Marsipulami
29-09-11, 10:26
Doe eens normaal, Nederland
29/09/11, 08u18
Wat stelt 'doe eens normaal, man' voor wanneer je het vergelijkt met de woordenwisselingen in het Britse parlement, vraagt Yves Desmet zich af. Desmet is politiek commentator van deze krant.
Als zo'n banaliteit het summum van parlementaire opwinding is, moet het in Den Haag wel erg saai zijn Om eerst even oer-Nederlander Simon Carmiggelt te parafraseren: het grappige aan Vlamingen en Nederlanders is dat ze helemaal niets van elkaar begrijpen. Dagenlang woedt er bij onze bovenburen nu al een heuse mediastorm over twee zinnetjes in een parlementair debat. PVV-leider Geert Wilders zegt tegen premier Mark Rutte: "doe eens normaal, man", waarop die repliceert met "doe zelf eens normaal, man". Dat was het ongeveer. Niettemin telt Google op dit moment al meer dan 1.500 persknipsels en een ontelbaar aantal reacties op internetfora allerhande.
Dit lezende moet je wel tot het besluit komen dat de parlementaire democratie in Nederland sinds die twee zinnetjes een nieuw tijdsgewricht is binnengetreden, waarin niets nog ooit hetzelfde zal zijn. Want dit is toch wel het ultieme bewijs van de absolute verloedering van de politieke zeden, van een nooit geziene onbeschoftheid. Het andere kamp vindt dan weer dat het hoog tijd werd dat het huis-, tuin- en keuken-Nederlands ook eens in het halfrond gebezigd werd, en dat dit dus eigenlijk als een echte oefening in democratisering moet gezien worden.
Zorgvuldig wordt in de omschrijving van de twee zinnetjes een oorlogssfeer gecreëerd. Want "het ging er bijzonder heftig aan toe", lezen we, en "er werd tegen elkaar geschreeuwd". Nochtans is daar op het inmiddels al een paar honderdduizend keer bekeken YouTubefilmpje niets van te merken. Wilders schreeuwt niet, Rutte trekt alleen een wenkbrauw op en antwoordt zonder enige decibelverhoging. Niet meteen de scène in het Spaanse parlement waarin kolonel Antonio Tejero dertig jaar geleden iedereen met een mitrailleursalvo achter de banken deed duiken. Maar in Nederland staat het wel ongeveer op dezelfde hoogte.
Naslagwerk van beledigingen
Nu loop ik me al een week af te vragen waar al die heisa over gaat. Toen Geert Wilders ooit het ideetje lanceerde om een 'kopvoddentaks' in te voeren, zou ik me zo'n verontwaardiging wel hebben kunnen voorstellen, wegens van een zelden geziene hufterige en beledigende grofheid. Maar toen kwam men niet verder dan iets in de stijl van: 'nou, niet erg netjes, nooit meer doen'. Nu staat er geen maat op de gretigheid en de intensiteit waarin deze twee zinnetjes inmiddels al tot het sneuvelen van een behoorlijk bos aan krantenpapier hebben geleid.
Tenzij Vlaanderen en Nederland plots een totaal verschillende taal hanteren, ontgaat ons hier toch volledig wat er nu zo speciaal is aan dat zinnetje. "Doe eens normaal, man" lijkt toch redelijk synoniem te staan met 'blijf rustig', 'even kalm aan', of, zoals mijn dochters het zouden formuleren: 'even chillen en dimmen, ja?'
Als zo'n zinnetje uitgroeit tot het naoorlogse summum van parlementaire opwinding in Den Haag, dan moet dat daar toch een van de meest slaapverwekkende parlementen ter wereld zijn. Dan moeten onze politieke collega's dringend eens op studiereis naar onze Belgische parlementen. De oproep daar om even 'normaal' te doen, zou er zelfs niemand doen opkijken. Dat gebeurt alleen wanneer het er iets grover aan toegaat. En dat is haast elke week.
Deze week ging het over "een rat die huist in een regering van grijze muizen", maar je kunt vrij moeiteloos een behoorlijk dik naslagwerk opmaken van beledigingen en verwensingen die in het collectieve geheugen zijn blijven plakken. Absolute grootmeester daarin was de huidige burgemeester van Leuven, Louis Tobback (sp.a), die in zijn jongere jaren als fractieleider van de oppositie de zetelende premier vergeleek met de Romeinse keizer Caligula, en diens partij een kwal noemde, zich daarna onmiddellijk verontschuldigend bij de kwallen die hij mogelijk beledigd kon hebben. Dat is, geef toe, toch van een ander register.
Wat stelt "doe eens normaal, man" nu voor wanneer je het vergelijkt met de woordenwisselingen in het Britse parlement? Zo kreeg Benjamin Disraeli er ooit een reprimande van de voorzitter omdat hij had gezegd dat de helft van de regering uit ezels bestond. Waarop hij zei: "Voorzitter, u hebt gelijk, ik trek die verklaring in. De helft van de regering bestaat niet uit ezels."
Of de legendarische woordenwisseling tussen Winston Churchill en zijn eeuwige rivale Lady Astor, die hem toebeet: "Winston, als ik je vrouw was, ik zou je thee vergiftigen." Waarop Churchill repliceerde: "Mevrouw, als ik uw man was, ik zou hem leegdrinken."
Enfin, om maar te zeggen: Nederlanders, doe even normaal, ja?
29/09/11, 08u18
Wat stelt 'doe eens normaal, man' voor wanneer je het vergelijkt met de woordenwisselingen in het Britse parlement, vraagt Yves Desmet zich af. Desmet is politiek commentator van deze krant.
Als zo'n banaliteit het summum van parlementaire opwinding is, moet het in Den Haag wel erg saai zijn Om eerst even oer-Nederlander Simon Carmiggelt te parafraseren: het grappige aan Vlamingen en Nederlanders is dat ze helemaal niets van elkaar begrijpen. Dagenlang woedt er bij onze bovenburen nu al een heuse mediastorm over twee zinnetjes in een parlementair debat. PVV-leider Geert Wilders zegt tegen premier Mark Rutte: "doe eens normaal, man", waarop die repliceert met "doe zelf eens normaal, man". Dat was het ongeveer. Niettemin telt Google op dit moment al meer dan 1.500 persknipsels en een ontelbaar aantal reacties op internetfora allerhande.
Dit lezende moet je wel tot het besluit komen dat de parlementaire democratie in Nederland sinds die twee zinnetjes een nieuw tijdsgewricht is binnengetreden, waarin niets nog ooit hetzelfde zal zijn. Want dit is toch wel het ultieme bewijs van de absolute verloedering van de politieke zeden, van een nooit geziene onbeschoftheid. Het andere kamp vindt dan weer dat het hoog tijd werd dat het huis-, tuin- en keuken-Nederlands ook eens in het halfrond gebezigd werd, en dat dit dus eigenlijk als een echte oefening in democratisering moet gezien worden.
Zorgvuldig wordt in de omschrijving van de twee zinnetjes een oorlogssfeer gecreëerd. Want "het ging er bijzonder heftig aan toe", lezen we, en "er werd tegen elkaar geschreeuwd". Nochtans is daar op het inmiddels al een paar honderdduizend keer bekeken YouTubefilmpje niets van te merken. Wilders schreeuwt niet, Rutte trekt alleen een wenkbrauw op en antwoordt zonder enige decibelverhoging. Niet meteen de scène in het Spaanse parlement waarin kolonel Antonio Tejero dertig jaar geleden iedereen met een mitrailleursalvo achter de banken deed duiken. Maar in Nederland staat het wel ongeveer op dezelfde hoogte.
Naslagwerk van beledigingen
Nu loop ik me al een week af te vragen waar al die heisa over gaat. Toen Geert Wilders ooit het ideetje lanceerde om een 'kopvoddentaks' in te voeren, zou ik me zo'n verontwaardiging wel hebben kunnen voorstellen, wegens van een zelden geziene hufterige en beledigende grofheid. Maar toen kwam men niet verder dan iets in de stijl van: 'nou, niet erg netjes, nooit meer doen'. Nu staat er geen maat op de gretigheid en de intensiteit waarin deze twee zinnetjes inmiddels al tot het sneuvelen van een behoorlijk bos aan krantenpapier hebben geleid.
Tenzij Vlaanderen en Nederland plots een totaal verschillende taal hanteren, ontgaat ons hier toch volledig wat er nu zo speciaal is aan dat zinnetje. "Doe eens normaal, man" lijkt toch redelijk synoniem te staan met 'blijf rustig', 'even kalm aan', of, zoals mijn dochters het zouden formuleren: 'even chillen en dimmen, ja?'
Als zo'n zinnetje uitgroeit tot het naoorlogse summum van parlementaire opwinding in Den Haag, dan moet dat daar toch een van de meest slaapverwekkende parlementen ter wereld zijn. Dan moeten onze politieke collega's dringend eens op studiereis naar onze Belgische parlementen. De oproep daar om even 'normaal' te doen, zou er zelfs niemand doen opkijken. Dat gebeurt alleen wanneer het er iets grover aan toegaat. En dat is haast elke week.
Deze week ging het over "een rat die huist in een regering van grijze muizen", maar je kunt vrij moeiteloos een behoorlijk dik naslagwerk opmaken van beledigingen en verwensingen die in het collectieve geheugen zijn blijven plakken. Absolute grootmeester daarin was de huidige burgemeester van Leuven, Louis Tobback (sp.a), die in zijn jongere jaren als fractieleider van de oppositie de zetelende premier vergeleek met de Romeinse keizer Caligula, en diens partij een kwal noemde, zich daarna onmiddellijk verontschuldigend bij de kwallen die hij mogelijk beledigd kon hebben. Dat is, geef toe, toch van een ander register.
Wat stelt "doe eens normaal, man" nu voor wanneer je het vergelijkt met de woordenwisselingen in het Britse parlement? Zo kreeg Benjamin Disraeli er ooit een reprimande van de voorzitter omdat hij had gezegd dat de helft van de regering uit ezels bestond. Waarop hij zei: "Voorzitter, u hebt gelijk, ik trek die verklaring in. De helft van de regering bestaat niet uit ezels."
Of de legendarische woordenwisseling tussen Winston Churchill en zijn eeuwige rivale Lady Astor, die hem toebeet: "Winston, als ik je vrouw was, ik zou je thee vergiftigen." Waarop Churchill repliceerde: "Mevrouw, als ik uw man was, ik zou hem leegdrinken."
Enfin, om maar te zeggen: Nederlanders, doe even normaal, ja?