WEBMASTER1
02-07-10, 14:20
Dat de Koran net als Mein Kamp antisemitisch zou zijn, zoals Wilders suggereert, betwijfelt islamoloog prof. dr. P.S. van Koningsveld. Lange tijd gold voor Joden juist het 'Pact van Bescherming'. Een pact gebaseerd op de Koran.
Bij de vroegste expansie van de macht van de islam naar buiten het Arabische schiereiland - in de nadagen van Mohammeds optreden als religieus en staatkundig leider - werd een beleid geformuleerd over christelijke en joodse gemeenschappen in het veroverd gebied. Dit beleid vormde de grondslag voor de latere betrekkingen tussen de islamitische overheid enerzijds en haar christelijke en joodse onderdanen anderzijds.
De kern van dit beleid wordt vertolkt door een vers in de Koran IX: 29: 'Bestrijdt, onder hen aan wie het Boek gegeven is, degenen die niet geloven in Allah, noch in de Laatste Dag, die niet verbieden wat Allah en Zijn Boodschapper hebben verboden en die de religie van de Waarheid niet volgen, totdat zij de hoofdelijke belasting betalen uit erkenning van superioriteit en zij in een staat van onderwerping verkeren.'
Pact van Bescherming
Dit vers was voor islamitische juristen het centrale gegeven op basis waarvan zij, door de geschiedenis van de islam heen, de doctrine van het ´Pact van Bescherming´ ontwikkelden, dat tussen de islamitische autoriteiten en de onderworpen christelijke en joodse gemeenschappen werd geacht te bestaan.
Het vers - en zijn doorwerking in het islamitische recht - vormde tegelijkertijd het meest kardinale verschil ten opzichte van de juridische positie van joden onder christelijk bestuur, welke namelijk, zoals bekend, op geen enkel vers uit het Nieuwe Testament kon worden gebaseerd. Integendeel. In zijn vergelijkend-historische studie over de positie van joden onder islamitisch en christelijk bestuur, ziet Mark Cohen hierin de belangrijkste oorzaak van de relatief gunstiger lotgevallen van joden in de islamitische ten opzichte van de christelijke wereld. Joden (trouwens ook christenen) werden, daar waar de islamitische Wet heerste, beschermd door een duidelijke bepaling ontleend aan de Koran zelf.
Kalief Umar
Nadere bepalingen die aan het voornoemde richting gaven en onder sommige omstandigheden ook een inbreuk op hun positie konden meebrengen, werden op basis van bronnen buiten de Koran ontwikkeld. Daar waren allereerst de Stipulaties van Umar, een lijst van voorwaarden die de tweede opvolger van Mohammed, Kalief Umar, aan verdragen met onderworpen voor niet-islamitische gemeenschappen zou hebben verbonden. Deze Stipulaties zouden, als uitwerkingen en toevoegingen aan de koranische grondgedachte van de hoofdelijke belasting en het bijbehorende Pact, een belangrijke rol in het islamitisch recht spelen. De Stipulaties omvatten bijvoorbeeld specifieke regels voor kleding van niet-moslims, restricties op het manifesteren van niet-islamitische rituelen en symbolen in de openbare ruimte, evenals op de restauratie en nieuwbouw van kerken en synagogen.
Lees hier verder
(http://wereldjournalisten.nl/artikel/2010/07/02/is_de_koran_een_mein_kampf/)
__________________
Oorspronkelijk geplaatst op forums.ansaar.nl
Bij de vroegste expansie van de macht van de islam naar buiten het Arabische schiereiland - in de nadagen van Mohammeds optreden als religieus en staatkundig leider - werd een beleid geformuleerd over christelijke en joodse gemeenschappen in het veroverd gebied. Dit beleid vormde de grondslag voor de latere betrekkingen tussen de islamitische overheid enerzijds en haar christelijke en joodse onderdanen anderzijds.
De kern van dit beleid wordt vertolkt door een vers in de Koran IX: 29: 'Bestrijdt, onder hen aan wie het Boek gegeven is, degenen die niet geloven in Allah, noch in de Laatste Dag, die niet verbieden wat Allah en Zijn Boodschapper hebben verboden en die de religie van de Waarheid niet volgen, totdat zij de hoofdelijke belasting betalen uit erkenning van superioriteit en zij in een staat van onderwerping verkeren.'
Pact van Bescherming
Dit vers was voor islamitische juristen het centrale gegeven op basis waarvan zij, door de geschiedenis van de islam heen, de doctrine van het ´Pact van Bescherming´ ontwikkelden, dat tussen de islamitische autoriteiten en de onderworpen christelijke en joodse gemeenschappen werd geacht te bestaan.
Het vers - en zijn doorwerking in het islamitische recht - vormde tegelijkertijd het meest kardinale verschil ten opzichte van de juridische positie van joden onder christelijk bestuur, welke namelijk, zoals bekend, op geen enkel vers uit het Nieuwe Testament kon worden gebaseerd. Integendeel. In zijn vergelijkend-historische studie over de positie van joden onder islamitisch en christelijk bestuur, ziet Mark Cohen hierin de belangrijkste oorzaak van de relatief gunstiger lotgevallen van joden in de islamitische ten opzichte van de christelijke wereld. Joden (trouwens ook christenen) werden, daar waar de islamitische Wet heerste, beschermd door een duidelijke bepaling ontleend aan de Koran zelf.
Kalief Umar
Nadere bepalingen die aan het voornoemde richting gaven en onder sommige omstandigheden ook een inbreuk op hun positie konden meebrengen, werden op basis van bronnen buiten de Koran ontwikkeld. Daar waren allereerst de Stipulaties van Umar, een lijst van voorwaarden die de tweede opvolger van Mohammed, Kalief Umar, aan verdragen met onderworpen voor niet-islamitische gemeenschappen zou hebben verbonden. Deze Stipulaties zouden, als uitwerkingen en toevoegingen aan de koranische grondgedachte van de hoofdelijke belasting en het bijbehorende Pact, een belangrijke rol in het islamitisch recht spelen. De Stipulaties omvatten bijvoorbeeld specifieke regels voor kleding van niet-moslims, restricties op het manifesteren van niet-islamitische rituelen en symbolen in de openbare ruimte, evenals op de restauratie en nieuwbouw van kerken en synagogen.
Lees hier verder
(http://wereldjournalisten.nl/artikel/2010/07/02/is_de_koran_een_mein_kampf/)
__________________
Oorspronkelijk geplaatst op forums.ansaar.nl