super ick
04-09-10, 21:02
Onderhandelingen Israël met Palestijnen zijn zinvol
vrijdag 3 september 2010 11:22
Eindelijk, na 20 maanden, heeft in Washington de eerste ontmoeting plaatsgehad tussen de Israëlische en Palestijnse leiders. Zodra er van vrede werd gesproken, hebben de jihadisten een aanslag gepleegd waarbij vier Israëliërs om het leven kwamen. Het gebaar van vrede werd met een oorlogsgebaar begroet.
Sinds het einde van de Koude Oorlog praten de Palestijnen en Israëliërs met elkaar. In de jaren negentig van de vorige eeuw bereikten ze een vredesakkoord, de Oslo-akkoorden.
Vrede in ruil voor grond was de oplossing. De Palestijnse leider Yasser Arafat keerde triomfantelijk terug naar Palestijnse gebieden. Maar Hamas en andere Palestijnse groepen startten een ware terreurgolf tegen de Israëlische burgers.
Bruiloft
Overal in Israel pleegden ze aanslagen. In bussen, cafés, restaurants, scholen, zelfs bij een bruiloft bliezen Palestijnse zelfmoordenaars zich op.
Veel joden zijn gedood door deze aanslagen. Op Palestijnse scholen werd het martelaarschap gepredikt. Ook Palestijnse tv-programma’s voor kinderen propageerden zelfmoordaanslagen. Wat wilden de Palestijnen?
De Palestijnse terroristen wilden een oorlog ontketenen om de vredesbesprekingen te torpederen. En Arafat? Op papier trad hij wel op tegen de terroristen. Maar in werkelijkheid was daarvan geen sprake. De Palestijnen waren letterlijk bezig om joden af te slachten.
Geduld
Intussen raakte het geduld bij de Israëliërs op. Elke staat is verplicht om haar burgers te beschermen. Een staat wordt niet opgericht om idealen te beschermen. Zonder burgers kan een staat niet bestaan. In deze verwarrende toestand pleegde tenslotte een radicale fundamentalistische jood met succes aanslag op de Israëlische premier Yitzchak Rabin.
Rabin heeft zijn leven gegeven voor de vrede. Maar er was geen Palestijnse leider die bereid was om zijn leven te geven voor vrede. Toch gingen de Israëliërs door met diplomatieke gesprekken.
De laatste kans op totale vrede werd aangeboden door president Bill Clinton. Alles was geregeld. De Israëliërs waren bereid om een totaalakkoord te ondertekenen dat een Palestijnse soevereine staat mogelijk zou maken. Maar volgens toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse zaken Madeleine Albright was Arafat niet bereid om het definitieve vredesakkoord te ondertekenen. Waarom niet?
Verrader
Als Arafat de grenzen van Israël definitief zou hebben erkend, dan zou hij in de geschiedenisboeken van de Arabische landen als een verrader worden aangemerkt. Het zou hem zelfs zijn leven hebben gekost.
Arafat ontbeerde de moed die Rabin wel had. Dit was de laatste kans op vrede. Daarna kwamen oorlog en terreur.
Onder leiding van de Amerikanen wordt opnieuw onderhandeld. We moeten dit welkom heten. Sceptici zullen zeggen dat het totaal zinloos is. Als je naar deze geschiedenis kijkt, mag je zeer pessimistisch zijn. Toch is het goed dat er wordt onderhandeld. De Palestijnen moeten worden gedwongen om een eigen staat op te bouwen.
Conclusie
Willen ze dan geen Palestijnse staat? Wie deze geschiedenis goed bestudeert, komt vrij snel tot de conclusie dat de Palestijnen in de eerste plaats zijn geïnteresseerd in de vernietiging van de joodse staat en niet de oprichting van de Palestijnse staat.
Deze vredesonderhandelingen zijn ook van belang om een wig te drijven tussen Hamas en de gematigde Palestijnen. In Teheran zijn ze nu al woedend op de Palestijnse leider Mahmoud Abbas. Dit bewijst dat de onderhandelingen zinvol kunnen zijn.
Afshin Ellian
vrijdag 3 september 2010 11:22
Eindelijk, na 20 maanden, heeft in Washington de eerste ontmoeting plaatsgehad tussen de Israëlische en Palestijnse leiders. Zodra er van vrede werd gesproken, hebben de jihadisten een aanslag gepleegd waarbij vier Israëliërs om het leven kwamen. Het gebaar van vrede werd met een oorlogsgebaar begroet.
Sinds het einde van de Koude Oorlog praten de Palestijnen en Israëliërs met elkaar. In de jaren negentig van de vorige eeuw bereikten ze een vredesakkoord, de Oslo-akkoorden.
Vrede in ruil voor grond was de oplossing. De Palestijnse leider Yasser Arafat keerde triomfantelijk terug naar Palestijnse gebieden. Maar Hamas en andere Palestijnse groepen startten een ware terreurgolf tegen de Israëlische burgers.
Bruiloft
Overal in Israel pleegden ze aanslagen. In bussen, cafés, restaurants, scholen, zelfs bij een bruiloft bliezen Palestijnse zelfmoordenaars zich op.
Veel joden zijn gedood door deze aanslagen. Op Palestijnse scholen werd het martelaarschap gepredikt. Ook Palestijnse tv-programma’s voor kinderen propageerden zelfmoordaanslagen. Wat wilden de Palestijnen?
De Palestijnse terroristen wilden een oorlog ontketenen om de vredesbesprekingen te torpederen. En Arafat? Op papier trad hij wel op tegen de terroristen. Maar in werkelijkheid was daarvan geen sprake. De Palestijnen waren letterlijk bezig om joden af te slachten.
Geduld
Intussen raakte het geduld bij de Israëliërs op. Elke staat is verplicht om haar burgers te beschermen. Een staat wordt niet opgericht om idealen te beschermen. Zonder burgers kan een staat niet bestaan. In deze verwarrende toestand pleegde tenslotte een radicale fundamentalistische jood met succes aanslag op de Israëlische premier Yitzchak Rabin.
Rabin heeft zijn leven gegeven voor de vrede. Maar er was geen Palestijnse leider die bereid was om zijn leven te geven voor vrede. Toch gingen de Israëliërs door met diplomatieke gesprekken.
De laatste kans op totale vrede werd aangeboden door president Bill Clinton. Alles was geregeld. De Israëliërs waren bereid om een totaalakkoord te ondertekenen dat een Palestijnse soevereine staat mogelijk zou maken. Maar volgens toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse zaken Madeleine Albright was Arafat niet bereid om het definitieve vredesakkoord te ondertekenen. Waarom niet?
Verrader
Als Arafat de grenzen van Israël definitief zou hebben erkend, dan zou hij in de geschiedenisboeken van de Arabische landen als een verrader worden aangemerkt. Het zou hem zelfs zijn leven hebben gekost.
Arafat ontbeerde de moed die Rabin wel had. Dit was de laatste kans op vrede. Daarna kwamen oorlog en terreur.
Onder leiding van de Amerikanen wordt opnieuw onderhandeld. We moeten dit welkom heten. Sceptici zullen zeggen dat het totaal zinloos is. Als je naar deze geschiedenis kijkt, mag je zeer pessimistisch zijn. Toch is het goed dat er wordt onderhandeld. De Palestijnen moeten worden gedwongen om een eigen staat op te bouwen.
Conclusie
Willen ze dan geen Palestijnse staat? Wie deze geschiedenis goed bestudeert, komt vrij snel tot de conclusie dat de Palestijnen in de eerste plaats zijn geïnteresseerd in de vernietiging van de joodse staat en niet de oprichting van de Palestijnse staat.
Deze vredesonderhandelingen zijn ook van belang om een wig te drijven tussen Hamas en de gematigde Palestijnen. In Teheran zijn ze nu al woedend op de Palestijnse leider Mahmoud Abbas. Dit bewijst dat de onderhandelingen zinvol kunnen zijn.
Afshin Ellian