Slinger
16-05-11, 17:35
Kopten Egypte onder vuur van moslims
ROB VREEKEN
CAÏRO Voor de Egyptische christenen heeft de revolutie een grimmige nasleep gekregen - als het al geen voorbode is. Op een plek waar velen van hen drieënhalve maand geleden samen met moslims demonstreerden voor het vertrek van president Mubarak, eisen ze nu opnieuw hun rechten op.
Zondag likken de christenen bij de tv-toren van Caïro, op 200 meter van het Tahrirplein, opnieuw hun wonden. Een zalvende werking heeft alleen de beeltenis van Jezus, op een grote poster in het hart van de betoging. Peter Yakoub, een 23-jarige arts, doet verontwaardigd verslag van wat de voorgaande nacht gebeurde.
Om negen uur 's avonds werden de honderden kopten die dit stukje boulevard langs de Nijl sinds acht dagen bezet houden, opeens aangevallen door een agressieve meute. 'Ze kwamen van de brug', wijst Yakoub. 'Ze schoten op ons, er werden twee mensen geraakt. Ze gooiden met stenen, sloegen met stokken.'
Een uur na middernacht kwam ook van de andere kant een groep, zegt hij. 'Die hadden molotovcocktails.' Een paar auto's werden in de fik gestoken. De oproerpolitie deed volgens Yakoub niets anders dan van een afstandje toekijken. 'Pas om drie uur grepen ze in.'
Volgens de autoriteiten vielen er 68 gewonden; een paar honderd volgens de betogers, die op de boulevard hun eigen EHBO-tent hebben.
Over wie de belagers waren bestaat onder de deelnemers aan de christelijke sit-in weinig twijfel: salafisten. Deze meest radicale moslims zijn na de volksopstand als duvels uit een doosje gekomen. Discriminatie van en geweld tegen kopten is volstrekt niet nieuw in Egypte, maar sinds februari hebben de salafisten de spanning tussen christenen en moslims flink opgestookt.
Voorlopige climax waren de rellen vorig weekend in de sloppenwijk Imbaba, waar honderden salafisten een koptische kerk belaagden. Aanleiding was een familieruzie rond een christelijke vrouw, de 25-jarige Abeer Fakhri, die was weggelopen van haar gewelddadige echtgenoot en wilde trouwen met haar minnaar, een moslim. Naar verluidt was ze in de koptische kerk opgesloten voor een stevig gesprek over haar overgang naar de islam.
Hoe dan ook, de salafisten waren opgehitst en agressief. De balans van de gevechten: twaalf doden en honderden gewonden. En een regering die dreigt 'met ijzeren vuist' te zullen reageren op nieuwe uitbarstingen van religieuze haat.
Ook in de burgerij groeit de onrust over deze grootste bedreiging van de stabiliteit in Egypte sinds de volksopstand. Vrijdag werd op het Tahrirplein daarom een demonstratie gehouden voor 'nationale eenheid' tussen moslims en christenen.
Tegelijkertijd was op hetzelfde plein een pro-Palestijnse betoging. Die trok veel meer mensen, onder wie veel Moslimbroeders, maar beide groepen mengden zich vreedzaam.
Van die ijzeren vuist van de regering was zaterdagnacht echter weinig te merken. Het verbaast priester Matthias Minkarios niets. 'Ik vertrouw ze niet', zegt hij. 'We hebben vaak met ze gepraat en ze beloven van alles, maar we hebben er nog niets van gemerkt.'
De 52-jarige priester van de St. Marcuskerk in Oost-Caïro - zwart habijt, grijze baard - somt de eisen op van 'de boze koptische jeugd', zoals hij zijn aanhang op de boulevard omschrijft. Arrestatie van de aanstichters van Imbaba; vrijlating van zomaar gearresteerde christenen; heropening van 48 om 'veiligheidsredenen' gesloten kerken; gelijkheid in de wet voor de christelijke minderheid in Egypte die ruim 10 procent van de bevolking beslaat.
'Al deze woede ontstaat niet opeens', zegt Matthias. 'We worden al lang gediscrimineerd. Maar de laatste jaren is het erger geworden. We hebben besloten dat het nu genoeg is. De kopten hebben deelgenomen aan de revolutie. We hadden de hoop dat we daarna eindelijk onze rechten konden krijgen. Maar er is niets gebeurd en intussen zijn de salafisten heel actief geworden.'
De koptische priester verdeelt de moslims in twee groepen: goede en slechte. 'Met de goede kunnen we over alles praten, die zijn redelijk. De slechte noemen ons kafirs, heidenen.'
Vanaf de achterbank van zijn auto wijst hij op de menigte buiten, bewapend met honderden kruisen van triplex. 'Zijn dat kafirs? Wij zijn vreedzaam. Maar we blijven hier tot onze eisen zijn ingewilligd.'
Waaruit blijkt dat de oproep van de koptische paus Shenouda III om de actie te beëindigen, zondagavond op de boulevard nog weinig indruk heeft gemaakt. De groep actievoerders zwelt aan en maakt duidelijk te willen blijven, dag en nacht. Ook Matthias zelf is niet van plan weg te gaan. 'Ik slaap al acht dagen hier op de achterbank.'
De Volkskrant, 16 mei 2011
ROB VREEKEN
CAÏRO Voor de Egyptische christenen heeft de revolutie een grimmige nasleep gekregen - als het al geen voorbode is. Op een plek waar velen van hen drieënhalve maand geleden samen met moslims demonstreerden voor het vertrek van president Mubarak, eisen ze nu opnieuw hun rechten op.
Zondag likken de christenen bij de tv-toren van Caïro, op 200 meter van het Tahrirplein, opnieuw hun wonden. Een zalvende werking heeft alleen de beeltenis van Jezus, op een grote poster in het hart van de betoging. Peter Yakoub, een 23-jarige arts, doet verontwaardigd verslag van wat de voorgaande nacht gebeurde.
Om negen uur 's avonds werden de honderden kopten die dit stukje boulevard langs de Nijl sinds acht dagen bezet houden, opeens aangevallen door een agressieve meute. 'Ze kwamen van de brug', wijst Yakoub. 'Ze schoten op ons, er werden twee mensen geraakt. Ze gooiden met stenen, sloegen met stokken.'
Een uur na middernacht kwam ook van de andere kant een groep, zegt hij. 'Die hadden molotovcocktails.' Een paar auto's werden in de fik gestoken. De oproerpolitie deed volgens Yakoub niets anders dan van een afstandje toekijken. 'Pas om drie uur grepen ze in.'
Volgens de autoriteiten vielen er 68 gewonden; een paar honderd volgens de betogers, die op de boulevard hun eigen EHBO-tent hebben.
Over wie de belagers waren bestaat onder de deelnemers aan de christelijke sit-in weinig twijfel: salafisten. Deze meest radicale moslims zijn na de volksopstand als duvels uit een doosje gekomen. Discriminatie van en geweld tegen kopten is volstrekt niet nieuw in Egypte, maar sinds februari hebben de salafisten de spanning tussen christenen en moslims flink opgestookt.
Voorlopige climax waren de rellen vorig weekend in de sloppenwijk Imbaba, waar honderden salafisten een koptische kerk belaagden. Aanleiding was een familieruzie rond een christelijke vrouw, de 25-jarige Abeer Fakhri, die was weggelopen van haar gewelddadige echtgenoot en wilde trouwen met haar minnaar, een moslim. Naar verluidt was ze in de koptische kerk opgesloten voor een stevig gesprek over haar overgang naar de islam.
Hoe dan ook, de salafisten waren opgehitst en agressief. De balans van de gevechten: twaalf doden en honderden gewonden. En een regering die dreigt 'met ijzeren vuist' te zullen reageren op nieuwe uitbarstingen van religieuze haat.
Ook in de burgerij groeit de onrust over deze grootste bedreiging van de stabiliteit in Egypte sinds de volksopstand. Vrijdag werd op het Tahrirplein daarom een demonstratie gehouden voor 'nationale eenheid' tussen moslims en christenen.
Tegelijkertijd was op hetzelfde plein een pro-Palestijnse betoging. Die trok veel meer mensen, onder wie veel Moslimbroeders, maar beide groepen mengden zich vreedzaam.
Van die ijzeren vuist van de regering was zaterdagnacht echter weinig te merken. Het verbaast priester Matthias Minkarios niets. 'Ik vertrouw ze niet', zegt hij. 'We hebben vaak met ze gepraat en ze beloven van alles, maar we hebben er nog niets van gemerkt.'
De 52-jarige priester van de St. Marcuskerk in Oost-Caïro - zwart habijt, grijze baard - somt de eisen op van 'de boze koptische jeugd', zoals hij zijn aanhang op de boulevard omschrijft. Arrestatie van de aanstichters van Imbaba; vrijlating van zomaar gearresteerde christenen; heropening van 48 om 'veiligheidsredenen' gesloten kerken; gelijkheid in de wet voor de christelijke minderheid in Egypte die ruim 10 procent van de bevolking beslaat.
'Al deze woede ontstaat niet opeens', zegt Matthias. 'We worden al lang gediscrimineerd. Maar de laatste jaren is het erger geworden. We hebben besloten dat het nu genoeg is. De kopten hebben deelgenomen aan de revolutie. We hadden de hoop dat we daarna eindelijk onze rechten konden krijgen. Maar er is niets gebeurd en intussen zijn de salafisten heel actief geworden.'
De koptische priester verdeelt de moslims in twee groepen: goede en slechte. 'Met de goede kunnen we over alles praten, die zijn redelijk. De slechte noemen ons kafirs, heidenen.'
Vanaf de achterbank van zijn auto wijst hij op de menigte buiten, bewapend met honderden kruisen van triplex. 'Zijn dat kafirs? Wij zijn vreedzaam. Maar we blijven hier tot onze eisen zijn ingewilligd.'
Waaruit blijkt dat de oproep van de koptische paus Shenouda III om de actie te beëindigen, zondagavond op de boulevard nog weinig indruk heeft gemaakt. De groep actievoerders zwelt aan en maakt duidelijk te willen blijven, dag en nacht. Ook Matthias zelf is niet van plan weg te gaan. 'Ik slaap al acht dagen hier op de achterbank.'
De Volkskrant, 16 mei 2011