IbnRushd
10-05-11, 18:01
Column: Wil de échte Führer opstaan?
Door: Marcel Hulspas
Gepubliceerd: gisteren 22:19
'We agree to disagree'. Met die kreet probeerde PVV-lijsttrekker Laurence Stassen deze week haar akkoord met het Limburgse CDA goed te praten. Arm wicht. Geen verstand van onderhandelen, én geen verstand van Engels. Ze heeft alleen maar ingeleverd. De PVV heeft in Limburg werkelijk ál haar eisen overboord gegooid, álles waarover tijdens de campagne zo driftig werd geschreeuwd. Niks heeft de partij binnengehaald. Het CDA kan daar rustig doorregeren.
En dan te bedenken dat het in feite nergens over ging. De PVV was tegen dienstauto's, tegen hoge declaraties, tegen hoofddoekjes in het provinciehuis, en tegen halal broodjes in de provinciale kantine. Provinciale bestuurders, zoveel is wel duidelijk, zijn uitsluitend met zichzelf bezig. Er komt, zo is afgesproken, een speciale gedeputeerde voor 'Veiligheid en leefbaarheid'. Alleen weet niemand weet wat deze zou moeten gaan doen. Was dat een probleem dan? O ja, er mochten van de PVV geen moskeeën meer bijkomen in Limburg. Jammer dan. Daar gaat de provincie helemaal niet over. Dat was dus geen eis, dat was een poging de Limburgse kiezer gte misleiden. En dus sprak men maar weer over de heikele kwestie der dienstauto's. De PVV wilde ze afschaffen. Eindresultaat: ze blijven gewoon bestaan - alleen de PVV-gedeputeerden krijgen er straks géén! Die moeten lekker met de bus! Na de vernedering, de belediging.
En dat alles om mee te mogen regeren, daar in het Provinciehuis. Om ook bestuurdertje te mogen spelen. Ware het niet grappig, men zou ronduit misselijk worden van zoveel gebrek aan principes.
Die drang om erbij te horen, om 'aardig' en 'geschikt' gevonden te worden, is de PVV inmiddels fataal geworden. De PVV was de partij van het brede protest, van het 'we pikken het niet meer'. En dat is ze allang niet meer. Gedoger Geert wordt steeds weer gedwongen om te zeggen dat het nu beter gaat met ons land. Maar dat willen zijn kiezers helemaal niet horen, Die zien dat niet, en die geloven het al helemaal niet. Geert weet dat donders goed. Hij weet dat hij door het kabinet te gedogen, zijn eigen graf graaft. Dat de ontevreden klasse die hem ooit op het schild heeft geheven, hem straks keihard laat vallen - als hij zo doorgaat. Maar hij kan geen kant op. In zijn column in de Volkskrant, afgelopen zaterdag, beschrijft Peter Middendorp hem als een volstrekt uitgebluste politicus. Een man die zichtbaar lijdt onder de mooie praatjes die hij moet afsteken, en dus nauwelijks nog iets zegt. Ooit haalde Geert zijn schouders op over de Kamer, nu doet de Kamer dat over hém.
Eigen schuld, dikke bult. Had hij zijn roeping maar niet moeten verloochenen.
En door die opgekropte woede, die diepe frustratie, is hij zijn politieke Fingerspitzengefühl kwijtgeraakt. Op de eerste mei stuurde hij, om acht uur 's ochtends, Job Cohen een tweet waarin hij de 'Partij van de Arabieren' feliciteerde en nog maar eens klaagde over de 'massa-immigratie' van 'kanslozen en criminelen'. (Geert zélf heeft de kanslozen en criminelen in de Kamer geïntroduceerd, maar dit terzijde.) Job rook zijn kans, en reageerde extra beleefd. Niemand had het daarna nog over de dreigende ondergang van de PvdA, iedereen had het over Geerts smakeloze stommiteit. Een mooier verjaardagscadeau had hij de PvdA niet kunnen geven. En ongetwijfeld zullen we in de nabije toekomst nog meer van dit soort blunders mogen verwachten.
Geert heeft zijn tijd gehad. Hij heeft zijn partij groot gemaakt, en heeft daarna de stommiteit begaan zijn ziel te verkopen aan de zittende macht. Hij heeft zijn kans verkwanseld, zijn eigen raison d'être ondermijnd. Geert moet gaan. De Haagse schrijver Karel Kanitz noemde hem op 5 mei 'een geblondeerde führer'. PVV-raadslid Richard de Mos (ook wel bekend als het schoolhoofd that never was) vond dat een gore en lage vergelijking. Kanos zit er uiteraard naast. Iedere vergelijking met Hitler gaat mank. Geert de nieuwe Hitler? Dat mocht-ie willen! Hitler wist van meet af aan wat hij wilde, waar hij voor stond, en hoe hij dat zou bereiken: met straatgeweld, met grove agitatie en vooral: zonder enige compromis te sluiten met de verrotte Weimarrepubliek. Afgezien van dat straatgeweld, had Geert heel wat van hem kunnen leren. Hitler was een politiek genie. Geert is een kleine prutser, een verongelijkte zeurkous met een permanent pesthumeur, die het Nederlandse populisme, de erfenis van Pim Fortuyn, misleid en verraden heeft. Geert zit er alleen nog voor zichzelf, uit angst voor zijn eigen afgang.
Wat toch al valt, moet je omduwen, zei Friedrich Nietzsche. Het wachten is op de ware populist die van de fouten van Geert geeft geleerd. Pas dan, dames en heren, breken er interessante tijden aan.
Bron: depers.nl (http://www.depers.nl/binnenland/567254/Column-Wil-de-echte-Fuhrer-opstaan.html)
Door: Marcel Hulspas
Gepubliceerd: gisteren 22:19
'We agree to disagree'. Met die kreet probeerde PVV-lijsttrekker Laurence Stassen deze week haar akkoord met het Limburgse CDA goed te praten. Arm wicht. Geen verstand van onderhandelen, én geen verstand van Engels. Ze heeft alleen maar ingeleverd. De PVV heeft in Limburg werkelijk ál haar eisen overboord gegooid, álles waarover tijdens de campagne zo driftig werd geschreeuwd. Niks heeft de partij binnengehaald. Het CDA kan daar rustig doorregeren.
En dan te bedenken dat het in feite nergens over ging. De PVV was tegen dienstauto's, tegen hoge declaraties, tegen hoofddoekjes in het provinciehuis, en tegen halal broodjes in de provinciale kantine. Provinciale bestuurders, zoveel is wel duidelijk, zijn uitsluitend met zichzelf bezig. Er komt, zo is afgesproken, een speciale gedeputeerde voor 'Veiligheid en leefbaarheid'. Alleen weet niemand weet wat deze zou moeten gaan doen. Was dat een probleem dan? O ja, er mochten van de PVV geen moskeeën meer bijkomen in Limburg. Jammer dan. Daar gaat de provincie helemaal niet over. Dat was dus geen eis, dat was een poging de Limburgse kiezer gte misleiden. En dus sprak men maar weer over de heikele kwestie der dienstauto's. De PVV wilde ze afschaffen. Eindresultaat: ze blijven gewoon bestaan - alleen de PVV-gedeputeerden krijgen er straks géén! Die moeten lekker met de bus! Na de vernedering, de belediging.
En dat alles om mee te mogen regeren, daar in het Provinciehuis. Om ook bestuurdertje te mogen spelen. Ware het niet grappig, men zou ronduit misselijk worden van zoveel gebrek aan principes.
Die drang om erbij te horen, om 'aardig' en 'geschikt' gevonden te worden, is de PVV inmiddels fataal geworden. De PVV was de partij van het brede protest, van het 'we pikken het niet meer'. En dat is ze allang niet meer. Gedoger Geert wordt steeds weer gedwongen om te zeggen dat het nu beter gaat met ons land. Maar dat willen zijn kiezers helemaal niet horen, Die zien dat niet, en die geloven het al helemaal niet. Geert weet dat donders goed. Hij weet dat hij door het kabinet te gedogen, zijn eigen graf graaft. Dat de ontevreden klasse die hem ooit op het schild heeft geheven, hem straks keihard laat vallen - als hij zo doorgaat. Maar hij kan geen kant op. In zijn column in de Volkskrant, afgelopen zaterdag, beschrijft Peter Middendorp hem als een volstrekt uitgebluste politicus. Een man die zichtbaar lijdt onder de mooie praatjes die hij moet afsteken, en dus nauwelijks nog iets zegt. Ooit haalde Geert zijn schouders op over de Kamer, nu doet de Kamer dat over hém.
Eigen schuld, dikke bult. Had hij zijn roeping maar niet moeten verloochenen.
En door die opgekropte woede, die diepe frustratie, is hij zijn politieke Fingerspitzengefühl kwijtgeraakt. Op de eerste mei stuurde hij, om acht uur 's ochtends, Job Cohen een tweet waarin hij de 'Partij van de Arabieren' feliciteerde en nog maar eens klaagde over de 'massa-immigratie' van 'kanslozen en criminelen'. (Geert zélf heeft de kanslozen en criminelen in de Kamer geïntroduceerd, maar dit terzijde.) Job rook zijn kans, en reageerde extra beleefd. Niemand had het daarna nog over de dreigende ondergang van de PvdA, iedereen had het over Geerts smakeloze stommiteit. Een mooier verjaardagscadeau had hij de PvdA niet kunnen geven. En ongetwijfeld zullen we in de nabije toekomst nog meer van dit soort blunders mogen verwachten.
Geert heeft zijn tijd gehad. Hij heeft zijn partij groot gemaakt, en heeft daarna de stommiteit begaan zijn ziel te verkopen aan de zittende macht. Hij heeft zijn kans verkwanseld, zijn eigen raison d'être ondermijnd. Geert moet gaan. De Haagse schrijver Karel Kanitz noemde hem op 5 mei 'een geblondeerde führer'. PVV-raadslid Richard de Mos (ook wel bekend als het schoolhoofd that never was) vond dat een gore en lage vergelijking. Kanos zit er uiteraard naast. Iedere vergelijking met Hitler gaat mank. Geert de nieuwe Hitler? Dat mocht-ie willen! Hitler wist van meet af aan wat hij wilde, waar hij voor stond, en hoe hij dat zou bereiken: met straatgeweld, met grove agitatie en vooral: zonder enige compromis te sluiten met de verrotte Weimarrepubliek. Afgezien van dat straatgeweld, had Geert heel wat van hem kunnen leren. Hitler was een politiek genie. Geert is een kleine prutser, een verongelijkte zeurkous met een permanent pesthumeur, die het Nederlandse populisme, de erfenis van Pim Fortuyn, misleid en verraden heeft. Geert zit er alleen nog voor zichzelf, uit angst voor zijn eigen afgang.
Wat toch al valt, moet je omduwen, zei Friedrich Nietzsche. Het wachten is op de ware populist die van de fouten van Geert geeft geleerd. Pas dan, dames en heren, breken er interessante tijden aan.
Bron: depers.nl (http://www.depers.nl/binnenland/567254/Column-Wil-de-echte-Fuhrer-opstaan.html)