Bekijk Volledige Versie : Bahrain protests: Trial opens for 47 doctors and nurses
Dozens of doctors and nurses who treated injured protesters in Bahrain have appeared in court charged with attempting to topple the monarchy.
The 47 medics appeared in a special military court in Manama.
They have been held since March, when Bahrain declared an emergency law, which was only lifted last week.
Bahrain's mainly Shia protesters have been calling for democratic reforms and more rights for the country's Shia majority in the Sunni-ruled kingdom.
Hundreds of opposition supporters have been detained since March, when Bahrain's rulers called in military support from its Gulf Arab neighbours - mostly Saudi Arabia and the UAE - to suppress the protests.
More than 20 people were killed during the government's campaign to stifle the demonstrations. Two people have been sentenced to death for their part in the protests. Four have died in police custody.
Only select journalists are allowed to cover the latest trials from inside the special security court, which has military and civilian judges.
In April, Physicians for Human Rights (PHR) expressed concern about attacks on physicians, patients and unarmed civilians since protests began in February. It said dozens of medics have been arrested - some by masked men in the middle of the night.
The Bahraini authorities have denied targeting medics, saying some of Bahrain's main medical facilities "had been overrun by political and sectarian activity".
Since the lifting of the emergency law, small protests have been held in Shia villages, but they have been quickly dispersed by police using tear gas, rubber bullets, sound grenades and birdshot (small metal pellets), videos on YouTube appear to show.
Bahrain's ruler, King Hamad al-Khalifa, has announced that a national dialogue on reform will begin next month.
knuppeltje
08-06-11, 12:29
Heel stom aangepakt. Als je als een beetje dictator wilt dat er bloed gaat vloeien, dan moet je wel voordat je daaraan begint eerst alle ziekenhuizen sluiten. Zo blijft het nog maar half werk. :maf:
Maar gelukkig worden artsen en verpleegkundigen nu aangeklaagd wegens revolutie.
Abu Hura de supermoslim vindt dat fantastisch.
knuppeltje
08-06-11, 16:57
Maar gelukkig worden artsen en verpleegkundigen nu aangeklaagd wegens revolutie.
Abu Hura de supermoslim vindt dat fantastisch.
Altijd hetzelfde, als het kalf verdronken is dempt men de put. En met dat laatste zal die zandbak-geitenfokker volgens mij geen Hura roepen.
Ze zullen het nooit leren die gasten.
Abu_Hurayrah
08-06-11, 22:24
Maar gelukkig worden artsen en verpleegkundigen nu aangeklaagd wegens revolutie.
Abu Hura de supermoslim vindt dat fantastisch.
De uitkomst van het in opstand komen tegen de overheid is meestal - zo niet, altijd - slechter dan wanneer men niet in opstand was gekomen.
Dictators die niet aan de leiband van het westen willen lopen worden de demonstraties gestimuleerd en gefinancierd, sterker nog het westen georganiseerd onder de Navo voert gewoon oorlog tegen ze. Dictators die samenwerken met het westen worden geholpen in het onderdrukken van de demonstraties en worden militair bijgestaan door het westen.
Abu_Hurayrah
08-06-11, 23:25
De hoogste regeringsvorm is de Khilafa en de laagste is een stammenstrijd.
Koninkrijken zijn efficiënter dan republieken en democratieën.
Iedere opstand tegen een zittende overheid is een stap dichter tot een situatie van "stammenstrijd" en iedere gehoorzaamheid aan de zittende overheid, is een stap dichter naar de Khilafa.
Wallahu a'lem
[I]“All good is in following the Salaf, and all evil is in the innovations of those who came later [khalaf].”
De Sahaba wisten alles van stammenstrijd en de vernietigende stagnerende uitwerking daarvan.
De hoogste regeringsvorm is de Khilafa en de laagste is een stammenstrijd.
Koninkrijken zijn efficiënter dan republieken en democratieën.
Iedere opstand tegen een zittende overheid is een stap dichter tot een situatie van "stammenstrijd" en iedere gehoorzaamheid aan de zittende overheid, is een stap dichter naar de Khilafa.
Wallahu a'lem
[I]“All good is in following the Salaf, and all evil is in the innovations of those who came later [khalaf].”
De Sahaba wisten alles van stammenstrijd en de vernietigende stagnerende uitwerking daarvan.
Koninkrijken zijn het meest efficient gebleken voor de westerlingen om te corrumperen en aan de leiband te laten lopen.
Je hoeft maar 1 persoon in je macht te hebben en je hebt heel het volk en het land in je hand.
Mothership
09-06-11, 00:33
Koninkrijken zijn het meest efficient gebleken voor de westerlingen om te corrumperen en aan de leiband te laten lopen.
Je hoeft maar 1 persoon in je macht te hebben en je hebt heel het volk en het land in je hand.
Marokkanen hebben daar met hun koning geen last van?
Mothership
09-06-11, 01:15
Koninkrijken zijn efficiënter dan republieken en democratieën.
Dictaturen ook. Koningen en dictatoren kennen een sterk ingekort besluitvormingsproces.
knuppeltje
09-06-11, 07:54
Dictators die niet aan de leiband van het westen willen lopen worden de demonstraties gestimuleerd en gefinancierd, sterker nog het westen georganiseerd onder de Navo voert gewoon oorlog tegen ze. Dictators die samenwerken met het westen worden geholpen in het onderdrukken van de demonstraties en worden militair bijgestaan door het westen.
En van wie waren die tanks die over die dam naar Bahrein optrokken?
knuppeltje
09-06-11, 08:07
De hoogste regeringsvorm is de Khilafa en de laagste is een stammenstrijd.
Koninkrijken zijn efficiënter dan republieken en democratieën.
Die kaliefs waren je reinste despoten despoten.
Godsklere, wat een geleuter. Maar ga de mensen in al die islamitische landen waar die in opstand komen tegen hun dictators maar eens vertellen dat democratie het laatste is wat ze zouden moeten willen. Succes ermee.
De uitkomst van het in opstand komen tegen de overheid is meestal - zo niet, altijd - slechter dan wanneer men niet in opstand was gekomen.
Abu-Hurayrah, Is het niet een beetje beter wanneer je zelf elke vier jaar mag stemmen op een partij ? Ideaal zal het toch nooit worden..nou ja, af en toe een kabinet dat heel goed is voor het land in z'n algemeenheid.
Dan heb je geen opstanden nodig. Beter dus.
Koning is ook maar een etiket. Het gaat om de inhoud van mensen.Waar staan ze voor....
En van wie waren die tanks die over die dam naar Bahrein optrokken?
Je kunt beter vragen met wiens toestemming en onder wiens auspicien en regie is dat gebeurt?
knuppeltje
10-06-11, 11:07
Je kunt beter vragen met wiens toestemming en onder wiens auspicien en regie is dat gebeurt?
Volgens mij onder die van de SA. En als het niet was, dan hebben ze zich daar weer eens laten misbruiken door de K4. Dan zijn het gewoon moslimse K4-hoeren dus die brave moslims in SA. Toch raar als je weet dat de K4 economisch medeafhankelijk is van de olie van die moslim K4-hoeren uit de SA, en niet andersom. Die moslim in SA hebben dus volkomen vrijwillig die tanks die dam opgestuurd omdat het ze niet uitmaakt dat ze ook als moslim toch gewoon ordinaire K4-hoeren zijn natuurlijk.
Abu_Hurayrah
10-06-11, 11:09
Abu-Hurayrah, Is het niet een beetje beter wanneer je zelf elke vier jaar mag stemmen op een partij ? Ideaal zal het toch nooit worden..nou ja, af en toe een kabinet dat heel goed is voor het land in z'n algemeenheid.
Dan heb je geen opstanden nodig. Beter dus.
Koning is ook maar een etiket. Het gaat om de inhoud van mensen.Waar staan ze voor....
Dat is beter dan een stammenoorlog/burgeroorlog.
Maar het (democratie) is niet het beste.
Een koninkrijk staat verder af van een stammen-/sekte-/partij-/burgeroorlog dan een democratie of republiek.
knuppeltje
10-06-11, 11:20
Maar het (democratie) is niet het beste.
Jij wilt er dan ook veel liever niet in leven natuurlijk, niet dan?
Volgens mij onder die van de SA. En als het niet was, dan hebben ze zich daar weer eens laten misbruiken door de K4. Dan zijn het gewoon moslimse K4-hoeren dus die brave moslims in SA. Toch raar als je weet dat de K4 economisch medeafhankelijk is van de olie van die moslim K4-hoeren uit de SA, en niet andersom. Die moslim in SA hebben dus volkomen vrijwillig die tanks die dam opgestuurd omdat het ze niet uitmaakt dat ze ook als moslim toch gewoon ordinaire K4-hoeren zijn natuurlijk.
Je reageert nu als een flikker met een verstopte anus.
De dictator van SA is in handen van de westerse k4s. Zijn hele familie is daar geinstalleerd door de k4s. Zij houden hen ook in het zadel. Dat weet je zelf ook maar toch wens je met je blinde anus te kijken.
knuppeltje
10-06-11, 12:43
Je reageert nu als een flikker met een verstopte anus.
De dictator van SA is in handen van de westerse k4s.
Zijn hele familie is daar geinstalleerd door de k4s. Zij houden hen ook in het zadel. .
Ja, ja, je fixatie was weer niet te onderdrukken zie ik.
Totale onzin. Als die olieboeren de kraan een paar slingers tegen de klok in draaien, dan begint het hele westen te piepen en te kermen. Wat ze hebben nu weer besloten om die kraan juist nog meer met de klok mee te laten draaien.
Daarbij als de SA al van de K4s zou zijn, dan hadden ze sowieso hun militaire basissen niet hoeven op te geven.
Dat is alweer zo lang geleden. Die hadden ze daar allang kunnen afzetten als ze dat daar gewild zouden hebben. Hun kolonialisator hebben ze tenslotte ook buiten kunnen werken. Dus waarom niet hun eigen dictator.
Laat ze een voorbeeld nemen aan al die ander landen waar ze dat al wel hebben gedaan en andere landen waar ze het nu proberen. Die landen waar de bevolking de dictators al heeft opgeruimd, bewijzen weer eens dat dictators niet met hulp te handhaven zijn als de bevolking hen niet meer wil.
Je reageert nu als een flikker met een verstopte anus.
De dictator van SA is in handen van de westerse k4s. Zijn hele familie is daar geinstalleerd door de k4s. Zij houden hen ook in het zadel. Dat weet je zelf ook maar toch wens je met je blinde anus te kijken.
Meneer jankerd die tegen persoonlijk worden is. Je broek hangt op je sokken.
Je kletst uit je nek. Het Huis van Sa`oed is geheel op eigen kracht aan de macht gekomen. Je kijkt teveel K4-films. Blijkbaar ben je zo racistisch-koloniaal dat je denkt dat Arabieren onmachtig, immoreel en geneigd tot onderwerping zijn.
Wat een taal weer voor niet-persoonlijk-worden-Schaap.
Als Fahd, of wie is het, morgen besluit met de Chinezen in zee te gaan komt er geen Amerikaanse invasie.
Maja, die koloniale mentaliteit van jou verhindert je de waarheid te zien. Dat jij gehersenspoeld bent om te denken dat Arabieren minderwaardig zijn is jouw probleem, niet dat van de Arabieren.
Totale onzin. Als die olieboeren de kraan een paar slingers tegen de klok in draaien,
Eh, met de klok mee, meneer de werkvoorbereider :nerd:
knuppeltje
10-06-11, 16:32
Eh, met de klok mee, meneer de werkvoorbereider :nerd:
Dan zijn het van die Engelse kutkranen. Normale kranen draai je tegen de klok in om dicht te doen. Heb als uitvoerder al heel wat kranen opgeleverd, keukenkranen, badkranen, wastafelkranen, bidetkranen, gaskranen, cv-kranen en ga zomaar door. Allemaal rechtsom draaien voor open en linksom draaien voor dicht. :confused:
Dat is beter dan een stammenoorlog/burgeroorlog.
Maar het (democratie) is niet het beste.
Een koninkrijk staat verder af van een stammen-/sekte-/partij-/burgeroorlog dan een democratie of republiek.
Zou je dit kunnen uitleggen, aan de hand van onderzoeken (cijfers misschien wel), Abu ?
Ik kan me er namelijk niks bij voorstellen. Waarom ben je beter voor een volk als je als koningskind geboren bent ?
Dat dacht koningin Beatrix aanvankelijk ook tijdens de partnerkeuze van haar zonen, maar ze is er toch op teruggekomen.
Waarom is de Sjah dan weggegaan ? Hij hield nl. wel van z'n land. Zo zijn er nog meer vorsten getackled.
Nou ja, ik ben dus wel benieuwd hoe dat zit volgens jou.
Dan zijn het van die Engelse kutkranen. Normale kranen draai je tegen de klok in om dicht te doen. Heb als uitvoerder al heel wat kranen opgeleverd, keukenkranen, badkranen, wastafelkranen, bidetkranen, gaskranen, cv-kranen en ga zomaar door. Allemaal rechtsom draaien voor open en linksom draaien voor dicht. :confused:
Bizar. Ik zou het bij gasflessen en jerrycans niet doen. Alle kranen in mijn huis gaan linksom open. Van 't fonteintje tot de geyser.
Zou je dit kunnen uitleggen, aan de hand van onderzoeken (cijfers misschien wel), Abu ?
Zeg lieve meid, hij heeft maar 1 boek. Daar staat alles in. Dus ook dat volstrekt wezenloze, immorele en achterlijke gebazel van hem over 'islamitische staatsinrichting'. Dat brabbelt ie na van de corrupte priesterklasse in Saoedi-Arabië die in de 18e de deal sloot: hou jij ze eronder, dan houd ik ze dom.
Goedenacht :hihi:
Meneer jankerd die tegen persoonlijk worden is. Je broek hangt op je sokken.
Je kletst uit je nek. Het Huis van Sa`oed is geheel op eigen kracht aan de macht gekomen. Je kijkt teveel K4-films. Blijkbaar ben je zo racistisch-koloniaal dat je denkt dat Arabieren onmachtig, immoreel en geneigd tot onderwerping zijn.
Wat een taal weer voor niet-persoonlijk-worden-Schaap.
Als Fahd, of wie is het, morgen besluit met de Chinezen in zee te gaan komt er geen Amerikaanse invasie.
Maja, die koloniale mentaliteit van jou verhindert je de waarheid te zien. Dat jij gehersenspoeld bent om te denken dat Arabieren minderwaardig zijn is jouw probleem, niet dat van de Arabieren.
Wat een domme ezel ben je ook.
Hou nou eens op met dat stoere gedoe van je met je oppervlakkige westerse propaganda. Je weet geen klote wat er werkelijk speelt. Met je lege poeha en ezelsgebalk zul je nooit een vuist tegen mijn standpunten kunnen maken.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Hoe het Westen de Arabische Wereld onder controle houdt
Het sprekende voorbeeld van het Huis Saoed
dr. Abdullah Mohammed Sindi
1. Inleiding
De illegale brute invasie en bezetting van Irak door de VS vond plaats met volledige medewerking van Saoedi-Arabië. Net als bij de verwoestende oorlog tegen Irak in 1991, leverde Saoedi-Arabië financiële, logistieke en materiele steun, inclusief gratis olie-leveranties, aan de VS.
Dit is niet nieuw, daar het in Saoedi-Arabië regerende Huis Saoed altijd zijn uiterste best gedaan heeft, vanaf het ontstaan ervan, om het imperialistische Westen te helpen de Arabische landen en moslimwereld te domineren en te controleren.
Om te begrijpen waarom het dictatoriale Huis Saoed zo'n onderdanige rol ten opzichte van het Westen speelt, moeten we onderzoek doen naar de oorsprong en hoe het aan de macht gekomen is.
Is het Huis Saoed ooit door verkiezingen aan de macht gekomen?
Laten we de geschiedkundige feiten bekijken.
De westerse koloniale machten dreven de Arabieren uit elkaar en kolonialiseerden ze gedurende de 19e en begin 20e eeuw. Om de westerse overheersing ook na de zgn. onafhankelijkheid te laten voortduren, brachten de Britten op het Arabisch Schiereiland verschillende feodale families aan de macht om als westerse controle-instrumenten te fungeren. De belangrijkste van deze marionetten-families is het Huis Saoed in Saoedi-Arabië. Saoedi-Arabië werd gecreëerd door Brits geld en wapens, rechtstreeks geleverd aan Abdulaziz ibn Saoed, die geldt als de stichter van Saoedi-Arabië. Het Huis Saoed staat sindsdien algemeen bekend om zijn samenwerking met het imperialistische Westen en dientengevolge om zijn rol als verrader van de Arabische landen en moslimwereld.
Dit in tegenstelling tot de grote Arabische helden uit de jongste geschiedenis, die hun leven weidden aan het bestrijden van het Westerse kolonialisme en imperialisme, zoals de Algerijn Abdul-Kader al Jaza'iri, de Egyptenaar Ahmad Urabi, de Soedanees Mohammad a-Mahdi, de Marokaan Abdul-Kareem al-Khattabi, de Syriër Yousif al-Athmah, de Palestijn Izzaddin al-Qassam of de Libiër Omar al-Mukhtar.
Ook de leden van het Hasjemitische Huis van koning Hoessein van de Hejaz had met de Britten samengewerkt in de Eerste Wereldoorlog, maar werden duidelijk gebruikt en misleid. Op basis van afspraken werd samengewerkt, maar nooit namen zij een onderdanige houding aan t.o.v. de Britten. De hasjemieten waren de rechtstreekse afstammelingen van de profeet Mohammed en de leiders van de Arabische wereld. Zij hadden hun basis in de heilige steden van de islam, Mekka en Medina, al sinds de 10e eeuw. Zij hadden het legitieme recht alle Arabieren te vertegenwoordigen en als zodanig met de Britten te onderhandelen.
De geschiedenis van de brute Saoed-clan begon in het midden van de 18e eeuw, de leiders van deze nomadenstam sloten een verdrag met een andere stam, de fanatiek-religieuze wahhabi's. Ze bevolkten de woestijn in het midden van het Arabisch Schiereiland, de Najd.
Deze Saoeds en wahhabi's, die bekendstonden om hun wreedheid, pleegden vele politieke en godsdienstige gruweldaden tegen hun mede-Arabieren.
Bijvoorbeeld, in 1801 schokten ze de hele moslimwereld door de grafkelder van martelaar Hoessein Bin Ali (kleinzoon van profeet Mohammed) te schendenbij Kirbala (Irak), een bijzonder heilige plek voor de sji'itische moslims.
In 1810 doodden ze vele onschuldige mensen in de heilige islamitische plaatsen Mekka en Medina en ontheiligden ze de Profeet Mohammed Moskee.
De Turks-Ottomaanse leider, kalief Mahmut II te Istanboel, oficieel heerser over het Arabisch Schiereiland en bewaker van de islamitische heilige plaatsen, had geen andere keus dan de Saoed-Wahhabi-clans streng te bestraffen.
In 1818 werden de Saoed-Wahhabi-strijders verpletterend verslagen en werd hun woestijnhoofdstad met de grond gelijkgemaakt. Hun leider Abdullah Ibn Saoed werd in Istanboel gevangengezet en later terechtgesteld. Het merendeel van de overlevende Saoed-wahhabi's werd naar Egypte gevoerd en daar voor vele jaren gevangen gehouden.
II. De collaboratie van de Saoed-wahhabi's met het Britse imperialisme
In 1843 keerde Faisal Ibn Turki al Saoed uit Egyptische gevangenschap terug naar het woestijndorp Riaad (vlakbij hun vroegere verwoeste hoofdstad).
De Britten hadden in 1820 Bahrein gekoloniseerd en zochten naar mogelijkheden om de rest van de kusten van het Arabisch Schiereiland ook te koloniseren.
De Saoeds beschouwden de Ottomaanse moslims en Egyptische Arabieren voortaan als hun gezworen vijanden en zagen in de Britten potentiële vrienden en beschermers. Door de Saoeds werd er dan ook naar gestreefd om met de Britten in contact te komen en er goede betrekkingen mee op te bouwen.
In 1848 bezocht Faisal Ibn Turki al Saoed de Britse resident in de Perzische stad Bushire. In 1851 zocht Faisal alweer de Britse resident op en kreeg het voor elkaar dat de Saoeds in Bahrein konden assisteren bij de jaarlijkse inzameling van het "armengeld". De plaatselijke moslims hebben nooit kunnen kiezen voor de inzameling door de Saoed-clan.
De jaarlijkse inzameling draaide dan ook uit op een vorm van afpersing door de behoeftige Saoed-clan, waarbij tot aan 1930, toen de olie werd ontdekt, weinig geld naar de armen ging en veel in eigen zak verdween.
Na voortdurend aandringen door Faisal waren de Britten bereid in 1865 een militaire delegatie voor een vriendschappelijk bezoek naar Riaad te sturen.
Om zijn Britse gasten te imponeren met de nomaden-besluitvorming en het wahhabi-fanatisme legde Faisal uit dat, in tegenstelling tot politieke oorlogen, in een godsdienststrijd voor hen geen compromis mogelijk was en elke tegenstander gedood werd.
Een jaar na Faisal's dood tekende zijn zoon Abdullah in 1866 een vriendschapsverdrag met de Britten. Dit verdrag verschilde niet van de andere vriendschapsverdragen die de Britten met andere sjeiks aan de Perzische Golf afsloten. Ze garandeerden Britse steun en geld in ruil voor steun aan de Britse belangen en samenwerking met de Britse koloniale autoriteiten op het Arabisch Schiereiland.
Faisal's zonen Abdullah en Saoed bevochten elkaar echter tientallen jaren over de kwestie van de erfopvolging. Ondertussen lieten ook de Ottomaanse regering en haar plaatselijke bondgenoten hun macht gelden in Centraal Arabië. Uiteindelijk slaagde de Rasheed-clan uit de regio van Hail er in 1891 in de Saoedi-wahhabi-legers te verslaan en Riaad te veroveren.
Faisal's jongste zoon Abdulrachman vluchtte samen met zijn zoon Abdulaziz Ibn Saoed naar Koeweit. Ze beschouwden de Britten aldaar als een bevriende macht en vroegen hun hulp om de Saoeds weer terug te laten keren in Riaad. De Britten zagen in deze situatie een mooie kans om hun invloed en macht op het Arabisch Schiereiland uit te breiden en het Ottomaanse Rijk te verzwakken.
Zowel in 1900 als in 1901 werden pogingen ondernomen om met hulp van deBritten en Koeweiti's Riaad te heroveren, maar de aanvallen werden steeds afgeslagen door de door de Turken gesteunde Rasheed-clan. Zoon Abdulaziz Ibn Saoed had inmiddels het leiderschap op zich genomen. Hij had bij de Ottomaanse regering het rentmeesterschap over de streek Najd aangevraagd maar werd afgewezen. Bij de Britse regering vroeg hij daarna de status van beschermeling aan.
In 1902 slaagde Abdulaziz Ibn Saoed (verder Ibn Saoed genoemd) erin om Riaad te heroveren. Of de Britten hierbij directe of indirecte steun verleend hebben is in de historische analen vaag gebleven, maar Ibn Saoed beschikte wel over verdacht veel wapens en oorlogsmaterieel, ver boven zijn mogelijkheden, waardoor hij de stad kon veroveren. Hierbij werden de inwoners op barbaarse wijze geterroriseerd en 1200 mensen door de fanatieke wahhabi-volgelingen levend verbrand.
De Rasheed-leider Abdulaziz Ibn Rasheed schreef de Turkse regering, dat hij de toenemende invloed van de Britten in Centraal-Arabië toeschreef aan het samenwerkingsverband van de Saoeds met de sjeik van Koeweit.
Enkele maanden na de verovering van Riaad bepleitte Ibn Saoed opnieuw bij de Britse resident van de Perzische Golf om de banden tussen zijn regering in Riaad en de Britse regering aan te halen.
Ibn Saoed was ondertussen niet alleen emir (prins) van Riaad geworden, maar werd tegelijkertijd ook nog de imam van de wahhabi's.
In 1903 verzocht Ibn Saoed opnieuw de Britten om wapens en steun. Hij zond een gezant naar kapitein Prideaux in Bahrein en maakte hem duidelijk, dat hij het liefst de Turkse moslims uit de oostelijke provincie Hasa zou verdrijven.
Tussen 1906 en 1910 werden er door Ibn Saoed nog verscheidene verzoeken om Britse hulp gedaan en pogingen om de diplomatieke betrekkingen nog verder uit te bouwen. Dit resulteerde in een ontmoeting met kapitein Shakespeare, die in de verdere toenadering tot elkaar nog een grote rol zou spelen.
In 1913 werd het grondgebied van de Saoeds verdubbeld door de moslim-Turken definitief uit de provincie Hasa te verdrijven. Dit feit mag een groot Brits succes genoemd worden, aangezien ze enkel door wapenleveranties en grote geldsommen aan het Huis Saoed van hun Turkse vijanden in een groot deel van het Arabisch Schiereiland verlost raakten, zonder dat het Britse leger in actie geweest was. In 1915 kwam er uiteindelijk een officieel bondgenootschap met Groot-Britannië, dat sinds 1914 officieel met Turkije in oorlog was. Ibn Saoed werd als legitiem heerser van Najd erkend onder bescherming van de Britten. De Britten drongen eropaan dat de Saoeds de Turkse bondgenoten, de Rasheeds, zouden aanvallen. Dat gebeurde dan ook bij de slag van Jarrab, waar de Britse kapitein Shakespeare bij was. Hier behaalden de Rasheeds een belangrijke overwinning op het Saoed-wahabbi-leger en kapitein Shakespeare werd hierbij gedood. Ibn Saoed werd hierna door de Turken als verrader en collaborateur met de ergste vijand van Arabieren en moslims beschouwd. Het verlies van Shakespeare was een slag voor Ibn Saoed. Shakespeare was de hoogste Britse vertegenwoordiger die hij ooit ontmoet had en was bovendien een persoonlijke vriend geworden.
Hierna zocht Ibn Saoed aansluiting bij de Brits-gezinde Arabische koninkrijken aan de Perzische Golf, die Britse protectoraten waren.
Nog in 1915 werden er op verzoek van Ibn Saoed door de Britten wederom geld en wapens geleverd. Tevens werd in dat jaar het Brits-Saoedisch Vriendschapsverdrag gesloten, dat in feite alle door de Saoedi's, met Britse steun, veroverde gebieden in Centraal- en Oost-Arabië tot Brits protectoraat maakte.
In 1916 zetten de Britten Ibn Saoed opnieuw aan om de Rasheeds aan te vallen. Ze leverden 1000 Mauser-geweren, 200.000 patronen en 20.000 Britse ponden aan Ibn Saoed.
De Britten riepen echter koning Hoessein van de Hejaz uit tot leider van de Arabische opstand tegen de moslim-Turken. Ibn Saoed was hier helemaalontdaan over en barstte van jaloezie. Om hem wat te sussen werd door de Britten aan Ibn Saoed een hoge Britse ridderorde uitgereikt vanwege zijn grote verdiensten voor het Britse Rijk. Eveneens kreeg hij van toen af jaarlijks 60.000 Britse ponden uit de Britse schatkist als terugbetaling voor zijn goede diensten voor Groot-Britannië, dit bedrag was toen zo'n tweederde deel van Ibn Saoed's jaarlijkse inkomen. De Britse regering stuurde bovendien een grote diplomatieke delegatie naar Riaad om Ibn Saoed te adviseren en te ondersteunen in de uitvoering van z'n pro-Britse beleid. De delegatie-leider was John Philby, die tot aan de dood van Ibn Saoed in 1953 zou aanblijven als belangrijkste adviseur en vertrouwensman. In feite ging John Philby de Saoed-regering leiden en nam ook deel aan militaire acties.
Zich verzekerd wetend van Britse steun, had Ibn Saoed zijn oog laten vallen op het gebied van de Hejaz. Vergeleken met de nomadengebieden in het nog primitieve centrale en oostelijke deel van het Arabisch Schiereiland, was dit een redelijk ontwikkeld en modern gebied met een ontwikkelder bevolking in het westelijke deel en lagen daar bovendien de heilige steden Mekka en Medina en de havenstad Djedda. Begin 19e eeuw had de Saoed-clan dat gebied ook al in handen gehad, wat Ibn Saoed ook als argument aanvoerde om er aanspraak op te maken, en legde dat aan de Britten voor.
De verhouding tussen koning Hoessein en de Britten was ondertussen ernstig bekoeld. Hoessein was beledigd en kwaad over verschillende zaken, nl.
-het feit dat de Britten hem gebruikten tegen de moslim-Turken;
-de leugen van de Arabische eenheid en onafhankelijkheid na de Eerste Wereldoorlog;
-het koloniseren en verdelen van de Arabische wereld samen met de Fransen;
-de Verklaring van Balfour, waarin de oprichting van een thuisland voor westerse zionistische joden beloofd werd in de Arabische regio Palestina;
-de hulp van de Britten aan de leden van het Huis Saoed, waarbij grote stukken van het Arabisch Schiereiland aan hen toebedeeld werden.
-Koning Hoessein bleef erop staan dat de Britten hun beloften nakwamen aan hem. Hij was de leider van de Arabische wereld, zelfs na de koloniale verdeel- en heerstactiek van de Britten tijdens en na de Eerste Wereldoorlog.
De Britten wilden van koning Hoessein af en stimuleerden in 1919 Ibn Saoed tot het aanvallen van het koninkrijk van de Hejaz. Goed van financiële middelen en wapens voorzien viel een Saoedi-wahabbi-strijdmacht midden in de nacht de stad Turabah aan, gelegen op 100 km afstand van Mekka. Het leger van de Hejaz werd compleet verrast en 6000 Hejazi's werden op gruwelijke wijze afgeslacht. Dit was waarschijnlijk de ergste slachtpartij ooit op het Arabisch Schiereiland.
Ibn Saoed en z'n Britse adviseurs besloten hierna, vanwege vrees voor de woede van de totale moslimwereld, om verdere aanvallen op de Hejaz op te schorten.
In juli 1919 stuurde Ibn Saoed op uitnodiging van de Britten en koning George V zijn 15-jarige zoon Faisal met een delegatie naar Londen, vergezeld door Philby. Deze Faisal was de latere koning van Saoedi-Arabië.
Toen de Britten begin 1920 als compromis aan koning Hoessein voorstelden om zijn twee zoons koninkrijken te geven in Jordanië en Irak, was Ibn Saoed daarover erg jaloers en een groot tegenstander. Zijn territorium zou dan door drie Hasjemitische koninkrijken omgeven worden, Hejaz, Jordanië en Irak.
Hij kon bij de Britten opnieuw wapens, geld en adviseurs aftroggelen en slaagde erin zijn gebied te verdrievoudigen in grootte, door in het westen het gebied van Aseer te veroveren en in het oosten het gebied van Hail, waar de Rasheeds de steun moesten ontberen van de in de Eerste Wereldoorlogverslagen Turken.
Na deze gebiedsuitbreiding verruilde Ibn Saoed de titel van Emir van Riaad in die van Sultan van Najd en zijn Provincies. Deze titel werd door de Britten snel erkend.
Om toekomstige problemen met de verslagen Rasheed-clan te vermijden, trouwde de sluwe Ibn Saoed met de weduwe van een van hun leiders. Hieruit werd zoon Abdullah geboren, de huidige kroonprins van Saoedi-Arabië. Dit was de tactiek van de listige Ibn Saoed: hij trouwde steeds met vrouwen uit de door hem overwonnen en soms afgeslachte stammen, uitgezonderd de later overwonnen Hejazi's, met het idee dat hierdoor conflicten, oorlogen of opstanden in de toekomst vermeden zouden kunnen worden.
Behalve zijn ontelbare concubines, had Ibn Saoed zo'n 300 vrouwen. Het aantal zonen wordt op meer dan 125 geschat en niemand weet precies hoeveel het aantal dochters bevat. Het Huis Saoed werd het grootste regerende koningshuis in de geschiedenis. Vanwege het grote aantal meervoudige huwelijken wordt het aantal nu in leven zijnde leden van dat koningshuis geschat op ongeveer 20.000 personen.
In 1921 wees koning Hoessein van de Hejaz de Britse voorstellen betreffende Jordanië en Irak van de hand. Niet alleen eiste hij uitvoering van alle Britse beloftes betreffende volledige onafhankelijkheid en eenheid van Arabieren, maar hij verwierp ook de Britse Verklaring van Balfour.
De Britten begonnen zich ernstig zorgen te maken over deze anti-Britse stemming en de opkomende Arabische Beweging, vanwege de nog te regelen kwesties in Mesopotamië, Syrië en Palestina. Ze begonnen zich steeds openlijker op te stellen tegenover koning Hoessein van de Hejaz. Ze lieten hun marionet Ibn Saoed weten dat ze er niets op tegen zouden hebben als hij het volledige koninkrijk van de Hejaz zou inpikken en voorzagen hem wederom van veel wapens en veel geld. In 1922 werd Ibn Saoed op de Conferentie van Uqair er pijnlijk op gewezen dat hij eigenlijk niets meer was dan een Britse marionet en verder niets te vertellen had.
Op deze conferentie werden de grenzen geregeld van de nieuw te creëren Arabische Staten.
De Britse Sir Percy Cox trok met de pen de grenzen tussen Jordanië, Irak, Koeweit en Saoedi-Arabië, met zelfs twee neutrale zones tussen Saoedi-Arabië en de buurlanden Irak en Koeweit.
Ibn Saoed voelde zich erg gefrustreerd en vernederd, hij verloor veel territorium aan Irak.
Sir Percy Cox benadrukte dat hij dit verlies kon compenseren door de Hejaz te veroveren op koning Hoessein.
III. De wrede verovering van de Hejaz door de Saoedi-wahhabi's
In Turkije zette de verbitterde regering de islamitische kalief (wereldleider der moslims) af in 1924. Hierna stelde koning Hoessein te Mekka zichzelf aan als de nieuwe kalief van alle moslims ter wereld. Als directe afstammeling van profeet Mohammed en als koning van alle Arabieren wilde koning Hoessein niet dat dit eeuwenoude ambt zou verdwijnen.
De Britten zagen hierin een nieuwe bedreiging voor hun controle over de Arabische wereld. Ibn Saoed was erg jaloers op deze vooraanstaande positie van koning Hoessein. Hij bereidde, met goedkeuring van de Britten, concrete plannen voor om de Hejaz te bezetten en de directe afstammelingen van profeet Mohammed te verjagen. Hij bracht met Brits geld en wapens een sterk leger op de been en rukte op naar de steden van de Hejaz, Taif, Mekka, Djedda en Medina, en alle andere belangrijke plaatsen. Onder de bevolking en de geestelijk leiders werd een ware slachtpartij aangericht door de primitieve, wrede en fanatieke wahhabi's. Ook alle moderne en westersaandoende uitingen werden vernietigd, zoals telefoons, radiozenders e.d. In de heilige steden van de islam werden monumenten en graven vernield. De behoorlijk ontwikkelde maatschappijstructuur in de Hejaz werd ontbonden en verboden door Ibn Saoed, zoals de tolerante wetgeving, de rechtbanken, de pers, politieke partijen en het gehele regeringsapparaat. Ibn Saoed trok alle macht naar zich toe.
Ook de slavernij werd door Ibn Saoed aangemoedigd. Persoonlijk hield hij er honderden slaven (1924), en nog grotere aantallen voor zijn familieleden, op na. In Saoedi-Arabië werd pas in 1962, als laatste land ter wereld, de slavernij officieel afgeschaft.
Een eeuw eerder hadden de Saoedi-wahhabi's eveneens een brute overval gepleegd op de Hejaz en de heilige steden. Toen werden ze door een sterke macht van het Ottomaanse Rijk afgestraft.
Anno 1924 was de Arabische wereld kansloos, want ze stond nu onder controle van de westerse koloniale machten en bovendien waren de Saoedi-wahhabi's Britse beschermelingen en vond deze overval uiteraard met Britse goedkeuring plaats.
Tijdens deze wrede overval werd door koning Hoessein een verzoek om hulp gedaan aan de Britten, maar hier werd nooit op geantwoord. De koninklijke familie van Hoessein vluchtte naar Jordanië en als gedesillusioneerd en gebroken man stierf Hoessein daar in 1931. De herinnering aan zijn doelstelling van een onafhankelijke Pan-Arabische Staat is echter nog steeds levend tot op de dag van vandaag in zowat de gehele Arabische wereld.
Ook duizenden burgers sloegen op de vlucht naar de naburige staten Egypte, Soedan, Jordanië.
De moslimwereld was totaal geschokt en met afschuw vervuld over de barbaarse slachtpartijen door de Saoedi-wahhabi's en over de barbarij in de heilige plaatsen.
Zelfs nu, tot op de dag van vandaag kijken de meer ontwikkelde Hejazi's nog neer op de onbeschaafde en intolerante wahhabi's en voelen zich nog steeds diep beledigd door het Huis Saoed als hun kolonisator.
De Saoeds keken op hun beurt neer op de Hejazi's als een mix van afstammelingen van niet-Arabische pelgrims, die gedurende eeuwen in de heilige steden waren blijven hangen, en blijven tot nu toe dat verschil met hun eigen puur-arabische Najd-ras benadrukken tot op alle niveaus in het huidige Saoedi-Arabië.
Ondanks dat de overweldigende meerderheid van de Hejazi's aanhanger bleef van koning Hoessein, besloten enkele rijke families in Djedda, o.a. de Naseefs, vlug partij te kiezen voor Ibn Saoed om zo betrokken te kunnen worden in de nieuwe regering.
Ibn Saoed, die in 1924 per kameel naar de Hejaz gekomen was, keerde in 1926 per auto naar Riaad terug en riep zichzelf uit van sultan tot koning.
De Britten erkenden hem als koning van het tweevoudig koninkrijk Hejaz en Najd met volledige onafhankelijkheid. Vanwege het feit dat Najd geen ontwikkelde mensen had en primitief en ruw was, werd Ibn Saoed gedwongen zijn hoofdstad in Mekka te vestigen. Na de dood van Ibn Saoed in 1953 werd door zoon Saoed Riaad opnieuw tot hoofdstad gemaakt.
Dit tweevoudige koninkrijk werd op twee na het grootste land van de Arabische wereld en het 13e ter wereld.
In 1927 werd het Verdrag van Djedda gesloten, een ongelijk, eenzijdig verdrag tussen Groot-Britannië en Ibn Saoed, dat hem nog afhankelijker maakte van de Britten dan daarvoor. Het verdrag dwong hem bijvoorbeeld zijn buitenlands beleid geheel door de Britten te laten bepalen.
Over de benaming van zijn rijk was Ibn Saoed niet erg tevreden en besloot in 1932 om het te veranderen in "Koninkrijk Saoedi-Arabië", het Arabië van het Huis Saoed.
Over het algemeen wordt wereldwijd in de pers, voorlichting, en op scholen onderwezen dat Saoedi-Arabië het land van de Saoedi's is, wat de onwetendheid toont betreffende de geschiedenis van het land, of het bewust weglaten van de geschiedkundige feiten en de totale ongevoeligheid t.a.v. de meerderheid van de bevolking die niet-Saoedi is. Het toont ook het begrip voor het feodale en corrupte Saoed-regime.
Ofschoon de Britten Ibn Saoed altijd met geld, wapens en militaire adviseurs geholpen hebben om volken en staten uit te schakelen die geen Britse marionetten wensten te zijn, hebben ze nooit toegestaan dat Ibn Saoed Irak, Jordanië, Koeweit, Bahrein, Qatar, de Verenigde Arabische Emiraten, Oman of Jemen zou aanvallen, want de Arabische Wereld moest wel verdeeld blijven.
De verovering van de Hejaz was de grootste maar ook de laatste zege voor Ibn Saoed. Door de jaren heen zijn door de wreedheden van Saoedi-wahhabi's 400.000 Arabieren gedood of verwond, zijn er 40.000 openbare executies uitgevoerd, 350.000 openbare amputaties, op een bevolking van 4 miljoen mensen. Meer dan 1 miljoen Arabieren zijn voor Ibn Saoed het Arabisch Schiereiland ontvlucht en daar nooit meer teruggekeerd.
IV. De inlijving van Saoedi-Arabië binnen het kapitalistische, imperialistische systeem van de Verenigde Staten van Amerika
De Britten hebben de hand gehad in het ontstaan van Saoedi-Arabië met het reactionaire en feodale koningshuis Saoed. De VS hebben de vruchten geplukt van de enorme bodemschatten die het land bleek te bezitten. Tijdens en na de Tweede Wereldoorlog verdrongen de VS geleidelijk de Britten uit de leidende rol in de Arabische Wereld.
Door toepassing van de Westerse strategieën van het neokolonialisme kregen de VS geleidelijk de controle over de meest vitale politieke en economische zaken.
Het Huis Saoed werd de belangrijkste Arabische lakei van de VS, zowel in politiek, economisch, als in militair opzicht. Ofschoon de Arabische olie aanvankelijk onder Britse en Franse controle was, stond de zgn. "Rode Lijn Overeenkomst" uit 1928 toe dat de VS daarbij kwam. Toen in 1933 de Brits- Iraakse Petroleum Compagnie een misstap maakte in de onderhandelingen met Ibn Saoed om de olierechten in Saoedi-Arabië, sprong de Amerikaanse maatschappij Standard Oil of California daar onmiddellijk tussen en werd met haar de eerste Saoedische olie-overeenkomst gesloten. Later werden daar olievoorraden gevonden, die een kwart van de wereldreserve bedroegen.
De VS beseften al gauw wat een economische en politieke troef ze nu in handen hadden.
Tijdens de Tweede wereldoorlog lag de olieproduktie in Saoedi-Arabië grotendeels stil. Ook in die periode ontving Ibn Saoed grote sommen geld van zowel de Britten als de VS.
De officiële controle van de VS over Saoedi-Arabië werd in 1943 bevestigd door een uitvaardiging van president Roosevelt van een 'Uitvoeringsbevel', dat verklaarde dat de verdediging van Saoedi-Arabië van vitaal belang is voor de verdediging van de VS.
In 1945 maakte president Roosevelt in een persoonlijk gesprek aan Ibn Saoed duidelijk, dat de VS de Britse verantwoordelijkheid voor de verdediging van het Huis Saoed en de Saoedische olie volledig overnamen. Ondanks de Amerikaanse garanties voelde Ibn Saoed zch bedreigd door de Sovjet-Unie en de communistische gelijkheidsideologie.
Na het bombarderen van het praktisch reeds verslagen Japan door de VS en met twee atoombommen, met als enig doel het dreigen naar de Sovjet-Unie en het starten van de Koude Oorlog, zond Ibn Saoed een dringende boodschap naar de VS om ook de Sovjet-Unie met een atoombom te bestoken.
In 1944 werd in Saoedi-Arabië 's werelds grootste olieconsortium opgericht, de Arabian American Oil Company (ARAMCO). Ze werd gevormd door vier grote Amerikaanse oliereuzen: Standard Oil of California, Exxon, Mobil en Texaco. Vanaf de oprichting heeft ARAMCO symbool gestaan voor het Amerikaanse imperialisme in de Arabische wereld. Terwijl de olie uit hun land geroofd werd, werden de Arabische werknemers als tweederangs burgers in hun eigen land behandeld, ze kregen minder salaris en slechtere werk- en leefomstandigheden dan hun westerse collega's. Dit gold in heel Saoedi-Arabië, ook buiten de olie-industrie. Ofschoon de Saoedische regering de overname van ARAMCO in 1980 heeft voltooid, is deze situatie tot op de dag van vandaag niet wezenlijk anders.
Net als de rest van de derdewereldlanden waren de Arabische landen en moslimlanden harde strijd aan het voeren om zichzelf van het Westerse imperialisme te bevrijden. Ibn Saoed echter opende trots zijn land voor de Amerikanen om er een permanente militaire macht te stationeren. In 1946 bouwden de VS een enorme luchtmachtbasis in Dharan, die tegenwoordig nog bestaat en uitgerust is met moderne ondergrondse kernwapenfaciliteiten.
Ibn Saoed was slechts geïnteresseerd in het welzijn van zijn eigen koningshuis en in de Westerse imperialistische machten. Hij trok zich nooit iets aan van kritiek vanuit Arabische of moslimkringen. Ook in 1948 schoffeerde hij de Arabische landen, door als enig Arabisch land geen troepen naar Palestina te sturen, om tegen de binnendringende Westerse Zionisten te vechten.
Al negen jaar eerder, in 1939, wilde Ibn Saoed tijdens geheime onderhandelingen 20 miljoen Britse ponden aftroggelen van de Britse Zionistenleider Chaim Weizmann (de latere 1e president van Israël) in ruil voor de aanvaarding van de stichting van een Westerse Joodse staat in Palestina.
Weizmann weigerde dat, hij stelde dat de Westerse Zionisten Palestina gemakkelijk zouden kunnen stelen, zonder iemand in de moslimwereld om te hoeven kopen.
Om Ibn Saoed te belonen voor zijn medewerking en loyaliteit t.o.v. de VS en om hem van zijn minderwaardigheidscomplex omtrent zijn nomadenafkomst af te helpen, financierden zijn Amerikaanse vrienden van ARAMCO in de 40-er jaren van de vorige eeuw een studie van de geschiedenis van het Huis Saoed, om zijn imago op te vijzelen. Deze studie produceerde een stamboom van het geslacht Saoed, die aantoonde dat de leden van edele afkomst zijn en biologisch afstammen van profeet Mohammed zelf! Deze "ARAMCO-studie" wordt zelfs tot op heden nog gebruikt door veel Westerse "Arabië-deskundigen".
Ibn Saoed stierf in 1953. Alle zoons die later machtsposities in Saoedi-Arabië zouden gaan bekleden (Saoed, Faisal, Khalid, Fahad) zouden brute dictators worden, niet alleen tegenover hun eigen burgers, maar ook tegenover verbitterde, verjaagde Palestijnen, Arabische nationalisten, communisten, andere moslimlanden en de Sovjet-Unie. Ze leunden zwaar op de VS.
1. De regering van Saoed: 1953-1964
Deze regeringsperiode kenmerkte zich als corrupt, een geldverslindende en play-boy-achtige levensstijl van de Saoeds en weelderige paleizen in binnen- en buitenland. In deze periode ging het land bankroet.
Zowel de VS als ARAMCO behandelden Koning Saoed als een marionet. In 1954 vreesde ARAMCO dat haar monopolie-positie zou worden doorbroken door Saoed's overeenkomsten met de Griekse oliemagnaat Onassis. Dat was in de tijd dat de VS in Iran de populaire regering van Mossadek ten val hadden gebracht, omdat het de Iraanse olie nationaliseerde. De VS dreigden nu ook koning Saoed met dergelijke maatregelen, als de overeenkomsten met Onassis niet teruggedraaid zouden worden. Onmiddellijk deed Saoed wat de VS verlangden.
De VS hebben altijd verhinderd dat de Arabische landen een eigen olie-politiek gingen voeren en streefden naar Arabische eenheid. Dit was immers een voortdurende nachtmerrie voor het imperialistische Westen, alsook voor Israël en het Huis Saoed, dat steeds bang was z'n macht kwijt te raken. Ditwas bijvoorbeeld het geval in 1958, bij de fusie tussen Egypte en Syrië Er ontstond de nieuwe staat 'Verenigde Arabische Republiek' onder leiding van Nasser. Tot overmaat van ramp voor het Westen grepen de Arabische Revolutionairen ook nog in 1958 de macht in Irak, waar het corrupte pro-Westerse koningshuis werd afgezet.
Om verdere samensmelting van Arabische krachten te verhinderen, landden er al één dag hierna Amerikaanse troepen in Libanon en Britse troepen in Jordanië en Lybië.
De CIA en ARAMCO beraamden een geheim plan voor koning Saoed om Nasser te vermoorden en de fusie tussen Egypte en Syrië te splijten. De chef van de Syrische Militaire Inlichtingendienst, kolonel As Sarraj, werd door koning Saoed voor 2 miljoen Britse ponden omgekocht om Nasser te laten vermoorden en er volgden nog meerdere liquidatie-pogingen tegen Arabische leiders. Toen het Saoedisch-Amerikaanse complot door Nasser en As Sarraj onthuld werd, kwam Saoed zwaar in de problemen en werd het Huis Saoed mikpunt van de Arabische pers. Ze werden als Amerikaanse marionetten en verraders van de Arabische zaak bestempeld. Na aanhoudende pogingen, zowel openlijke als geheime, om de Verenigde Arabische Republiek te ondermijnen, lukte dit uiteindelijk toch in 1961. Veel later heeft Saoed tegenover Nasser toegegeven dat hij zelf al meer dan 12 miljoen Britse ponden had uitgegeven aan dat doel.
De VS en Groot-Britannië lieten koning Saoed ook de islam als politiek wapen in de strijd gooien tegen de Pan-Arabische gedachte, socialistische ideeën en de toenemende invloed van de Sovjet-Unie in de Arabische wereld.
Zodoende werd in 1962 door Saoedi-Arabië het initiatief genomen voor een internationale islamitische conferentie te Mekka. Daar werd de W.M.L., de World Muslim Leage, opgericht met het hoofdkantoor te Mekka, een ultra-conservatieve rechtse Wahhabi-organisatie. Zij spraken zich uit tegen het Arabisch nationalisme en probeerden Nasser in diskrediet te brengen.
Het Saoedisch-Egyptisch conflict mondde in Jemen uit in een bloedige burgeroorlog (1962-1969).
Egypte zond troepen om de linkse Arabisch nationalistische regering van Abdullah al-Sallal te steunen, die het Jemenitische feodale koningshuis van de troon verjoeg. Saoedi-Arabië stuurde geld en wapens naar de monarchisten, die een tegencoup probeerden te plegen.
De regering van de VS was echter niet tevreden over Saoed's beleid, leefwijze en onzinnigheid en de mislukte aanpak tegenover Nasser. In 1964 arrangeerden de VS zijn aftreden en lieten hem opvolgen door z'n veel sluwere halfbroer Faisal. Saoed moest zijn land verlaten en leefde in Athene in ballingschap tot aan z'n dood in 1969.
2. De regering van Faisal:1964-1975
Gedurende z'n gehele regeerperiode liet Faisal de VS het politieke beleid bepalen. Hij vertrouwde zijn veiligheid en bescherming volledig aan hen toe.
De VS en Groot-Brittannië instrueerden Faisal om een politiek islamitisch samenwerkingsverband tussen conservatieve moslimlanden te smeden, om de Pan-Arabische eenheid te ondermijnen. Met dit doel bracht Faisal negen officiële staatsbezoeken aan pro-westerse moslimlanden. Nasser en andere Arabische leiders van progressieve Arabische landen als Irak, Algerije, Noord-Jemen en Syrië ontmaskerden deze politiek als een Amerikaans-Britse samenzwering om de Arabische wereld te splijten.
Koning Faisal was voortdurend erg bang dat het Huis Saoed van de troon gestoten zou worden, daarom besteedde hij in 1966 en 1967 de meeste tijd aan het bepleiten van meer bescherming bij de VS en Groot-Brittannië. Toen de Britten bijvoorbeeld besloten zich te willen terugtrekken uit Zuid-Jemenen het onafhankelijk wilden laten worden, was Faisal in paniek. Temeer daar er Egyptische troepen in Noord-Jemen aanwezig waren. In tegenstelling tot de Arabische wereld, die blij was met de komende onafhankelijkheid na een lange en bloedige strijd, was Faisal hier zeer verontrust over. De positie van de Arabische nationalisten zou hierdoor versterkt worden.
Faisal ging naar Londen om te bepleiten de Britse troepen in Zuid-Jemen te houden, ook na de onafhankelijkheid. De Britten stemden erin toe hun vertrek een half jaar uit te stellen en om een zee- en luchtmachtbasis in de regio te handhaven.
De weloverwogen en waanzinnige brandstichting in 1969 in de Al Aksa moskee te Jerusalem, bracht het Pan-islamitische streven van Faisal weer op de voorgrond.
Deze Zionistische aanslag, die het op twee na belangrijkste islamitische heiligdom verwoestte, veroorzaakte een schokgolf door de moslimwereld, en een maand nadien werd de eerste islamitische topconferentie belegd in Marokko. Hier kwam de Organisatie van de Islamitische Conferentie uit voort, de O.I.C., met hoofdkwartier te Djedda. De O.I.C. hield sporadisch topconferenties en jaarlijks ministerconferenties, maar bleef verder een inefficiënt regionaal politiek orgaan. Ofschoon de O.I.C. oorspronkelijk bedoeld was om de Arabische Liga te verzwakken en Nasser's streven naar Arabische eenheid te dwarsbomen, werd toch enigszins bereikt dat de niet-Arabische moslimwereld dichter bij de Arabische wereld kwam.
Er werden verschillende internationale islamitische instituten opgericht, waarvan de belangrijkste de Islamitische Ontwikkelingsbank was.
Toen Nasser in 1970 aan een hartaanval overleed, was dit een hele opluchting voor het Westen, voor Israël en het Huis Saoed. De vijanden van Nasser vierden zijn dood.
In de Arabische wereld veroorzaakte Nasser's overlijden een nooit eerder geziene droefheid. Zijn begrafenis was de grootste die een staatshoofd in de geschiedenis ooit kreeg. Nasser's dood betekende een zware slag voor het Arabisch nationalisme, dat het tot op heden nog niet te boven gekomen is.
Egypte werd erg kwetsbaar voor de manipulaties door de Amerikanen en het Huis Saoed. Koning Faisal begon vrijages met Nassers's opvolger Sadat en beloofde ruime financiële steun als Egypte de banden met de Sovjet-Unie verbrak en terugkeerde naar het kapitalistische kamp. Sinds 1967 was het Suezkanaal gesloten. Israël bezette de Sinai en kaapte daar de Egyptische olie weg.
Daarom had Egypte weinig keus, het had dringend economische en financiële steun nodig.
In 1972 werden alle militaire adviseurs van de Sovjet-Unie weggestuurd en kwam al hun materiaal onder Egyptische controle.
De VS werden echter onmiddellijk opgeschrikt toen in 1973, tijdens de Oktober-oorlog, de Egyptenaren de onverwoestbare Bar-Lev Linie op de oostelijke oever van het Suezkanaal verwoestten. Om de oorlog ten gunste van Israël te doen keren, werden door de VS onmiddellijk zware wapens vanaf de Portugese Azoren naar Israël getransporteerd en kreeg Israël 2,2 miljard VS-dollars voor snelle militaire hulp en werd er door de VS wereldwijd alarm geslagen met de verkondiging dat de Sovjet-Unie in de oorlog mee zou doen aan Arabische zijde.
Tengevolge van deze enorme steun aan Israël reageerden de Arabische olieproducerende landen met een snelle productievermindering van de olie, wat de olieprijzen sterk deed stijgen en stelden zij een olie-embargo in tegen de VS en Nederland.
De anti-Westerse staten zoals Libië, Irak, Algerije, Egypte en Syrië namen hierin het voortouw. Zelfs de pro-Westerse feodale Golfstaatjes werden gedwongen mee te doen, bang voor interne volksopstanden. Ofschoon Saoedi-Arabië wel meldde dat het meedeed aan het olie-embargo, werd er in het geheim wel geleverd aan de VS. Via Europese landen of de Caribische statenkwam de olie bij de oostkust van de VS. Ondertussen werd koning Faisal door de Amerikaanse propagandamachine voorgesteld als de held en leider van de Arabische wereld.
Dit werd gedaan om het imago van het wankelende Huis Saoed in de Arabische wereld wat op te vijzelen en om de binnenlandse onlusten in Saoedi-Arabië wat te sussen. In 1974 werd Faisal zelfs door Time Magazine als "man van het jaar" uitgeroepen. Deze politieke schijnvertoning werd opgevoerd om de echte Arabische leiders, zoals bijv. Gadaffi, die anti-VS waren, de wind uit de zeilen te nemen.
In maart 1974 werd door de meeste Arabische landen het olie-embargo tegen de VS beëindigd. In juni 1974 vloog president Nixon naar Djedda om koning Faisal te ontmoeten. Daar werden miljarden-contracten afgesloten betreffende de verkoop van de modernste Amerikaanse wapens en gevechtsvliegtuigen, met de bedoeling het Huis Saoed te beschermen (en daarmee ook de Amerikaanse oliebelangen) en de immense rijkdom van de Saoeds te exploiteren.
In maart 1975 werd koning Faisal vermoord door een neef, prins Faisal Ibn Musaid, als wraak voor z'n vermoorde broer, die in opdracht van koning Faisal doodgeschoten werd tijdens een reactionaire Wahhabi-aanval op het tv-station te Riaad.
De moord op koning Faisal veroorzaakte een golf van paniek in de kapitalistische wereld, maar de troonopvolging door z'n halfbroer Khalid verliep zonder problemen. Sindsdien werden de Saoedische veiligheidsdiensten en ook de CIA in Saoedi-Arabië versterkt.
3. De regering van Khalid: 1975-1982
Khalid steunde sterk op de Westerse grootmachten om zijn koningshuis te beschermen. Net als zijn voorgangers was hij een niet hoog-opgeleid persoon. Tijdens zijn regering beleefde Saoedi-Arabië echter de grootste economische ontwikkeling in de geschiedenis, groter dan in enig ander land gebeurd is. Dankzij de oprichting van de OPEC in 1960 te Bagdad, konden Saoedi-Arabië en de rest van de olieproducerende derdewereldlanden geleidelijk aan hun olierijkdommen, die tot dan toe volledig in handen waren van de grote oliemaatschappijen, in eigen beheer nemen. ( 5 Amerikaanse, 1 Britse, B.P., en 1 Nederlandse, Shell,) De Arabisch-Israëlische oorlog in 1973 was echter de katalysator voor de macht van de OPEC.
Omdat Saoedi-Arabië de meeste olie heeft, is het land het rijkste en machtigste lid van de OPEC, vooral toen de olieprijzen scherp stegen vanaf 1973. Eind zeventiger en begin tachtiger jaren, toen de macht van de OPEC zijn top bereikte, vergaarde Saoedi-Arabië meer dan 100 miljard VS-dollars door de olie. Maar aangezien Saoedi-Arabië volledig onder Westerse controle stond hebben Westerse bedrijven de meeste rijkdommen weer teruggekaapt door onnodige zware wapens te verkopen, of door lucratieve contracten met het Huis Saoed af te sluiten.
In 1979 vond de islamitische revolutie in Iran plaats. De corrupte Sjah en het ondemocratische koningshuis moesten het veld ruimen.
President Carter en koning Khalid waren in paniek. Toen de sjah toegelaten werd tot de VS, werden als tegenmaatregel VS-diplomaten in Teheran gevangen gehouden. Nooit eerder werden de VS zo vernederd tijdens hun jarenlange smerige politieke intriges in de moslimwereld. De daaropvolgende mislukte reddingsoperatie van de grootste kernmacht ter wereld droeg nog bij aan de euforie in de moslimwereld. De angst van de VS en hun Arabische lakeien werd nog groter door de opstand in Mekka en het in bezit nemen van de Grote Moskee door moslimrevolutionairen.
Bang voor zijn eigen hachje en omdat hij de bezetting van Mekka niet kon beëindigen, smeekte koning Khalid zijn Westerse bondgenoten om hulp. Het Westen reageerde snel, Britse en Franse paratroepen vielen de Grote Moskee aan, overstroomden hem met water, en sloten de elektriciteit eropaan. Demeeste rebellen werden geëlektrocuteerd. Er vielen hierbij 227 doden en 400 gewonden, 63 rebellen werden in het openbaar onthoofd, wat ter afschrikking van potentiële opstandelingen live op de Saoedische televisie werd uitgezonden.
In januari 1980 stuurde de Sovjet-Unie troepen naar Afghanistan om de revolutionaire regering tegen Amerikaanse dreiging te beschermen. Een maand later kondigden de VS de "Carter-doctrine" af om het gebied van de Arabische Golf te beschermen. Net als de "Eisenhower-doctrine" van 1957, was de "Carter-doctrine" bedoeld om het Huis Saoed te beschermen, evenals de door het Westen gecontroleerde Golfstaatjes en om de controle over Arabische olie veilig te stellen. In het Golfgebied werd de Amerikaanse Snelle Interventiemacht gestationeerd.
Ook in het jaar 1980 werd Irak door de VS, Koeweit, en Saoedi-Arabië aangespoord om Iran aan te vallen. Het Westen, maar vooral de VS, leverde Irak geavanceerde zware wapens. Saoedi-Arabië en de feodale Golfstaatjes betaalden tientallen VS-dollars aan Saddam Hoessein, om de bloedige achtjarige oorlog te voeren, die ongeveer 1 miljoen levens kostte.
Bovendien kocht koning Khalid de Iraanse luchtmachtkolonel Raed Rukmi om voor 10 miljoen VS-dollars, om een staatsgreep tegen Khomeini te plegen. De poging tot een staatsgreep liep op niets uit, net zoals de poging van Saoed tegen Nasser in 1958.
Om een grotere bescherming te bieden aan koning Khalid en het Huis Saoed, werd de militaire macht op het Arabisch Schiereiland aanzienlijk uitgebreid.
De VS stationeerden in 1981 vijf AWACS-vliegtuigen, de meest geavanceerde militaire waarschuwings- en controlesystemen in de lucht ter wereld. Tevens begonnen ze in Saoedi-Arabië met de bouw van de meest geavanceerde ondergrondse kernwapenfaciliteiten van de Arabische wereld.
Aangezien de Iraanse islamitische revolutie niet door oorlog en niet door omkoping weg te krijgen was, besloten de pro-Westerse Arabische Golfstaten de krachten te bundelen en richtten de Golf-Samenwerkingsraad op, uiteraard gestimuleerd en met goedkeuring door de VS. In deze raad waren Saoedi-Arabië, Koeweit, Bahrein, Qatar, de Verenigde Arabische Emiraten en Oman verenigd, om sterker te staan tegen bedreigingen vanuit binnen-en buitenland.
4. De regering van Fahad: 1982- ...
In juni 1982 stierf koning Khalid aan een hartaanval. Hij werd door z'n halfbroer Fahad opgevolgd.
Net als z'n halfbroer Saoed staat Fahad bekend als gokker, dronkaard, rokkenjager en om z'n luiheid, geldzucht, en zijn weelderige paleizen in Saoedi-Arabië en daarbuiten. Hij wordt door sommigen wel als de rijkste man ter wereld beschouwd.
Terwijl de meeste Saoediërs, andere Arabieren en moslims Fahad haten en hem een brute dictator vinden die symbool staat voor al het slechte van het corrupte Huis Saoed-wahhabi, waren de Amerikanen weg van hem vanwege zijn slaafse volgzaamheid aan het imperialistische Westen.
De Saoedi-Amerikaanse betrekkingen komen tijdens de regering van Fahad tot een nieuw hoogtepunt, de totale inkapseling van Saoedi-Arabië in het imperialistische systeem van de VS.
De VS gebruikten het marionetten-regime van het Huis Saoed om een nieuw olie-embargo te voorkomen, de inkomsten van de Arabische oliestaten te verminderen en om de OPEC te verzwakken. Om het Westen van dienst te zijn begon Saoedi-Arabië zijn olieproductie op te voeren om te olieprijs te laten zakken. De progressievere Arabische lidstaten van de OPEC, zoals Libië, Irak en Algerije, weigerden hieraan mee te werken. Door toedoen van Saoedi-Arabië raakte de wereldmarkt aan olie verzadigd, in 1986 was deprijs per vat al gedaald tot 7 VS-dollar.
Voor het oog van de wereld werd de schuld in de schoenen geschoven van de populaire olieminister Yamani. Fahad, die jaloers was op de populariteit van de hoogontwikkelde Yamani, gaf hem oneervol ontslag. Alle olieproducerende Arabische staten en moslimstaten hebben ernstig geleden onder de ineenstorting van de olieprijs, ook Saoedi-Arabië zelf. De economische situatie van Saoedi-Arabië is zelfs zodanig verslechterd, dat de buitenlandse schuld 100 miljard VS-dollars bedraagt, de waarde van twee jaar olie-inkomsten. De Saoedische regering heeft de laatste jaren fors gesneden in de binnenlandse uitgaven voor onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting, e.d.
De levensstandaard van de bevolking is achteruitgegaan, de werkloosheid gegroeid.
Zoals de VS koning Fahad gebruikten om de OPEC te verzwakken, lieten ze hem ook vele van hun wereldwijde anticommunistische terroristische activiteiten financieren, waar ook Israël bij betrokken is geweest. Gedurende de tachtiger en negentiger jaren gaf Fahad tientallen miljoenen dollars uit om de brute oorlogen van de VS tegen revolutionairen in landen als Afghanistan, Nicaragua, Angola, Somalië, Tsjaad, Zaïre en Soedan te ondersteunen. Fahad betaalde ook 2 miljoen dollar om een geheime operatie van de CIA te helpen financieren om de Italiaanse communisten van de macht af te houden.
Toen in 1990 de Sovjet-Unie ineenstortte, na 45 jaar Amerikaanse embargo's, nucleaire omsingeling, dure wapenwedloop, bloedige Koude Oorlog-conflicten door de VS uitgelokt en wereldwijde anticommunistische propagandacampagnes in alle belangrijke talen, werd dit door koning Fahad en het Huis Saoed uitbundig gevierd.
Om zijn bazen in Washington te behagen bood Fahad economische hulp aan de VS aan.
Terwijl hij zijn arme Arabische en moslimbuurlanden altijd een deel van de olie-rijkdommen misgunde, was hij tegenover de VS zeer vrijgevig. Zo financierde hij bijvoorbeeld het Amerikaans chronisch begrotingstekort (een direct gevolg van de brute militaire interventies in alle hoeken van de wereld) door te investeren in waardepapieren en deposito's en gigantische bedragen op Amerikaanse banken te deponeren. Bovendien werd Saoedi-Arabië de grootste afnemer van Amerikaans militair materieel ter wereld.
Tijdens de regering van Fahad werd het meeste van het Saoedi-Arabische geldoverschot dat op Westerse banken was gedeponeerd (net als dat van Koeweit) doorgesluisd naar de regering van de VS om de kosten van de bescherming van Saoedi-Arabië tegen een "Iraakse invasie" te dekken en het "legitieme" Koeweitse Huis Sabah terug aan de macht te brengen, de rijke olievelden van de G.C.C. te bezetten, Irak binnen te dringen en te bezetten.
Eveneens hielp koning Fahad de Amerikanen om het apartheidsregime van Zuid-Afrika olie te leveren, ondanks de internationale economische boycot. Ook kocht Saoedi-Arabië Amerikaanse producten, waarvan onderdelen in Israël geproduceerd werden, in strijd met de boycot van Israël door de Arabische Liga.
Fahad hielp Israël ook in de strijd tegen de sji'ieten in Libanon, die moedig weerstand boden tegen de Israëlische invasie in hun land in 1982. Een neef van Fahad, prins Bandar bin Sultan, spande samen met de CIA in een moordaanslag op de Libanese Sji'ietenleider van Hezbollah Sjeik Mohamed Hoessein Fadlailah. Bandar betaalde de CIA drie miljoen dollar voor een auto met dynamiet voor Fadlailah's woning in Beiroet. Er vielen 80 Libanese doden en 200 gewonden, Fadlailah raakte niet gewond.
Ofschoon de meeste mensen ter wereld, en zeker Arabieren en moslims, wel weten dat de CIA 's werelds ergste terroristische organisatie, door hun zeer gewelddadige staat van dienst in zeer veel landen ter wereld, is, ging prins Bandar er prat op in 1989 op de CBS-televisie, dat hij met de regering van de VS en de CIA samenwerkte.
Vanwege Bandar's medewerking en de schenkingen van het Huis Saoed van tientallen miljoenen dollars aan de door de VS gesteunde contra's in Nicaragua, werd hem een prijs toegekend door de CIA. De gewezen directeur van de CIA, William Casey, was een persoonlijk vriend van Bandar.
In 1990 schokte en griefde Fahad de hele Arabische en moslimwereld door de VS toe te staan zijn land te bezetten met 500.000 Amerikaanse militairen en Irak te vernietigen, ondanks het feit dat Irak Saoedi-Arabië niet aanviel of bedreigde. Saoedi-Arabië droeg 56 miljard dollar bij in de kosten van deze oorlog tegen Irak. Koning Fahad leidde ook samenzweringen in Arabische landen om de Westerse machten te behagen. Zo ondermijnde hij de democratie in Algerije in 1992 door de Islamitische Partij van de macht af te houden in dat land en probeerde in 1994 tevergeefs de prille hereniging van Noord- en Zuid-Jemen te verbreken.
Bovendien werkte het Huis Saoed in het geheim samen met de VS en Israël aan het breken van het grootste Arabische land Soedan, door de rebellen in het zuiden te steunen, die een nieuwe niet-Arabische staat willen stichten.
Als gevolg van een beroerte werd Fahad in 1995 praktisch uitgeschakeld om zijn functie nog te kunnen uitoefenen. Kroonprins Abdullah (halfbroer van Fahad) nam de taken over. Dezelfde politiek werd voortgezet, de VS op haar wenken bedienen.
Na de terroristische aanslagen op de VS in 2001 werd Saoedi-Arabië geheel beschikbaar gesteld voor de oorlogvoerende Amerikanen, die Afghanistan binnenvielen zonder hard bewijs te hebben dat dat land achter de aanslagen zat. Abdullah stond ook toe dat zijn land overspoeld werd met FBI-agenten (sommigen Amerikaanse joden en Zionisten) om Saoedi's en andere Arabieren te ondervragen, intimideren en kwellen, als ze dat wilden. Op bevel van de VS veranderde het Huis Saoed zelfs het islamitische schoolprogramma in Saoedi-Arabië en zelfs de betekenis van het woord "jihad" in de islam. Eveneens werd door kroonprins Abdullah in 2002, tijdens de Arabische Top Conferentie in Beiroet, voorgesteld het "Palestijnse probleem" af te kopen door het aanknopen van vriendschappelijke, politieke, economische en culturele betrekkingen met Israël door alle Arabische staten, in ruil voor een Palestijnse staat. Tenslotte beschaamde het Huis Saoed in 2003 opnieuw de Arabische en moslimstaten, door volledige collaboratie met de VS tijdens hun illegale invasie in Irak, die resulteerde in het afslachten van duizenden Iraki's en de vernietiging van hun land. Het Huis Saoed stelde niet alleen zijn land beschikbaar voor de VS-troepen, maar gaf ook financiële steun en ongelimiteerde oliebevoorrading voor hun oorlogsmachine. Duizenden VS-militairen bevinden zich nu nog in Saoedi-Arabië, niet alleen op hun luchtmachtbasis in Dahran en de kernwapenbases, maar in het hele land verspreid om de olievelden te controleren en binnenlandse opstanden in de kiem te smoren.
IV. Saoedi-Arabië en het Westen: Conclusie
Tegenwoordig is het Huis Saoed duidelijk het belangrijkste Amerikaanse instrument om controle over de Arabische landen uit te oefenen. Door hun openlijke en onderdanige collaboratie op alle fronten met de Westerse vijanden van Arabieren en islam, vernederen en verraden ze niet alleen hun eigen burgers maar ook de Palestijnen, de gehele Arabische moslimwereld en zelfs de OPEC-landen. Als lid van de Arabische Liga doet Saoedi-Arabië zijn best om de Arabische integratie en samenwerking op elk gebied te saboteren.
In Saoedi-Arabië is er geen politieke vrijheid, geen journalistieke vrijheid en geen sociale vrijheid. Saoedische burgers hebben niet het recht om met buitenlanders te trouwen, film en theater zijn verboden en vrouwen hebben zelfs niet het recht auto te rijden. In feite is het Huis Saoed de meest feodale, corrupte en wrede regeringsmacht ter wereld. De enormerijkdommen zijn sterk geconcentreerd in het Huis Saoed en directe omgeving. Elke lagere prins strijkt een maandinkomen op van 20.000 dollar of hij werkt of niet. Als een prins twee vrouwen en tien kinderen heeft is dat bedrag 260.000 dollar per maand. Belangrijke prinsen ontvangen jaarlijks 100 miljoen dollar. Bovendien levert het Huis Saoed 520 voorzitters van grote Saoedische bedrijven. Het budget voor het Huis Saoed bedraagt 15 procent van het nationale inkomen oftewel tussen de vier en zeven miljard dollar. De meeste topleden van het Huis Saoed zijn bevriende zakenpartners van de Britse koninklijke familie en van de Amerikaanse families Rockefeller, Dupont, Morgan en Melon. Tientallen miljarden dollars zijn op Britse en Amerikaanse banken, die eigendom zijn van Westerse zakenpartners, gedeponeerd.
Al sinds begin vijftiger jaren is Saoedi-Arabië de 52ste staat van de VS, (Israël de 51ste). In feite is Saoedi-Arabië een Amerikaanse kolonie, voor 100 procent gesteund en beschermd door de regering van de VS, er kan niets in de binnenlandse of buitenlandse politiek gebeuren zonder goedkeuring van de VS.
Alle pogingen van het Saoedische leger of luchtmacht om het feodale Huis Saoed de macht te ontnemen, zijn gestrand door de regering van de VS en de CIA-agenten die het land controleren. De Amerikaanse aanwezigheid in Saoedi-Arabië wordt door de Arabieren en moslims niet alleen binnen, maar ook buiten Saoedi-Arabië, als zeer beledigend opgenomen. Dit wordt duidelijk door de steeds toenemender aantallen oppositiegroeperingen, demonstraties en terroristische aanvallen op Westerse doelen en op de regering, in de afgelopen 10 jaar. Minstens 80 procent van de Saoedi's steunt Osama bin Laden en Al Qaeda. De hypocriete regering van de VS, die overal en altijd de mond vol heeft van democratie, vrije verkiezingen en mensenrechten, heeft dit nog nooit eerder aangekaart in Saoedi-Arabië en de andere Westers georiënteerde marionettenstaten. De reden hiervoor is eenvoudig. Als het Huis Saoed afgezet zou worden door ofwel Arabische nationalisten of islamitische fundamentalisten, het Westen in het algemeen en de VS in het bijzonder, zou hij alle macht in de Arabische wereld verliezen, zouden volgens een domino-effect ook de kleinere feodale oliestaatjes vallen, en zou Israël alleen staan in het Midden-Oosten. Ook zouden de miljarden dollars van de Westerse banken afgehaald en besteed worden in de Arabische wereld. Dat zou een verwoestend effect hebben op de Britse en Amerikaanse economiën. De OPEC zou weer sterk staan en de Arabische en moslimwereld zou weer sterk staan. Dit schrikbeeld voor het Westen maakt duidelijk waarom het Huis Saoed aan de macht moet blijven. Er zijn drie vijanden voor de Arabieren: Israël, het imperialistische Westen en de Arabische verraders. Allereerst moet de Arabische wereld zich van de verraders ontdoen. Saoedi-Arabië is nog nooit zo rijp voor een volksrevolutie geweest als nu. Als de Arabieren er nu niet in slagen af te rekenen met hun verraders, komt hun bestaan als natie in de nabije toekomst ernstig in gevaar.
Auteur: dr. Abdullah Mohammed Sindi, geboren in Saoedi-Arabië, studeerde in de VS, was professor Internationale Betrekkingen en Politieke Wetenschappen aan de Universiteit van Djedda. Hij woont en werkt nu in de Ver.Staten aan verschillende universiteiten. Hij werkte ook 2 jaar voor de Verenigde Naties te New York. Hij publiceerde verschillende artikelen in het Arabisch en het Engels, zowel in Saoedi-Arabië, als in de VS. Hij schreef het boek: De Arabieren en het Westen.
Vertaling: Ardengo Persijn.
Hoe het Westen de Arabische Wereld onder controle houdt (http://www.ncpn.nl/archief/grond/saoedi.htm)
Wat een domme ezel ben je ook.
Je was dus tegen persoonlijke aanvallen. Maar niet heus. Schijnheil die je dr bent.
Wil je die idiote lappen onzin er weer af halen? Tis grotendeels gelul, en het toont op geen enkele manier aan dat het huis van Sa`oed door het westuh onderworpen is.
Next.
Wil je die idiote lappen onzin er weer af halen? Tis grotendeels gelul, en het toont op geen enkele manier aan dat het huis van Sa`oed door het westuh onderworpen is.
Next.
Is dat een management summary ?
Je was dus tegen persoonlijke aanvallen. Maar niet heus. Schijnheil die je dr bent.
Wil je die idiote lappen onzin er weer af halen? Tis grotendeels gelul, en het toont op geen enkele manier aan dat het huis van Sa`oed door het westuh onderworpen is.
Next.
Je hebt dus geen poot om op te staan en gaat dan maar ontkennen en.
Het moge duidelijk zijn dat je inhoudelijk niets aanvoert en op de persoon gaat spelen om je dommigheid te verbloemen.
Niet interessant dus.
Is dat een management summary ?
Wat is dat? Een snelle scan zodat het management er geen uren aan kwijt is? Dan ja :hihi:
Een van de vuistregels op dit gebied is dat je even naar het taalgebruik kijkt. Staan er pejoratieve woorden in, dan is er geen sprake van serieuze historiografie.
Ongeveer zoals je bij een woordenboek checkt of er vieze woorden in staan. Zo nee, dan is het een slecht woordenboek. Tis het omgekeerde geval, magoed :)
Veel mensen hebben het moeilijk met het scheiden van pre en de-oordelen, als ik het even mag afkorten. Oh das Sein en Sollen voor jou hehe.
Mothership
10-06-11, 23:57
Hatert foei!! Is een opiniestuk van de website Nieuwe Communistische Partij Nederland. You should know better!
Je
Ik heb deze post niet gelezen. Zal wel meer gelul in staan.
Ik heb je al enkele tientallen keren verteld dat jij geen ruk van geschiedenis afweet. Klaar.
Google afschuimen op zoek naar teksten die jouw standpunt leuk uitdragen is een argument voor helemaal niks.
Je zet jezelf te kijk als een achterbaks, vooringenomen stuk onbenul.
Nog maar een keer: internet is geen bron van kennis voor onwetenden.
Je bent van de TMFgeneratie. Je denkt dat je 10 jaar studie en honderden boeken kan vervangen door ff te googelen.
Doe niet zo oneindig dom.
Hatert foei!! Is een opiniestuk van de website Nieuwe Communistische Partij Nederland. You should know better!
Die meneer die het stuk geschreven heeft staat los van die site. Zij hebben zijn artikel vertaald en op hun website geplaatst.
Ik heb deze post niet gelezen. Zal wel meer gelul in staan.
Ik heb je al enkele tientallen keren verteld dat jij geen ruk van geschiedenis afweet. Klaar.
Google afschuimen op zoek naar teksten die jouw standpunt leuk uitdragen is een argument voor helemaal niks.
Je zet jezelf te kijk als een achterbaks, vooringenomen stuk onbenul.
Nog maar een keer: internet is geen bron van kennis voor onwetenden.
Je bent van de TMFgeneratie. Je denkt dat je 10 jaar studie en honderden boeken kan vervangen door ff te googelen.
Doe niet zo oneindig dom.
Hou op nou maar op met dat gezeur. Kom nou maar gewoon opdagen met wat inhoudelijks. Dat verstoppen achter dat gebekvecht gaat vervelen.
Mothership
11-06-11, 01:01
Die meneer die het stuk geschreven heeft staat los van die site. Zij hebben zijn artikel vertaald en op hun website geplaatst.
Owkee. Dat neem ik van je aan.
Owkee. Dat neem ik van je aan.
Je kunt zelf op zijn naam zoeken. Hij heeft interessante werken op zijn naam staan.
De Saoedies mogen blij zijn dat we ze uberhaupt hebben laten leven aangezien ze de onbeschaamdheid hebben op onze olie te wonen.
knuppeltje
11-06-11, 08:35
Bizar. Ik zou het bij gasflessen en jerrycans niet doen. Alle kranen in mijn huis gaan linksom open. Van 't fonteintje tot de geyser.
Ik was ook aan het dollen.
De uitkomst van het in opstand komen tegen de overheid is meestal - zo niet, altijd - slechter dan wanneer men niet in opstand was gekomen.Niet in Christelijke maatschappijen, daar heeft het na lang oorlogmatig zoeken uiteindelijk tot vreedzame democratie geleid, waar alleen met argumenten en via stemmen gestreden mag worden.
De Saoedies mogen blij zijn dat we ze uberhaupt hebben laten leven aangezien ze de onbeschaamdheid hebben op onze olie te wonen.Mekka en Medina mogen ze houden, zoals de Tempelberg in Jeruzalem, geef ze die eitjes,
de rest is van ons.:bril::wow:
knuppeltje
11-06-11, 08:51
Die meneer die het stuk geschreven heeft staat los van die site. Zij hebben zijn artikel vertaald en op hun website geplaatst.
Maar ondanks de lengte van dat stuk geeft dat geen enkele zekerheid dat het westen Ibn Saoed in SA op de troon heeft gezet. En ook niet dat het volk hem of een van zijn opvolgers niet hadden kunnen afzetten zonder de hulp van de K4.
Verder heb je nog steeds niet aangetoond dat het westen achter die tankoptocht, richting Bahrein zat, zoals je beweerde. Maar misschien ga je dat alsnog doen.
Vuile koehandel tussen VS en de Saoedi’s
05-04-2011 om 09:00
door Gastredacteur
Een gastbijdrage van Pepe Escobar. Dit stuk verscheen oorspronkelijk op de Asia Times Online.
http://sargasso.nl/wp-content/uploads/2011/04/HIllary-Clinton-Saudis.jpg
‘Jullie vallen binnen in Bahrein; wij pakken Muammar Gaddafi in Libië.’ Dit, in het kort, is de essentie van een deal die is bereikt tussen de regering van Barack Obama en het Huis van Saoed. Twee diplomatieke bronnen bij de Verenigde Naties bevestigen onafhankelijk van elkaar dat Washington, via minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton, het startsein gaf aan Saoedi-Arabië om Bahrein binnen te vallen en de pro-democratische beweging bij hun buurman te verpletteren, in ruil voor een “ja” door de Arabische Liga voor een no-fly-zone boven Libië – de belangrijkste grond die leidde tot de VN-Veiligheidsraad Resolutie van de Raad 1973.
De onthulling kwam van twee verschillende diplomaten, de één Europeaan en de ander lid van de BRIC-groep, en ze werd afzonderlijk gemaakt tegenover een Amerikaanse wetenschapper en Asia Times Online. In lijn met het diplomatiek protocol, kunnen hun namen niet bekend worden gemaakt. Eén van de diplomaten zei: “Dit is de reden waarom we resolutie 1973 niet konden steunen. We betoogden dat Libië, Bahrein en Jemen vergelijkbare casussen waren, en we hebben opgeroepen tot een missie om uit te zoeken wat er feitelijk aan de hand is. We handhaven onze officiële positie dat de resolutie niet duidelijk is, en uitgelegd kan worden op een oorlogszuchtige manier.”
Zoals de Asia Times Online heeft bericht, is een algehele instemming van een no-fly zone door de Arabische Liga een mythe. Van de tweeëntwintig volwaardige leden, waren slechts elf aanwezig tijdens de stemming. Zes van hen waren leden van de Samenwerkingsraad van Golfstaten, de door de VS-gesteunde club van koninkrijken/sjeikdommen in de Golf, waarvan Saoedi-Arabië hoofd van de pikorde is. Syrië en Algerije waren tegen. Saoedi-Arabië hoefde slechts drie overige leden te “verleiden” om de gewenste stemming te krijgen.
Vertaling: slechts negen van de tweeëntwintig leden van de Arabische Liga stemden vóór de no-fly zone. De stemming was in wezen een door het Huis-van-Saoed geleide operatie, samen met de secretaris-generaal van de Arabische Liga; Amr Moussa, die maar wat gretig was zijn CV bij Washington op te poetsen, met het oog op het worden van de volgende Egyptische president.
Aldus, in het begin, was er de grote Arabische opstand van 2011. Daarna, even onverbiddelijk, kwam er de contrarevolutie van de VS en de Saoedi’s.
Oorlogsprofiteurs verblijden zich
Humanitaire imperialisten zullen aan het bovenstaande massaal de draai geven van een “samenzweringstheorie”, zoals ze het doen voorkomen alsof de bombardementen op Libië een hypothetische slachtpartij in Benghazi hebben voorkomen. Ze zullen het huis van Saoed in verdediging nemen, en zeggen dat het erom gaat Iraanse subversieve activiteiten in de Golf te voorkomen; R2P – “responsibility to protect” – is duidelijk niet van toepassing op de mensen in Bahrein. De spindokters zullen het Libië na Gaddafi zwaar promoten als een nieuw – olieachtig – Mekka van de mensenrechten, compleet met CIA-informanten, zwarte operaties, geheime strijdkrachten en schimmige aannemers.
Alles wat ze zeggen zal de feiten op de grond echter niet veranderen – de plastische gevolgen van de onzedelijke dans die de VS en de Saoedi’s uitvoeren. Asia Times Online heeft reeds verslag gedaan van wie er baat heeft bij de buitenlandse interventie in Libië (zie There’s no business like war business, van 30 maart).
Spelers bestaan onder meer uit het Pentagon (via Africom), de Noord-Atlantische VerdragsOrganisatie (NAVO), Saoedi-Arabie, Amr Moussa van de Arabische Liga, en Qatar. Voeg aan dat lijstje nog de al-Khalifa dynastie in Bahrein toe, verscheidene wapenleveranciers, en de gebruikelijke neoliberale verdachten die maar wat graag alles wat het oog ziet zouden privatiseren in het nieuwe Libië – zelfs het water. En dan hebben we het nog niet eens over de Westerse gieren die boven de Libische olie- en gasindustrie heen cirkelen.
Ontmaskerd, bovenal, is de verbluffende hypocrisie van de regering Obama, die een grove geopolitieke coup, lopend van Noord-Afrika tot aan de Perzische Golf, verkoopt als een humanitaire operatie. Dat hier weer een nieuwe oorlog van de VS tegen een moslimland wordt gestart, dat is niet meer dan een “kinetische militaire actie”.
Er is zowel in de VS en door het hele Midden-Oosten brede speculatie geweest dat, gezien de militaire patstelling – en het gebrek aan animo onder de “coalitie van de willenden” om de Gaddafi-familie de vergetelheid in te bombarderen – Washington, Londen en Parijs mogelijk genoegen zouden nemen met de beheersing van de oostelijke helft van Libië; de Noord-Afrikaanse versie van een olierijk Golf-emiraat. Gaddafi zou dan overblijven met een verhongerend Noord-Korea-achtig Tripolitanië.
Maar gezien de laatste waardevolle deserteringen uit het regime, en het verlangde eindspel (“Gaddafi moet weg”, in President Obama’s eigen woorden), zullen Washington, Londen, Parijs en Riyaad geen genoegen nemen met minder dan de gehele kebab. Inclusief een strategische basis voor zowel Africom als NAVO.
Het optrommelen van de ongebruikelijke verdachten
Een van de neveneffecten van de vuile koehandel tussen de VS en de Saoedi’s is dat het Witte Huis alles doet wat in haar vermogen ligt om ervoor te zorgen dat het drama in Bahrein begraven wordt door de Amerikaanse media. Nieuwslezeres Katty Kay van BBC-Amerika had tenminste nog het fatsoen om te benadrukken: “Ze zouden die kwestie het liefst zien verwijnen, aangezien er niet echt een voordeel voor hen in zit de opstand van de sji’ieten te steunen.”
Op zijn beurt verscheen de emir van Qatar, sjeik Hamad bin Khalifa al Thani, op al-Jazeera en zei dat handelen geboden was omdat het Libische volk aangevallen werd door Gaddafi. De anders altijd voortreffelijke journalisten van al-Jazeera hadden de emir beleefd kunnen vragen of hij dan zijn Mirages zou sturen om het Palestijnse volk tegen Israel te beschermen, of zijn buren in Bahrein van Saoedi-Arabië.
De al-Khalifa dynastie in Bahrein vormt in wezen een zootje soennitische kolonisten die 230 jaar geleden de toko overnamen. Voor een groot deel van de 20e eeuw waren ze gedienstige slaven van het Britse Rijk. Hedendaags Bahrein leeft niet onder het spooksel van een machtsgreep van de kant van Iran; dat is een mythe die wordt gepropageerd door al-Khalifa (en het Huis van Saoed).
Door hun geschiedenis heen hebben de Bahreini’s zich steeds verzet om deel uit te maken van een soort van sji’itische natie, geleid door Iran. De protesten komen van ver terug, en maken deel uit van een ware nationale beweging, ver voorbij sektarisme. Geen wonder dat de slogan op de iconische Parel-rotonde – vermorzeld door de angstige al-Khalifa politiestaat – luidde: “noch soennieten, noch sji’ieten; Bahreini’s!”
Wat de demonstranten wensten was in wezen een constitutionele monarchie; een legitiem parlement; vrije en eerlijke verkiezingen; en een einde aan de corruptie. Wat ze echter kregen in plaats van ‘zakenparadijs Bahrein’ was het ‘gewelddadig inferno Bahrein’, en een invasie die werd gesponsord door het Huis van Saoed.
En de repressie gaat door – onzichtbaar voor de Amerikaanse media. Twitteraars schreeuwen dat iedereen en zijn buurman wordt gearresteerd. Volgens Nabeel Rajab, president van het Bahrein Centrum voor Mensenrechten, worden meer dan vierhonderd mensen ofwel vermist of zitten ze in de gevangenis, sommigen van hen “gearresteerd bij controleposten door boeven die zijn ingevlogen vanuit andere Arabische en Aziatische landen – ze dragen zwarte gezichtsmaskers in de straten.” Zelfs blogger Mahmood al Yousif werd om drie uur in de nacht gearresteerd, hetgeen leidde tot angst dat hetzelfde zal gebeuren met elke Bahreini die heeft geblogd, getwitterd of Facebookberichten heeft gepost om zich voor hervorming uit te spreken.
[B]Globocop is lekker bezig
Operatie ‘Odyssey Dawn’ is nu voorbij. En hier is ‘Unified Protector’ – geleid door de Canadees Charles Bouchard. Vertaling: het Pentagon (als in: Africom) hevelt de “kinetische militaire actie” over naar haarzelf (als in: NAVO, dat niets anders is dan het Pentagon dat over Europa heerst). Africom en de NAVO zijn nu één.
De NAVO-show zullen luchtbombardementen en aanvallen met kruisraketten inhouden; een zeeblokkade van Libië; en schimmige ongespecificeerde grondoperaties om de “rebellen’ te helpen. Heftige overvallen door gevechtshelikopters a la AfPak – met bijkomende “collateral damage” – moeten worden verwacht.
Een eigenaardige ontwikkeling is al zichtbaar. De NAVO staat strijdkrachten van Gaddafi moedwillig toe om op te rukken langs de kust van de Middellandse Zee en de “rebellen” te verdrijven. Er zijn al een tijdje geen chirurgische luchtaanvallen geweest.
Het mogelijke doel is om politieke en economische concessies af te dwingen van de Libische Nationale Raad (LNR), die wemelt van de deserteurs en Libische bannelingen – een schimmige groep acteurs waaronder de voormalige minister van Justitie Mustafa Abdel Jalil, de in de VS geschoolde voormalige staatssecretaris van beleidszaken Mahmoud Jibril, en voormalig inwoner van Virginia, nieuwbakken “bevelhebber van het leger” en CIA-stroman Khalifa Hifter. De prijzenswaardige, inheemse jeugdbeweging van 17 februari – die in de voorste linies stond van de opstand van Benghazi – is volledig op een zijspoor gezet.
Dit is de eerste Afrikaanse oorlog voor NAVO, zoals Afghanistan NAVO’s eerste Centraal-/Zuid-Aziatische oorlog is. Inmiddels stevig ingesteld als de gewapende tak van de VN, is de NAVO flink op weg om haar “strategische concept” te implementeren, zoals goedgekeurd op de Lissabon bijeenkomst afgelopen November (Zie Welcome to NATOstan, Asia Times Online, 20 november, 2010).
Gaddafi’s Libië moet geliquideerd worden zodat de Middellandse Zee – het mare nostrum van het antieke Rome – een NAVO-meer kan worden. Libië is de enige natie in Noord-Afrika dat niet onderworpen is aan Africom of Centcom of een van de myriaden aan NAVO-“partnerschappen”. De andere niet-NAVO-gerelateerde Afrikaanse landen zijn Eritrea, de Arabische Democratische Republiek van Sawahiri, Soedan en Zimbabwe.
Daarnaast vechten twee leden van NAVO’s “Istanboel Coöperatie Initiatief” – Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten – nu voor de eerste maal zij aan zij met Africom/NAVO. Vertaling: NAVO en de partners in de Perzische Golf vechten een oorlog uit in Afrika. Europa? Veel te provinciaal. Globocop is het helemaal!
Volgens de dubbelspraak van de regering Obama zelf, kunnen dictators die in aanmerking komen voor “US outreach” – zoals in Bahrein en Jemen – rustig gaan slapen en komen ze met vrijwel alles weg. Wat betreft degenen die in aanmerking komen voor “verandering van regime”, of het nu in Afrika is of het Midden-Oosten en Azie, die kunnen beter op hun hoede zijn. Globocop NAVO komt eraan om u te grazen te nemen. Met of zonder vuile koehandel.
Pepe Escobar is een journalist die werkt vanuit Sao Paulo, Brazilië. Hij is vaste columnist voor de Asia Times Online, en analist en correspondent voor het Real News Network. Hij heeft diverse boeken op zijn naam staan zoals: Red Zone Blues: A Snapshot of Baghdad During the Surge (2007); Globalistan: How the Globalized World is Dissolving into Liquid War (2007); en Obama does Globalistan (2009)
http://sargasso.nl/archief/2011/04/05/vuile-koehandel-tussen-vs-en-de-saoedis/
Middle East
Mar 30, 2011
THE ROVING EYE
There's no business like war business
By Pepe Escobar
Lies, hypocrisy and hidden agendas. This is what United States President Barack Obama did not dwell on when explaining his Libya doctrine to America and the world. The mind boggles with so many black holes engulfing this splendid little war that is not a war (a "time-limited, scope-limited military action", as per the White House) - compounded with the inability of progressive thinking to condemn, at the same time, the ruthlessness of the Muammar Gaddafi regime and the Anglo-French-American
"humanitarian" bombing.
United Nations Security Council resolution 1973 has worked like a Trojan horse, allowing the Anglo-French-American consortium - and the North Atlantic Treaty Organization (NATO) - to become the UN's air force in its support of an armed uprising. Apart from having nothing to do with protecting civilians, this arrangement is absolutely illegal in terms of international law. The inbuilt endgame, as even malnourished African kids know by now, but has never been acknowledged, is regime change.
Lieutenant General Charles Bouchard of Canada, NATO's commander for Libya, may insist all he wants that the mission is purely designed to protect civilians. Yet those "innocent civilians" operating tanks and firing Kalashnikovs as part of a rag-tag wild bunch are in fact soldiers in a civil war - and the focus should be on whether NATO from now on will remain their air force, following the steps of the Anglo-French-American consortium. Incidentally, the "coalition of the wiling" fighting Libya consists of only 12 NATO members (out of 28) plus Qatar. This has absolutely nothing to do with an "international community".
The full verdict on the UN-mandated no-fly zone will have to wait for the emergence of a "rebel" government and the end of the civil war (if it ends soon). Then it will be possible to analyze how Tomahawking and bombing was ever justified; why civilians in Cyrenaica were "protected" while those in Tripoli were Tomahawked; what sort of "rebel" motley crew was "saved"; whether this whole thing was legal in the first place; how the resolution was a cover for regime change; how the love affair between the Libyan "revolutionaries" and the West may end in bloody divorce (remember Afghanistan); and which Western players stand to immensely profit from the wealth of a new, unified (or balkanized) Libya.
For the moment at least, it's quite easy to identify the profiteers.
The Pentagon
Pentagon supremo Robert Gates said this weekend, with a straight face, there are only three repressive regimes in the whole Middle East: Iran, Syria and Libya. The Pentagon is taking out the weak link - Libya. The others were always key features of the neo-conservative take-out/evil list. Saudi Arabia, Yemen, Bahrain, etc are model democracies.
As for this "now you see it, now you don't" war, the Pentagon is managing to fight it not once, but twice. It started with Africom - established under the George W Bush administration, beefed up under Obama, and rejected by scores of African governments, scholars and human rights organizations. Now the war is transitioning to NATO, which is essentially Pentagon rule over its European minions.
This is Africom's first African war, conducted up to now by General Carter Ham out of his headquarters in un-African Stuttgart. Africom, as Horace Campbell, professor of African American studies and political science at Syracuse University puts it, is a scam; "fundamentally a front for US military contractors like Dyncorp, MPRI and KBR operating in Africa. US military planners who benefit from the revolving door of privatization of warfare are delighted by the opportunity to give Africom credibility under the facade of the Libyan intervention."
Africom's Tomahawks also hit - metaphorically - the African Union (AU), which, unlike the Arab League, cannot be easily bought by the West. The Arab Gulf petro-monarchies all cheered the bombing - but not Egypt and Tunisia. Only five African countries are not subordinated to Africom; Libya is one of them, along with Sudan, Ivory Coast, Eritrea and Zimbabwe.
NATO
NATO's master plan is to rule the Mediterranean as a NATO lake. Under these "optics" (Pentagon speak) the Mediterranean is infinitely more important nowadays as a theater of war than AfPak.
There are only three out of 20 nations on or in the Mediterranean that are not full members of NATO or allied with its "partnership" programs: Libya, Lebanon and Syria. Make no mistake; Syria is next. Lebanon is already under a NATO blockade since 2006. Now a blockade also applies to Libya. The US - via NATO - is just about to square the circle.
Saudi Arabia
What a deal. King Abdullah gets rid of his eternal foe Gaddafi. The House of Saud - in trademark abject fashion - bends over backwards for the West's benefit. The attention of world public opinion is diverted from the Saudis invading Bahrain to smash a legitimate, peaceful, pro-democracy protest movement.
The House of Saud sold the fiction that "the Arab League" as a whole voted for a no-fly zone. That is a lie; out of 22 members, only 11 were present at the vote; six are members of the Gulf Cooperation Council (GCC), of which Saudi Arabia is the top dog. The House of Saud just needed to twist the arms of three more. Syria and Algeria were against it. Translation; only nine out of 22 Arab countries voted for the no-fly zone.
Now Saudi Arabia can even order GCC head Abdulrahman al-Attiyah to say, with a straight face, "the Libyan system has lost its legitimacy." As for the "legitimate" House of Saud and the al-Khalifas in Bahrain, someone should induct them into the Humanitarian Hall of Fame.
Qatar
The hosts of the 2022 soccer World Cup sure know how to clinch a deal. Their Mirages are helping to bomb Libya while Doha gets ready to market eastern Libya oil. Qatar promptly became the first Arab nation to recognize the Libyan "rebels" as the only legitimate government of the country only one day after securing the oil marketing deal.
The 'rebels'
All the worthy democratic aspirations of the Libyan youth movement notwithstanding, the most organized opposition group happens to be the National Front for the Salvation of Libya - financed for years by the House of Saud, the CIA and French intelligence. The rebel "Interim Transitional National Council" is little else than the good ol' National Front, plus a few military defectors. This is the elite of the "innocent civilians" the "coalition" is "protecting".
Right on cue, the "Interim Transitional National Council" has got a new finance minister, US-educated economist Ali Tarhouni. He disclosed that a bunch of Western countries gave them credit backed by Libya's sovereign fund, and the British allowed them to access $1.1 billion of Gaddafi's funds. This means the Anglo-French-American consortium - and now NATO - will only pay for the bombs. As war scams go this one is priceless; the West uses Libya's own cash to finance a bunch of opportunists Libyan rebels to fight the Libyan government. And on top of it the Americans, the Brits and the French feel the love for all that bombing. Neo-cons must be kicking themselves; why couldn't former US deputy defense secretary Paul Wolfowitz come up with something like this for Iraq 2003?
The French
Oh la la, this could be material for a Proustian novel. The top spring collection in Paris catwalks is the President Nicolas Sarkozy fashion show - a no-fly zone model with Mirage/Rafale air strike accessories. This fashion show was masterminded by Nouri Mesmari, Gaddafi's chief of protocol, who defected to France in October 2010. The Italian secret service leaked to selected media outlets how he did it. The role of the DGSE, the French secret service, has been more or less explained on paid website Maghreb Confidential.
Essentially, the Benghazi revolt coq au vin had been simmering since November 2010. The cooks were Mesmari, air force colonel Abdullah Gehani, and the French secret service. Mesmari was called "Libyan WikiLeak", because he spilled over virtually every one of Gaddafi's military secrets. Sarkozy loved it - furious because Gaddafi had cancelled juicy contracts to buy Rafales (to replace his Mirages now being bombed) and French-built nuclear power plants.
That explains why Sarkozy has been so gung ho into posing as the new Arab liberator, was the first leader of a European power to recognize the "rebels" (to the disgust of many at the European Union), and was the first to bomb Gaddafi's forces.
This busts open the role of shameless self-promoting philosopher Bernard Henri-Levy, who's now frantically milking in the world's media that he phoned Sarkozy from Benghazi and awakened his humanitarian streak. Either Levy is a patsy, or a convenient "intellectual" cherry added to the already-prepared bombing cake.
Terminator Sarkozy is unstoppable. He has just warned every single Arab ruler that they face Libya-style bombing if they crack down on protesters. He even said that the Ivory Coast was "next". Bahrain and Yemen, of course, are exempt. As for the US, it is once again supporting a military coup (it didn't work with Omar "Sheikh al-Torture" Suleiman in Egypt; maybe it will work in Libya).
Al-Qaeda
The oh so convenient bogeyman resurfaces. The Anglo-French-American consortium - and now NATO - are (again) fighting alongside al-Qaeda, represented by al-Qaeda in the Maghreb (AQM).
Libyan rebel leader Abdel-Hakim al-Hasidi - who has fought alongside the Taliban in Afghanistan - extensively confirmed to Italian media that he had personally recruited "around 25" jihadis from the Derna area in eastern Libya to fight against the US in Iraq; now "they are on the front lines in Adjabiya".
This after Chad's president Idriss Deby stressed that AQM had raided military arsenals in Cyrenaica and may be now holding quite a few surface-to-air missiles. In early March, AQM publicly supported the "rebels". The ghost of Osama bin Laden must be pulling a Cheshire cat; once again he gets the Pentagon to work for him.
The water privatizers
Few in the West may know that Libya - along with Egypt - sits over the Nubian Sandstone Aquifer; that is, an ocean of extremely valuable fresh water. So yes, this "now you see it, now you don't" war is a crucial water war. Control of the aquifer is priceless - as in "rescuing" valuable natural resources from the "savages".
This Water Pipelineistan - buried underground deep in the desert along 4,000 km - is the Great Man-Made River Project (GMMRP), which Gaddafi built for $25 billion without borrowing a single cent from the IMF or the World Bank (what a bad example for the developing world). The GMMRP supplies Tripoli, Benghazi and the whole Libyan coastline. The amount of water is estimated by scientists to be the equivalent to 200 years of water flowing down the Nile.
Compare this to the so-called three sisters - Veolia (formerly Vivendi), Suez Ondeo (formerly Generale des Eaux) and Saur - the French companies that control over 40% of the global water market. All eyes must imperatively focus on whether these pipelines are bombed. An extremely possible scenario is that if they are, juicy "reconstruction" contracts will benefit France. That will be the final step to privatize all this - for the moment free - water. From shock doctrine to water doctrine.
Well, that's only a short list of profiteers - no one knows who'll get the oil - and the natural gas - in the end. Meanwhile, the (bombing) show must go on. There's no business like war business.
Pepe Escobar is the author of Globalistan: How the Globalized World is Dissolving into Liquid War (Nimble Books, 2007) and Red Zone Blues: a snapshot of Baghdad during the surge. His new book, just out, is Obama does Globalistan (Nimble Books, 2009).
He may be reached at
[email protected].
(Copyright 2011 Asia Times Online (Holdings) Ltd. All rights reserved. Please contact us about sales, syndication and republishing.)
Asia Times Online :: Middle East News, Iraq, Iran current affairs (http://www.atimes.com/atimes/Middle_East/MC30Ak01.html)
knuppeltje
11-06-11, 10:17
En wil je hiermee nog steeds aantonen dat het westen Ibn Saoed op zijn troon heeft gezet, en dat de bevolking hem of een van zijn opvolgers er niet zonder de K4 vanaf had kunnen smijten?
Lethal Injection
11-06-11, 10:20
Welcome to the Violent World of Mr. Hopey Changey | Truthout (http://www.truth-out.org/welcome-violent-world-mr-hopey-changey/1306433725)
Hou op nou maar op met dat gezeur. Kom nou maar gewoon opdagen met wat inhoudelijks. Dat verstoppen achter dat gebekvecht gaat vervelen.
Ja, dat gezeur, wetenschap enzo. Gewoon maar wat googelen en hopla, daar is de Waarheid.
Je kan geen enkel woord inbrengen tegen wat ik zeg. Jij weet niets van het onderwerp.
Klaar.
Ja, dat gezeur, wetenschap enzo. Gewoon maar wat googelen en hopla, daar is de Waarheid.
Je kan geen enkel woord inbrengen tegen wat ik zeg. Jij weet niets van het onderwerp.
Klaar.
Jij hebt niks gezegd, je houdt je alleen bezig met mijn persoon en stelselmatig ontkennen zonder iets inhoudelijk aan te voeren.
Godskelere wat een eigenwijze nitwit. Toe maar, je mag het laatste woord.
Je hebt er nog steeds geen verstand van en maakt je belachelijk met je gegoogel.
Beter lezen, ik heb al even uitgelegd waarom jouw 'bron' volstrekt waardeloos is.
Thursday, May 5, 2011
Bahrain-Saudi Crackdown Targets Doctors; Demonizing Iran
RICHARD SOLLOM, Megan Prock, (617) 301-4237, cell: (617) 510-3417,
[email protected], Bahrain, Free the Docs! | Bahraini Government Continues to Abduct Physicians (http://bahrain.phrblog.org)
Sollom is deputy director of Physicians for Human Rights and was recently in Bahrain, which was invaded by Saudi Arabia on March 14 to help the monarchy put down protesters. Sollom is co-author of the new report, “Do No Harm: A Call for Bahrain to End Systematic Attacks on Doctors and Patients.”
He said today: “The government authorities are systematically abducting and disappearing medical personnel for simply having given medical care to protesters who were hurt by government forces. … We documented deaths in custody due to torture, we documented severe abuse, including torture of patients inside the hospitals. …
“People were forced into making false confessions: that they were instructed by the Iranian government to lead these protests, to carry weapons, that they received military training from Iran. These ‘confessions’ were apparently videotaped. I wouldn’t be surprised if we started seeing some of these ‘confessions’ on TV.”
Bahrain and Saudi regimes are close U.S. allies. Sollom said: “The [Obama] administration needs to speak up on this issue forcefully. … Since the Saudi troops arrived, the violations have increased. … In my 20 years of looking at violations of medical neutrality and violations of human rights in times of war, I’ve not seen such egregious violations.”
For more information, contact at the Institute for Public Accuracy:
Sam Husseini, (202) 347-0020, (202) 421-6858; or David Zupan, (541) 484-9167
Filed Under: War: Info, Analysis, Policy Options
Bahrain-Saudi Crackdown Targets Doctors; Demonizing Iran | Accuracy.Org (http://www.accuracy.org/release/bahrain-saudi-crackdown-targets-doctors-demonizing-iran/)
May 05, 2011
Richard Sollom, deputy director of Physicians for Human Rights. He is co-author of the new report, "Do No Harm: A Call for Bahrain to End Systematic Attacks on Doctors and Patients."
<script type="text/javascript" src="http://www.democracynow.org/embed_show_v2/300/2011/5/5/story/physicians_urge_obama_admin_to_pressure"></script>
Physicians Urge Obama Admin to Pressure Mideast Ally Bahrain to End Repression of Doctors, Patients
The Gulf nation of Bahrain has announced that 47 medical workers who treated pro-democracy protesters during the nation’s popular uprising will be tried before a military court on charges of acting against the state. Some could face the death penalty for providing medical assistance to protesters. Human rights groups say the arrests are part of a campaign of intimidation that runs directly counter to the Geneva Convention, which guarantees medical care to people wounded in conflict. We speak with Richard Sollom of Physicians for Human Rights. He recently traveled to Bahrain to document the situation there and is the co-author of a new report, "Do No Harm: A Call for Bahrain to End Systematic Attacks on Doctors and Patients." [includes rush transcript]
Physicians Urge Obama Admin to Pressure Mideast Ally Bahrain to End Repression of Doctors, Patients (http://www.democracynow.org/2011/5/5/physicians_urge_obama_admin_to_pressure)
Godskelere wat een eigenwijze nitwit. Toe maar, je mag het laatste woord.
Je hebt er nog steeds geen verstand van en maakt je belachelijk met je gegoogel.
Beter lezen, ik heb al even uitgelegd waarom jouw 'bron' volstrekt waardeloos is.
Hou op met dat gezeur, je hebt niets uitgelegd, je ontkent alleen maar en speelt op de man.
knuppeltje
11-06-11, 11:46
Hoe zit het nu eigenlijk, ga je dat van dat op de troonzetten door het westen van.., of dat het door het westen kwam dat die tanks die dam oprolden, nog echt aantonen of blijf je maar doorleuteren?
Tot nu toe kom je alleen maar met hele lappen tekst waar we helemaal niets aan hebben. Doe nu eens, al is het maar voor één keer, je best en kom eindelijk eens met de bewijzen voor die eerdere beweringen van je.
UK training Saudi forces used to crush Arab spring
• British military personnel run courses for snipers
• Human rights groups furious over Riyadh link
Jamie Doward and Philippa Stewart
guardian.co.uk,
Saturday 28 May 2011 21.00 BST Article history
http://static.guim.co.uk/sys-images/Observer/Columnist/Columnists/2011/5/27/1306529276225/Saudi-special-forces--007.jpg
Saudi special forces, seen here training in Mecca, were used to crush protests in neighbouring Bahrain. Photograph: Mustafa Ozer/AFP/Getty Images
Britain is training Saudi Arabia's national guard – the elite security force deployed during the recent protests in Bahrain – in public order enforcement measures and the use of sniper rifles. The revelation has outraged human rights groups, which point out that the Foreign Office recognises that the kingdom's human rights record is "a major concern".
In response to questions made under the Freedom of Information Act, the Ministry of Defence has confirmed that British personnel regularly run courses for the national guard in "weapons, fieldcraft and general military skills training, as well as incident handling, bomb disposal, search, public order and sniper training". The courses are organised through the British Military Mission to the Saudi Arabian National Guard, an obscure unit that consists of 11 British army personnel under the command of a brigadier.
The MoD response, obtained yesterday by the Observer, reveals that Britain sends up to 20 training teams to the kingdom a year. Saudi Arabia pays for "all BMM personnel, as well as support costs such as accommodation and transport".
Bahrain's royal family used 1,200 Saudi troops to help put down demonstrations in March. At the time the British government said it was "deeply concerned" about reports of human rights abuses being perpetrated by the troops.
"Britain's important role in training the Saudi Arabian national guard in internal security over many years has enabled them to develop tactics to help suppress the popular uprising in Bahrain," said Nicholas Gilby of the Campaign Against Arms Trade.
Analysts believe the Saudi royal family is desperate to shore up its position in the region by preserving existing regimes in the Gulf that will help check the increasing power of Iran.
"Last year we raised concerns that the Saudis had been using UK-supplied and UK-maintained arms in secret attacks in Yemen that left scores of Yemeni civilians dead," said Oliver Sprague, director of Amnesty International's UK Arms Programme.
Defence minister Nick Harvey confirmed to parliament last week that the UK's armed forces provided training to the Saudi national guard. "It is possible that some members of the Saudi Arabian national guard which were deployed in Bahrain may have undertaken some training provided by the British military mission," he said.
The confirmation that this training is focused on maintaining public order in the kingdom is potentially embarrassing for the government. Coming at the end of a week in which the G8 summit in France approved funding for countries embracing democracy in the wake of the Arab spring, it has led to accusations that the government's foreign policy is at conflict with itself.
Jonathan Edwards, a Plaid Cymru MP who has tabled parliamentary questions to the MoD about its links to Saudi Arabia, said he found it difficult to understand why Britain was training troops for "repressive undemocratic regimes". "This is the shocking face of our democracy to many people in the world, as we prop up regimes of this sort," Edwards said. "It is intensely hypocritical of our leadership in the UK – Labour or Conservative – to talk of supporting freedoms in the Middle East and elsewhere while at the same time training crack troops of dictatorships."
The MoD's response was made in 2006, but when questioned this week it confirmed Britain has been providing training for the Saudi national guard to improve their "internal security and counter-terrorism" capabilities since 1964 and continues to do so. Members of the guard, which was established by the kingdom's royal family because it feared its regular army would not support it in the event of a popular uprising, are also provided places on flagship UK military courses at Sandhurst and Dartmouth. In Saudi Arabia, Britain continues to train the guard in "urban sharpshooter" programmes, the MoD confirmed.
Last year, Britain approved 163 export licences for military equipment to Saudi Arabia, worth £110m. Exports included armoured personnel carriers, sniper rifles, small arms ammunition and weapon sights. In 2009, the UK supplied Saudi Arabia with CS hand grenades, teargas and riot control agents.
Sprague said a shake-up of the system licensing the supply of military expertise and weapons to foreign governments was overdue. "We need a far more rigorous case-by-case examination of the human rights records of those who want to buy our equipment or receive training."
An MoD spokesman described the Gulf states, including Saudi Arabia, as "key partners" in the fight against terrorism. "By providing training for countries to the same high standards used by UK armed forces we help to save lives and raise awareness of human rights," said the spokesman.
Labour MP Mike Gapes, the former chairman of the Foreign Affairs Select Committee, said British military support for Saudi Arabia was about achieving a "difficult balance".
"On the one hand Saudi Arabia faces the threat of al-Qaida but on the other its human rights record is dreadful. This is the constant dilemma you have when dealing with autocratic regimes: do you ignore them or try to improve them?"
UK training Saudi forces used to crush Arab spring | World news | The Observer (http://www.guardian.co.uk/world/2011/may/28/uk-training-saudi-troops)
knuppeltje
12-06-11, 09:26
Dat vind ik weer zo mooi aan ons hatertje, je kunt hem van alles vragen. Hij weet blijkbaar ook echt alles en hij deelt die onmetelijke kennis heel graag met ons, dat is ook al zo mooi aan hem. Maar dat hij zo druk is met al die lappen tekst hier neer te pleuren zodat hij blijkbaar geen tijd meer over heeft om vragen te beantwoorden, is dan weer wel heel erg jammer eigenlijk.
Dat vind ik weer zo mooi aan ons hatertje, je kunt hem van alles vragen. Hij weet blijkbaar ook echt alles en hij deelt die onmetelijke kennis heel graag met ons, dat is ook al zo mooi aan hem. Maar dat hij zo druk is met al die lappen tekst hier neer te pleuren zodat hij blijkbaar geen tijd meer over heeft om vragen te beantwoorden, is dan weer wel heel erg jammer eigenlijk.
zit jij hatert nou een beetje te haten?:wat?!:
Gemaakt: 14, jun., 2011, 9:45 | Door Novum
Nieuwe basis VS voor drone-aanvallen Jemen
De CIA versnelt de bouw van een nieuwe basis voor drone-aanvallen in Jemen. Dit moet voorkomen dat Al-Qaida kan profiteren van de huidige politieke onrust.
Novum/AP) - WASHINGTON - De Amerikaanse geheime dienst CIA versnelt de bouw van een nieuwe basis in het gebied van de Perzische Golf voor drone-aanvallen in Jemen. Dit moet voorkomen dat de lokale tak van Al-Qaida kan profiteren van de huidige politieke onrust in het land.
Het zou nog minstens acht maanden duren voordat de basis gereed is. Ondertussen is binnen de Amerikaanse regering een discussie gaande om de afdeling special operations van het Pentagon ook dan het voortouw te laten nemen in de terreurbestrijding, zeggen drie anonieme regeringsmedewerkers.
De Jemenitische regering lijkt bereid de Amerikanen toe te staan alle beschikbare middelen, van gewapende drones tot gevechtsvliegtuigen, in te zetten. De VS willen de druk op de ketel houden om Al-Qaida de voet dwars te zetten, zei Daniel Benjamin, coördinator terreurbestrijding van het Amerikaanse ministerie van buitenlandse zaken.
Al-Qaida op het Arabische Schiereiland (AQAP), dat gezien wordt als de meest directe terreurdreiging voor de VS, opereert al opener dan voorheen en is in staat gebleken meer terrein te veroveren en te behouden. Volgens Benjamin is er groeiende zorg dat AQAP van de huidige chaos gebruik zal proberen te maken om meer wapens te verwerven en ook om contacten met de extremisten van Al-Shabab in Somalië uit te breiden. De situatie wordt helemaal lastig als de regering de controle over meer kustgebieden aan de Golf van Aden verliest.
Benjamin is hoopvol dat de terreurbestrijding in Jemen voort blijft gaan, ook als de politieke veranderingen doorzetten en er een nieuwe regering zou komen. "Samenwerking bij terreurbestrijding hangt niet af van één persoon", zei Benjamin. De VS onderhouden volgens hem contact met de waarnemende president van Jemen, Abed Rabbo Mansour Hadi. President Ali Abdullah Saleh verblijft in Saudi-Arabië, waar hij behandeld wordt nadat hij onlangs bij een aanval ernstig gewond raakte.
Nieuwe basis VS voor drone-aanvallen Jemen - MSN NIEUWS (http://nieuws.nl.msn.com/buitenlands-nieuws/nieuwe-basis-vs-voor-drone-aanvallen-jemen)