhere? Every fall, with the goddamn leaves! What are we, your servants? We're supposed to pick up after you? Jesus, if I find one more leaf or fallen branch clogging up my gutters, I swear to God, I'm going to snap."
"Stupid environment," Jackson added. "Sometimes I wish it would just go away."

http://www.theonion.com/articles/epa-stubborn-environment-refusing-to-meet-civiliza,17418/

Olive Yao

15-07-10, 01:01

Het ergste wordt nog niet eens genoemd: dat is het Israel-nieuws en de opinie. Hoeveel daar wel niet permanent aan geschuurd en geplamuurd wordt, dat geloof je gewoon niet. Maar die kool is veel te heet voor die jongens. Als ze daar aan beginnen, dan wordt het pek en veren. Kritiek is namelijk leuk, maar er zijn grenzen. En die jongens willen hun boek zelf ook verkocht zien, he?

Beide boeken gaan uitgebreid in op Israël en Palestina in de media. Je kreet "dat die kool veel te heet is voor die jongens" is uit de lucht gegrepen.

uit Jonathan Cook, A comparative review (http://www.medialens.org/alerts/09/091120_a_comparative_review.php)

Jonathan Cook is journalist en woont in Palestina, waarover hij veel schrijft - zie zijn website (http://www.jkcook.net/).

In het onderstaande erkent hij de Israël-lobby, maar doet hij wel een relativerende suggestie over de macht daarvan.

The Electric Fence

The most revealing of Davies’ rules of production is number 3, which concerns what he calls an “electric fence” sealing off certain topics from debate. Davies highlights one issue – Israel – above all others as being taboo for the western media. The pro-Israel lobby, he writes, is “the most potent electric fence in the world”, its mission to crush all critical debate of Israel. Interestingly for such a controversial – and, for most non-journalists at least, counter-intuitive – remark, Davies makes no effort to explain why. His confidence that his conclusion is self-explanatory is misplaced. As a journalist who has spent many years reporting from Israel, and suffered more than most at the hands of its lobby, I want such a statement justified.

What is it, does he think, that makes the Israel lobby so powerful and able to exert such absolute control over its favoured cause? How is this lobby capable of exercising so much influence when the size of Britain’s Jewish population is so small and Israel’s significance to the UK relatively marginal? And if the pro-Israel lobby can shape British (and western) media coverage so decisively, why does Davies not presume that other more obviously important lobbies – particularly the banking and finance lobby, and the military industries lobby – are able to exert at least as much, if not more, influence?

Is it not possible that the reason Davies can identify the phenomenal power of the pro-Israel lobby is precisely because it has to work so hard and openly to get its way? Could it be that this lobby’s very dependence on the other powerful lobbies mentioned above makes its influence so visible? Journalists “feel” the weight of the Israel lobby precisely because it has to resort to intimidating the media to stop coverage of its otherwise only too obvious activities.

Conversely, could it not be argued that the ability of the finance and military industries lobbies to cover their tracks more effectively than the Israel lobby is a sign of their greater power?

Unlike the Israel lobby that imposes its will on behalf of a cause few people share, these other lobbies have created a presumption – through the media – in favour of their cause that almost no one questions. (...)

Olive Yao

16-12-10, 03:51

WikiLeaks en de WikiLeaks affaire : theoretische context

MANUFACTURING CONSENT

Edward S. Herman & Noam Chomsky

Opbouw van het boek

In hoofdstuk 1 zetten de auteurs een propagandamodel van de media uit.
Dit model bestaat uit hypotheses. In de rest van het boek bezien de auteurs empirische feiten rondom een serie thema's om hun hypotheses aan te toetsen. Feiten bevestigen het model.
In de conclusie volgt nog een verhelderend algemeen stuk over het propagandamodel.
Een wetenschappelijke aanpak dus; van auteurs van dit kaliber verwacht je niet anders.

Hier volgen wat citaten, weergaves en opmerkingen door elkaar. Het boek is uit 1988; sindsdien is er natuurlijk e. e. a. veranderd; en het propagandamodel is sindsdien bevestigd.

A PROPAGANDA MODEL

(…)

In countries where the levers of power are in the hands of a state bureaucracy, the monopolistic control over the media, often supplemented by official censorship, makes it clear that the media serve the ends of a dominant elite.

It is much more difficult to see a propaganda system at work where the media are private and formal censorship is absent. This is especially true where the media actively compete, periodically attack and expose corporate and governmental malfeasance, and aggressively portray themselves as spokesmen for free speech and the general community interest.
(…)
The essential ingredients of our propaganda model, or set of news “filters”, fall under the following headings:
(1) the size, concentrated ownership, owner wealth, and profit orientation of the dominant mass-media firms;
(2) advertising as the primary income source of the mass media;
(3) the reliance of the media on information provided by government, business, and “experts” funded and approved by these primary sources and agents of power;
(4) “flak” as a means of disciplining the media; and
(5) “anticommunism” as a national religion and control mechanism.

These elements interact with and reinforce one another. The raw material of news must pass through successive filters, leaving only the cleansed residu fit to print. They fix the premisses of discourse and interpretation, and the definition of what is newsworthy in the first place (…).

The elite domination of the media and marginalization of dissidents that results from the operation of these filters occurs so naturally that the media news people, frequently operating with complete integrity and goodwill, are able to convince themselves that they choose and interpret the news “objectively” and on the basis of professional news values. Within the limits of the filter constraints they often are objective; the constraints are so powerful, and are built into the system in such a fundamental way, that alternative bases of news choices are hardly imaginable. (…) (p.1,2)

(...)

No simple model will suffice, however, to account for every detail of such a complex matter as the working of the national mass media. A propaganda model, we believe, captures essential features of the process, but it leaves many nuances and secondary effects unanalyzed. (…)
(…) the humanity and professional integrity of journalists often leads them in directions that are unacceptable in the ideological institutions (…) (p.304)

Vijf filters

SIZE, OWNERSHIP AND PROFIT ORIENTATION OF THE MASS MEDIA : THE FIRST FILTER

THE ADVERTISING LICENSE TO DO BUSINESS : THE SECOND FILTER

Het eerste en het tweede filter beschrijven de economische situatie van media-bedrijven.

Private media zijn bedrijven. Ze zijn geïntegreerd in een kapitalistische markt.
Ze streven naar winst.

In essence, the private media are major corporations selling a product (readers and audiences) to other businesses (advertisers) (p.303).

Voorbeeld: de gratis krantjes die bij ons in de trein liggen verkopen het lezerspubliek aan adverteerders.
Opmerking: Media zijn bedrijven die een product verkopen aan andere bedrijven. Tevens hebben ze een informatiefunctie. Dat is een dubbelrol.
In het propagandamodel hebben ze een propagandafunctie, waarbij een informatiefunctie als masker dient (zoals astroturf (http://www.maroc.nl/forums/het-nieuws-van-de-dag/294429-flat-earth-news-2.html#post4607837) ook als masker dient voor propaganda).

Om een krant of tv station te starten is een grote investering nodig, een beperking aan toegang tot de “markt”; media zijn een nieuws-oligopolie. (In onze tijd kan internet dit helpen veranderen).

Media-bedrijven zijn aan andere bedrijven geschakeld. Ze kunnen andere corporaties als eigenaar hebben; ze hebben aandeelhouders, commissarissen en bestuurders die elders connecties hebben; ze doen zaken met adverteerders, met dienstverlenende bedrijven als banken en met andere bedrijven in de productieketen.

Media-bedrijven hebben ook connecties met de overheid, zoals de Federal Communications Commission (http://en.wikipedia.org/wiki/Federal_Communications_Commission). De overheid is een van de grootste nieuwsbronnen. En media-bedrijven zijn geïntegreerd deel van het netwerk van corporaties met politieke belangen en lobbies.

Voorbeeld:
General Electric, een grote corporatie, zelf geen medium, is (of was) eigenaar van RCA, dat weer eigenaar is (of was) van NBC. General Electric financiert mede het American Enterprise Institute, een kapitalistische propagandavereniging, die veel publiceert in de Wall Street Journal. Heden is D. Cheney's echtgenote een genote van het AEI.

Het nieuws en de overige programma's moeten passen bij de belangen van adverteerders.

Large corporate advertisers on television will rarely sponsor programs that engage in serious criticisms of corporate activities, such as the problem of environmental degradation, the workings of the military-industrial complex, or corporate support of and benefits form Third World tyrannies.
(…)
Public-television WNET lost its corporate funding from Gulf + Western in 1985 after the station showed the documentary “Hungry for profit” which contains material critical of multinational corporate activities in the Third World. Even before the program was shown, in anticipation of negative corporate reaction, station officials “did all we could to get the program sanitized” (according to one station source). The chief executive of Gulf + Western complained to the station that the program was “virulently anti-business if not anti-American”, and that the station's carrying the program was not the behavior “of a friend” of the corporation. The London Economist says that “Most people believe that WNET would not make the same mistake again”.
(…)
There are exceptional cases of companies willing to sponsor serious programs, sometimes a result of recent embarrassments that call for a public-relations offset. (p.17-18)

Media bestaan in een constellatie van belangen. Economische belangen en dus ook politieke belangen.
Het eerste en het tweede filter zijn een invloed op media-bedrijven om zich te gedragen in overeenstemming met “government and dominant private interests”.
Deze filters zijn in oorsprong economisch; maar ze werken niet waardevrij; het residu van de filters is ideologisch.
De uiteindelijke uitkomst, na alle filters, is dat mainstream media de afdeling public relations van de corporatiestaat zijn.
(Deze alinea is mijn weergave, gelezen flat earth news)

SOURCING MASS MEDIA NEWS : THE THIRD FILTER

Dit filter betreft de bronnen van de massamedia.

The mass media are drawn into a symbiotic relationship with powerful sources of information by economic necessity and reciprocity of interests (p.18).

De twee belangrijkste bronnen voor de media zijn pr van de overheid en van corporaties. (Vergelijk hier Flat Earth News, dat hetzelfde motiveert. Persbureau's geven veel pr door. Dit dringt hun rol als onafhankelijke bron naar achteren.)

These bureaucracies turn out a large volume of material that meets the demands of news organizations for reliable, scheduled flows.
(…)
Government and corporate sources also have the great merit of being recognizable and credible by their status and prestige. (p.19)

De auteurs citeren een zekere Mark Fishman, die o. a. schrijft:

(…) news personnel participate in upholding a normative order of authorized knowers in society.

Even een associatie uit andere bron, John Stockwell's America's third world war:
Toen amerikanen protesteerden tegen de door R. Reagan gesteunde terreur tegen Nicaracua trachtte de bloeddorstige massamoordenaar hen te doen geloven, but my fellow americans, if you knew what I know … Toen echter het Iran-Contra schandaal aan het licht kwam, pleitte hij, gepast, ich habe es nicht gewusst. Als het hem uitkomt presenteert hij zich als de authorized knower, enz. De media lieten het er bij zitten.

This process of creating the needed body of experts has been carried out on a deliberate basis and a massive scale. Back in 1972, Judge Lewis Powell (later elevated to the Supreme Court) wrote a memo to the U. S. Chamber of Commerce urging business “to buy the top academic reputations in the country to add credibility to corporate studies and give business a stronger voice on the campuses”. One buys them, and assures that (…) the public policy area “is awash with in-depth academic studies that have the proper conclusions”.

Over corruptie gesproken!

In accordance with this formula, during the 1970s and early 1980s a string of institutions was created and old ones were activated to the end of propagandizing the corporate viewpoint. Many hundreds of intellectuals were brought to these institutions, where their work was funded and their outputs were disseminated to the media by a sophisticated propaganda effort. (p.23)

De financiering van al die operaties uit belasting en winst betekent dat mensen in hun hoedanigheid van consumenten en belastingbetalers de op hen gerichte propaganda zelf betalen (p.22).

De media gaan ook vaak af op pseudo-deskundigen. Manufacturing consent geeft daar voorbeelden van, bijvoorbeeld uit een bizarre episode in de 80s over een zogenaamd complot van de KGB en Bulgarije om paus Johannes Paulus II te doden. Flat Earth News werkt het thema van pseudo-deskundigen verder uit.

FLAK AND THE ENFORCERS : THE FOURTH FILTER

Het filter “flak” doelt op beschietingen van media die van de voorgeschreven lijn afwijken.

Voorbeeld: amerikaanse politieke criminele idioten roepen op om Julian Assange te vermoorden. Corporaties doen mee aan de flak.

Gelukkig zijn media zelf bij de wl-affaire betrokken! Daarom steunen ze wikileaks en Assange; belangen kunnen opeens idealisme wakker maken.

ANTICOMMUNISM AS A CONTROL MECHANISM

(…)
This ideology helps mobilize the populace against an enemy, and because the concept [“communism”] is fuzzy it can be used against anybody advocating policies that threaten property interests (…) (p.29).

Voorbeeld: hysterische harlekijn Palin noemt Obama's ziektekostenverzekering “communisme”.

In een interview met een journalist verwoordde Chomsky de werking van de filters zo:

I'm sure you believe everything you're saying. But what I'm saying is, if you believed something different you wouldn't be sitting where you're sitting.

Manufacturing consent is van 1988, voor de USA invasies in Irak. In de aanloop naar de tweede invasie hebben Herman en Chomsky ontstellend gelijk gekregen :

Leading to war (http://www.leadingtowar.com/), een parade van leugenaars van de Bush junta, die met de media met succes instemming gefabriceerd hebben.

De WikiLeaks affaire bevestigt het propagandamodel weer.

Olive Yao

18-12-10, 13:14

WikiLeaks: theoretische context

FLAT EARTH NEWS

Deel een: Flat earth stories, voorbeelden van onzinnieuws
Deel twee: The news factory, kranten en nieuwswebsites
Deel drie: Hidden persuaders, over pr en propaganda
Deel vier: Inside stories, enkele grote casus

THE NEWS FACTORY

schema

bedrijven, organisaties, overheden → public relations (pr) →

→ pr → persbureau's →
eigen journalisten → persbureau's →

→ pr → kranten
→ persbureau's → kranten
eigen journalisten → kranten

voor kranten gelden de rules of production

RP + PR = NIEUWS

Zoals de term “nieuwsfabriek” aangeeft richt FEN zich op hoe journalisten en redacteurs van kranten nieuws produceren. Davies begint met een technische benadering, niet ideologisch. Hoofdlijnen:

1 Voor kranten gelden de rules of production (RP)
2 Kranten kunnen hun nieuws niet op eigen houtje produceren. Persbureau's (wire agencies) ook niet. PR is de belangrijkste bron van nieuws (PR)
Dus rp + pr = nieuws.

RULES OF PRODUCTION, overzicht

Rule one: Run cheap stories
This rule simply requires the selection of stories which are a) quick to cover and b) safe to publish. (…) The impact of the rule is to discourage tricky investigations and to distort the selection of ordinary news stories in favour of those which are simple, uncontentious and easy to obtain. (p.114)

Rule two: Select safe facts
This rule encourages journalists to favour factual statements which are safe, especially those which can be atrributed to offical sources. (p.118)

Rule three: Avoid the electric fence
[zie post hierboven]

Rule four: Select safe ideas
This rule runs paralell to the selection of safe facts by requiring moral and political values also to be safe. There are two important points here. First, moral and political ideas generally are not expressed overtly in the story but are the undeclared assumptions on which it is built and, being undeclared, are safe from scrutiny. Second, they reflect the surrounding consensus. (p.125)

Rule five: Always give both sides of the story
This is the safety net rule. It suggests that, if all else fails, and you end up having to publish something which is not “safe”, you bang in some quotes from the other side to “balance” your story.
Balance means never having to say you're sorry – because you haven't said anything. Applied to statements of opinion, the rule is fine. But applied to statements of fact, the rule is the embodiment of neutrality and with the same result, that journalists are encouraged to abandon their primary purpose of truth-telling. (p.131)
(…)
Even when applied without malice, the rule operates in a particularly insidious way. In practice, it is applied only to statements of fact which are maverick, i.e. which contradict the safe, consensus view; the consensus statements of fact, by contrast, run through the media without balance. (p.132)

Rule six: Give them what they want
This is the rule which is best known by those outside the news factory. Simply, it requires that stories should increase readership or audience. (p.133)

Rule seven: The bias against truth
This [is] a series of prejudices about the way that stories are told. (…) failing to provide context for its stories that [is] creating a bias against understanding. (...) The news factory drains the detail out of its stories, clears away the complexity, cuts out the context and reduces them to mere events, often devoid of meaning. (…) As an indicental side effect, this, too, tends to confirm the consensus account of the world. Without the time or the incentive to show the meaning of events, they settle easily into the framework of popular assumption, however right or wrong that may be. (p.138, 140,141)

Rule eigth: Give them what they want to believe in.
[Publiceer waar het publiek in gelooft. Maar wat gelooft het publiek?]

Rule nine: Go with the moral panic
This rule applies only at times of perceived crisis. It combines the recycling of readers' values with the bias against truth, by attempting to sell the nation a heightened version of its own emotional state in the crudest possible form. Unlike the other rules, it is compulsory: waverers who fail to express their part of the moral panic are hunted down and attacked. (p. 142)

Rule ten: "Ninja turtle syndrome"
This requires the media to run stories which are being widely published elsewhere, even if those stories clearly lack merit. (p.145)
[Deze regel verklaart media hypes].

CITATEN OVER PRODUCTIE

The churnalists working on the assembly line in the news factory construct national news stories from raw material which arrives along two primary conveyor belts: the Press Association and public relations. (p.74)

What emerges from all this is a national news factory which is unable to fill its pages with its own high-quality product, because it lacks the staff and the front-line workers on the ground, and which then relies on a wire agency which is itself severely limited. (...) This is where the PR industry comes in. (p. 84)

It's clear, too, that the PR conveyor belt is not only supplying material direct into the factory but also feeding it indirectly by giving it to wire agencies as well. (p. 91)

This is the heart of modern journalism, the rapid repackaging of largely unchecked second-hand material, (…) (p.60)

BELANGEN EN CONSENSUS

PR is de belangrijkste input van nieuws. PR is afkomstig van bedrijven, organisaties, individuen en overheden met hun doelen, belangen en waarden. Via PR vormen die het nieuws. Door de werking van de rules of production zingen en schreeuwen de media in koor en onvoldoende kritisch mee. Dit leidt tot consensus over de wereld, zijnde consensus over doelen, belangen en waarden afkomstig van pr en de partijen die deze leveren.

Citaten:

The great blockbuster myth of modern journalism is objectivity, the idea that a good newspaper or broadcaster simply collects and reproduces the objective truth. It is a classic Flat Earth tale, widely believed and devoid of reality. It has never happened and never will happen because it cannot happen. Reality exists objectively, but any attempt to record the truth about it always and everywhere necessarily involves selection (…). In this sense, all news is artifice. (p.111)

This is the heart of modern journalism, the rapid repackaging of largely unchecked second-hand material, much of it designed to service the political or commercial interests of those who provide it. (p.60)

The immediate impact of this is to create a consensus account of the world, in which most of the outlets draw most of their stories and angles and quotes from a tiny collection of raw material. (p. 92)

What is particularly interesting is that these unwritten and unstated rules of production tend to generate an account of the world which, while claiming the virtues of objectivity, generally suffers from three weaknesses which are fatal to truth-telling: an arbitrary selection of subjects, which fundamentally distorts reality by systemic ommission; routine use of a host of factual claims which are frequently unreliable and sometimes false; and the steady imprint of a political and moral consensus which tends to reflect the values only of the most powerful groups in the surrounding society. (p. 113-114)

You can see the patterns in here: the arbitrary and the irrational replacing real judgements; the casual recycling of unreliable claims; and the structural bias towards the political and moral beliefs of the most powerful groups in society.
This last point is worth dwelling on for a moment, because this is the subject which so often persuades outside critics of the media to guess that there must be widespread conspiracy. There is sometimes conspiracy. But it is building on the power of these rules of production: the selection of safe facts and safe ideas; the fear of the electric fence; the aversion to context and subtlety; the obsessive recycling of the strories which other media are running. the succumbing to moral panic. All of these rules tend to favour the status quo. All of them, furthermore, are reinforced by the impact of PR, which (…) is primarily a tool for the powerful. And all of this is passed on with pride by reporters who believe that their refusal to make judgements amounts to the virtue of objectivity.

This is ideology of a particularly powerful kind. In a totalitarian state, media lies stand up proud and insult their readers direct to their faces. In the free society, the lies rest quietly and in comfort inside clichés – clichés of language and of fact and of value – and slip gently past their readers defences with the easy of a familiar friend on the doorstep. In a totalitarian state, ideology stands up and announces itself in every sentence (…). In a democracy, the ideology is still there in every sentecne, but it lies down and hides itself beneath the surface. There is no need for a totalitarian regime when the censorship of commerce runs its blue pencil through every story. (p.152)

I should stress that the point here is not that PR is to blame for all the falsehoods and distortion which run through the global media. Cerainly, PR produces plentiful distortions and significant falsehood, but the media themselves, operating as a news factory, as we have seen, first, have become structurally weakened by passing on unchecked PR to their readers and viewers, and second, work with rules of production which are themselves a significant source of falsehood and destortion. (p.194)

It is this ability to reach into the news factory to plant stories at will and then to watch them circulate the planet, which links the two domains of the hidden persuaders: the burgeoning industry of public relations, and the newly expanded apparatus of propaganda. Both of these domains have a history which reaches back before the point at which corporate owners took over the media and undermined their ablity to gather and check facts. Both of them have become immeasurably more powerful as a result of that takeover and its reduction of the work of so many reporters to the passive processing of false information. (p. 254)

PROPAGANDA: “STRATEGIC COMMUNICATIONS IN THE INFORMATION BATTLESPACE”

Een vorm van pr is propaganda.

“The most critical special operations mission we have … today is to persuade the american people that the communists are out to get us” [US politcus, 1983] (p.221)

It's very hard to be certain about anything in the world of intellegence, but, on the best evidence available, it appears that for several decades during the cold war, the largest media organisation in the world was the one run covertly by the Central Intelligence Agency of the United States.
That organisation shifted and shrank under the weight of a series of scandalous exposures, as american public opinion recoiled at the scale and nature of the CIA's manipulation of news; parts of it shrank again after the collapse of the Soviet Union.

Now – again, on the best evidence available – it appears that the CIA has been rebuilding its network of influence. And unlike the old cold war model, the current CIA network is coupled up with the powerful new apparatus of strategic communications in which the US Departments of Defense and State are attempting to link all of their activities in the public domain in order to control the “information battlespace”.

And this, in turn, is flanked by similar intelligence projects which have been launched by US allies in the Middle East and Western Europe, including Britain. All this has happened with the minimum of public scrutiny. (p. 224-225)

The new development, since the attacks of september 2001, is the construction by the US government and its allies, alongside the propaganda activity of intellence agencies, of a new apparatus of what they are calling “strategic communications”. It is a project of extraordinary ambition and yet it has been developped almost unnoticed in the public and politcal domain, almost without debate about its proper boundaries. (p.235)

Its chief architect is the Pentagon (…)
(…)
The aim, repeated throughout their published doctrine, is “to dominate the information battlespace”.
That Pentagon machinery is itself only the core of the wider construct of strategic communications. Sitting alongside it is the empire of Public Diplomacy, most of it run for the US by the State Department, pouring multiple millions of dollars into “pro democracy” media oulets, think tanks and other front groups. (…) Furthermore, this American machinery is being linked to similar operations among allied countries. (p.236)

Olive Yao

24-12-10, 22:41

Aantekeningen voor

A COMPARATIVE REVIEW OF MANUFACTURING CONSENT AND FLAT EARTH NEWS

Manufacturing consent (MC), Newspeak in the 21st century en Flat Earth News (FEN) vullen elkaar aan. Samen vormen de boeken een theorie over media en politiek.

FEN en Newspeak heeft Jonathan Cook al vergeleken. Hier volgt een overzicht van overeenkomsten en verschillen tussen MC en FEN.

:chinees: Filter 1: Size, ownership and profit orientation of the mass media

Centraal thema bij dit filter is: media-bedrijven zijn geïntegreerd in de (kapitalistische) markt, en dat heeft ideologische effecten. FEN reduceert dit filter tot: media-bedrijven streven naar winst. FEN's beschrijving van de economische situatie van media-bedrijven en de oorzaak van ideologische effecten is dus veel beperkter en oppervlakkiger en schiet daarom op zichzelf tekort.

Het winststreven, dat onderdeel is van het eerste filter in MC, leidt in FEN tot de rules of production. De formulering daarvan is een bijdrage van FEN. Deze productieregels werken als filters, die deels overeenkomen met die in MC en ze deels aanvullen. De productieregels hebben mede ideologische werking. Zo komt ideologie alsnog in FEN.

Er is dus een verschil bij het eerste filter. Toch, na werking van de filters en productieregels lijken de uitkomsten in Manufacturing consent en Flat Earth News sterk op elkaar.

And so we find no conversation about the impact of the profit motive on freedom of speech. (Newspeak p.237)

FEN beschrijft de invloed van het winststreven op de kwaliteit van nieuws. Vrijheid van meningsuiting op zich komt niet expliciet ter sprake, maar wel impliciet in enkele productieregels, met name avoid the electric fence en select safe ideas.

:chinees: Filter 2: The advertising license to do business

FEN bespreekt dit zo:

So, for example, there is a popular theory that mass-media coverage is orchestrated or at least fundamentally restricted in order to win the favour of corporate advertisers. To an outsider, this is very tempting: these advertisers have money, the media outlets need the money, so they must be vulnerable to some kind of pressure from the advertisers to describe the world in a way which suits there interests. (…)
There certainly is some evidence that big advertisers can strong-arm small media outlets into misreporting their particular company or industry. (…)
But when critics try to use this theory to explain the systemic flow of Flat Earth news through the global media with its heavy skew towards the interests of the status quo, the evidence simply expires.
The closest I can get to shoring up the idea is that there certainly are examples of corporations pulling their advertising in order to try to have an impact on the political or general editorial line of an media outlet – but there is a real shortage of examples of their succeeding. (…) [mijn cursief]
In thirty years in Fleet Street, I have never come across a case of advertising influencing an editorial line, directly or indirectly. Nor can I find any other journalist who has ever known it to happen. And nor, as far as I know, can the critics who promote the idea.

In its loosest version, this theory suggests simply that media organisations understand that corporate advertisers have certain political interests and so – without the need for any explicit strong-arming from any particular advertiser – those organisations make sure that their output broadly supports the status quo for fear of seeing their advertising income dribbling away. The truth is that there is ideology in journalism. Our stories overwhelmingly tend to cluster around the same narrow set of political and moral assumptions about how the world should run. But agian, there is no evidence that advertisers, however indirectly, are the source of this; and, as we will see, there is a different and far more powerful source at work.
If advertisers are in any way responsible for Flat Earth news, it is happening on a scale so small as to be not only neglibible but a distraction from what is really going wrong. The fact is that the fingerprints of big corporations are all over news coverage – but it's not the advertising department which is letting them into the newsroom. (FEN p.14-15)

Nick Davies presenteert dit als complottheorie, en die schiet volgens hem tekort als verklaring. Allicht. Deze kritiek is echter niet van toepassing op Manufacturing consent en Newspeak, waarin dit geen complottheorie is maar een van de filters.

Wat denkt Davies van de volgende gevallen:

In 1997 Adbusters, a canadian "culture jamming" organisation, tried to air a counter-consumerism ad in which an animated pig superimposed on a map of North America smacked its lips while saying, "The average north american consumes five times more than a mexican, 10 times more than a chinese person, and 30 times more than a person from India. ... Give it a rest. November 28 is Buy Nothing Day".
But US stations such as NBC, CBS and ABC flatly refused to run it, even though the funding for it was there. "We don't want to take any advertising that's inimical to our legitimate busines interests", said Richard Gitter, vice-president of advertising standards at the General Electric Corp's NBC network. Westinghouse Elecrtric Corp's CBS went even further in a letter rejecting the commercial, justifying its decision on the grounds that Buy Nothing Day was "in opposition to the current economic policy in the United States"1).

Een advertentie met een antikapitalistische boodschap wordt niet toegelaten. Consistent daarmee is dat artikelen met een antikapitalistische boodschap ook niet worden toegelaten.

Procter & Gamble explicitely prohibits programming around its commercials “which could in any way further the concept of business as cold and ruthless” 2).

Diverse betaalbedrijven (PostFinance, PayPal, Mastercard, Visa) weigeren nu financiële transacties met WikiLeaks, met name in de vorm van donaties van sympathisanten. Deze betaalbedrijven zijn geen adverteerders, maar wel bedrijven die WikiLeaks mede financieel mogelijk maken. Ze doen dit waarschijnlijk onder politieke druk.

Feit 1: de mainstream massa media maken deel uit van het marktsysteem.
Feit 2: Media worden gefinancierd met reclame.
Feit 3 (aldus FEN): De media scheppen een “political and moral consensus account of the world” dat doelen, waarden en belangen van de heersende economische, politieke en militaire machten weerspiegelt.

De vraag is naar oorzakelijk verband tussen feit 1 en feit 3, en naar een eventuele rol van feit 2 daarbij. Feit 2 heeft te maken met macht over media. In een economische en politieke machtsstrijd spreekt het vanzelf dat financiële macht benut wordt, zoals de WikiLeaks-affaire laat zien.

Kortom, Flat Earth News zit hier niet op één lijn met Manufacturing consent en Newspeak in the 21st century, maar daarmee is het laatste woord hierover niet gezegd. FEN's standpunt in deze is oppervlakkig en onaannemelijk.

:chinees: Filter 3: Bronnen van media

Hier vult FEN MC sterk en overtuigend aan met een uitgebreide beschouwing van bronnen en van de invloed van pr op media.

Vergelijk

MC:
Government and corporate sources also have the great merit of being recognizable and credible by their status and prestige.
(...)
(…) news personnel participate in upholding a normative order of authorized knowers in society. [Mark Fishman]

FEN:
Rule two: Select safe facts
This rule encourages journalists to favour factual statements which are safe, especially those which can be atrributed to offical sources.

:chinees: Filter 4: Flak

In FEN heet dit de electric fence.

:chinees: Filter 5: Anticommunism as a control mechanism

FEN citeert een amerikaanse politicus: “The most critical special operations mission we have … today is to persuade the american people that the communists are out to get us”. (p.221)

:chinees: Propaganda

MC presenteert een propagandamodel van de media. FEN bespreekt propaganda in hoofdstuk 6, The propaganda puzzle en hoofdstuk 9, The blinded Observer.
FEN beschijft “strategic communications in the information battlespace” (termen van amerikaanse beleidsmakers), die de USA willen beheersen.

Zowel volgens MC als in FEN is het propagandasysteem moeilijk zichtbaar. Vergelijk de volgende citaten:

In countries where the levers of power are in the hands of a state bureaucracy, the monopolistic control over the media, often supplemented by official censorship, makes it clear that the media serve the ends of a dominant elite. It is much more difficult to see a propaganda system at work where the media are private and formal censorship is absent. This is especially true where the media actively compete, periodically attack and expose corporate and governmental malfeasance, and aggressively portray themselves as spokesmen for free speech and the general community interest. (MC p.1)

This is ideology of a particularly powerful kind. In a totalitarian state, media lies stand up proud and insult their readers direct to their faces. In the free society, the lies rest quietly and in comfort inside clichés – clichés of language and of fact and of value – and slip gently past their readers defences with the easy of a familiar friend on the doorstep. In a totalitarian state, ideology stands up and announces itself in every sentence (…). In a democracy, the ideology is still there in every sentecne, but it lies down and hides itself beneath the surface. There is no need for a totalitarian regime when the censorship of commerce runs its blue pencil through every story. (FEN p.152)

Het resultaat is in FEN:

The immediate impact of this is to create a consensus account of the world (...) (FEN p. 92) What is particularly interesting is that these unwritten and unstated rules of production tend to generate an account of the world which, while claiming the virtues of objectivity, generally suffers from three weaknesses which are fatal to truth-telling: an arbitrary selection of subjects, which fundamentally distorts reality by systemic ommission; routine use of a host of factual claims which are frequently unreliable and sometimes false; and the steady imprint of a political and moral consensus which tends to reflect the values only of the most powerful groups in the surrounding society. (FEN p. 113-114)

1) Noreena Hertz, [I]The silent takeover p. 7. Hertz verwijst naar de website van adbusters en naar een artikel hierover in WSJ 19 november 1997.
2) Noreena Hertz, citerend uit Ben Bagdikian, The media monopoly (1992) p.157. Deze Ben Bagdikian wordt ook geciteerd in Flat Earth News en Manufacturing consent, niet in Newspeak.

Olive Yao

25-12-10, 17:43

Tutti grande discordia

Pikante details:

– Flat Earth News noemt Manufacturing consent en Chomsky en Herman niet. In het hele boek niet.

– De media herkennen het voorgaande niet.
FEN kwam uit in 2008 en is in de media redelijk goed en enthousiast ontvangen. Besprekers van het boek herkennen MC er echter niet in. MC wordt genegeerd.

– Media Lens heeft een kritiek op FEN geschreven. De kritiek komt erop neer dat FEN MC negeert en dat FEN alleen over de productieregels gaat, die de rol van ideologie bij de productie van nieuws miskennen, en dat FEN de propagandawerking van media miskent.

Zie Media Lens, Flat Earth News – The inside view (http://www.medialens.org/alerts/08/080305_flat_earth_news.php)

– Chomsky vat FEN op als complement van MC. In een e-mail aan Media Lens schrijft hij:

“Judging by the article, which is all I've seen, his inquiry into the media is complementary to ours. He's writing about how local stories about children's squabbles are insufficiently sourced. We are investigating systematic bias in selecting and framing news and opinion, and tracing it to its institutional source. For the story about the children, insiders' reports are appropriate. For inquiry into any of the topics that Ed [Herman] and I discussed in MC [Manufacturing Consent], or elsewhere jointly or separately, it's at most worth some footnotes. On the WMD, there's no disagreement about what happened, and essentially nothing to unearth. The media uncritically accepted government propaganda, with some scattered exceptions. Furthermore, as we've shown, that's routine. It's not a matter of a ‘tendency to recycle ignorance’, transparently. If that were so, we'd expect reliance on the state to be randomly interspersed among cases of reliance on its enemies and independent sources. I don't think anyone with a gray cell functioning would claim that. And if they did, it would be very quickly refuted.

“So I don't really see any conflict. Just different topics. And it is not in the least surprising that this is the kind of critique that the media and intellectuals would be happy to discuss, praise, or denounce, because it leaves untouched their systematic behavior and the institutional reasons for it. I'd have expected the same in the old Soviet Union”.

(e-mail aan Media Lens 17 februari 2008)

Deze vier punten – met name de opvattingen van de auteurs over hun eigen en elkaars boeken die hieruit naar voren komen – moeten we verklaren.

Daartoe moeten we eerst onderscheid maken tussen oorzaken en gevolgen.

oorzaken:
– filters
– winststreven en productieregels

gevolgen:
– mainstream massamedia functioneren als propagandasysteem
– morele, politieke en economische consensus over de wereld die politieke en economische doelen, belangen en waarden van machthebbers weerspiegelt.

Media Lens' kritiek lijkt te zijn (als ik het goed begrijp, ik vind deze discordia verwarrend) dat FEN de oorzaken verkeerd weergeeft en de gevolgen miskent. FEN gaat over de productieregels. Deze zijn zuiver economisch, bij productie van nieuws speelt ideologie geen rol. FEN miskent dat media functioneren als propagandasysteem.

Volgens mij is Media Lens' lezing van FEN niet juist. Wel roept Davies die over zichzelf af.

– Ten eerste omdat hij MC niet bespreekt. Misschien wil Davies daar niet mee geassocieerd worden gezien de impopulariteit van MC's theorie bij de media. Als dit zo zou zijn, zou Davies slachtoffer zijn van twee van zn eigen productieregels:

Rule three: avoid the electic fence / flak

Rule four: Select safe ideas
This rule runs paralell to the selection of safe facts by requiring moral and political values also to be safe. There are two important points here. First, moral and political ideas generally are not expressed overtly in the story but are the undeclared assumptions on which it is built and, being undeclared, are safe from scrutiny. Second, they reflect the surrounding consensus. (p.125)

Manufacturing consent is een gevaarlijk boek. Wie het leest is communist.

– Davies onderscheidt ingewijden en buitenstaanders in mediakritiek. Hijzelf is journalist, insider. Herman en Chomsky en de mensen van MediaLens zijn outsiders. Een insider zou kunnen denken dat outsiders er geen verstand van hebben, of zou dat kunnen willen denken, en kan daar gelijk in hebben.

“These attempted explanations tend to fail for two reasons. First, a lot of media critics are outsiders who recycle evidence from other outsiders and often develop theories which simply don't catch the reality of what goes on inside the newsroom”. (p.13)

Kan zijn, maar de auteurs van MC en Newspeak do not recycle evidence from other outsiders, ze doen eigen onderzoek, en falen niet. Bovendien kunnen outsiders net zo goed kranten lezen als insiders.

– Zoals geschreven reduceert FEN het eerste filter tot winststreven en ontkent FEN het tweede filter. Deze tekortkomingen bij de beschrijving van oorzaken kunnen tot misverstand bij Media Lens leiden over de rol van ideologie en propaganda volgens FEN. Eerdere citaten tonen echter aan dat FEN daar wel degelijk over gaat.

Dat FEN's recensenten MC er niet in herkennen is niet verwonderlijk, waarschijnlijk hebben ze dat boek niet gelezen. Dissidenten en grondige mediakritiek zijn impopulair. Desalniettemin ziet MC's model diverse aspecten van de media. Het erkent de integriteit en humane motieven van journalisten en kan een dubbelrol van media omvatten. Het model geeft de werkelijkheid niet als homogeen weer.

Newspeak bevat het hoofdstuk Briljant fools, over hoe mainstream massamedia dissidenten bejegenen. Vaak afwijzend, geringschattend en spottend. Toen Harold Pinter in 2005 de Nobelprijs voor literatuur won hield hij een kritische redevoering over de VS (die hier op het forum nog ter sprake gekomen is). De reactie in de media was een afkeurend schoenmakertje-hou-je-bij-je-leest. Een journalist legde uit: “Ever since Pinter was a teenager, he has been relentlessly contrarian, kicking out violently against anything that might trigger his rage that day” (J. Hari, Independent 6 december 2005). Het ligt dus aan Pinters karakter, niet aan objectieve redenen in de buitenwereld. Deze wending is begrijpelijk. Verklaard moet worden waarom Pinter dissident is, d. i. waarom hij het consensusbeeld van de wereld in de media niet volgt, dus niet zegt wat “iedereen” zegt. De alternatieve oplossing zou zijn dat media onder ogen zien dat het consensusbeeld dubieus is; dat is radicaal.

Ook Chomsky is spottend bejegend en verdacht gemaakt. Voorbeeld is een artikel van een journalist in de Guardian van 31 oktober 2005 getiteld The greatest intellectual? Na klachten van Chomsky, Media Lens en anderen nam de Guardian dit artikel op 17 november 2005 met een verontschuldiging terug.

Een ander thema in Newspeak is dat journalisten en redacteurs vanouds het rijk alleen hebben. Lezers die het niet met hun lezingen en meningen eens zijn hebben vanouds weinig gelegenheid voor kritiek en discussie. Kranten konden niet worden aangesproken op hun verantwoordelijkheid. Door internet kan dat veranderen, en daar zijn sommige journalisten en anderen misschien niet blij mee.

In reality, journalists like Beaumont resent being subjected to the kind of rational challenges from which they have traditionally been protected. For decades, the mainstream media has wielded massive power with minimal accountability and right of reply. Responses have been limited to whichever letters the editors deigned to allow on the letters page. (…) This is one reason why mainstream journalism is held in comparatively high esteem – there has simply been no means of exposing the superficiality, incompetence and deep structural bias of the media to a wide audience. (p.237)
(…)
The internet-based response to Tisdall's piece [een voorpagina-artikel in een krant rechtstreeks afkomstig van het Witte Huis in de VS] was fierce and widespread. It suggests that the long years when the elite media could boost official propaganda without challenge, and without cost, are at last coming to an end. (p.168)

Wat er ook zij van deze speculatieve verklaringen, alle partijen zouden moeten erkennen dat Manufacturing consent, Newspeak in the 21st century en Flat Earth News samen een theorie over media en politiek vormen. In een opzicht winnen de boeken juist door de discordia aan kracht: desondanks komen de auteurs tot een soortgelijke slotsom.

Olive Yao

07-01-11, 01:29

The blinded Observer

A funny thing happened to the Observer's US correspondent, Ed Vulliamy, in the autumn of 2002.

It started when he came up with a new contact – a former senior analyst in the Central Intelligence Agency named Mel Goodman. This was an interesting contact for two reasons. First, although Goodman had left the agency, he had kept his security clearance and had stayed in touch with his former collagues and was able to get access to highly classified documents. Second, he had a big story: through these contacts, he knew that, contrary to everything that was being said by the American and British governments, the CIA were reporting that Saddam Hussein had no weapons of mass destruction.

Looking back at it now, that seems almost like a cliché, but in 2002 it was highly important. Only a handful of journalists had run stories to challenge the global Flat Earth reporting about Iraqi weapons; and those few dissenting stories were weakened by the fact that they were based on comments from unidentified officials. Goodman not only had the top story from the CIA, he was willing to go on the record as a named source.

Vulliamy filed it all and waited for the impact which it was bound to have on the global debate about the impending war. The funny thing was that the Observer did not print it.

Over the following four months, as the cries for war became louder, Vulliamy filed it again. In total, he filed versions of Mel Goodman's revelations on seven different occasions. The Observer, however, did not print any of them.

A surviving copy of the seventh version, filed two weeks before the invasion in March 2003, reveals that it exposed much of what the world learned only slowly in the months and years that followed.
There was the intro clearly revealing “assurances to the Observer by one veteran senior former CIA officer that Saddam Hussein possesses no weapons of mass destruction”.
There was the central charge of dishonesty: “The official, talking to the Observer for some months now, accuses the Bush administration of “manipulating intelligence materials to make the case for war” – manipulation by the White House, Pentagon and other politically-appointed masters whom the officer accuses of deliberately “cranking up” and “making fabricated additions to” the work of CIA analysts over the threat posed by Saddam Hussein, his links to al-Qaeda and his alleged weapons of mass destruction”.

And there was Goodman, on the record: “Speaking exclusively to the Observer, Melvyn Goodman was head of the CIA's Soviet desk during much of the cold war. In an interview four months ago, Goodman charged the Bush administration with “basing the case for war against Iraq on a shoot-the-messenger syndrome, ignoring the assessments by CIA analysts which do not support the case for war, and instead establishing intelligence cadres made up of political appointees who will tell the President what he wants to hear”.

This version of the story ran to more than 1500 words and went into considerable detail. It summarised the conclusion of CIA analysts that there was no evidence of the claimed link between Saddam and al-Qaeda; relayed their scepticism about claims of Iraqi weapons; revealed that neither the CIA's “front row analysts” nor their colleagues in the State Department had any faith in the Iraqi National Congress, led Ahmed Chalabi, whose information was still being taken seriously at this time; and named the political officials in the Pentagon and the State Department who were obstructing the flow of honest intelligence.

There were further powerful quotes from Goodman, the intelligence veteran: “The entire enterprise is back to front from an intelligence point of view. President Bush will use whatever information suits him, and if he isn't getting it from the civil service, he arranges for people to give it to him. This leads to a cranking up of what the intelligence analysts find and to the politicisation of intelligence. It entails acute frustration among some of the best professional agents. You have to imagine what is is like for the analysts. You go to your political masters in the White House or Pentagon, and deliver what you know. They say: “We want this, not that. We want X, not Y. Go and get me X”.”

All of this flew in the face of the consensus account of Iraq's threat to the world and of its links with international terrorism. All of it subsequently proved to be true – when it was too late to influence the debate on the need for war.

Why did the Observer not print it?

Flat Earth News p. 329-331

Olive Yao

07-01-11, 01:31

WIKILEAKS EN DEMOCRATIE

"Staatsgeheimen kunnen in een democratie niet worden gebruikt als voorwendsel om misdaden te verbergen" -
Armando Spataro

:ninja: Democratie en controle

In democratie zijn mensen de baas, niet politici. Mensen dienen politici en diplomaten te controleren. Dat is onze taak en verantwoordelijkheid. Niet dienen we er blind op te vertrouwen dat politici het goede doen en de waarheid spreken. Deze menselijke toestand is een gegeven.

:ninja: De dodelijke fictie van goedwillende waarheidslievende politici

We ontwaren een fictie. Ons beperkend tot de jaren 1945-2010, in die decennia vonden massamoorden, oorlogsmisdaden en misdadige oorlogen, politieke moorden, terrorisme, omverwerpingen van democratisch gekozen regeringen en installaties van dictators, democide en ontketening van economische crises plaats – die politici en publique niet zo noemen en niet veroordelen, maar integendeel trachten te verzwijgen of goed te praten. Deze misdaden zijn en worden niet “officieel” erkend en veroordeeld, ze maken niet als misdaden deel uit van de consensus over de wereld. Politici die ze aangericht hebben staan niet te boek als misdadigers en zijn niet veroordeeld, soms gelauwerd. (Zo heeft een van de grootste oorlogsmisdadigers van de vorige eeuw, H. Kissinger, nota bene de Nobelprijs voor vrede gekregen).

Mede door deze fictie kunnen politici hun gang gaan, met fatale afloop voor inmiddels miljoenen mensen wereldwijd.
Mainstream massamedia helpen mee om deze dodelijke fictie in stand te houden.
Dat is verklaarbaar met het propagandamodel.

In de WikiLeaks-discussie veronderstellen critici dat politici en diplomaten het goede doen en de waarheid spreken. Die veronderstelling is ronduit schijnheilig. Men wil de fictie van goedwillende waarheidslievende politici in stand houden. Met zulk toneelspel, dat de werkelijkheid loochent, maken politici zich irrelevant en ondermijnen ze vertrouwen in democratie. Voor media geldt mutatis mutandis hetzelfde.

Voor gerechtigheid en om misdaden te voorkomen moeten deze erkend worden. Wij mensen hebben de taak en verantwoordelijkheid om een einde te maken aan de dodelijke fictie.

:ninja: Burgerbeweging

De fictie die politici in stand houden en de propagandarol van de media betekenen dat burgerinitiatieven onmisbaar zijn om politici en diplomaten te controleren, informatie te onthullen en in het publieke debat te integreren en politici en media te dwingen daaraan mee te werken.

Eerstens aan de nederlandse burgerbeweging Openheid over Irak (http://www.openheidoverirak.nu/) hebben we het Irak-rapport van de commissie Davids te danken, niet eerstens aan politici en niet aan media.

Koningin Beatrix zei in haar kerstrede op 25 december 2010:

Opnieuw zijn er mensen – ver weg en soms dichtbij – die in actie komen waar onrecht heerst. Er is nog altijd moed nodig om sterk te blijven en tegenstand te trotseren. Ook wij kunnen voor de vraag gesteld worden: waar staan we als het aankomt op gerechtigheid?
Het geweten is de toetssteen die de keus bepaalt. Door vanuit beginselen te leren omgaan met goed en kwaad wordt iemands geweten van jongsaf gevormd. Daarin ligt de basis voor persoonlijke overtuiging en standvastigheid. Wie op eigen keuzen wordt aangesproken moet zich niet alleen tegenover zichzelf kunnen verantwoorden maar ook tegenover anderen.

Courage is contagious.

WikiLeaks is een burgerinitiatief. Het is van mensen voor mensen. Politici moeten hun plaats kennen en ervan afblijven.

:ninja: 250000 telegrammen

The cables show the extent of US spying on its allies and the UN; turning a blind eye to corruption and human rights abuse in "client states"; backroom deals with supposedly neutral countries; lobbying for US corporations; and the measures US diplomats take to advance those who have access to them.
This document release reveals the contradictions between the US's public persona and what it says behind closed doors – and shows that if citizens in a democracy want their governments to reflect their wishes, they should ask to see what's going on behind the scenes. (WikiLeaks)

Volgens WikiLeaks' tegenstanders mogen wij niet weten wat er over ons getelegrafeerd wordt. Ze trachten het beeld te vormen dat dat wel eens “spionage” zou kunnen zijn. Dat is merkwaardig, het tegenovergestelde is waar. De 250000 te onthullen amerikaanse telegrammen gaan over alle landen en alle mensen ter wereld. De telegrammen gaan iedereen aan en komen toe aan de mensen. Vanzelfsprekend moeten we weten wat onze parlementariërs over ons bespreken; even vanzelfsprekend wat diplomaten van vreemde mogendheden over ons bespreken.

The information in the US state/embassy cables is ours. It is its subject, not its source, that matters for this judgement. The information concerns us and belongs to us. We have a right to have the information, make it known, cite it and talk and write about it, integrate it in the public debate, use it and act upon it. This right is derived from democracy and personal autonomy.

WikiLeaks' 250000 telegrammen zijn een enorm waardevolle bron van informatie. Ze geven mensen uitgelezen mogelijkheden om politici en diplomaten te controleren.
– Juist omdat de telegrammen niet voor het publiek bedoeld zijn. Politici praten binnenskamers vaak heel anders dan en publique. (Dit miskennen is een voorbeeld van de fictie van goedwillende waarheidslievende politici).
– En omdat mensen de telegrammen op internet zelf kunnen lezen en verspreiden, onafhankelijk van andere media dan internet. (De Observer-affaire laat zien dat dat vitaal kan zijn).

WikiLeaks onthult de telegrammen druppelsgewijs. Er is nu nog niet 1% onthuld. (Het gaat zo langzaam dat ik me telkens zorgen maak of het nog wel goed gaat). Mensen kunnen dus voortdurend tussentijds controleren wat WikiLeaks onthult. Tot dusver is dat nuttige en belangrijke informatie. Zie bijvoorbeeld 07BERLIN42 (http://213.251.145.96/cable/2007/02/07BERLIN242.html), 09CARACAS728 (http://213.251.145.96/cable/2009/06/09CARACAS728.html), 07PARIS4723 (http://213.251.145.96/cable/2007/12/07PARIS4723.html), 08MOSCOW531 (http://213.251.145.96/cable/2008/02/08MOSCOW531.html).

“WikiLeaks brengt mensen in gevaar”.
– Dat is de zaken op zn kop zetten, politici en media brengen mensen in gevaar en klokkeluiders onthullen dat.

“WikiLeaks bemoelijkt diplomatie”.
– Ja, WikiLeaks bemoeilijkt politieke en diplomatieke misdaden en leugens.

“People don't have a right to know everything”.
– They do have a right to the content of the cables.

“From where does WikiLeaks derive its authority and to whom is it accountable?”
– From democracy; to the people.

De onthullingen tot dusver zijn nuttig voor wie ze aangaan.
Klokkeluiders handelen tot dusver ethisch goed door telegrammen te onthullen. Wanneer de VS klokkeluiders vervolgen vertegenwoordigen de VS het kwaad.
Politici moeten hun plaats kennen en van onze telegrammen en websites afblijven.

:ninja: Waarheid is revolutie

De enige juiste uitkomst van WikiLeaks/Cablegate is eenvoudig: politici moeten het goede doen en de waarheid spreken.

In het staat-corporatie-wereldsysteem is dat revolutie. Machthebbers van dat systeem zullen WikiLeaks onderdrukken, en mensen dienen de telegrammen te onthullen en te integreren in het publieke debat, en de mensen van WikiLeaks te beschermen. Dit is een strijd van goed tegen kwaad.
Hun houding jegens WikiLeaks laat zien waar politici staan. Reeds daarmee is WikiLeaks een uur der waarheid voor politici.
En voor journalisten.

Olive Yao

07-01-11, 01:33

WIKILEAKS EN HET PROPAGANDAMODEL

PROPAGANDA

The dominance of official sources is weakened by the existence of highly respectable unofficial sources that give dissident views with great authority - Manufacturing consent p. 23

Beheersing van macht eist – in lijn met Montesquieu – dat staats- en corporatiemacht en macht van media gescheiden zijn. En dus dat staten en corporaties en media gescheiden zijn. Dat is nu niet zo. Kapitalisme-en-media is een groot wezenlijk probleem in de wereld.

Volgens het propagandamodel beheersen politieke en economische machthebbers mainstream massamedia en functioneren die media ter propaganda van hun politieke, economische en militaire belangen en doelen.
VS “state-corporate politicians” willen naar eigen zeggen met “strategic communications” de “information battlespace” domineren. Ze willen propaganda maken en media beheersen.
Dit is middel. Het doel is macht.

WikiLeaks/Cablegate treft de VS corporatiestaat frontaal in dat streven en draait rollen om:
– WikiLeaks is (nog) een van machthebbers onafhankelijke bron van informatie;
– VS “staat-corporatiepolitici” zijn niet de baas. Zij bepalen niet wat er gebeurt, zijn niet autonoom, beheersen de media niet;
– De VS en zn politici zijn object van controle en kritiek;
– Deze politici kunnen aan geloofwaardigheid inboeten en mensen kunnen leren hen te doorzien;
– Bevolkingen van andere landen kunnen een kritischer houding van hun regeringen jegens de VS gaan eisen.

FLAK

Volgens het propagandamodel worden dissidente media beschoten met “flak”.

De VS politicus M. Huckabee zegt:

“Whoever in our government leaked that information is guilty of treason, and I think anything less than execution is too kind a penalty”.

De canadees T. Flanagan, raadgever van eerste minister S. Harper, zegt:

“I think Assange should be assassinated, actually. I think Obama should put out a contract and maybe use a drone or something”. “I wouldn't feel unhappy if Assange does disappear”.

Harlekijn Palin zegt:

“Why was he not pursued with the same urgency we pursue al-qaeda and taliban leaders?” “Don't retreat, reload!”

Flanagan roept op tot moord, Palin doet dat impliciet. Huckabee's uitspraak is echter letterlijk niet op Assange van toepassing, in tegenstelling tot wat er in media wel bericht wordt.

Vicepresident Joe Biden noemt Assange een “high-tech terrorist”. Ter motivatie zegt Biden:

“But, look, this guy has done things that have damaged and put in jeopardy the lives and occupations of people in other parts of the world”. “He's made it more difficult for us to conduct our business with our allies and our friends. For example, in my meetings – you know I meet with most of these world leaders – there is a desire now to meet with me alone, rather than have staff in the room. It makes things more cumbersome – so it has done damage.”

De VS politicus J. Lieberman zegt:

"I think this is the most serious violation of the Espionage Act in our history". "It sure looks to me that Assange and WikiLeaks have violated the Espionage Act". "To me the New York Times has committed at least an act of, at best, bad citizenship, but whether they have committed a crime is a matter of discussion for the justice department".

Studenten aan de School of International and Public Affairs (SIPA) van de universiteit van Colombia ontvingen een e-mail van het office of career services:

Hi students,

We received a call today from a SIPA alumnus who is working at the State Department. He asked us to pass along the following information to anyone who will be applying for jobs in the federal government, since all would require a background investigation and in some instances a security clearance.
The documents released during the past few months through Wikileaks are still considered classified documents. He recommends that you DO NOT post links to these documents nor make comments on social media sites such as Facebook or through Twitter. Engaging in these activities would call into question your ability to deal with confidential information, which is part of most positions with the federal government.

Nadat het dreigement geuit was, is de school erop terug gekomen met de woorden:

Freedom of information and expression is a core value of our institution. Thus, SIPA’s position is that students have a right to discuss and debate any information in the public arena that they deem relevant to their studies or to their roles as global citizens, and to do so without fear of adverse consequences. The WikiLeaks documents are accessible to SIPA students (and everyone else) from a wide variety of respected sources, as are multiple means of discussion and debate both in and outside of the classroom.

WikiLeaks' website wordt platgelegd.
Corporaties helpen mee aan de flak.
Media als Fox Hate News doen mee aan de flak.

In Nederland wil het Tweede Kamerlid A. Bijleveld, sprekend namens de CDA-fractie en met de van het CDA bekende voorkeur voor autoritarisme boven democratie, dat PowNed geen spiegel van WikiLeaks mag onderhouden en dat dat onmogelijk gemaakt moet worden: publieke media moeten gezagsgetrouw zijn, niet onafhankelijk. Volgens het CDA zijn publieke media staatsmedia – een uiting van het propagandamodel.

De goede kant hiervan is dat we zo politici leren kennen. De aap komt uit de mouw.

WIKILEAKS IS WATCHING BIG BROTHER (http://213.251.145.96/cablegate.html)

Met het counter intelligence program COINTELPRO (http://en.wikipedia.org/wiki/COINTELPRO) trad de FBI binnenlands tegen dissidente politieke organisaties op.
Het hoofdstuk The private life of public relations in Flat Earth News beschrijft pr-fabricaties.
Dergelijke machinaties en repressie kan WikiLeaks verwachten.

Een functie van pr is beeldvorming. De afdeling pr van de VS corporatiestaat tracht nu het beeld te vormen dat WikiLeaks/Cablegate wel eens spionage zou kunnen zijn. De functie van die beeldvorming is te suggereren dat Cablegate verkeerd en strafbaar is en dat VS autoriteiten er terecht tegen ageren.
Cablegate is een echter noodzakelijk burgerinitiatief om informatie te onthullen en in het publieke debat te integreren teneinde democratie uit te oefenen.

Newspeak in the 21st century beschrijft in het hoofdstuk Briljant fools hoe media dissidenten belasteren. Media Lens beschrijft in WikiLeaks: the smear and the denial (http://www.medialens.org/index.php?option=com_content&view=article&id=112:wikileaks-the-smear-and-the-denial-part-1&catid=1:alerts&Itemid=34) (deel 1) hoe media Julian Assange en Bradley Manning belasteren.

Assange wordt nu naar men zegt verdacht van met zn gewicht een vrouw onder zich houden en van sex zonder condoom. Als de vrouwen hier uit zichzelf over geklaagd hebben dienen zij ernstig genomen te worden. Maar dit zaakje stinkt.

Journalisten proberen WikiLeaks te motiveren: waarom onthult WikiLeaks?
– Journalisten die hierover schrijven laten veelal na om enige objectieve reden te noemen om onthullingen te doen.
Ze schrijven impliciet dat er geen objectieve reden is:
– Het ligt aan Assanges karakter, dat hem daartoe brengt.
(Met objectieve redenen bedoel ik redenen die niet in Assanges karakter liggen, die subjectief zijn).

Deze wending is standaard. Verklaard moet worden waarom Assange dissident is en doet wat “iedereen” niet doet. Als deze journalisten zouden erkennen dat er objectieve redenen voor de onthullingen zijn, moeten zij hun wereldbeeld en hun zelfbeeld herzien. Vervolgens riskeren zij dan zelf flak. Bij wijze van zelfhandhaving gooien deze journalisten het daarom op Assanges karakter.

Bradley Manning (http://www.bradleymanning.org/) overkomt hetzelfde.

bronnen:
The Guardian
US embassy cables culprit should be executed, says Mike Huckabee (http://www.guardian.co.uk/world/2010/dec/01/us-embassy-cables-executed-mike-huckabee)
Julian Assange like a hi-tech terrorist, says Joe Biden (http://www.guardian.co.uk/media/2010/dec/19/assange-high-tech-terrorist-biden)
WikiLeaks: US Senator Joe Lieberman suggests New York Times could be investigated (http://www.guardian.co.uk/world/2010/dec/07/wikileaks-joe-lieberman-new-york-times-investigated)
express.be
Assange: (http://www.express.be/joker/nl/platdujour/assange-palin-en-huckabee-vervolgen-voor-aanzetten-tot-moord/137763.htm)
(met filmpje Dylan Ratigan en Julian Assange op msnbc)
De Volkskrant
CDA: PowNed moet kopie WikiLeaks weghalen (http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3884/WikiLeaks/article/detail/1068649/2010/12/06/CDA-PowNed-moet-kopie-WikiLeaks-weghalen.dhtml)
Wired, over Columbia University
Columbia University Reverses Anti-WikiLeaks Guidance (http://www.wired.com/threatlevel/2010/12/columbia-wikileaks-policy/)
Huffington Post over Columbia University
State Department To Columbia University Students: DO NOT Discuss WikiLeaks On Facebook, Twitter (http://www.huffingtonpost.com/2010/12/04/state-department-to-colum_n_792059.html)

SELECT SAFE FACTS AND IDEAS AND AVOID THE ELECTRIC FENCE

Zo luiden drie productieregels van nieuws in het propagandamodel.

Opvallend in de WikiLeaks-affaire is dat enkele vooraanstaande media deze regels overtreden. Ze publiceren telegrammen en artikelen erover.
Hoe verklaren we dat? En kunnen we het binnen het propagandamodel verklaren?

– Iedereen kan de telegrammen op internet lezen. WikiLeaks maakt mensen onafhankelijk van andere media dan internet. Het is een toepassing van Newspeak's oproep:

(...) in the age of the internet, there is simply no longer any need to indulge the mainstream media's high-paid servility to power. (…) People (...) will withdraw their support from the corporate media system. Readers will stop supporting it with their subscriptions, writers will stop supporting it with their words - and they will instead set about the vital work of building and supporting not-for-profit, internet-based media offering our only serious hope for compassionate change. (p. 95)

Media willen echter niet gepasseerd worden. Ze hebben op zn minst commercieel belang bij berichtgeving.

– Volgens de productieregel die Nick Davies “ninja turtle syndrome” noemt volgen media elkaar met berichtgeving. Er zijn hier dus tegenstrijdige productieregels. Dat betekent dat we kunnen verwachten dat media aarzelend volgen en zich rechtvaardigen. In de VS lijkt dat inderdaad zo te zijn, zie Why journalists aren't standing up for WikiLeaks (http://www.newsweek.com/2011/01/04/why-journalists-aren-t-defending-julian-assange.html)

– De WikiLeaks/Cablegate-affaire heeft te maken met persvrijheid. Daarom zijn media zelf bij de affaire betrokken. Gedeelde belangen kunnen opeens idealisme wakker maken.

– WikiLeaks is openlijk zichtbaar voor mensen. Media die WikiLeaks negeren of zelfs boycotten en meedoen aan flak laten openlijk zien dat ze het staats-corporatie-propagandasysteem dienen en er deel van zijn. Ze kunnen geloofwaardigheid verliezen. Hun opstelling kan mede afhangen van het publiek van het medium in kwestie. Voor Fox Hate News is hier geen probleem; voor de Guardian eerder. (Toen de Guardian in 2007 een persbericht rechtstreeks en onversneden uit de perskamer van het Witte Huis op de voorpagina plaatste heeft de krant een pak slaag van lezers gekregen).

– Een krant als de New York Times erkent zn kwalijke rol bij de aanloop naar de invasie in Irak en heeft zich voorgenomen zn leven te beteren.

Aan de andere kant doet de New York Times wel mee aan de lastercampagnes tegen Bradley Manning en Julian Assange.

En journalisten houden de fictie van goedwillende waarheidslievende politici overeind.

Het is te vroeg om conclusies te trekken, we moeten verdere ontwikkelingen volgen. Dat kranten telegrammen publiceren is tenminste bemoedigend.

Olive Yao

15-01-11, 12:06

Monbiot.com (http://www.monbiot.com)

voor de haastige lezers:

I’m talking about the daily attempts to control and influence content in the interests of the state and corporations (…) The weapon used by both state and corporate players is a technique known as astroturfing. An astroturf campaign is one that mimics spontaneous grassroots mobilisations, but which has in reality been organised.

(…) a PR company specialising in internet lobbying. (…) the IP address on Andura Smetacek’s messages was assigned to Monsanto’s headquarters in St. Louis (…)

(...) seek instead to shut down debate. (…) efforts to prevent intelligence from blooming seem to be organised (...)
The internet is a remarkable gift, which has granted us one of the greatest democratic opportunities since universal suffrage. We’re in danger of losing this global commons as it comes under assault from an army of trolls and flacks, many of them covertly organised or trained.

Reclaim the Cyber-Commons (http://www.monbiot.com/archives/2010/12/13/reclaim-the-cyber-commons/)

George Monbiot, Guardian, 14th December 2010

They are the online equivalent of enclosure riots: the rick-burning, fence-toppling protests by English peasants losing their rights to the land. When MasterCard, Visa, Paypal and Amazon tried to shut WikiLeaks out of the cyber-commons, an army of hackers responded by trying to smash their way into these great estates and pull down their fences.

In the Wikileaks punch-up the commoners appear to have the upper hand. But it’s just one battle. There’s a wider cyberwar being fought, of which you hear much less. And in most cases the landlords, with the help of a mercenary army, are winning.

I’m not talking here about threats to net neutrality and the danger of a two-tier internet developing (1,2), though these are real. I’m talking about the daily attempts to control and influence content in the interests of the state and corporations: attempts in which money talks.

The weapon used by both state and corporate players is a technique known as astroturfing. An astroturf campaign is one that mimics spontaneous grassroots mobilisations, but which has in reality been organised. Anyone writing a comment piece in Mandarin critical of the Chinese government, for example, is likely to be bombarded with abuse by people purporting to be ordinary citizens, upset by the slurs against their country.

But many of them aren’t upset: they are members of the 50 Cent Party, so-called because one Chinese government agency pays 5 mao (half a yuan) for every post its tame commenters write (3). Teams of these sock-puppets are hired by party leaders to drown out critical voices and derail intelligent debates.

I first came across online astroturfing in 2002, when the investigators Andy Rowell and Jonathan Matthews looked into a series of comments made by two people calling themselves Mary Murphy and Andura Smetacek (4,5). They had launched ferocious attacks, across several internet forums, against a scientist whose research suggested that Mexican corn had been widely contaminated by GM pollen.

Rowell and Matthews found that one of the messages Mary Murphy had sent came from a domain owned by the Bivings Group, a PR company specialising in internet lobbying. An article on the Bivings website explained that “there are some campaigns where it would be undesirable or even disastrous to let the audience know that your organization is directly involved … Message boards, chat rooms, and listservs are a great way to anonymously monitor what is being said. Once you are plugged into this world, it is possible to make postings to these outlets that present your position as an uninvolved third party”. (6)

The Bivings site also quoted a senior executive from the biotech corporation Monsanto, thanking the PR firm for its “outstanding work” (7). When a Bivings executive was challenged by Newsnight, he admitted that the “Mary Murphy” email was sent by someone “working for Bivings” or “clients using our services” (8). Rowell and Matthews then discovered that the IP address on Andura Smetacek’s messages was assigned to Monsanto’s headquarters in St. Louis, Missouri (9). There’s a nice twist to this story. AstroTurf TM - real fake grass - was developed and patented by Monsanto.

Reading comment threads on the Guardian’s sites and elsewhere on the web, two patterns jump out at me. The first is that discussions of issues in which there’s little money at stake tend to be a lot more civilised than debates about issues where companies stand to lose or gain billions: such as climate change, public health and corporate tax avoidance. These are often characterised by amazing levels of abuse and disruption.

Articles about the environment are hit harder by such tactics than any others. I love debate, and I often wade into the threads beneath my columns. But it’s a depressing experience, as instead of contesting the issues I raise, many of those who disagree bombard me with infantile abuse, or just keep repeating a fiction, however often you discredit it. This ensures that an intelligent discussion is almost impossible - which appears to be the point (10).

The second pattern is the strong association between this tactic and a certain set of views: pro-corporate, anti-tax, anti-regulation. Both traditional conservatives and traditional progressives tend be more willing to discuss an issue than these right-wing libertarians, many of whom seek instead to shut down debate.

So what’s going on? I’m not suggesting that most of the people trying to derail these discussions are paid to do so, though I would be surprised if none were. I’m suggesting that some of the efforts to prevent intelligence from blooming seem to be organised, and that neither website hosts nor other commenters know how to respond.

For his film (Astro)Turf Wars, Taki Oldham secretly recorded a training session organised by a rightwing libertarian group called American Majority. The trainer, Austin James, was instructing Tea Party members on how to “manipulate the medium” (11). This is what he told them:

“Here’s what I do. I get on Amazon; I type in “Liberal Books”. I go through and I say “one star, one star, one star”. The flipside is you go to a conservative/ libertarian whatever, go to their products and give them five stars. … This is where your kids get information: Rotten Tomatoes, Flixster. These are places where you can rate movies. So when you type in “Movies on Healthcare”, I don’t want Michael Moore’s to come up, so I always give it bad ratings. I spend about 30 minutes a day, just click, click, click, click. … If there’s a place to comment, a place to rate, a place to share information, you have to do it. That’s how you control the online dialogue and give our ideas a fighting chance.”

Over 75% of the funding for American Majority, which hosted this training session, comes from the Sam Adams Alliance (12). In 2008, the year in which American Majority was founded, 88% of the alliance’s money came from a single donation, of $3.7m (13). A group which trains rightwing libertarians to distort online democratic processes, in other words, was set up with funding from a person or company with a very large wallet.

The internet is a remarkable gift, which has granted us one of the greatest democratic opportunities since universal suffrage. We’re in danger of losing this global commons as it comes under assault from an army of trolls and flacks, many of them covertly organised or trained. The question for all of us - the Guardian, other websites, everyone who benefits from this resource - is what we intend to do about it. It’s time we fought back and reclaimed the internet for what it does best: exploring issues, testing ideas, opening the debate.

References:

1. Google, Verizon and net neutrality: what does it mean? (http://www.guardian.co.uk/technology/pda/2010/aug/10/google-verizon-net-neutrality?INTCMP=SRCH)

2. BBC News - Protesters denounce Google plan for 'two-tier internet' (http://www.bbc.co.uk/news/technology-10961776)

3. China's internet 'spin doctors' (http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/asia-pacific/7783640.stm)

4. Andura Smetacek (http://www.powerbase.info/index.php/Andura_Smetacek)

5. Mary Murphy (http://www.powerbase.info/index.php/Mary_Murphy)

6. Andrew Dimock, head of the Bivings Groups Online Marketing and Promotions division, 1st April 2002. “Viral Marketing: How to Infect the World”.

The original article was here:
http://www.thebivingsreport.com/search_view_full_article.php?article_id=73

But has since been taken down. Subsequently a note says that it has been “Recently edited for clarification”: which appears to mean saying the exact opposite of what the original stated, and re-posted here:

Viral Marketing: How to Infect the World | The Bivings Report (http://www.bivingsreport.com/2002/viral-marketing-how-to-infect-the-world/)

You can read extracts from the original version here:

http://www.lobbywatch.org/profile1.asp?PrId=166

7. See Bivings Group - Powerbase (http://www.powerbase.info/index.php/Bivings_Group)

(The original has also been taken down).

8. Newsnight, 7th June 2002.

9. Andura Smetacek - Powerbase (http://www.powerbase.info/index.php/Andura_Smetacek)

10. See also the interesting comment by SteB1, here: Cancún climate talks in danger of collapse over Kyoto continuation (http://www.guardian.co.uk/world/2010/dec/04/cancun-climate-talks-kyoto-latin-america?showallcomments=true#comment-8653581)

11. (Astro) Turf Wars (http://astroturfwars.org/)

12. Scott K Parks, 5th October 2009. American Majority holds Dallas workshop. The Dallas Morning News.
American Majority holds Dallas workshop | News for Dallas, Texas (http://www.dallasnews.com/sharedcontent/dws/news/localnews/stories/DN-americanmajority_05met.ART0.State.Edition2.4ba21b6 .html)

13. Karoli, 26th April 2010. American Majority: Part the astroturf to see what’s underneath. American Majority: Part the astroturf to see what's underneath | Crooks and Liars (http://crooksandliars.com/karoli/american-majority-part-astroturf-see-whats)

Olive Yao

15-01-11, 14:00

trailer

AstroTurf Wars

Films:

AstroTurf Wars (http://astroturfwars.org/)

aka the billionaires' tea party

Olive Yao

28-03-11, 21:22

Documentaire vanavond?

Outfoxed - Rupert Murdochs war on journalism

.

Olive Yao

10-07-11, 00:26

Onderzoek naar afluisterpraktijken Murdoch-krant News of the World (http://www.nu.nl/media/2560110/onderzoek-afluisterpraktijken-news-of-the-world.html)

Murdoch papers paid £1m to gag phone-hacking victims (http://www.guardian.co.uk/media/2009/jul/08/murdoch-papers-phone-hacking)

Guardian, Nick Davies

James Murdoch could face criminal charges on both sides of the Atlantic (http://www.guardian.co.uk/media/2011/jul/08/james-murdoch-criminal-charges-phone-hacking)

Guardian

Voor achtergrondinformatie over dergelijke praktijken, die geen incident zijn maar bij het mediasysteem passen, lees Flat Earth News, in het nederlands vertaald als Gebakken lucht.

.

Olive Yao

10-07-11, 12:50

In Engeland wordt in grote woorden over dit schandaal gesproken; er wordt welhaast een revolutie aangekondigd.

News International Ltd (http://www.guardian.co.uk/media/interactive/2011/jul/06/rebekah-brooks-email)

Brief uit 2009 van R. Brooks, naaste vertrouwelinge van R. Murdoch en chef van News of the World, waarin ze ontkent dat "illegal phone tapping was a widespread practice at the paper" en de Guardian van misleiding beschuldigt. De brief is gericht aan een parlementslid / voorzitter mediacommissie, die ze bij zijn voornaam aanspreekt.

Barbed wire and Downing Street parties: my double vision of Rupert Murdoch (http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2011/jul/10/rupert-murdoch-downing-street-wapping)

"Guests streaming out of No 10 on a sunny evening in May 2007, after a farewell party hosted by the departing Tony Blair, may have noticed a black Bentley outside No 11. The windows were blacked out. "Murdoch," said my partner Jonathan Powell, Blair's former chief of staff. Of course! Hardly had Tony Blair packed his bags than Rupert had dropped round to see the new man, Gordon Brown".

Murdoch and politicians: a special relationship that has only ever worked one way (http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2011/jul/08/relationship-only-ever-worked-one-way)

"British public life is now so corrupt that historians assessing this period will find cabinet papers infinitely less revealing than guest lists".

Over more than three decades, no one dared question the perversion of politics by and for Rupert Murdoch (http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2011/jul/10/rupert-murdoch-phone-hacking-cameron)

"The revelations are deeply troubling – more so than the MPs' expenses scandal – because the corruptibility of journalists and senior police officers, as well politicians, is laid bare. In the last three years, nearly every part of the establishment has been exposed in one way or another. We are arguably a more transparent society than we were, but it is now much more difficult to believe in our democracy".

Ed Miliband will urge MPs to halt Murdoch's BSkyB takeover (http://www.guardian.co.uk/media/2011/jul/09/ed-miliband-phone-hacking-bskyb-takeover)

Labour leader to test the strength of the coalition with Commons motion aimed at stopping BSkyB buyout in its tracks.

We must seize this chance to ensure a free and diverse media (http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2011/jul/10/david-puttnam-rupert-murdoch-bskyb)

"One voice did become too powerful and we are only now beginning to grasp the degree to which our democracy was being damaged by a dominant newspaper group which, almost inexplicably, adopted the tactics of the Stasi and all of its equally disreputable forerunners".

(Lord David Puttnam, Labour peer and chairman of the Joint Parliamentary Scrutiny Committee for the 2003 Communications Act)

News of the World and phone hacking – open thread (http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2011/jul/10/phone-hacking-open-thread)

Burgers aan het woord.

Mijn standpunt: kapitalisme is ontaard in de plutocratie, de geldheerschappij, waarin geld eerste idee, waarde en doel is. De strijd daartegen is de ware "botsing der beschavingen" - tussen aanhalingstekens eerstens omdat de plutocratie niets met beschaving te maken heeft. Kapitalisme en media is daar een onderdeel van. Dit is een groot probleem in onze wereld. Het is onze taak om media aan de macht van de machthebbers van de geldheerschappij te onttrekken.
Als basistheorie en ideaal stel ik Jürgen Habermas, Theorie van het communicatieve handelen voor.

.

mrz

10-07-11, 12:59

Olive Yao

11-07-11, 22:16

Het schandaal breidt zich uit.

Ook andere kranten van R. Murdoch zijn erbij betrokken:

News International papers targeted Gordon Brown (http://www.guardian.co.uk/media/2011/jul/11/phone-hacking-news-international-gordon-brown)

Brown was targeted during a period of more than 10 years, both as chancellor of the exchequer and as prime minister. (...)

Brown joins a long list of Labour politicians who are known to have been targeted by private investigators working for News International, including the former prime minister Tony Blair and his media adviser Alastair Campbell, the former deputy prime minister John Prescott and his political adviser Joan Hammell, Peter Mandelson as trade secretary, Jack Straw and David Blunkett as home secretaries, Tessa Jowell as media secretary and her special adviser Bill Bush, and Chris Bryant as minister for Europe.

The sheer scale of the data assault on Brown is unusual, with evidence of attempts to obtain his legal, financial, tax, medical and police records as well as to listen to his voicemail. All of these incidents are linked to media organisations. In many cases, there is evidence of a link to News International.

Op Wikipedia een nuttig overzicht:

News of the World phone hacking affair (http://en.wikipedia.org/wiki/News_of_the_World_phone_hacking_affair)

Zowel journalisten van de Guardian als van de New York Times hebben dit onderzocht.

video (http://www.guardian.co.uk/media/video/2011/jul/07/news-of-the-world-phone-hacking-nick-davies-rupert-murdoch-video)

met Nick Davies van de Guardian

"To me, it isn't a story about journalists behaving badly; it's a story about the power elite".

.

Olive Yao

17-07-11, 20:06

Rebekah Brooks arrested over phone-hacking allegations (http://www.guardian.co.uk/media/2011/jul/17/rebekah-brooks-arrested-phone-hacking-allegations)

Murdochs fight to stay afloat in US as sharks circle News Corp (http://www.guardian.co.uk/media/2011/jul/16/rupert-murdoch-news-corp-profits)

Klinkt goed, maar vraag me af of dit een storm in een glas water zal blijken te zijn.

.

Olive Yao

26-07-11, 14:52

'En nu nog Murdoch zelf weg'

Thomas von der Dunk, Volkskrant donderdag 21 juli 2011

Het afluisterschandaal in Engeland is het onvermijdelijke product van Rupert Murdochs machtsbegeerte. Net als andere autocraten zal ook Murdoch zijn imperium in elkaar zien storten.

Als politici klagen dat ze er slecht vanaf komen in de pers, en dat de pers veel te machtig is, dan ligt dat meestal aan de politici zelf. Slechts bij twee Westeuropese landen is de verhouding tussen beide uitgesproken ongezond, en bestaat er reden tot ongerustheid: in Italië en in Engeland.

In Engeland had Robert Murdoch met zijn schandaalpers de afgelopen decennia zo'n monopoliepositie weten te verwerven, dat geen politicus zich meer kon veroorloven iets te doen wat hem niet beviel. Iedereen die hem een strobreed in de weg durfde te leggen, werd publiekelijk vernietigd, zodat uiteindelijk Westminster op een aantal terreinen die hij voor zijn eigen financiële belangen wezenlijk achtte, naar zijn pijpen danste - ongeacht of door de Tory's of door Labour werd geregeerd.

Murdoch heeft er daardoor zonder twijfel zeer sterk toe bijgedragen dat het thatcheriaanse neoliberalisme niet alleen kom opkomen, maar ook de Britten zo lang in zijn fatale greep heeft kunnen houden, met het ongelimiteerde roofkapitalisme als uitkomst dat in 2008 tot de kredietcrisis heeft geleid. Zelf vormt hij immers het gewetenloze roofdier bij uitstek.

[Berlusconi]

Geldhaaien
Maar nu beginnen de Empires of Evil van beiden eindelijk te wankelen.

[meer Berlusconi]

En dan Engeland. Het imperium van Murdoch was (...) gebaseerd (...) op angst. En de ban van de angst is nu doorbroken, waarna hij plots geen vrienden blijkt te hebben. Niemand kroop voor hem uit genegenheid, en juist omdat zij zolang gedwongen waren om voor hem te kruipen, is, nu zijn troon dan toch wankelt, de zoete wraakzucht zo bijzonder groot.

Dat is iets wat alle autocraten onderschatten, die door het byzantinisme van de bangerikken in een droomwereld van onaantastbaarheid zijn gaan leven. De schok is dan ook groot als de dreiging is uitgewerkt.

Nooit hebben we dat zo mooi live op tv kunnen zien, als tijdens de Roemeense Bloedkerst van 1989: toen de massa's die bijeen waren geroepen om hem toe te juichen zich plots tegen hem keerden, wist Ceaucescu niet wat hem overkwam. En hij heeft het in de paar dagen die hem nog tot zijn liquidatie restten, vermoedelijk ook niet alsnog begrepen.

Murdochs aanvankelijke luchthartigheid toen het schandaal net was losgebarsten, werkt nu als een boemerang. Het offeren van steeds hogere pionnen door die achter de tralies te laten verdwijnen, helpt hem niet meer: de vallende domineestenen komen onafwendbaar steeds dichterbij.

Eergisteren moest hij zelf in het Lagerhuis verschijnen. Het was een en al sorry, hij had met schaamte vernomen wat zijn jongste bedienden volstrekt eigenmachtig hadden uitgespookt, en hij wist natuurlijk helemaal van niets.

Elke politicus die de afgelopen decennia door zulk 'geheugenverlies' geplaagd werd, is steevast in Murdochs eigen bladen weggehoond. Noch het Britse parlement, noch de Britse politie (of wat daarvan straks nog over is) zou een knip voor de neus waard zijn, als zijn leugens worden geloofd. Het afluisterschandaal vormt het directe, en bijna in darwinistische zin onvermijdelijke, product van de uit Murdochs eigen hebzucht en machtsbegeerte voortgekomen bedrijfscultuur van zijn mediamiljardenbedrijf.

'The bug stops here', aldus ooit Harry Truman: ik ben eindverantwoordelijk. Dat geldt ook voor Murdoch - en alleen een totale liquidatie van zijn imperium zal nu nog het rechtsgevoel kunnen bevredigen.

.