Hatert
06-09-10, 22:51
SGP, wees principieel over deelname PVV aan regering
03-09-2010 19:14 | gewijzigd 03-09-2010 19:41
Het verbaast prof. dr. Roel Kuiper dat een discussie in de SGP over regeringsdeelname van de PVV uitblijft. Juist vanuit de waarden waar de SGP voor staat, is er alle reden voor een principieel debat.
Mocht er een kabinet komen van CDA/VVD met steun van de PVV dan is ook de politieke steun van de SGP aan de orde. Maar terwijl in CDA en ChristenUnie een principiële discussie wordt gevoerd over de aanvaardbaarheid van een kabinet met Wilders, is het op dit punt bij de SGP volstrekt stil. Ik verwonder mij daarover en het verontrust mij ook.
Het lijkt erop dat de SGP zich zonder problemen aansluit bij de coalitie die onder veel druk in de maak is. Sinds de verkiezingen op 9 juni is de partij bezig gedoogsteun aan te bieden. Zelf zegt ze dit te doen met het oog op het te voeren financieel-economisch beleid. Ondertussen zwijgt de SGP over wat ze op de koop toe neemt: een politiek die het land verdeelt, de normalisatie van een partij die diepgewortelde vrijheidsrechten dreigt aan te tasten en mensen vanwege hun cultuur en godsdienstige overtuiging stigmatiseert. Christenen, let op uw zaak!
Ook al zou men de taal van Wilders met een korreltje zout willen nemen –veel commentaren in deze krant hadden die strekking– dan nog zou ik de principiële afwegingen willen kennen van de SGP in dezen. Ik schrijf dit stuk als vriend van de SGP. ChristenUnie en SGP hebben als christelijke partijen altijd veel in elkaar herkend. Zij hebben vaak gepleit voor zorgvuldige handhaving van rechtsnormen die minderheden en zwakken –ook kwetsbaar leven– beschermen. Zij zijn zich bewust van de bijzondere geschiedenis van Nederland waarin gewetens- en godsdienstvrijheid voorop stond. Zij beroepen zich beide op Groen van Prinsterer die de revolutie uit naam van het Evangelie en met afwijzing van staatsdwang bestreed.
Welnu, dat alles is nu ook in geding. Willen we elkaar niet kwijtraken, dan zullen ook wij indringend met elkaar moeten spreken.
In de eerste plaats gaat het dan om de taxatie van de politiek die Wilders voorstaat en die onze samenleving tot in haar fundamenten raakt (en ontwricht). Hier past niet een op eigen achterban of particulier belang afgestemde reactie, hier moeten principiële afwegingen gemaakt worden. Natuurlijk betreuren we de invloed van de islam en zouden we deze willen terugdringen. Maar niet met deze middelen en door een politiek die beledigen en vernederen tot stijlkenmerk heeft gemaakt.
Christenen hebben de vrede in de stad te zoeken (Jeremia 29:7). Binnen de SGP heeft men zich vaak op die tekst beroepen. Een politiek die Bijbelse gerechtigheid zoekt, kan zich niet verenigen met een politiek gericht tegen bepaalde bevolkingsgroepen vanwege hun herkomst, cultuur of overtuiging. Toen protestanten in de negentiende eeuw juichten omdat de paus door Garibaldi werd beroofd van zijn staat, wees Groen van Prinsterer erop dat ook in het geval van de paus – de antichrist volgens sommigen– het recht niet geschonden mocht worden. Hoe taxeert de SGP de revolutionaire politiek van de PVV?
In de tweede plaats is opvallend met welk gemak de SGP en ook columnisten in deze krant zich aansluiten bij de ”lijn-Verhagen” dat de resultaten van de onderhandelingen moeten worden afgewacht en dat er pas dan een oordeel kan worden gegeven. Daarmee is het moment waarop een principieel debat moest worden gevoerd gepasseerd.
Het CDA, en ook de VVD, hadden een beginselverklaring van Wilders moeten vragen voordat ze begonnen met onderhandelen. Wilders had moeten aangeven hoe hij denkt over de ontwikkeling van de rechtsstaat, de internationale rechtsorde enzovoort. Dan had een grondige afweging kunnen worden gemaakt. In feite is alle verzet sindsdien binnen en buiten het CDA een poging geweest alsnog principiële lijnen te trekken.
De laatste poging –die van Klink– is deze week gestrand. Op de indringende vragen die Klink stelde, onder meer over de „christelijke grondslagen” van het CDA, heb ik vanuit het CDA geen antwoord gehoord. Opnieuw heeft de beginselpolitiek het verloren van de drang naar de macht, hoewel het pleit nog niet is beslecht. Waar staat de SGP in deze discussies?
In de derde plaats verbaas ik mij over de berichten over de uitruil die met de SGP wordt besproken voor de broodnodige extra zetels gedoogsteun. De SGP lijkt hierdoor gestreeld, meent iets te behalen, en lijkt uit te zijn op een moratorium op medisch-ethisch terrein, zoals ook deze krant eerder aangaf.
Het is verleidelijk om dit moratorium te vergelijken met de SGP-kritiek op het „halflege glas” van de ChristenUnie, maar daar gaat het me nu niet om. Is zo’n moratorium werkelijk waar het nu om gaat? Is er niet meer te overwegen in het belang van dit land? Ik begrijp de gang van de SGP niet en ben verontrust over de stille acceptatie van wat nu gaande is.
De auteur is lid van de Eerste Kamer voor de ChristenUnie.
Reformatorisch Dagblad
03-09-2010 19:14 | gewijzigd 03-09-2010 19:41
Het verbaast prof. dr. Roel Kuiper dat een discussie in de SGP over regeringsdeelname van de PVV uitblijft. Juist vanuit de waarden waar de SGP voor staat, is er alle reden voor een principieel debat.
Mocht er een kabinet komen van CDA/VVD met steun van de PVV dan is ook de politieke steun van de SGP aan de orde. Maar terwijl in CDA en ChristenUnie een principiële discussie wordt gevoerd over de aanvaardbaarheid van een kabinet met Wilders, is het op dit punt bij de SGP volstrekt stil. Ik verwonder mij daarover en het verontrust mij ook.
Het lijkt erop dat de SGP zich zonder problemen aansluit bij de coalitie die onder veel druk in de maak is. Sinds de verkiezingen op 9 juni is de partij bezig gedoogsteun aan te bieden. Zelf zegt ze dit te doen met het oog op het te voeren financieel-economisch beleid. Ondertussen zwijgt de SGP over wat ze op de koop toe neemt: een politiek die het land verdeelt, de normalisatie van een partij die diepgewortelde vrijheidsrechten dreigt aan te tasten en mensen vanwege hun cultuur en godsdienstige overtuiging stigmatiseert. Christenen, let op uw zaak!
Ook al zou men de taal van Wilders met een korreltje zout willen nemen –veel commentaren in deze krant hadden die strekking– dan nog zou ik de principiële afwegingen willen kennen van de SGP in dezen. Ik schrijf dit stuk als vriend van de SGP. ChristenUnie en SGP hebben als christelijke partijen altijd veel in elkaar herkend. Zij hebben vaak gepleit voor zorgvuldige handhaving van rechtsnormen die minderheden en zwakken –ook kwetsbaar leven– beschermen. Zij zijn zich bewust van de bijzondere geschiedenis van Nederland waarin gewetens- en godsdienstvrijheid voorop stond. Zij beroepen zich beide op Groen van Prinsterer die de revolutie uit naam van het Evangelie en met afwijzing van staatsdwang bestreed.
Welnu, dat alles is nu ook in geding. Willen we elkaar niet kwijtraken, dan zullen ook wij indringend met elkaar moeten spreken.
In de eerste plaats gaat het dan om de taxatie van de politiek die Wilders voorstaat en die onze samenleving tot in haar fundamenten raakt (en ontwricht). Hier past niet een op eigen achterban of particulier belang afgestemde reactie, hier moeten principiële afwegingen gemaakt worden. Natuurlijk betreuren we de invloed van de islam en zouden we deze willen terugdringen. Maar niet met deze middelen en door een politiek die beledigen en vernederen tot stijlkenmerk heeft gemaakt.
Christenen hebben de vrede in de stad te zoeken (Jeremia 29:7). Binnen de SGP heeft men zich vaak op die tekst beroepen. Een politiek die Bijbelse gerechtigheid zoekt, kan zich niet verenigen met een politiek gericht tegen bepaalde bevolkingsgroepen vanwege hun herkomst, cultuur of overtuiging. Toen protestanten in de negentiende eeuw juichten omdat de paus door Garibaldi werd beroofd van zijn staat, wees Groen van Prinsterer erop dat ook in het geval van de paus – de antichrist volgens sommigen– het recht niet geschonden mocht worden. Hoe taxeert de SGP de revolutionaire politiek van de PVV?
In de tweede plaats is opvallend met welk gemak de SGP en ook columnisten in deze krant zich aansluiten bij de ”lijn-Verhagen” dat de resultaten van de onderhandelingen moeten worden afgewacht en dat er pas dan een oordeel kan worden gegeven. Daarmee is het moment waarop een principieel debat moest worden gevoerd gepasseerd.
Het CDA, en ook de VVD, hadden een beginselverklaring van Wilders moeten vragen voordat ze begonnen met onderhandelen. Wilders had moeten aangeven hoe hij denkt over de ontwikkeling van de rechtsstaat, de internationale rechtsorde enzovoort. Dan had een grondige afweging kunnen worden gemaakt. In feite is alle verzet sindsdien binnen en buiten het CDA een poging geweest alsnog principiële lijnen te trekken.
De laatste poging –die van Klink– is deze week gestrand. Op de indringende vragen die Klink stelde, onder meer over de „christelijke grondslagen” van het CDA, heb ik vanuit het CDA geen antwoord gehoord. Opnieuw heeft de beginselpolitiek het verloren van de drang naar de macht, hoewel het pleit nog niet is beslecht. Waar staat de SGP in deze discussies?
In de derde plaats verbaas ik mij over de berichten over de uitruil die met de SGP wordt besproken voor de broodnodige extra zetels gedoogsteun. De SGP lijkt hierdoor gestreeld, meent iets te behalen, en lijkt uit te zijn op een moratorium op medisch-ethisch terrein, zoals ook deze krant eerder aangaf.
Het is verleidelijk om dit moratorium te vergelijken met de SGP-kritiek op het „halflege glas” van de ChristenUnie, maar daar gaat het me nu niet om. Is zo’n moratorium werkelijk waar het nu om gaat? Is er niet meer te overwegen in het belang van dit land? Ik begrijp de gang van de SGP niet en ben verontrust over de stille acceptatie van wat nu gaande is.
De auteur is lid van de Eerste Kamer voor de ChristenUnie.
Reformatorisch Dagblad