Bekijk Volledige Versie : Kom op gemeenten, haal jongeren uit Wajong!
Kom op gemeenten, haal jongeren uit Wajong!
Gemeenten, wees nou eens creatief en stop niet honderdduizenden jongeren weg in de Wajong
Door Wierd Duk
Wajonger voert actie om aandacht te vragen voorjonggehandicapte werkzoekenden
In Nederland wordt een absurd hoog aantal jongeren arbeidsongeschikt en geestelijk onvolwaardig verklaard. Zij komen terecht in de Wajong. Dit is een volksverzekering die jongvolwassenen verzekert van een inkomen, die door ziekte niet zelfstandig de kost kunnen verdienen. Wajongers ontvangen 75 procent van het wettelijk minimumloon.
Groei
Zo’n tweehonderdduizend mensen maken gebruik van de Wajong. Jaarlijks komen daar zeventienduizend personen bij, berekende het Centraal Planbureau. Dit is een verdubbeling vergeleken met enkele jaren geleden. Als hierin niets verandert, bedraagt het aantal Wajongers in 2040 vierhonderdduizend.
De groei komt bijna uitsluitend voor rekening van jongeren met een ontwikkelingsstoornis – een ander woord voor modieuze psychische klachten als ADHD, autismespectrum stoornis of PDD-NOS.
Gemeenten gebruiken de Wajong als afvoerput: mensen die vroeger in de bijstand zaten, krijgen een indicatie en worden naar de Wajong gedirigeerd. Eenmaal in de Wajong neemt het Rijk namelijk de kosten op zich. Het geld dat de gemeenten zo uitsparen op de bijstand mogen ze houden en naar eigen inzicht gebruiken.
Beschaafde landen
Slechts een kwart van de Wajongers werkt (deels), hoewel meer dan de helft van hen zou kunnen werken. Het kabinet begrijpt dat deze situatie, die zeer afwijkt van die in andere beschaafde landen, niet kan voortduren.
Mede om Wajongers met ‘arbeidsvermogen’ vaker aan het werk te krijgen, wordt in 2013 de Wet Werken naar Vermogen (WWNV) ingevoerd. Onder het motto ‘een baan is de beste sociale zekerheid’ moet de WWNV de onderkant van de arbeidsmarkt in beweging brengen door de Wajong moeilijker toegankelijk en de bijstand minder aantrekkelijk te maken.
Alleen mensen die volledig arbeidsongeschikt zijn, kunnen onder de WWNV nog een beroep doen op de Wajong. De rest – de deels of niet ‘duurzaam’ arbeidsongeschikten – krijgt een uitkering op bijstandsniveau. Bovendien geldt voor nieuwe instromers vanaf 2012 een partner- en middelentoets.
Succes
Daarnaast wil het kabinet dat gemeenten mensen met een arbeidsbeperking beter begeleiden op zoek naar werk. Maar gemeentelijke beleidsmakers klagen dat er fors wordt gekort op hun ‘reïntegratiebudgetten’.
Zij hebben de middelen niet, zeggen zij, om de ambitieuze kabinetsplannen tot een succes te maken. Bovendien hebben zij er weinig vertrouwen in dat werkgevers mensen met een arbeidsbeperking zullen aanstellen.
Energie
Maar het verleden wijst uit dat reïntegratieprojecten weinig opleveren en dat werkgevers arbeidsgehandicapten wel degelijk aannemen zolang ze niet tegen een bureaucratische muur aanlopen.
De gemeenten moeten daarom ophouden met klagen en hun energie steken in het bedenken van creatieve oplossingen. Anders stranden die vele tienduizenden Wajongers die wel kunnen werken opnieuw. Terwijl ze aan de slag moeten.
Elsevier.nl - Commentaren - Kom op gemeenten, haal jongeren uit Wajong! (http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Commentaren/319386/Kom-op-gemeenten-haal-jongeren-uit-Wajong.htm)
knuppeltje
17-10-11, 09:18
Bovendien hebben zij er weinig vertrouwen in dat werkgevers mensen met een arbeidsbeperking zullen aanstellen.
Dat geloof ik ook niet, althans niet zonder blijvende forse geldelijke bijdrage door de overheid en liefst niet eens in een vaste aanstelling.
Maar die bijdrage duurt meestal niet meer dan een jaar. Zodra die wegvalt staan de beperkten vaak weer op straat, zei Roemer in de Tweede Kamer.
Hoe zit het met de overheid zelf, hoeveel mensen met een arbeidsbeperking worden daar met een vaste aanstelling in dienst genomen?
Dat geloof ik ook niet, althans niet zonder blijvende forse geldelijke bijdrage door de overheid en liefst niet eens in een vaste aanstelling.
Maar die bijdrage duurt meestal niet meer dan een jaar. Zodra die wegvalt staan de beperkten vaak weer op straat, zei Roemer in de Tweede Kamer.
Hoe zit het met de overheid zelf, hoeveel mensen met een arbeidsbeperking worden daar met een vaste aanstelling in dienst genomen?
Simpel op te lossen door een werkgever te vrijwaren van risico dat hangt aan het aannnemen met iemand met een beperking. Daar knelt m.i. de schoen. Als je het goed beschouwd is het ook belachelijk dat de overheid regels maakt die de groep op achterstand zet.
Er hoeft geen sprake te zijn van een bijdrage als het risico maar weggenomen wordt.
Ik heb geen idee.
Al lezende bekroop mij de gedachte dat iedere vorm van afwijkend gedrag direct een labeltje afwijking krijgt. Als voldoende psychiaters het eens zijn over de verschijnselen dan zoeken ze er een naam bij en is het een ziekte.
Hele drukke kinderen hebben altijd bestaan maar zijn nu ADHD-er. Door ons systeem wordt het de kinderen zelf ook al vroeg duidelijk dat ze een 'aandoening' hebben en weten daar vaak heel handig mee om te gaan of erger nog, verliezen vertrouwen in de toekomst omdat ze 'ziek' zijn.
Zou het wellicht een rol meespelen dat v.a. de 60-er jaren de autoriteit verdwijnen moest uit opvoeding en school en afwijkend gedrag veel meer 'de ruimte' kreeg zich te ontwikkelen?
knuppeltje
17-10-11, 11:07
Simpel op te lossen door een werkgever te vrijwaren van risico dat hangt aan het aannnemen met iemand met een beperking.
Als je het goed beschouwd is het ook belachelijk dat de overheid regels maakt die de groep op achterstand zet.
Ik heb geen idee.
Hele drukke kinderen hebben altijd bestaan maar zijn nu ADHD-er.
Vertel eens hoe?
Daar gaat die nu toch aan beginnen, zeggen de gemeentes.
Dat vreesde ik al, maar dat is ook heel ingewikkeld.
Zitten die ook al in de Wajong?
Door Wierd Duk
vreemde eend :)
Oplossing: gemeenten aan de Wajong hetzelfde laten meebetalen als aan de bijstand.
vreemde eend :)
:hihi:
Als-ie maar niet bijt.
.
Vertel eens hoe?
Door geen 'boete' op te leggen als iemand met een beperking afkeurd wordt als hij/zij die beperking al had voor het dienstverband.
De werkgever niet op te laten draaien voor de kosten (lees aanvulling ZW) als het verzuim veroorzaakt wordt door een ziekte/gebrek die werknemer al had voor zijn dienstverband.
KOrtom, werkgever niet op laten draaien voor al aanwezige gebreken.
Daar gaat die nu toch aan beginnen, zeggen de gemeentes.
De intentie is er............misschien. eerst zien. IK heb het punt wel bereikt waarop ik meer kijk naar wat er gebeurt dan direct geloof wat er gezegd wordt.
Dat vreesde ik al, maar dat is ook heel ingewikkeld.
Huh, jij vraagt hoeveel mensen met een beperking bij de overheid werken/in dienst genomen worden. Ik heb de cijfers niet paraat. That's it. Ik begrijp je reactie daarom ook niet.
Zitten die ook al in de Wajong?
Een groot deel zit er inderdaad in om psychosociale redenen. Deze worden op hun beurt weer veroorzaakt door vage aandoeningen.
Onaangepast asociaal gedrag vertonen is tegenwoordig al snel een ziekte hoor.
En waar men vroeger sprak van generatiekloof omdat ouders gruwden van gedrag en liefhebberijen van de jeugd spreekt men tegenwoordig over straatCULTUUR. Als je daar te lang in blijft hangen vertoon je dus ziekteverschijnselen waar eigenlijk een enorme trap onder de reet al volstaat, mits juist getimed.
knuppeltje
18-10-11, 09:01
KOrtom, werkgever niet op laten draaien voor al aanwezige gebreken.
De intentie is er............
Als je daar te lang in blijft hangen vertoon je dus ziekteverschijnselen waar eigenlijk een enorme trap onder de reet al volstaat, mits juist getimed.
Gemakkelijk gezegd. Maar wie compenseert dan de werkgever voor het in dienst houden van mensen met een arbeidsbeperking als de overheid zich daarvan terugtrekt. Want zonder die compensatie wil de werkgever liefst zo snel mogelijk van die arbeidsbeperkte werknemer af, en dat lukt hem zonder veel moeite, wijst de praktijk uit. Eigenlijk zou je moeten nadenken over een verplichte quota voor bedrijven zodra die een bepaald aantal werknemers in dienst hebben.
Op andere gronden bestaat zoiets al. Zo moet er op de werkplek, indien daar meer dan een bepaald aantal werknemers werken, minimaal een EHBO'er bij zijn en of mensen van de bedrijfshulpdienst en dienen bedrijven vanaf een bepaalde omvang veiligheidscoördinatoren in dienst te hebben. Allemaal zaken die veel geld kosten. Maar daar kunnen arbeidsbeperkten volgens mij prima geschikt voor zijn en is er dus geen enkele reden voor het bedrijfsleven om dat niet te doen. Maar volgens mij doen ze dat dus niet.
Werkgevers dienen zich ook bewust te zijn van hun maatschappelijke verantwoordelijkheid en dat niet alleen bij woorden te laten.
DE maatregelen ook. Gemeentes gaan vele miljoenen minder krijgen om arbeidsbeperkten naar een baan te leiden. Het blijft dus beslist niet bij intenties.
Ik ga er voorlopig niet van uit dat je alles maar op een hoop moet gooien, veel te simpel. Mensen die echt te lui zijn om te werken en mensen met een echte arbeidsbeperking zijn voor mij twee verschillende groepen. Om die echt te lui zijn om te werken bekommer ik het minst. Maar dat er een groep echte arbeidsbeperkten door dit beleid zodanig de dupe gaan worden, lijkt mij niet erg sociaal.
Dat geloof ik ook niet, althans niet zonder blijvende forse geldelijke bijdrage door de overheid en liefst niet eens in een vaste aanstelling.
Maar die bijdrage duurt meestal niet meer dan een jaar. Zodra die wegvalt staan de beperkten vaak weer op straat, zei Roemer in de Tweede Kamer.
Hoe zit het met de overheid zelf, hoeveel mensen met een arbeidsbeperking worden daar met een vaste aanstelling in dienst genomen?
Ik ben straks best bereid om wajong jonderen aan te nemen. Maar niet wanneer ik voor iedere scheet verantwoordelijk ben en er geld en/of veel tijd in moet steken. Uiteindelijk moet ik wel een bedrijf draaiende houdende en wanneer ik verlies draai is het einde bedrijf of zelfs een faillissement en om die reden ben ik nu niet net gestart.
Je kunt als werkgever weinig kanten op wanneer je het goed bedoelt. M'n man heeft een klein aannemersbedrijf. Sinds een aantal jaar hebben we een jongen (inmiddels 24 ) in vaste dienst. Hij heeft van huis uit weinig discipline ed mee gekregen. Heeft daarnaast behoorlijk ADHD. Drinkt geregeld veel te veel alcohol en heeft ook tijden aan de drugs gezeten. Van de drugs hebben we hem afgekregen. We betalen momenteel zijn vaste lasten en hij krijgt wekelijks wat er overblijft van zijn salaris. Drinken gaat in het weekend geregeld mis, vooral wanneer de FC thuis heeft gespeeld. Op maandag dus vaak ziek of zodanig aanwezig op het werk dat ie eigenlijk maar beter niet kan komen.
Wanneer we een ontslagprocedure gaan beginnen, weten wij ook dat hij nergens meer aan de bak komt. In wezen is het een ontzettende lieve en vrolijke jongen en de reden waarom we deze stap nog steeds niet hebben gezet komt omdat we ons verantwoordelijk voor hem voelen. Of zoals m'n man zegt, hij voelt zo langzamerhand als een soort pleegzoon.
Winst maken op zijn uren is er niet bij. Helaas kan hij niet zelfstandig werken en de simpelste klusjes kunnen misgaan, wanneer m'n man even weg is. Ze werken met z'n tweeen, dus ja hij is wel eens alleen.......
En waar is nu de overheid (of de vakbond)?
Je mag het helemaal zelf uitzoeken!
Persoonlijk vind ik dat het in Nederland allemaal te strak is geregeld. Allemaal uit angst dat werkgevers misbruik zullen maken. En ja die zullen er zeker zijn.
Maar hoe gaan we om met de werknemers die niet veel kunnen of met werknemers die misbruik maken van hun werkgever?
Daar zou best eens een discussie over gevoerd mogen worden!
Gemakkelijk gezegd. Maar wie compenseert dan de werkgever voor het in dienst houden van mensen met een arbeidsbeperking als de overheid zich daarvan terugtrekt. Want zonder die compensatie wil de werkgever liefst zo snel mogelijk van die arbeidsbeperkte werknemer af, en dat lukt hem zonder veel moeite, wijst de praktijk uit. Eigenlijk zou je moeten nadenken over een verplichte quota voor bedrijven zodra die een bepaald aantal werknemers in dienst hebben.
Op andere gronden bestaat zoiets al. Zo moet er op de werkplek, indien daar meer dan een bepaald aantal werknemers werken, minimaal een EHBO'er bij zijn en of mensen van de bedrijfshulpdienst en dienen bedrijven vanaf een bepaalde omvang veiligheidscoördinatoren in dienst te hebben. Allemaal zaken die veel geld kosten. Maar daar kunnen arbeidsbeperkten volgens mij prima geschikt voor zijn en is er dus geen enkele reden voor het bedrijfsleven om dat niet te doen. Maar volgens mij doen ze dat dus niet.
Werkgevers dienen zich ook bewust te zijn van hun maatschappelijke verantwoordelijkheid en dat niet alleen bij woorden te laten.
DE maatregelen ook. Gemeentes gaan vele miljoenen minder krijgen om arbeidsbeperkten naar een baan te leiden. Het blijft dus beslist niet bij intenties.
Ik ga er voorlopig niet van uit dat je alles maar op een hoop moet gooien, veel te simpel. Mensen die echt te lui zijn om te werken en mensen met een echte arbeidsbeperking zijn voor mij twee verschillende groepen. Om die echt te lui zijn om te werken bekommer ik het minst. Maar dat er een groep echte arbeidsbeperkten door dit beleid zodanig de dupe gaan worden, lijkt mij niet erg sociaal.
Een werkgever zal best een controller aan willen nemen met 1 been.
Echter er zitten veel zgn. arbeidsbeperkten thuis met een 'ongeschikt-stempeltje' omdat ze onaangepast gedrag vertonen. Zij zijn ook zwaar vertegenwoordigd onder de Wajongers.
Als er speciale begeleiders en veiligheidsmensen bij moeten dan haakt het bedrijfsleven terecht af. Als je echt denkt dat dat ook een taak van het bedrijfsleven is dan ben je echt compleet doorgeslagen.
Veel van die aso's hebben in de anti-autoritaire opvoeding, scholing, maatschappij de ruimte gekregen dat soort gedrag te gaan ontwikkelen. En dan zodanig dat ze nu ongeschikt zijn om te werken.
Geen discipline en geen autoriteit accepteren. Altijd anderen onder een vergrootglas leggen en de maat nemen. De kankers en aggressie vliegen om je oren als dergelijke korte lontje zich tekort gedaan voelen. Met fluwelen handschoentjes moeten ze aangepakt worden anders komt hun 'psychische stoornis' boven drijven. En dan heb ik het niet over een paar!
Jaren hebben er 100.000-en potverteerd. Beetje bijverdienen of als aanvulling op het tweede salaris in het huishouden. NU gaat er geknepen worden en nu begint het gepiep?
Hoeveel hebben zich zelfstandig in al die jaren serieus omgeschoold? Hoeveel hebben zichzelf geschikter gemaakt voor de arbeidsmarkt?
IK schat niet veel....
NAtuurlijk zijn er schrijnende gevallen van goedwillenden. De uitkerende instanties weten precies wie de goede en wie de slechte luie aso's zijn.
De narigheid is alleen dat allerlei kutprojectjes altijd maar op de zwaarste gevallen gericht zijn. Wie het langst zonder werk zit komt daarvoor meestal het eerst in aanmerking. Laten dat nu juist de die-hards zijn die helemaal niet willen.
knuppeltje
20-10-11, 10:18
Een werkgever zal best een controller aan willen nemen met 1 been.
We kunnen er allemaal lang of kort over blijven doorlullen, maar de praktijk wijst nu eenmaal uit dat werkgevers geen arbeidsgehandicapten - hoe graag die ook wil - in dienst nemen of houden als daar niet een fikse financiële bijdrage door de overheid tegenover staat. En de Overheid gaat zich nu met een heel algemene maatregel van het begeleidingtraject terugtrekken omdat er fors bezuinigd moet worden.
Het gezever dat er onder die bestempelden een hele hoop onwillegen bijzitten kennen we nu onderhand wel. Ook al zou dat zo zijn - het gekke is dat er dan nooit met betrouwbare cijfers wordt aangekomen. Zonder die cijfers blijft dat gewoon in de lucht hangen. Dit gezegd zijnde wil niet zeggen dat alle bestempelden wel van ongeduld wel zullen zitten te popelen om te kunnen gaan werken, maar zomaar zonder betrouwbare cijfers wat in de ruimte te roepen schiet niets op.
We kunnen er allemaal lang of kort over blijven doorlullen, maar de praktijk wijst nu eenmaal uit dat werkgevers geen arbeidsgehandicapten - hoe graag die ook wil - in dienst nemen of houden als daar niet een fikse financiële bijdrage door de overheid tegenover staat. En de Overheid gaat zich nu met een heel algemene maatregel van het begeleidingtraject terugtrekken omdat er fors bezuinigd moet worden.
Het gezever dat er onder die bestempelden een hele hoop onwillegen bijzitten kennen we nu onderhand wel. Ook al zou dat zo zijn - het gekke is dat er dan nooit met betrouwbare cijfers wordt aangekomen. Zonder die cijfers blijft dat gewoon in de lucht hangen. Dit gezegd zijnde wil niet zeggen dat alle bestempelden wel van ongeduld wel zullen zitten te popelen om te kunnen gaan werken, maar zomaar zonder betrouwbare cijfers wat in de ruimte te roepen schiet niets op.
Je hebt deels gelijk.
Die cijfers zijn inderdaad moeilijk hard te maken.
Momenteel kan je als bedrijf een behoorlijke financiele zeperd (boete) oplopen als een werkenemer in de WIA dreigt te vervallen. Veel kleinere bedrijven kunnen een dergelijke strop niet opvangen. Daarnaast is het traject van ziekte naar de WIA enorm arbeidsintensief voor management en duur om uit te besteden. Het is dus een vorm van risicovermijding. De overheid kan daarin een positieve rol spelen in wet- en regelgeving.
Veel bedrijven zijn echter ook erg conservatief in denk en handelswijze.
- Jongeren zijn staan bijvoorbeeld voor goedkoop, ambitieus en werken hard, ouderen staan voor duur, eigenwijs en veel verzuim.
Maar het conservatieve gaat zover dat het ook geld kost.
- 98% van de medewerkers staan iedere ochtend in files of zitten in stinkende treinen om bij hun bureau te komen om werk te doen wat ze makkelijk thuis hadden kunnen doen. Minimaal voor enkele dagen per week.
Minder files, hogere arbeidsproductiviteit, minder kantooroppervlak, etc.
Vooral voor arbeidsgehandicapten liggen daar kansen want vaak is het vervoer voor deze groep een groot probleem.
Het 'mes' zou dus, in veel gevallen ook aan twee kanten kunnen snijden.
knuppeltje
21-10-11, 11:04
Je hebt deels gelijk.
Deels? :blowen:
Deels? :blowen:
Jep.
IK probeer aan te geven dat jou stelling mbt arbeidsgehandicapten niet helemaal op gaat en dat het bedrijfsleven nog teveel vastgeroest zit in vaste patronen en hier ook naar handeld. Vaak verblind door vooroordelen.
Ik ken een loonadministratiebedrijf daar werkt een mw. die door een ongeval lichamelijk gehandicapt is geraakt. Zij werkte er dus al. MET die handicap was zij waarschijnlijk nooit aangenomen. Inmiddels is zij HR-directeur. Iedereen loopt met haar weg.
Bij mijn autodealer loopt een man rond van 73. Die is daar halve dagen gaan werken omdat hij met de VUT ging met 63 en wat om handen wilde hebben.
Die man is nog nooit ziek geweest in die 10 jaar.
IK heb hier al eens eerder verteld dat ik een relatie geholpen heb met het aannemen van personeel. Meer dan 100 ongeschikten hebben we zien passeren. Uiteindelijk werken er nu nog 4. 1 van hen was een herintreder die er voor gekozen had zelf haar kinderen op te voeden.
Die geeft nu, op een fantastische manier leiding aan een groep laaggeschoolde operators. Menig leidinggevende heeft zijn tanden al stuk gebeten op deze jongens maar voor haar gaan ze door het vuur.
Er zijn dus wel bedrijven die verder durven te kijken en niet afgaan op vooroordelen. Je zou die een soort sociaal 'label' kunnen geven. Net als sommige bedrijven er toch waarde aan hechten om een groen imago te hebben werkt dat wellicht ook wel met een sociaal imago.
knuppeltje
22-10-11, 10:16
Jep.
Niks yep!!!!!
Verder doen onze persoonlijke ervaringen er niet toe. Die leiden veel te makkelijk tot een gekleurd beeld.
Niks yep!!!!!
O sorry, ik wilde niet de indruk wekken dat we het ook maar ergens over eens zijn hoor. Zal ik je anders even uitschelden?
Verder doen onze persoonlijke ervaringen er niet toe. Die leiden veel te makkelijk tot een gekleurd beeld.
Groot gelijk heb je hoor!
Niet om je heen kijken. PErsoonlijke ervaringen negeren want die geven een gekeleurd beeld (als het niet je straatje past, anders mag het uiteraard wel).
IK heb te lang geloofd dat het elders wel anders zal zijn dan ik ervoer. Dat het elders beter of juist slechter is. Telkens bleek dat je eigen waarneming niet moet negeren.
IK heb bijvoorbeeld veel mensen met medewerking van de werkgever in de WAO zien verdwijnen. Persoonlijke waarnemeningen. Was niet waar. Een twintigtal jaren later kwam het aapje uit de mouw middels een parlementaire enquete.
Problemen in de grote steden werden gebagatelliseerd. Cijfers werden 'onder de pet' gehouden. Iedereen zag het maar toch ging alles goed. Tot het echt niet meer geloofwaardig was.
IK ben op dat vlak dus een beetje wantrouwig geworden en geloof niet zo direct meer in statistiekjes en cijfers die gepubliceerd worden zonder dat ik precies weet hoe ze tot stand gekomen zijn.
Sommige problematiek wordt nogal eens 'gedownsized' door problemen met bepaalde jongeren op bepaalde plaatsen te veralgemeniseren tot alle jongeren. Dan kom je op hele kleine percentages.
En de Rotterdammer, Amsterdammer, Hagenaar, etc, etc maar denken dat hij gek was.
knuppeltje
25-10-11, 09:49
Groot gelijk heb je hoor!
Zo is dat.
Zodra je met betroubbare cijfers komt aanzetten praten we weer wel verder.