Hatert
27-06-11, 15:20
'PVV laat Jodendom vallen in de strijd tegen de Islam'
Asher Ben Avraham − 27/06/11, 11:06
http://static2.volkskrant.nl/static/photo/2011/6/8/6/20110627110839/media_xl_879231.jpg
Vertegenwoordigers uit de Joodse- en Islamitische gemeenschap © anp
De PVV ging gevoelloos om met het Jodendom en de Joodse tradities in de discussie over het verbod op rituele slacht.
Ik zal het maar eerlijk toegeven: ik heb me ernstig vergist in de PVV van Geert Wilders. Ik heb zijn recht op vrije meningsuiting altijd verdedigd, hoewel ik het op veel punten met hem oneens ben. Maar ik ben ernstig teleurgesteld in de gevoelloze manier waarop de PVV in de discussie over het verbod op rituele slacht met het Jodendom en de Joodse tradities is omgesprongen. De onvoorwaardelijke steun van de Partij voor de Vrijheid aan de staat Israël blijkt niet vergezeld te gaan van respect of liefde voor het Jodendom.
Doodgezwegen
In de discussie rond het wetsvoorstel inzake onverdoofde slacht was de PVV van begin af aan voorstander van een verbod. Op geen enkel moment heeft de PVV daarbij begrip getoond voor de grote gevolgen die het voorstel heeft voor met name orthodoxe Joden. De PVV heeft zich niet uitgelaten over het feit dat veel Joden zich door het komende slachtverbod in de kern van hun Joods-zijn voelen aangetast. Deze consequentie is in feite doodgezwegen. Ik heb de PVV de afgelopen maanden niet kunnen betrappen op een spoortje van empathie, hoe rudimentair dan ook, voor de Joden die getroffen worden door het verbod op de rituele slacht.
Dat is op zijn minst opmerkelijk voor een partij die de belangen van Israël en van het Joodse volk zo hoog in het vaandel zegt te hebben staan. Beide zaken kunnen dus in de visie van PVV los van elkaar worden gezien. Je kan blijkbaar het Jodendom bewust in zijn vrijheid inperken en tegelijkertijd benadrukken dat je een vriend van Israël bent en de belangen van het Joodse volk verdedigt. In die redenering wringt het een en ander.
Spreekverbod
Geert Wilders heeft de inbreng van de PVV in het slachtdebat bewust heel strak geregisseerd. De klus was volledig en exclusief toebedeeld aan Dion Graus. Alleen hij mocht in de openbaarheid het woord voeren over het onderwerp. Collega Kamerlid Wim Kortenoeven, oud-medewerker van het CIDI en zeer goed bekend met de Joodse gemeenschap in ons land, lijkt een spreekverbod te hebben gekregen. De PVV-fractie schijnt verdeeld te zijn over het slachtverbod, maar sloot de rijen in opdracht van de fractievoorzitter.
Dion Graus, de ultieme dierenvriend, kreeg de vrije hand. Hij gebruikte in de Tweede Kamer de retorische woorden "dit is rituele marteling" om zijn standpunt over het onverdoofd slachten kracht bij te zetten. Dat standpunt was dus heel duidelijk.
Kruistocht
Ik heb mij afgevraagd hoe de discrepantie tussen de vermeende onvoorwaardelijke steun van de PVV aan Israël en het Joodse volk te rijmen is met het enthousiasme van de partij voor het verbod op ritueel slachten. Ik heb daar niet lang over hoeven na te denken.
Het antwoord is even wrang als eenvoudig. De PVV is bezig met een kruistocht tegen de Islam, die zij als een verderflijke en misdadige ideologie beschouwt. Daarover is de laatste jaren genoeg gezegd.
Door Geert Wilders zelf, door zijn kompaan Martin Bosma en andere PVV-ers. Allemaal duidelijk na te lezen in het verkiezingsprogramma van de PVV. Het verzet van Geert Wilders tegen de Islam is eigenlijk de raison d'être van de PVV. De commotie hierover leidde tot het veelbesproken haatzaaiproces tegen Wilders.
Anti-Islam maatregel
In zijn ijver om het de Islam zuur te maken, richt Wilders zijn pijlen op alle zichtbare manifestaties van deze religie. Boerkaverbod, kopvoddentax, stop op moskeeënbouw. Onder zichtbare Islam valt bij uitstek ook de islamitische rituele slacht, de halalslacht. De onverdoofde slacht van vee met een mes, uitgevoerd door een Moslim. Toen de Partij voor de Dieren met een initiatief-wetsvoorstel kwam om de rituele, onverdoofde slacht te verbieden, greep Wilders deze kans dan ook met beide handen aan.
De PVV kreeg een anti-Islam maatregel kant en klaar op een presenteerblaadje aangeboden. Nee zeggen was geen optie. Het was scoren voor open doel. De islam een gevoelige klap toedelen via het dierenwelzijn en ook nog wel met de steun van alle seculiere partijen. Mooier kan niet.
Schade
Er was alleen één probleempje. Door het aanvaarden van dit voorstel wordt in pricipe ook de Joodse rituele slacht, de sjechita, verboden. Een slachtmethode die op essentiële onderdelen verschilt van de halalslacht en juist met het oog op beperking van het lijden van het dier wordt uitgevoerd. Dit vuiltje nam de PVV op de koop toe. Zij beschouwt dit als onvermijdelijke collateral damage.
Schade die geaccepteerd wordt met het oog op het hogere doel dat wordt nagestreefd. Dat doel is: de Islam de wereld uit, om te beginnen in Nederland. Maar het lijkt niet alleen een kwestie van ongelukkig toeval te zijn dat de PVV zich niet echt druk maakt over de gevolgen van het slachtverbod voor de godsdienstbeleving van Joden. Er is volgens mij meer aan de hand.
Motief
Wilders steunt Israël niet zozeer uit liefde of respect voor het Jodendom. Hij heeft een politiek motief. Hij ziet Israël vooral als democratisch bastion dat strijdt tegen de aspiraties van de Islamitische dictaturen in het Midden-Oosten. Die symboolfunctie van Israël is voor hem en zijn partij van groot belang en veel wezenlijker dat het Joodse karakter van Israël. Het kleine democratisch land dat zich verdedigt tegen de Islamitische tsunami. Dat is de beeldspraak en de framing waarmee Wilders zich profileert. Zijn onvoorwaardelijke steun voor Israël is dan ook niet ingegeven door een diepe interesse in het Jodendom of respect voor de Joodse religieuze traditie. Israël en het Joodse volk zijn voor de PVV vooral mooie metaforen voor de strijd tegen de islam.
Dupe
Daarom kan het dus gebeuren dat een zelfverklaarde politieke vriend van Israël en het Joodse volk er geen probleem in ziet om voor een verbod op de rituele slacht te stemmen. Een verbod dat niet alleen de Moslims raakt ('bedoeld effect'), maar ook de Joodse gemeenschap ('jammer, maar helaas'). De heilige strijd tegen de Islam staat voor de PVV immers voorop en dat rechtvaardigt veel. Zelfs dat een kleine groep Joden er nu de dupe van wordt.
Ik neem de liefde van Wilders'PVV voor Israël en het Joodse volk dus voortaan met een fikse korrel zout. De ontluisterende opstelling van de Partij voor de Vrijheid bij de behandeling van het wetsvoorstel tegen onverdoofd slachten geeft me daar alle reden toe. De vrijheid die de PVV voorstaat is niet de godsdienstvrijheid. Dat geldt in ieder geval voor de Islam, maar sinds kort ook voor het Jodendom.
'PVV laat Jodendom vallen in de strijd tegen de Islam' - opinie - VK (http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/2458007/2011/06/27/PVV-laat-Jodendom-vallen-in-de-strijd-tegen-de-Islam.dhtml)
Asher Ben Avraham is historicus en publicist.
Asher Ben Avraham − 27/06/11, 11:06
http://static2.volkskrant.nl/static/photo/2011/6/8/6/20110627110839/media_xl_879231.jpg
Vertegenwoordigers uit de Joodse- en Islamitische gemeenschap © anp
De PVV ging gevoelloos om met het Jodendom en de Joodse tradities in de discussie over het verbod op rituele slacht.
Ik zal het maar eerlijk toegeven: ik heb me ernstig vergist in de PVV van Geert Wilders. Ik heb zijn recht op vrije meningsuiting altijd verdedigd, hoewel ik het op veel punten met hem oneens ben. Maar ik ben ernstig teleurgesteld in de gevoelloze manier waarop de PVV in de discussie over het verbod op rituele slacht met het Jodendom en de Joodse tradities is omgesprongen. De onvoorwaardelijke steun van de Partij voor de Vrijheid aan de staat Israël blijkt niet vergezeld te gaan van respect of liefde voor het Jodendom.
Doodgezwegen
In de discussie rond het wetsvoorstel inzake onverdoofde slacht was de PVV van begin af aan voorstander van een verbod. Op geen enkel moment heeft de PVV daarbij begrip getoond voor de grote gevolgen die het voorstel heeft voor met name orthodoxe Joden. De PVV heeft zich niet uitgelaten over het feit dat veel Joden zich door het komende slachtverbod in de kern van hun Joods-zijn voelen aangetast. Deze consequentie is in feite doodgezwegen. Ik heb de PVV de afgelopen maanden niet kunnen betrappen op een spoortje van empathie, hoe rudimentair dan ook, voor de Joden die getroffen worden door het verbod op de rituele slacht.
Dat is op zijn minst opmerkelijk voor een partij die de belangen van Israël en van het Joodse volk zo hoog in het vaandel zegt te hebben staan. Beide zaken kunnen dus in de visie van PVV los van elkaar worden gezien. Je kan blijkbaar het Jodendom bewust in zijn vrijheid inperken en tegelijkertijd benadrukken dat je een vriend van Israël bent en de belangen van het Joodse volk verdedigt. In die redenering wringt het een en ander.
Spreekverbod
Geert Wilders heeft de inbreng van de PVV in het slachtdebat bewust heel strak geregisseerd. De klus was volledig en exclusief toebedeeld aan Dion Graus. Alleen hij mocht in de openbaarheid het woord voeren over het onderwerp. Collega Kamerlid Wim Kortenoeven, oud-medewerker van het CIDI en zeer goed bekend met de Joodse gemeenschap in ons land, lijkt een spreekverbod te hebben gekregen. De PVV-fractie schijnt verdeeld te zijn over het slachtverbod, maar sloot de rijen in opdracht van de fractievoorzitter.
Dion Graus, de ultieme dierenvriend, kreeg de vrije hand. Hij gebruikte in de Tweede Kamer de retorische woorden "dit is rituele marteling" om zijn standpunt over het onverdoofd slachten kracht bij te zetten. Dat standpunt was dus heel duidelijk.
Kruistocht
Ik heb mij afgevraagd hoe de discrepantie tussen de vermeende onvoorwaardelijke steun van de PVV aan Israël en het Joodse volk te rijmen is met het enthousiasme van de partij voor het verbod op ritueel slachten. Ik heb daar niet lang over hoeven na te denken.
Het antwoord is even wrang als eenvoudig. De PVV is bezig met een kruistocht tegen de Islam, die zij als een verderflijke en misdadige ideologie beschouwt. Daarover is de laatste jaren genoeg gezegd.
Door Geert Wilders zelf, door zijn kompaan Martin Bosma en andere PVV-ers. Allemaal duidelijk na te lezen in het verkiezingsprogramma van de PVV. Het verzet van Geert Wilders tegen de Islam is eigenlijk de raison d'être van de PVV. De commotie hierover leidde tot het veelbesproken haatzaaiproces tegen Wilders.
Anti-Islam maatregel
In zijn ijver om het de Islam zuur te maken, richt Wilders zijn pijlen op alle zichtbare manifestaties van deze religie. Boerkaverbod, kopvoddentax, stop op moskeeënbouw. Onder zichtbare Islam valt bij uitstek ook de islamitische rituele slacht, de halalslacht. De onverdoofde slacht van vee met een mes, uitgevoerd door een Moslim. Toen de Partij voor de Dieren met een initiatief-wetsvoorstel kwam om de rituele, onverdoofde slacht te verbieden, greep Wilders deze kans dan ook met beide handen aan.
De PVV kreeg een anti-Islam maatregel kant en klaar op een presenteerblaadje aangeboden. Nee zeggen was geen optie. Het was scoren voor open doel. De islam een gevoelige klap toedelen via het dierenwelzijn en ook nog wel met de steun van alle seculiere partijen. Mooier kan niet.
Schade
Er was alleen één probleempje. Door het aanvaarden van dit voorstel wordt in pricipe ook de Joodse rituele slacht, de sjechita, verboden. Een slachtmethode die op essentiële onderdelen verschilt van de halalslacht en juist met het oog op beperking van het lijden van het dier wordt uitgevoerd. Dit vuiltje nam de PVV op de koop toe. Zij beschouwt dit als onvermijdelijke collateral damage.
Schade die geaccepteerd wordt met het oog op het hogere doel dat wordt nagestreefd. Dat doel is: de Islam de wereld uit, om te beginnen in Nederland. Maar het lijkt niet alleen een kwestie van ongelukkig toeval te zijn dat de PVV zich niet echt druk maakt over de gevolgen van het slachtverbod voor de godsdienstbeleving van Joden. Er is volgens mij meer aan de hand.
Motief
Wilders steunt Israël niet zozeer uit liefde of respect voor het Jodendom. Hij heeft een politiek motief. Hij ziet Israël vooral als democratisch bastion dat strijdt tegen de aspiraties van de Islamitische dictaturen in het Midden-Oosten. Die symboolfunctie van Israël is voor hem en zijn partij van groot belang en veel wezenlijker dat het Joodse karakter van Israël. Het kleine democratisch land dat zich verdedigt tegen de Islamitische tsunami. Dat is de beeldspraak en de framing waarmee Wilders zich profileert. Zijn onvoorwaardelijke steun voor Israël is dan ook niet ingegeven door een diepe interesse in het Jodendom of respect voor de Joodse religieuze traditie. Israël en het Joodse volk zijn voor de PVV vooral mooie metaforen voor de strijd tegen de islam.
Dupe
Daarom kan het dus gebeuren dat een zelfverklaarde politieke vriend van Israël en het Joodse volk er geen probleem in ziet om voor een verbod op de rituele slacht te stemmen. Een verbod dat niet alleen de Moslims raakt ('bedoeld effect'), maar ook de Joodse gemeenschap ('jammer, maar helaas'). De heilige strijd tegen de Islam staat voor de PVV immers voorop en dat rechtvaardigt veel. Zelfs dat een kleine groep Joden er nu de dupe van wordt.
Ik neem de liefde van Wilders'PVV voor Israël en het Joodse volk dus voortaan met een fikse korrel zout. De ontluisterende opstelling van de Partij voor de Vrijheid bij de behandeling van het wetsvoorstel tegen onverdoofd slachten geeft me daar alle reden toe. De vrijheid die de PVV voorstaat is niet de godsdienstvrijheid. Dat geldt in ieder geval voor de Islam, maar sinds kort ook voor het Jodendom.
'PVV laat Jodendom vallen in de strijd tegen de Islam' - opinie - VK (http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/2458007/2011/06/27/PVV-laat-Jodendom-vallen-in-de-strijd-tegen-de-Islam.dhtml)
Asher Ben Avraham is historicus en publicist.