fisherman1969
29-12-10, 21:54
Islamiseren? Dat doen we zelf!
Afgelopen najaar bracht het ongevraagde halal menu op het Rotterdamse stadhuis een verhitte discussie met zich mee. Maar veel meer overheden en bedrijven denken met deze 'zelf-islamisering' tegemoet te komen aan verondersteld islamitische wensen op uiteenlopend gebied. Vaak ook tot verbazing van moslims die hier nooit om gevraagd hebben. In een verhelderend artikel in de Telegraaf, blijken vertegenwoordigers van Marokkaanse en Turkse organisatie en Leefbaar raadslid Ronald Schneider behoorlijk op één lijn te zitten.
bron: Telegraaf 28-12-2010
door HANS KUITERT
AMSTERDAM, dinsdag
Het zal u maar overkomen: u doet uw best om een nuttig lid van onze
samenleving te zijn, maar wordt desondanks niet helemaal voor vol
aangezien. Het gemeentebestuur bepaalt dat u geen kunstzinnig bloot
mag zien. De baas van de bedrijfskantine denkt dat u het op prijs
stelt dat alle collega s uw eetgewoonten moeten volgen. Heeft u
geklaagd of is u iets gevraagd? NEE! Toch is dat wat veel moslims in
ons land overkomt: de groeiende neiging van beleidsmakers om voor hen
te denken. Niets is deze doorgaans autochtone Nederlanders te dol om te
verhinderen dat een moslim wordt gekwetst in zijn religieuze
gevoelens. De resultaten van deze religieuze buigzaamheid stapelen zich op: op de
kruin van de sint rust in Amsterdam een mijter zonder kruis.
Kerstborrels heten eindejaarsbijeenkomsten. In de Lingepolikliniek in
Leerdam moest een schilderij van het biggetje Babe van de muur, nadat
een autochtone Nederlander had geroepen dat dit mogelijk beledigend
zou zijn voor moslims. Het kliniekbestuur wist niet hoe snel men het
doek van de muur moest halen, ook al hadden moslimpersoneelsleden
gezegd geen moeite te hebben met het schilderijtje.
Fortis Bank offerde het vriendelijke spaarvarkentje Knorbert: niet
muliculti genoeg. In Huizen haalden B en W een figuratief naakt van de
stadhuismuur, omdat zij meenden dat moslims niet tegen de ongevraagde
aanblik van dit keurige bloot zijn bestand. Rotterdamse ambtenaren
kregen ongevraagd een religieuze halalmaaltijd op hun bord en in de
lunchpakketten van de politie IJsselland is sinds kort varkensvlees
taboe.
Nog voor een moslim op het idee kan komen te klagen hebben
niet-islamitische beleidsmakers ingegrepen. Niet de imam islamiseert
de Nederlandse samenleving, we doen het zelf. Ronald Schneider van
Leefbaar Rotterdam noemt het hurkgedrag tegenover moslims, wat hem
betreft vooral in zwang bij links. Organisaties van Marokkaanse en
Turkse Nederlanders zijn er evenmin van gediend en spreken van
ongewenste betutteling . Islamdeskundigen hebben er een naam voor
bedacht: zelfislamisering of zelfhalalisering.
Vaak handelt een nog niet van politieke correctheid genezen eenling op
eigen houtje. Zoals de chef van de catering van het Rotterdamse
stadhuis. Hoofdbrekens kreeg de man van al die verschillende
maaltijden voor verschillende magen. Dan maar halal voor iedereen.
Schneider roerde de trom en kreeg prompt een mailtje dat alles bij
het oude bleef. Het leek hem bedrijfseconomisch het makkelijkst. Men
wil vervelende discussie op voorhand uit de weg gaan, zo van baat het
niet, schaadt het niet , maar je dwingt mensen wel religieus vlees te
eten dat dieronvriendelijk is geslacht. Voor je het weet staat er in
ieder slachthuis een imam.
Diezelfde beslissers zouden de hemel vervloeken als onder druk van
de kerk het vasten weer verplicht werd ingevoerd en er alleen op
vrijdag vis en woensdag gehakt wordt geserveerd. Zodra er een
islamitisch tintje aan zou kunnen zitten, zijn die antireligieuze
gevoelens verdwenen.
Toen haar schilderij in 2008 weg moest uit de hal van het gemeentehuis
van Huizen, bromde kunstenares Ellen Vroegh in deze krant: Dit loopt
de spuigaten uit. Moeten Nederlanders nu in hun eigen land
integreren? In Huizen had geen moslim geklaagd, ook niet bij een herhaling van een
soortgelijk kunstdrama eerder dit jaar in de Lingepolikliniek in
Leerdam. Daar werd een schilderij van het biggetje Babe van Sylvia
Bosch uit voorzorg weggehaald.
Karima Ouchan van het Samenwerkingsverband van Marokkaanse
Nederlanders (SMN) ergert zich aan deze zelfislamisering: We willen
deel zijn van de Nederlandse samenleving en dit soort dingen helpt
daar niet bij. Wij willen niet onder druk worden gezet en zelf willen
wij geen druk uitoefenen. Het gaat om keuzevrijheid, dat is Nederland.
De boodschap is helder: stop deze betutteling, de Nederlandse moslim
heeft er geen behoefte aan. Ernstiger: het bevestigt het beeld van
behoudzuchtige islamieten, een beeldvorming die het groeiend aantal
moderne moslims en moslima ernstig parten speelt.
Ouchan: Het is steeds weer de bevestiging van een verkeerd imago.
Ronald Schneider valt haar bij. Hij spreekt van akelige
neerbuigendheid. Ik ken heel wat Turken en Marokkanen in Rotterdam die
zich hierover verbazen. Zo kom je nooit tot een gesprek met elkaar ,
een argument dat Ouchan ook gebruikt.
Meestal is het zo maar een functionaris die denkt goed te doen, of
vreest voor een geloofsfanaticus op zijn stoep, indachtig
waarschijnlijk de cartoonrellen. Het zijn flexibele maatregelen, want
er hoeft maar tumult over uit te breken in de samenleving of op de
werkvloer, die er meestal niet in is gekend, of het besluit wordt
ingetrokken of de intentie weggeredeneerd .
Zoals bij het korps IJsselland waar agenten voortaan geen varkensvlees
meer in hun lunchpakket krijgen. Een woordvoerder: Het gaat beslist
niet om halal, maar om het niet meer verstrekken van broodjes met
varkensvlees. Een praktische maatregel, in het verleden kregen mensen
wel eens een verkeerd pakketje mee. Je moet ergens de grens trekken.
Het excuuswoord om grenzen te overschrijden is diversiteit , een
eufemisme voor een samenleving met veel deelnemers uit andere
culturen. Diversiteit uitdragen op die eenzijdige manier is de dood
voor emancipatie en integratie, vindt Leefbaar-raadslid Schneider en
daar is ook Ouchan het van harte mee eens. Het is een paard achter de
wagen spannen.
Note : Wat denken jullie lezers hier zelf van ?
Afgelopen najaar bracht het ongevraagde halal menu op het Rotterdamse stadhuis een verhitte discussie met zich mee. Maar veel meer overheden en bedrijven denken met deze 'zelf-islamisering' tegemoet te komen aan verondersteld islamitische wensen op uiteenlopend gebied. Vaak ook tot verbazing van moslims die hier nooit om gevraagd hebben. In een verhelderend artikel in de Telegraaf, blijken vertegenwoordigers van Marokkaanse en Turkse organisatie en Leefbaar raadslid Ronald Schneider behoorlijk op één lijn te zitten.
bron: Telegraaf 28-12-2010
door HANS KUITERT
AMSTERDAM, dinsdag
Het zal u maar overkomen: u doet uw best om een nuttig lid van onze
samenleving te zijn, maar wordt desondanks niet helemaal voor vol
aangezien. Het gemeentebestuur bepaalt dat u geen kunstzinnig bloot
mag zien. De baas van de bedrijfskantine denkt dat u het op prijs
stelt dat alle collega s uw eetgewoonten moeten volgen. Heeft u
geklaagd of is u iets gevraagd? NEE! Toch is dat wat veel moslims in
ons land overkomt: de groeiende neiging van beleidsmakers om voor hen
te denken. Niets is deze doorgaans autochtone Nederlanders te dol om te
verhinderen dat een moslim wordt gekwetst in zijn religieuze
gevoelens. De resultaten van deze religieuze buigzaamheid stapelen zich op: op de
kruin van de sint rust in Amsterdam een mijter zonder kruis.
Kerstborrels heten eindejaarsbijeenkomsten. In de Lingepolikliniek in
Leerdam moest een schilderij van het biggetje Babe van de muur, nadat
een autochtone Nederlander had geroepen dat dit mogelijk beledigend
zou zijn voor moslims. Het kliniekbestuur wist niet hoe snel men het
doek van de muur moest halen, ook al hadden moslimpersoneelsleden
gezegd geen moeite te hebben met het schilderijtje.
Fortis Bank offerde het vriendelijke spaarvarkentje Knorbert: niet
muliculti genoeg. In Huizen haalden B en W een figuratief naakt van de
stadhuismuur, omdat zij meenden dat moslims niet tegen de ongevraagde
aanblik van dit keurige bloot zijn bestand. Rotterdamse ambtenaren
kregen ongevraagd een religieuze halalmaaltijd op hun bord en in de
lunchpakketten van de politie IJsselland is sinds kort varkensvlees
taboe.
Nog voor een moslim op het idee kan komen te klagen hebben
niet-islamitische beleidsmakers ingegrepen. Niet de imam islamiseert
de Nederlandse samenleving, we doen het zelf. Ronald Schneider van
Leefbaar Rotterdam noemt het hurkgedrag tegenover moslims, wat hem
betreft vooral in zwang bij links. Organisaties van Marokkaanse en
Turkse Nederlanders zijn er evenmin van gediend en spreken van
ongewenste betutteling . Islamdeskundigen hebben er een naam voor
bedacht: zelfislamisering of zelfhalalisering.
Vaak handelt een nog niet van politieke correctheid genezen eenling op
eigen houtje. Zoals de chef van de catering van het Rotterdamse
stadhuis. Hoofdbrekens kreeg de man van al die verschillende
maaltijden voor verschillende magen. Dan maar halal voor iedereen.
Schneider roerde de trom en kreeg prompt een mailtje dat alles bij
het oude bleef. Het leek hem bedrijfseconomisch het makkelijkst. Men
wil vervelende discussie op voorhand uit de weg gaan, zo van baat het
niet, schaadt het niet , maar je dwingt mensen wel religieus vlees te
eten dat dieronvriendelijk is geslacht. Voor je het weet staat er in
ieder slachthuis een imam.
Diezelfde beslissers zouden de hemel vervloeken als onder druk van
de kerk het vasten weer verplicht werd ingevoerd en er alleen op
vrijdag vis en woensdag gehakt wordt geserveerd. Zodra er een
islamitisch tintje aan zou kunnen zitten, zijn die antireligieuze
gevoelens verdwenen.
Toen haar schilderij in 2008 weg moest uit de hal van het gemeentehuis
van Huizen, bromde kunstenares Ellen Vroegh in deze krant: Dit loopt
de spuigaten uit. Moeten Nederlanders nu in hun eigen land
integreren? In Huizen had geen moslim geklaagd, ook niet bij een herhaling van een
soortgelijk kunstdrama eerder dit jaar in de Lingepolikliniek in
Leerdam. Daar werd een schilderij van het biggetje Babe van Sylvia
Bosch uit voorzorg weggehaald.
Karima Ouchan van het Samenwerkingsverband van Marokkaanse
Nederlanders (SMN) ergert zich aan deze zelfislamisering: We willen
deel zijn van de Nederlandse samenleving en dit soort dingen helpt
daar niet bij. Wij willen niet onder druk worden gezet en zelf willen
wij geen druk uitoefenen. Het gaat om keuzevrijheid, dat is Nederland.
De boodschap is helder: stop deze betutteling, de Nederlandse moslim
heeft er geen behoefte aan. Ernstiger: het bevestigt het beeld van
behoudzuchtige islamieten, een beeldvorming die het groeiend aantal
moderne moslims en moslima ernstig parten speelt.
Ouchan: Het is steeds weer de bevestiging van een verkeerd imago.
Ronald Schneider valt haar bij. Hij spreekt van akelige
neerbuigendheid. Ik ken heel wat Turken en Marokkanen in Rotterdam die
zich hierover verbazen. Zo kom je nooit tot een gesprek met elkaar ,
een argument dat Ouchan ook gebruikt.
Meestal is het zo maar een functionaris die denkt goed te doen, of
vreest voor een geloofsfanaticus op zijn stoep, indachtig
waarschijnlijk de cartoonrellen. Het zijn flexibele maatregelen, want
er hoeft maar tumult over uit te breken in de samenleving of op de
werkvloer, die er meestal niet in is gekend, of het besluit wordt
ingetrokken of de intentie weggeredeneerd .
Zoals bij het korps IJsselland waar agenten voortaan geen varkensvlees
meer in hun lunchpakket krijgen. Een woordvoerder: Het gaat beslist
niet om halal, maar om het niet meer verstrekken van broodjes met
varkensvlees. Een praktische maatregel, in het verleden kregen mensen
wel eens een verkeerd pakketje mee. Je moet ergens de grens trekken.
Het excuuswoord om grenzen te overschrijden is diversiteit , een
eufemisme voor een samenleving met veel deelnemers uit andere
culturen. Diversiteit uitdragen op die eenzijdige manier is de dood
voor emancipatie en integratie, vindt Leefbaar-raadslid Schneider en
daar is ook Ouchan het van harte mee eens. Het is een paard achter de
wagen spannen.
Note : Wat denken jullie lezers hier zelf van ?