aboenoeh
25-10-10, 19:58
http://indymedia.nl/img/2009/05/59624.jpg
Terwijl de roep om een sociaal Europa weergalmt in de straten van de meeste EU-lidstaten en referenda inzake het Verdrag van Lissabon door meer dan 20 van de 27 regeringen gemeden of “wettelijk” omzeild werden, blijkt dat het EU-project haar wortels heeft in de voor- maar ook naoorlogse nazi-ideologie.
The Red House Report
Toen fictieschrijver Adam Lebor materiaal verzamelde voor zijn nieuw boek viel zijn oog op een verontrustend document dat aantoont in welke mate het EU-concept haar wortels had in het nazi-gedachtegoed. Rapport EW-Pa 128, ook bekend als “The Red House Report” beschrijft een samenkomst in 1944 van top-nazi’s die plaatsvond in het Maison Rouge Hotel in Straatsburg.
Volgens Lebor werden, aangezien Duitsland militair verslagen was, plannen gesmeed om een vierde Reich, een economische eerder dan militair imperium, in het leven te roepen. Daar werd de blauwdruk besproken voor een pan-Europees imperium steunend op een Europese gemeenschappelijke economie.
“Top-nazi industriëlen werden door SS Obergruppenführer Dr. Scheid bevolen bedrijven in het buitenland op te zetten en zich voor te doen als democraten om zo economische penetratie te bereiken en de fundamenten te leggen voor de herrijzenis van de nazi-ideologie. Machtige bankiers, industriëlen en ambtenaren, als democraten herboren, werkten aan een nieuwe doelstelling: Europese economische en politieke integratie”, aldus Lebor
Alfried Krupp van de Krupp Industrieën en Friedrich Flick, evenals bedrijven zoals BMW, Siemens en Volkswagen werkten aan een nieuw pan-Europees bedrijfsimperium. Volgens Dr. Michael Pinto-Duschinsky, adviseur van toenmalige Joodse slavenarbeiders “werd Europa, voor vele belangrijke industriële actoren vanwege hun nauwe banden met het nazi-regime, een dekmantel voor het nastreven van Duitse nationale belangen na de nederlaag van Hitler…. De continuïteit van de Duitse en naoorlogse Europese economieën is verbluffend. Enkele van de leidende figuren van de Duitse economie werden belangrijke architecten van de Europese Unie”.
Banktitaan Hermann Abs, die deel uitmaakte van de raad van bestuur van de Deutsche Bank tijdens de groei van het Nazi-regime maakte ook deel uit van de toezichtelijke raad van I.G. Farben, het bedrijf dat het Zyklon B gas produceerde dat gebruikt werd in de concentratiekampen. “Abs werd verantwoordelijk voor het toewijzen van fondsen (die dienden voor de wederopbouw) aan de Duitse industrie. Tegen 1948 beheerde hij effectief het economische herstel van Duitsland,” schrijft Lebor.
“Cruciaal is dat Abs ook een lid van de Europese Liga voor Economische Samenwerking was, een opstelling van een elitair intellectuele pressiegroep uit 1946. De liga wijdde zich aan het tot stand brengen van een Europese gemeenschappelijke markt, de voorloper van de Europese Unie.”
Europäische Wirtschaftsgemeinschaft
Het boek "Europäische Wirtschaftsgemeinschaft" werd uitgegeven door de Berlijnse Industrie & Handelskamer in samenwerking met de Economische Hogeschool in Berlijn (Wirtschafts-Hochschule). In dit boek, zo wordt vermeld, wordt het Duitse nazi-plan voor de Europese economische en monetaire eenwording beschreven. Walther Funk, nazi-minister van Economie en oorlogsmisdadiger, hamert op de noodzaak voor een “Centraal Europese Unie” en een “Europees Economisch gebied” met vaste wisselkoersen. Hij stelde dat “geen enkele natie op zich in Europa het hoogste niveau van economische vrijheid kan bereiken dat compatibel is met alle sociale vereisten... De formatie van grote economische gebieden maakt deel uit van de natuurlijke wet van ontwikkeling... overeenkomsten tussen staten in Europa zullen [economische machten over het algemeen] controleren... Er moet een bereidheid zijn om zijn eigen belangen in bepaalde gevallen aan die van [de EG] ondergeschikt te maken”. Verder bevat het boek essays over een verenigde arbeidsmarkt, een verenigde agrarische markt en algemene principes van Europese samenwerking.
De co-auteurs van het boek waren het met Funk eens. Nazi-academicus Heinrich Hunke schreef dat nationale economieën in de klassieke zin “dood” zijn, dat een Europese economie een gemeenschappelijk doel is die men moet nastreven en dat de uitbreiding van een Europese samenwerking afhangt van een nieuw economisch gemeenschappelijk plan. Gustav Koenig stelde dat “een nieuwe gemeenschappelijke Europese taak voor ons ligt...Ik ben ervan overtuigd dat deze gemeenschapsinspanning de oorlog zal overleven”. Andere top-Nazi’s zoals Ribbentrop, Quisling en Seyss-Inquart spraken over “een nieuw Europa van solidariteit en samenwerking door al haar burgers” die “snel stijgende welvaart zal ervaren zodra de nationale economische grenzen verwijderd worden”. Deze retoriek is ons niet onbekend...
Conclusie
Beweren dat nazi’s de dag van vandaag de Europese Unie leiden is misschien vergezocht. Men kan daarentegen niet ontkennen dat het concept, zoals deze uitgewerkt in de nazi-ideologie en deze uitgewerkt sinds de voltrekking van de EEG, het daarop volgende Verdrag van Maastricht en het ons niet onbekende Verdrag van Lissabon, verontrustende gelijkenissen vertoont. Het concept vertoont dus logischerwijs totalitaire kenmerken en gevaren die terug te koppelen zijn naar het nazi-tijdperk.
__________________
Oorspronkelijk geplaatst op forums.ansaar.nl
Terwijl de roep om een sociaal Europa weergalmt in de straten van de meeste EU-lidstaten en referenda inzake het Verdrag van Lissabon door meer dan 20 van de 27 regeringen gemeden of “wettelijk” omzeild werden, blijkt dat het EU-project haar wortels heeft in de voor- maar ook naoorlogse nazi-ideologie.
The Red House Report
Toen fictieschrijver Adam Lebor materiaal verzamelde voor zijn nieuw boek viel zijn oog op een verontrustend document dat aantoont in welke mate het EU-concept haar wortels had in het nazi-gedachtegoed. Rapport EW-Pa 128, ook bekend als “The Red House Report” beschrijft een samenkomst in 1944 van top-nazi’s die plaatsvond in het Maison Rouge Hotel in Straatsburg.
Volgens Lebor werden, aangezien Duitsland militair verslagen was, plannen gesmeed om een vierde Reich, een economische eerder dan militair imperium, in het leven te roepen. Daar werd de blauwdruk besproken voor een pan-Europees imperium steunend op een Europese gemeenschappelijke economie.
“Top-nazi industriëlen werden door SS Obergruppenführer Dr. Scheid bevolen bedrijven in het buitenland op te zetten en zich voor te doen als democraten om zo economische penetratie te bereiken en de fundamenten te leggen voor de herrijzenis van de nazi-ideologie. Machtige bankiers, industriëlen en ambtenaren, als democraten herboren, werkten aan een nieuwe doelstelling: Europese economische en politieke integratie”, aldus Lebor
Alfried Krupp van de Krupp Industrieën en Friedrich Flick, evenals bedrijven zoals BMW, Siemens en Volkswagen werkten aan een nieuw pan-Europees bedrijfsimperium. Volgens Dr. Michael Pinto-Duschinsky, adviseur van toenmalige Joodse slavenarbeiders “werd Europa, voor vele belangrijke industriële actoren vanwege hun nauwe banden met het nazi-regime, een dekmantel voor het nastreven van Duitse nationale belangen na de nederlaag van Hitler…. De continuïteit van de Duitse en naoorlogse Europese economieën is verbluffend. Enkele van de leidende figuren van de Duitse economie werden belangrijke architecten van de Europese Unie”.
Banktitaan Hermann Abs, die deel uitmaakte van de raad van bestuur van de Deutsche Bank tijdens de groei van het Nazi-regime maakte ook deel uit van de toezichtelijke raad van I.G. Farben, het bedrijf dat het Zyklon B gas produceerde dat gebruikt werd in de concentratiekampen. “Abs werd verantwoordelijk voor het toewijzen van fondsen (die dienden voor de wederopbouw) aan de Duitse industrie. Tegen 1948 beheerde hij effectief het economische herstel van Duitsland,” schrijft Lebor.
“Cruciaal is dat Abs ook een lid van de Europese Liga voor Economische Samenwerking was, een opstelling van een elitair intellectuele pressiegroep uit 1946. De liga wijdde zich aan het tot stand brengen van een Europese gemeenschappelijke markt, de voorloper van de Europese Unie.”
Europäische Wirtschaftsgemeinschaft
Het boek "Europäische Wirtschaftsgemeinschaft" werd uitgegeven door de Berlijnse Industrie & Handelskamer in samenwerking met de Economische Hogeschool in Berlijn (Wirtschafts-Hochschule). In dit boek, zo wordt vermeld, wordt het Duitse nazi-plan voor de Europese economische en monetaire eenwording beschreven. Walther Funk, nazi-minister van Economie en oorlogsmisdadiger, hamert op de noodzaak voor een “Centraal Europese Unie” en een “Europees Economisch gebied” met vaste wisselkoersen. Hij stelde dat “geen enkele natie op zich in Europa het hoogste niveau van economische vrijheid kan bereiken dat compatibel is met alle sociale vereisten... De formatie van grote economische gebieden maakt deel uit van de natuurlijke wet van ontwikkeling... overeenkomsten tussen staten in Europa zullen [economische machten over het algemeen] controleren... Er moet een bereidheid zijn om zijn eigen belangen in bepaalde gevallen aan die van [de EG] ondergeschikt te maken”. Verder bevat het boek essays over een verenigde arbeidsmarkt, een verenigde agrarische markt en algemene principes van Europese samenwerking.
De co-auteurs van het boek waren het met Funk eens. Nazi-academicus Heinrich Hunke schreef dat nationale economieën in de klassieke zin “dood” zijn, dat een Europese economie een gemeenschappelijk doel is die men moet nastreven en dat de uitbreiding van een Europese samenwerking afhangt van een nieuw economisch gemeenschappelijk plan. Gustav Koenig stelde dat “een nieuwe gemeenschappelijke Europese taak voor ons ligt...Ik ben ervan overtuigd dat deze gemeenschapsinspanning de oorlog zal overleven”. Andere top-Nazi’s zoals Ribbentrop, Quisling en Seyss-Inquart spraken over “een nieuw Europa van solidariteit en samenwerking door al haar burgers” die “snel stijgende welvaart zal ervaren zodra de nationale economische grenzen verwijderd worden”. Deze retoriek is ons niet onbekend...
Conclusie
Beweren dat nazi’s de dag van vandaag de Europese Unie leiden is misschien vergezocht. Men kan daarentegen niet ontkennen dat het concept, zoals deze uitgewerkt in de nazi-ideologie en deze uitgewerkt sinds de voltrekking van de EEG, het daarop volgende Verdrag van Maastricht en het ons niet onbekende Verdrag van Lissabon, verontrustende gelijkenissen vertoont. Het concept vertoont dus logischerwijs totalitaire kenmerken en gevaren die terug te koppelen zijn naar het nazi-tijdperk.
__________________
Oorspronkelijk geplaatst op forums.ansaar.nl