Bekijk Volledige Versie : Aan hen die ons....
16 november 1976
Aan hen die ons bloed drinken
aan hen die onze dood vieren
aan hen die zelf martelaars zijn
omdat zij anderen martelen
aan hen die onze huizen
door brandstichting verwoesten
aan hen die ons verbannen
aan hen die ons tergen en volgen
aan al deze levende lijken
zeg ik:
neem 't er nog maar eens goed van vandaag
morgen is het te laat
want in de gevangenis hier om me heen binnen deze omheining
zie ik in ieders ogen de haat
haat voor jullie allen,
foilteraars van mijn volk,
maar ook zie ik liefde voor het leven
voor het brood en voor de vrede.
Dat leven dat jullie je hebt toebedeeld
ten koste van hem, van haar, van allen
ontsnapt jullie en jullie weten het!
mannen van staal
zonder medemenselijkheid
onze blikken verscheuren jullie
en dringen door in het leven
dat jullie ons ontnemen.
Saida Menebhi (1952-1977)
Tekst is verwijderd uit respect voor haar
Fulanadetal
02-01-11, 21:37
16 november 1976
Aan hen die ons bloed drinken
aan hen die onze dood vieren
aan hen die zelf martelaars zijn
omdat zij anderen martelen
aan hen die onze huizen
door brandstichting verwoesten
aan hen die ons verbannen
aan hen die ons tergen en volgen
aan al deze levende lijken
zeg ik:
neem 't er nog maar eens goed van vandaag
morgen is het te laat
want in de gevangenis hier om me heen binnen deze omheining
zie ik in ieders ogen de haat
haat voor jullie allen,
foilteraars van mijn volk,
maar ook zie ik liefde voor het leven
voor het brood en voor de vrede.
Dat leven dat jullie je hebt toebedeeld
ten koste van hem, van haar, van allen
ontsnapt jullie en jullie weten het!
mannen van staal
zonder medemenselijkheid
onze blikken verscheuren jullie
en dringen door in het leven
dat jullie ons ontnemen.
Saida Menebhi (1952-1977)
Saïda Menebhi, geboren in 1952, was lid van de Marokkaanse studentenvereniging Unem en van de communistische organisatie Ilal Amam. Op 16 januari 1976 werd ze gearresteerd en gefolterd. Ze werd veroordeeld tot vijf jaar opsluiting en begon een hongerstaking. 33 dagen later stierf ze, verstoken van alle medische zorgen.
Vanuit haar gevangenis schreef Saïda 18 gedichten .
Indrukwekkend.
Ik vraag me wel af of regel 3 goed is vertaald. Een martelaar is degene die gemarteld wordt, niet degene die martelt. Want dat is de beul of de folteraar.
Of bedoelde ze dat degenen die hen martelen in feite zichzelf kwaad doen?
Fulanadetal
02-01-11, 21:43
De vertaling klopt.
"Ceux qui sont torturés parce qu'ils torturent"
Inderdaad zij doen zichzelf geweld aan doordat ze martelen
Fulanadetal
02-01-11, 21:43
Saida Menebhi... Ilal Amam... (http://saidamenebhi.ifrance.com/)
Saïda Menebhi
Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.
Saïda Menebhi, née en 1952, elle était professeur d'anglais et membre du mouvement révolutionnaire Ila Al Amame (En avant).
Sommaire
Etudiante, elle était militante à l'UNEM (Union Nationale des Etudiants du Maroc), c'est quand elle devient professeure d'anglais à Rabat qu'elle adhère au mouvement Ilal Amam tout en étant membre de l'UMT (Union Marocaine du Travail). Elle est arrêtée le 16 janvier 1976 à Rabat. Elle subit des tortures physiques et particulièrement psychologiques dans le centre de torture de Derb Moulay Cherif. Elle est jugée au procès de Casablanca de janvier 1977, avec 138 autres inculpés pour atteinte à la Sûreté de l'État ; elle dénoncera entre autres la situation d'oppression que subissent les femmes au Maroc, (la salle l'applaudit). Elle est condamnée a 5 ans de détention, plus deux ans pour injure à magistrat. Elle est incarcérée à la prison de Casablanca, où elle est placée en l'isolement. Alors que les autres militants condamnés lors du procès sont transférés à la prison centrale de Kénitra, Saïda Menebhi ainsi que trois de ses camarades: Rabea Ftouh, Abraham Serfaty et Fatima Oukacha, restent à la prison civile de Casablanca[1]. Elle est morte le 11 décembre 1977(après 34 jours de la grève de la faim) à l'hôpital Averroes de Casablanca. Elle était agée de 25 ans.
Saïda Menebhi - Wikipédia (http://fr.wikipedia.org/wiki/Sa%C3%AFda_Menebhi)
Marokkaanse activiste en communiste. Ze werd door het Marokkaanse regime gearresteerd, gemarteld en in de gevangenis gegooid, stierf aan de gevolgen van een hongerstaking.
Hier nog een gedicht: (Gedicht van de gevangenis)
Poème de prison
La prison, c'est laid
Tu la dessines, mon enfant
Avec des traits noirs
Des barreaux et des grilles
Tu imagines que c'est un lieu sans lumière
Qui fait peur aux petits
Aussi pour l'indiquer
Tu dis que c'est là-bas
Et tu montres avec ton petit doigt
Un point, un coin perdu
Que tu ne vois pas
Peut être la maîtresse t'a parlé
De prison hideuse
De maison de correction
Où l'on met les méchants
Qui volent les enfants
Dans ta petite tête
S'est alors posé une question
Comment et pourquoi
Moi qui suis pleine d'amour pour toi
Et tous les autres enfants
Suis-je là-bas ?
Parce que je veux que demain
La prison ne soit plus là
21 november 1976
Verachtelijk en gemeen zijn jullie
die ons in eenzaamheid gevangen houdt
omdat wij jullie vorm van recht
het recht van jullie klasse
verbeten blijven bestrijden
maar wat heeft napalm aangericht
onder het volk van Vietnam,
wat zullen Israelische Phantoms
met de Palestijnen doen?
Een paar verzetsstrijders doden;
maar eens zal er een stralende vreugde zijn
de rvolutie zal overwinnen.
Trek daaruit uw lessen heren
wij vechten door tot het einde
zoals in Cambodja, in Dhofar
en in Jemen en zo zal het gaan
overal in de wereld
Saida Menebhi (1952-1977)