HUISBAAS
23-09-10, 00:29
Er is een grote stap voorwaarts gezet.
Van verschillende mensenrechtenorganisaties tot aan de Europese Commissie worden de Turkse hervormingen geprezen met één kanttekening: het is niet voldoende en kan uitvoeriger. En terecht, vergeleken met de oude grondwet was de keuze tussen een Evet (ja) of een Hayir (nee) een keuze tussen een half vol glas of een leeg glas.
De oude grondwet is een nalatenschap van de militairen en geen ‘grondwet van de burger’ zoals we die in Europa kennen. De hervormingen zijn een democratische en rechtsstatelijke eerste stap. Europa zal Turkije aan haar belofte moeten houden om na de verkiezingen met verdergaande hervormingen te komen. Want om het democratiseringsproces écht te versterken, moet worden gewerkt aan een vol glas.
Critici, zoals in het stuk ‘Het Turkije van de AKP en de EU zijn onverenigbaar’, stellen dat de positie van de conservatieve AKP partij wordt verstevigd en Turkije aan het ‘islamiseren’ is. In werkelijkheid wordt de macht van één enkele politieke partij helemaal niet versterkt. De democratische en rechtsstatelijke versterking betreft het institutionele raamwerk.
Vruchten
Natuurlijk plukt de regeringspartij daar op dit moment de vruchten van, want macht verschuift van de militairen en oude elite naar het parlement. Er komt geen islamitische ‘tirannie van de meerderheid’, maar meer democratie. Naast verschillende mensenrechtenorganisaties brachten ook belangenorganisaties van Armeense, Griekse en Assyrische minderheden een positief advies uit over de grondwetswijzigingen. Ook wij schaarden ons achter die campagne en hebben – in tegenstelling tot wat de schrijvers beweren – ons niet ingezet voor een juich-campagne voor premier Tayyip Erdogan, maar voor hervormingen in Turkije.
Aangezien de rechten van vrouwen, kinderen en achtergestelde groepen worden verbeterd, het recht op gegevensbescherming wordt uitgebreid, er een Nationale Ombudsman komt als ook de mogelijkheid tot individueel klachtrecht bij het hof, hoge militairen kunnen worden vervolgd en burgers niet meer door militaire rechtbanken mogen worden berecht, kún je ook eigenlijk niet tegen zijn. Natuurlijk plukt de regeringspartij daar op dit moment de vruchten vanHet voornaamste omstreden punt was de nieuwe procedure voor de benoeming van rechters. Per saldo vermindert die procedure de invloed van de president, ten gunste van het parlement.
Einde maken
Europa dringt al jaren aan op deze wijziging die een einde maakt aan de huidige situatie waar zowel de raad die de rechters aanwijst als de rechterlijke macht zelf bestaat uit mensen met dezelfde ideologie. De macht van de president en minister wordt ingeperkt en benoemingen gedemocratiseerd
De discussie wordt gedomineerd door ‘het is afkomstig van een islamitische regering, dus is het slecht’. De oude elite gebruikt dit argument omdat zij door deze hervorming aan macht inboet. In plaats van op inhoud in te gaan, worden beelden neergezet die vaak niet kloppen met de werkelijkheid.
Ook bij de auteurs van het artikel zit de aversie tegen de islam kennelijk zo diep dat zij geen eerlijk beeld schetsen van de situatie. Zo is de heer Hanli – een van de ‘twee meest prominente Turkse rechtsgeleerden’ waarop zij zich beroepen – geen arbiter bij het Internationaal Strafhof, maar bij de Internationale Kamer van Koophandel en hij werkt bovendien voor de Dogan Holding. Deze ligt in de clinch ligt met de huidige regering wegens veronderstelde de belastingontduiking.
Vergeten
Ook suggereren de auteurs dat er slechts een JA-campagne was, omdat de AKP de televisie bezit. Ze vergeten te vermelden dat via vele grote kranten en commerciële zenders ook een felle Nee-campagne in de huiskamers verscheen. Het is jammer dat de debatten rond Turkije op die manier worden gevoerd: termen als islamisering en moslimknuffelaar worden te pas en te onpas uit de kast gehaald.
Feit blijft dat Europa niet om Turkije heen kan, ook al zouden sommigen dat graag willen. Natuurlijk heeft Turkije nog een lange weg te gaan. Afgelopen zondag heeft het land geen grote, maar wel een goede eerste stap gezet naar een grondwet die Europa-proof is. De EU mag daar de ogen niet voor sluiten. Door te onderstrepen dat de EU open staat voor een democratisch Turkije, kunnen we met meer gezag aandringen op de verdere veranderingen die nodig zijn, van constitutionele hervorming tot verbetering van de positie van de Koerden en doorbreking van de impasse rond het gedeelde Cyprus. Laten we hopen dat Turkije en Europa dit ‘ja’ voor gevoelige hervormingen gebruiken om de toetredingsonderhandelingen een impuls te geven.
Joost Lagendijk werkt bij een denktank in Istanboel, Judith Sargentini is europarlementariër voor GroenLinks
Volkskrant
__________________
Oorspronkelijk geplaatst op forums.ansaar.nl
Van verschillende mensenrechtenorganisaties tot aan de Europese Commissie worden de Turkse hervormingen geprezen met één kanttekening: het is niet voldoende en kan uitvoeriger. En terecht, vergeleken met de oude grondwet was de keuze tussen een Evet (ja) of een Hayir (nee) een keuze tussen een half vol glas of een leeg glas.
De oude grondwet is een nalatenschap van de militairen en geen ‘grondwet van de burger’ zoals we die in Europa kennen. De hervormingen zijn een democratische en rechtsstatelijke eerste stap. Europa zal Turkije aan haar belofte moeten houden om na de verkiezingen met verdergaande hervormingen te komen. Want om het democratiseringsproces écht te versterken, moet worden gewerkt aan een vol glas.
Critici, zoals in het stuk ‘Het Turkije van de AKP en de EU zijn onverenigbaar’, stellen dat de positie van de conservatieve AKP partij wordt verstevigd en Turkije aan het ‘islamiseren’ is. In werkelijkheid wordt de macht van één enkele politieke partij helemaal niet versterkt. De democratische en rechtsstatelijke versterking betreft het institutionele raamwerk.
Vruchten
Natuurlijk plukt de regeringspartij daar op dit moment de vruchten van, want macht verschuift van de militairen en oude elite naar het parlement. Er komt geen islamitische ‘tirannie van de meerderheid’, maar meer democratie. Naast verschillende mensenrechtenorganisaties brachten ook belangenorganisaties van Armeense, Griekse en Assyrische minderheden een positief advies uit over de grondwetswijzigingen. Ook wij schaarden ons achter die campagne en hebben – in tegenstelling tot wat de schrijvers beweren – ons niet ingezet voor een juich-campagne voor premier Tayyip Erdogan, maar voor hervormingen in Turkije.
Aangezien de rechten van vrouwen, kinderen en achtergestelde groepen worden verbeterd, het recht op gegevensbescherming wordt uitgebreid, er een Nationale Ombudsman komt als ook de mogelijkheid tot individueel klachtrecht bij het hof, hoge militairen kunnen worden vervolgd en burgers niet meer door militaire rechtbanken mogen worden berecht, kún je ook eigenlijk niet tegen zijn. Natuurlijk plukt de regeringspartij daar op dit moment de vruchten vanHet voornaamste omstreden punt was de nieuwe procedure voor de benoeming van rechters. Per saldo vermindert die procedure de invloed van de president, ten gunste van het parlement.
Einde maken
Europa dringt al jaren aan op deze wijziging die een einde maakt aan de huidige situatie waar zowel de raad die de rechters aanwijst als de rechterlijke macht zelf bestaat uit mensen met dezelfde ideologie. De macht van de president en minister wordt ingeperkt en benoemingen gedemocratiseerd
De discussie wordt gedomineerd door ‘het is afkomstig van een islamitische regering, dus is het slecht’. De oude elite gebruikt dit argument omdat zij door deze hervorming aan macht inboet. In plaats van op inhoud in te gaan, worden beelden neergezet die vaak niet kloppen met de werkelijkheid.
Ook bij de auteurs van het artikel zit de aversie tegen de islam kennelijk zo diep dat zij geen eerlijk beeld schetsen van de situatie. Zo is de heer Hanli – een van de ‘twee meest prominente Turkse rechtsgeleerden’ waarop zij zich beroepen – geen arbiter bij het Internationaal Strafhof, maar bij de Internationale Kamer van Koophandel en hij werkt bovendien voor de Dogan Holding. Deze ligt in de clinch ligt met de huidige regering wegens veronderstelde de belastingontduiking.
Vergeten
Ook suggereren de auteurs dat er slechts een JA-campagne was, omdat de AKP de televisie bezit. Ze vergeten te vermelden dat via vele grote kranten en commerciële zenders ook een felle Nee-campagne in de huiskamers verscheen. Het is jammer dat de debatten rond Turkije op die manier worden gevoerd: termen als islamisering en moslimknuffelaar worden te pas en te onpas uit de kast gehaald.
Feit blijft dat Europa niet om Turkije heen kan, ook al zouden sommigen dat graag willen. Natuurlijk heeft Turkije nog een lange weg te gaan. Afgelopen zondag heeft het land geen grote, maar wel een goede eerste stap gezet naar een grondwet die Europa-proof is. De EU mag daar de ogen niet voor sluiten. Door te onderstrepen dat de EU open staat voor een democratisch Turkije, kunnen we met meer gezag aandringen op de verdere veranderingen die nodig zijn, van constitutionele hervorming tot verbetering van de positie van de Koerden en doorbreking van de impasse rond het gedeelde Cyprus. Laten we hopen dat Turkije en Europa dit ‘ja’ voor gevoelige hervormingen gebruiken om de toetredingsonderhandelingen een impuls te geven.
Joost Lagendijk werkt bij een denktank in Istanboel, Judith Sargentini is europarlementariër voor GroenLinks
Volkskrant
__________________
Oorspronkelijk geplaatst op forums.ansaar.nl