Hatert
17-05-11, 19:44
Egypte trekt zich terecht niets meer van Israel aan
Thomas von der Dunk, 17-05-2011 14:31
"Wie te laat komt, die wordt door het leven bestraft".
Aldus najaar 1989 Michail Gorbatsjov tot de geestelijk verkalkte communistische partijtop in de DDR, die veel te laat in beweging kwam en binnen een paar maanden van de kaart was geveegd. Het is een boodschap die ook de geestelijk evenzeer verkalkte Israelische regering zich ter harte zou moeten nemen.
Binnenlandse omwentelingen hebben, zodra zij een zeker schaalniveau bereiken, namelijk de neiging zich ook in politieke gevolgen elders te vertalen - soms zelfs tot aan de andere kant van de aardbol. Zo bracht de Val van de Muur ook het Apartheidsregime in Zuid-Afrika ten val, omdat daaraan de geopolitieke basis van de oost-west-tegenstelling was ontvallen.
Onderlinge verdeeldheid
Jarenlang stoelde de Israëlische buitenlandse politiek, inclusief de systematische ontrechting van de Palestijnen, op drie zaken: de in de praktijk onvoorwaardelijke steun van Amerika en Europa; het wegkijken van de machthebbers in Egypte en Jordanië; en de vanuit West-Jeruzalem sterk aangemoedigde onderlinge verdeeldheid van de Palestijnen, die Israël het excuus gaf om het zogenaamde vredesproces de nek om te draaien.
Met de val van Mubarak zijn de kaarten in Caïro opnieuw geschud. De nieuwe militaire machthebbers moeten veel meer rekening houden met de eigen publieke opinie.
Resultaat tot op heden: Egypte gooit de grens naar Gaza open en heeft Hamas en Fatah tot het sluiten van een accoord weten te bewegen, als opmaat naar het uitroepen van een onafhankelijke Palestijnse staat komend najaar, waarvoor zij op onmiddellijke erkenning door tweederde van de lidstaten van de Verenigde Naties kunnen rekenen.
Hoe lang dat accoord houdbaar is, valt uiteraard nog te bezien, maar waar het om gaat: Egypte heeft zich ditmaal demonstratief niets aan Israël of Amerika gelegen laten liggen.
Slag voor de vrede
Israël kan daar niets aan doen - en Amerika eigenlijk evenmin.
Netanyahu piepte dat dit "een verschrikkelijke slag voor de vrede is", en Abbas kiezen moet tussen Israël of Hamas. Een gotspe, zoals de NRC al terecht in haar hoofdcommentaar constateerde, omdat al dat praten met Israël de Palestijnen de afgelopen jaren helemaal niets opgeleverd heeft. Helaas bleef een even duidelijk hoofdcommentaar van de Volkskrant uit.
Het is een gotspe, omdat blijkens die fameuze Wikileak van begin dit jaar Abbas bereid was ongeveer alles omwille weg te geven en daarvoor zijn laatste restant gezag onder de Palestijnen op het spel zette - zonder dat Netanyahu van zijn kant ook maar één concessie wenste te doen.
Het is een gotspe, omdat deze Israëlische regering, in de veronderstelling dat zij toch alle troeven in handen heeft en dus behaaglijk achterover leunen kan, de afgelopen jaren op geen enkel moment serieus gesprekken heeft willen voeren, en daarvoor altijd een excuus wist te vinden.
Geen gesprekspartner
Staan Fatah en Hamas tegenover elkaar en zijn de Palestijnen zodoende verdeeld, dan heet het: er is dus geen gesprekspartner voor vrede.
Staan Fatah en Hamas naast elkaar en zijn de Palestijnen zodoende verenigd, dan heet het: met terroristen kan niet gepraat worden, er is dus geen ge*sprekspartner voor vrede.
Israël kon die houding aannemen zolang het zich van de ijzeren ring van Amerika, Europa en Egypte die de Palestijnen ingesloten en boze boeman Iran buiten*gesloten hield, zeker wist.
De Egyptische Opstand heeft Israël nu van die belangrijke troef be*roofd. Net als de meeste andere Arabieren zijn ook de Egyptenaren het westerse meten met twee maten beu: dat het Westen alleen de uitkomst van verkie*zingen accepteert wanneer die uitkomst haar bevalt. Dat Hamas indertijd de meest eerlijke - en nota bene op uitdrukkelijke westerse wens gehouden - verkiezingen ooit in een Arabisch land won, en vervol*gens omwille van Israel met een westerse boycot te maken kreeg.
Revisie
De nieuwe Egyptische koers maakt één ding duidelijk: men laat zich niet langer door het Westen voorschrijven wat 'demo*cratisch' is. Bij vaste bondgenoot Turkije zagen we al eerder een dergelijke revisie van beleid.
Natuurlijk kunnen Amerika en Europa straks in de VN een veto over een onafhankelijke Palestijnse staat uitspre*ken - maar dan staan zij, waar het gaat om het opkomen voor democratie en zelfbeschik*king, opnieuw als volstrekt onge*loofwaardig te boek.
En ditmaal met gevolgen. Want reken maar dat groot*mach*ten als China, Rusland en India hun kansen zullen benutten om, door wèl voor de Palestij*nen te kiezen, hun invloedsfeer in het olierijke Midden-Oosten sterk uit te breiden. Dat zal uiteindelijk ook het Westen tot een koersverleg*ging dwingen, want anders wordt de olie straks bijzonder duur betaald.
Tegen die achtergrond zou het oliedom zijn, wanneer Den Haag het voorstel van als Israëlisch buitenfiliaal opere*rende PVV zou overnemen om een illegale Israëlische spoorlijn over geroofd gebied te helpen voltooi*en. Als Henk en Ingrid daardoor straks 10 Euro voor een liter moeten neertel*len, heeft overigens ook Wilders zijn kiezers wat uit te leggen.
Waan
De PVV lijkt aan de waan ten prooi met zulke Nederlandse steunope*ra*ties het tij te kunnen keren. Het is even ridicuul als de oproep van PVV-Kamerlid Van Roon aan Rutte begin februari om "de dominante rol van de islam" in Egypte terug te dringen.
In Israël begint het nu tenminste bij een groep voormalige topmensen uit het leger en de Mossad te dagen dat Israël de Arabische publieke opinie niet langer negeren kan: wie te laat komt, straft het leven. Omdat Nederland onder Rutte gelukkig al tot totale internati*onale onbedui*dend*heid is afge*zakt, straft het met zijn israëlofiele verblinding vooral zichzelf.
http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/8520/Egypte_trekt_zich_terecht_niets_meer_van_Israel_aa n
Thomas von der Dunk, 17-05-2011 14:31
"Wie te laat komt, die wordt door het leven bestraft".
Aldus najaar 1989 Michail Gorbatsjov tot de geestelijk verkalkte communistische partijtop in de DDR, die veel te laat in beweging kwam en binnen een paar maanden van de kaart was geveegd. Het is een boodschap die ook de geestelijk evenzeer verkalkte Israelische regering zich ter harte zou moeten nemen.
Binnenlandse omwentelingen hebben, zodra zij een zeker schaalniveau bereiken, namelijk de neiging zich ook in politieke gevolgen elders te vertalen - soms zelfs tot aan de andere kant van de aardbol. Zo bracht de Val van de Muur ook het Apartheidsregime in Zuid-Afrika ten val, omdat daaraan de geopolitieke basis van de oost-west-tegenstelling was ontvallen.
Onderlinge verdeeldheid
Jarenlang stoelde de Israëlische buitenlandse politiek, inclusief de systematische ontrechting van de Palestijnen, op drie zaken: de in de praktijk onvoorwaardelijke steun van Amerika en Europa; het wegkijken van de machthebbers in Egypte en Jordanië; en de vanuit West-Jeruzalem sterk aangemoedigde onderlinge verdeeldheid van de Palestijnen, die Israël het excuus gaf om het zogenaamde vredesproces de nek om te draaien.
Met de val van Mubarak zijn de kaarten in Caïro opnieuw geschud. De nieuwe militaire machthebbers moeten veel meer rekening houden met de eigen publieke opinie.
Resultaat tot op heden: Egypte gooit de grens naar Gaza open en heeft Hamas en Fatah tot het sluiten van een accoord weten te bewegen, als opmaat naar het uitroepen van een onafhankelijke Palestijnse staat komend najaar, waarvoor zij op onmiddellijke erkenning door tweederde van de lidstaten van de Verenigde Naties kunnen rekenen.
Hoe lang dat accoord houdbaar is, valt uiteraard nog te bezien, maar waar het om gaat: Egypte heeft zich ditmaal demonstratief niets aan Israël of Amerika gelegen laten liggen.
Slag voor de vrede
Israël kan daar niets aan doen - en Amerika eigenlijk evenmin.
Netanyahu piepte dat dit "een verschrikkelijke slag voor de vrede is", en Abbas kiezen moet tussen Israël of Hamas. Een gotspe, zoals de NRC al terecht in haar hoofdcommentaar constateerde, omdat al dat praten met Israël de Palestijnen de afgelopen jaren helemaal niets opgeleverd heeft. Helaas bleef een even duidelijk hoofdcommentaar van de Volkskrant uit.
Het is een gotspe, omdat blijkens die fameuze Wikileak van begin dit jaar Abbas bereid was ongeveer alles omwille weg te geven en daarvoor zijn laatste restant gezag onder de Palestijnen op het spel zette - zonder dat Netanyahu van zijn kant ook maar één concessie wenste te doen.
Het is een gotspe, omdat deze Israëlische regering, in de veronderstelling dat zij toch alle troeven in handen heeft en dus behaaglijk achterover leunen kan, de afgelopen jaren op geen enkel moment serieus gesprekken heeft willen voeren, en daarvoor altijd een excuus wist te vinden.
Geen gesprekspartner
Staan Fatah en Hamas tegenover elkaar en zijn de Palestijnen zodoende verdeeld, dan heet het: er is dus geen gesprekspartner voor vrede.
Staan Fatah en Hamas naast elkaar en zijn de Palestijnen zodoende verenigd, dan heet het: met terroristen kan niet gepraat worden, er is dus geen ge*sprekspartner voor vrede.
Israël kon die houding aannemen zolang het zich van de ijzeren ring van Amerika, Europa en Egypte die de Palestijnen ingesloten en boze boeman Iran buiten*gesloten hield, zeker wist.
De Egyptische Opstand heeft Israël nu van die belangrijke troef be*roofd. Net als de meeste andere Arabieren zijn ook de Egyptenaren het westerse meten met twee maten beu: dat het Westen alleen de uitkomst van verkie*zingen accepteert wanneer die uitkomst haar bevalt. Dat Hamas indertijd de meest eerlijke - en nota bene op uitdrukkelijke westerse wens gehouden - verkiezingen ooit in een Arabisch land won, en vervol*gens omwille van Israel met een westerse boycot te maken kreeg.
Revisie
De nieuwe Egyptische koers maakt één ding duidelijk: men laat zich niet langer door het Westen voorschrijven wat 'demo*cratisch' is. Bij vaste bondgenoot Turkije zagen we al eerder een dergelijke revisie van beleid.
Natuurlijk kunnen Amerika en Europa straks in de VN een veto over een onafhankelijke Palestijnse staat uitspre*ken - maar dan staan zij, waar het gaat om het opkomen voor democratie en zelfbeschik*king, opnieuw als volstrekt onge*loofwaardig te boek.
En ditmaal met gevolgen. Want reken maar dat groot*mach*ten als China, Rusland en India hun kansen zullen benutten om, door wèl voor de Palestij*nen te kiezen, hun invloedsfeer in het olierijke Midden-Oosten sterk uit te breiden. Dat zal uiteindelijk ook het Westen tot een koersverleg*ging dwingen, want anders wordt de olie straks bijzonder duur betaald.
Tegen die achtergrond zou het oliedom zijn, wanneer Den Haag het voorstel van als Israëlisch buitenfiliaal opere*rende PVV zou overnemen om een illegale Israëlische spoorlijn over geroofd gebied te helpen voltooi*en. Als Henk en Ingrid daardoor straks 10 Euro voor een liter moeten neertel*len, heeft overigens ook Wilders zijn kiezers wat uit te leggen.
Waan
De PVV lijkt aan de waan ten prooi met zulke Nederlandse steunope*ra*ties het tij te kunnen keren. Het is even ridicuul als de oproep van PVV-Kamerlid Van Roon aan Rutte begin februari om "de dominante rol van de islam" in Egypte terug te dringen.
In Israël begint het nu tenminste bij een groep voormalige topmensen uit het leger en de Mossad te dagen dat Israël de Arabische publieke opinie niet langer negeren kan: wie te laat komt, straft het leven. Omdat Nederland onder Rutte gelukkig al tot totale internati*onale onbedui*dend*heid is afge*zakt, straft het met zijn israëlofiele verblinding vooral zichzelf.
http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/8520/Egypte_trekt_zich_terecht_niets_meer_van_Israel_aa n