HUISBAAS
11-11-10, 12:33
Den Haag - Hoeveel mensen er in het vluchtelingenkamp bij Tindouf, in het zuidwesten van Algerije, zitten, weet niemand. Ze worden niet geteld. De kampbewakers, leden van het Bevrijdingsfront voor de Westelijke Sahara Polisario, willen dat niet.
En daarbij krijgen ze steun van de Algerijnse autoriteiten. Sterker nog: de inwoners van het kamp worden geïntimideerd en gemarteld. Mensenrechten worden er niet geëerbiedigd. Wegvluchten naar Marokko lijkt de enige uitweg.
Maandag en dinsdag praten alle betrokken partijen in New York onder leiding van VN-gezant Christopher Rose over de Westelijke Sahara. Een woestijngebied zes maal zo groot als Nederland met 400.000 inwoners. In 1976 vertrokken de Spanjaarden er. Het gebied werd verdeeld: twee derde werd toegewezen aan Marokko, een derde (een strook in het oosten en zuiden) aan Mauretanië.
Polisario strijdt, met Algerijnse steun, sindsdien voor onafhankelijkheid. In 1991 werd formeel een staakt-het-vuren afgekondigd. Op de uitvoering daarvan let sindsdien een VN-vredesmissie (Minurso) van 495 man waaronder 215 soldaten en politiemensen.
Echt opgelost werd de zaak echter nooit. Pas medio 2007 werden onder VN-vlag onderhandelingen gestart om een definitieve oplossing te vinden. In New York praten delegaties van Marokko en Polisario met elkaar, onder toeziend oog van vertegenwoordigingen van Algerije en Mauretanië.
Afgelopen zaterdag 'vierde' Marokko de 35ste verjaardag van de zogenoemde Groene Mars: de protestmars van zo'n half miljoen Marokkanen tegen de Spaanse annexatie van de Westelijke Sahara. De optocht leidde tot de Spaanse aftocht uit de regio.
Koning Mohammed de zesde maakte zaterdag nog eens heel duidelijk wat de intenties van zijn land zijn: de Westelijke Sahara is Marokkaans gebied. De provincies daar kunnen meer autonomie krijgen, maar dat is dan ook het maximaal haalbare. Van een door Polisario gewenst referendum zal geen sprake zijn.
Marokko zal er alles aan doen de vluchtelingen in Tindouf te helpen. 'Wij zullen hen niet vergeten', aldus de vorst. Om het leven in de Westelijke Sahara te verbeteren komt er een speciale raad die tevens zal beslissen over investeringen in de regio. Interventies door derden zal Marokko onder geen enkele voorwaarde accepteren.
Dat laatste was een sneer naar Algerije, het land dat volgens Marokko de kwade genius is achter Polisario en de onrust in de regio. Er is echter nog een andere drijvende kracht: Al Qaida in de islamitische Maghreb. Er zouden banden bestaan tussen deze organisatie en Polisario. Polisario zou ook met wapens handelen ten behoeve van deze Noord-Afrikaanse tak van Al Qaida .
Volgens Richard Miniter, verbonden aan the New York Post, recruteert al Qaida via Polisario ook nieuwe strijders. De terroristische organisatie zou Polisario en Algerije bovendien gebruiken voor de smokkel van drugs naar Europa. 'Als we niet oppassen wordt de Westelijke Sahara het volgende Afghanistan', aldus Miniter na een bezoek aan de regio. Opvallend genoeg dragen talrijke Al Qaida-voorlieden nu al de naam al Mauretanië.
Ross heeft voorafgaand aan het beraad in New York opgeroepen tot een positieve dialoog. Hij zei te hopen op concrete resultaten. De kans dat die geboekt worden lijkt uiterst gering. Geen der partijen wil concessies doen. De muur die Marokko dwars door de woestijn neerzette op de 'grens' van zijn deel van de Westelijke Sahara met het stuk dat Mauretani werd toegewezen zegt in dit opzicht genoeg.
Daar komt bij dat de internationale gemeenschap eigenlijk geen aandacht voor het probleem-Westelijke Sahara heeft. Tenzij er in de regio weer westerlingen worden ontvoerd maar ook dan ondernemen landen alleen individueel actie, uitsluitend gericht op het vrij krijgen van hun ontvoerde landgenoten. Een vrijlating waarvoor veelal losgeld wordt betaald. Veel losgeld.
Nederlands Dagblad
__________________
Oorspronkelijk geplaatst op forums.ansaar.nl
En daarbij krijgen ze steun van de Algerijnse autoriteiten. Sterker nog: de inwoners van het kamp worden geïntimideerd en gemarteld. Mensenrechten worden er niet geëerbiedigd. Wegvluchten naar Marokko lijkt de enige uitweg.
Maandag en dinsdag praten alle betrokken partijen in New York onder leiding van VN-gezant Christopher Rose over de Westelijke Sahara. Een woestijngebied zes maal zo groot als Nederland met 400.000 inwoners. In 1976 vertrokken de Spanjaarden er. Het gebied werd verdeeld: twee derde werd toegewezen aan Marokko, een derde (een strook in het oosten en zuiden) aan Mauretanië.
Polisario strijdt, met Algerijnse steun, sindsdien voor onafhankelijkheid. In 1991 werd formeel een staakt-het-vuren afgekondigd. Op de uitvoering daarvan let sindsdien een VN-vredesmissie (Minurso) van 495 man waaronder 215 soldaten en politiemensen.
Echt opgelost werd de zaak echter nooit. Pas medio 2007 werden onder VN-vlag onderhandelingen gestart om een definitieve oplossing te vinden. In New York praten delegaties van Marokko en Polisario met elkaar, onder toeziend oog van vertegenwoordigingen van Algerije en Mauretanië.
Afgelopen zaterdag 'vierde' Marokko de 35ste verjaardag van de zogenoemde Groene Mars: de protestmars van zo'n half miljoen Marokkanen tegen de Spaanse annexatie van de Westelijke Sahara. De optocht leidde tot de Spaanse aftocht uit de regio.
Koning Mohammed de zesde maakte zaterdag nog eens heel duidelijk wat de intenties van zijn land zijn: de Westelijke Sahara is Marokkaans gebied. De provincies daar kunnen meer autonomie krijgen, maar dat is dan ook het maximaal haalbare. Van een door Polisario gewenst referendum zal geen sprake zijn.
Marokko zal er alles aan doen de vluchtelingen in Tindouf te helpen. 'Wij zullen hen niet vergeten', aldus de vorst. Om het leven in de Westelijke Sahara te verbeteren komt er een speciale raad die tevens zal beslissen over investeringen in de regio. Interventies door derden zal Marokko onder geen enkele voorwaarde accepteren.
Dat laatste was een sneer naar Algerije, het land dat volgens Marokko de kwade genius is achter Polisario en de onrust in de regio. Er is echter nog een andere drijvende kracht: Al Qaida in de islamitische Maghreb. Er zouden banden bestaan tussen deze organisatie en Polisario. Polisario zou ook met wapens handelen ten behoeve van deze Noord-Afrikaanse tak van Al Qaida .
Volgens Richard Miniter, verbonden aan the New York Post, recruteert al Qaida via Polisario ook nieuwe strijders. De terroristische organisatie zou Polisario en Algerije bovendien gebruiken voor de smokkel van drugs naar Europa. 'Als we niet oppassen wordt de Westelijke Sahara het volgende Afghanistan', aldus Miniter na een bezoek aan de regio. Opvallend genoeg dragen talrijke Al Qaida-voorlieden nu al de naam al Mauretanië.
Ross heeft voorafgaand aan het beraad in New York opgeroepen tot een positieve dialoog. Hij zei te hopen op concrete resultaten. De kans dat die geboekt worden lijkt uiterst gering. Geen der partijen wil concessies doen. De muur die Marokko dwars door de woestijn neerzette op de 'grens' van zijn deel van de Westelijke Sahara met het stuk dat Mauretani werd toegewezen zegt in dit opzicht genoeg.
Daar komt bij dat de internationale gemeenschap eigenlijk geen aandacht voor het probleem-Westelijke Sahara heeft. Tenzij er in de regio weer westerlingen worden ontvoerd maar ook dan ondernemen landen alleen individueel actie, uitsluitend gericht op het vrij krijgen van hun ontvoerde landgenoten. Een vrijlating waarvoor veelal losgeld wordt betaald. Veel losgeld.
Nederlands Dagblad
__________________
Oorspronkelijk geplaatst op forums.ansaar.nl