HUISBAAS
10-10-10, 01:57
Islamkritiek is geen racisme en geloven is geen terrorisme.
Het islamdebat in Nederland wordt beheerst door de ongenuanceerden. Wederzijds slaat men elkaar om de oren met de meest grove versimpelingen.
Toch is een goed islamdebat hard nodig. Het lijkt op dit moment een maatschappelijke splijtzwam te zijn. Er wonen 800.000 burgers in Nederland die je van islamitische komaf zou kunnen noemen. Zo’n 500.000 van hen geloven in het islamitische godsverhaal. Ruim een half miljoen Nederlanders is dus moslim.
En moslims komen in soorten en maten. Beide zijden van het islamdebat lijken niet op de hoogte van die diversiteit of negeren die werkelijkheid bewust.
Over de ruim 300.000 voormalige moslims, geseculariseerde moslims of afvalligen hoor je helemaal nooit iemand. Misschien omdat het bizar genoeg in het begin van de 21ste eeuw nog steeds gevaarlijk is om de islam vaarwel te zeggen, misschien omdat de multicultibrigade zijn schaapjes liever via de moskee op het droge krijgt.
Het debat is kortom gepolariseerd en gepolitiseerd.
Een goed voorbeeld hiervan is de manier waarop in de afgelopen coalitieonderhandelingen enerzijds Verhagen en anderzijds Wilders de islam duiden. Verhagen noemt de islam een religie en Wilders vindt het een politieke ideologie.
Omdat de islam overduidelijk zowel het een als het ander is, zijn beide beweringen onwaar en komen ze neer op verdraaiing van de werkelijkheid met een politiek doel.
Voor de meeste moslims in Nederland is de islam wel degelijk een religie, een persoonlijke band met hun god, een spirituele ervaring of belijdenis. Dus overduidelijk een geloof. Veel moslims bidden uit gewoonte, omdat ze graag willen dat hun tante geneest van suikerziekte of dat hun kind het goed doet op school.
Voor een gepolitiseerd deel van de moslims is de islam echter ook een ideale en enig aanvaardbare maatschappelijke ordening. Compleet met een eigen algemeen geldend wetsysteem. In die hoedanigheid voldoet de islam aan alle criteria van een politieke ideologie.
Dat is niet zo vreemd als je bedenkt dat in veel islamitische landen de Koran alle onderdelen van het maatschappelijk leven, inclusief het seksleven van de burgers, de economie en de rechtspraak bepaalt. Daar is dus sprake van een tamelijk totalitair ideologisch systeem.
Verhagen hechtte eraan alleen het positieve element van de islam te belichten en houdt vol dat de islam louter een religie is en Wilders belicht alleen het negatieve karakter van de islam en voor hem is het dus louter een ideologie. Beide hebben voor hun standpunt pr-technische en politieke motieven. Dat is symptomatisch voor hoe het debat in Nederland gevoerd wordt.
Naast politiek opportunisme is ook denkluiheid een probleem in het islamdebat. De meest infantiele begripsverwarringen worden gemeengoed. Zo worden de termen kwetsen en discrimineren klakkeloos door elkaar gebruikt en sommigen willen zichzelf en de rest van de wereld wijs maken dat de aanhangers van de islam een ras vormen en dus niet een geloof of levensbeschouwing waarvoor men kiest.
Daarmee praten ze zowel de onvervalst masculinistische clerus uit de Golfstaten naar de mond als ook diegenen die Marokkaanse Nederlanders tot in de vijfde generatie etnisch zouden willen registreren. Anti-islamisme is geen racisme en etnische registratie is de bijl aan de wortel van de open samenleving.
De ongenuanceeerden krijgen voortdurend het podium. Of het nu de middeleeuwse doormensenheenprater Izz ad-Din Ruhulessin is bij Pauw & Witteman, waar vrijwel geen Nedermoslim zich in herkent, of types met verkeerde stropdassen die niet veel verder komen dan de islam fascistisch te noemen en in elke gelovige moslim iemand zien die de staat omver zou willen en kunnen werpen.
Van de wetenschap hoeven we ook al niet veel te verwachten. Voorname witte mannen verkondigen zonder blikken of blozen dat de sharia voor 95 procent met de Nederlandse rechtsstaat overeenkomt. Nooit wordt er bijverteld dat veel leerstoelen van dit soort profs openlijk en direct betaald worden door stichtingen en regeringen uit de Golfstaten. Daardoor rijst de verdenking dat het hier eerder woordvoerders dan onafhankelijke wetenschappers betreft.
Zijn er nog serieuzere deelnemers aan het debat? Zijn er opvolgers van heldere geesten als Frits Bolkestein of wijlen Ien Dales? Weinig, de goeden niet te na gesproken.
Verdachtmaking is helaas de norm. Beide kanten zijn er dol op. Wie het niet met feitelijkheden af kan, richt zich op de vermeende geheime agenda’s van de tegenstander of gaat verkrampt op zoek naar trauma’s of persoonlijkheidstoornissen bij de opponent.
Een moslim, met of zonder baard, is al snel een ‘wolf in schaapkleren’ en iemand met alleszins betamelijke religiekritiek ‘zaait’ al heel snel ‘haat’, ‘vist in troebel water’ of ‘zet hele bevolkingsgroepen in de hoek’.
Achter elke boom staat tegenwoordig een fascist. Zowel de PVV als het samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders zit, als je de debatteerders mag geloven, vol nazi’s. Elke stemmer op Wilders en iedereen die wel eens een moskee bezoekt, is meteen een bruinhemd of een terrorist. Zelfs een kabinet met een premier als de nette liberaal Rutte wordt al als bruin aangeduid.
Het islamdebat moet uit de puberale en totalitaire sfeer gehaald worden. Nu worden de middengroepen steeds meer gedwongen aan de ene of andere kant partij te kiezen, wordt de redelijkheid om zeep gebracht en moeten seculiere moslims vrezen voor gram van beide zijden.
Een beetje begrip en tolerantie over en weer zouden geen kwaad kunnen. Islamkritiek is geen racisme en geloven geen staatsgevaarlijk terrorisme.
Yoeri Albrecht is directeur van De Balie.
Eddy Terstall is filmmaker. Onlangs verscheen zijn boek Ik loop of ik vlieg.
Volkskrant
__________________
Oorspronkelijk geplaatst op forums.ansaar.nl
Het islamdebat in Nederland wordt beheerst door de ongenuanceerden. Wederzijds slaat men elkaar om de oren met de meest grove versimpelingen.
Toch is een goed islamdebat hard nodig. Het lijkt op dit moment een maatschappelijke splijtzwam te zijn. Er wonen 800.000 burgers in Nederland die je van islamitische komaf zou kunnen noemen. Zo’n 500.000 van hen geloven in het islamitische godsverhaal. Ruim een half miljoen Nederlanders is dus moslim.
En moslims komen in soorten en maten. Beide zijden van het islamdebat lijken niet op de hoogte van die diversiteit of negeren die werkelijkheid bewust.
Over de ruim 300.000 voormalige moslims, geseculariseerde moslims of afvalligen hoor je helemaal nooit iemand. Misschien omdat het bizar genoeg in het begin van de 21ste eeuw nog steeds gevaarlijk is om de islam vaarwel te zeggen, misschien omdat de multicultibrigade zijn schaapjes liever via de moskee op het droge krijgt.
Het debat is kortom gepolariseerd en gepolitiseerd.
Een goed voorbeeld hiervan is de manier waarop in de afgelopen coalitieonderhandelingen enerzijds Verhagen en anderzijds Wilders de islam duiden. Verhagen noemt de islam een religie en Wilders vindt het een politieke ideologie.
Omdat de islam overduidelijk zowel het een als het ander is, zijn beide beweringen onwaar en komen ze neer op verdraaiing van de werkelijkheid met een politiek doel.
Voor de meeste moslims in Nederland is de islam wel degelijk een religie, een persoonlijke band met hun god, een spirituele ervaring of belijdenis. Dus overduidelijk een geloof. Veel moslims bidden uit gewoonte, omdat ze graag willen dat hun tante geneest van suikerziekte of dat hun kind het goed doet op school.
Voor een gepolitiseerd deel van de moslims is de islam echter ook een ideale en enig aanvaardbare maatschappelijke ordening. Compleet met een eigen algemeen geldend wetsysteem. In die hoedanigheid voldoet de islam aan alle criteria van een politieke ideologie.
Dat is niet zo vreemd als je bedenkt dat in veel islamitische landen de Koran alle onderdelen van het maatschappelijk leven, inclusief het seksleven van de burgers, de economie en de rechtspraak bepaalt. Daar is dus sprake van een tamelijk totalitair ideologisch systeem.
Verhagen hechtte eraan alleen het positieve element van de islam te belichten en houdt vol dat de islam louter een religie is en Wilders belicht alleen het negatieve karakter van de islam en voor hem is het dus louter een ideologie. Beide hebben voor hun standpunt pr-technische en politieke motieven. Dat is symptomatisch voor hoe het debat in Nederland gevoerd wordt.
Naast politiek opportunisme is ook denkluiheid een probleem in het islamdebat. De meest infantiele begripsverwarringen worden gemeengoed. Zo worden de termen kwetsen en discrimineren klakkeloos door elkaar gebruikt en sommigen willen zichzelf en de rest van de wereld wijs maken dat de aanhangers van de islam een ras vormen en dus niet een geloof of levensbeschouwing waarvoor men kiest.
Daarmee praten ze zowel de onvervalst masculinistische clerus uit de Golfstaten naar de mond als ook diegenen die Marokkaanse Nederlanders tot in de vijfde generatie etnisch zouden willen registreren. Anti-islamisme is geen racisme en etnische registratie is de bijl aan de wortel van de open samenleving.
De ongenuanceeerden krijgen voortdurend het podium. Of het nu de middeleeuwse doormensenheenprater Izz ad-Din Ruhulessin is bij Pauw & Witteman, waar vrijwel geen Nedermoslim zich in herkent, of types met verkeerde stropdassen die niet veel verder komen dan de islam fascistisch te noemen en in elke gelovige moslim iemand zien die de staat omver zou willen en kunnen werpen.
Van de wetenschap hoeven we ook al niet veel te verwachten. Voorname witte mannen verkondigen zonder blikken of blozen dat de sharia voor 95 procent met de Nederlandse rechtsstaat overeenkomt. Nooit wordt er bijverteld dat veel leerstoelen van dit soort profs openlijk en direct betaald worden door stichtingen en regeringen uit de Golfstaten. Daardoor rijst de verdenking dat het hier eerder woordvoerders dan onafhankelijke wetenschappers betreft.
Zijn er nog serieuzere deelnemers aan het debat? Zijn er opvolgers van heldere geesten als Frits Bolkestein of wijlen Ien Dales? Weinig, de goeden niet te na gesproken.
Verdachtmaking is helaas de norm. Beide kanten zijn er dol op. Wie het niet met feitelijkheden af kan, richt zich op de vermeende geheime agenda’s van de tegenstander of gaat verkrampt op zoek naar trauma’s of persoonlijkheidstoornissen bij de opponent.
Een moslim, met of zonder baard, is al snel een ‘wolf in schaapkleren’ en iemand met alleszins betamelijke religiekritiek ‘zaait’ al heel snel ‘haat’, ‘vist in troebel water’ of ‘zet hele bevolkingsgroepen in de hoek’.
Achter elke boom staat tegenwoordig een fascist. Zowel de PVV als het samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders zit, als je de debatteerders mag geloven, vol nazi’s. Elke stemmer op Wilders en iedereen die wel eens een moskee bezoekt, is meteen een bruinhemd of een terrorist. Zelfs een kabinet met een premier als de nette liberaal Rutte wordt al als bruin aangeduid.
Het islamdebat moet uit de puberale en totalitaire sfeer gehaald worden. Nu worden de middengroepen steeds meer gedwongen aan de ene of andere kant partij te kiezen, wordt de redelijkheid om zeep gebracht en moeten seculiere moslims vrezen voor gram van beide zijden.
Een beetje begrip en tolerantie over en weer zouden geen kwaad kunnen. Islamkritiek is geen racisme en geloven geen staatsgevaarlijk terrorisme.
Yoeri Albrecht is directeur van De Balie.
Eddy Terstall is filmmaker. Onlangs verscheen zijn boek Ik loop of ik vlieg.
Volkskrant
__________________
Oorspronkelijk geplaatst op forums.ansaar.nl