Er bestaat in de hele wereld een oorverdovend stilzwijgen met betrekking tot de onmenselijkheid en de brutaliteit van de sharia tegenover vrouwen. De meeste acties tegen stenigingen, zweepslagen en het misbruik van vrouwen onder de sharia komen van voormalige islamitische vrouwen zoals ik, en een paar anderen in het Westen, die de waarheid durven te publiceren (http://www.onzestem.com/2010/09/05/terreur-tegen-islamitische-vrouwen/).
Islamitische vrouwen hebben geen andere keuze dan de sharia te verdragen, want een afwijzing zou afvalligheid betekenen, die met de dood wordt bestraft. Omdat islamitische vrouwen al eeuwenlang staan blootgesteld aan de sharia, hebben ze geleerd om met behulp van gecompliceerde gedragsmechanismen met de sharia om te gaan. Daarvoor hebben ze zich in een soort van Stockholmsyndroom begeven, de meeste islamitische vrouwen verdedigen openlijk dezelfde wetten die hen tot slaaf maken. Zelfs de vrouwelijke adviseur voor islamitische aangelegenheden van president Obama, Dalia Mujahed, stelt vast dat de sharia ”verkeerd begrepen” wordt. Islamitische vrouwen komen uiteindelijk in hun eigen gevangenis terecht. Het zijn vrouwen, die vaak jonge meisjes aanklagen die weigeren hun hoofd te bedekken, en veel vrouwen dekken zelfs een eermoord op de eigen dochter door de echtgenoot of zoon. Velen hebben hun ondergeschikte status geaccepteerd en dragen deze als een eremedaille.
Dat is de reden waarom er vandaag geen belangrijke feministische beweging in de islamitische wereld bestaat. Islamitische feministes worden in de regel van afvalligheid beschuldigd – en dat betekent dat de doodstraf hen boven hun hoofden hangt. De enige feministische bewegingen waarover men in de islamitische wereld spreekt, bestonden tijdens de Britse koloniale heerschappij en in geringere mate toen Frankrijk in 1798 Egypte had veroverd. Na het einde van de Britse heerschappij eindigde ook het feminisme in de islamitische wereld.
Veel moslims beweren dat ”de islam de vrouwen eert”, net zoals ze beweren dat de islam een ”religie van de vrede” zou zijn. Maar de waarheid is precies het tegenovergestelde. De islam eert de vrouwen niet, maar houdt hun leven in stevige boeien.
Amerika moet de sharia zover uitsluiten, dat die nooit door iemand op Amerikaans grondgebied mag worden gepraktiseerd. Als we daarin falen, als we het de sharia toestaan ons rechtssysteem te ondermijnen, dan kunnen we net zo goed onze vrijheid begraven. Hier een paar voorbeelden onder welke omstandigheden islamitische vrouwen moeten leven:
1. Onder de sharia bestaat geen leeftijdsgrens voor het huwelijk van meisjes. Een man kan een bruidsschat betalen en een huwelijksverdrag met de ouders van een klein meisje ondertekenen en het huwelijk dan op 9-jarige leeftijd voltrekken. Gevallen, die niet zo lang geleden hebben plaatsgevonden in Jemen en Saoedi-Arabië maken deze tragedie duidelijk, toen een 8-jarig meisje de scheiding van haar meer dan 50 jaar oudere man eiste. Geen enkele islamitische deskundige heeft officieel vraagtekens geplaatst bij dit huwelijk. Dr. Ahmad Al Mubi stelde in het jaar 2008 in een interview, dat door LBC TV werd uitgezonden, vast: ”Er bestaat geen minimumleeftijd voor een huwelijk. De profeet Mohammed is het voorbeeld dat wij volgen.”
2. De islamitische wetgeving legt vast: ”Een moslim wordt er niet voor bestraft wanneer hij een pleger van overspel doodt.” De islam steunt daarom eermoorden op vrouwen. Omdat mannen in de islam meer seksuele rechten hebben dan vrouwen, is het moeilijker een man schuldig te bevinden aan overspel. Daarom zijn vrouwen kwetsbaarder om het slachtoffer te worden van het hiervoor genoemde recht, wat leidt tot zelfrichting tegen vrouwen die overspel hebben gepleegd. Ik heb nog nooit in een vrijdagsgebed gehoord dat eermoorden met duidelijke taal werden verboden.
3. Een opstandige vrouw is een vrouw ”die haar man op een koele manier antwoordt” of weigert met hem naar bed te gaan. Rebellie van de kant van de vrouw vernietigt de verplichting van de echtgenoot om haar te ondersteunen en geeft hem toestemming om haar te slaan. De profeet sprak: ”Een man wordt niet gevraagd waarom hij zijn vrouw slaat”.
4. Een scheiding ligt alleen in handen van de man en ze is gemakkelijk uit te voeren door letterlijk te zeggen: ”Ik laat me van je scheiden”.
5. Er bestaat geen gemeenschappelijk eigendom van man en vrouw in de islam. Een islamitische vrouw mag van geluk spreken als ze 20% van haar man erft. Het vermogen van de man wordt na zijn dood niet aan de vrouw gegeven, maar wordt onder de familieleden, zoals de ouders, of andere vrouwen, verdeeld. Zonen krijgen het dubbele van datgene wat dochters krijgen.
6. Een man heeft het recht om 4 vrouwen te hebben. Polygamie is niet alleen een recht, maar de trouw aan maar één vrouw wordt niet ondersteund. Mohammed sprak: ”De beste moslims zijn diegenen met het grootste aantal vrouwen.” Een moslim zweert geen trouw aan zijn bruid tijdens de huwelijksplechtigheid en de bruid mag dit ook niet verwachten. In een islamitisch huwelijkscontract wordt van de man verlangd dat hij zijn naam en zijn adres aan de vrouwen 1, 2 en 3 geeft, mocht hij er meerdere hebben.
Bron en lees meer hier (http://www.onzestem.com/2010/09/05/terreur-tegen-islamitische-vrouwen/)
Erlise
De status van de Moslimvrouw
In de Naam van Allah, de Meest Barmhartige, de Meest Genadevolle
De status van de Moslimvrouw is vaak het doelwit van de westerse media. Er worden reportages en documentaires gemaakt over de rol van de vrouw in de Islaam. Onderzoeken worden gedaan, deskundigen worden geraadpleegd en discussies worden gehouden. Wat is de eindconclusie van dit alles? Onderdrukking, mishandeling, uitbuiting, uithuwelijking. Maar laten we eens kijken wat de Islaam daar zelf over zegt.
Als we de Qor-aan lezen, dan zien we dat de vrouw in de aanblik van Allah - de Almachtige - gelijk is aan de man. De enige weegschaal bij Allah voor de voorrang van de man of de vrouw is godsvrees.
Voorwaar, de meest edele onder jullie is degene die de meeste godsvrees heeft
[ Soerah al-Hoedjoeraat 49:13 ].
De vrouwen en mannen zijn gelijk in de beloning en bestraffing. Allah - Verheven is Hij - zegt:
Wie het goede verricht, man of vrouw, terwijl hij een gelovige is: waarlijk, wij zullen hem een goed leven geven. En waarlijk, Wij zullen hun hun beloning schenken volgens het beste wat zij verrichtten
[ Soerah an-Nahl 16:97 ].
Wanneer we kijken naar het leven van de Boodschapper van Allah - sallallahoe 'alayhi wa sallam, dan zien we dat hij de vrouwen uitnodigde, net zoals hij de mannen uitnodigde. Hij onderwees de vrouwen, net zoals hij de mannen onderwees. Hij nam de eed aan van de vrouwen, net zoals hij de eed aannam van de mannen.
De Moslimman en Moslimvrouw zijn gelijk in de mensenrechten. Ieder van de echtgenoten heeft zijn recht op de ander. De Profeet - sallallahoe 'alayhi wa sallam - heeft gezegd:
"Waarlijk, jullie vrouwen hebben hun plichten jegens jullie. En jullie hebben jullie plichten jegens jullie vrouwen."
Allah heeft de vrouw het recht gegeven om haar leven zelf in te delen. Zij wordt niet gehuwd, behalve met haar toestemming. Er wordt niets van haar bezit genomen, behalve met haar instemming. En als zij beschuldigd wordt in haar eer, wordt haar beschuldiger gestraft.
Dat is omdat de Moslimvrouw kostbaar is. Wanneer zij behoeftig is, wordt haar voogd verplicht om haar in haar behoefte te voorzien. Haar vader is opgedragen om haar goed te behandelen. Haar zoon is opgedragen om haar te gehoorzamen. Haar broer is opgedragen om haar op te zoeken.
Allah heeft haar vader en moeder opgedragen goed voor haar te zijn. Moeslim heeft namelijk overgeleverd dat de Boodschapper van Allah - sallallahoe 'alayhi wa sallam - gezegd heeft:
"Degene die twee meisjes goed opvoedt totdat zij de volwassenheid bereiken, zal op de Dag der Opstanding zo met mij zijn."
En hij plaatste zijn vingers tegen elkaar.
Wanneer de Moslimvrouw voorzien wordt van kinderen, zijn ook zij verplicht om goed voor haar te zijn en zich nederig tegenover haar op te stellen. Wanneer één van haar kinderen haar ongehoorzaam is en haar op een ongepaste wijze behandelt, wordt hij verworpen en berispt door de mensen, totdat hij terugkeert naar het gehoorzamen van zijn moeder.
In vele gevallen heeft de Islaam de vrouw zelfs boven de man gesteld. Allah - Verheven is Hij - zegt:
En Wij droegen de mens op om goed te zijn voor zijn ouders. Zijn moeder droeg hem in zwakheid op zwakheid. En zijn zogen is gedurende twee jaar. Wees dus dankbaar jegens Mij en je ouders
[ Soerah Loeqmaan 31:14 ].
In al-Boekhaarie en Moeslim is overgeleverd dat een man vroeg: "O Boodschapper van Allah! Wie heeft het meeste recht op mijn goede gezelschap?" Hij antwoordde:
"Je moeder, daarna je moeder, daarna je moeder, daarna je vader..."
En Ibn 'Oemar - moge Allah tevreden zijn met hem en zijn vader - zag een man de ommegang verrichten om de Ka'bah, terwijl hij een oude vrouw op zijn rug droeg, waarop hij hem vroeg:
"Wie is deze vrouw?"
De man antwoordde: "Dit is mijn invalide moeder. Al twintig jaar draag ik haar op mijn rug. Denkt u, o Ibn 'Oemar, dat ik mijn plicht jegens haar vervuld heb?" Daarop zei Ibn 'Oemar:
"Neen... Nog geen druppel daarvan."
De Profeet - sallallahoe 'alayhi wa sallam - heeft ook de man opgedragen goed te zijn voor zijn vrouw en berispte degene die zijn vrouw slecht behandelt en haar boos maakt. Moeslim en at-Tirmidhie hebben namelijk overgeleverd dat de Boodschapper van Allah - sallallahoe 'alayhi wa sallam - op de Afscheidsbedevaart een toespraak hield, terwijl voor hem honderdduizend pelgrims waren. Onder hen was de blanke en de zwarte, de grote en de kleine, de rijke en de arme. Hij sprak al deze mensen toe en zei tegen hen:
"Voorwaar, wees goed voor de vrouwen. Voorwaar, wees goed voor de vrouwen."
Aboe Daawoed en anderen hebben overgeleverd dat op een dag vele vrouwen naar de vrouwen van de Profeet - sallallahoe 'alayhi wa sallam - kwamen om te klagen over hun echtgenoten. Toen de Boodschapper van Allah - sallallahoe 'alayhi wa sallam - daarover op de hoogte werd gebracht, vergaarde hij de mensen en zei:
"Voorzeker, er zijn vele vrouwen naar de Familie van Mohammad gekomen om te klagen over hun echtgenoten. Deze (mannen) zijn niet de deugdzamen onder jullie."
En het is authentiek overgeleverd door Ibn Maadjah en at-Tirmidhie dat de Profeet - sallallahoe 'alayhi wa sallam - gezegd heeft:
"De beste van jullie is hij die het beste is voor zijn echtgenote en ik ben van jullie de beste voor mijn echtgenoten."
De Islaam heeft de man verantwoordelijk gemaakt voor zijn vrouw. Hij werkt omwille van haar. Hij dient te zwoegen om haar te voeden en te kleden. Wanneer zij ziek is, moet hij alles doen wat hij kan om ervoor te zorgen dat zij geneest. En wanneer zij iets nodig heeft, dient hij haar dit te geven. Terwijl zij thuis zit. De man is verplicht om over haar uit te geven en haar te hoeden. Hij dient zelfs haar eer en leven te beschermen. Maar als de vrouw geen echtgenoot heeft, dan rust de plicht op haar vader, broer of voogd om haar te hoeden en te beschermen. En hoe meer de vrouw zichzelf respecteert, hoe meer degenen om haar heen haar zullen respecteren.
Ik sluit af met de volgende woorden van een bekende Engelse schrijfster die ongeveer een eeuw geleden in een krant werden gepubliceerd:
"Het is beter en minder schadelijk dat onze vrouwen als dienstmeisjes bij iemand thuis werken dan dat zij in fabrieken aan het werk worden gezet waar zij hun elegantie voorgoed verliezen. Ah, was ons land maar als dat van de Moslims. Daar waar nog altijd schaamte, kuisheid en puurheid te vinden is. Waarlijk, het is een schande dat Engeland haar vrouwen tot het toonbeeld van zedeloosheid heeft gemaakt, door hen te veel te laten mengen met mannen. Wat is er toch met ons? Waarom verlangen we niet naar datgene wat de vrouw in staat stelt om werk te verrichten dat in overeenstemming is met haar natuurlijke aanleg, zoals het huishouden en dat wij het mannenwerk overlaten aan de mannen, om de eer van de vrouw te redden?"
En alle lof is aan Allah, de Heer der Werelden...
__________________
Oorspronkelijk geplaatst op forums.ansaar.nl
Broeder Aboenoeh je hebt idd helemaal gelijk maar ik weet nog niet veel over dit onderwerp dus ik zou je willen vragen waarom dat de sharia toch word toegepast in bepaalde islamitische landen? In de Qu'ran staat heel wat anders. De vrouwen worden in ons geloof helemaal niet onderdrukt OF de man en of vrouw leeft niet correct volgens het geloof toch?
Ik hoop op je reactie broeder!
je weet niet veel over dit onderwerp
maar je weet wel dat er iets anders staat in de quran
de enigen die hun vrouw onderdrukken zijn de gematigde moslims die wel mohamed, fatma of gedoesch heten maar helamaal niets voor de islam doen.
een onderdrukte islamitische vrouw is voor mij en vrouw waarvan de man dronken naar huis komt en haar afranseld. wat niet is toegestaan in islam
en onderdrukte vrouw is voor mij een vrouw die verboden word een hoofdoek te dragen door de man wat niet toegestaan is in de islam maar wel word gedaan door de gematigde moslim man
een onderdrukte vrouw is voor mij een vrouw die gedwongen word in de prostitutie te gaan door haar man wat niet is toegestaan in de islam maar wel word gedaan door de gematigde moslim man.
deze gematigde moslims is de droom moslim voor westerlingen
want hij lijkt meer op hun dan op wat de islaam voor staat.
voor de westerling is de onderdrukte vrouw de vrouw die wil leven volgens de shariah
voor de westerling is de onderdrukte vrouw de vrouw die wil luisteren naar haar man volgens de regels van de qoran en de sunna
voor de westerling is onderdrukte vrouw de vrouw die haar schoonheden alleen voor haar man beschikbaard steld
voor de westerling en de gematigde moslim is de vrome moslim radical, extreem,en vrouw onvrindelijk.
het ergste van al is dat de westerlingen hun eigen vrouwen zien kiezen voor de islamitische manier van leven en hun westerse perversiteit de rug toe keren
terwijl de gematigde moslima,s kiezen voor een hoofddoek van boven
en een minnirok van onder :wijs::vrede:
__________________
Oorspronkelijk geplaatst op forums.ansaar.nl
Afgeslacht in naam van de eer
Door: Robert Fisk
Jaarlijks worden wereldwijd minstens 5.000 maar vermoedelijk vier keer zo veel vrouwen vermoord ‘om de eer’. Misdaden die we niet mogen vergeten.
Het is een tragedie, een gruwel, een misdaad tegen de menselijkheid. De details van de moorden zijn even barbaars als beschamend: vrouwen die onthoofd zijn, verbrand, gestenigd, neergestoken, geëlektrocuteerd, gewurgd en levend begraven voor de ‘eer’ van hun families.
De Verenigde Naties claimen dat er jaarlijks wereldwijd 5.000 doden vallen, maar veel vrouwenbewegingen in het Midden-Oosten en Zuidwest-Azië vermoeden dat het aantal slachtoffers zeker vier keer zo hoog is. De meesten zijn jong, tieners vaak. Ze worden afgeslacht volgens een traditie die honderden jaren teruggaat, en inmiddels de halve wereld omvat.
The Independent ging tien maanden lang op onderzoek uit in Jordanië, Pakistan, Egypte, Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Wat we ontdekten was bijna te gruwelijk voor woorden. Er zijn ook mannen die worden gedood om de ‘eer’, en hoewel journalisten het doorgaans hebben over een typisch islamitische praktijk, hebben ook christelijke en hindoeïstische gemeenschappen zich verlaagd tot deze misdaden. De eer van families, gemeenschappen of stammen overstijgt religie en menselijke genade. Mensenrechtenorganisaties, Amnesty International en nieuwsarchieven tonen aan dat het aantal moorden elk jaar toeneemt.
Iraakse Koerden en Palestijnen in Jordanië, Pakistan en Turkije lijken het ergst te zijn. Maar dat kan ook komen doordat overijverige media in die landen de boel een beetje overdrijven. Wellicht proberen ze tegenwicht te bieden aan de geheimzinnigheid rond eerwraak in Egypte (dat onterecht claimt dat het daar niet voorkomt) en andere landen in het Midden-Oosten, de Golf en de Levant.
Eerwraak is echter ook allang een bekend fenomeen in Groot-Brittannië, België, Rusland, Canada en vele andere landen. In het Midden-Oosten zijn gevangenisstraffen voor eerwraak op vrouwen verminderd of zelfs afgeschaft. Vaak worden ze geclassificeerd als zelfmoord om vervolging van de dader te voorkomen.
Wie zich verdiept in de details van deze misdaden kan bijna niet onverschillig blijven. Wat kun je nog zeggen over een man – dit gebeurde in zowel Jordanië als Egypte – die zijn eigen dochter verkracht en haar vervolgens doodt als ze zwanger wordt om de eer van de familie te redden?
Gat in de grond
Of over de Turkse grootvader die zijn 16-jarige kleindochter Medine Mehmi levend begroef onder een kippenren omdat ze met jongens omging? Haar lichaam werd na veertig dagen gevonden, in zittende positie en met vastgebonden handen.
Of de Somalische Aisha Ibrahim Duhulow (13), die in 2008 voor een publiek van duizend mensen naar een gat in de grond werd gesleept, schreeuwend en smekend dat ze niet dood wil. Ze werd tot aan haar nek begraven en vervolgens door vijftig mannen gestenigd wegens overspel. Na tien minuten werd ze opgegraven. Toen ze nog bleek te leven, stopten ze haar terug in het gat en ging de steniging verder. En wat was haar misdaad? Ze was verkracht door drie mannen. Haar familie maakte vervolgens de fatale fout door dit aan te geven bij de fundamentalistische Al-Shahab-militie.
Of de islamitische rechter van Al-Shahab die, ook in Somalië, vorig jaar een vrouw veroordeelde tot steniging omdat ze een verhouding had gehad. Haar vriend kreeg niet meer dan honderd zweepslagen.
Of de jonge vrouw die werd gevonden in een greppel vlak bij Daharki, in Pakistan. Ze was omgebracht door haar familie tijdens de geboorte van haar tweede kind. Eerst waren haar neus, oren en lippen afgesneden, daarna was ze doodgeslagen met een bijl. Haar eerste kindje lag ook dood in de greppel, haar pasgeborene zat voor de helft in haar baarmoeder. Alleen zijn hoofd was nog maar naar buiten gekomen. Haar lichaam was al in ontbinding, toen de politie werd opgedragen haar te begraven. Vrouwen droegen de lichamen naar een graf, maar een islamitische geestelijke weigerde zijn gebeden op te zeggen. Hij vond dat ‘ongodsdienstig’, omdat het ging om een ‘vervloekte vrouw en haar onwettige kinderen’.
Land voor land
Het gaat hier om zulke gruwelijkheden, en om zoveel vrouwen, dat de verhalen banaal dreigen te worden. Om te voorkomen dat deze daden, en de namen van de slachtoffers (voor zover we die konden opsporen), worden vergeten, laten we hieronder de lijdensweg zien van een handjevol vrouwen, willekeurig, land voor land, misdaad na misdaad.
In maart van dit jaar schiet Munawar Gul uit de Pakistaanse North-West Frontier Province zijn 20-jarige zus Saanga dood. Ook Aslam Khan, de man met wie ze een ‘onwettige verhouding’ zou hebben gehad, krijgt de kogel.
In Baluchistan worden in de zomer van 2008 vijf vrouwen levend begraven door gewapende stamleden. Ze zouden ‘eermisdaden’ hebben gepleegd. Drie van hen – Hameeda, Raheema, en Fauzia – zijn tieners. Nadat ze zijn geslagen en beschoten worden ze levend in een greppel gegooid en bedolven onder stenen en aarde. Als de twee oudere vrouwen (38 en 45) hiertegen protesteren, ondergaan ze hetzelfde lot. De drie meisjes hadden geprobeerd zelf hun echtgenoot te kiezen. In het Pakistaanse parlement noemt de politicus Israrullah Zehri de moorden onderdeel van een ‘eeuwenlange traditie’ die hij zal ‘blijven verdedigen’.
In december 2003 wordt de 23-jarige Afsheen uit Multan vermoord door haar vader. Na een ongelukkig huwelijk is ze er vandoor gegaan met Hassan, lid van een rivaliserende stam. Haar familie is ontwikkeld, ze bestaat uit ambtenaren, ingenieurs en advocaten. ‘Ik deed slaappillen in haar thee en wurgde haar daarna met haar dapatta [een lange, traditionele halsdoek]’, zegt haar vader. ‘Zijn eer is het enige wat een man heeft. Ik hoor haar nog steeds schreeuwen, ze was mijn favoriete dochter. Ik wil mijn handen vernietigen en een eind maken aan mijn leven.’ De familie had Afsheen en Hassan gevonden in Rawalpindi, en beloofde dat hen niks zou overkomen als ze mee naar huis gingen. Dat was een leugen.
Vergiffenis
Zakir Hussein Shah snijdt in juni 2002 de keel van zijn 18-jarige dochter Sabiha door, omdat ze de familie heeft ‘onteerd’. Volgens Pakistans beruchte qisas-wet hebben nabestaanden het recht om een moordenaar vergiffenis te schenken. In dit geval wordt de vader ‘vergeven’ door Sabiha’s moeder en broer. Hij komt vrij.
Als een man in hetzelfde jaar in Mardan zijn vier zusters vermoordt omdat ze een deel van zijn erfenis willen, krijgt hij met behulp van dezelfde wet vergiffenis van zijn moeder. In Sarghoda opent in dezelfde periode een man het vuur op enkele vrouwelijke familieleden en doodt twee van zijn dochters. Ook hij krijgt vergiffenis van zijn vrouw en enkele dochters die de schietpartij overleefden; ze zijn zijn erfgenamen.
Schandelijk genoeg is ook verkrachting een straf voor ‘eermisdaden’. In Meerwala, een dorpje in de Punjab, stelt een tribale ‘jury’ dat de 11-jarige Abdul Shakoor van de Gujar-stam zonder chaperonne een wandeling heeft gemaakt met een 30-jarige vrouw van de Mastoi-stam. Dit schaadt de eer van de Mastoi. De stamoudsten beslissen vervolgens dat de eer moet worden hersteld, en wel door een groepsverkrachting van de 18-jarige zus van de jongen, Mukhtaran Bibi. Haar vader levert zijn dochter af bij de ‘jury’, omdat hem te verstaan is gegeven dat bij weigering álle vrouwen in zijn familie zullen worden verkracht. Vier mannen, onder wie een jurylid, sleuren het meisje onmiddellijk een hut in en verkrachten haar. Buiten staan zeker honderd mannen te lachen en te joelen. Daarna moet ze naakt terug naar huis lopen. Pas een week later wordt de misdaad geregistreerd door de politie – als een ‘klacht’.
Zuur
Aanvallen met een bijtend zuur zijn ook onderdeel van eerwraak. In 2001 bericht The Independent uitgebreid over Bilal Khar, een man uit Karachi die het gezicht van zijn vrouw Fakhra heeft overgoten met zuur. Ze had hem namelijk verlaten en was weer bij haar moeder gaan wonen. Het zuur vernietigt haar lippen, verbrandt haar haar en doet haar borsten en een oor smelten. Haar gezicht lijkt nog het meest op ‘gesmolten rubber’.
In datzelfde jaar schiet Asadullah twee kogels in het lichaam van zijn zus Hafiza. Hij doet dat op de trappen van het gerechtsgebouw in Quetta, onder de ogen van tientallen agenten. De reden: Hafiza weigert om, zoals de traditie het wil, te trouwen met de broer van haar overleden man. In plaats daarvan is ze getrouwd met iemand anders, Fayyaz Moon. Ze wordt echter opgepakt door de politie en teruggebracht naar haar familie zodat het paar zogenaamd formeel in het huwelijk kan treden. Vervolgens wordt ze gedwongen te verklaren dat Fayyaz haar ontvoerd en verkracht heeft. Ze wordt uiteindelijk neergeschoten door haar broer als ze op weg is naar de rechtbank om te melden dat haar verklaring niet vrijwillig is afgelegd. Asadullah geeft na de moord zijn pistool aan een toekijkende agent.
Een van de gruwelijkste moorden van 1999 is die op de 16-jarige Jamilla Mandokhel, een verstandelijk gehandicapt meisje. Ze wordt verkracht door een ambtenaar van de stad Parachinar. Haar oom dient een klacht in bij de politie, maar levert Lal af bij haar stamoudsten. Die bepalen dat ze moet sterven om de eer van de stam te redden. Ze wordt ter plekke doodgeschoten. In het district Jacobabad wordt Arbab Khatoon verkracht door drie mannen. Ze meldt dit bij de politie.
Zeven uur later wordt ze vermoord door familieleden die zich onteerd voelen.
Tien jaar geleden registreerde de Pakistaanse mensenrechtencommissie duizend eerwraakmoorden per jaar. Daarmee voert Pakistan de lijst aan, al moet worden gezegd dat veel landen liegen dat het bij hen niet voorkomt. Turkije is een goede tweede. Volgens de politie zijn tussen 2000 en 2006 480 vrouwen omgekomen door eerwraak. Twintig procent van hen was tussen 19 en 25 jaar oud.
Andere Turkse statistieken, de afgelopen vijf jaar opgesteld door vrouwengroepen, tonen dat elk jaar zeker 200 meisjes en vrouwen om de ‘eer’ worden vermoord. Deze cijfers worden nu beschouwd als een grove onderschatting. Veel moorden worden gepleegd in Koerdische delen van het land. Volgens een opiniepeiling vindt 37 procent van de burgers van Diyarbakir dat een vrouw gedood mag worden voor een buitenechtelijke verhouding. Medine Mehmi, het meisje dat levend werd begraven onder de kippenren, woonde in de Koerdische stad Kahta.
In 2006 melden autoriteiten in het Koerdische deel van Zuid-Anatolië dat er om de paar weken een vrouw door haar familie wordt gedwongen zelfmoord te plegen. Anderen worden gestenigd, doodgeschoten, levend begraven of gewurgd. De 17-jarige Derya, die verliefd is geworden op een schoolvriend, krijgt een sms van haar oom: ‘Je hebt onze naam bezoedeld. Dood jezelf en neem onze schaamte weg. Zo niet, dan vermoorden wij je.’ Een tante van Derya is eerder al om dezelfde reden gedood door haar grootvader. Derya probeert te doen wat haar familie wil. Ze springt in de Tigris, probeert zich te verhangen, snijdt haar polsen door – allemaal tevergeefs. Uiteindelijk vlucht ze naar een opvang voor vrouwen.
Keel doorsnijden
Het kost Murat Kara (40) dertien jaar om toe te geven dat hij zeven kogels in zijn jongste zus heeft gejaagd. Dat was hem opgedragen door zijn moeder en ooms, nadat zijn zusje ervandoor was gegaan met haar vriend. Voordat hij het meisje vermoordt in de Koerdische stad Diyarbakir, weigeren de buren met hem te praten en krijgt hij van de imam te horen dat hij God ongehoorzaamt als hij zijn zus laat leven. Dus wordt hij een moordenaar. Eer hersteld.
In zijn boek In de greep van tribale tradities schrijft de Turkse journalist Mehmet Farac over vijf moorden op meisjes in de provincie Sanliurfa. Het is eind jaren negentig. Bij twee van hen, de jongste is pas twaalf, wordt op een plein de keel doorgesneden. Twee anderen worden overreden door een tractor, de laatste wordt doodgeschoten door haar jongere broer. Een van de vrouwen bij wie de keel wordt doorgesneden heet Sevda Gok. Haar broers houden haar armen vast terwijl haar minderjarige neefje het mes hanteert.
Dit soort eerwraak is niet exclusief Koerdisch, ook al gebeurt het op het Turkse platteland. In 2001 steekt Sait Kina zijn 13-jarige dochter dood omdat ze op straat met jongens heeft gepraat. Hij valt haar in de badkamer aan met een bijl en een keukenmes. Als de politie het lichaam vindt, is het zo verminkt dat de familie het bij elkaar gebonden heeft met een doek. ‘Ik heb mijn plicht gedaan’, zegt Sait Kina tegen de politie.
In hetzelfde jaar verlaagt een rechtbank in Istanboel de levenslange straf van drie broers naar vier tot twaalf jaar. Ze hebben hun zus van een brug gegooid omdat ze vinden dat ze een hoer is. Het hof concludeert dat ze de moord had ‘uitgelokt’ door haar gedrag. Al eeuwenlang wordt een maagdelijkheidstest voor het huwelijk gezien als een normaal onderdeel van de rurale traditie. In 1998 proberen vijf jonge vrouwen zelfmoord te plegen na het ondergaan van zo’n test. De Turkse minister van Gezinszaken verdedigt het verplichte medische onderzoek voor meisjes in tehuizen.
De actievoerder Aso Kamal, van het Doaa Netwerk Tegen Geweld, denkt dat er tussen 1991 en 2007 in het Koerdische deel van Irak zo’n 12.500 vrouwen zijn vermoord vanwege de ‘eer’. Ruim 350 van hen lieten het leven in de eerste zeven maanden van 2007, hetgeen resulteerde in precies vijf veroordelingen. Veel vrouwen moeten van hun familie zelfmoord plegen door zichzelf te overgieten met kokende olie. In het ziekenhuis van Sulimaniya behandelen artsen zoveel vrouwen met levensbedreigende brandwonden dat het nooit allemaal om ‘keukenongelukjes’ kan gaan, zoals de slachtoffers claimen. Een van de patiënten, Sirwa Hassan, sterft doordat 86 procent van haar lichaam is verbrand. Ze is een Koerdische moeder van drie kinderen uit een dorpje nabij de Iraanse grens.
In 2008 zegt een arts in Sulimaniya tegen het persbureau AFP dat er alleen al in de maand mei in tien dagen tijd veertien meisjes zijn vermoord. In 2000 verkondigen de Koerdische autoriteiten in Sulimaniya dat ‘het wegnemen van de schande als reden voor het doden of mishandelen van vrouwen niet geldt als een verzachtende omstandigheid’. De rechters mogen niet meer teruggrijpen op een wet uit 1969 om de straf van de dader te verlagen. De nieuwe wet maakt, natuurlijk, geen enkel verschil.
In de cel
Maar ook in Irak zijn het niet alleen de Koerden die geloven in eerwraak. In Tikrit schrijft een jonge vrouwelijke gevangene aan haar broer dat ze is verkracht door een bewaarder, en nu zwanger is. De broer brengt haar daarna een bezoek, loopt de cel van zijn duidelijk zwangere zuster en schiet haar dood om hun familie de schande te besparen. In het lijkenhuis van Bagdad blijkt na DNA-onderzoek dat de vrouw is verkracht door een luitenant-kolonel van de politie. Het is niet duidelijk waarom de vrouw gevangen zat. Volgens een onderzoek heeft de familie van de kolonel de nabestaanden van de vrouw afgekocht om vervolging te voorkomen.
De politie van Basra meldt in 2008 dat er elke maand vijftien vrouwen worden vermoord voor het overtreden van ‘islamitische kledingvoorschriften’. Een meisje van zeventien, Rand Abdel-Qader, wordt twee jaar eerder doodgeslagen door haar vader, omdat ze verliefd is geworden op een Britse soldaat. Een ander meisje, Rauf (19), wordt door haar familie meegenomen op een picknick in Dokan en vervolgens met zeven schoten om het leven gebracht. Ze hadden een onbekend nummer in haar mobiele telefoon gevonden.
Du’a Khalil Aswad uit Nineveh is zeventien jaar oud als ze door een menigte van tweeduizend mannen wordt gestenigd. Ze was verliefd geworden op een man van een andere stam.
Jordaanse vrouwenorganisaties zeggen dat onder de christelijke minderheid in het land relatief veel meer eerwraak voorkomt dan onder moslims. Vaak gebeurt dat wanneer een christelijke vrouw wil trouwen met een moslim. De christelijke gemeenschap zwijgt hierover echter in alle talen. De meerderheid van de bekende gevallen komt voor rekening van de moslims.
De verhalen komen ons inmiddels akelig bekend voor. Zo schept Sirhan op over de efficiënte manier waarop hij in 1999 zijn jongere zusje Suzanne (16) heeft vermoord. Drie dagen nadat het meisje had verklaard dat ze was verkracht, schiet Sirhan haar vier keer in het hoofd. ‘Ze heeft een fout gemaakt, ook al kon ze er zelf niks aan doen. Het is sowieso beter dat er één persoon sterft, dan dat de hele familie in schande moet leven.’ Sindsdien heeft de Jordaanse bevolking een hele reeks eerwraakmoorden voorbij zien komen. Deze worden veroordeeld door de koninklijke familie en steeds harder aangepakt door politie en justitie.
Toch vinden we in 2001 een 22-jarige man die zijn getrouwde zusje (17) vermoordt, omdat ze een verhouding zou hebben. Het is dan de twaalfde moord in zeven maanden tijd. In 2002 wurgt Souad Mahmoud zijn zus om dezelfde reden. Ze was al gedwongen om haar geliefde te trouwen, maar toen de familie er achter kwam dat ze zwanger was vóór de bruiloft, besloten ze haar te executeren.
In 2005 steken drie Jordaniërs hun 22-jarige getrouwde zus dood, omdat ze een minnaar heeft. Als ze zien dat de man haar huis binnengaat, stormen ze achter hem aan en doden haar. Haar minnaar wordt met geen vinger aangeraakt.
De Jordaanse rechters zijn in 2008 nog steeds erg lief als het gaat om eerwraak. In maart van dat jaar veroordeelt het Strafhof twee mannen die ‘in een vlaag van woede’ vrouwelijke familieleden hebben vermoord tot zes en drie maanden gevangenisstraf. In het eerste geval gaat het om een echtgenoot die een vreemde man in zijn huis aantreft en er onmiddellijk van uitgaat dat er ontrouw in het spel is. Het tweede geval betreft een man die zijn getrouwde zuster doodschiet, omdat ze zonder toestemming van haar man het huis heeft verlaten en ‘met andere mannen telefoneert’. In 2009 bekent een Jordaanse man dat hij zijn zwangere zus heeft doodgestoken, omdat ze was teruggegaan naar haar familie na een ruzie met haar man. Hij dacht dat ze ‘andere mannen’ zag.
Hamas
In Palestina beschuldigt Human Rights Watch de Palestijnse politie en justitie er al tijden van dat ze er totaal niet in slagen vrouwen in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever te beschermen tegen eerwraak. Zo is er het geval van het 17-jarige meisje dat wordt gewurgd door haar oudere broer omdat ze zwanger is – van haar eigen vader. Die is persoonlijk aanwezig bij de moord. Het meisje was eerder al naar de politie gegaan, maar die deed niks. In hetzelfde jaar schieten gemaskerde Hamas-leden de 20-jarige Yusra Azzami dood vanwege ‘immoreel gedrag’. Ze is een dagje uit zonder haar verloofde. Azzami blijkt echter ook lid van Hamas. De organisatie probeert zich te verontschuldigen en noemt de dode vrouw een ‘martelaar’, tot grote woede van haar familie.
Pas vorig jaar, lang nadat Hamas de Palestijnse verkiezingen won en de Gazastrook overnam, wordt er een man opgepakt die zijn dochter doodgeslagen heeft met een ijzeren ketting. Hij had ontdekt dat ze een mobieltje had waarmee ze misschien wel eens mannen van buiten de familie kon bellen. Hij is later vrijgelaten.
In Iran en Afghanistan komt eerwraak vaak voort uit stammenvetes. In Iran bijvoorbeeld meldt een hoge ambtenaar van de etnisch-Arabische provincie Khuzestan in 2003 dat er 45 jonge vrouwen zijn vermoord. In twee maanden tijd. En zonder enige veroordeling. Het betreft allemaal meisjes die weigeren te trouwen met een man die is uitgezocht door de familie, de islamitische kledingcode hebben overtreden of ervan worden verdacht contact te hebben met mannen buiten de familie.
Door de donkere sluier van het Afghaanse dorpsrecht zien we af en toe een glimp van de terreur van tienerexecuties. Als Siddiqa (19) en haar verloofde Khayyam (25) deze maand in de provincie Kunduz voor een religieuze rechtbank verschijnen, zijn hun laatste woorden: ‘Wij houden van elkaar, wat er ook gebeurt.’ In de bazaar van Mulla Quli worden ze één voor één gestenigd door een menigte, met daarin ook hun familieleden.
Een week eerder krijgt de zwangere weduwe Bibi Sanubar honderd zweepslagen en wordt vervolgens door het hoofd geschoten door een talibancommandant. In april 2009 executeert een vuurpeloton van de taliban een jongen en een meisje, omdat ze er samen vandoor zijn gegaan, terwijl het meisje verloofd is met iemand anders. Het zal altijd onduidelijk blijven hoeveel honderden vrouwen – en mannen – hetzelfde lot hebben ondergaan.
Virus
Dit eerwraakvirus heeft zich inmiddels verspreid over de hele wereld. Zo worden in Bangladesh vrouwen met zuur overgoten, omdat ze weigeren te trouwen. Een van de gruwelijkste moorden in India van dit jaar betreft een verloofd stel, Yogesh Kumar en Asha Saini. Ze worden vastgebonden en geëlektrocuteerd door een familielid van de vrouw, omdat de man uit een lagere kaste komt.
In Tsjetsjenië heeft president Ramzan Kadyrov meerdere malen verklaard dat hij eerwraak toejuicht. Als er in Grozny zeven vermoorde vrouwen worden gevonden, met schotwonden in hoofd en borst, zegt Kadyrov dat ze zijn gedood wegens een ‘immorele levensstijl’. Hij heeft hiervoor geen enkel bewijs. En als de president hoort van een misbruikt meisje dat aangifte heeft gedaan tegen haar vader, zegt hij dat de man in staat moet worden gesteld zijn dochter te vermoorden. ‘Als hij dat niet doet, wat voor man is hij dan? Hij roept schande af over zichzelf.’
Sommige immigrantenfamilies hebben de wrede tradities van hun geboortedorpen meegenomen naar het Westen. In St. Petersburg wordt een man beschuldigd van het inhuren van mensen om zijn dochter te vermoorden. Ze droeg wel eens een minirok. Bij de Belgische stad Charleroi wordt Sadia Sheikh doodgeschoten door haar broer Mustafa, omdat ze weigert te trouwen met een Pakistaanse man die door haar familie is uitgekozen.
In een voorstad van Toronto snijdt Kamikar Kaur Dhillon de keel van zijn schoondochter Amandeep door, omdat ze uit haar gearrangeerde huwelijk wil stappen. Tegen de Canadese politie zegt hij dat een scheiding schande over de familie zou brengen.
Dit zijn slechts een paar moorden, een paar namen, een kleine selectie van horrorverhalen uit de hele wereld. Het gaat hier om een infectie die zich langzaam verspreid, een massale misdaad, een gruwelijke familietraditie waarop noch genade, noch de wet noch berouw vat kan krijgen. Eerwraak vindt veel plaats in de Koerdische delen van Turkije en Irak, maar is niet exclusief Koerdisch. Drie dagen nadat het meisje had verklaard dat ze was verkracht, schiet Sirhan haar vier keer in het hoofd.
http://www.depers.nl/binnenland/508809/ ... e-eer.html
__________________
Oorspronkelijk geplaatst op forums.ansaar.nl
Veel zo niet alles wat fout is in de Islam, en dat is niet weinig, wordt verborgen onder een sluier van geheimzinnigheid.
Maar Jezus zei dat alles wat verborgen is geopenbaard zal worden.