Hatert
20-08-10, 14:06
De rok is een uiting van vrouwelijkheid
Welke betekenis heeft religieuze kleding in verschillende godsdiensten? Gelovigen vertellen wat zij dragen en waarom. Vandaag Arida Harskamp, hersteld-hervormd: „Ik ga niet meer in het zwart naar de kerk.”
http://www.trouw.nl/multimedia/dynamic/00323/499304_210996_jpeg_323770d.jpg
'Ik houd van rood. Toch zal je me niet in een rode jurk zien rondlopen.'© FOTO MAARTJE GEELS
Van kleins af aan draagt Arida Harskamp rokken. „Ik geloof dat de Bijbel dat van mij vraagt, al kan ik geen zinnetje aanwijzen waar het zou staan.”
De rokken hoeven van Harskamp (58) niet tot de enkels te reiken, maar ze moeten wel een ’behoorlijke lengte’ hebben. Langzaam trekt ze haar bruine rok omhoog tot zo’n vijf centimeter onder haar knieën. „Een kortere rok dan dit zou ik nooit dragen”, zegt ze. „Maar”, voegt ze toe, „je hebt met mij wel te maken met een super-refo. Bij ons in de Hersteld Hervormde Kerk zijn er ook vrouwen die kortere rokken aanhebben.”
Harskamp heeft twaalf kinderen. Al haar dochters dragen rokken. „Als ze op zichzelf gaan wonen, hebben we er geen zeggenschap meer over, maar hier in huis is de broek taboe.”
De rok is een uiting van vrouwelijkheid, want God heeft mannen en vrouwen niet voor niets verschillend geschapen, zo gelooft Harskamp. Bij vrouwelijkheid hoort ook het lange haar dat ze in een knot op haar hoofd heeft gebonden. „Ik draag het nooit los, want dat hoort niet. Wel staat in 1 Korintiërs 11 dat lang haar een sieraad is voor de vrouw.”
Haar lange haar is meteen ook haar enige sieraad, zegt Harskamp. „Soms draag ik een speld om mijn blouse wat verder dicht te kunnen maken en heel af en toe een broche.” Versiersels zijn volgens haar niet gewenst, want in de Bijbel staat dat schoonheid niet gezocht moet worden in goud en zilver, maar in een ’zachtmoedige geest’. Zelfs haar trouwring heeft ze jaren geleden weggedaan, omdat ze toen geloofde dat het hoogmoedig was er een te dragen. „Maar dat zie ik nu als een dwaling.”
Harskamp kleedt zich sober en maakt zich nooit op. Toch is ze de laatste jaren wat vrijer geworden in haar uiterlijkheden: „Toen ik de Heere Jezus vijftien jaar geleden écht heb leren kennen en vrede met God heb gevonden, kon ik de strikte regels die ik naleefde wat meer loslaten.
„Ik ga bijvoorbeeld niet meer in het zwart naar de kerk, zoals veel oud-gereformeerden nog doen.” Tegenwoordig combineert ze meestal donkere rokken met lichte blouses, of omgekeerd. „Maar er zitten wel grenzen aan. Ik houd van rood. Toch zal je me niet in een rode jurk zien rondlopen.”
Op sommige punten typeert Harskamp zichzelf dan weer als extreem in vergelijking met haar geloofsgenoten. „Ik ga niet zwemmen, ook al houd ik er wel van”, vertelt ze. Het is volgens haar niet de bedoeling dat mannen en vrouwen zo schaars gekleed in elkaars nabijheid zijn.
„Misschien dat ik wel zou gaan als er aparte tijden waren waarop alleen vrouwen in het zwembad mogen zijn”, denkt ze. „Zolang dat niet het geval is, beschouw ik het als een zonde om te gaan zwemmen.”
Mensen hebben kleding van God gekregen vanwege de zondeval van Adam en Eva, gelooft Harskamp. Vóór de eerste zonde waren Adam en Eva naakt, en zij schaamden zich daar niet voor, staat in bijbelboek Genesis.
„De mens neigt altijd naar het kwade, want alle mensen zijn zondaren”, zegt Harskamp. Aan de andere kant ziet ze het dragen van kleren als een voorrecht dat we aan God te danken hebben, omdat kleding bescherming biedt tegen de weersomstandigheden.
Voor sommigen is Harskamp herkenbaar als christen gekleed, iets wat ze als fijn ervaart: „Mijn kleding is voor mij heel gewoon. Ik vind het prettig als mensen zien dat ik christen ben, omdat ik me niet wil schamen voor de Koning die ik dien. Want hij heeft zijn leven voor mij gegeven.”
Het is voor Harskamp belangrijk om zich te kleden zoals ze gelooft dat God dat van haar vraagt. „Maar het geloof in God staat voorop.
„Ik vind het belangrijker dat iemand eerlijk is, zijn naaste liefheeft en de Heere Jezus kent. In dat opzicht is de manier waarop iemand zich kleedt, ondergeschikt.”
Trouw
Welke betekenis heeft religieuze kleding in verschillende godsdiensten? Gelovigen vertellen wat zij dragen en waarom. Vandaag Arida Harskamp, hersteld-hervormd: „Ik ga niet meer in het zwart naar de kerk.”
http://www.trouw.nl/multimedia/dynamic/00323/499304_210996_jpeg_323770d.jpg
'Ik houd van rood. Toch zal je me niet in een rode jurk zien rondlopen.'© FOTO MAARTJE GEELS
Van kleins af aan draagt Arida Harskamp rokken. „Ik geloof dat de Bijbel dat van mij vraagt, al kan ik geen zinnetje aanwijzen waar het zou staan.”
De rokken hoeven van Harskamp (58) niet tot de enkels te reiken, maar ze moeten wel een ’behoorlijke lengte’ hebben. Langzaam trekt ze haar bruine rok omhoog tot zo’n vijf centimeter onder haar knieën. „Een kortere rok dan dit zou ik nooit dragen”, zegt ze. „Maar”, voegt ze toe, „je hebt met mij wel te maken met een super-refo. Bij ons in de Hersteld Hervormde Kerk zijn er ook vrouwen die kortere rokken aanhebben.”
Harskamp heeft twaalf kinderen. Al haar dochters dragen rokken. „Als ze op zichzelf gaan wonen, hebben we er geen zeggenschap meer over, maar hier in huis is de broek taboe.”
De rok is een uiting van vrouwelijkheid, want God heeft mannen en vrouwen niet voor niets verschillend geschapen, zo gelooft Harskamp. Bij vrouwelijkheid hoort ook het lange haar dat ze in een knot op haar hoofd heeft gebonden. „Ik draag het nooit los, want dat hoort niet. Wel staat in 1 Korintiërs 11 dat lang haar een sieraad is voor de vrouw.”
Haar lange haar is meteen ook haar enige sieraad, zegt Harskamp. „Soms draag ik een speld om mijn blouse wat verder dicht te kunnen maken en heel af en toe een broche.” Versiersels zijn volgens haar niet gewenst, want in de Bijbel staat dat schoonheid niet gezocht moet worden in goud en zilver, maar in een ’zachtmoedige geest’. Zelfs haar trouwring heeft ze jaren geleden weggedaan, omdat ze toen geloofde dat het hoogmoedig was er een te dragen. „Maar dat zie ik nu als een dwaling.”
Harskamp kleedt zich sober en maakt zich nooit op. Toch is ze de laatste jaren wat vrijer geworden in haar uiterlijkheden: „Toen ik de Heere Jezus vijftien jaar geleden écht heb leren kennen en vrede met God heb gevonden, kon ik de strikte regels die ik naleefde wat meer loslaten.
„Ik ga bijvoorbeeld niet meer in het zwart naar de kerk, zoals veel oud-gereformeerden nog doen.” Tegenwoordig combineert ze meestal donkere rokken met lichte blouses, of omgekeerd. „Maar er zitten wel grenzen aan. Ik houd van rood. Toch zal je me niet in een rode jurk zien rondlopen.”
Op sommige punten typeert Harskamp zichzelf dan weer als extreem in vergelijking met haar geloofsgenoten. „Ik ga niet zwemmen, ook al houd ik er wel van”, vertelt ze. Het is volgens haar niet de bedoeling dat mannen en vrouwen zo schaars gekleed in elkaars nabijheid zijn.
„Misschien dat ik wel zou gaan als er aparte tijden waren waarop alleen vrouwen in het zwembad mogen zijn”, denkt ze. „Zolang dat niet het geval is, beschouw ik het als een zonde om te gaan zwemmen.”
Mensen hebben kleding van God gekregen vanwege de zondeval van Adam en Eva, gelooft Harskamp. Vóór de eerste zonde waren Adam en Eva naakt, en zij schaamden zich daar niet voor, staat in bijbelboek Genesis.
„De mens neigt altijd naar het kwade, want alle mensen zijn zondaren”, zegt Harskamp. Aan de andere kant ziet ze het dragen van kleren als een voorrecht dat we aan God te danken hebben, omdat kleding bescherming biedt tegen de weersomstandigheden.
Voor sommigen is Harskamp herkenbaar als christen gekleed, iets wat ze als fijn ervaart: „Mijn kleding is voor mij heel gewoon. Ik vind het prettig als mensen zien dat ik christen ben, omdat ik me niet wil schamen voor de Koning die ik dien. Want hij heeft zijn leven voor mij gegeven.”
Het is voor Harskamp belangrijk om zich te kleden zoals ze gelooft dat God dat van haar vraagt. „Maar het geloof in God staat voorop.
„Ik vind het belangrijker dat iemand eerlijk is, zijn naaste liefheeft en de Heere Jezus kent. In dat opzicht is de manier waarop iemand zich kleedt, ondergeschikt.”
Trouw