MO_NL
25-06-10, 17:12
Er zijn een aantal belangrijke parallellen tussen hiphop en de islam. Beide zijn zowel in stadsbuurten als buitenwijken te vinden. Beide komen voor in gevangenissen, en ook in de vrije wereld. Beide bevinden zich binnen de gemeenschap. Beide komen voor in de rapmuziek. Beide bieden een kleurrijk spektakel van persoonlijkheden, huidskleuren en culturele diversiteit. Beide zijn levenswijzen omarmd door miljoenen over de hele wereld.
Hiphop en de islam ontmoetten elkaar vroeg in de geschiedenis van rap toen jonge dichters de leer van Malcolm X (ook bekend als El-Hajj Malik El-Shabazz) begonnen te omarmen. Rakim was de eerste en meest bekende rapper die openlijk de leer van de islam beleed, en op een gegeven moment rapte hij zelfs onder de naam ‘Allah Rakim’ (of Zonnegod.) Public Enemy noemde de prediker Louis Farrakhan in nummers als ‘Don't Believe The Hype’: “Een volgeling van Farrakhan / zeg niet dat je me begrijpt / totdat je de man hoort.” En KRS deed in 1988 een beroemde ‘bewaak het huis’ foto van Malcolm X na op de hoes van ‘Met alle nodige middelen’ van Boogie Down Productions.
Tijdens deze progressieve periode in de hiphop geschiedenis spraken rappers niet alleen maar over de islam - ze beleefden die.
“De hele islam heeft een zeer positief en progressief effect op hiphop. Islamitische beginselen als liefde, eenheid, en streven naar zelfstandigheid hebben de overhand als onderwerp, vandaar de renaissance van de vroege jaren ’90 tot nu,” zegt Jan Sean van Medinah Entertainment, een integraal bedrijf dat de productie heeft verzorgd voor Mary J. Blige, Janet Jackson, Justin Beiber, en nog velen meer. “Hiphop zelf werd geboren met hetzelfde principe. Kijk naar Russell Simmons en Def Jam, Prince en J Rap A Lot [Records], Diddy en Bad Boy, Master P en No Limit en ga zo maar door,” voegt hij eraan toe.
Terwijl de meeste artiesten de islamitische dogma’s niet volledig onderschreven, omarmden in de jaren ‘80 en ‘90 van de vorige eeuw velen de islamitische leer, evenals verschillende sekten van de godsdienst zoals de Nation of Islam, de 5 Procent Nation, en zelfs orthodoxe islam. Rappers zoals de in de jaren ‘90 populaire groep Brand Nubian richtten zich bij het gebed naar het oosten, lazen de dagelijkse ‘gebedsrollen’ en streefden naar een rechtvaardig leven. Het was een periode van emancipatie in de rap, en een kunstenaar uit de vroege periode, King Sun, beschreef hem als ‘rechtvaardig, maar meedogenloos.’ Activisten zoals Conrad ‘De hiphop prediker’ Mohammed maakten de hiphop generatie het hof en moedigden hen aan tot grotere sociale en politieke betrokkenheid.
De oproep is heel simpel, zegt prediker Sharieff Mohammed, het hoofd van de defensie - en veiligheidsdienst van de Nation of Islam, ‘de vrucht van de islam.’
“We gebruiken je verleden niet tegen je,” zegt hij openhartig. “De inspiratie is om je te vertellen dat we allemaal kinderen van God zijn. En God drinkt niet, God verkoopt geen drugs, God toont geen disrespect voor vrouwen. Je kan nu hun aandacht krijgen en nu kun je ze iets leren. Maar de meesten gaan niet naar de kerk, ze bevinden zich allemaal in een negatieve omgeving. En we waarderen hen en er zijn positieve dingen die je in de gemeenschap kunt doen.”
Lupe Fiasco’s “Muhammad Walks,” een antwoord op Kanye West’s hit “Jesus Walks.”
De handelswaarde van de islam binnen de hiphop taande toen de zogenaamde ‘bewuste’ rap plaats maakte voor de ‘gangster rap’ (ook bekend als ‘de werkelijkheid rap.’)
Toch is het spel niet veranderd voor door hiphop beïnvloede leden van de ‘Nation of Islam.’ Jesse Brother Mohammed, een media-expert en lid van de Nation of Islam, zegt dat hiphop niet apolitiek is geworden zoals gangster muziek suggereert. Mensen zijn alleen maar moe van wat hij noemt ‘Poli - trucs.’
“Laten we eerlijk zijn. Wanneer jongeren het woord ‘politiek’ horen denken ze onmiddellijk aan bedrog, corruptie, en blanken met dassen die macht uitdrukken,” vertelt Broeder Jesse. “Maar als we de tijd namen om woorden voor onszelf te definiëren, zouden we zien dat politiek het gebruik inhoudt van intriges of strategie bij het verkrijgen van een machtspositie zoals in het bedrijfsleven, de universiteit, enz. Politisering is dus een onderdeel van ons dagelijks leven. De daden van de Amerikaanse regering evenwel, door vele kunstenaars in hun liederen belicht, hebben de jeugd weer een doof oor doen toekeren aan de politiek omdat we ziek zijn van deze oude orde der dingen. Toch moeten we zorgen dat we de macht hebben om het begin van een nieuw paradigma in alles, van politiek tot onderwijs, in te brengen.
Broeder Jesse stelt dat de ‘overweldigende steun’ van de Hip - Hop generatie voor president Barack Obama bewijst dat het genre en zijn volgelingen niet zo apathisch en pessimistisch zijn als een deel van haar muziek doet vermoeden.
“Het is door de verkiezing van president Barack Obama duidelijk dat Hip - Hop nog steeds grote macht heeft om de massa’s in beweging te brengen voor welke sterke zaak dan ook, maar het grootste verschil dat ik zie tussen de vroege dagen en nu is het gebrek aan eenheid en een duidelijke agenda,” legt Broeder Jesse uit. “Sommige van onze zwarte organisaties hebben nauwelijks een jeugdafdeling en zoeken zelden de hulp van artiesten omdat ze te druk bezig zijn hen te veroordelen voor bepaalde teksten. We moeten de gemeenschappelijke noemer vinden en de twee weer verenigen.”
De toekomst voor de islam en Hip - Hop is veelbelovend, hoewel de massale populariteit van veel minder cerebrale rap muziek iets anders suggereert. Jay Electronica (ook bekend als Je’Ri Allah) en Lupe Fiasco (geboren als moslim onder de naam Muhammad Wasalu Jaco) zijn enkele van de meest vooraanstaande en alom gerespecteerde rappers die openlijk de islam omarmen in hun leven en tijden. Maar er zijn subtielere volgelingen, zoals Q-Tip, Rakim, Talib Kweli, Freeway, Mos Def, Common, Lupe Fiasco, Beanie Sigel, NYOIL, Immortal Technique, Akon, Killer Mike, en vele anderen.
Jay Electronica zegt: “Ja, [ik ben een praktiserend moslim]. Islam is een woord en het betekent ‘verlangen, streven en onderwerping aan de wil van Allah.’ Allah is gewoon een term voor ‘God’ of ‘'Opperste Godheid,’ dus in de ware definitie van wat het woord - ja, ik belijd het. In de ware definitie van het jodendom, belijd ik die ook. U begrijpt wat ik zeg? Ik ben niet per se een aanhanger van rituele en georganiseerde ideologie die niet is geworteld in de principes van wat het ding in werkelijkheid is.”
Snoop Dogg spreekt op Dag van de 2009 Verlosser
Minister Louis Farrakhan, de nationale vertegenwoordiger van de Nation of Islam, heeft eerder gezegd dat rappers opkomende zaden zijn die zich opduwen uit de aarde van leiderschap.
“Ja, ze zijn leiders tegen wil en dank omdat ze de generatiekloof vormen. En er is een kloof tussen de ‘leiders’ en de massa armen van de natie. Over het gesproken woord dat rap wordt genoemd: in het begin was het Woord bij God en het woord kreeg kracht en macht,” zegt Farrakhan. “Dus deze jonge mannen en vrouwen die in de kloof staan gaan nu het gesprek aan met jonge mensen die niet luisteren naar hun familie, die niet naar school willen gaan, die niet luisteren naar predikers, niets geven om de politiek - dus, geef me 50 Cent. Geef me de rapper. Nu is dat de leider van vandaag en morgen en waar ik mijn best voor doe om onze broeders en zusters in Hip-Hop is te laten zien is dat ze het oor van jongeren over de hele wereld hebben.”
Farrakhan zegt dat rappers nog steeds de griotten vertegenwoordigen die ooit het woord in Afrika doorgaven, en dat hun verbinding met gekleurde mensen ongeëvenaard is.
“De zwarte mensen luisteren niet naar hun predikers. Ze luisteren niet naar hun politici, ze luisteren naar hun rappers,” zegt Farrakhan.
Invloed op dat niveau heeft macht - dus, wat zullen kunstenaars die de islam aanvaarden in de komende jaren voor jonge oren prediken? Er kan geen twijfel over bestaan dat de ‘5 Procent Nation’ en de leer van zwarte radicalen invloed hadden op de gouden politieke tijd van de rap, maar zal de door de islam geinspireerde rap ooit terug te keren naar de inhoud van vóór 1995?
Interessant genoeg straalt de monotheïstische religie die bekend staat als de islam nog steeds door in de teksten van vandaag - alleen in een andere vorm. Zoals bij zangeres Erykah Badu die haar Hip - Hop beleving openstelde voor de cultuur door te zingen ‘Alhamdulillah’ (‘alle lof behoort aan Allah’) in het stuk ‘The Healer,’ kunnen gladde Arabische termen aan de gemiddelde Engelse luisteraar voorbijgaan.
Busta Rhymes spreekt over de islam.
Bron: Maroc.NL / Beeld: Maroc.NL
Hiphop en de islam ontmoetten elkaar vroeg in de geschiedenis van rap toen jonge dichters de leer van Malcolm X (ook bekend als El-Hajj Malik El-Shabazz) begonnen te omarmen. Rakim was de eerste en meest bekende rapper die openlijk de leer van de islam beleed, en op een gegeven moment rapte hij zelfs onder de naam ‘Allah Rakim’ (of Zonnegod.) Public Enemy noemde de prediker Louis Farrakhan in nummers als ‘Don't Believe The Hype’: “Een volgeling van Farrakhan / zeg niet dat je me begrijpt / totdat je de man hoort.” En KRS deed in 1988 een beroemde ‘bewaak het huis’ foto van Malcolm X na op de hoes van ‘Met alle nodige middelen’ van Boogie Down Productions.
Tijdens deze progressieve periode in de hiphop geschiedenis spraken rappers niet alleen maar over de islam - ze beleefden die.
“De hele islam heeft een zeer positief en progressief effect op hiphop. Islamitische beginselen als liefde, eenheid, en streven naar zelfstandigheid hebben de overhand als onderwerp, vandaar de renaissance van de vroege jaren ’90 tot nu,” zegt Jan Sean van Medinah Entertainment, een integraal bedrijf dat de productie heeft verzorgd voor Mary J. Blige, Janet Jackson, Justin Beiber, en nog velen meer. “Hiphop zelf werd geboren met hetzelfde principe. Kijk naar Russell Simmons en Def Jam, Prince en J Rap A Lot [Records], Diddy en Bad Boy, Master P en No Limit en ga zo maar door,” voegt hij eraan toe.
Terwijl de meeste artiesten de islamitische dogma’s niet volledig onderschreven, omarmden in de jaren ‘80 en ‘90 van de vorige eeuw velen de islamitische leer, evenals verschillende sekten van de godsdienst zoals de Nation of Islam, de 5 Procent Nation, en zelfs orthodoxe islam. Rappers zoals de in de jaren ‘90 populaire groep Brand Nubian richtten zich bij het gebed naar het oosten, lazen de dagelijkse ‘gebedsrollen’ en streefden naar een rechtvaardig leven. Het was een periode van emancipatie in de rap, en een kunstenaar uit de vroege periode, King Sun, beschreef hem als ‘rechtvaardig, maar meedogenloos.’ Activisten zoals Conrad ‘De hiphop prediker’ Mohammed maakten de hiphop generatie het hof en moedigden hen aan tot grotere sociale en politieke betrokkenheid.
De oproep is heel simpel, zegt prediker Sharieff Mohammed, het hoofd van de defensie - en veiligheidsdienst van de Nation of Islam, ‘de vrucht van de islam.’
“We gebruiken je verleden niet tegen je,” zegt hij openhartig. “De inspiratie is om je te vertellen dat we allemaal kinderen van God zijn. En God drinkt niet, God verkoopt geen drugs, God toont geen disrespect voor vrouwen. Je kan nu hun aandacht krijgen en nu kun je ze iets leren. Maar de meesten gaan niet naar de kerk, ze bevinden zich allemaal in een negatieve omgeving. En we waarderen hen en er zijn positieve dingen die je in de gemeenschap kunt doen.”
Lupe Fiasco’s “Muhammad Walks,” een antwoord op Kanye West’s hit “Jesus Walks.”
De handelswaarde van de islam binnen de hiphop taande toen de zogenaamde ‘bewuste’ rap plaats maakte voor de ‘gangster rap’ (ook bekend als ‘de werkelijkheid rap.’)
Toch is het spel niet veranderd voor door hiphop beïnvloede leden van de ‘Nation of Islam.’ Jesse Brother Mohammed, een media-expert en lid van de Nation of Islam, zegt dat hiphop niet apolitiek is geworden zoals gangster muziek suggereert. Mensen zijn alleen maar moe van wat hij noemt ‘Poli - trucs.’
“Laten we eerlijk zijn. Wanneer jongeren het woord ‘politiek’ horen denken ze onmiddellijk aan bedrog, corruptie, en blanken met dassen die macht uitdrukken,” vertelt Broeder Jesse. “Maar als we de tijd namen om woorden voor onszelf te definiëren, zouden we zien dat politiek het gebruik inhoudt van intriges of strategie bij het verkrijgen van een machtspositie zoals in het bedrijfsleven, de universiteit, enz. Politisering is dus een onderdeel van ons dagelijks leven. De daden van de Amerikaanse regering evenwel, door vele kunstenaars in hun liederen belicht, hebben de jeugd weer een doof oor doen toekeren aan de politiek omdat we ziek zijn van deze oude orde der dingen. Toch moeten we zorgen dat we de macht hebben om het begin van een nieuw paradigma in alles, van politiek tot onderwijs, in te brengen.
Broeder Jesse stelt dat de ‘overweldigende steun’ van de Hip - Hop generatie voor president Barack Obama bewijst dat het genre en zijn volgelingen niet zo apathisch en pessimistisch zijn als een deel van haar muziek doet vermoeden.
“Het is door de verkiezing van president Barack Obama duidelijk dat Hip - Hop nog steeds grote macht heeft om de massa’s in beweging te brengen voor welke sterke zaak dan ook, maar het grootste verschil dat ik zie tussen de vroege dagen en nu is het gebrek aan eenheid en een duidelijke agenda,” legt Broeder Jesse uit. “Sommige van onze zwarte organisaties hebben nauwelijks een jeugdafdeling en zoeken zelden de hulp van artiesten omdat ze te druk bezig zijn hen te veroordelen voor bepaalde teksten. We moeten de gemeenschappelijke noemer vinden en de twee weer verenigen.”
De toekomst voor de islam en Hip - Hop is veelbelovend, hoewel de massale populariteit van veel minder cerebrale rap muziek iets anders suggereert. Jay Electronica (ook bekend als Je’Ri Allah) en Lupe Fiasco (geboren als moslim onder de naam Muhammad Wasalu Jaco) zijn enkele van de meest vooraanstaande en alom gerespecteerde rappers die openlijk de islam omarmen in hun leven en tijden. Maar er zijn subtielere volgelingen, zoals Q-Tip, Rakim, Talib Kweli, Freeway, Mos Def, Common, Lupe Fiasco, Beanie Sigel, NYOIL, Immortal Technique, Akon, Killer Mike, en vele anderen.
Jay Electronica zegt: “Ja, [ik ben een praktiserend moslim]. Islam is een woord en het betekent ‘verlangen, streven en onderwerping aan de wil van Allah.’ Allah is gewoon een term voor ‘God’ of ‘'Opperste Godheid,’ dus in de ware definitie van wat het woord - ja, ik belijd het. In de ware definitie van het jodendom, belijd ik die ook. U begrijpt wat ik zeg? Ik ben niet per se een aanhanger van rituele en georganiseerde ideologie die niet is geworteld in de principes van wat het ding in werkelijkheid is.”
Snoop Dogg spreekt op Dag van de 2009 Verlosser
Minister Louis Farrakhan, de nationale vertegenwoordiger van de Nation of Islam, heeft eerder gezegd dat rappers opkomende zaden zijn die zich opduwen uit de aarde van leiderschap.
“Ja, ze zijn leiders tegen wil en dank omdat ze de generatiekloof vormen. En er is een kloof tussen de ‘leiders’ en de massa armen van de natie. Over het gesproken woord dat rap wordt genoemd: in het begin was het Woord bij God en het woord kreeg kracht en macht,” zegt Farrakhan. “Dus deze jonge mannen en vrouwen die in de kloof staan gaan nu het gesprek aan met jonge mensen die niet luisteren naar hun familie, die niet naar school willen gaan, die niet luisteren naar predikers, niets geven om de politiek - dus, geef me 50 Cent. Geef me de rapper. Nu is dat de leider van vandaag en morgen en waar ik mijn best voor doe om onze broeders en zusters in Hip-Hop is te laten zien is dat ze het oor van jongeren over de hele wereld hebben.”
Farrakhan zegt dat rappers nog steeds de griotten vertegenwoordigen die ooit het woord in Afrika doorgaven, en dat hun verbinding met gekleurde mensen ongeëvenaard is.
“De zwarte mensen luisteren niet naar hun predikers. Ze luisteren niet naar hun politici, ze luisteren naar hun rappers,” zegt Farrakhan.
Invloed op dat niveau heeft macht - dus, wat zullen kunstenaars die de islam aanvaarden in de komende jaren voor jonge oren prediken? Er kan geen twijfel over bestaan dat de ‘5 Procent Nation’ en de leer van zwarte radicalen invloed hadden op de gouden politieke tijd van de rap, maar zal de door de islam geinspireerde rap ooit terug te keren naar de inhoud van vóór 1995?
Interessant genoeg straalt de monotheïstische religie die bekend staat als de islam nog steeds door in de teksten van vandaag - alleen in een andere vorm. Zoals bij zangeres Erykah Badu die haar Hip - Hop beleving openstelde voor de cultuur door te zingen ‘Alhamdulillah’ (‘alle lof behoort aan Allah’) in het stuk ‘The Healer,’ kunnen gladde Arabische termen aan de gemiddelde Engelse luisteraar voorbijgaan.
Busta Rhymes spreekt over de islam.
Bron: Maroc.NL / Beeld: Maroc.NL