super ick
06-10-11, 17:57
Arabisch Anti-Zionisme
De Arabische wereld was grotendeels fel gekant tegen iedere vorm van Joodse zelfbeschikking in Palestina. De meeste Palestijnse Arabieren weigerden met de Zionisten samen te werken en wezen ieder door de Britten of de VN voorgesteld compromis af. Het is begrijpelijk dat men vreesde door de Zionisten te worden onteigend en als tweederangs burgers behandeld te worden als zij een eigen staat zouden creëren, en op tragische wijze heeft juist het felle Arabische verzet sommige van deze angsten bewaarheid. Het is uitzonderlijk dat 60 jaar na de stichting van Israël het verzet en de haat tegen dit land nog steeds alomtegenwoordig is in de Arabische wereld, ondanks de vredesverdragen met Jordanië en Egypte. In beide landen verschijnen regelmatig antisemitische artikelen en berichten in de media, en culturele, economische en toeristische samenwerking verloopt moeizaam. In een aantal Arabische staten kunnen Joden helemaal niet komen, en zelfs Jordanië stuurden in 2008 nog een groep Joden terug omdat zij (in hun koffers, voor niemand zichtbaar) religieuze symbolen bij zich hadden.
Ideologisch gezien berust het Arabische antizionisme op het seculiere nationalisme en pan-Arabisme zoals dat ondermeer door de Egyptische leider Nasser werd vertegenwoordigd, vaak in een socialistisch jasje, en op het islamisme. Joden werden in de Arabische wereld van oudsher doorgaans als tweede klas burgers, als dhimmi's beschouwd, die bescherming genoten als zij de superioriteit van de islam erkenden en extra belasting betaalden of anderszins een minderwaardige behandeling accepteerden. De mate van discriminatie verschilde sterk per tijd en land. In de Koran staan fel anti-Joodse teksten naast mildere en zelfs zeer tolerante teksten, waarbij de latere teksten een steeds anti-Joodser karakter kregen. Joden werden als minderwaardig gezien, en volgens veel moslims druist de idee dat een minderwaardig volk in het Midden-Oosten, op voormalig 'islamitische grond', een eigen staat sticht en over andere moslims heerst, in tegen de koran. Het was voor de Arabische wereld zeer vernederend verschillende oorlogen van een minderwaardig geacht volk te verliezen, zoals het ook vernederend was zo achterop te raken bij het christelijke c.q. goddeloze Westen na de islamitische bloeitijd van de vroege middeleeuwen. Het succes van Israël steekt dieper omdat het zo klein is en in hun midden ligt. Vandaar dat ook de secularisten de Arabische trots wilden herwinnen door Israël te verslaan of op zijn minst flink te vernederen.
In hoeverre de Arabische wereld zich inmiddels bij Israëls bestaansrecht heeft neergelegd is een punt van discussie. Zoals opgemerkt is er nog veel haat jegens Israël, maar de toon is in de meeste landen niet meer zo fel als tot en met de jaren 1970 het geval was. Het verval van de Sovjetunie en de toegenomen Amerikaanse invloed zijn daar debet aan. In 2002 bood de Arabische Liga Israël normalisatie aan in ruil voor alle bezette gebieden inclusief Oost-Jeruzalem en een 'rechtvaardige oplossing van het vluchtelingenprobleem volgens VN resolutie 194'. Wanneer Arabieren naar deze resolutie verwijzen, doelen zij altijd op het zogenaamde 'recht op terugkeer' van de miljoenen Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen. Afhankelijk van hoeveel van hen zich ook daadwerkelijk in Israël zouden vestigen, betekent dat het einde van Israël op de kortere of iets langere termijn. Volgens veel Israëli's is dat ook de bedoeling van het 'recht op terugkeer' en biedt men dus eigenlijk helemaal geen vrede aan. Bovendien wordt niet van 'erkenning' maar slechts van normalisatie gesproken en moet Israël eerst alle gebieden ontruimen en een Palestijnse staat opgezet worden, waarna dan de normalisatie volgt. Toen premier Olmert vorig jaar op het plan reageerde met een aantal reserveringen en voorstelde erover te praten, stelde de Arabische Liga een soort dictaat: Israël moest van tevoren toezeggen het plan in zijn geheel te aanvaarden, waarna slechts over de concrete uitwerking gepraat kon worden.
Antisemitisme & Anti-zionisme (http://www.israel-palestina.info/anti-zionisme.html#Anti-Zionisme_binnen_de_joodse)
De Arabische wereld was grotendeels fel gekant tegen iedere vorm van Joodse zelfbeschikking in Palestina. De meeste Palestijnse Arabieren weigerden met de Zionisten samen te werken en wezen ieder door de Britten of de VN voorgesteld compromis af. Het is begrijpelijk dat men vreesde door de Zionisten te worden onteigend en als tweederangs burgers behandeld te worden als zij een eigen staat zouden creëren, en op tragische wijze heeft juist het felle Arabische verzet sommige van deze angsten bewaarheid. Het is uitzonderlijk dat 60 jaar na de stichting van Israël het verzet en de haat tegen dit land nog steeds alomtegenwoordig is in de Arabische wereld, ondanks de vredesverdragen met Jordanië en Egypte. In beide landen verschijnen regelmatig antisemitische artikelen en berichten in de media, en culturele, economische en toeristische samenwerking verloopt moeizaam. In een aantal Arabische staten kunnen Joden helemaal niet komen, en zelfs Jordanië stuurden in 2008 nog een groep Joden terug omdat zij (in hun koffers, voor niemand zichtbaar) religieuze symbolen bij zich hadden.
Ideologisch gezien berust het Arabische antizionisme op het seculiere nationalisme en pan-Arabisme zoals dat ondermeer door de Egyptische leider Nasser werd vertegenwoordigd, vaak in een socialistisch jasje, en op het islamisme. Joden werden in de Arabische wereld van oudsher doorgaans als tweede klas burgers, als dhimmi's beschouwd, die bescherming genoten als zij de superioriteit van de islam erkenden en extra belasting betaalden of anderszins een minderwaardige behandeling accepteerden. De mate van discriminatie verschilde sterk per tijd en land. In de Koran staan fel anti-Joodse teksten naast mildere en zelfs zeer tolerante teksten, waarbij de latere teksten een steeds anti-Joodser karakter kregen. Joden werden als minderwaardig gezien, en volgens veel moslims druist de idee dat een minderwaardig volk in het Midden-Oosten, op voormalig 'islamitische grond', een eigen staat sticht en over andere moslims heerst, in tegen de koran. Het was voor de Arabische wereld zeer vernederend verschillende oorlogen van een minderwaardig geacht volk te verliezen, zoals het ook vernederend was zo achterop te raken bij het christelijke c.q. goddeloze Westen na de islamitische bloeitijd van de vroege middeleeuwen. Het succes van Israël steekt dieper omdat het zo klein is en in hun midden ligt. Vandaar dat ook de secularisten de Arabische trots wilden herwinnen door Israël te verslaan of op zijn minst flink te vernederen.
In hoeverre de Arabische wereld zich inmiddels bij Israëls bestaansrecht heeft neergelegd is een punt van discussie. Zoals opgemerkt is er nog veel haat jegens Israël, maar de toon is in de meeste landen niet meer zo fel als tot en met de jaren 1970 het geval was. Het verval van de Sovjetunie en de toegenomen Amerikaanse invloed zijn daar debet aan. In 2002 bood de Arabische Liga Israël normalisatie aan in ruil voor alle bezette gebieden inclusief Oost-Jeruzalem en een 'rechtvaardige oplossing van het vluchtelingenprobleem volgens VN resolutie 194'. Wanneer Arabieren naar deze resolutie verwijzen, doelen zij altijd op het zogenaamde 'recht op terugkeer' van de miljoenen Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen. Afhankelijk van hoeveel van hen zich ook daadwerkelijk in Israël zouden vestigen, betekent dat het einde van Israël op de kortere of iets langere termijn. Volgens veel Israëli's is dat ook de bedoeling van het 'recht op terugkeer' en biedt men dus eigenlijk helemaal geen vrede aan. Bovendien wordt niet van 'erkenning' maar slechts van normalisatie gesproken en moet Israël eerst alle gebieden ontruimen en een Palestijnse staat opgezet worden, waarna dan de normalisatie volgt. Toen premier Olmert vorig jaar op het plan reageerde met een aantal reserveringen en voorstelde erover te praten, stelde de Arabische Liga een soort dictaat: Israël moest van tevoren toezeggen het plan in zijn geheel te aanvaarden, waarna slechts over de concrete uitwerking gepraat kon worden.
Antisemitisme & Anti-zionisme (http://www.israel-palestina.info/anti-zionisme.html#Anti-Zionisme_binnen_de_joodse)