Mark
19-04-11, 11:32
Zwicht Cuba voor het kapitalisme?
Sebastiaan Timmermans − 19/04/11, 11:47
Een Cubaan houdt een poster omhoog om de verjaardag van de revolutie te vieren. © ap
vk ACHTERGROND Is de handdoek geworpen? Is dit het einde van de Cubaanse heilstaat, het failliet van het Cubaanse communisme? President Rául Castro kondigde zaterdag aan dat boeren land mogen bezitten en de opbrengsten daarvan mogen verkopen. Gisteren werd dit door het parlement unaniem aangenomen.
Rául Castro sprak zaterdag tijdens het congres van de communistische partij. © ap
© ap
Ook wordt het hebben van kleine bedrijfjes gestimuleerd en worden buitenlandse investeringen beperkt toegestaan. Dat moet de hopeloos vastgelopen Cubaanse economie uit het slop trekken en het land minder afhankelijk maken van de import van voedsel.
Dat klinkt als een slim plan dat goed is voor Cuba en haar straatarme bevolking. Tegelijkertijd betekent dit een nederlaag voor het communisme. Want met deze stap flirt Cuba met het kapitalisme, de aartsvijand van de leer die stelt dat we alles eerlijk zullen delen.
Che en Fidel
Dat werpt de vraag op hoe succesvol de revolutie van Che Guevara en Fidel is gebleken. Ja, Cuba is sinds 1959 een socialistische republiek, waar de communistische partij het voor het zeggen heeft en de tanks nog altijd trots rollen in strak geregisseerde militaire parades. Toeristen roemen de schattige huisjes, de fantastische muziek en bedwelmende rum.
Dat wil niet zeggen dat het volk daadwerkelijk geprofiteerd heeft. Achter die schattige huisjes schuilt armoede en gebrek. Duizenden probeerden de afgelopen jaren het land in rubberbootjes te verlaten om een beter leven te zoeken. Een tocht met veel risico's - waarbij velen de dood vonden door verdrinking.
Wellicht dat dit nu voorbij is. De voedselproductie is al gestegen, volgens de communistische partij zijn sinds oktober al 200.000 Cubanen voor zichzelf begonnen. Een economische opleving gloort. Maar de communistische partij zit nog altijd stevig in het zadel. Oppositie wordt niet geduld en van een totale hervorming van de markt is vooralsnog geen sprake. De grootste productiefaciliteiten blijven in handen van de staat. Het zijn wel de eerste stapjes. Stapjes die tot een sneeuwbaleffect in de Cubaanse zon kunnen leiden.
Vers bloed
Er is nog een ding waar de aankondigingen van Rául Castro voor moet zorgen: vers bloed. Cuba wordt al sinds de revolutie geleid door min of meer dezelfde mannen. De jonge rebellen van toen, zijn inmiddels bibberende oude mannen. President Rául Castro is met zijn 79 jaar een broekie. Zijn broer Fidel is 84 jaar.
Vanaf nu mogen functionarissen nog maar twee termijnen van vijf jaar dienen op dezelfde positie. Dat moet de doorstroom bevorderen. Iets waar Cuba tot nu toe niet goed in is geweest. Zo zat Fidel Castro in het zadel van 1959 tot en met 2006. Dat zijn termijnen die normaal alleen voor Britse royals zijn gereserveerd.
Of voor the last man standing: Kim Jong-il. De 'grote leider' heerst al bijna twee decennia in Noord-Korea. Het enige land dat nog echt streng in de leer is als het op communisme aankomt.
Sebastiaan Timmermans − 19/04/11, 11:47
Een Cubaan houdt een poster omhoog om de verjaardag van de revolutie te vieren. © ap
vk ACHTERGROND Is de handdoek geworpen? Is dit het einde van de Cubaanse heilstaat, het failliet van het Cubaanse communisme? President Rául Castro kondigde zaterdag aan dat boeren land mogen bezitten en de opbrengsten daarvan mogen verkopen. Gisteren werd dit door het parlement unaniem aangenomen.
Rául Castro sprak zaterdag tijdens het congres van de communistische partij. © ap
© ap
Ook wordt het hebben van kleine bedrijfjes gestimuleerd en worden buitenlandse investeringen beperkt toegestaan. Dat moet de hopeloos vastgelopen Cubaanse economie uit het slop trekken en het land minder afhankelijk maken van de import van voedsel.
Dat klinkt als een slim plan dat goed is voor Cuba en haar straatarme bevolking. Tegelijkertijd betekent dit een nederlaag voor het communisme. Want met deze stap flirt Cuba met het kapitalisme, de aartsvijand van de leer die stelt dat we alles eerlijk zullen delen.
Che en Fidel
Dat werpt de vraag op hoe succesvol de revolutie van Che Guevara en Fidel is gebleken. Ja, Cuba is sinds 1959 een socialistische republiek, waar de communistische partij het voor het zeggen heeft en de tanks nog altijd trots rollen in strak geregisseerde militaire parades. Toeristen roemen de schattige huisjes, de fantastische muziek en bedwelmende rum.
Dat wil niet zeggen dat het volk daadwerkelijk geprofiteerd heeft. Achter die schattige huisjes schuilt armoede en gebrek. Duizenden probeerden de afgelopen jaren het land in rubberbootjes te verlaten om een beter leven te zoeken. Een tocht met veel risico's - waarbij velen de dood vonden door verdrinking.
Wellicht dat dit nu voorbij is. De voedselproductie is al gestegen, volgens de communistische partij zijn sinds oktober al 200.000 Cubanen voor zichzelf begonnen. Een economische opleving gloort. Maar de communistische partij zit nog altijd stevig in het zadel. Oppositie wordt niet geduld en van een totale hervorming van de markt is vooralsnog geen sprake. De grootste productiefaciliteiten blijven in handen van de staat. Het zijn wel de eerste stapjes. Stapjes die tot een sneeuwbaleffect in de Cubaanse zon kunnen leiden.
Vers bloed
Er is nog een ding waar de aankondigingen van Rául Castro voor moet zorgen: vers bloed. Cuba wordt al sinds de revolutie geleid door min of meer dezelfde mannen. De jonge rebellen van toen, zijn inmiddels bibberende oude mannen. President Rául Castro is met zijn 79 jaar een broekie. Zijn broer Fidel is 84 jaar.
Vanaf nu mogen functionarissen nog maar twee termijnen van vijf jaar dienen op dezelfde positie. Dat moet de doorstroom bevorderen. Iets waar Cuba tot nu toe niet goed in is geweest. Zo zat Fidel Castro in het zadel van 1959 tot en met 2006. Dat zijn termijnen die normaal alleen voor Britse royals zijn gereserveerd.
Of voor the last man standing: Kim Jong-il. De 'grote leider' heerst al bijna twee decennia in Noord-Korea. Het enige land dat nog echt streng in de leer is als het op communisme aankomt.