super ick
03-07-11, 17:40
Voor links valt Wilders buiten rechtsbeginselen
maandag 27 juni 2011 10:07
De meeste politici vonden dat Wilders geen strafbare feiten had gepleegd
Een merkwaardig proces. Maar dat wisten we al voordat het begon. Het proces tegen Kamerlid Geert Wilders (PVV) was geen gewone strafzaak. De leider van de PVV deed als winnaar van de verkiezingen al tijdens het proces mee met de oprichting van een nieuw kabinet.
Een unicum! Een verdachte in een strafzaak was medeoprichter van het Nederlandse kabinet. Toch had niemand er moeite mee. Ook de politieke vijanden van Wilders in de Tweede Kamer hadden er geen moeite mee. Daarom maakte niemand er bezwaar tegen dat de leider van de derde politieke partij die het kabinet tot stand wilde brengen, een verdachte was.
Kamerlid Wilders is de eerste verdachte in de Nederlandse geschiedenis die bijna direct meeregeerde. Daarom was dit proces een merkwaardig circus.
Pechtold
Waarom had niemand moeite met de strafzaak tegen Wilders? Het Openbaar Ministerie wilde hem niet vervolgen. En in de Tweede Kamer was niemand openlijk blij met de vervolging van een vooraanstaande politicus.
Alleen Alexander Pechtold (D66) vond het goed dat deze zaak door een rechter werd behandeld. Ook dat is merkwaardig. Pechtold beweert immers een liberaal te zijn! Eigenlijk hoopte hij dat Wilders zou worden veroordeeld. Pechtold is natuurlijk geen liberaal, maar een nihilist eerste klasse. Een liberaal strijdt voor de vrijheid. Daaraan doet Alexander niet mee.
Maar de meeste politici vonden dat Wilders geen strafbare feiten had gepleegd. VVD onder leiding van Mark Rutte en GroenLinks onder leiding van mevrouw Halsema waren openlijk tegen vervolging van Kamerlid Wilders. In dit opzicht zijn zij de echte liberalen.
Etentje
Gaandeweg maakten sommigen er bezwaar tegen dat het niet meer om de inhoud ging, maar om juridische formaliteiten.
Was het onbegrijpelijk dat in het proces ook om het etentje ging? Daarin stond raadsheer Tom Schalken centraal. In opdracht van Schalken en zijn vrienden bij het Hof werd Wilders vervolgd. De juristen onder ons begrijpen dat al die formalistische aspecten, dus ook de discussie over het etentje, wezenlijke gebeurtenissen zijn, die in een strafzaak zich kunnen voordoen. Waarom?
In het strafrecht gaat het om waarheid. De waarheid wordt vastgesteld volgens procedures en methodes die wij in deze beschaving met elkaar hebben afgesproken. Procedurele schendingen hebben vaak gevolgen voor een strafzaak. Zo werden in dit proces terecht de rechters gewraakt. Wie in het strafrecht naar de naakte waarheid zoekt, zonder in achtneming van formele rechtsbeginselen zoals de onpartijdigheid van de rechter, zal de waarheid van barbarij ontmoeten.
Martelen
Je kunt verdachten gaan martelen om waarheid vast te stellen. Ook kun je de verdachte laten berechten door mensen die met zijn aanklagers sympathiseren.
Maar dit willen we niet. Daarom zijn er rechtsbeginselen. Elk rechtsbeginsel vindt zijn oorsprong in een logische en met de beschaving samenhangende idealen van gerechtigheid.
Waarheid zonder procedurele beginselen is geen waarheid waarnaar in een strafgeding wordt gezocht. Dus, ook wanneer het tijdens het proces om een etentje en de onpartijdigheid van de rechter ging, ging het eigenlijk om de rechtsbeginselen die ten grondslag liggen aan elke strafrechtelijke waarheid.
Rechten van de mens
Het verbaasde mij dat hier vooral linkse mensen - die altijd voor de rechten van de mens zijn - verontwaardigd waren over de procedurele aspecten van de Wilders-zaak. Kennelijk valt Wilders buiten de rechtsbeginselen. Moderne linksige mensen zijn rare mensen!
Recentelijk zijn in Frankrijk en België twee extreemrechtse politici veroordeeld wegens opiniedelicten. Deze veroordelingen werden door het Europese Hof voor de rechten van de mens (EHRM) in stand gehouden.
Moeten we hieruit afleiden dat Wilders ook zou moeten worden veroordeeld? Nee. Ten eerste bepaalt het EHRM niet wat de grenzen van vrijheid van meningsuiting zijn. Het zijn de verdragsluitende landen zelf die de grenzen van vrijheid moeten vaststellen. Het Hof kijkt of die landen de grenzen van mensenrechten hebben geschonden bij hun optreden tegen een burger. Daarbij moet het Hof de vraag beantwoorden of de opgelegde beperking op vrijheid van meningsuiting legaal was en of de beperking correspondeert met de democratie en het open karakter van een democratische samenleving.
Casuïstiek
Is de opgelegde beperking noodzakelijk in een democratische samenleving? Dit is een casuïstiek vraagstuk.
Omdat de wetgeving van verdragsluitende partijen (verschillende landen) niet een eenheid maar een veelheid van rechtsculturen en historische achtergronden representeert. In Frankrijk is het verboden om de Armeense genocide te ontkennen. In Turkije is het verboden om die genocide ter sprake te brengen. Beide landen maken deel uit van dit verdraag en erkennen de rechtsmacht van EHRM-rechters.
Wel heeft het EHRM in ondubbelzinnige bewoordingen aangegeven wat het Hof onder vrijheid van meningsuiting verstaat. In 1976 bepaalde het Hof in het Handyside-arrest de minimale grenzen van vrijheid van meningsuiting in het maatschappelijke debat: de vrijheid van meningsuiting vormt een van de wezenlijke grondslagen van een democratische samenleving, een van de basisvoorwaarden voor haar vooruitgang en voor de ontwikkeling van ieder mens.
Zij is niet alleen van toepassing op 'informatie' of 'ideeën' die gunstig worden ontvangen of als niet aanstootgevend worden beschouwd dan wel met onverschilligheid worden bezien, maar ook op die uitingen die de staat of enig deel van de bevolking beledigen, shockeren of verontrusten. 'Dat zijn de eisen van pluralisme, tolerantie en ruimheid van geest zonder welke er geen democratische samenleving kan bestaan,' aldus het Hof.
Vrijbrief
Was dit in 1976 een vrijbrief om minderheden te beledigen? Was dit in 1976 een vrijbrief voor hufterig gedraag? Nam sindsdien de verhuftering in deze gemeenschapen toe?
Nee, het asociaal gedraag heeft niets te maken met de regels aangaande de vrijheid van meningsuiting in het publieke debat. Enkelvoudige belediging is en blijft strafbaar. Ook discriminatoir handelen is en blijft strafbaar. Wel heeft de rechter expliciet de vrijheid voor politici verruimd. En dat is goed.
De wet wordt niet opzij gezet. Maar de wet wordt in het licht van deze tijd, en met in achtneming van de uitspraken van EHRM, uitgelegd en toegepast. Is dat vreemd? Nee, de toepassing van opiniedelicten is per definitie een tijdgebonden aangelegenheid.
Onfatsoenlijk
Wat niet strafbaar is, is wellicht immoreel of onfatsoenlijk. Daarom moeten we Wilders' uitspraken en handelingen ook toetsen aan de regels van moraal en beschaving. Provocatie hoort bij een open debat.
Zodra we elke vorm van provocatie als een immorele daad zouden bestempelen, is er geen open debat meer.
De balans tussen provocatie en moraal is de kern van het retorisch handelen.
Afshin Ellian
Bron: http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Afshin-Ellian/300994/Voor-links-valt-Wilders-buiten-rechtsbeginselen.htm
maandag 27 juni 2011 10:07
De meeste politici vonden dat Wilders geen strafbare feiten had gepleegd
Een merkwaardig proces. Maar dat wisten we al voordat het begon. Het proces tegen Kamerlid Geert Wilders (PVV) was geen gewone strafzaak. De leider van de PVV deed als winnaar van de verkiezingen al tijdens het proces mee met de oprichting van een nieuw kabinet.
Een unicum! Een verdachte in een strafzaak was medeoprichter van het Nederlandse kabinet. Toch had niemand er moeite mee. Ook de politieke vijanden van Wilders in de Tweede Kamer hadden er geen moeite mee. Daarom maakte niemand er bezwaar tegen dat de leider van de derde politieke partij die het kabinet tot stand wilde brengen, een verdachte was.
Kamerlid Wilders is de eerste verdachte in de Nederlandse geschiedenis die bijna direct meeregeerde. Daarom was dit proces een merkwaardig circus.
Pechtold
Waarom had niemand moeite met de strafzaak tegen Wilders? Het Openbaar Ministerie wilde hem niet vervolgen. En in de Tweede Kamer was niemand openlijk blij met de vervolging van een vooraanstaande politicus.
Alleen Alexander Pechtold (D66) vond het goed dat deze zaak door een rechter werd behandeld. Ook dat is merkwaardig. Pechtold beweert immers een liberaal te zijn! Eigenlijk hoopte hij dat Wilders zou worden veroordeeld. Pechtold is natuurlijk geen liberaal, maar een nihilist eerste klasse. Een liberaal strijdt voor de vrijheid. Daaraan doet Alexander niet mee.
Maar de meeste politici vonden dat Wilders geen strafbare feiten had gepleegd. VVD onder leiding van Mark Rutte en GroenLinks onder leiding van mevrouw Halsema waren openlijk tegen vervolging van Kamerlid Wilders. In dit opzicht zijn zij de echte liberalen.
Etentje
Gaandeweg maakten sommigen er bezwaar tegen dat het niet meer om de inhoud ging, maar om juridische formaliteiten.
Was het onbegrijpelijk dat in het proces ook om het etentje ging? Daarin stond raadsheer Tom Schalken centraal. In opdracht van Schalken en zijn vrienden bij het Hof werd Wilders vervolgd. De juristen onder ons begrijpen dat al die formalistische aspecten, dus ook de discussie over het etentje, wezenlijke gebeurtenissen zijn, die in een strafzaak zich kunnen voordoen. Waarom?
In het strafrecht gaat het om waarheid. De waarheid wordt vastgesteld volgens procedures en methodes die wij in deze beschaving met elkaar hebben afgesproken. Procedurele schendingen hebben vaak gevolgen voor een strafzaak. Zo werden in dit proces terecht de rechters gewraakt. Wie in het strafrecht naar de naakte waarheid zoekt, zonder in achtneming van formele rechtsbeginselen zoals de onpartijdigheid van de rechter, zal de waarheid van barbarij ontmoeten.
Martelen
Je kunt verdachten gaan martelen om waarheid vast te stellen. Ook kun je de verdachte laten berechten door mensen die met zijn aanklagers sympathiseren.
Maar dit willen we niet. Daarom zijn er rechtsbeginselen. Elk rechtsbeginsel vindt zijn oorsprong in een logische en met de beschaving samenhangende idealen van gerechtigheid.
Waarheid zonder procedurele beginselen is geen waarheid waarnaar in een strafgeding wordt gezocht. Dus, ook wanneer het tijdens het proces om een etentje en de onpartijdigheid van de rechter ging, ging het eigenlijk om de rechtsbeginselen die ten grondslag liggen aan elke strafrechtelijke waarheid.
Rechten van de mens
Het verbaasde mij dat hier vooral linkse mensen - die altijd voor de rechten van de mens zijn - verontwaardigd waren over de procedurele aspecten van de Wilders-zaak. Kennelijk valt Wilders buiten de rechtsbeginselen. Moderne linksige mensen zijn rare mensen!
Recentelijk zijn in Frankrijk en België twee extreemrechtse politici veroordeeld wegens opiniedelicten. Deze veroordelingen werden door het Europese Hof voor de rechten van de mens (EHRM) in stand gehouden.
Moeten we hieruit afleiden dat Wilders ook zou moeten worden veroordeeld? Nee. Ten eerste bepaalt het EHRM niet wat de grenzen van vrijheid van meningsuiting zijn. Het zijn de verdragsluitende landen zelf die de grenzen van vrijheid moeten vaststellen. Het Hof kijkt of die landen de grenzen van mensenrechten hebben geschonden bij hun optreden tegen een burger. Daarbij moet het Hof de vraag beantwoorden of de opgelegde beperking op vrijheid van meningsuiting legaal was en of de beperking correspondeert met de democratie en het open karakter van een democratische samenleving.
Casuïstiek
Is de opgelegde beperking noodzakelijk in een democratische samenleving? Dit is een casuïstiek vraagstuk.
Omdat de wetgeving van verdragsluitende partijen (verschillende landen) niet een eenheid maar een veelheid van rechtsculturen en historische achtergronden representeert. In Frankrijk is het verboden om de Armeense genocide te ontkennen. In Turkije is het verboden om die genocide ter sprake te brengen. Beide landen maken deel uit van dit verdraag en erkennen de rechtsmacht van EHRM-rechters.
Wel heeft het EHRM in ondubbelzinnige bewoordingen aangegeven wat het Hof onder vrijheid van meningsuiting verstaat. In 1976 bepaalde het Hof in het Handyside-arrest de minimale grenzen van vrijheid van meningsuiting in het maatschappelijke debat: de vrijheid van meningsuiting vormt een van de wezenlijke grondslagen van een democratische samenleving, een van de basisvoorwaarden voor haar vooruitgang en voor de ontwikkeling van ieder mens.
Zij is niet alleen van toepassing op 'informatie' of 'ideeën' die gunstig worden ontvangen of als niet aanstootgevend worden beschouwd dan wel met onverschilligheid worden bezien, maar ook op die uitingen die de staat of enig deel van de bevolking beledigen, shockeren of verontrusten. 'Dat zijn de eisen van pluralisme, tolerantie en ruimheid van geest zonder welke er geen democratische samenleving kan bestaan,' aldus het Hof.
Vrijbrief
Was dit in 1976 een vrijbrief om minderheden te beledigen? Was dit in 1976 een vrijbrief voor hufterig gedraag? Nam sindsdien de verhuftering in deze gemeenschapen toe?
Nee, het asociaal gedraag heeft niets te maken met de regels aangaande de vrijheid van meningsuiting in het publieke debat. Enkelvoudige belediging is en blijft strafbaar. Ook discriminatoir handelen is en blijft strafbaar. Wel heeft de rechter expliciet de vrijheid voor politici verruimd. En dat is goed.
De wet wordt niet opzij gezet. Maar de wet wordt in het licht van deze tijd, en met in achtneming van de uitspraken van EHRM, uitgelegd en toegepast. Is dat vreemd? Nee, de toepassing van opiniedelicten is per definitie een tijdgebonden aangelegenheid.
Onfatsoenlijk
Wat niet strafbaar is, is wellicht immoreel of onfatsoenlijk. Daarom moeten we Wilders' uitspraken en handelingen ook toetsen aan de regels van moraal en beschaving. Provocatie hoort bij een open debat.
Zodra we elke vorm van provocatie als een immorele daad zouden bestempelen, is er geen open debat meer.
De balans tussen provocatie en moraal is de kern van het retorisch handelen.
Afshin Ellian
Bron: http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Afshin-Ellian/300994/Voor-links-valt-Wilders-buiten-rechtsbeginselen.htm